What do you think?
Rate this book
Ασημένια θάλασσα
Σε μια χώρα και σε μια εποχή που δεν κατονομάζονται, ένας νεαρός άντρας περιπλανιέται σ' έναν ζοφερό τόπο, στις στάχτες μιας ανεξήγητης ολικής καταστροφής. Αναζητώντας προορισμό και νόημα στη ζωή του, θα επιδιώξει να ξανασυναντηθεί με το παρελθόν του και θα διασχίσει την καμένη ενδοχώρα για να εκπληρώσει ένα παράλογο ταξίδι: να περάσει τη θάλασσα για να βρει τα ίχνη ενός παλιού του έρωτα. Άνθρωποι κατεστραμμένοι, αποκτηνωμένοι, απελπισμένοι. Άλλοι ζωντανοί, αισιόδοξοι, πρόθυμοι να χτίσουν ξανά στα χαλάσματα. Ο νεαρός άντρας ταξιδεύει και αγωνίζεται για να ξεφύγει προς τη θάλασσα. Δίνει μια παρατεταμένη μάχη ενάντια στη βία του καινούριου κόσμου, στην πείνα, στην αρρώστια. Μια μάχη ηρωική και συγχρόνως αποτρόπαια, με διακύβευμα τη διατήρηση της ανθρωπιάς. Η "Ασημένια θάλασσα" είναι ένα μυθιστόρημα για την άρνηση του ανθρώπου να πεθάνει την ώρα που ο κόσμος γύρω του καταρρέει. Μια ιστορία επιβίωσης και αντίστασης στην επιβαλλόμενη δυστοπία. Κέδρος, 2015 360σ. 21x14εκ. ISBN 9789600446005
360 pages, Paperback
First published October 10, 2015
1 person is currently reading
93 people want to read
About the author
Panos Tserolas
9books109followersΟ Πάνος Τσερόλας γεννήθηκε στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1985.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
June 27, 2017
3,5 αστέρια.Τι μισο πάει υπέρ του μαθητή
April 17, 2016
Με τη γραφή του Πάνου έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Για τους δικούς μου λόγους και τρόπους. Είμαι και λίγο αλαφροΐσκιωτη, δεν το ξεχνάμε αυτό. Άργησα να διαβάσω την Ασημένια Θάλασσα και το αντίτυπο, η αλήθεια είναι, έχει γίνει πατσαβούρι [σόρρι Πάνο μου] γιατί ήταν μονίμως στην τσάντα μου για μήνες σε αεροπλάνα και ταξίδια, αλλά δεν έβγαινε ποτέ περιμένοντας το επόμενο ταξίδι. Δε χρειάστηκε. Το έβγαλα από την τσάντα την προηγούμενη εβδομάδα για να σταματήσει να κακοποιείται και άνοιξα να το διαβάσω σαν άνθρωπος.
Μου ρούφηξε το μυαλό. Όπως περίμενα ότι θα κάνει. Η ολική καταστροφή του ήταν σοκαριστική και για μένα -κι ας ήξερα από πριν ότι θα συμβεί. Ο Αλέξανδρος βρίσκεται στα συντρίμμια μιας πολυκατοικίας. Η Μαίρη θα τον βρει και θα τον βοηθήσει να βγει. Πρέπει να επιβιώσει. Πρέπει να βρει την αγαπημένη του. Πρέπει να διασχίσει την Ασημένια Θάλασσα. Ο Αλέξανδρος και η Μαίρη δεν είναι οι μόνοι επιζώντες. Σε αυτό το ταξίδι τρέλας, γνωρίζουν κι άλλο κόσμο [ο Καθηγητής είναι ο αγαπημένος μου], μαθαίνουν αλήθειες και ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τα όριά τους. Αν ο Αλέξανδρος φτάνει ποτέ στην αγαπημένη του δεν είναι η θέση μου να πω, μπορώ όμως να πω ότι τελειώνοντας το βιβλίο σου παίρνει μιαν ανάσα�
Δεν είναι μόνο η ιστορία. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι μία απλή. Διαβάζεις μία πρόταση και καταλαβαίνεις άλλες τρεις από πίσω. Ταυτίζεσαι με τον Αλέξανδρο. Είσαι ο Αλέξανδρος και κάθε μέρα σηκώνεσαι από το κρεβάτι και πρέπει να αντιμετωπίσεις τη δική σου ολική καταστροφή. Την καταστροφή που υπάρχει γύρω. Ναι, ο Πάνος είναι βαθύτατα πολιτικοποιημένος, αλλά κι έτσι να μην ήταν, η λογοτεχνία έχει τον τρόπο της να σε καλεί να πολιτικοποιηθείς. Είτε το κάνει κρυφά, είτε φανερά. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, ειδικά όταν είναι γραμμένο στις συνθήκες που είναι γραμμένο, σε φέρνει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα. Αντιφατικό γιατί πρόκειται για δυστοπικό μυθιστόρημα; Ίσα-ίσα.
Οι λέξεις του μοιάζουν με μαχαιριές� μυρίζεις την καύτρα από το τσιγάρο του. Μυρίζεις Αθήνα, Ελλάδα. Αν ξέρει να κάνει κάτι καλά ο Πάνος είναι να σου μιλάει για την δική του εικόνα της Ελλάδας, κι όχι μόνο αυτό, αλλά σε βάζει και βρίσκεις τη δική σου εικόνα. Δεν είναι απαραίτητα ταυτόσημες, αλλά ξέρεις και ξέρει τι εννοείτε. Μιλάει τη γλώσσα της γενιάς μας, ακούει τις μουσικές μας. Είναι γνήσιος αντιπρόσωπος και η Ασημένια Θάλασσα, για μένα, σηματοδοτεί την στροφή. Μια στροφή λογοτεχνική που την περιμένουμε πώς και πώς να πάρει θέση, να μας γεμίσει και να μας συντροφεύσει για καιρό.
Δε θα τονε ξεχάσεις τον Πάνο. Εγώ στο λέω. Κάτι ξέρω παραπάνω [σςςς μυστικό!]
Μου ρούφηξε το μυαλό. Όπως περίμενα ότι θα κάνει. Η ολική καταστροφή του ήταν σοκαριστική και για μένα -κι ας ήξερα από πριν ότι θα συμβεί. Ο Αλέξανδρος βρίσκεται στα συντρίμμια μιας πολυκατοικίας. Η Μαίρη θα τον βρει και θα τον βοηθήσει να βγει. Πρέπει να επιβιώσει. Πρέπει να βρει την αγαπημένη του. Πρέπει να διασχίσει την Ασημένια Θάλασσα. Ο Αλέξανδρος και η Μαίρη δεν είναι οι μόνοι επιζώντες. Σε αυτό το ταξίδι τρέλας, γνωρίζουν κι άλλο κόσμο [ο Καθηγητής είναι ο αγαπημένος μου], μαθαίνουν αλήθειες και ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τα όριά τους. Αν ο Αλέξανδρος φτάνει ποτέ στην αγαπημένη του δεν είναι η θέση μου να πω, μπορώ όμως να πω ότι τελειώνοντας το βιβλίο σου παίρνει μιαν ανάσα�
Δεν είναι μόνο η ιστορία. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι μία απλή. Διαβάζεις μία πρόταση και καταλαβαίνεις άλλες τρεις από πίσω. Ταυτίζεσαι με τον Αλέξανδρο. Είσαι ο Αλέξανδρος και κάθε μέρα σηκώνεσαι από το κρεβάτι και πρέπει να αντιμετωπίσεις τη δική σου ολική καταστροφή. Την καταστροφή που υπάρχει γύρω. Ναι, ο Πάνος είναι βαθύτατα πολιτικοποιημένος, αλλά κι έτσι να μην ήταν, η λογοτεχνία έχει τον τρόπο της να σε καλεί να πολιτικοποιηθείς. Είτε το κάνει κρυφά, είτε φανερά. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, ειδικά όταν είναι γραμμένο στις συνθήκες που είναι γραμμένο, σε φέρνει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα. Αντιφατικό γιατί πρόκειται για δυστοπικό μυθιστόρημα; Ίσα-ίσα.
Οι λέξεις του μοιάζουν με μαχαιριές� μυρίζεις την καύτρα από το τσιγάρο του. Μυρίζεις Αθήνα, Ελλάδα. Αν ξέρει να κάνει κάτι καλά ο Πάνος είναι να σου μιλάει για την δική του εικόνα της Ελλάδας, κι όχι μόνο αυτό, αλλά σε βάζει και βρίσκεις τη δική σου εικόνα. Δεν είναι απαραίτητα ταυτόσημες, αλλά ξέρεις και ξέρει τι εννοείτε. Μιλάει τη γλώσσα της γενιάς μας, ακούει τις μουσικές μας. Είναι γνήσιος αντιπρόσωπος και η Ασημένια Θάλασσα, για μένα, σηματοδοτεί την στροφή. Μια στροφή λογοτεχνική που την περιμένουμε πώς και πώς να πάρει θέση, να μας γεμίσει και να μας συντροφεύσει για καιρό.
Δε θα τονε ξεχάσεις τον Πάνο. Εγώ στο λέω. Κάτι ξέρω παραπάνω [σςςς μυστικό!]
April 6, 2016
Ανεξήγητη ολική καταστροφή, στάχτη παντού, αποκαΐδια, πτώματα και κατσαρίδες. Ένας άντρας, προγραμματιστής στην προηγούμενη ζωή, επιβιώνει τυχαία από τον θάνατο. Και τώρα; Ένας άντρας με γεμάτο παρελθόν και αβέβαιο μέλλον. Σε πρώτη φάση πρέπει να επιβιώσει, γι� αυτό ξεκινάει να ψάχνει για επιζώντες και προμήθειες. Σε δεύτερη φάση αποφασίζει να διασχίσει τη θάλασσα για να πάει στο νησί της αγαπημένης του και να δει αν επιβίωσε κι εκείνη. Θα τα καταφέρει;
Ο συγγραφέας με εξέπληξε ευχάριστα. Περιγράφει μια δύσκολη εποχή και στήνει έναν ολόκληρο χωροχρόνο, στον οποίο εύχομαι να μην κληθούμε να ζήσουμε ποτέ. Μου θύμισε σε πολλά σημεία το Κινητό και τον Μαύρο Πύργο του Στίβεν Κινγκ αλλά ήταν πιο μαζεμένο και απόλυτα ανθρωποκεντρικό. Εδώ έχουμε να κάνουμε με βαθιά τομή στη διαστρωμάτωση της κοινωνίας και πλήρη απογύμνωση του ανθρώπου εν όψει της επιβίωσης, της δίψας, της πείνας. Δύσκολα περιστατικά, ανατρεπτικές στιγμές που με έκαναν να κλείσω τα μάτια, σκεφτόμενος πόσους αιώνες μας πήρε για να εκπολιτιστούμε και όμως, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο επιστρέφουμε, κινούμενοι από το ένστικτο, στον πρωτογονισμό.
Η περιπλάνηση του πρωταγωνιστή είναι γεμάτη περιπέτειες, εχθρούς και εμπόδια, στάχτη που κατακάθεται παντού πάνω σου και μέσα σου, πολλούς συνοδοιπόρους αλλά και αντιπάλους, με ελάχιστο φαγητό και ύπνο, πολλές φήμες, μικρές ομάδες επιζησάντων, αυτάρκεις κοινότητες και ξέφρενες αγέλες. Ένα μεγάλο ταξίδι στην άλλη άκρη της χώρας και στα έγκατα της ψυχής. Εξαιρετική η διατύπωση: «Πρέπει να φτάσω στον προορισμό μου. Αλλιώς, ό,τι έκανα γι� αυτόν, ό,τι τέρατα αντιμετώπισα θα γίνουν αναίτιες ενοχές» (σελ. 287).
Η αφηγήση εναλλάσσεται από πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη, οι λέξεις λες και ξεπετάγονται από συντριβάνι, με χτυπούσαν κατακούτελα, σχηματίζοντας εικόνες γαλήνης και άφατου τρόμου. Κι όμως κατά καιρούς υπήρχε ανθισμένο ένα λουλουδάκι αισιοδοξίας, ένας ξεχασμένος σκαντζόχοιρος, κάτι για να πιαστείς και να συνεχίσεις. Καλύτερα να υπάρχει μια ελπίδα ώστε να έχει κι ο άνθρωπος έναν στόχο. Υπέροχο κείμενο, συγκεντρωμένο και μαζεμένο, χωρίς να ξεφεύγει με περιγραφές και σκηνές που δε χρειάζονται και χωρίς να χάνει τον ειρμό του. Μια ταραγμένη περιπλάνηση με ποικιλία περιστατικών και αντιφατικά αισθήματα, καλογραμμένη και ρεαλιστικότατη. Διαφορετικό, πρωτότυπο, δυνατό και μεστό.
Ο συγγραφέας με εξέπληξε ευχάριστα. Περιγράφει μια δύσκολη εποχή και στήνει έναν ολόκληρο χωροχρόνο, στον οποίο εύχομαι να μην κληθούμε να ζήσουμε ποτέ. Μου θύμισε σε πολλά σημεία το Κινητό και τον Μαύρο Πύργο του Στίβεν Κινγκ αλλά ήταν πιο μαζεμένο και απόλυτα ανθρωποκεντρικό. Εδώ έχουμε να κάνουμε με βαθιά τομή στη διαστρωμάτωση της κοινωνίας και πλήρη απογύμνωση του ανθρώπου εν όψει της επιβίωσης, της δίψας, της πείνας. Δύσκολα περιστατικά, ανατρεπτικές στιγμές που με έκαναν να κλείσω τα μάτια, σκεφτόμενος πόσους αιώνες μας πήρε για να εκπολιτιστούμε και όμως, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο επιστρέφουμε, κινούμενοι από το ένστικτο, στον πρωτογονισμό.
Η περιπλάνηση του πρωταγωνιστή είναι γεμάτη περιπέτειες, εχθρούς και εμπόδια, στάχτη που κατακάθεται παντού πάνω σου και μέσα σου, πολλούς συνοδοιπόρους αλλά και αντιπάλους, με ελάχιστο φαγητό και ύπνο, πολλές φήμες, μικρές ομάδες επιζησάντων, αυτάρκεις κοινότητες και ξέφρενες αγέλες. Ένα μεγάλο ταξίδι στην άλλη άκρη της χώρας και στα έγκατα της ψυχής. Εξαιρετική η διατύπωση: «Πρέπει να φτάσω στον προορισμό μου. Αλλιώς, ό,τι έκανα γι� αυτόν, ό,τι τέρατα αντιμετώπισα θα γίνουν αναίτιες ενοχές» (σελ. 287).
Η αφηγήση εναλλάσσεται από πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη, οι λέξεις λες και ξεπετάγονται από συντριβάνι, με χτυπούσαν κατακούτελα, σχηματίζοντας εικόνες γαλήνης και άφατου τρόμου. Κι όμως κατά καιρούς υπήρχε ανθισμένο ένα λουλουδάκι αισιοδοξίας, ένας ξεχασμένος σκαντζόχοιρος, κάτι για να πιαστείς και να συνεχίσεις. Καλύτερα να υπάρχει μια ελπίδα ώστε να έχει κι ο άνθρωπος έναν στόχο. Υπέροχο κείμενο, συγκεντρωμένο και μαζεμένο, χωρίς να ξεφεύγει με περιγραφές και σκηνές που δε χρειάζονται και χωρίς να χάνει τον ειρμό του. Μια ταραγμένη περιπλάνηση με ποικιλία περιστατικών και αντιφατικά αισθήματα, καλογραμμένη και ρεαλιστικότατη. Διαφορετικό, πρωτότυπο, δυνατό και μεστό.
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.