What do you think?
Rate this book
Δε λες κουβέντα
"Ήταν η χειρότερη εποχή για να βγάλεις βιβλίο με θέμα τον Τζον Κολτρέιν. Παρουσίαση βιβλίου τζαζ κατακαλόκαιρο στην Αθήνα και μες στην Ντοκουμέντα, μια παγκόσμια απαρτία της τέχνης που φαινόταν να αφορά τους πάντες... Δεν θα 'ρχόταν κανείς. Ούτε καν ο εκδότης μου. Πού σκατά πήγαινα;" Ο Μιχάλης Κρόκος μπλέκει. Η Αθήνα τον υποδέχεται με καύσωνα και σύγχρονη τέχνη, ρεκόρ τουρισμού και παντιλίκια, μνημόνιο και Airbnb, πεφωτισμένους χάκερ, παρανοϊκούς ταξιτζήδες και μοιραία κορίτσια, φόνους, απαγωγές, και την κλοπή ενός πίνακα με όλα τα μυστικά του κόσμου. Ένας συγγραφέας χαμένος στην παλιρροιακή δίνη της εποχής του, στη λάθος πόλη, στο λάθος καλοκαίρι.
- Genres21st Century
266 pages, Paperback
First published June 1, 2018
134 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
March 19, 2021
Ο Μιχάλης Κρόκος είναι συγγραφέας που θέλει να εκδώσει βιβλίο για τον σαξοφωνίστα Τζον Κολτρέιν. Είναι όμως και ντετέκτιβ με το στανιό. Ένας αντισυμβατικός, αντικομφορμιστής και όλα τα -αντι ήρωας που μπλέκει σε απίθανες; καταστάσεις, μέσα στον καύσωνα της Αθήνας, η οποία αλλάζει μορφές με πρωτεϊκή συνέπεια και μυθοπλαστική φαντασία. Στο πλαίσιο της διεθνούς καλλιτεχνικής έκθεσης Documenta 14, μέσα από ιλαροτραγικές και νουάρ περιπλανήσεις, αντιλαμβανόμαστε ότι και ο Μαλαφέκας είναι ένας αντι-συγγραφέας, που αποδομεί τη λούμπεν διανόηση της δηθενιάς και της επίδειξης, όχι για να αναδειχθεί ο ίδιος ως διαπρύσιος προφήτης της new age λογοτεχνίας, αλλά για να προβληματίσει μέσα από έξυπνη (αν και λίγο αδούλευτη σε κάποια σημεία) πρόζα, που ρέπει εμφανώς προς το pulp.
Μία νουβέλα με δωρική, δυνατή, σκωπτική γραφή και μια πένα που γράφει όχι για να γεμίσει σελίδες αλλά για να αφήσει τον αναγνώστη να γεμίσει την πλοκή με συμπεράσματα και υποσημειώσεις και να νιώσει ότι χαλαρώνει βλέποντας Ταραντίνο. Με στοιχεία αστυνομικού νουάρ, αλλά και κυβερνοπάνκ μυθιστορημάτων, αφορμάται από την «πιασάρικη» και διεθνούς φήμης έκθεση και αποδομεί τους επιτηδευμένα διανοούμενους και τα κλισέ μιας αυτοαποκαλούμενης ιντελεκτουέλ κάστας. Καλοδουλεμένη ειρωνεία, η οποία ωστόσο θα μπορούσε να είναι λίγο στοχευμένη ώστε να κατευθύνει και καλύτερα τον αναγνώστη.
Θυμίζει σε κάποια σημεία το «Εκκρεμές του Φουκώ» με την ατέρμονη αναζήτηση στοιχείων τα οποία μας οδηγούν σε αυτό που θέλουμε να δούμε και όχι στην πραγματική λύση του αινίγματος (εν είδει αυτοεκπληρούμενης προφητείας). Εναλλακτικό, ιδιαίτερα ενδιαφέρον έργο, βγαλμένο από καλό χαρμάνι και από έναν δημιουργό που δείχνει ότι έχει υψηλό συγγραφικό ταβάνι. Για όσους δεν αποθαρρυνθούν από το στενό θεματολογικό εύρος και ενθουσιαστούν από το γενικότερο concept της Documenta, προτείνεται ως παράλληλο ανάγνωσμα το μεταμοντέρνο (και απαιτητικότερο) βιβλίο του Vila Matas «Στο Κάσελ δεν υπάρχει λογική».
Μία νουβέλα με δωρική, δυνατή, σκωπτική γραφή και μια πένα που γράφει όχι για να γεμίσει σελίδες αλλά για να αφήσει τον αναγνώστη να γεμίσει την πλοκή με συμπεράσματα και υποσημειώσεις και να νιώσει ότι χαλαρώνει βλέποντας Ταραντίνο. Με στοιχεία αστυνομικού νουάρ, αλλά και κυβερνοπάνκ μυθιστορημάτων, αφορμάται από την «πιασάρικη» και διεθνούς φήμης έκθεση και αποδομεί τους επιτηδευμένα διανοούμενους και τα κλισέ μιας αυτοαποκαλούμενης ιντελεκτουέλ κάστας. Καλοδουλεμένη ειρωνεία, η οποία ωστόσο θα μπορούσε να είναι λίγο στοχευμένη ώστε να κατευθύνει και καλύτερα τον αναγνώστη.
Θυμίζει σε κάποια σημεία το «Εκκρεμές του Φουκώ» με την ατέρμονη αναζήτηση στοιχείων τα οποία μας οδηγούν σε αυτό που θέλουμε να δούμε και όχι στην πραγματική λύση του αινίγματος (εν είδει αυτοεκπληρούμενης προφητείας). Εναλλακτικό, ιδιαίτερα ενδιαφέρον έργο, βγαλμένο από καλό χαρμάνι και από έναν δημιουργό που δείχνει ότι έχει υψηλό συγγραφικό ταβάνι. Για όσους δεν αποθαρρυνθούν από το στενό θεματολογικό εύρος και ενθουσιαστούν από το γενικότερο concept της Documenta, προτείνεται ως παράλληλο ανάγνωσμα το μεταμοντέρνο (και απαιτητικότερο) βιβλίο του Vila Matas «Στο Κάσελ δεν υπάρχει λογική».
June 19, 2018
Άξονας η Ντοκουμέντα, για μια επιφανειακή σάτιρα της pop art νομενκλατούρας.
Μια ιστορία , στην καλοκαιρινή Αθήνα του σήμερα, ειπωμενη όπως ακριβώς πρέπει να διαβαστεί
Μια ιστορία , στην καλοκαιρινή Αθήνα του σήμερα, ειπωμενη όπως ακριβώς πρέπει να διαβαστεί
January 16, 2025
Βαθμολογία: 7/10
Δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία του, αποφάσισα να το αγοράσω και στο καπάκι να το διαβάσω, μιας και ήθελα ένα καλοκαιρινό νουάρ ανάγνωσμα από Έλληνα συγγραφέα. Δεν απογοητεύτηκα, αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα κουλ μυθιστόρημα, για ένα μοντέρνο νουάρ με μια κάποια παλπ αισθητική, φουλ ευκολοδιάβαστο και ψυχαγωγικό, που εκτός των άλλων ειρωνεύεται με έξυπνο τρόπο τις δηθενιές και τις ψαγμενιές του μικρόκοσμου της μοντέρνας τέχνης. Το δυνατό στοιχείο του βιβλίου, αυτό δηλαδή που ανεβάζει το επίπεδο και το κάνει να διαφέρει σε ύφος και στιλ από άλλα ελληνικά νουάρ, είναι σαφέστατα η γραφή, έτσι στακάτη και κοφτή όπως είναι, με τους ολοζώντανους διαλόγους και με τις απολύτως απαραίτητες περιγραφές να καταφέρνουν να μεταφέρουν στον αναγνώστη το άγχος και τις αγωνίες του πρωταγωνιστή, με την περιπλάνησή του στην Αθήνα εν μέσω καύσωνα, σε ψαγμένα στέκια και βρώμικα μπαρ, σε πάρτι και σε κάθε είδους εκθέσεις τέχνης, μέχρι να βγάλει μια άκρη και να ξεμπλέξει. Βέβαια, η πλοκή δεν με έπεισε απόλυτα, κάποια πράγματα μου φάνηκαν κάπως φλου, ενώ δεν μπορώ να πω ότι η ιστορία με καθήλωσε εκατό τοις εκατό, πάντως μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και τίμια. Η αλήθεια είναι ότι βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα σχετικά με τη βαθμολογία, από τη μια λόγω της γραφής θέλω να βάλω τέσσερα αστεράκια, από την άλλη νιώθω ότι αξίζει περισσότερο τρία αστεράκια από μένα. Άτιμο ŷ, που δεν έχεις μισά αστεράκια για να γλιτώνουμε από τέτοια διλήμματα (θα του έβαζα δίχως σκέψη τριάμισι). Τέλος πάντων, πάω με το τρία, για να μην αδικήσω άλλα βιβλία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προμηθευτώ άμεσα το "Μεσακτή", όπου εμφανίζεται ξανά ο συμπαθέστατος Μιχάλης Κρόκος.
Δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία του, αποφάσισα να το αγοράσω και στο καπάκι να το διαβάσω, μιας και ήθελα ένα καλοκαιρινό νουάρ ανάγνωσμα από Έλληνα συγγραφέα. Δεν απογοητεύτηκα, αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα κουλ μυθιστόρημα, για ένα μοντέρνο νουάρ με μια κάποια παλπ αισθητική, φουλ ευκολοδιάβαστο και ψυχαγωγικό, που εκτός των άλλων ειρωνεύεται με έξυπνο τρόπο τις δηθενιές και τις ψαγμενιές του μικρόκοσμου της μοντέρνας τέχνης. Το δυνατό στοιχείο του βιβλίου, αυτό δηλαδή που ανεβάζει το επίπεδο και το κάνει να διαφέρει σε ύφος και στιλ από άλλα ελληνικά νουάρ, είναι σαφέστατα η γραφή, έτσι στακάτη και κοφτή όπως είναι, με τους ολοζώντανους διαλόγους και με τις απολύτως απαραίτητες περιγραφές να καταφέρνουν να μεταφέρουν στον αναγνώστη το άγχος και τις αγωνίες του πρωταγωνιστή, με την περιπλάνησή του στην Αθήνα εν μέσω καύσωνα, σε ψαγμένα στέκια και βρώμικα μπαρ, σε πάρτι και σε κάθε είδους εκθέσεις τέχνης, μέχρι να βγάλει μια άκρη και να ξεμπλέξει. Βέβαια, η πλοκή δεν με έπεισε απόλυτα, κάποια πράγματα μου φάνηκαν κάπως φλου, ενώ δεν μπορώ να πω ότι η ιστορία με καθήλωσε εκατό τοις εκατό, πάντως μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και τίμια. Η αλήθεια είναι ότι βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα σχετικά με τη βαθμολογία, από τη μια λόγω της γραφής θέλω να βάλω τέσσερα αστεράκια, από την άλλη νιώθω ότι αξίζει περισσότερο τρία αστεράκια από μένα. Άτιμο ŷ, που δεν έχεις μισά αστεράκια για να γλιτώνουμε από τέτοια διλήμματα (θα του έβαζα δίχως σκέψη τριάμισι). Τέλος πάντων, πάω με το τρία, για να μην αδικήσω άλλα βιβλία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προμηθευτώ άμεσα το "Μεσακτή", όπου εμφανίζεται ξανά ο συμπαθέστατος Μιχάλης Κρόκος.
October 7, 2024
Διαβάζοντας το Δε Λες Κουβέντα σκεφτόμουν τους ήρωες των άλλων μυθιστορημάτων αστυνομικών, μυστηρίου που έχω διαβάσει. Οι περισσότεροι μιλούν λες και είναι φιλόσοφοι και σίγουρα είναι ψαγμενα ατομάκια. Έναν από αυτούς ακολουθώ με αγάπη ( Ρέμπους).
Εδώ ο Μαλαφέκας επιτέλους βάζει τους ήρωες του να μιλούν όπως εμείς. Καθημερινά. Με τα μπινελικια τους τις χριστοπαναγίες τους, να αναφέρονται στον Λοβέρδο όπως του αρμόζει ( ξέρεις).
Υπάρχει με τα πολλά μια αληθοφάνεια στους διαλόγους που εντάξει, δε σημαίνει πως υπάρχει και στο στόρι. Αλλά αυτό ουδόλως με ενόχλησε γιατί το βιβλίο επιτελεί στο έπακρο τον στόχο του. Να περάσω καλά.
Πέντε για το ακομπλεξάριστο, ανεπιτήδευτο γεμάτο χιούμορ γράψιμο του που κόβει χωρίς ίχνος διακριτικότητας τον φεικ καλλιτεχνικό χώρο και τα ινσταλέισια τους.
Κύριε Μάκη με έπεισες. Θα διαβάσω κι άλλο δικό σου.
Εδώ ο Μαλαφέκας επιτέλους βάζει τους ήρωες του να μιλούν όπως εμείς. Καθημερινά. Με τα μπινελικια τους τις χριστοπαναγίες τους, να αναφέρονται στον Λοβέρδο όπως του αρμόζει ( ξέρεις).
Υπάρχει με τα πολλά μια αληθοφάνεια στους διαλόγους που εντάξει, δε σημαίνει πως υπάρχει και στο στόρι. Αλλά αυτό ουδόλως με ενόχλησε γιατί το βιβλίο επιτελεί στο έπακρο τον στόχο του. Να περάσω καλά.
Πέντε για το ακομπλεξάριστο, ανεπιτήδευτο γεμάτο χιούμορ γράψιμο του που κόβει χωρίς ίχνος διακριτικότητας τον φεικ καλλιτεχνικό χώρο και τα ινσταλέισια τους.
Κύριε Μάκη με έπεισες. Θα διαβάσω κι άλλο δικό σου.
May 13, 2021
Μπόμπα!
March 14, 2019
Πεντάστερο, έχει πέντε φορές τη λέξη Μπρότιγκαν πίριοντ.
October 21, 2024
Δεν λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και Documenta
Η αλήθεια είναι πως το λογοπαίγνιο δεν έγινε άμεσα αντιληπτό καθώς όταν ακούς τις πρώτες τρεις λέξεις του τίτλου, ο νου σου πηγαίνει στη Σωτηρία Μπέλλου και στο τραγούδι της. Και αυτό είναι ένα πολύ ωραίο τέχνασμα, καθώς το ίδιο το βιβλίο σε οδηγεί σε φαινομενικά φανερά μονοπάτια, αλλά κράτα καλά τα κρυμμένα μυστικά του και τα αποκαλύπτει μόνο όταν αυτό θέλει. Και το κυριότερο, με τον ρυθμο που θέλει.
Ο Μαλαφεκας μας εισάγει σε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αθηναϊκό νεο-νουαρ (τοποθετημένο εν μέσω της οικονομικής κρίσης), δημιουργώντας μια μίξη καλοκαιρινής σύγχυσης, αστικού άγχους και αδυσώπητης κριτικής προς την κατάσταση της σύγχρονης τέχνης. Η ιστορία εκθέτει τον σχεδόν αλλόκοτο χαρακτήρα που λαμβάνει ο καλλιτεχνικός κόσμος και δη σε ένα πλαίσιο που μπορεί να μεγεθύνει αυτόν τον χαρακτήρα, δηλαδή την έκθεση Documenta. Ο πόνος στο σύγχρονο κόσμο γίνεται τέχνη, εκθειάζεται για την αυθεντικότητα του και εν τέλει επισκιάζει το πραγματικό γεγονός. Τα λεφτά και η μπίζνα πίσω από αυτό το αλισβερίσι υπολογίζονται στα δις, η προσπάθεια καλλιτεχνικής αναρρίχησης και καταξίωσης αφήνει πίσω θύματα, και όλα αυτά υπό την ταμπέλα 'τεχνη' σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των κάθε άλλο αγαθών σχέσεων τόσο των καλλιτεχνών όσο και των υπολοίπων γύρω από το χώρο.
Ο Μαλαφεκας δεν παραλείπει φυσικά να κλείσει το μάτι στους παλιούς του νεο-νουαρ και του Πολαρ (Jean-Patrick Manchette, Paco Ignacio Taibo II, κ.α.) και να πατήσει πάνω τους για να δημιουργήσει κάτι μοναδικό και έναν υπέροχο, εξωφρενικό, αλλά όχι τόσο μακρινό κόσμο.
Το βιβλίο ήταν στην κατηγορία 'προτασεις από φίλους' και πραγματικά χαίρομαι γιατί μερικές φορές είναι ωραίο να λαμβάνεις προτάσεις για βιβλία που δεν ήξερες πως ήθελες να διαβάσεις. Όπως έμπλεξε ο πρωταγωνιστής του βιβλίου Μιχάλης Κρόκος, μάλλον έμπλεξα και εγώ με τις ιστορίες του και ανυπομονώ να δω τη συνέχεια.
Η αλήθεια είναι πως το λογοπαίγνιο δεν έγινε άμεσα αντιληπτό καθώς όταν ακούς τις πρώτες τρεις λέξεις του τίτλου, ο νου σου πηγαίνει στη Σωτηρία Μπέλλου και στο τραγούδι της. Και αυτό είναι ένα πολύ ωραίο τέχνασμα, καθώς το ίδιο το βιβλίο σε οδηγεί σε φαινομενικά φανερά μονοπάτια, αλλά κράτα καλά τα κρυμμένα μυστικά του και τα αποκαλύπτει μόνο όταν αυτό θέλει. Και το κυριότερο, με τον ρυθμο που θέλει.
Ο Μαλαφεκας μας εισάγει σε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αθηναϊκό νεο-νουαρ (τοποθετημένο εν μέσω της οικονομικής κρίσης), δημιουργώντας μια μίξη καλοκαιρινής σύγχυσης, αστικού άγχους και αδυσώπητης κριτικής προς την κατάσταση της σύγχρονης τέχνης. Η ιστορία εκθέτει τον σχεδόν αλλόκοτο χαρακτήρα που λαμβάνει ο καλλιτεχνικός κόσμος και δη σε ένα πλαίσιο που μπορεί να μεγεθύνει αυτόν τον χαρακτήρα, δηλαδή την έκθεση Documenta. Ο πόνος στο σύγχρονο κόσμο γίνεται τέχνη, εκθειάζεται για την αυθεντικότητα του και εν τέλει επισκιάζει το πραγματικό γεγονός. Τα λεφτά και η μπίζνα πίσω από αυτό το αλισβερίσι υπολογίζονται στα δις, η προσπάθεια καλλιτεχνικής αναρρίχησης και καταξίωσης αφήνει πίσω θύματα, και όλα αυτά υπό την ταμπέλα 'τεχνη' σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των κάθε άλλο αγαθών σχέσεων τόσο των καλλιτεχνών όσο και των υπολοίπων γύρω από το χώρο.
Ο Μαλαφεκας δεν παραλείπει φυσικά να κλείσει το μάτι στους παλιούς του νεο-νουαρ και του Πολαρ (Jean-Patrick Manchette, Paco Ignacio Taibo II, κ.α.) και να πατήσει πάνω τους για να δημιουργήσει κάτι μοναδικό και έναν υπέροχο, εξωφρενικό, αλλά όχι τόσο μακρινό κόσμο.
Το βιβλίο ήταν στην κατηγορία 'προτασεις από φίλους' και πραγματικά χαίρομαι γιατί μερικές φορές είναι ωραίο να λαμβάνεις προτάσεις για βιβλία που δεν ήξερες πως ήθελες να διαβάσεις. Όπως έμπλεξε ο πρωταγωνιστής του βιβλίου Μιχάλης Κρόκος, μάλλον έμπλεξα και εγώ με τις ιστορίες του και ανυπομονώ να δω τη συνέχεια.
August 9, 2020
An amazing-cool pulp novel taking place in Athens, recommended for summer.
August 16, 2021
Θέλω κι άλλα βιβλία του Μαλαφέκα. Αυτό.Δεν είναι το πιο χρήσιμο review του κόσμου αυτό εδώ, αλλά τον κύριο Μαλαφέκα τον προτείνω ανεπιφύλακτα.Για καλοκαίρι, για χειμώνα, για όποτε!
October 7, 2018
«Ο Μάκης Μαλαφέκας έχει γράψει με το «Δε λες κουβέντα», ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που το διαβάζεις με μιαν ανάσα. Αυτή είναι η γνώμη δύο φίλων μου, το κριτήριο των οποίων εμπιστεύομαι. Η δική μου αναγνωστική εμπειρία, ωστόσο, ήταν διαφορετική. Την πρώτη φορά διάβαζα μάλλον αργά, άφηνα το βιβλίο μετά από κάποιες, όχι πολλές, σελίδες και επέστρεφα μετά από κάποιες ώρες ή και την επόμενη ημέρα· μέχρι να φτάσω στα μισά περίπου· γιατί, από εκεί και έπειτα, κάπου στο κεφάλαιο 27 � «πολύ μεγάλη υπόθεση η αδρεναλίνη», όπως λέει κι ο αφηγητής Μιχάλης Κρόκος, λίγο αργότερα: στο δεύτερο μισό δεν άφησα το βιβλίο από τα χέρια μου. Όλες τις επόμενες φορές που διάβασα το «Δε λες κουβέντα» προσπαθούσα κυρίως να καταλάβω γιατί το διάβασα με τον τρόπο που το έκανα την πρώτη φορά.»
August 5, 2024
Εντελώς τυχαία έπεσα πάνω στο όνομα Μαλαφέκας,μια συζήτηση στον Εν Λεφκώ,μια παλιά συνέντευξη με τον Κώστα Μανιάτη,άρχισα να τον ψάχνω γιατί μου κίνησε άγρια το ενδιαφέρον.Το βιβλίο είναι μια απίστευτα διασκεδαστική και έξυπνη ιστοριούλα στη σύγχρονη Αθήνα,ο λόγος ρέει σαν γλυκό κρασί και γω ανυπομονώ να αρχίσω το επόμενο του.
October 5, 2018
Nεο-νουάρ φιγούρες στην Αθήνα του σήμερα. Αναφορές σε Μανσέτ, Λιντς που φανερώνουν αρκετά για την πολύ ιδιαίτερη και κοφτερή ματιά του συγγραφέα..
December 27, 2020
Φρέσκο, διασκεδαστικό με κομμάτια της Αθήνας που αγαπάμε.
January 1, 2021
Εξαιρετικό αστυνομικό με φόντο την Αθήνα της μετακρισης. Το συστήνω για τους λάτρεις του είδους αλλά και για όσους όσες θέλουν να δοκιμάσουν την φαντασία τους.
January 19, 2025
A slightly different reading from what I usually read but which I ultimately enjoyed a lot.
Mikhalis Krokos leaves Paris to return to Athens and publish his next book, a biography of a jazz musician. But in town, everyone is talking about Documenta, a big contemporary art exhibition. He also meets up with his friends, especially the pretty Kris who will drag him into an investigation in spite of himself.
First of all, I really liked Makis Malafékas' writing. Very short chapters full of suspense but above all very cinematic writing. I think this novel would make a very good adaptation into a film or series.
I liked Kroskos, he's a bit of an anti-hero, the character you absolutely wouldn't imagine embarking on an investigation but ultimately, he does pretty well.
But above all the novel, in addition to being a thriller, is above all a beautiful satire on contemporary art, on the enormous sums of money at stake, on the elitism of the speculating milieu, on money laundering.
Finally, I liked discovering "another Greece": far from hotels, beaches, islands. Here, we suffer from the heatwave with Krokos, we take advantage of the nights to drink vodka and go to dodgy bars or drink overpriced cocktails to be seen with the organizers of the Documenta. This did not discourage me and I still dream of one day discovering Athens.
Mikhalis Krokos leaves Paris to return to Athens and publish his next book, a biography of a jazz musician. But in town, everyone is talking about Documenta, a big contemporary art exhibition. He also meets up with his friends, especially the pretty Kris who will drag him into an investigation in spite of himself.
First of all, I really liked Makis Malafékas' writing. Very short chapters full of suspense but above all very cinematic writing. I think this novel would make a very good adaptation into a film or series.
I liked Kroskos, he's a bit of an anti-hero, the character you absolutely wouldn't imagine embarking on an investigation but ultimately, he does pretty well.
But above all the novel, in addition to being a thriller, is above all a beautiful satire on contemporary art, on the enormous sums of money at stake, on the elitism of the speculating milieu, on money laundering.
Finally, I liked discovering "another Greece": far from hotels, beaches, islands. Here, we suffer from the heatwave with Krokos, we take advantage of the nights to drink vodka and go to dodgy bars or drink overpriced cocktails to be seen with the organizers of the Documenta. This did not discourage me and I still dream of one day discovering Athens.
March 5, 2025
Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου Μάκη Μ. Η βαθιά καχυποψία μου για τους Έλληνες συγγραφείς ευτυχώς γκρεμίστηκε για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια (είχε προηγηθεί το Γκιακ του Παπαμάρκου, προ δεκαετίας). Αφού μου συστήθηκε με τη χαστούκα του Deepfake, ήταν θέμα προτεραιοτήτων πότε θα έπιανα το πρώτο του νουάρ. Να πούμε εδώ ότι ο όρος αυτός αδικεί έτσι, νετοσκέτος, το υπερπλήρες νοητικών βαρβιτουρικών λογοτεχνικό σύμπαν του Μαλαφεκα. Αν υπάρχει μια ψύχραιμη γκρίνια ας πούμε ότι έχει να κάνει με το πολύ εστέτ βασικό θέμα του βιβλίου, που ίσως διώξει ένα ευρύτερο κοινό στο οποίο επιβάλλεται να φτάσει όμως ο ιερός τούτος λόγος (ψυχραιμία λέμε). Γαμάει, τέλος.
August 8, 2024
Ήθελα πολύ να μου αρέσει αλλά δυστυχώς το βαρέθηκα. Η πλοκή δεν ήταν κακή, μου άρεσε που σατίριζε τους δηθενιαριδες κουλτουριαρηδες και που ξεμπροστιαζε την τέχνη που καπηλευεται τον πονο αλλά δεν μπόρεσα με τίποτα να συμπαθήσω τον (αντί)ήρωα. Μου έμοιαζε με μια καρικατούρα, κακέκτυπο των ηρώων του Ουελμπέκ, και καλά εναλλακτικός, διαφορετικός, ευαίσθητος από τους υπόλοιπους ελιτιστες δηθενιαρηδες (νοτ).Οι διάλογοι ήταν ρηχοί, απομιμήσεις του πώς φαντάζεται ο συγγραφέας να μιλάνε οι νέοι μεταξύ τους, η λέξη "μαλακας" να πετάγεται κάθε λίγο και λιγάκι. Γενικά λίγο επιτηδευμένα προχω.
October 17, 2022
Ωραία η συζήτηση για την τέχνη και την αγορά και τα κυκλώματα και τις εγκαταστάσεις ωραία κι η Αθήνα και τα μπαρς και το νουάρ και τα λογοπαίγνια και τέλος πάντων εύκολα διαβάζεται, ρέει καμία προσπάθεια ό,τι πρέπει για ταξιδάκια θαλασσίτσα ανεμελιά κοκτέιλς και γελάκια πάνω στο ευφυές του τίτλου. Ανετίλα
July 3, 2023
Je le donne 3 et demi étoiles.
L'histoire part dans tous les sens et je me suis perdue entre les noms grec! Au début il y a un vol de tableau qui n'est pas juste un peinture- il cache des secrets d'un blanchiment d'argent dans le monde de l'art. Alors le livre n'est de rien exceptionnel mais ça change de lire un livre basé en Grèce.
L'histoire part dans tous les sens et je me suis perdue entre les noms grec! Au début il y a un vol de tableau qui n'est pas juste un peinture- il cache des secrets d'un blanchiment d'argent dans le monde de l'art. Alors le livre n'est de rien exceptionnel mais ça change de lire un livre basé en Grèce.
September 2, 2019
Ενα υπεροχο βιβλιο που παρουσιαζει την Αθηνα του σημερα μεσα απο μια ιστορια μυστηριου. Γενικα ειναι πολυ καλογραμενο και παρουσιαζοντας τα γεγονοτα μεσα απο μια αισθητικη που εμενα με προσωπικα με αφορα. Περιμενω επομενα βιβλια του.
February 3, 2023
Γενικά τα βιβλία του ΜΜ έχουν ζήτημα να γίνουν πιστευτά αλλά μόνο από τα 7/10 και έπειτα. Οι λύσεις φαίνονται κάπως προβληματικές, σαν ο συγγραφέας να ήθελε να ξεπετάξει το τέλος για να πάει στο επόμενο. Θυμίζει μια ωραία ζωγραφιά παιδιού που κάπου το ίδιο βαριέται και αρχίζει να μουτζουρώνει.
October 6, 2019
Κάπως χαριτωμένο αλλά αφελέστατο.
October 31, 2019
3.5/5*
Το ευχαριστήθηκα. Ωραία περιγραφή της αθηναϊκής καλλιτεχνικής σκηνής στο πλαίσιο ενός νουάρ μυθιστορήματος.
Το ευχαριστήθηκα. Ωραία περιγραφή της αθηναϊκής καλλιτεχνικής σκηνής στο πλαίσιο ενός νουάρ μυθιστορήματος.
June 2, 2020
Καλογραμμένο κι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
December 24, 2020
Στην πραγματικότητα 3.5/5
May 9, 2024
John Coltrane: in a sentimental mood
Καλό, στο τέλος το έχασα λίγο
Καλό, στο τέλος το έχασα λίγο
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.