What do you think?
Rate this book
I nostri antenati #1-3
Atalarımız: İkiye Bölünen Vikont, Ağaca Tüneyen Baron, Varolmayan Şövalye
Italo Calvino'nun 50'li ve 60'lı yıllarda yazdığı İkiye Bölünen Vikont, Ağaca Tüneyen Baron ve Varolmayan Şövalye adlı romanlarını, hayattayken Atalarımız başlığı altında toplamasının nedeni, yazarın kendi deyişiyle "çağdaş insanın atalarının soyağacını çıkarmak"tır. Çevremizdeki her insanın, kendimizin dahi yüzünde onların izleri saklıdır çünkü... Ağaca Tüneyen Baron'un ilk kez özgün dilinden yapılan çevirisinin yer aldığı Atalarımız'da Medardo'nun, Cosimo'nun ve Agilulfo'nun kişiliğinde savaşlardan, yıkımlardan, değişen değerlerin çağından geçen insanların kişiliğinde billurlaşan, aslında insanlık tarihinin kaybetme ve kazanma hikâyeleridir...
436 pages, Paperback
First published January 1, 1960
300 people are currently reading
4,535 people want to read
About the author
Italo Calvino
525books8,610followersItalo Calvino was born in Cuba and grew up in Italy. He was a journalist and writer of short stories and novels. His best known works include the Our Ancestors trilogy (1952-1959), the Cosmicomics collection of short stories (1965), and the novels Invisible Cities (1972) and If On a Winter's Night a Traveler (1979).
His style is not easy to classify; much of his writing has an air reminiscent to that of fantastical fairy tales (Our Ancestors, Cosmicomics), although sometimes his writing is more "realistic" and in the scenic mode of observation (Difficult Loves, for example). Some of his writing has been called postmodern, reflecting on literature and the act of reading, while some has been labeled magical realist, others fables, others simply "modern". He wrote: "My working method has more often than not involved the subtraction of weight. I have tried to remove weight, sometimes from people, sometimes from heavenly bodies, sometimes from cities; above all I have tried to remove weight from the structure of stories and from language."
His style is not easy to classify; much of his writing has an air reminiscent to that of fantastical fairy tales (Our Ancestors, Cosmicomics), although sometimes his writing is more "realistic" and in the scenic mode of observation (Difficult Loves, for example). Some of his writing has been called postmodern, reflecting on literature and the act of reading, while some has been labeled magical realist, others fables, others simply "modern". He wrote: "My working method has more often than not involved the subtraction of weight. I have tried to remove weight, sometimes from people, sometimes from heavenly bodies, sometimes from cities; above all I have tried to remove weight from the structure of stories and from language."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 271 reviews
December 1, 2016
My favourite story in this collection is The Baron in the Trees which is a wonderful fairy tale about a kid who wouldn't finish his dinner, decides to live in a tree, and crosses Europe from Italy to southern Spain without once touching the ground. It is a beautiful, masterful tale that reminds us how man in the last 6 or 7 centuries has destroyed many of the forests and natural diversity that existed on the Mediterranean coast in the middle ages. It can be read again and again and is absolutely captivating. That reminds me that I still need to read it to my kid!
The other two stories in this collection, The Cloven Viscount and The Non-Existent are both exemplary of the softer more dreamy side of Calvino's writing and incredible imagination.
The other two stories in this collection, The Cloven Viscount and The Non-Existent are both exemplary of the softer more dreamy side of Calvino's writing and incredible imagination.
August 18, 2020
Calvino bu kitapta 50'li ve 60'lı yıllarda yazdığı ikisi kısa üç romanını “Atalarımız� başlığı altında toplamış. Neden böyle yaptığını kitabın sonunda yazdığı sonsözde anlatmış.
Düşsel-masalcı gerçekçiliğin en uç beylerinden olan Calvino olağanüstü mizah zekasını, ciddiyet ile zekice espri anlayışını birleştirerek sergiliyor. Hiciv, iğneleme, ironi, kara mizah gibi öğeleri kolayca kullanıyor. Günlük deyişle “kafa buluyor, dalga geçiyor, makaraya (sakaraya) alıyor�. Gülümsetirken ya da güldürürken düşündürüyor, bir anda masaldan çıkıp felsefik bir metine ittiriveriyor.
Üç öyküde de savaş ve din karşıtı öğeler açıkça yer alıyor. Üç hikayeyi üç ayrı çevirmen çevirmiş, bu nedenle biraz tat kaçırıcı durumlar var. Yapı Kredi Yayınları işin kolayına kaçmış galiba.
Yazarın kitabı yazma gerekçesi olarak, Marx'a göre kendine 'yabancılaşmış', Freud'a göre 'bastırılmış' çağdaş insanın atalarının soyağacını çıkarma isteğini vurguluyor. Bu girişimini son sayfalardaki açıklamasında şöyle ifade ediyor;
“Ben, varlığını insanoğlu olarak gerçekleştirme yolundaki deneyimleri konu alan bir üçlü yazmak istedim: “Varolmayan Şövalye”de varlığın fethedilişi, “İkiye Bölünen Vikont”ta toplumun dayattığı kırılmaların ötesinde bir bütünlüğe ulaşma arzusu, “Ağaca Tüneyen Baron”da ise bireysel bir kendini belirleme eylemine bağlılık sayesinde ulaşılacak bireysel olmayan bir bütünlüğe ileten bir yol : özgürlüğe yaklaşmanın üç basamağı......... Dilerim çağdaş insanın atalarının soyağacı olarak görülsünler.
Calvino’yu tanımak için, onun fantastik, masalsı dünyasının sert gerçekleri nasıl anlattığını görmek için, biraz da olsa gülmek için okumanızı öneririm.
Düşsel-masalcı gerçekçiliğin en uç beylerinden olan Calvino olağanüstü mizah zekasını, ciddiyet ile zekice espri anlayışını birleştirerek sergiliyor. Hiciv, iğneleme, ironi, kara mizah gibi öğeleri kolayca kullanıyor. Günlük deyişle “kafa buluyor, dalga geçiyor, makaraya (sakaraya) alıyor�. Gülümsetirken ya da güldürürken düşündürüyor, bir anda masaldan çıkıp felsefik bir metine ittiriveriyor.
Üç öyküde de savaş ve din karşıtı öğeler açıkça yer alıyor. Üç hikayeyi üç ayrı çevirmen çevirmiş, bu nedenle biraz tat kaçırıcı durumlar var. Yapı Kredi Yayınları işin kolayına kaçmış galiba.
Yazarın kitabı yazma gerekçesi olarak, Marx'a göre kendine 'yabancılaşmış', Freud'a göre 'bastırılmış' çağdaş insanın atalarının soyağacını çıkarma isteğini vurguluyor. Bu girişimini son sayfalardaki açıklamasında şöyle ifade ediyor;
“Ben, varlığını insanoğlu olarak gerçekleştirme yolundaki deneyimleri konu alan bir üçlü yazmak istedim: “Varolmayan Şövalye”de varlığın fethedilişi, “İkiye Bölünen Vikont”ta toplumun dayattığı kırılmaların ötesinde bir bütünlüğe ulaşma arzusu, “Ağaca Tüneyen Baron”da ise bireysel bir kendini belirleme eylemine bağlılık sayesinde ulaşılacak bireysel olmayan bir bütünlüğe ileten bir yol : özgürlüğe yaklaşmanın üç basamağı......... Dilerim çağdaş insanın atalarının soyağacı olarak görülsünler.
Calvino’yu tanımak için, onun fantastik, masalsı dünyasının sert gerçekleri nasıl anlattığını görmek için, biraz da olsa gülmek için okumanızı öneririm.
Read
October 27, 2017If these are our ancestors then we do indeed have a troubled and difficult inheritance, although it could be that the collection title is the gift of the publisher. This collection of three Calvino stories features partial people, an empty suit of armour, a half man, chopped in half by a war would and a baron who doesn't have his feet on the ground.
Apparently then we are in the world of fables, are they critical views of our heroic past? Or simply games toying with notions? The great heroism of Charlemagne and his paladins is empty - not exactly a surprise after , when one might well suspect that the heroes are some kind of mechanical mincers released on to the battlefield. And are we being brought to perceive of the Rococo and Enlightenment as periods when people had their heads in the clouds and couldn't keep their feet on the ground? A set of charming cultural jokes then, which is perhaps not so far in attitude from .
On the whole these were my least favourite Calvino stories, which means I still recommend them highly to the curious reader.
Apparently then we are in the world of fables, are they critical views of our heroic past? Or simply games toying with notions? The great heroism of Charlemagne and his paladins is empty - not exactly a surprise after , when one might well suspect that the heroes are some kind of mechanical mincers released on to the battlefield. And are we being brought to perceive of the Rococo and Enlightenment as periods when people had their heads in the clouds and couldn't keep their feet on the ground? A set of charming cultural jokes then, which is perhaps not so far in attitude from .
On the whole these were my least favourite Calvino stories, which means I still recommend them highly to the curious reader.
December 9, 2007
Calvino is probably my favourite writer. His books are as varied and beautiful as it is possible to be. For a long time I tried to learn Italian in part so as to be able to read him in the original language. These are a fascinating series of stories, almost stories for young adults, but also allegories on a world divided into East and West.
My favourite of these stories is Baron in the Trees. The tale of a young man who fights with his family, storms out of the house in a fit of fury and climbs a tree saying he will never come down - and never does.
Unlike many of Calvino's other books this is straight narrative and wonderful story telling by a master story teller. Not a bad place to start a journey into Calvino.
My favourite of these stories is Baron in the Trees. The tale of a young man who fights with his family, storms out of the house in a fit of fury and climbs a tree saying he will never come down - and never does.
Unlike many of Calvino's other books this is straight narrative and wonderful story telling by a master story teller. Not a bad place to start a journey into Calvino.
September 4, 2023
Bu üçleme Terra Nostra sonrasında ihtiyaç duyduğum zihin dinlendirmesinde bana sığınak olmuştu. Zira nasıl tarif edeceğimi bilemediğim şekilde, oldukça karşıt durum ya da konuların üzerine kurgulanan, baktığınızda hiçbir inandırıcılığı olmayan hatta mantık dışı görünmesine karşın aslında ne kadar almak isterseniz o kadarını sunan yetişkinlere yönelik olsa da her yaşı kapsayabilen peri masallarıyla karşı karşıyasınız. Gerçekliğin kurallarından tamamen kopuk görünen “atalarımız”ın dünyasında, aslında her şey kimlik kavramına, insanın ruhunda taşıdığı ve yetersizlik- zayıflık gibi gördüğü her karşıtlıkla aslında tam bir insan olmasına, dışlanmayı göze alarak toplumsal kurallara-geleneklere baş kaldırabilme gücüne ya da çağdaş bireyin rasyonelliğine, var olma durumuna özetle çağdaş insan ve topluma dair çokça alegorik mesaja çıkıyor aslında.
Bu arada sizi çok yormayan daha kolay okunan kitaplar olmasına karşın Calvino’nun alıştığınız şiirsel anlatımından çok uzaklaşmadığını ancak özellikle de birinci ve üçüncü kitapta daha çok masal anlatımına evrildiğini söyleyebilirim. Açıkcası Calvino’dan masal dinlemek muazzam bir deneyim olduğundan bu değişim beni rahatsız etmedi. Son olarak Atalarımız ile bu üç ayrı edisyon arasında çok bariz farklılıklar olmasa da çizimlerle birlikte bazı durumlarda kelime tercihleri ile ifadenin yumuşatılması ve böylece olayın alt anlama saklanması gibi hafif müdahaleler var elbette. Dokuz yaşındaki bir çocuğun da bir yetişkinin de okuduğunda farklı bir şeyler bulup tatmin olmasını sağlayan da -alegorik anlatımla birlikte- bu zaten. Özetle sakin ve rahat okunan ama yine de size bir şeyler verecek ya da çocuğunuzla-yeğeninizle vs. ortak bir şeyler okuyup onu da Calvino ile tanıştırmak istiyorsanız şahane bir seçim olacaktır.
Bu arada sizi çok yormayan daha kolay okunan kitaplar olmasına karşın Calvino’nun alıştığınız şiirsel anlatımından çok uzaklaşmadığını ancak özellikle de birinci ve üçüncü kitapta daha çok masal anlatımına evrildiğini söyleyebilirim. Açıkcası Calvino’dan masal dinlemek muazzam bir deneyim olduğundan bu değişim beni rahatsız etmedi. Son olarak Atalarımız ile bu üç ayrı edisyon arasında çok bariz farklılıklar olmasa da çizimlerle birlikte bazı durumlarda kelime tercihleri ile ifadenin yumuşatılması ve böylece olayın alt anlama saklanması gibi hafif müdahaleler var elbette. Dokuz yaşındaki bir çocuğun da bir yetişkinin de okuduğunda farklı bir şeyler bulup tatmin olmasını sağlayan da -alegorik anlatımla birlikte- bu zaten. Özetle sakin ve rahat okunan ama yine de size bir şeyler verecek ya da çocuğunuzla-yeğeninizle vs. ortak bir şeyler okuyup onu da Calvino ile tanıştırmak istiyorsanız şahane bir seçim olacaktır.
February 8, 2023
I NOSTRI ANTENATI di Italo Calvino con le illustrazioni di Emanuele Luzzati, Maria Enrica Agostinelli e Federico Maggioni. Una raccolta preziosa in cui l'autore disegna, tramite atmosfere surreali, «una trilogia sul come realizzarsi esseri umani» attraverso tre personaggi memorabili. Da 12 anni <3
#inostriantenati #mondadori
#inostriantenati #mondadori
April 23, 2017
This triptych of stories, in which Calvino coalesces fantasy, folk-tale and pastiche into a set of wonderful, irreverent and beautiful stories and represents one of the high points in Calvino’s oeuvre. ‘The Cloven Viscount� is the story of a viscount whose body is split into two by virtue of jumping in front of a cannonball. In a kind of macabre re-working of the double theme-and in particular Dr Jekyll and Mr Hyde-one side is evil and the other good and the viscount is able to terrorize his subjects in turns via both his piety and malevolence. Calvino explores the duality of human nature, upending the traditional ‘double� theme by having his the “good� side of the viscount be as harmful as the bad with his constant hectoring and sermonizing and of the importance of having a variety of facets to your personality-the sense of incompleteness haunts both the good and bad halves of the count and it is only be joining together the both that he is able to re-enter the human world.
The best story, however, is ‘Baron In The Trees�, the story of a young aristocrat who decides, in a fit if pique over having to eat snails, to spend the rest of his life in trees. Not only does the story explore the lost landscape of Ligurian Italy-as Calvino said most Italian Literature is regional by nature and Calvino is able to recreate the Baron’s arboreal kingdom wonderfully well, but it also expands the ideas in ‘The Cloven Viscount� on nature of the self, but also of individuality and the importance of living life against ones own principles and ideals and not bowing down to societal norms and pressures. A character in a novel by another writer who explored similar themes-Tolstoy-make an appearance, as the Viscount encounters a lachrymose Russian soldier named Pierre. Despite-or perhaps because of-his unusual lifestyle, the Baron is able to live a rich and meaningful life, a life full of joy, pain, heart-break, violence, wisdom and madness and which is resplendent with beauty.
‘The Non-Existent Knight� is a light-hearted pastiche of the pastoral novel, in which a knight who solely exists externally as a suit of armour, is attended to by a squire who has no concept of his inner existence and who constantly mistakes himself for a duck, or becomes confused at to whether he should be eating his food or his food should be eating him. Exploring notions of existence and sentience, ‘The Non-Existence Knight� is the funniest story in the collection and acts as a kind of loving rejoinder of the clichés and tropes of stories of knight errantry.
A truly beautiful collection of stories which are well worth a re-visit.
The best story, however, is ‘Baron In The Trees�, the story of a young aristocrat who decides, in a fit if pique over having to eat snails, to spend the rest of his life in trees. Not only does the story explore the lost landscape of Ligurian Italy-as Calvino said most Italian Literature is regional by nature and Calvino is able to recreate the Baron’s arboreal kingdom wonderfully well, but it also expands the ideas in ‘The Cloven Viscount� on nature of the self, but also of individuality and the importance of living life against ones own principles and ideals and not bowing down to societal norms and pressures. A character in a novel by another writer who explored similar themes-Tolstoy-make an appearance, as the Viscount encounters a lachrymose Russian soldier named Pierre. Despite-or perhaps because of-his unusual lifestyle, the Baron is able to live a rich and meaningful life, a life full of joy, pain, heart-break, violence, wisdom and madness and which is resplendent with beauty.
‘The Non-Existent Knight� is a light-hearted pastiche of the pastoral novel, in which a knight who solely exists externally as a suit of armour, is attended to by a squire who has no concept of his inner existence and who constantly mistakes himself for a duck, or becomes confused at to whether he should be eating his food or his food should be eating him. Exploring notions of existence and sentience, ‘The Non-Existence Knight� is the funniest story in the collection and acts as a kind of loving rejoinder of the clichés and tropes of stories of knight errantry.
A truly beautiful collection of stories which are well worth a re-visit.
September 2, 2023
"Öykücüyle savaşçıyı aynı kişi yaptım - aklıma son anda gelen bir sürpriz bu, sanırım size söylediğimin dışında hiçbir özel anlam taşımıyor. Ama siz ille de, ne bileyim, içselleştirici zekayla dışa dönük canlılığın bir bütün olması gerektiği anlamına falan geldiğini düşünmeyi yeğliyorsanız, o sizin bileceğiniz iş."
Kitabına dair bunu diyen bir yazarın eseri nasıl yorumlanabilir? En korktuğum şeydir bir esere özünden fazla anlam yüklemek, yazarın hiç niyet etmediği şeyleri tuhaf yapısökümlerle esere atfetmek, edebiyatı teknik bir meseleye indirgemek. Ancak Calvino'nun biraz fazla tevazu gösterdiğini söylemek lazım, zira bu 3 acayip "masal", "öyle aklıma geldiği gibi yazdım"la açıklanamayacak denli müthiş.
Biraz değiştirilmiş halleriyle ve onlara eşlik eden çizimlerle hem ayrı ayrı birer kitap olarak, hem de Calvino'nun tercihiyle "Atalarımız" başlığı altında beraberce de basılan üç novella; İkiye Bölünen Vikont, Ağaca Tüneyen Baron ve Varolmayan Şövalye'yi yazarken Calvino'nun bir derdi varmış elbette. Soğuk savaş döneminde, politik olarak gergin bir dönemde, kendini ifade etmekte güçlük çekerken; "direniş edebiyatı"nın unsurlarını geçmiş bir zamanda, olmayan diyarlarda geçen öykülerde kullanmayı denemiş, kendini bu biçimde daha özgür hissetmiş. İlk bakışta uçuk kaçık masallar gibi gözüken bu öyküler, aslında ilk bakışta göründüklerinden çok daha politik metinler.
Ama zaten göründükleri yalın halleriyle de ziyadesiyle güzeller. Uzak bir gelecekte uzayda geçen Kozmokomik Öyküler'in tam karşıtı bir evrende vuku buluyorlar ve fakat aynı hissi ve lezzeti sunuyorlar okura. Her Calvino bitirdiğimde aklımda yeşeren soru yine beliriverdi yani: "bu nasıl bir deha ya?"
Calvino'nun dünyalarında gezinmeye bayılıyorum. Birbirine çok benzeyen ve hiç benzemeyen evrenlerindeki o tuhaf, absürt, uçuk hikayelerini dinlemenin lezzeti sahiden eşsiz.
İçlerinden en çok Varolmayan Şövalye'yi sevdim ama ayırmak zor sahiden. Bu arada İkiye Bölünen Vikont'ta kısaca da olsa Calvino'nun hayali kentlerinden biri olan Zaira'dan bahis açması, benim o hiç var olmamış şehri Görünmez Kentler'den hatırlayıp "ah" demem de bu kitaba dair nefis bir hatıra olarak kaldı bana. ❤️
Kitabına dair bunu diyen bir yazarın eseri nasıl yorumlanabilir? En korktuğum şeydir bir esere özünden fazla anlam yüklemek, yazarın hiç niyet etmediği şeyleri tuhaf yapısökümlerle esere atfetmek, edebiyatı teknik bir meseleye indirgemek. Ancak Calvino'nun biraz fazla tevazu gösterdiğini söylemek lazım, zira bu 3 acayip "masal", "öyle aklıma geldiği gibi yazdım"la açıklanamayacak denli müthiş.
Biraz değiştirilmiş halleriyle ve onlara eşlik eden çizimlerle hem ayrı ayrı birer kitap olarak, hem de Calvino'nun tercihiyle "Atalarımız" başlığı altında beraberce de basılan üç novella; İkiye Bölünen Vikont, Ağaca Tüneyen Baron ve Varolmayan Şövalye'yi yazarken Calvino'nun bir derdi varmış elbette. Soğuk savaş döneminde, politik olarak gergin bir dönemde, kendini ifade etmekte güçlük çekerken; "direniş edebiyatı"nın unsurlarını geçmiş bir zamanda, olmayan diyarlarda geçen öykülerde kullanmayı denemiş, kendini bu biçimde daha özgür hissetmiş. İlk bakışta uçuk kaçık masallar gibi gözüken bu öyküler, aslında ilk bakışta göründüklerinden çok daha politik metinler.
Ama zaten göründükleri yalın halleriyle de ziyadesiyle güzeller. Uzak bir gelecekte uzayda geçen Kozmokomik Öyküler'in tam karşıtı bir evrende vuku buluyorlar ve fakat aynı hissi ve lezzeti sunuyorlar okura. Her Calvino bitirdiğimde aklımda yeşeren soru yine beliriverdi yani: "bu nasıl bir deha ya?"
Calvino'nun dünyalarında gezinmeye bayılıyorum. Birbirine çok benzeyen ve hiç benzemeyen evrenlerindeki o tuhaf, absürt, uçuk hikayelerini dinlemenin lezzeti sahiden eşsiz.
İçlerinden en çok Varolmayan Şövalye'yi sevdim ama ayırmak zor sahiden. Bu arada İkiye Bölünen Vikont'ta kısaca da olsa Calvino'nun hayali kentlerinden biri olan Zaira'dan bahis açması, benim o hiç var olmamış şehri Görünmez Kentler'den hatırlayıp "ah" demem de bu kitaba dair nefis bir hatıra olarak kaldı bana. ❤️
February 18, 2018
Tri Kalvinova dela spojena od strane njega samog u jednu tematsku trilogiju o našim precima: čoveku dobra i zla, tvrdoglavom idealisti i vitezu koji je sam sebe ubedio da postoji.
Prepolovljeni knez/vikont (4+) je novela, a po duhu odužena pripovetka, o jednom, gle čuda, knezu, koji biva, gle čuda, prepolovljen u ratu, i to u luni-tuns šmeku gde top ne napravi rupu samo u stomaku, već odnese čitavu jednu stranu tela. I tako, vraća se naš knez koji spreda izgleda kao iz profila u rodno mu selo, sa blagim poremećajem ličnosti. Čak i da ne piše na naslovnoj, znao bih da je pisac Kalvino. Pripovetka koja je, iako možda ne toliko suptilna u svojoj alegoriji, u svakoj meri posebna i zabavna i smešna i dirljiva, sa neverovatno simpatično izgradjenim likovima u tek nešto preko devedeset strana. Uvek se uplašim da ću da se naviknem na slike koje Kalvino pruža. Raduje me što se to još nije dogodilo. A kakve slike pruža...
Kada je reč o Baronu na drvetu (4+), ostaviću prikaz na citatu, odnosno razgovoru Kozima, naslovnog barona, i jednog vojnika u prolazu:
„You see... War... For years now I’ve been dealing as best I can with a thing that in itself is appaling; war... and all this for ideals which I shall never, perhaps, be able to explain fully to myself...�
„I too,� replied Cosimo, „have lived many years for ideals which I would never be able to explain to myself; but I do something entirely good; I live on trees.�
Čudno je reći za Kalvinov roman da je „običan� ili (relativno; ipak je osnova narative o klicnu koji odbije da večera i ode da živi u krošnjama do kraja života) normalan, ali ovaj to jeste, bez obzira na ekcentričnost priče � ali je i lep, nežan, miran, i iako na kraju malo otaljan, celovit.
Nepostojeći Vitez (5) ja baš ono što mi je trebalo od Kalvina � zabavan, mojtipantonovski viteški roman/novela. I toliko mi je žao što nije duži, ali i ovako je izrazito simpatičan i drag.
Za mene, Kalvino ne zna za poraz � ovo je još jedna prilično ubedljiva knjiga, ali nažalost i još jedna manje njegove bibliografije koja mi ostaje. Mislim da ću sad malo da postim, čisto kako bi mi život na duže staze bio lepši.
4+ (samo zbog genijalnosti Putnika i Gradova)
Prepolovljeni knez/vikont (4+) je novela, a po duhu odužena pripovetka, o jednom, gle čuda, knezu, koji biva, gle čuda, prepolovljen u ratu, i to u luni-tuns šmeku gde top ne napravi rupu samo u stomaku, već odnese čitavu jednu stranu tela. I tako, vraća se naš knez koji spreda izgleda kao iz profila u rodno mu selo, sa blagim poremećajem ličnosti. Čak i da ne piše na naslovnoj, znao bih da je pisac Kalvino. Pripovetka koja je, iako možda ne toliko suptilna u svojoj alegoriji, u svakoj meri posebna i zabavna i smešna i dirljiva, sa neverovatno simpatično izgradjenim likovima u tek nešto preko devedeset strana. Uvek se uplašim da ću da se naviknem na slike koje Kalvino pruža. Raduje me što se to još nije dogodilo. A kakve slike pruža...
Kada je reč o Baronu na drvetu (4+), ostaviću prikaz na citatu, odnosno razgovoru Kozima, naslovnog barona, i jednog vojnika u prolazu:
„You see... War... For years now I’ve been dealing as best I can with a thing that in itself is appaling; war... and all this for ideals which I shall never, perhaps, be able to explain fully to myself...�
„I too,� replied Cosimo, „have lived many years for ideals which I would never be able to explain to myself; but I do something entirely good; I live on trees.�
Čudno je reći za Kalvinov roman da je „običan� ili (relativno; ipak je osnova narative o klicnu koji odbije da večera i ode da živi u krošnjama do kraja života) normalan, ali ovaj to jeste, bez obzira na ekcentričnost priče � ali je i lep, nežan, miran, i iako na kraju malo otaljan, celovit.
Nepostojeći Vitez (5) ja baš ono što mi je trebalo od Kalvina � zabavan, mojtipantonovski viteški roman/novela. I toliko mi je žao što nije duži, ali i ovako je izrazito simpatičan i drag.
Za mene, Kalvino ne zna za poraz � ovo je još jedna prilično ubedljiva knjiga, ali nažalost i još jedna manje njegove bibliografije koja mi ostaje. Mislim da ću sad malo da postim, čisto kako bi mi život na duže staze bio lepši.
4+ (samo zbog genijalnosti Putnika i Gradova)
September 28, 2019
Prva dva romana trilogije (Vitez koji ne postoji i Raspolovljeni viskont) su filozofske bajke, fantastične, alegorične priče smještene par stotina godina u prošlost, ali tematski posvećene savremenim filozofskim pitanjima čovjekovog otuđenja i smisla postojanja u svijetu. Nisam imao naročitu želju da bistrim egzistencijalizam, pa sam ih čitao kao komedije apsurda, i stvar je dosta dobro funkcionisala na taj način, jer Kalvino piše dosta lagano, zabavno, i pored teških misaonih tema u pozadini. Ipak, nisam siguran da knjige nude dovoljno čitaocima čije primarno interesovanje nije filozofija.
ѱܳپ, Barun penjač, treći dio serije, mnogo više mi se dopao. Fantastično ovdje ustupa mjesto bizarnom, ili grotesknom, pa alegorija više nije jedini ključ za čitanje knjige. Priča o baronu Kozimu koji se sa dvanaest godina posvađa s ocem i ostatak života, dugog i sadržajnog, provede na drvetu očito nosi filozofske ideje, ali je književno dorađenija, sa likovima koji djeluju kao ljudska bića, a ne tek modeli za predstavljanje filozofskih koncepata, što je bio slučaj u Vitezu i Viskontu. Takođe, vrijeme radnje je bliže našem, teme kojima se bavi su konkretnije, recimo prosvjetiteljstvo i društveni ugovor. Kozimo se dotiče stvarnih istorijskih događaja, dopisuje se sa francuskim enciklopedistima, čak upoznaje Napoleona.
U raznim fazama čitanja knjiga me znala podsjetiti na Toroov Volden, na Robinzona Krusoa, čak i na Haklberija Fina, jer osim što nudi alternativni pogled na ljudsko društvo, knjiga je i apoteoza prirodi, slobodi i pobuni, životu u dimenziji blago pomjerenoj u odnosu na uobičajenu. Književno dorečena i idejno inspirativna, treća knjiga Kalvinove trilogije baca prethodne dvije u duboku sjenku, čak toliko duboku da mi se čini da njihovo zajedničko objavljivanje (i takvo čitanje) nemaju mnogo smisla.
ѱܳپ, Barun penjač, treći dio serije, mnogo više mi se dopao. Fantastično ovdje ustupa mjesto bizarnom, ili grotesknom, pa alegorija više nije jedini ključ za čitanje knjige. Priča o baronu Kozimu koji se sa dvanaest godina posvađa s ocem i ostatak života, dugog i sadržajnog, provede na drvetu očito nosi filozofske ideje, ali je književno dorađenija, sa likovima koji djeluju kao ljudska bića, a ne tek modeli za predstavljanje filozofskih koncepata, što je bio slučaj u Vitezu i Viskontu. Takođe, vrijeme radnje je bliže našem, teme kojima se bavi su konkretnije, recimo prosvjetiteljstvo i društveni ugovor. Kozimo se dotiče stvarnih istorijskih događaja, dopisuje se sa francuskim enciklopedistima, čak upoznaje Napoleona.
U raznim fazama čitanja knjiga me znala podsjetiti na Toroov Volden, na Robinzona Krusoa, čak i na Haklberija Fina, jer osim što nudi alternativni pogled na ljudsko društvo, knjiga je i apoteoza prirodi, slobodi i pobuni, životu u dimenziji blago pomjerenoj u odnosu na uobičajenu. Književno dorečena i idejno inspirativna, treća knjiga Kalvinove trilogije baca prethodne dvije u duboku sjenku, čak toliko duboku da mi se čini da njihovo zajedničko objavljivanje (i takvo čitanje) nemaju mnogo smisla.
September 21, 2024
Leggere queste novelle per bambini adulti sembrava quasi “un piacere colpevole�. “Il barone rampante� mi ha anche ricordato che devo urgentemente leggere “Gil Blas.�
August 24, 2022
Не са това моите препечени филийки, макар и намазани обилно с пастет от плъши черен дроб!
Прочетох изцяло само първата новела - "Разполовеният виконт", давам ѝ 2*. Добре започна историята, но по някое време изгуби посока и смисъл�
Много мразя да се давя в много, макар и красиво нанизани думи, та стилът на Калвино определено не е за мен. Книгата респективно остава недочетена.
Прочетох изцяло само първата новела - "Разполовеният виконт", давам ѝ 2*. Добре започна историята, но по някое време изгуби посока и смисъл�
Много мразя да се давя в много, макар и красиво нанизани думи, та стилът на Калвино определено не е за мен. Книгата респективно остава недочетена.
May 11, 2020
I reviewed all three stories separately. The Baron in the Trees is brilliant, 5 stars and more, but the other two are 4 stars - equalling the collection out to 4.
The Cloven Viscount Review Here
The Baron in the Trees Review Here
Non-Existent Knight Review Here
The Cloven Viscount Review Here
The Baron in the Trees Review Here
Non-Existent Knight Review Here
November 16, 2020
“Bugün sorun, insanın benliğinin bir bölümünü yitirmesi değil artık, tümünü yitirmesi, hiç varolmamasıdır.� Üçü de var olmamış kahramanların düşündürdükleri.
November 29, 2023
Italo Calvino uzun zamandır okumak istediğim bir yazar. Edebiyatına başlamak için önerilen kitap Atalarımız. İki uzun öykü bir de romandan oluşan bir üçleme. Her biri tekil olarak okunsa da art arda okunması daha isabetli olur. Calvino da sonsözünde bir araya getirme amacını açıklıyor.
İkiye Bölünen Vikont favorim oldu. Savaşta aldığı yaralarla bedeninin yarısıyla gelen kontu anlatıyor. Döndüğünde herkese hayatı dar ediyor. Çünkü gelen yarı kontun kötü yanıdır. İnsanın içindeki iyiliği ve kötülüğü, insan olmanın yüklediği ahlakı masalsı bir şekilde anlatıyor.
Ağaca Tüneyen Baron kitaptaki en uzun kısım. Baronun ailesine kızarak -öyle sudan bir sebep ki- toprağa basmama inadını anlatıyor. Artık ağaçlarda yaşamaya başlıyor. Harika bir inat ve her koşulda insanlığın onurunu taşıma öyküsü. Komik durumdaki baron ağacın üzerinde ava da çıkar, eşkıyalarla da karşılaşır hatta aşık bile olur.
Varolmayan Şövalye ise bedensel olarak olmayan bir şövalye ile bedeni olduğu halde bilinci olmayan adamın çatışmasını anlatıyor. İki öykünün yanında biraz sönük kalsa da zihin beden ikilemini problematik haline getirmiş olması bile öyküyü okumak için yeterli.
Büyülü gerçekçiliği çok seviyorum. Daha önce hiçbir stilin olmadığı ölçüde simgesel anlatıma uygun bir stil. Avrupa romanında önemini kaybeden insanmerkezciliği romana yeniden kazandırıyor. Calvino da bunu harikulade bir şekilde uygulamış. Soyut olmayan hiçbir şey yok. Savaşlar, inançlar, aşklar ve türlü garipliklerin hepsi gerçek. Bu büyülü dünya ile insanın soyağacını çıkarmak çok iyi bir fikir. Kitap yapılan tüm övgüleri hak ediyor.
İkiye Bölünen Vikont favorim oldu. Savaşta aldığı yaralarla bedeninin yarısıyla gelen kontu anlatıyor. Döndüğünde herkese hayatı dar ediyor. Çünkü gelen yarı kontun kötü yanıdır. İnsanın içindeki iyiliği ve kötülüğü, insan olmanın yüklediği ahlakı masalsı bir şekilde anlatıyor.
Ağaca Tüneyen Baron kitaptaki en uzun kısım. Baronun ailesine kızarak -öyle sudan bir sebep ki- toprağa basmama inadını anlatıyor. Artık ağaçlarda yaşamaya başlıyor. Harika bir inat ve her koşulda insanlığın onurunu taşıma öyküsü. Komik durumdaki baron ağacın üzerinde ava da çıkar, eşkıyalarla da karşılaşır hatta aşık bile olur.
Varolmayan Şövalye ise bedensel olarak olmayan bir şövalye ile bedeni olduğu halde bilinci olmayan adamın çatışmasını anlatıyor. İki öykünün yanında biraz sönük kalsa da zihin beden ikilemini problematik haline getirmiş olması bile öyküyü okumak için yeterli.
Büyülü gerçekçiliği çok seviyorum. Daha önce hiçbir stilin olmadığı ölçüde simgesel anlatıma uygun bir stil. Avrupa romanında önemini kaybeden insanmerkezciliği romana yeniden kazandırıyor. Calvino da bunu harikulade bir şekilde uygulamış. Soyut olmayan hiçbir şey yok. Savaşlar, inançlar, aşklar ve türlü garipliklerin hepsi gerçek. Bu büyülü dünya ile insanın soyağacını çıkarmak çok iyi bir fikir. Kitap yapılan tüm övgüleri hak ediyor.
June 19, 2013
The stars should be four and half.
I now realise that I can not get enough of Italo Calvino. He entertains and amazes me all the time. In fact I began his "Invisible Cities" first and then read his "If On a Winter's Night a Traveller." Both of them are his later writings and they are very post-modern. I loved both of them and then when I picked this up (One of his earlier works) I was prepared myself to face the intellectual challenge. But then I found myself in the fairy world. This book contains three fairy tales/folk tales/moral tales (or may be folk novellas). That was a pleasant surprise.
About the three novellas:
"The Cloven Viscount" speaks of a man halved into two and both his parts roam around in the village one doing good and the other doing bad.
"Baron in the Trees" speaks of "a man born on the earth but lived on the trees and disappeared in the sky." It speaks of a man who chose to live his entire life on the trees. Because according to him the view from the trees helped him to see the earth better.
"Non Existent Knight" speaks of an empty armour serving the army of the king Charlemagne.
The narrations seem very simple. But the actual reading gives the attentive and a literary reader plenty to ponder over. In a simple fairy tale the history of Italy and Europe with emphasis on French revolution and the Muslim occupation of Spain, the philosophical opinions (Communism and feudalism) and psychological insights and many other reflections on human nature and history are all splattered. They do not interrupt the progress of the story. In fact, they are part of the story and a knowledge of it would lend the reader a different reading. If a reader is happy enough only to pass the time by reading a book, these would serve as simple fairy tales.
Calvino was truly a story teller. He knew how to entertain everyone.
I now realise that I can not get enough of Italo Calvino. He entertains and amazes me all the time. In fact I began his "Invisible Cities" first and then read his "If On a Winter's Night a Traveller." Both of them are his later writings and they are very post-modern. I loved both of them and then when I picked this up (One of his earlier works) I was prepared myself to face the intellectual challenge. But then I found myself in the fairy world. This book contains three fairy tales/folk tales/moral tales (or may be folk novellas). That was a pleasant surprise.
About the three novellas:
"The Cloven Viscount" speaks of a man halved into two and both his parts roam around in the village one doing good and the other doing bad.
"Baron in the Trees" speaks of "a man born on the earth but lived on the trees and disappeared in the sky." It speaks of a man who chose to live his entire life on the trees. Because according to him the view from the trees helped him to see the earth better.
"Non Existent Knight" speaks of an empty armour serving the army of the king Charlemagne.
The narrations seem very simple. But the actual reading gives the attentive and a literary reader plenty to ponder over. In a simple fairy tale the history of Italy and Europe with emphasis on French revolution and the Muslim occupation of Spain, the philosophical opinions (Communism and feudalism) and psychological insights and many other reflections on human nature and history are all splattered. They do not interrupt the progress of the story. In fact, they are part of the story and a knowledge of it would lend the reader a different reading. If a reader is happy enough only to pass the time by reading a book, these would serve as simple fairy tales.
Calvino was truly a story teller. He knew how to entertain everyone.
August 26, 2018
Uno più bello dell'altro, anche se a me ha colpito "Il cavaliere inesistente".
May 30, 2019
Bu kadar ilginç zekice yazılmış olan 3 hikayeyi de severek okudum. Oldukça absurd ama bir o kadarda güldüren harika bir kurguyla yazılmış. Açıkcası bu kadar iyi olacağını düşünmemiştim.
April 3, 2021
"Le cose che voleva dire lui non sono lì, è altro che lui intendeva, qualcosa che abbracciasse tutto, e non poteva dirla con parole ma solo vivendo come visse. Solo essendo così spietatamente sè stesso come fu fino alla morte, poteva dare qualcosa a tutti gli uomini."
I nostri antenati è il volume che raccoglie i tre romanzi della trilogia che Calvino descrisse come "un albero genealogico degli antenati dell'uomo contemporaneo." Il visconte dimezzato, il barone rampante, il cavaliere inesistente. Sono anni che mi riprometto di leggerli e finalmente mi sono decisa e ho acquistato il volume che li contiene tutti. Di Calvino ho già amato Se una notte d'inverno un viaggiatore, ma devo ammettere che non ero pronta alla bellezza e alla magia contenute in questi racconti. Si tratta di tre storie ambientate in epoche diverse, che si svolgono spesso in luoghi lontani e che hanno per protagonisti tre uomini, completamente diversi l'uno dall'altro ma accomunati dalla stessa voglia di libertà, dallo stesso bisogno di sentirsi, in modi diversi umani. Si tratta di un'allegoria, ricca di elementi che traggono spunto dal fantastico, ma che nel suo essere così sui generis riesce ad essere profondamente umana.
Il visconte dimezzato, il più breve dei tre, narra la storia del Visconte Medardo di Terralba che parte per dare il suo contributo nella guerra contro i Turchi. Durante la sua prima battaglia Medardo viene colpito da un colpo di cannone e si ritrova diviso a metà. A casa torna solo il suo lato destro che ben presto si scopre essere quello cattivo, la parte malvagia che lo porta a compiere le nefandezze più orribili. Nel Barone rampante invece, che è il romanzo più corposo, leggiamo la storia di Cosimo di Rondò che appena dodicenne, dopo una lite col padre, si rifugia su un albero e decide di non scendere più. Cosimo vivrà una vita intera sugli alberi, in una dimensione tutta sua che però si scoprirà essere molto vicina agli altri. Infine nel Cavaliere Inesistente leggiamo del cavalier Agilulfo, uno dei paladini del seguito di Carlo Magno. Cavaliere coraggioso e dalla bianca armatura, Agilulfo in realtà non esiste, è solo involucro vuoto.
Questi tre romanzi, pur essendo ambientati in epoche e luoghi diversi e avendo per personaggi tre uomini che hanno poco in comune, rappresentano però la sintesi di alcune delle più comuni caratteristiche dell'uomo moderno. Con uno stile ricercato, scorrevole, elegante e particolarmente ironico, Italo Calvino ci conduce alla scoperta di tre racconti allegorici, quasi magici, un'intera collezione di brillanti metafore sulle virtù e le debolezze degli uomini.
I tre racconti mettono in scena dei temi che restano sempre attuali. Nel primo romanzo si parla di incompletezza; parlando di Medardo che si trova diviso letteralmente a metà, si comprende perfettamente che in realtà siamo tutti incompleti, che in un modo o nell'altro tendiamo a concentrarci su una parte di noi e a trascurare le altre.
Cosimo invece, nel Barone rampante che è sicuramente il mio preferito tra i tre, ci insegna l'importanza di avere un punto di vista diverso, di rimanere sè stessi, anche a costo di passare per pazzi, di essere fedeli a quello che siamo. Solo rimanendo pienamente sè stesso, fedele alla promessa fatta, Cosimo riesce a comprendere e a vedere cose che agli altri sfuggono. Essere sè stessi, rifiutare gli schemi imposti dalla società, non adeguarsi, sono tutte qualità che Cosimo incarna. L'onestà, il coraggio e l'acume di Cosimo mi resteranno nel cuore.
Infine Agilulfo, il cavaliere che non esiste ma che incarna tutte le qualità dei paladini del Re. Agilulfo rappresenta in parte la finzione, quello che non esiste, l'armatura che tutti noi indossiamo e che nasconde quello che in realtà abbiamo dentro, il contrasto tra l'apparire e l'essere. Come si legge nel testo "Neppure noi sapevamo d'essere al mondo...Anche ad essere si impara..." Inutile dire che oltre ai temi principali di cui ho parlato il racconto è ricco di molti altri temi. Gli spunti di riflessione sono pressoché infiniti.
Ho amato ogni pagina di questa trilogia, ho trovato tutto così bello, così magico, così inusuale. Calvino ha scritto dei racconti che a primo impatto potrebbero sembrare delle favole ma che in realtà nascondono un mondo intero. Racchiudono tutto quello che di bello e di brutto abbiamo in noi, tutto quello che ci contraddistingue come esseri umani. E' anche un'accurata analisi psicologica dell'uomo contemporaneo, delle sue inclinazioni, delle sue qualità, dei suoi difetti. Parliamo ovviamente di un'allegoria, quindi molti dettagli dei racconti, molte sfaccettature dei personaggi sono portate all'estremo. Vi assicuro però che vi sembrerà di leggere di voi stessi. E se non è questa magia, allora io davvero non so cosa sia.
I nostri antenati è il volume che raccoglie i tre romanzi della trilogia che Calvino descrisse come "un albero genealogico degli antenati dell'uomo contemporaneo." Il visconte dimezzato, il barone rampante, il cavaliere inesistente. Sono anni che mi riprometto di leggerli e finalmente mi sono decisa e ho acquistato il volume che li contiene tutti. Di Calvino ho già amato Se una notte d'inverno un viaggiatore, ma devo ammettere che non ero pronta alla bellezza e alla magia contenute in questi racconti. Si tratta di tre storie ambientate in epoche diverse, che si svolgono spesso in luoghi lontani e che hanno per protagonisti tre uomini, completamente diversi l'uno dall'altro ma accomunati dalla stessa voglia di libertà, dallo stesso bisogno di sentirsi, in modi diversi umani. Si tratta di un'allegoria, ricca di elementi che traggono spunto dal fantastico, ma che nel suo essere così sui generis riesce ad essere profondamente umana.
Il visconte dimezzato, il più breve dei tre, narra la storia del Visconte Medardo di Terralba che parte per dare il suo contributo nella guerra contro i Turchi. Durante la sua prima battaglia Medardo viene colpito da un colpo di cannone e si ritrova diviso a metà. A casa torna solo il suo lato destro che ben presto si scopre essere quello cattivo, la parte malvagia che lo porta a compiere le nefandezze più orribili. Nel Barone rampante invece, che è il romanzo più corposo, leggiamo la storia di Cosimo di Rondò che appena dodicenne, dopo una lite col padre, si rifugia su un albero e decide di non scendere più. Cosimo vivrà una vita intera sugli alberi, in una dimensione tutta sua che però si scoprirà essere molto vicina agli altri. Infine nel Cavaliere Inesistente leggiamo del cavalier Agilulfo, uno dei paladini del seguito di Carlo Magno. Cavaliere coraggioso e dalla bianca armatura, Agilulfo in realtà non esiste, è solo involucro vuoto.
Questi tre romanzi, pur essendo ambientati in epoche e luoghi diversi e avendo per personaggi tre uomini che hanno poco in comune, rappresentano però la sintesi di alcune delle più comuni caratteristiche dell'uomo moderno. Con uno stile ricercato, scorrevole, elegante e particolarmente ironico, Italo Calvino ci conduce alla scoperta di tre racconti allegorici, quasi magici, un'intera collezione di brillanti metafore sulle virtù e le debolezze degli uomini.
I tre racconti mettono in scena dei temi che restano sempre attuali. Nel primo romanzo si parla di incompletezza; parlando di Medardo che si trova diviso letteralmente a metà, si comprende perfettamente che in realtà siamo tutti incompleti, che in un modo o nell'altro tendiamo a concentrarci su una parte di noi e a trascurare le altre.
Cosimo invece, nel Barone rampante che è sicuramente il mio preferito tra i tre, ci insegna l'importanza di avere un punto di vista diverso, di rimanere sè stessi, anche a costo di passare per pazzi, di essere fedeli a quello che siamo. Solo rimanendo pienamente sè stesso, fedele alla promessa fatta, Cosimo riesce a comprendere e a vedere cose che agli altri sfuggono. Essere sè stessi, rifiutare gli schemi imposti dalla società, non adeguarsi, sono tutte qualità che Cosimo incarna. L'onestà, il coraggio e l'acume di Cosimo mi resteranno nel cuore.
Infine Agilulfo, il cavaliere che non esiste ma che incarna tutte le qualità dei paladini del Re. Agilulfo rappresenta in parte la finzione, quello che non esiste, l'armatura che tutti noi indossiamo e che nasconde quello che in realtà abbiamo dentro, il contrasto tra l'apparire e l'essere. Come si legge nel testo "Neppure noi sapevamo d'essere al mondo...Anche ad essere si impara..." Inutile dire che oltre ai temi principali di cui ho parlato il racconto è ricco di molti altri temi. Gli spunti di riflessione sono pressoché infiniti.
Ho amato ogni pagina di questa trilogia, ho trovato tutto così bello, così magico, così inusuale. Calvino ha scritto dei racconti che a primo impatto potrebbero sembrare delle favole ma che in realtà nascondono un mondo intero. Racchiudono tutto quello che di bello e di brutto abbiamo in noi, tutto quello che ci contraddistingue come esseri umani. E' anche un'accurata analisi psicologica dell'uomo contemporaneo, delle sue inclinazioni, delle sue qualità, dei suoi difetti. Parliamo ovviamente di un'allegoria, quindi molti dettagli dei racconti, molte sfaccettature dei personaggi sono portate all'estremo. Vi assicuro però che vi sembrerà di leggere di voi stessi. E se non è questa magia, allora io davvero non so cosa sia.
March 23, 2011
Sólo me salen suspiros cuando se trata de esta trilogía. Qué imágenes tan bellas, tan fuertes. Mi amor por siempre a este autor y a estos tres libros. Los temas...miles: metaliterarios; el ser humano en conjunción con la naturaleza (aquí surgen las metáforas y símiles más hermosos que haya leído); el amor; la enajenación; el dilema por la libertad individual o en sociedad [¿se dice así?]; la existencia del mundo; la percepción que tiene el hombre de él. Espacios, tiempos históricos, géneros literarios, plantas, animales, personajes literarios y no literarios...tantos! Una amazona guerrera, el Antiguo Testamento, novela pastoril, la Ilustración, Carlomagno, Voltaire, una pastora, los caballeros del Santo Grial, la vincapervinca, Napoleón, Adán, una monja y su falsa modestia (como sor Juana), reyezuelos y cigüeñas, novela de caballería, la Revolución Francesa, el príncipe Andrei (de "La guerra y la paz" de Tolstoi), un magnolio...un ser que es pero no existe, otro que no vuelve a bajar a la tierra pero aquí vive, y otro más que es a la vez dos.
En orden de gusto, para mí van así:
El Barón rampante [si pudiera le pondría infinitas más]
El caballero inexistente ****
El vizconde demediado **
En orden de gusto, para mí van así:
El Barón rampante [si pudiera le pondría infinitas más]
El caballero inexistente ****
El vizconde demediado **
January 30, 2021
"Se infelice è l'innamorato che invoca baci di cui non sa il sapore, mille volte più infelice è chi questo sapore gustò appena e poi gli fu negato."
Sempre meraviglioso.
Sempre meraviglioso.
June 8, 2012
This volume pulls together two novellas and one novel written across the length of the 1950s by Italo Calvino as partial pastiches of past literature, all with an implied commentary about the position of the intellectual in post-war Italy.
This tells us all we need to know about the strengths and weaknesses of the work.
On the one hand, Calvino writes fluently and with a mastery of the forms he is working with � the (comic) Gothic novel, the moral tale of the Enlightenment and the courtly romance � but he is soon falling into the post-modern trap of saying very little of any depth extremely well.
Why is this? Perhaps it is because he is embarrassed. He is a bourgeois intellectual and instinctive aesthete who wants to be a socialist in an age of hard-nosed Marxists. He is trying to keep his nose high from the stench of politics and compromise while being a man of the Left.
How does he try and do this. By metaphorically staying up in the trees and trying to appropriate the great European literary tradition for a basic liberal decency that reminds us of the similar and often not quite convincing efforts of Camus to do the same in 1950s France.
Calvino tries lightness of touch instead of trying to meet the sour-pusses of the old Left on their own puritan ground as Camus did. This means that the works are (mostly) enjoyable but also rather shallow, a case of educated bourgeois knowingly speaking unto educated bourgeois.
For all the claims Calvino was to make about abstracting the authentic vision of the common man from traditional literature (exemplified by his remarkable knowledge of folk tales), his work requires a fair amount of education to appreciate fully. There is an inherent ‘snobbisme� in it.
The stories of good and evil disembodied in the cloven viscount, the young aristocrat who takes to the trees and stays there and the knight who is perfect but does not exist are all well told and give an insight into the minds of an elite uncomfortable with modernity and yet committed to it.
The contrast with Di Lampedusa’s ‘The Leopard�, published around the same time, coming, in this latter case, from a genuine aristocrat whose compromise with modernity came from necessity and not from ideology, is striking.
The bourgeoisie’s continuing interest in the aristocracy is amusing. They will not let go of the past. Our genuine aristocrat can (paradoxically): he speaks of the past as the past whereas Calvino tries to bring the past into the future, turning tragedy perhaps into farce.
Italo Calvino’s short introduction is worth reading in this context. He refers to his initial engagement with the post-war fashion for social realism after the victory of the partisans over Mussolini but (in his late twenties) decided to follow his heart and Robert Louis Stevenson.
This tension between his literary aestheticism and the politics of engagement are being worked through in these works and that is why they are good but not great. They are neither one thing nor the other � the politics is obscure and the adventuring cloaked in too much implicit meaning.
In the end, it is all too clever by half. It makes you feel superior for understanding things the ‘hoi polloi� won’t get but there is no way this is a voice for the common man � interesting, amusing but locked in its time and in the past simultaneously.
This tells us all we need to know about the strengths and weaknesses of the work.
On the one hand, Calvino writes fluently and with a mastery of the forms he is working with � the (comic) Gothic novel, the moral tale of the Enlightenment and the courtly romance � but he is soon falling into the post-modern trap of saying very little of any depth extremely well.
Why is this? Perhaps it is because he is embarrassed. He is a bourgeois intellectual and instinctive aesthete who wants to be a socialist in an age of hard-nosed Marxists. He is trying to keep his nose high from the stench of politics and compromise while being a man of the Left.
How does he try and do this. By metaphorically staying up in the trees and trying to appropriate the great European literary tradition for a basic liberal decency that reminds us of the similar and often not quite convincing efforts of Camus to do the same in 1950s France.
Calvino tries lightness of touch instead of trying to meet the sour-pusses of the old Left on their own puritan ground as Camus did. This means that the works are (mostly) enjoyable but also rather shallow, a case of educated bourgeois knowingly speaking unto educated bourgeois.
For all the claims Calvino was to make about abstracting the authentic vision of the common man from traditional literature (exemplified by his remarkable knowledge of folk tales), his work requires a fair amount of education to appreciate fully. There is an inherent ‘snobbisme� in it.
The stories of good and evil disembodied in the cloven viscount, the young aristocrat who takes to the trees and stays there and the knight who is perfect but does not exist are all well told and give an insight into the minds of an elite uncomfortable with modernity and yet committed to it.
The contrast with Di Lampedusa’s ‘The Leopard�, published around the same time, coming, in this latter case, from a genuine aristocrat whose compromise with modernity came from necessity and not from ideology, is striking.
The bourgeoisie’s continuing interest in the aristocracy is amusing. They will not let go of the past. Our genuine aristocrat can (paradoxically): he speaks of the past as the past whereas Calvino tries to bring the past into the future, turning tragedy perhaps into farce.
Italo Calvino’s short introduction is worth reading in this context. He refers to his initial engagement with the post-war fashion for social realism after the victory of the partisans over Mussolini but (in his late twenties) decided to follow his heart and Robert Louis Stevenson.
This tension between his literary aestheticism and the politics of engagement are being worked through in these works and that is why they are good but not great. They are neither one thing nor the other � the politics is obscure and the adventuring cloaked in too much implicit meaning.
In the end, it is all too clever by half. It makes you feel superior for understanding things the ‘hoi polloi� won’t get but there is no way this is a voice for the common man � interesting, amusing but locked in its time and in the past simultaneously.
March 14, 2023
Composto da tre dei romanzi italiani più conosciuti - vista la loro lettura obbligatoria in qualsiasi scuola da decenni -, non credo abbia alcun valore aggiungere nulla sui tre scritti. Sia perché è stato detto più o meno tutto e il contrario di tutto a riguardo, e ci sarebbe spazio giusto per l'opinione personale legata alla mia sensibilità di lettore che vale zero, ma soprattutto perché è lo stesso Calvino, al termine di questa raccolta, in un saggio di una decina di pagine a sviscerare tutti e tre i suoi romanzi.
Allora, forse, anziché parlare dei tre romanzi, secondo me è più interessante la nota finale di Calvino (ok, forse c'entra il fatto che, a parte il gusto per la frase di Calvino, ho trovato tutti e tre i racconti, piuttosto distanti dalla mia sensibilità e dai miei interessi, e già dopo la terza pagina di questo gioco post-moderno fiabescolo, avrei voluto soltanto urlare). In questo saggetto finale, Calvino esemplifica quello che è il romanzo post-moderno, proprio in uno dei primissimi momenti del romanzo post-moderno. La caratteristica che emerge e che contraddistingue i tre romanzi di Calvino è la loro consapevolezza di essere un puro gioco letterario. Tutti e tre, infatti, si rifanno consapevolmente a un preciso modello narrativo - "Il Visconte dimezzato", Stevenson e simili; "Il barone rampante", il romanzo filosofico settecentesco alla Candido; "Il cavaliere inesistente", i romanzi cavallereschi - e ci giocano, fingono di esserlo, consapevoli di non esserlo veramente con una consapevolezza tutta moderna. Cioè: Calvino non sta facendo un romanzo filosofico settecentesco, bensì un romanzo novecentesco che finge consapevolmente di essere un romanzo filosofico settecentesco. Da qui il pastiche, personaggi che sono idee ambulanti, il gioco con la lingua e i riferimenti. Il tutto, ovviamente, non è fine a se stesso e serve come riflessione a Calvino per parlare dell'uomo moderno. Il titolo della raccolta "I nostri antenati" riflette un po' anche l'altra caratteristica della letteratura post-moderna dopo la riflessione su se stessa: l'ironia. Perché è ovvio che di antenato nei romanzi di Calvino non ci sta nulla e che sta parlando di sé e dell'epoca contemporanea. Questa stessa ironia, in fondo, è quella che pervade tutti e tre i romanzi e che, se lo chiedete a me, è anche un po' la conseguenza di una letteratura che riflette su se stessa.
Allora, forse, anziché parlare dei tre romanzi, secondo me è più interessante la nota finale di Calvino (ok, forse c'entra il fatto che, a parte il gusto per la frase di Calvino, ho trovato tutti e tre i racconti, piuttosto distanti dalla mia sensibilità e dai miei interessi, e già dopo la terza pagina di questo gioco post-moderno fiabescolo, avrei voluto soltanto urlare). In questo saggetto finale, Calvino esemplifica quello che è il romanzo post-moderno, proprio in uno dei primissimi momenti del romanzo post-moderno. La caratteristica che emerge e che contraddistingue i tre romanzi di Calvino è la loro consapevolezza di essere un puro gioco letterario. Tutti e tre, infatti, si rifanno consapevolmente a un preciso modello narrativo - "Il Visconte dimezzato", Stevenson e simili; "Il barone rampante", il romanzo filosofico settecentesco alla Candido; "Il cavaliere inesistente", i romanzi cavallereschi - e ci giocano, fingono di esserlo, consapevoli di non esserlo veramente con una consapevolezza tutta moderna. Cioè: Calvino non sta facendo un romanzo filosofico settecentesco, bensì un romanzo novecentesco che finge consapevolmente di essere un romanzo filosofico settecentesco. Da qui il pastiche, personaggi che sono idee ambulanti, il gioco con la lingua e i riferimenti. Il tutto, ovviamente, non è fine a se stesso e serve come riflessione a Calvino per parlare dell'uomo moderno. Il titolo della raccolta "I nostri antenati" riflette un po' anche l'altra caratteristica della letteratura post-moderna dopo la riflessione su se stessa: l'ironia. Perché è ovvio che di antenato nei romanzi di Calvino non ci sta nulla e che sta parlando di sé e dell'epoca contemporanea. Questa stessa ironia, in fondo, è quella che pervade tutti e tre i romanzi e che, se lo chiedete a me, è anche un po' la conseguenza di una letteratura che riflette su se stessa.
April 6, 2023
Italo Calvino uzun aralıklarla okuyunca daha çok keyif aldığım bir yazar. Atalarımız’� tam da bu yüzden çok doğru bir zamanda okuduğumu düşünüyorum. İkisi kısa biri normal üç romandan oluşan Atalarımız, zengin bir hayal gücüyle türlü var olma hallerini irdeliyor. Varlık-hiçlik, iyilik-kötülük, birey-toplum vs. gibi tezatlar üzerinden ilerleyen romanların üçünde de din ve savaş karşıtlığı göze çarpıyor. Kara mizahın dozu tüm romanlarda hayranlık uyandırıcı. Bir yanıyla bu kadar “hafif� olan metinlerin diğer yanıyla bu kadar felsefi şey barındırmasına da diyecek söz yok. Üçlü arasından Ağaca Tüneyen Baron’u özellikle çok sevdim, tam bir usta işi.
August 14, 2017
Υπέροχο, γεμάτο φαντασία, ξεχνιέσαι!
November 17, 2023
Italo Calvino's "Our Ancestors," a trilogy comprising "The Cloven Viscount," "The Baron in the Trees," and "The Nonexistent Knight," is a shining example of the author's imaginative prowess and narrative ingenuity. This collection is a testament to Calvino's unique ability to blend fantasy, satire, and philosophical insight, making it thoroughly deserving of a five-star rating.
Each tale in the trilogy is a marvel in its own right. "The Cloven Viscount" tells the story of a viscount bisected in battle who survives as two separate halves, embodying good and evil. This allegorical tale delves into the dual nature of humanity and the philosophical underpinnings of our moral choices.
"The Baron in the Trees" is a whimsical yet profound narrative of a young nobleman who, in a moment of rebellion, decides to live the rest of his life in the trees and never set foot on the ground again. This story is a beautiful meditation on freedom, individuality, and the relationship between humans and nature.
"The Nonexistent Knight," the final story, is a satirical account of a knight who, despite being a suit of armor devoid of a human body, is the embodiment of honor and chivalry. This tale whimsically explores themes of identity, existence, and the meaning of being.
Calvino's prose is delightful, combining clarity and lyrical elegance. His ability to construct fantastical worlds that reflect on very real human experiences is nothing short of masterful. He infuses each story with humor, wit, and a deep sense of humanity, making them as thought-provoking as they are entertaining.
One of the most compelling aspects of "Our Ancestors" is Calvino's exploration of complex philosophical and existential themes through seemingly simple fables. The trilogy is imbued with a sense of timeless wisdom, as Calvino dissects the intricacies of human nature and society with a light yet piercing touch.
The diversity of themes and the richness of imagination in each of the three tales provide a varied and satisfying reading experience. Whether it's the exploration of the self and duality, a rebellion against societal norms, or a humorous take on existentialism, Calvino's narratives are both accessible and deeply resonant.
In conclusion, "Our Ancestors" is a testament to Italo Calvino's standing as one of the most innovative and imaginative writers of the 20th century. This collection blends fantasy with deep philosophical insight, creating stories that are as meaningful as they are enjoyable. For its creative brilliance, narrative depth, and enduring appeal, this trilogy undoubtedly merits a five-star rating.
Each tale in the trilogy is a marvel in its own right. "The Cloven Viscount" tells the story of a viscount bisected in battle who survives as two separate halves, embodying good and evil. This allegorical tale delves into the dual nature of humanity and the philosophical underpinnings of our moral choices.
"The Baron in the Trees" is a whimsical yet profound narrative of a young nobleman who, in a moment of rebellion, decides to live the rest of his life in the trees and never set foot on the ground again. This story is a beautiful meditation on freedom, individuality, and the relationship between humans and nature.
"The Nonexistent Knight," the final story, is a satirical account of a knight who, despite being a suit of armor devoid of a human body, is the embodiment of honor and chivalry. This tale whimsically explores themes of identity, existence, and the meaning of being.
Calvino's prose is delightful, combining clarity and lyrical elegance. His ability to construct fantastical worlds that reflect on very real human experiences is nothing short of masterful. He infuses each story with humor, wit, and a deep sense of humanity, making them as thought-provoking as they are entertaining.
One of the most compelling aspects of "Our Ancestors" is Calvino's exploration of complex philosophical and existential themes through seemingly simple fables. The trilogy is imbued with a sense of timeless wisdom, as Calvino dissects the intricacies of human nature and society with a light yet piercing touch.
The diversity of themes and the richness of imagination in each of the three tales provide a varied and satisfying reading experience. Whether it's the exploration of the self and duality, a rebellion against societal norms, or a humorous take on existentialism, Calvino's narratives are both accessible and deeply resonant.
In conclusion, "Our Ancestors" is a testament to Italo Calvino's standing as one of the most innovative and imaginative writers of the 20th century. This collection blends fantasy with deep philosophical insight, creating stories that are as meaningful as they are enjoyable. For its creative brilliance, narrative depth, and enduring appeal, this trilogy undoubtedly merits a five-star rating.
Read
June 13, 2018İtalo Calvino’nun 1960 yılında yazdığı sonsöz(?) ile birlikte Vikont, Baron ve Şövalye ile tanışmış oldum. Okurun yolculuğu “okuma� eylemi devam ettiği için sonsöz henüz okur için söylenmedi:)
....
Sıradan Asyalı bir kadın olarak - ünvansız- şunu açık ve net olarak söyleyebilirim ki kitap farkındalığa yol açıyor!
....
Sıradan Asyalı bir kadın olarak - ünvansız- şunu açık ve net olarak söyleyebilirim ki kitap farkındalığa yol açıyor!
November 6, 2020
Rilettura dopo almeno ventitre anni dalla prima. Che dire? Tre romanzi come nessuno mai. Grazie Calvino, sai commuovere e insegnare a tutte le età, con la tua scrittura semplice, evicativa e mai presuntuosa.
March 4, 2024
T� tiên của chúng ta - Italo Calvino
Gồm ba câu chuyện là “T� tước ch� đôi, Nam tước trên cây và Hiệp sĩ không hiện hữu�, c� ba đều được đặt trong các bối cảnh khác nhau của lịch s� như “thời thánh chiến của kitô giáo, thời cách mạng Pháp và thời vua Charlemange�. Các tiểu thuyết này đều được viết bằng cách hành văn hài hước, có hơi ảo mộng đến hoang đường. Những ý tưởng khá là k� l� đôi khi mình t� hỏi sao tác gi� nghĩ ra những điều như vậy �. Dường như trí tưởng tượng cùng s� sáng tạo của tác gi� là không ngừng ngh�, không có giới hạn. Một người thì b� ch� đôi, người thì không hiện hữu, người thì sống � trên cây. Italo như muốn truyền tải cái s� tồn tại cá nhân khác biệt trong xã hội, những cách nhìn v� con người v� s� tồn tại hay không tồn tại�
Trong ba câu chuyện thì mình thích Nam tước trên cây hơn c�, cái cách anh anh chàng này được t� do lựa chọn cách sống rồi chết đi giống như một con người bình thường vậy, mình thích các cuộc phưu lưu của anh chàng.
Tuy nhiên cái mình không thích là có những t� ng� dịch gi� s� dụng đ� mô t� khá là xưa cũ mà mình ít khi s� dụng như kiểu “tống đạt�, “b� rầm chìa�, “lộn tu”�
Gồm ba câu chuyện là “T� tước ch� đôi, Nam tước trên cây và Hiệp sĩ không hiện hữu�, c� ba đều được đặt trong các bối cảnh khác nhau của lịch s� như “thời thánh chiến của kitô giáo, thời cách mạng Pháp và thời vua Charlemange�. Các tiểu thuyết này đều được viết bằng cách hành văn hài hước, có hơi ảo mộng đến hoang đường. Những ý tưởng khá là k� l� đôi khi mình t� hỏi sao tác gi� nghĩ ra những điều như vậy �. Dường như trí tưởng tượng cùng s� sáng tạo của tác gi� là không ngừng ngh�, không có giới hạn. Một người thì b� ch� đôi, người thì không hiện hữu, người thì sống � trên cây. Italo như muốn truyền tải cái s� tồn tại cá nhân khác biệt trong xã hội, những cách nhìn v� con người v� s� tồn tại hay không tồn tại�
Trong ba câu chuyện thì mình thích Nam tước trên cây hơn c�, cái cách anh anh chàng này được t� do lựa chọn cách sống rồi chết đi giống như một con người bình thường vậy, mình thích các cuộc phưu lưu của anh chàng.
Tuy nhiên cái mình không thích là có những t� ng� dịch gi� s� dụng đ� mô t� khá là xưa cũ mà mình ít khi s� dụng như kiểu “tống đạt�, “b� rầm chìa�, “lộn tu”�
November 9, 2023
(Non è una recensione, sono commenti sparsi)
Il visconte dimezzato: sono sicura di aver letto più volte i primi due capitoli, forse nei libri di scuola, chissà. Il finale era scontato dall'inizio, ma è quello giusto per questo tipo di storia.
Il barone rampante: non pensavo, ma questa storia mi ha fatto proprio bene al cuore. Che meraviglia la caparbietà di Cosimo, che meraviglia il modo in cui è descritto l'innamoramento e il gioco d'amore.
Il cavaliere inesistente: questo lo avevo letto a scuola, ma già una settimana dopo non ne ricordavo nulla perché l'avevo letto con troppa fretta. E forse, senza aver studiato Ariosto e Calvino, non l'avevo nemmeno capito. Adesso l'ho apprezzato, chissà se ai miei studenti è piaciuto.
Chapeau alla nota finale del 1960 di Calvino. Suggerire il senso da trarre da queste letture ma permettere altre interpretazioni è ciò che mi auguro di riuscire a fare nella mia vita come insegnante.
Il visconte dimezzato: sono sicura di aver letto più volte i primi due capitoli, forse nei libri di scuola, chissà. Il finale era scontato dall'inizio, ma è quello giusto per questo tipo di storia.
Il barone rampante: non pensavo, ma questa storia mi ha fatto proprio bene al cuore. Che meraviglia la caparbietà di Cosimo, che meraviglia il modo in cui è descritto l'innamoramento e il gioco d'amore.
Il cavaliere inesistente: questo lo avevo letto a scuola, ma già una settimana dopo non ne ricordavo nulla perché l'avevo letto con troppa fretta. E forse, senza aver studiato Ariosto e Calvino, non l'avevo nemmeno capito. Adesso l'ho apprezzato, chissà se ai miei studenti è piaciuto.
Chapeau alla nota finale del 1960 di Calvino. Suggerire il senso da trarre da queste letture ma permettere altre interpretazioni è ciò che mi auguro di riuscire a fare nella mia vita come insegnante.
Displaying 1 - 30 of 271 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.