Als Noa met rode handen bewusteloos in de hal ligt, vreest Nienke dat het visioen uit zal komen. Maar Noa is niet de enige die in gevaar is: Fabian ligt in coma en de artsen staan voor een raadsel. Weet Patricia hier meer van? Of heeft het geheimzinnige Cobrateken dat Nienke in de hal zag er iets mee te maken? Als Nienkes grootste angst waarheid wordt, wil ze stoppen met de Club. Want wie kan ze nog vertrouwen? Maar ze moeten door, want Noa wordt steeds zieker en de barre tocht van Isis is nog niet ten einde. Langzaam komen de leden van de Geheime Club van de Oude Wilg erachter dat ze onderdeel zijn van een veel groter mysterie dan ze ooit hadden gedacht...
Het is alweer even geleden dat ik het vorige Anubis boek gelezen heb, maar wat is het heerlijk om deze serie helemaal te herbeleven en het verhaal in mijn geheugen weer helemaal op te frissen. Omdat ik na het verzetten van de klok altijd een beetje gammel ben, zocht ik voor vandaag iets luchtigs en iets wat makkelijk weglas. Het was sowieso fijn om daarvoor iets Nederlandstaligs te pakken en al helemaal als het geschreven is voor een wat jongere doelgroep.
Ik moet zeggen dat ik het verhaal op papier overigens nog steeds behoorlijk spannend vind! Ondanks dat ik er op papier geen beelden bij heb, heb ik de personages van de serie zo scherp op mijn netvlies staan, net als de herinneringen aan de afleveringen, dat het boek tijdens het lezen toch weer helemaal tot leven komt. Het is eeuwig zonde dat deze serie niet nog meer spin-offs gekregen heeft, want het zit verdomd goed in elkaar.
Nog steeds vind ik het een hele goede keuze om het verhaal in de boeken volledig vanuit Nienke te vertellen. Ja, dat betekent dat we behoorlijk wat dingen missen. Zeker de karakters die niet heel actief betrokken zijn bij de geheime club spelen in het boek maar een kleine rol. Hun verhaallijnen spelen zich immers voor het grootste deel buiten beeld af. Maar, de grote verhaallijn, met alle geheimen, komt daardoor wel beter tot zijn recht.
In dit boek komen ook alle emoties van Nienke zelf veel beter tot zijn recht dan in de serie. Niet omdat de actrice niet haar uiterste best gedaan heeft om alle gevoelens goed over te brengen, maar wel omdat net dat beetje achtergrond heel erg helpt om je als lezer in te leven in Nienke en te snappen waarom ze op een bepaalde manier reageert, terwijl je tijdens het kijken van de serie alleen maar tegen haar wil schreeuwen.
One of my favourite things about this instalment is that some side characters from the first book, get a much more prominent role in this novel. The topics that are dealt with in the book keep getting more and more serious, also adding loss to that list. Especially for a children's book, this is quite heavy, but, like I said before, this definitely makes it more enjoyable for older readers.
Dit boek heeft me best verdrietig gemaakt in het begin (als je het leest begrijp je wel waarom). Ik vind het mooi om te lezen over de groei van de karakters (op de één of andere manier komen de anderen beter tot z'n recht in De Traan van Isis) en hun relaties. Ik ship alle koppels met heel m'n hart <3. Sowieso schrijft Alexandra op zo'n goede wijze, dat je letterlijk het verhaal ingetrokken wordt en het voelt alsof je zelf een bewoner van Het Huis Anubis bent. Het laatste hoofdstuk heb ik zo intens en snel gelezen, wauw. Ik denk dat dit wel één van mijn favoriete delen van de serie moet zijn.
Dit boek was veel serieuzer dan de voorgaande. Ik heb natuurlijk de serie gezien, dus ik wist wel hoe het allemaal ging. Maar het verhaal voelde echt volwassener en alsof er veel meer op het spel stond. Ik snap waarom Nienke zo reageerde na Fabian. En Jeroen is zo bezorgzaam om Noa, ze zijn echt koppel goals. Heel mooi verhaal. Wel jammer dat het nu bijna afgelopen is.
Als Noa met rode handen bewusteloos in de hal ligt, vreest Nienke dat het visioen zal uitkomen. Fabian ligt in een coma en de artsen staan voor een raadsel. Als Nienke's grootste angst waarheid wordt, wil ze stoppen met de Club. Maar de barre tocht van Isis is nog niet ten einde. Toen ik dit onderdeel van de tv-reeks destijds keek, had ik moeite met de verhaallijn van Fabian. Dat kwam gewoon omdat ik zo'n verhaallijn niet wou. Nu vind ik het net goed dat de reeks zo'n verhaallijn aangegaan is. Nienke gaat er volledig doorheen en het is zwaar, of ja, zwaar voor de bedoelde doelgroep. Patricia vond ik hierin geweldig, net als Jeroen. Enkel de verklaring achter Appie's gedaanteverandering is soms onlogisch. Gelooft iedereen in het Huis Anubis nu dat Appie van gedaante is veranderd of niet? Dat was destijds al onduidelijk, en bij het herlezen is daarover niks duidelijker geworden. Mijn rating: 3.5 op 5 sterren