Πριν το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Σ' ένα γυμνάσιο θηλέων. Μια διευθύντρια πολύ αυστηρή, μαθήτριες τολμηρές. Κάνουν αταξίες, ζαβολιές, φιλιώνουν, ονειρεύονται ένα αύριο γεμάτο χειροκροτήματα κι ορκίζονται πως θα είναι ενωμένες για πάντα. Τα χρόνια περνούν κι αυτές προχωρούν πάντα μαζί αγαπημένες...
Georges Sari (born Georgia Sarivaxevani), a Greek author and actress, was born in Athens. Her mother was French and her father was Greek from Ayvalik, Turkey. She grew up in Greece, where she attended elementary and secondary school. World War II broke out in 1940 before she could finish her schooling.
During the war, Sarivaxevani (later Georges Sari) joined the Resistance and fought with the United Panhellenic Organization of Youth (EPON). Looking back on that era, she herself noted that “the years during the Nazi occupation were a time of happiness and freedom. We went from being miserable to happy because we chose the road of life, even if death had a place there as well. We grieved and rejoiced all together, but we were not afraid. There was one goal: liberation�. She graduated while Greece was still under Nazi occupation and began taking acting lessons at Dimitris Rontiris' drama school.
Georges Sari was injured during the Greek Civil War, which followed right after World War II, suffering wounds to her hand and foot from a bomb explosion. She received treatment at Aghia Olga Hospital. In 1947, she was forced to leave for Paris in exile. She worked various jobs while living there, while also enrolling as a student at the Charles Dullin School of Dramatic Art. Sari returned to Greece together with her family in 1962 and continued acting in the theater until the rise of the Military junta, at which point she decided along with other actor acquaintances to engage in passive resistance and no longer act in the theater. That summer, deprived as she was of any means of expression, she wrote her first novel � The Treasure of Vaghia � which started off like a game together with the children who surrounded her.
Sari decided to dedicate her life to writing: “In writing, I discovered all that I could not find in the theater, perhaps because I was not a leading lady or perhaps because I was not in a position to choose the roles that the producer or director would select for me. I now bear the full responsibility for my books. I do what I want; what I can.�
She wrote numerous books. In 1994 she won the Best Children Literature book award for her book Ninet (which was a semi-autobiography of her sister). In 1995 and 1999 she was awarded with the Greek Cycle of Books. In 1988 she was nominated for the Hans Christian Andersen Award. Furthermore, as an actress, she was nominated for Best Supporting Actress in the Thessaloniki Film Festival. Death
Ένα αυστηρό σχολείο, μια διευθύντρια που απεχθάνεται τις μαθήτριές της και, κυρίως, τον ίδιο της τον εαυτό, μια καθωσπρέπει κοινωνία και η φιλία, που όλα τα γιατρεύει και τα κάνει υποφερτά. Πρόσωπα που συναντάμε σε άλλα βιβλία της Ζωρζ Σαρή μαλώνουν και φιλιώνουν ξανά, δίχως μνησικακία. Ποιος είπε ότι μια αληθινή φιλία είναι αψεγάδιαστη και γυαλιστερή... Μέσα σε όλα αυτά, ξεπροβάλει και η σκιά του καινούριου καθεστώτος, που η πλειοψηφία αντιμετωπίζει ως φως, ως λούστρο και παράτα. Μόνες φωνές αντίστασης το Κούλι, ο προοδευτικός πατέρας της και ο Μπάμπης που ψιθυρίζουν τη λέξη ελευθερία που σιγά σιγά γίνεται ήχος δυνατός. Αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο για την υπέροχη φιλία των κοριτσιών, αλλά και για το πόσο "καλοδεχούμενη" ήταν η νέα οργάνωση από ένα μεγάλο (καθωσπρέπει και μορφωμένο) κομμάτι της κοινωνίας. Ε.Π.-Και όμως είναι αλήθεια...
Το βιβλίο της προεφηβικής κι εφηβικής μου ηλικίας. Έφτασε στα χέρια μου σαν δώρο από μια θεία κι έμελλε να γίνει το βιβλίο που με εισήγαγε στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας και που μ' έκανε να αγαπήσω το διάβασμα. Για αυτά, αλλά και για πολλά άλλα, χίλιες φορές ναι!
Ήμουν γυμνάσιο ακόμα όταν μου το είχε δώσει η κολλητή μου σαν δώρο. Ακόμα θυμάμαι όλα τα όμορφα συναισθήματα που μου είχε δημιουργήσει. Ένα βιβλίο που όλα τα κορίτσια στην εφηβεία πρέπει να διαβάσουν.
Ενα πανεμορφο βιβλιο για την φιλια αναμεσα στα κοριτσια στην αρχη της εφηβικης τους ηλικιας! Πολυ συγκηνιτικο ειδικα οταν σκεφτεσαι οτι ειναι η πραγματικη ιστορια της Ζωρζ Σαρη και της Αλκης Ζεη.
"Ε.Π. Ε.Π. τι πάει να πει; Ενωμένες για πάντα σε θάνατο και ζωή. Ε.Π. Ε.Π. Κεραυνός να πέσει να σκάσει στη γη Ε.Π. Ε.Π. εμείς ενωμένες για πάντα σε θάνατο και σε ζωή."
Όταν ο κ. Σαριβαξεβάνης προσλήφθηκε στο Σχολείο Θηλέων η Ζωρζ γνώρισε την Άλκη. Ισχυρός δεσμός έδεσε τα κορίτσια από την πρώτη κιόλας μέρα. Ολόκληρη η παρέα κάνει σκανταλιες, τσακώνονται όμως είναι ενωμένες για πάντα. Και έτσι θα μείνουν ως το τέλος. Το βιβλίο αυτό αυτοβιογραφικό της Ζωρζ Σαρή περιγράφει με απόλυτα συγκινητικό τρόπο την γνωριμία της με την Άλκη Ζέη στο γυμνάσιο,μια φιλία που έμεινε ζωντανή μέχρι τον θάνατο τους. Το καλοκαίρι του '36 εγκαταστάθηκε η δικτατορία του Μεταξά και οι μαθήτριες εξαναγκάζονται με αντάλλαγμα την παιδεία τους να ενταχθούν στην ΕΟΝ. Οι φωνές της αντίστασης λίγες, με τους περισσότερους να βλέπουν τον Μεταξά ως σωτήρα του έθνους. Τα κορίτσια παραμένουν Ε.Π.
Αγαπώ απεριόριστα την Ζωρζ Σαρή. Αυτό το βιβλίο με συγκίνησε βαθιά, το αγάπησα. Ύμνος στην φιλία, την παντοτινή που ξεπερνά κάθε δυσκολία, σαν ένα δέντρο με ρίζες βαθιές, ακλόνητες που συνεχίζει να ανθίζει και να ψηλώνει. Τέτοιες φιλίες αξίζουν οι άνθρωποι και αυτό το βιβλίο έρχεται να μας το υπενθυμίσει.
Η Ζωρζ Σαρρή είναι, μαζί με την Άλκη Ζέη, από τις αγαπημένες μου. Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο της μεταφέρομαι αμέσως στα παιδικά μου χρόνια και την πρώτη φορά που διάβασα τα βιβλία της.
Το Ε.Π., για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, είναι από τα αγαπημένα μου μαζί με Τα γενέθλια. Το βασικό του θέμα είναι η φιλία και τα γεγονότα του διαδραματίζονται λίγο πριν τον πόλεμο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά. Μιλάει για τη φιλία δύο κοριτσιών, της Ζωρζ και της Άλκης και ουσιαστικά βλέπουμε πως ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε η φιλία της Ζωρζ Σαρρή με την Άλκη Ζέη στα χρόνια του γυμνασίου μιας και αυτη την περίοδο μας παρουσιάζει. Βλέπουμε τις δυσκολίες που πέρασαν, τους τσακωμούς αλλά και το πως πάντα κατάφερναν να συμφιλιώνονται γιατί η φιλία ήταν πάνω από όλα. Παρατηρούμε φυσικά και τα γεγονότα της περιόδου μέσα από τα μάτια των κοριτσιών και βλέπουμε κατά κάποιο τρόπο πως αντέδρασε ο κόσμος στο νέο αυτό καθεστώς.
Μπορώ να φανταστώ για ποιους λόγους είναι ένα αγαπητό βιβλίο παρόλα αυτά όμως εγώ δεν κατάφερα να το τελειώσω. Προσπαθούσα να παραμείνω συγκεντρωμένη και προσπαθούσα να μην βαρεθώ αλλά το βρήκα αδύνατο. Συνήθως αν μου αρέσει ένα βιβλίο το διαβάζω μέσα σε λίγες μέρες. Με το συγκεκριμένο δεν τα κατάφερα. Η Ζωρζ Σαρή είναι μία από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες συγγραφείς και αυτό μου φαίνεται αυτονόητο. Αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να διαβάσω ένα από τα έργα της με ευκολία.