Όλα θα πρέπει ν' άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που οι χωροφύλακες οδηγούσαν εφ' όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Nομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. "Tον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου", θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Aυτός και οι συμφοιτητές του είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Aθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Eκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα του Pήγα Φεραίου, με μωβ φόρεμα και μωβ ομπρελίνο ("Mου φάνηκες σαν μια πορσελάνινη κούκλα", θα της έγραφε για εκείνη την ώρα, τρία χρόνια αργότερα), και κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια τον κομψό δανδή που σπρωχνόταν άγρια απ' τους χωροφύλακες. Tα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Eίχαν συναντηθεί κι άλλες φορές, στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Aυτή όμως θα πρέπει να 'ταν διαφορετική απ' τις άλλες. Ήταν Πέμπτη, 6 του Δεκέμβρη.
Tο 1907 ήταν καλή εποχή για αγάπη. H Aθήνα ζει μια ροζ εποχή. O πρίγκιπας Γεώργιος, δύο χρόνια μετά τη σύγκρουσή του με τον Bενιζέλο στην Kρήτη, ετοιμαζόταν να απαλύνει τα ψυχικά του τραύματα με έναν γάμο - η νύφη είναι μια απόγονος του Nαπολέοντα, η Mαρία Pολάνδου Bοναπάρτη. Στην Πάτρα μια νεαρή ηθοποιός που λέγεται Kυβέλη Aδριανού παρουσιάζει την Παριζιάνα του Mπέκ. Στη Θεσσαλία σκοτώνεται ο Mαρίνος Aντύπας. Στη Mακεδονία γεννιέται ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής. Tην ίδια ώρα, ο Γεώργιος Παπανδρέου οδηγείται απ' τους χωροφύλακες στο Φρουραρχείο της Aθήνας με τα μάτια μαγεμένα απ' την εικόνα του μεγάλου έρωτα, που μπήκε στη ζωή του πριν από πέντε λεπτά. H μεγάλη περιπέτεια αρχίζει.
Εξαιρετική (ως συνήθως) γραφή, πολλές πληροφορίες για την εποχή, όμως... Έχω την αίσθηση ότι ο πολύ αγαπητός μου Φρέντυ, λόγω της σχέσης που ανέπτυξε με τη "γιαγιά Σοφία" δεν είναι πολύ αντικειμενικος και σε αρκετά σημεία "αγιογραφεί" τον Γ. Παπανδρέου. Ίσως επειδή πολλοί από τους άμεσους απογόνους των πρωταγωνιστών και λίγοι από τους ίδιους τους πρωταγωνιστες ήταν τότε εν ζωή, κάπου προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες. Πρέπει να το μελετήσεις πολύ για να καταλάβεις π.χ. ότι ο φίλος μας "λουφαριζε" στο μέτωπο στους βαλκανικούς ή ότι όντας νομάρχης δούλευε πρώτα για λογαριασμό του, για να προωθήσει την πολιτική του καριέρα. Για τούτο και μόνο του βάζω 3/5.
Ιστορικό μυθιστόρημα, αποτέλεσμα μίας ελκυστικής γραφής. Ήταν η πρώτη φορά που διάβασα Φ.Γερμανό και, παρόλο που το ιστορικό μυθιστόρημα αποτελεί αγαπημένο λογοτεχνικό είδος ούτως ή άλλως, δεν κούρασε καθόλου και δεν επιβάρυνε την αφήγηση σε σημείο να επισκιαστούν οι πρωταγωνιστές.
Νοσταλγική Ελλάδα, νοσταλγική (αν και κάπως εξωραϊσμένη) εποχή , νοσταλγική ιστορία, νοσταλγική γραφή. Η απαράμιλλη πένα του Φρέντυ Γερμανού έρχεται για άλλη μια φορά να απαλύνει τις γωνίες και να παντρέψει τη βιογραφική αφηγηματική προσέγγιση με ιστορικά ντοκουμέντα - εν προκειμένω, τα γράμματα του Γεωργίου Παπανδρέου προς τη Σοφία Μινέικο.
Δεν ξέρω αν ο Παπανδρέου ήταν τελικά ένας ποιητής παγιδευμένος στο σώμα ενός πολιτικού· προσωπικά το βρήκα ελαφρώς κατώτερο σε σχέση με την και την αλλά ακόμα κι αν δεν είναι στα καλύτερά του, ο Φρέντυ αξίζει πάντα τον κόπο.
2.5* Ενώ "Η εκτέλεση" μου είχε αρέσει πολύ και με είχε κρατήσει από την αρχή έως το τέλος το συγκεκριμένο βιβλίο με κούρασε πολύ και ζοριστικα. Ίσως να φταίει ότι δεν είμαι πολύ των ρομαντικών ιστοριών. Παρ' ολα αυτά το ότι δεν μου άρεσε εμένα το συγκεκριμένο βιβλίο γενικά δεν ακυρώνει το ταλεντο του κυρίου Γερμανού τον οποίο συμπαθώ πολύ ως πένα.
Με συγκίνησε λιγότερο από άλλα βιβλία του Γερμανού. Ωστόσο η πένα του συγγραφέα είναι δυνατή με καταπληκτικες γέφυρες όντας καλός γνωστής της ιστορίας. Το έργο φαίνεται να δημιουργήθηκε αρχίζοντας από την προσωπική γνωριμία του συγγραφέα με την Σοφία Παπανδρέου, αλλά ολοκληρώθηκε σίγουρα με πολύ ψάξιμο και επιμονή. Με τέτοια έργα μαθαίνει κάνεις την σύγχρονη ιστορία και βλέπει ότι δεν γράφεται με ονόματα αλλά με ανθρώπους.
Πρόκειται για την αληθινή (και βαθειά συγκινητική) ιστορία του έρωτα ανάμεσα στην Σοφία και τον Γεώργιο Παπανδρέου. Θα γεννηθεί στα νεανικά τους χρόνια στα σκαλιά του Πανεπιστημίου, θα περάσει μέσα από πολέμους, δοκιμασίες και πολιτικές φουρτούνες, θα καρποφορήσει τον Ανδρέα, μελλοντικό Πρωθυπουργό, για να σβήσει τελικά με την γέννηση ενός καινούριου έρωτα.
Ο έρωτας μεταξύ του Γεωργίου Παπανδρέου και της Σοφίας Μινέικο δια χειρός Φρέντυ Γερμανού. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν ως φοιτητές στην ΑΘήνα, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και έκαναν μαζί ένα παιδί: τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτή μοιράστηκε μαζί του τα πρώτα χρόνια της πολιτικής του καριέρας, που ξεκίνησε με συνεργασία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή για την Ελλάδα. Αλλα´αυτός ερωτεύτηκε την ηθοποιό Κυβέλη και γρήγορα χώρισε με την Σοφία για να χαρεί τον έρωτά του με την Κυβέλη. Ο Γερμανός είναι φοβερός όταν συνδυάζει την μυθιστοριογραφία με τα αληθινά περιστατικά γνωστών προσωπικοτήτων της Ελλάδας. Δεν με συνεπήρε όσο η Τεέζα ή το Αντικείμενο, αλλά είναι ένα αξιόλογο βιβλίο με φωτογραφίες από αρχεία και με αρκετές λεπτομέρειες για την ζωή των δύο πρωταγωνιστών του.
Το συγκεκριμένο βιβλίο το αγόρασα για να κάνω σύγκριση με κάποιο άλλο παρόμοιου θέματος που κυκλοφόρησε πρόσφατα και ομολογώ ότι το λάτρεψα! Ένα βιβλίο που ρούφηξα κάθε του σελίδα! Μολονότι ο Γερμανός ήταν δημοσιογράφος, ουδέποτε στη γραφή του μου έβγαζε κάτι το δημοσιογραφικό. Μέσα σε 197 σελίδες με έκανε να γνωρίσω τον έρωτα του Γεωργίου Παπανδρέου με τη Σοφία Μινέικο δίχως να με κουράσει με άσκοπους βερμπαλισμούς και αχρείαστες λεπτομέρειες. Στοιχείο που μου άρεσε επίσης είναι τα προσωπικά σημειώματα των δύο ηρώων.
Κλασσικός Γερμανός, αν σου αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα του τότε μάλλον θα σου αρέσει και αυτό. Χάνει αστέρια από το τέλος, το τελευταίο κεφάλαιο για να είμαι πιο συγκεκριμένη. Ναι, η οπτική είναι της Σοφίας ουσιαστικά, αλλά σε αυτό το τελευταίο κεφάλαιο ο Γερμανός προσπαθεί να χωρέσει πολλά γεγονότα και ακόμα περισσότερα χρόνια με το αποτέλεσμα να φαίνεται ως περίληψη της περίληψης. Σίγουρα αυτό δεν επισκιάζει το υπόλοιπο βιβλίο αλλά ως τέλος σου μένει στο μυαλό.
Καταπληκτικός συγγραφέας ο Γερμανός, σε ταξιδεύει στον χρόνο... και με τι αγάπη προσεγγίζει τις ηρωίδες και τους ήρωες των βιβλίων του! Επίσης είναι αξιοσημείωτο το πόση έρευνα έχει κάνει για να περιγράψει ακόμη και παραμικρές λεπτομέρειες της εποχής.
Άλλο ένα βιβλίο του Φρέντυ που έχει ως βασικό ήρωα μια γυναίκα,την οποία μόνο ο ίδιος προσέγγισε λογοτεχνικά..Κι όμως,ήταν εκεί σε σημαντικές στιγμές που θα επηρεαζαν το ρου της ιστορίας.
πολυ καλο βιβλιο αρκετα κατατοπιστικο με ακριβεια ιστορικων στοιχειων. Θα προτιμουσα βεβαια να προχωρουσε ο συγγραφεας ακομα περισσοτερα σε στοιχεια της πολιτικης καριερας του παπανδρεου καθως το τελος του βιβλιου ηταν αλπα μια συντομη αποδωση της προσωπικης του ζωης