What do you think?
Rate this book
Всекидневното нищо
"Тя идва от остров, който искаше да построи рая...�
Така започва и завършва романът “Всекидневнот� нищо� (La Nada Cotidiana), в който Сое Валдес рисува съвременна Куба по начин, който предизвика Фидел Кастро да обявяви писателката за един от най-големите “врагове на революцията�, наред с други двама класици на кубинската проза, Гийермо Кабрера Инфанте и Рейналдо Аренас.
Повествованието в този увлекателен роман води главната героиня Йокандра, която търси спасение от заобикалящия я абсурд в писането и секса. Гласът на разказвачката, родена в същата година като авторката, поражда подозрение в автобиографичност, подкрепено и от признанието на Валдес, че “Всекидневнот� нищо� е нейният “роман-катарзис�.
Без патетика Валдес прониква до “нищо�-то, кухотата и безсмислието, превърнати в същност и реалност във всекидневието ѝ на острова. Единственият начин да преживееш подобна нищета се оказва иронията. Героинята на Валдес не е революционерка; тя просто търси спасение от обкръжаващия я кошмар. В хода на сюжета еротичната страст се превръща в писане и писането � в страст. Комбинацията от еротика и литературна ирония се оказват спасителния сал, върху който героинята преодолява омерзението.
Валдес описва серията връзки на Йокандра с алегоричните образи на измамния писател Предателя, режисьора Нихилист, естетът Рис и най-добрия ѝ приятел Червея (обидно название за непатриотите). За Йокандра двуполюсността на Куба се изразява най-ярко в алегоричния ѝ двойнствен сексуален живот: тя редува нощите с „Нихилиста� (когото истински обича и с който изживява дълги, детайлно описани сексуални наслади) с тези, прекарани с „Предателя� (бившият ѝ съпруг, когото иска да унижи). Изправена пред такъв мрачен избор, у Йокандра се възражда и сатиричната ѝ природа, а също и стремежът ѝ да се утвърди като писател (романът завършва със същата мисъл, с която започва, а тя се чуди дали тя създава думите или те нея).
Така започва и завършва романът “Всекидневнот� нищо� (La Nada Cotidiana), в който Сое Валдес рисува съвременна Куба по начин, който предизвика Фидел Кастро да обявяви писателката за един от най-големите “врагове на революцията�, наред с други двама класици на кубинската проза, Гийермо Кабрера Инфанте и Рейналдо Аренас.
Повествованието в този увлекателен роман води главната героиня Йокандра, която търси спасение от заобикалящия я абсурд в писането и секса. Гласът на разказвачката, родена в същата година като авторката, поражда подозрение в автобиографичност, подкрепено и от признанието на Валдес, че “Всекидневнот� нищо� е нейният “роман-катарзис�.
Без патетика Валдес прониква до “нищо�-то, кухотата и безсмислието, превърнати в същност и реалност във всекидневието ѝ на острова. Единственият начин да преживееш подобна нищета се оказва иронията. Героинята на Валдес не е революционерка; тя просто търси спасение от обкръжаващия я кошмар. В хода на сюжета еротичната страст се превръща в писане и писането � в страст. Комбинацията от еротика и литературна ирония се оказват спасителния сал, върху който героинята преодолява омерзението.
Валдес описва серията връзки на Йокандра с алегоричните образи на измамния писател Предателя, режисьора Нихилист, естетът Рис и най-добрия ѝ приятел Червея (обидно название за непатриотите). За Йокандра двуполюсността на Куба се изразява най-ярко в алегоричния ѝ двойнствен сексуален живот: тя редува нощите с „Нихилиста� (когото истински обича и с който изживява дълги, детайлно описани сексуални наслади) с тези, прекарани с „Предателя� (бившият ѝ съпруг, когото иска да унижи). Изправена пред такъв мрачен избор, у Йокандра се възражда и сатиричната ѝ природа, а също и стремежът ѝ да се утвърди като писател (романът завършва със същата мисъл, с която започва, а тя се чуди дали тя създава думите или те нея).
184 pages, Paperback
First published January 1, 1995
30 people are currently reading
620 people want to read
About the author
Zoé Valdés
79books100followersZoé Milagros Valdés Martínez estudió en el Instituto Superior Pedagógico Enrique José Varona, pero abandonó los estudios antes de terminar (hizo hasta cuarto año); después ingresó en la Facultad de Filología de la Universidad de La Habana, donde estudió hasta segundo año.1
Desde 1984 a 1988 formó parte de la Delegación de Cuba ante la Unesco en París, y de la Oficina Cultural de la Misión de Cuba en París. Fue subdirectora de la revista Cine Cubano desde 1990 hasta diciembre de 1994. Al año siguiente fue invitada a unas jornadas sobre José Martí en París, donde se quedó y vive con su esposo, el cineasta Ricardo Vega, y su hija. Políticamente, Zoé Valdés es opositora al régimen de Fidel Castro
Fue redactora en jefe de la revista de arte ARS Magazine, Cuba, que dirigía su hermano, Gustavo Valdés. La habían fundado ambos en 19952 y la relanzaron a fines de 2010.3
Zoé Valdés colabora en numerosas publicaciones periódicas españolas y francesas, como El País, El Mundo, El Semanal, Qué leer, Elle, Vogue, Le Monde, Libération, Le Nouvel Observateur, Beaux Arts, Les Inrockuptibles, entre otras. Ha participado en muchos festivales literarios internacionales y ejercido como miembro del jurado de prestigiosos concursos.
Además de escribir guiones, Zoé Valdés ha codirigido un cortometraje —Caricias de Oshún� con su marido, Ricardo Vega, y ha sido jurado del Festival de Cannes (1998).
Desde 1984 a 1988 formó parte de la Delegación de Cuba ante la Unesco en París, y de la Oficina Cultural de la Misión de Cuba en París. Fue subdirectora de la revista Cine Cubano desde 1990 hasta diciembre de 1994. Al año siguiente fue invitada a unas jornadas sobre José Martí en París, donde se quedó y vive con su esposo, el cineasta Ricardo Vega, y su hija. Políticamente, Zoé Valdés es opositora al régimen de Fidel Castro
Fue redactora en jefe de la revista de arte ARS Magazine, Cuba, que dirigía su hermano, Gustavo Valdés. La habían fundado ambos en 19952 y la relanzaron a fines de 2010.3
Zoé Valdés colabora en numerosas publicaciones periódicas españolas y francesas, como El País, El Mundo, El Semanal, Qué leer, Elle, Vogue, Le Monde, Libération, Le Nouvel Observateur, Beaux Arts, Les Inrockuptibles, entre otras. Ha participado en muchos festivales literarios internacionales y ejercido como miembro del jurado de prestigiosos concursos.
Además de escribir guiones, Zoé Valdés ha codirigido un cortometraje —Caricias de Oshún� con su marido, Ricardo Vega, y ha sido jurado del Festival de Cannes (1998).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 102 reviews
June 11, 2018
Cuba: los cortes del suministro eléctrico diarios.
Cuba: las farmacias vacías.
Cuba: la humedad sofocante.
Cuba: las tormentas torrenciales.
Cuba: el mar como frontera inquebrantable y opresiva.
Cuba: la censura en nombre de la libertad.
Cuba: la miseria y la consecuente supervivencia que agudiza la picaresca.
Cuba: el exilio a Miami o el matrimonio de conveniencia con un europeo para huir.
Sugerencia: acompañar la lectura con el visionado del documental Balseros de Carles Bosch y Josep Mª Domènech; la película Antes que anochezca de Julian Schnabel; la película Habana Blues de Benito Zambrano.
Cuba: las farmacias vacías.
Cuba: la humedad sofocante.
Cuba: las tormentas torrenciales.
Cuba: el mar como frontera inquebrantable y opresiva.
Cuba: la censura en nombre de la libertad.
Cuba: la miseria y la consecuente supervivencia que agudiza la picaresca.
Cuba: el exilio a Miami o el matrimonio de conveniencia con un europeo para huir.
Sugerencia: acompañar la lectura con el visionado del documental Balseros de Carles Bosch y Josep Mª Domènech; la película Antes que anochezca de Julian Schnabel; la película Habana Blues de Benito Zambrano.
September 1, 2024
Ништавило из наслова представља кубанску свакодневицу испричану из перспективе младе жене, интелектуалке која тавори у Хавани у периоду највеће немаштине и недостатка скоро свега.
Перспективе нема, многи су преко океана отишли ка бољем животу (тј. "бољем"), те је питање која је сврха живота на Куби. Осим те сиве свакодневице, ауторка прича о своја два љубавника и њиховим еротским авантурама.
Кратко је и чита се брзо, али нисам нешто претерано уживао.
Перспективе нема, многи су преко океана отишли ка бољем животу (тј. "бољем"), те је питање која је сврха живота на Куби. Осим те сиве свакодневице, ауторка прича о своја два љубавника и њиховим еротским авантурама.
Кратко је и чита се брзо, али нисам нешто претерано уживао.
April 1, 2013
La Nada Cotidiana.
Novela tristemente hermosa, con momentos magistrales, como el capitulo de la Casa de las Exculturas, la imagen de Aida y el esposo que se volvió loco; los personajes del Traidor y el Nihilista, el Lince y la Gusana.
El capitulo el cual debía ser un oasis de erótica alegría y que describe explícitamente el acto amoroso entre Yocandra y el Nihilista, creo que es la parte mas débil del relato y que al ser tan elaborada se convierte en una farsa fantasmalmente trágica de ese encuentro candente de dos cuerpos que se desgajan bajo un aguacero de pasion habanera. No es un momento para gozar junto con Yocandra, se siente una lástima debido al exceso de imagenes portadoras de todo menos de erotismo.
Si algo nos muestra este relato, es la certeza de estar leyendo a una escritora excepcional que va a dejar una profunda huella en la historia de la literatura hispánica, ojala que no zozobre en ese mar de la nada cotidiana que quiere asfixiar a los escritores cubanos. Viva Cuba..!
Novela tristemente hermosa, con momentos magistrales, como el capitulo de la Casa de las Exculturas, la imagen de Aida y el esposo que se volvió loco; los personajes del Traidor y el Nihilista, el Lince y la Gusana.
El capitulo el cual debía ser un oasis de erótica alegría y que describe explícitamente el acto amoroso entre Yocandra y el Nihilista, creo que es la parte mas débil del relato y que al ser tan elaborada se convierte en una farsa fantasmalmente trágica de ese encuentro candente de dos cuerpos que se desgajan bajo un aguacero de pasion habanera. No es un momento para gozar junto con Yocandra, se siente una lástima debido al exceso de imagenes portadoras de todo menos de erotismo.
Si algo nos muestra este relato, es la certeza de estar leyendo a una escritora excepcional que va a dejar una profunda huella en la historia de la literatura hispánica, ojala que no zozobre en ese mar de la nada cotidiana que quiere asfixiar a los escritores cubanos. Viva Cuba..!
March 28, 2023
3,5
"Y sin embargo, parece como si nada ocurriera, como si desde que nací hiciera lo mismo, callarme, estallar, llorar. Callarme, estallar, llorar. He roto mi pasividad. Ser melancólica es mi protesta, la huelga que soy capaz de hacer para independizar mi tristeza de la tristeza colectiva"
No tenía ni idea de que existía esta novela hasta que me la encontré en una estantería del reread y qué suerte la verdad, un 10 al descubrimiento.
Es cortita pero describe muy bien la cotidianidad de una mujer nacida el día después de estallar la Revolución Cubana (su padre la llama Patria xd), mostrando el cansancio político que genera el exceso de patriotismo, quedando una mujer que lo único que pretende disfrutar es de pensar en las musarañas mientras pedalea en su bici y de tomar un café frente al mar ("¿Hace cuántos siglos que mi boca está saboreando este café y mis ojos mirando este mar y mis piernas permanecen inertes, ávidas de todos los rumbos...?").
No me apetece escribir más así que eso, me ha caído muy bien esta chica, me gusta que haya escrito de forma tan lírica su vida cotidiana, tan de a pie, y que (en contraste con la figura de su padre) le chupe la pinga la lucha política, la patria y su puta madre. Además la portada de mi edición es preciosa (es un dibujo de ella en bici)
"Y sin embargo, parece como si nada ocurriera, como si desde que nací hiciera lo mismo, callarme, estallar, llorar. Callarme, estallar, llorar. He roto mi pasividad. Ser melancólica es mi protesta, la huelga que soy capaz de hacer para independizar mi tristeza de la tristeza colectiva"
No tenía ni idea de que existía esta novela hasta que me la encontré en una estantería del reread y qué suerte la verdad, un 10 al descubrimiento.
Es cortita pero describe muy bien la cotidianidad de una mujer nacida el día después de estallar la Revolución Cubana (su padre la llama Patria xd), mostrando el cansancio político que genera el exceso de patriotismo, quedando una mujer que lo único que pretende disfrutar es de pensar en las musarañas mientras pedalea en su bici y de tomar un café frente al mar ("¿Hace cuántos siglos que mi boca está saboreando este café y mis ojos mirando este mar y mis piernas permanecen inertes, ávidas de todos los rumbos...?").
No me apetece escribir más así que eso, me ha caído muy bien esta chica, me gusta que haya escrito de forma tan lírica su vida cotidiana, tan de a pie, y que (en contraste con la figura de su padre) le chupe la pinga la lucha política, la patria y su puta madre. Además la portada de mi edición es preciosa (es un dibujo de ella en bici)
February 20, 2016
"La nada cotidiana" es una novela breve pero intensa, cargada de metáforas y rebelión. Es un boceto de la cotidianidad de una mujer en Cuba: se retratan todas las dificultades del día a día, la pobreza, la condición de ser mujer, y toda la vida interior de la protagonista que lucha contra ello y se rebela. A través de una interesante forma de narrar transmite protesta social, feminismo, inconformismo. Totalmente recomendada si os interesan restos temas.
September 1, 2024
La nada cotidiana no es precisamente la vida de la protagonista Patria (posteriormente Yocandra).
Intensidad, alboroto, decisiones cuestionables y reflexiones con una acidez que aseguro que sacan una sonrisa enmascaran su vida en Cuba (finales 70s o principios de los 80s, supongo) que es -ahora sí-, la aburrida y desesperanzadora nada cotidiana que vive.
Entender a Yocandra conlleva atravesar diferentes torrentes de emociones con distintos caudales y direcciones.
Una lectura rápida en la que se puede reir y también estar en desacuerdo con los quehaceres y movimientos de Yocandra -justificables solo de forma parcial por su contexto social y demás-, y con los que lamentablemente quizás también podamos vernos reflejados.
Intensidad, alboroto, decisiones cuestionables y reflexiones con una acidez que aseguro que sacan una sonrisa enmascaran su vida en Cuba (finales 70s o principios de los 80s, supongo) que es -ahora sí-, la aburrida y desesperanzadora nada cotidiana que vive.
Entender a Yocandra conlleva atravesar diferentes torrentes de emociones con distintos caudales y direcciones.
Una lectura rápida en la que se puede reir y también estar en desacuerdo con los quehaceres y movimientos de Yocandra -justificables solo de forma parcial por su contexto social y demás-, y con los que lamentablemente quizás también podamos vernos reflejados.
December 24, 2022
eh. just a Cuban woman who likes to have sex whining about her life. not my thing
Read
October 3, 2023empiezas a leer esto por el título y se te ocurre buscar a la autora y te das cuenta de que es candidata de cierto partido fascista al senado estoy tiesa
December 17, 2018
Със сигурност една жена би оценила книгата много повече. Не става дума за сексизъм от моя страна, а затова че тази книга има нужда да "говори" с жена. Така както приятелки или пък приятели биха пили кафе на четири очи. Какви ги пиша само ...
Леле...
Тази книжка е на едри цинични залци.
Повествованието е като на бълнуващ от висока температура.
Без да сравнявам една гадост с друга, тази книга ми напомня, че социалистическият експеримент в някои държави е бил чудовищно отвратителен.
Започва с раждане описано с най-малките подробности, привършва с еротика на границата с порното.
Откровението на жена, която е била принудена да живее (както всички други) на острова, където щеше да се строи рай... и да понася ада на една Революция, по-голяма от самите нас. И поради това, че беше толкова голяма, се размаза под собственото си тегло. Това е някакво мега насилие, насилие над всичко човешко с мега циничното оправдание, че е ЗА човека!
Седя пред тетрадката с карирани листове и си цедя мозъка.
Родила съм се дамгосана с вечното задължение. Трябваше да съм вярна на родителите ми. Трябваше да съм вярна на родината. Трябваше да съм вярна на училището. Трябваше да съм вярна на обществените организации и на различни други подобни. Трябваше да съм вярна на патриотичните символи. Трябваше да съм вярна на моите "другари" (думата "приятел" беше лишена от смисъл и премахната). Трябваше да бъда вярна на съпруга ми, на моя "другар". Трябваше да бъда вярна на всичко, което не беше вярно на мен. Прекалено много или недостатъчно. Скъпи Отци, вижте как ме убива верността.
Сега имам право само на велосипеда и на ума си.
Днес целият живот се изсипва отгоре ми ...
Как да престана да бъда аз?
Това е моят словесен портрет.
Тази малка книга ми се стори толкова характерно откровена, че на моменти се чувствах неудобно. Имах усещането, че Сое Валдес - авторката, има желание да каже всичко това на онези жени - смачкани до унищожени от нечие насилие, не на мен. Чувствах се не на място с тази книга. Не я разбрах напълно, мисля, че всяка жена ще вземе от нея много повече.
Леле...
Тази книжка е на едри цинични залци.
Повествованието е като на бълнуващ от висока температура.
Без да сравнявам една гадост с друга, тази книга ми напомня, че социалистическият експеримент в някои държави е бил чудовищно отвратителен.
Започва с раждане описано с най-малките подробности, привършва с еротика на границата с порното.
Откровението на жена, която е била принудена да живее (както всички други) на острова, където щеше да се строи рай... и да понася ада на една Революция, по-голяма от самите нас. И поради това, че беше толкова голяма, се размаза под собственото си тегло. Това е някакво мега насилие, насилие над всичко човешко с мега циничното оправдание, че е ЗА човека!
Седя пред тетрадката с карирани листове и си цедя мозъка.
Родила съм се дамгосана с вечното задължение. Трябваше да съм вярна на родителите ми. Трябваше да съм вярна на родината. Трябваше да съм вярна на училището. Трябваше да съм вярна на обществените организации и на различни други подобни. Трябваше да съм вярна на патриотичните символи. Трябваше да съм вярна на моите "другари" (думата "приятел" беше лишена от смисъл и премахната). Трябваше да бъда вярна на съпруга ми, на моя "другар". Трябваше да бъда вярна на всичко, което не беше вярно на мен. Прекалено много или недостатъчно. Скъпи Отци, вижте как ме убива верността.
Сега имам право само на велосипеда и на ума си.
Днес целият живот се изсипва отгоре ми ...
Как да престана да бъда аз?
Това е моят словесен портрет.
Тази малка книга ми се стори толкова характерно откровена, че на моменти се чувствах неудобно. Имах усещането, че Сое Валдес - авторката, има желание да каже всичко това на онези жени - смачкани до унищожени от нечие насилие, не на мен. Чувствах се не на място с тази книга. Не я разбрах напълно, мисля, че всяка жена ще вземе от нея много повече.
March 22, 2010
Really, really good. And hot, indeed! And wonderfully written. Totally depicts the situation in Cuba from an individual's point of view -a little girl born in the dictatorship, who's known nothing but that, who has got no political opinion -I'm not interested in politically marked books, just for the matter, it seems like propaganda to me and I usually don't trust them, but I rather prefer memoirs that retell actually living in an epoque- , but is just worn out by the system. Will definitely read more by the author.
June 8, 2017
Excellent depiction of Cuban life. However some of the paragraphs would make the author of 50 Shades of Grey blush.
February 13, 2022
Haciendo uso de una narración en primera persona, irreverente e impúdica, Patria —o Yocandra, como ella se rebautizó a sí misma�, protagonista de esta corta novela, nos comparte detalles de su vida en la Cuba posterior a la Revolución. Desde su nacimiento, tuvo una estrecha relación con la historia reciente de su país. Su madre aseguraba que cuando estaba a punto de dar a luz, el Che en persona le puso una bandera de Cuba en la barriga. De ahí que su padre le asignara el nombre Patria.
Sin embargo, a medida que transcurre su relato, nos deja entrever su inconformidad e impotencia con las dinámicas sociopolíticas actuales de su tierra. Constantemente, hace referencia a las interrupciones en el servicio de luz, a los canjes para adquirir un producto que de otra forma no podría, al trabajo en el que sus opiniones y posibilidades están limitadas y a la emigración de las personas más allegadas.
No se plantea huir, pero extraña a quienes lo hicieron. Parece sentir la inminencia de un cambio, no en su vida, sino en la de todos su coterráneos. Entretanto, se limita a disfrutar de la compañía de sus amantes, de los libros que puede conseguir y de los paseos casi obligatorios en bicicleta, el único medio de transporte asequible para ella.
Sin embargo, a medida que transcurre su relato, nos deja entrever su inconformidad e impotencia con las dinámicas sociopolíticas actuales de su tierra. Constantemente, hace referencia a las interrupciones en el servicio de luz, a los canjes para adquirir un producto que de otra forma no podría, al trabajo en el que sus opiniones y posibilidades están limitadas y a la emigración de las personas más allegadas.
No se plantea huir, pero extraña a quienes lo hicieron. Parece sentir la inminencia de un cambio, no en su vida, sino en la de todos su coterráneos. Entretanto, se limita a disfrutar de la compañía de sus amantes, de los libros que puede conseguir y de los paseos casi obligatorios en bicicleta, el único medio de transporte asequible para ella.
October 10, 2018
La Nada Cotidiana é uma obra excelente para o Brasi, e principalmente para o brasileiro de hoje. Mostra que, muitas vezes, ao tentar resolver certos problemas, entregamo-nos a remédios muito piores. Da mesma forma em que Cuba acreditou que a revolução traria o céu, veio-lhes o inferno de mãos abertas.
A personagem principal, ou seja, Patria, mostra a desilusão pelo momento que a Cuba pós-revolução atravessa e como a situação crítica da política e sociedade cubana a afeta a tal ponto de acreditar que não há nada mais pelo que lutar. E se há, não agora. Desta forma, La Nada Cotidiana se mostra como uma obra que fica a meio termo entre o niilismo e a necessidade intrínseca do ser humano de revolução.
A qualidade narrativa de Zoé Valdés é imensa, gigante, apoteótica! A autora sabe muito bem quando utilizar os picos de intensidade para fazer com que o leitor se sinta numa montanha russa de emoções. Valdés nos agarra, empurra e leva para onde ela quer. A angústia é constante, mas com ela nos faz refletir sobre quem somos ou podemos ser quando nossos sonhos são frustrados pelo outro, pelos outros.
A personagem principal, ou seja, Patria, mostra a desilusão pelo momento que a Cuba pós-revolução atravessa e como a situação crítica da política e sociedade cubana a afeta a tal ponto de acreditar que não há nada mais pelo que lutar. E se há, não agora. Desta forma, La Nada Cotidiana se mostra como uma obra que fica a meio termo entre o niilismo e a necessidade intrínseca do ser humano de revolução.
A qualidade narrativa de Zoé Valdés é imensa, gigante, apoteótica! A autora sabe muito bem quando utilizar os picos de intensidade para fazer com que o leitor se sinta numa montanha russa de emoções. Valdés nos agarra, empurra e leva para onde ela quer. A angústia é constante, mas com ela nos faz refletir sobre quem somos ou podemos ser quando nossos sonhos são frustrados pelo outro, pelos outros.
January 4, 2025
Tristemente este libro sin mas :( , me da pena empezar el año asi pero bueno solo se puede ir para arriba . Es un libro muy crudo y con un contexto tristísimo pero escrito de tal manera que se te hace incluso ameno . Describe una Cuba con cortes de luz, farmacias vacías, poca comida, censura , exilio y miseria. Como su nombre indica describe a la perfeccion la vida cotidiana de una mujer y a su vez consigue contextualizarnos perfectamente de la situación del pais , una revolucion, la autora sabe mantener la política presente pero que no sea el centro de atención. Eso son las cosas buenas del libro , las malas es que no entiendo que pinta un capitulo dedicado prácticamente entero a la pitulita y el sexo que tiene con un caballerito , LOLete. Este libro ha hecho que se me revuelva un poco el estomago es bastante crudo y descriptivo en ciertas ocasiones. No me ha apasionado ni de cerca. Dato curioso añadido : he visto en una review del libro que la autora es candidata al senado de cierto partido dudosamente de ultraderecha y español (muy español 🤭😉) 😰😨🥶🫠🫡 . En fin un besazo mi gente Good R.
September 17, 2017
Толкова много има в нищото. Силно и живо. И как се бяга от тъгата. Тъжнохубава книга.
April 6, 2025
Abandono al 25% del libro. Me sabe mal porque es un libro escogido en mi club de Lectura pero no quiero perder más tiempo. No hay nada en este libro que me haga conectar con él.
Read
March 27, 2023Soms vraag ik me af: Wat is pretentieus nou eigenlijk? Mijn huidige antwoord: als de twee liefdespersonages "de nihilist" en "de verrader" heten. Hou op met me.
Na het lezen van Cardenals drie hoeraatjes voor het communisme is een boek over een deprimerend en nietsig Cuba een goede reality check. Maar het politieke element is onaf en secundair aan loos gedoe over twee mannen met wie de hoofdpersoon naar bed wil en daarna ook gaat. Er wordt nog een poging gedaan om hier een bepaalde betekenis aan te geven maar dat is uiteindelijk tevergeefs. Het deed me wat denken aan Bessie Heads een Kwestie van Macht, maar dan is het een tweestrijd zonder contrast, en een boek zonder beklemmende, mysterieuze sfeer.
Toch leuk dat in een neerslachtig land waar niemand genoeg eten heeft en niemand iets te doen heeft de seks blijkbaar nog wel goed is.
Na het lezen van Cardenals drie hoeraatjes voor het communisme is een boek over een deprimerend en nietsig Cuba een goede reality check. Maar het politieke element is onaf en secundair aan loos gedoe over twee mannen met wie de hoofdpersoon naar bed wil en daarna ook gaat. Er wordt nog een poging gedaan om hier een bepaalde betekenis aan te geven maar dat is uiteindelijk tevergeefs. Het deed me wat denken aan Bessie Heads een Kwestie van Macht, maar dan is het een tweestrijd zonder contrast, en een boek zonder beklemmende, mysterieuze sfeer.
Toch leuk dat in een neerslachtig land waar niemand genoeg eten heeft en niemand iets te doen heeft de seks blijkbaar nog wel goed is.
February 22, 2015
EDIZIONI GIUNTI RISTAMPA 76543 2005 mancano circa 30 pagine!!
Una stellina perchè anche se scritto bene, di pancia, è troppo autorefenziale. Una vaga descrizione della vita a Cuba sotto il regime comunista, squallidi personaggi; la scrittrice compresa che non fa che piagnucolare sugli uomini sbagliati che ha incontrato e che mai ha preso il coraggio di fuggire dalla sua squallida realtà � neanche quando viveva all’estero come moglie di un diplomatico alla faccia di chi è fuggito negli USA su due tavole legate con il rischio di essere mangiato dagli squali! - . La scrittrice pensa che non vincerà il nobel perchè parti del libro verranno giiudicate pornografiche, ma il p unto è che non ha capito ancora la differenza tra pornografia e volgarità gratuita, e.g. c’era bisogno nel suo libretto della descrizione da ragazzina dell’amante con corpo da dio greco e che ha un uccello di 14 cm a riposo e 28 in erezione con tanto di minuziosa descrizione dell’atto?
November 9, 2023
Alors là... Quelle horreur.
Une écriture fausse, qui cherche le lyrisme à tout prix, sans y parvenir, en se bardant de trop nombreux adjectifs mal choisis et de métaphores ni originales ni parlantes.
À cela s'ajoutent des remarques racistes, homophobes et grossophobes, saupoudrées tout au long du récit. On compte aussi bon nombre de scènes de sexes crues et malaisantes, non pas sensuelles mais vulgaires et asservissantes pour la protagoniste sans parler de celles qui décrivent avec force détail une enfant de 16 ans dans une relation pédophile.
Je ne comprendrai jamais ce pan de la littérature si populaire en France, où le choc et l'hypersexualisation, tout particulièrement d'enfants, trouvent un large public. À benner.
J'ai d'ailleurs appris que l'autrice soutenait l'extrême droite espagnole, vraiment la cerise sur le gâteau 👍
1,25/5
Une écriture fausse, qui cherche le lyrisme à tout prix, sans y parvenir, en se bardant de trop nombreux adjectifs mal choisis et de métaphores ni originales ni parlantes.
À cela s'ajoutent des remarques racistes, homophobes et grossophobes, saupoudrées tout au long du récit. On compte aussi bon nombre de scènes de sexes crues et malaisantes, non pas sensuelles mais vulgaires et asservissantes pour la protagoniste sans parler de celles qui décrivent avec force détail une enfant de 16 ans dans une relation pédophile.
Je ne comprendrai jamais ce pan de la littérature si populaire en France, où le choc et l'hypersexualisation, tout particulièrement d'enfants, trouvent un large public. À benner.
J'ai d'ailleurs appris que l'autrice soutenait l'extrême droite espagnole, vraiment la cerise sur le gâteau 👍
1,25/5
March 21, 2024
“Cuba, allá, ¿cuándo habrá lo que tiene que haber?�
Los “cabrones paternalistas� ahorcan en cualquier lado. Se visten de rojo, de ministros o de cuero. Mientras tanto hay quienes transitan, como Zoé Valdés, el todo colectivo (la maldita patria, la guerra, el hambre, el mar�) y la nada cotidiana (el erotismo, las musarañas, el sudor de los besos, el yo ficticio�), tratando de diferenciar las flores de los ataúdes y los jardines de los cementerios� en los que se encuentran lxs amigxs, la familia y los sueños.
“Uno está aquí, de bestia, esperando, esperando, esperando la carroza� la de carnaval o la fúnebre…�
Los “cabrones paternalistas� ahorcan en cualquier lado. Se visten de rojo, de ministros o de cuero. Mientras tanto hay quienes transitan, como Zoé Valdés, el todo colectivo (la maldita patria, la guerra, el hambre, el mar�) y la nada cotidiana (el erotismo, las musarañas, el sudor de los besos, el yo ficticio�), tratando de diferenciar las flores de los ataúdes y los jardines de los cementerios� en los que se encuentran lxs amigxs, la familia y los sueños.
“Uno está aquí, de bestia, esperando, esperando, esperando la carroza� la de carnaval o la fúnebre…�
February 17, 2022
Lo primero que leo de esta escritora, me gusta el lenguaje directo (sobre todo de la primera mitad). Me he divertido con la historia del primer marido, me gusta como narra sus experiencias brutales de la juventud como quien cuenta que se acaba de tomar un café (recordándome un poco a Marguerite Duras en El Amante). Quizás me sobra un poco lo poético de algunas partes del libro. El capítulo del Nihilista me parece interesante pero la descripción del encuentro sexual me chirría, no aporta nada, puro sensacionalismo de best seller erótico.
August 6, 2017
Tenía ganas leer a la autora pero quizás he elegido mal la obra, no me ha gustado, lo he leído porque es corto y por completar el reto pero (aparte de que alguna jerga cubana no la he entendido), no le he encontrado nada especial a la historia, no me ha transmitido nada. El principio si ha estado interesante y por eso seguí leyendo pero después nada. En fin, creo que tardaré en volver a leer algo suyo
February 26, 2012
Как се описва нищото? С много мухи на стената? С петна и постоянни разсейки?
Както и да е Сое Валдес го прави. И го прави в един не много лек за сдъвкване начин, всъщност съвсем в синхрон с кубинските дефицити - на храна, на достойнство, на справедливост, на логика... на нормалност, на живот. Единственото, което изобилства, е просто нищо.
Както и да е Сое Валдес го прави. И го прави в един не много лек за сдъвкване начин, всъщност съвсем в синхрон с кубинските дефицити - на храна, на достойнство, на справедливост, на логика... на нормалност, на живот. Единственото, което изобилства, е просто нищо.
February 13, 2016
La nada cotidiana se siente casi como una auto-biografía de Zoe Valdez, una novela llena de espacios tan cotidianos que podemos pasar por alto, pero al mismo tiempo llenos de la magia latinoamericana como el intercambio de cartas y su escape perfecto con el traidor - una novela sobre la nada que habla de todo.
November 7, 2019
I read this in college a long time ago, but the main premise I remember is that because everything in Cuba is so depressing after communism, the characters just have lots of raunchy sex. I don't remember if the writing was great or not because I didn't really know anything about good or bad writing back then and reading in Spanish always makes it difficult for me to apply that filter.
September 28, 2009
A short but compelling read about life in Cuba.
February 23, 2021
La protagonista escribe su libro desde La Habana, relatando la historia de su propia vida. Viajando de un momento a otro, desde su niñez a la actualidad. Todo ello se encuentra bajo el prisma de La Revolución. Aquella que prometió cambiar a un país, que vaticinó una nueva vida no solo para todos los cubanos sino para el mundo, y que ha acabado destrozando vidas, creando huérfanos de patria, presos de la tan ansiada revolución.
Yocandra (renunciando a su nombre de nacimiento Patria) cuenta cómo es incomprendida por sus padres desde pequeña. Como la educación no tiene significado en Cuba. Los títulos educativos, como los ascensos, las viviendas y la vida propiamente dicha, se mueve por falsas medallas, ridiculos puestos y asociaciones al servicio de la grandísima revolución. La propia protagonista acude todos los días a un puesto de trabajo en el que hace años no tienen nada de que ocuparse.
Sin luz asegurada, sin comida, sin dinero, al servicio de una revolución que no les ha dado nada pero les ha quitado todo. Así es como refleja la vida de los cubanos.
Yocandra habla de su infancia. De su tortuosa relación con El Traidor, que la utilizó como una criada y con el que se sacó cuando su ascenso profesional requirió una compañera a la que referirse como esposa.
De la misma manera habla de su amiga La Gusana, su única consiente, obligada por la necesidad a casarse con quien le prometió una huida a Europa, una vida real más allá de la supervivencia cubana. No se fue por amor, no le ama, pero ahora puede vivir.
El Lince y el Nihilista son los otros dos personajes de esta novela. El primero de ellos, el verdadero amor de la gusana y amigo íntimo de Yocandra, huido en una precaria balsa y único superviviente de la misma logra construir su vida en Miami. El Nihilista por su parte comparte tórridos momentos junto con Yocandra, su único acompañante, su amor. Sin llegar a comprenderla totalmente le presta compañía y con ello es con lo que debe conformarse. Bastante ardua es la tarea de sobrevivir.
Yocandra (renunciando a su nombre de nacimiento Patria) cuenta cómo es incomprendida por sus padres desde pequeña. Como la educación no tiene significado en Cuba. Los títulos educativos, como los ascensos, las viviendas y la vida propiamente dicha, se mueve por falsas medallas, ridiculos puestos y asociaciones al servicio de la grandísima revolución. La propia protagonista acude todos los días a un puesto de trabajo en el que hace años no tienen nada de que ocuparse.
Sin luz asegurada, sin comida, sin dinero, al servicio de una revolución que no les ha dado nada pero les ha quitado todo. Así es como refleja la vida de los cubanos.
Yocandra habla de su infancia. De su tortuosa relación con El Traidor, que la utilizó como una criada y con el que se sacó cuando su ascenso profesional requirió una compañera a la que referirse como esposa.
De la misma manera habla de su amiga La Gusana, su única consiente, obligada por la necesidad a casarse con quien le prometió una huida a Europa, una vida real más allá de la supervivencia cubana. No se fue por amor, no le ama, pero ahora puede vivir.
El Lince y el Nihilista son los otros dos personajes de esta novela. El primero de ellos, el verdadero amor de la gusana y amigo íntimo de Yocandra, huido en una precaria balsa y único superviviente de la misma logra construir su vida en Miami. El Nihilista por su parte comparte tórridos momentos junto con Yocandra, su único acompañante, su amor. Sin llegar a comprenderla totalmente le presta compañía y con ello es con lo que debe conformarse. Bastante ardua es la tarea de sobrevivir.
Read
March 30, 2023Wow. This was super super interesting, and I've never read a book set in Cuba before.
The writing was absolutely beautiful and I loved the narrative framing and how we were just taken through how the different people have affected Yocandra's life and how these people were the highlight on such a bleak background.
The really interesting thing about the book is also probably the reason why I didn't connect with it much - throughout the whole book you don't really learn much about Yocandra herself, who she really is. You learn about her favourite morning ritual, the sex she has, the people she meets, but at the end of the day, you feel that the regime has stripped away both her personality (but not her humanity) and her ability to actualise at all.
This was super super interesting and I really want to read more from this author (although I'm not sure how much of her other work has been translated into english?)
The writing was absolutely beautiful and I loved the narrative framing and how we were just taken through how the different people have affected Yocandra's life and how these people were the highlight on such a bleak background.
The really interesting thing about the book is also probably the reason why I didn't connect with it much - throughout the whole book you don't really learn much about Yocandra herself, who she really is. You learn about her favourite morning ritual, the sex she has, the people she meets, but at the end of the day, you feel that the regime has stripped away both her personality (but not her humanity) and her ability to actualise at all.
This was super super interesting and I really want to read more from this author (although I'm not sure how much of her other work has been translated into english?)
June 6, 2023
🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️
La historia sigue a Patria (si, no es broma, ese es su patriótico nombre), aunque prefiere que le llamen Yocandra, una joven cubana que ve cómo pasan los días en un país pequeño que prometía ser grande. Esa sensación de hastío y molestia por lo inalcanzado está en todas su páginas, donde aparte descubrimos que tiene el amor de dos hombres, el Nihilista y el Traidor, cuyos sueños, también inalcanzables, parecen aplastarlos.
También la protagonista sufre con el problema de la emigración en búsqueda de una vida mejor que muchos de sus amigos emprendieron, lejos del ambiente opresor de este lugar�
Ella viene de una isla que quiso construir el paraíso�
🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️
Tiene un lenguaje peculiar (con palabras y expresiones) que muchos dicen que entienden más los propios cubanos. La historia juego con la crítica, la ironía y con humor. A mi me ha parecido una propuesta muy curiosa y diferente.
La historia sigue a Patria (si, no es broma, ese es su patriótico nombre), aunque prefiere que le llamen Yocandra, una joven cubana que ve cómo pasan los días en un país pequeño que prometía ser grande. Esa sensación de hastío y molestia por lo inalcanzado está en todas su páginas, donde aparte descubrimos que tiene el amor de dos hombres, el Nihilista y el Traidor, cuyos sueños, también inalcanzables, parecen aplastarlos.
También la protagonista sufre con el problema de la emigración en búsqueda de una vida mejor que muchos de sus amigos emprendieron, lejos del ambiente opresor de este lugar�
Ella viene de una isla que quiso construir el paraíso�
🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️🤷♀️🏝️
Tiene un lenguaje peculiar (con palabras y expresiones) que muchos dicen que entienden más los propios cubanos. La historia juego con la crítica, la ironía y con humor. A mi me ha parecido una propuesta muy curiosa y diferente.
Displaying 1 - 30 of 102 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.