Dr. Sigismund Freud (later changed to Sigmund) was a neurologist and the founder of psychoanalysis, who created an entirely new approach to the understanding of the human personality. He is regarded as one of the most influential—and controversial—minds of the 20th century.
In 1873, Freud began to study medicine at the University of Vienna. After graduating, he worked at the Vienna General Hospital. He collaborated with Josef Breuer in treating hysteria by the recall of painful experiences under hypnosis. In 1885, Freud went to Paris as a student of the neurologist Jean Charcot. On his return to Vienna the following year, Freud set up in private practice, specialising in nervous and brain disorders. The same year he married Martha Bernays, with whom he had six children.
Freud developed the theory that humans have an unconscious in which sexual and aggressive impulses are in perpetual conflict for supremacy with the defences against them. In 1897, he began an intensive analysis of himself. In 1900, his major work 'The Interpretation of Dreams' was published in which Freud analysed dreams in terms of unconscious desires and experiences.
In 1902, Freud was appointed Professor of Neuropathology at the University of Vienna, a post he held until 1938. Although the medical establishment disagreed with many of his theories, a group of pupils and followers began to gather around Freud. In 1910, the International Psychoanalytic Association was founded with Carl Jung, a close associate of Freud's, as the president. Jung later broke with Freud and developed his own theories.
After World War One, Freud spent less time in clinical observation and concentrated on the application of his theories to history, art, literature and anthropology. In 1923, he published 'The Ego and the Id', which suggested a new structural model of the mind, divided into the 'id, the 'ego' and the 'superego'.
In 1933, the Nazis publicly burnt a number of Freud's books. In 1938, shortly after the Nazis annexed Austria, Freud left Vienna for London with his wife and daughter Anna.
Freud had been diagnosed with cancer of the jaw in 1923, and underwent more than 30 operations. He died of cancer on 23 September 1939.
صد درود بر سعید شجاع شفتی که این کیس های کلاسیک را به فارسی در اختیار ما گذاشته. علاقمندم روزی ببینمش و تشکر کنم
هر کسی فکرش مشغول روان انسان است، چه روانپزشکی بخواند چه ژیژک، یک جایی باید تکلیف خود را با فروید روشن کند. فروید خواندن اینجا مثل کانت است. می توانی نخوانی و دنبال اسپکیولیتو رئالیست ها بروی، ولی تهش می دانی که بی مایه فطیره. باید موضعی داشت، بالاخره دی اس ام می فهمد یا داینامیک؟ نمی شود گفت ابطال ناپذیره و بای بای. این کار کسانی است که کانت در مقدمه تمهیدات می گوید ولشون کن مشنگن، دنبال شناخت درست نیستن. حالا من موضع دارم؟ نمیدونم، آره به نوعی، به فروید نزدیک ترم الان، بر تاویل های محیرالعقولش که اره بچه سکس والدین رو دید و در اعتراض رید پافشاری نمی کنم. ولی مسئله هایی که پیش می کشه، تلاشی که برای فهم هذیان ها و وسواس ها و غیره میکنه، تاویل های درخشانی که لابلای متن ارائه میده، مهمند و نمیشه ازشون رد شد. من با این حرفش موافقم که نوعی مقاومت، به معنی روانکاوانه کلمه در افراد برای پذیرش برخی ایده های روانکاوی هست. (دردناکه، سرکوب مکانیسمی مفید برای عملکرد مناسب داشتن است. برای شادی.) خودگویی و خودخندی؟ شاید، ولی - اینجا کمی به گفتار دینی نزدیک می شود فرم حرفم- اگر کسی به دقت درون خود بنگرد، روی افکار، خاطرات و خواب هایش تامل کند، چیزهایی در می یابد. تاویل های دیگری می شود اورد، شاید بسیار تاویل های دیگری، ولی مسئله برجاست ،مسائلی که بخاطر بغرنجی شان دی اس امی ها نادیده اش می گیرند. البته هر کسی دی اس ام را سر این حرفها کنار میگذارد هم خر است
درسگفتار های آذرخش مکری، دی وی دی هایش در واقع، در مورد فروید بی نظیر است، شرحی شیرین و دقیق ،به همراه بررسی نقد ها و نظریات جدید تر در مورد مسائلی که فروید به انها پرداخته. خیلی زیاد توصیه می شود. در نطقیات صوت هایش هست اما ناقص، چندتای اخر نیست. دی وی دی ها را هم میشود خرید. دانه ای 50. خریدید اون چندتای اخرو بمن قرض بدید
ویژگیِ خوب این کتاب بررسی کاربردی تمام چیزهاییی� که فروید قصد داره درباره روانکاوی و ابعاد اون به اثبات برسونه. پروندههای� که توی این کتاب بررسی میش� هر چند در خوانش اول نکات کمی رو به خواننده نشون مید� اما میتون� تاثیر روان رو بر زندگی فرد به تصویر بکشن.
اهمیت رشد جنسی و صحنه� اولیه، خوابها� دوره� کودکی و گذر از دورهها� جنسی مختلف در پرونده� ولفمَ� و رَتم� مشخص میش� و بعد از اون در پرونده� شِربر، فروید به تثبیت لیبیدو بر روی اگو و بروز خودبزرگبین� اشاره میکن� که باز هم نشوندهنده� تاثیر تجربهها� روانی فرد در شکلگیر� روانرنجوریا� از نوع پارانویاست.
و علاوه بر این پیوستها� انتهای کتاب واقعا عالی اما به شدت فشرده و خلاصه بودند.
میتون� در مجموع بگم که یه بار خوانش واسه این کتاب کافی نیست. دلم میخوا� در دوره� دیگها� دوباره بخونمش.