What do you think?
Rate this book
تمثال
این کتاب را از وب سایت ناکجا تهیه کنید:
مأمور - بذارید یه داستانی رو براتون تعریف کنم. یه بخشنامه اومد که برای جشن سالگرد، همه باید بیان تو رژه� میدان ‹‹نجا� ملی›�. خب همه رفتند؛ حتا اونایی که اگه دستشون برسه خرخره� طرفو می‌جوو�. و از همه هم مضحک‌ت� اینکه همدیگه رو زیر دست و پا له می‌کردن� که به رئیس‌هاشو� بگن: ‹‹ببینی� لطفاً! خواهش می‌کن� یادتون نره که ما اومدیم‌ه�!›�
(سکوت)
مأمور - اما من نرفتم!
(زن و مرد به هم نگاه می‌کنن�.)
مأمور - فرداش منو خواستند.
(هر دو باز به هم نگاه می‌کنن�.)
مأمور - میدونی� طرف چی به من گفت؟: ‹‹او� کثافت‌ها� بزدلِ دو رو، حال آدمو به هم می‌زن�! من یه موی تو رو نمی‌د� به صدتا مثه اونا!›�
مأمور - بذارید یه داستانی رو براتون تعریف کنم. یه بخشنامه اومد که برای جشن سالگرد، همه باید بیان تو رژه� میدان ‹‹نجا� ملی›�. خب همه رفتند؛ حتا اونایی که اگه دستشون برسه خرخره� طرفو می‌جوو�. و از همه هم مضحک‌ت� اینکه همدیگه رو زیر دست و پا له می‌کردن� که به رئیس‌هاشو� بگن: ‹‹ببینی� لطفاً! خواهش می‌کن� یادتون نره که ما اومدیم‌ه�!›�
(سکوت)
مأمور - اما من نرفتم!
(زن و مرد به هم نگاه می‌کنن�.)
مأمور - فرداش منو خواستند.
(هر دو باز به هم نگاه می‌کنن�.)
مأمور - میدونی� طرف چی به من گفت؟: ‹‹او� کثافت‌ها� بزدلِ دو رو، حال آدمو به هم می‌زن�! من یه موی تو رو نمی‌د� به صدتا مثه اونا!›�
- GenresPlays
Paperback
First published January 1, 1995
105 people want to read
About the author
رضا قاسمی
12books596followersEnglish: Reza Ghassemi
رضا قاسمی در ۱۰ دی ماه ۱۳۲۸ در اصفهان به دنیا آمد اما اصلیت جنوبی دارد. اولین اثر او نمایشنام کسوف بود که در ۱۸ سالگی نوشت و دو سال بعد در دانشگاه تهران به روی صحنه برد. در سال ۱۳۵۵ جایزه اول «تلویزیون ملی ایران» برای بهترین نمایشنام به اثر او، «چو ضحاک شد بر جهان شهریار»، تعلق گرفت. پس از انقلاب به کارگردانی نمایشنام‌های� پرداخت. نویسندگی و کارگردانی سه نمایشنام «اتاق تمشیت»، «ماهان کوشیار» و «معمای ماهیار معمار» حاصل فعالیت او در دوره پس از انقلاب بود. اما شرایط کار برایش سخت شد و در سال ۱۳۶۵ ترک وطن گفت و از آن زمان در فرانسه زندگی می‌کن�.
رضا قاسمی در ۱۰ دی ماه ۱۳۲۸ در اصفهان به دنیا آمد اما اصلیت جنوبی دارد. اولین اثر او نمایشنام کسوف بود که در ۱۸ سالگی نوشت و دو سال بعد در دانشگاه تهران به روی صحنه برد. در سال ۱۳۵۵ جایزه اول «تلویزیون ملی ایران» برای بهترین نمایشنام به اثر او، «چو ضحاک شد بر جهان شهریار»، تعلق گرفت. پس از انقلاب به کارگردانی نمایشنام‌های� پرداخت. نویسندگی و کارگردانی سه نمایشنام «اتاق تمشیت»، «ماهان کوشیار» و «معمای ماهیار معمار» حاصل فعالیت او در دوره پس از انقلاب بود. اما شرایط کار برایش سخت شد و در سال ۱۳۶۵ ترک وطن گفت و از آن زمان در فرانسه زندگی می‌کن�.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
May 31, 2018
Temsaal, Reza Ghassemi
Reza Ghasemi, born in 1949 in Iran is a musician, playwright and novelist currently living in France.
تاریخ نخستین خوانش: هفدهم ماه ژوئن سال 1996 میلادی
عنوان: تمثال یا هرکس مثل دیگری؛ اثر: رضا قاسمی؛ مشخصات نشر: سوئد، استکهلم، نشر باران، 1995، در 69 ص، شابک: 9188296512؛ موضوع: نمایشنام نویسندگان ایرانی قرن 14 هجری - سده 20 م
نقل از متن نمایشنام: مأمور: بذارید یه داستانی رو براتون تعریف کنم. یه بخشنامه اومد که برای جشن سالگرد، همه باید بیان تو رژه� ی میدان ‹‹نجا� ملی›�. خب همه رفتند؛ حتا اونایی که اگه دستشون برسه خرخره� ی طرفو می‌جوو�. و از همه هم مضحک‌ت� اینکه همدیگه رو زیر دست و پا له می‌کردن� که به رئیس‌هاشو� بگن: «ببینید لطفاً! خواهش می‌کن� یادتون نره که ما اومدیم‌ه�!»؛ (سکوت)...؛ مأمور: اما من نرفتم! (زن و مرد به هم نگاه می‌کنن�.)؛ مأمور: فرداش منو خواستند. (هر دو باز به هم نگاه می‌کنن�.)؛ مأمور: میدونی� طرف چی به من گفت؟: «اون کثافت‌ها� بزدلِ دو رو، حال آدمو به هم می‌زن�! من یه موی تو رو نمی‌د� به صدتا مثه اونا!»؛ پایان نقل. ا. شربیانی
Reza Ghasemi, born in 1949 in Iran is a musician, playwright and novelist currently living in France.
تاریخ نخستین خوانش: هفدهم ماه ژوئن سال 1996 میلادی
عنوان: تمثال یا هرکس مثل دیگری؛ اثر: رضا قاسمی؛ مشخصات نشر: سوئد، استکهلم، نشر باران، 1995، در 69 ص، شابک: 9188296512؛ موضوع: نمایشنام نویسندگان ایرانی قرن 14 هجری - سده 20 م
نقل از متن نمایشنام: مأمور: بذارید یه داستانی رو براتون تعریف کنم. یه بخشنامه اومد که برای جشن سالگرد، همه باید بیان تو رژه� ی میدان ‹‹نجا� ملی›�. خب همه رفتند؛ حتا اونایی که اگه دستشون برسه خرخره� ی طرفو می‌جوو�. و از همه هم مضحک‌ت� اینکه همدیگه رو زیر دست و پا له می‌کردن� که به رئیس‌هاشو� بگن: «ببینید لطفاً! خواهش می‌کن� یادتون نره که ما اومدیم‌ه�!»؛ (سکوت)...؛ مأمور: اما من نرفتم! (زن و مرد به هم نگاه می‌کنن�.)؛ مأمور: فرداش منو خواستند. (هر دو باز به هم نگاه می‌کنن�.)؛ مأمور: میدونی� طرف چی به من گفت؟: «اون کثافت‌ها� بزدلِ دو رو، حال آدمو به هم می‌زن�! من یه موی تو رو نمی‌د� به صدتا مثه اونا!»؛ پایان نقل. ا. شربیانی
June 25, 2015
هيچي بدتر از اين نيست كه ادم اگه سرش درد ميكنه،به سر دردش عادت كنه، چون اينطوري حالش خوب نيست، ولي نميفهمه چرا
فقط ميتونم بگم عاالي
فقط ميتونم بگم عاالي
March 9, 2025
۱۸/۱۲/۱۴۰۳
۱۶:۰۰
مرد : پاشو بریم ببینیم کدوم قبرستونی ما رو راه می‌د�.
زن: حالا واقعاً میخوای بری؟
مرد: مگه تو نمیای ؟
زن: کجا ؟
مرد: فرقی نمی کنه.
زن: تو فکر میکنی اون جاها کار کردن راحته؟
مرد: نه. ولی فکر میکنم دیگه مجبور نباشی به کسی که می خواد تو رو بخوره یاد بدی کارد چنگال رو با کدوم دستش باید بگیره .
___
همان چیزی که از رضا قاسمی انتظار داشتم، بعد از «ماهان کوشیار» و «معمای ماهیار معمار» دلتنگ تلخی «غربت» قاسمی بودم، تلخی «رفتن» که استادش خودش است. تمثال جبران کرد، تلخی غربت و رفتن و «پوسیدن» بود.
* هشتم مارس، گویا روز جهانی «زن».
به پشت افتادم و فکر میکنم. سوزش معده� دم‌عی� «مادر» از زخم معده است یا نتیجه� انبارگردانی آخرسالِ فکر وخیال؟
بعد هم با انگشت حساب و کتاب میکنم که چند روز مانده به تمام شدن همه چیز.
۱۶:۰۰
مرد : پاشو بریم ببینیم کدوم قبرستونی ما رو راه می‌د�.
زن: حالا واقعاً میخوای بری؟
مرد: مگه تو نمیای ؟
زن: کجا ؟
مرد: فرقی نمی کنه.
زن: تو فکر میکنی اون جاها کار کردن راحته؟
مرد: نه. ولی فکر میکنم دیگه مجبور نباشی به کسی که می خواد تو رو بخوره یاد بدی کارد چنگال رو با کدوم دستش باید بگیره .
___
همان چیزی که از رضا قاسمی انتظار داشتم، بعد از «ماهان کوشیار» و «معمای ماهیار معمار» دلتنگ تلخی «غربت» قاسمی بودم، تلخی «رفتن» که استادش خودش است. تمثال جبران کرد، تلخی غربت و رفتن و «پوسیدن» بود.
* هشتم مارس، گویا روز جهانی «زن».
به پشت افتادم و فکر میکنم. سوزش معده� دم‌عی� «مادر» از زخم معده است یا نتیجه� انبارگردانی آخرسالِ فکر وخیال؟
بعد هم با انگشت حساب و کتاب میکنم که چند روز مانده به تمام شدن همه چیز.
July 6, 2019
مرد: میدونی بزرگترین بدبختی چیه؟
زن: که آدم بدبختی هاش هم کوچیک باشه! (میخندد)
مرد: که آرزوهای آدم روز به روز کوچکتر بشن. من دیگه دلم نمیخواد هر نمایشی رو میخواستم میتونستم به صحنه ببرم. دلم میخواد این شکلات های مزخرفی که گاهی باهاش معده ی سوراخم رو پر میکنم اینطور کاغذش بهش نچسبیده باشه.
زن: که آدم بدبختی هاش هم کوچیک باشه! (میخندد)
مرد: که آرزوهای آدم روز به روز کوچکتر بشن. من دیگه دلم نمیخواد هر نمایشی رو میخواستم میتونستم به صحنه ببرم. دلم میخواد این شکلات های مزخرفی که گاهی باهاش معده ی سوراخم رو پر میکنم اینطور کاغذش بهش نچسبیده باشه.
February 3, 2019
" ما هرجا بریم ترس مونو هم با خودمون میبریم." " اونجا از آزادی خواهیم ترسید." .ترس ها، وای از ترس های ساخته ذهن
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.