سیروس شَمیسا (زادهٔ ۲۹ فروردین ۱۳۲۷ در رشت) استاد ادبیّات فارسی و نویسندهٔ پرکار ایرانی است که تاکنون بیش از ۴۰ اثر خلق کرده� است. وی تحصیلات عالی خود را در دانشگاه شیراز آغاز کرد و چند سالی پزشکی خواند، ولی پس از چندی تغییر رشته داد و در همانج� مدرک کارشناسی خود را در ادبیّات فارسی گرفت. پس از آن وارد دورۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۷ از رساله خود به راهنمایی دکتر خانلری دفاع کرد. او در سال هشتاد یکی از چهرهها� ماندگار ایران لقب گرفت. کتابها� او در بسیاری از دانشگاههای ایران تدریس می شود.
Literary generes, Cyrus Shamissa عنوان: انواع ادبی؛ مولف: سیروس شمیسا؛ مشخصات نشر: تهران، دانشگاه پیام نور، 1369، در 228 ص، فروست: انتشارات آزمایشی متون درسی، کتابنامه از ص 224 تا 226، موضوع: انواع ادبی ، آموزش از راه دور، ایران
خب کتابهای شمیسا انصافاً کتابهای شسته رفته ای هستند. و این که هم جزء کتابهای درسی ماست و هم برای عده ای که صرفاً علاقمندند، گزینۀ مهمیه، یعنی موفقه تا حد زیادی میشه بهش بعضی اشکالات رو وارد کرد. اما من ترجیح میدم از شمیسا بابت زحماتی که کشیده و در خوندنی کردن ادبیات سهیم شده، ممنون باشم
برایِ آشنایی مقدماتی با انواع و گونهها� ادبی کتابِ خوبیه. یک هندبوک میتون� باشه به صورتی. البته نمیش� بضی اشتباهات رو نادیده گرفت ولی به طور کل کار ارزشمندیه و برای شروع مطالعات ادبی به غایت مفید و حتّی لازم.
مقدمه و بخش حماسه بخش های محبوبم از این کتاب بودن هم به جهت روشن بودن منابع و هم به خاطر نثر خاص و اطلاعاتی که منتقل شد و من رو برای مطالعه ی بیشتر در زمینه اسطوره ها و منظومه های حماسی کنجکاو کرد. سایر بخش ها در حد یک کتاب معمولی دانشگاهی بود و به خصوص بخش داستان و رمان رو در هر کتاب آموزش رمان نویسی یا داستان نویسی به تفصیل (و حتی عمیق تر و بهتر از مطالب این کتاب) می تونید پیدا کنید.
کتاب یکی از منابع مهم فلسفه� ِِ هنره ، از اون کتابهای خوب از همه چیز یه ذرها� که برای کسایی مثل من که سواد ادبی چندانی ندارن بهترین گزینها� . از انواع قدیمی ادبی شروع میکنه و مختصات و جزئیاتشونو بنابه اهمیت موضوع تشریح میکنه - حماسه - غنا - کمدی و بعد هم زیرشاخهها� اینارو تعریف و به صورت مختصر بازبینی میکنه بعد به بررسی خصوصیات داستان و داستان کوتاه میپرداز� ، انواع نول رو میشمره و تعریف میکنه و بعد هم به بررسی قوالب شعری میپردازه . تو چند فصل اول نویسنده خیلی به فیلسوفا و منتقدین ادبی مراجعه میکنه و خیلی بار کتاب به نظر من بیشتره ، تو فصلای بعد کمتر شاهد همچین چیزی هستیم . یکی از خوبیهای این کتابه اینه که پرا از شعر و مثاله برای توضیح مفاهیم و فقط به یه تعریف ساده بسنده نکرده اما نوع محتوای کتاب هم خیلی اجازه نداده که نویسنده وارد عمق مطالب بشه و بیشتر مطالب در همون سطح میمون� . اون دید ژرفنگرانه رو فقط تو فصلای اول کتاب میبینیم و توی ادامه ی کتاب دید بینامنتنیت و یا ساختارگرایانه نویسنده از دست میره فقط بر اساس تفاسیر نویسنده یا مسائل بدون عمقی مفاهیمی مطرح میشن البته با ذکر مثال . تو 2 فصل آخر که به توضیح قوالب شعری اونم از نظر جای قافیه میپردازه کتاب کسالت بار میشه به نظر من ، حداقل من انتظار داشتم وقتی توی ِ کتاب انواع ادبی راجع به شعر و اونهم از انواع شعر ایرانی پرداخته میشه از دید شناختگرایانه و تحلیلی و استدلالی باشه یا حداقل وزن نه بر اساس جای قافیه !