What do you think?
Rate this book
Der Trafikant
Österreich 1937: Der 17-jährige Franz Huchel verlässt sein Heimatdorf, um in Wien als Lehrling in einer Trafik einem Tabak-und Zeitungsgeschäft sein Glück zu suchen. Dort begegnet er eines Tages dem Stammkunden Sigmund Freud und ist sofort fasziniert von dessen Ausstrahlung. Im Laufe der Zeit entwickelt sich eine un- gewöhnliche Freundschaft zwischen den beiden unterschiedlichen Männern.
Als sich Franz kurz darauf Hals über Kopf in die Varietétänzerin Anezka verliebt und in eine tiefe Verunsicherung stürzt, sucht er bei Professor Freud Rat. Dabei stellt sich jedoch schnell heraus, dass dem weltbekannten Psychoanalytiker das weibliche Geschlecht ein mindestens ebenso großes Rätsel ist wie Franz. Ohnmächtig fühlen sich beide auch angesichts der sich dramatisch zuspitzenden politisch-gesellschaftlichen Verhältnisse. Und schon bald werden sie und Anezka jäh vom Strudel der Ereignisse auseinandergerissen.
Als sich Franz kurz darauf Hals über Kopf in die Varietétänzerin Anezka verliebt und in eine tiefe Verunsicherung stürzt, sucht er bei Professor Freud Rat. Dabei stellt sich jedoch schnell heraus, dass dem weltbekannten Psychoanalytiker das weibliche Geschlecht ein mindestens ebenso großes Rätsel ist wie Franz. Ohnmächtig fühlen sich beide auch angesichts der sich dramatisch zuspitzenden politisch-gesellschaftlichen Verhältnisse. Und schon bald werden sie und Anezka jäh vom Strudel der Ereignisse auseinandergerissen.
256 pages, Hardcover
First published August 29, 2012
537 people are currently reading
10.7k people want to read
About the author
Robert Seethaler
17books717followersRobert Seethaler is an Austrian living in Berlin and is the author of four previous novels. A Whole Life is his first work to be translated into English and is already a German bestseller, selling over 100,000 copies. The book has been translated from its original German by Charlotte Collins.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,531 reviews
October 22, 2017
4.5. To take a terrible and horrifying time in history, the Nazi invasion of Austria, and be able to render a story infused with tenderness and beauty, takes a great deal of talent. A young man, Franz, sent from the Lake District by his mother, to help an old friend of hers, a Tobacconist by trade, has a gradual awakening and loss of innocence with the things he sees happening. Yet, he refuses to let this define him, and is determined to live his life the best he can. He meets Sigmund Freud, asks him questions, sits with him on a park bench , trying to find the answers in how to find happiness, from this great man. The answers he receives leads him to seek out new experiences, falling in love for the first time.
The prose in this book is beautiful, so many poignant moments are captured by this amazing author's words. Terrible times too, all around young Franz, who see things he only understands, gradually. He never gives up though, continues to try to live his life honoring those he loved who are gone, to his best capabilities. In all ways a book whose execution filled me with awe. A book to be read and savored or as my friend Cheri said, slowly. There is sadness too, how could there not be, but more importantly hope and the spark that ignites one to keep trying, never give up until forced. That is this book, and it is an amazing feat of writing.
ARC from edelweiss.
The prose in this book is beautiful, so many poignant moments are captured by this amazing author's words. Terrible times too, all around young Franz, who see things he only understands, gradually. He never gives up though, continues to try to live his life honoring those he loved who are gone, to his best capabilities. In all ways a book whose execution filled me with awe. A book to be read and savored or as my friend Cheri said, slowly. There is sadness too, how could there not be, but more importantly hope and the spark that ignites one to keep trying, never give up until forced. That is this book, and it is an amazing feat of writing.
ARC from edelweiss.
July 11, 2022
”One Sunday, in the late summer of 1937, an unusually violent thunderstorm swept over the mountains of the Salzkammergut. Until then, Franz Huschel’s life had trickled along fairly uneventfully, but this thunderstorm was to give it a sudden turn that had far-reaching consequences. As soon as he heard the first distant rumble of thunder, Franz ran inside the little fisherman’s cottage where he lived with his mother n the village of Nussdorf am Attersee and crawled into bed to listen to the unearthly racket from the safety of his warm and downy cave. The weather shook the hut on every side. The beams groaned, the shutters banged outside, and the wooden roof shingles, thickly overgrown with moss, flapped in the storm. Rain pelted against the windowpanes, driven by gusts of wind, and on the sills a few decapitated geraniums drowned in their tubs. The iron Jesus on the wall above the old clothes box wobbled as if at any moment he might tear himself from his nails and leap down from the cross and from the shore of the nearby lake came the crash of fishing boats slammed against their moorings by the pounding waves.�
When Franz is only seventeen, his mother sends him to work for an old friend of hers, Otto Trsnyek, who is a tobacconist with his own shop in Vienna with newspapers, cigarettes and “all the trimmings.� He’s only ever left the Salzkammergut twice before, and he thinks of the life he’s lived here near the lake with his mother, and this new life he’s poised to embark upon.
”’This is something different�, he said quietly to himself. ‘Something completely and utterly different!� In his mind’s eye the future appeared like the line of a far distant shore materializing out of the morning fog still a little blurred and unclear, but promising and beautiful, too.
Trsnyek was granted the tobacconist’s shop a year after the end of the First World War, where he lost his leg, and so through the compensation law for invalids, he obtained his shop. He’d lived there since, becoming another fixture in town.
As tensions rise between the years 1937 � 1938, Trsnyek becomes known for serving everyone, and as banners with swastikas begin to fly downtown, those who support Hitler’s agenda begin to be openly hostile. He continues to serve the Jewish people there, including Dr. Sigmund Freud. Freud becomes somewhat of a confidant and mentor of young Franz, who becomes smitten with a young Bohemian woman who has disappeared. Being uneducated in the ways of love and women, Franz turns to Freud to help him understand what he should do next.
A coming-of-age story, an ode to the wisdom of a generation who has seen it � if not all, then certainly more than a boy still in his teens. Unrequited love, a love story of the innocence of first love and the willingness to be all, do all for that person, that it will surely make them love you in return� or break your heart. A story of the ugliness of these terrorizing, terrifying acts of malice and hatred. A story of those who stood by and watched, and those who were forced to leave in order to live.
Not that long ago, I read Seethaler’s “A Whole Life: A Novel,� which I loved, and so when I saw that this was soon-to-be-released as a paperback, I was more than pleased to get a copy to read. With prose that is simple and profound, this story set in an atmosphere of the hatred born of one man’s quest for ultimate power, where every day seemed fraught with peril. Eighty years in the past, and yet this seems so very current.
Recommended
Published: 05 Sept 2017
Many thanks for the ARC provided by House of Anansi
When Franz is only seventeen, his mother sends him to work for an old friend of hers, Otto Trsnyek, who is a tobacconist with his own shop in Vienna with newspapers, cigarettes and “all the trimmings.� He’s only ever left the Salzkammergut twice before, and he thinks of the life he’s lived here near the lake with his mother, and this new life he’s poised to embark upon.
”’This is something different�, he said quietly to himself. ‘Something completely and utterly different!� In his mind’s eye the future appeared like the line of a far distant shore materializing out of the morning fog still a little blurred and unclear, but promising and beautiful, too.
Trsnyek was granted the tobacconist’s shop a year after the end of the First World War, where he lost his leg, and so through the compensation law for invalids, he obtained his shop. He’d lived there since, becoming another fixture in town.
As tensions rise between the years 1937 � 1938, Trsnyek becomes known for serving everyone, and as banners with swastikas begin to fly downtown, those who support Hitler’s agenda begin to be openly hostile. He continues to serve the Jewish people there, including Dr. Sigmund Freud. Freud becomes somewhat of a confidant and mentor of young Franz, who becomes smitten with a young Bohemian woman who has disappeared. Being uneducated in the ways of love and women, Franz turns to Freud to help him understand what he should do next.
A coming-of-age story, an ode to the wisdom of a generation who has seen it � if not all, then certainly more than a boy still in his teens. Unrequited love, a love story of the innocence of first love and the willingness to be all, do all for that person, that it will surely make them love you in return� or break your heart. A story of the ugliness of these terrorizing, terrifying acts of malice and hatred. A story of those who stood by and watched, and those who were forced to leave in order to live.
Not that long ago, I read Seethaler’s “A Whole Life: A Novel,� which I loved, and so when I saw that this was soon-to-be-released as a paperback, I was more than pleased to get a copy to read. With prose that is simple and profound, this story set in an atmosphere of the hatred born of one man’s quest for ultimate power, where every day seemed fraught with peril. Eighty years in the past, and yet this seems so very current.
Recommended
Published: 05 Sept 2017
Many thanks for the ARC provided by House of Anansi
February 4, 2020
I’m very glad that I tried again with Seethaler (I couldn’t grasp the appeal of A Whole Life), because The Tobacconist is one of the few best novels I’ve read this year, and very much a book for our times despite being set in 1937�8.
Seventeen-year-old Franz Huchel’s life changes for good when his mother sends him away from his quiet lakeside village to work for her old friend Otto Trsnyek, a Vienna tobacconist. “In [Franz’s] mind’s eye the future appeared like the line of a far distant shore materializing out of the morning fog: still a little blurred and unclear, but promising and beautiful, too.�
Though the First World War left him with only one leg, Trsnyek is a firebrand. Instead of keeping his head down while selling his cigars and newspapers, he makes his political opinions known. This sees him branded as a “Jew lover� and persecuted accordingly. One of the Jews he dares to associate with is Sigmund Freud, who is a regular customer even though he already has throat cancer and will die just two years later.
Especially after he falls in love with Anezka, a flirtatious but mercurial Bohemian girl, Franz turns to Professor Freud for life advice. “So I’m asking you: have I gone mad? Or has the whole world gone mad?� The professor replies, “yes, the world has gone mad. And � have no illusions, it’s going to get a lot madder than this.�
Through free indirect speech, the thought lives of the various characters, and the postcards and letters that pass between Franz and his mother, Seethaler gradually and subtly reveals the deepening worry over the rise of Hitler and the situation of the Jews. This novel is so many things: a coming-of-age story, a bittersweet romance, an out-of-the-ordinary World War II/Holocaust precursor, and a perennially relevant reminder of the importance of finding the inner courage to stand up to oppressive systems.
Freud and his family had enough money and influence to buy their way to England. So many did not escape Hitler’s regime. I knew that, but discovered it anew in this outstanding novel.
Some favorite passages:
Originally published with images on my blog, .
Seventeen-year-old Franz Huchel’s life changes for good when his mother sends him away from his quiet lakeside village to work for her old friend Otto Trsnyek, a Vienna tobacconist. “In [Franz’s] mind’s eye the future appeared like the line of a far distant shore materializing out of the morning fog: still a little blurred and unclear, but promising and beautiful, too.�
Though the First World War left him with only one leg, Trsnyek is a firebrand. Instead of keeping his head down while selling his cigars and newspapers, he makes his political opinions known. This sees him branded as a “Jew lover� and persecuted accordingly. One of the Jews he dares to associate with is Sigmund Freud, who is a regular customer even though he already has throat cancer and will die just two years later.
Especially after he falls in love with Anezka, a flirtatious but mercurial Bohemian girl, Franz turns to Professor Freud for life advice. “So I’m asking you: have I gone mad? Or has the whole world gone mad?� The professor replies, “yes, the world has gone mad. And � have no illusions, it’s going to get a lot madder than this.�
Through free indirect speech, the thought lives of the various characters, and the postcards and letters that pass between Franz and his mother, Seethaler gradually and subtly reveals the deepening worry over the rise of Hitler and the situation of the Jews. This novel is so many things: a coming-of-age story, a bittersweet romance, an out-of-the-ordinary World War II/Holocaust precursor, and a perennially relevant reminder of the importance of finding the inner courage to stand up to oppressive systems.
Freud and his family had enough money and influence to buy their way to England. So many did not escape Hitler’s regime. I knew that, but discovered it anew in this outstanding novel.
Some favorite passages:
Dear Mother,
I’ve been here in the city for quite a while now, yet to be honest it seems to me that everything just gets stranger. But maybe it’s like that all through life—from the moment you’re born, with every single day, you grow a little bit further away from yourself until one day you don’t know where you are any more. Can that really be the way it is?
And as more than twenty thousand supporters bellowed their assent into the clear Tyrolean mountain air, Adolf Hitler was probably sitting beside the radio somewhere in Berlin, licking his lips. Austria lay before him like a steaming schnitzel on a plate. Now was the time to carve it up. � People were cosseting their faint-hearted troubles and hadn’t even noticed yet that the earth beneath their feet was burning.
(from a letter from Mama) Just imagine, Hitler hangs on the wall even in the restaurant and the school now. Right next to Jesus. Although we have no idea what they think of each other.
Freud: “Most paths do at least seem vaguely familiar to me. But it’s not actually our destiny to know the paths. Our destiny is precisely not to know them. We don’t come into this world to find answers, but to ask questions. We grope around, as it were, in perpetual darkness, and it’s only if we’re very lucky that we sometimes see a little flicker of light. And only with a great deal of courage or persistence or stupidity—or, best of all, all three at once—can we make our mark here and there, indicate the way.�
Originally published with images on my blog, .
March 23, 2018
Bazı kitaplar fantastik öğe içermesede öyleymiş gibi bir his oluşturuyor bende, bu kitapta onlardan biri oldu benim için ama sadece ilk yarısına kadar. Sonrasında olgunlaşan karakterimizle birlikte çocuk olmanın getirdiği gerçek dışılık gitti ancak bu sefer diğer insanlar büyülenmişti.
Read
February 3, 2017
Salzkammergut, Austria
When a deliberately - nay, a joyously - unlikely
Franz becomes the apprentice of Otto Trsnjek, a tobacconist and former lover of Franz' mother, and makes the acquaintance of Sigmund Freud, who lives around the corner from the shop and buys his papers and cigars there. An unusual relationship forms as Franz needs advice - particularly about his unfortunate love for the Bohemian variety danseuse, Anezka - and Freud warms to his eager youth. Franz' clumsy friendliness to the old and painfully ill man draws the ire of the neighborhood Nazis who paint the shop with obscenities. Just a beginning.
The Anschluss, Vienna, March, 1938
A poignant coming-of-age story in the middle of the Nazi takeover of Vienna with the focus on the small and quotidian as it is overwhelmed by enormous forces of resentment and violence. This is the Austrian Robert Seethaler's (b. 1966) meticulously detailed focus in Der Trafikant (2012), already available in English translation under the title "The Tobacconist". Because it is presented with an unusual lightness and grace of diction, unmistakable but difficult to characterize, even with a bit of wry humor, it doesn't read like the lugubrious tragedy it really is but instead is suffused with a bittersweet melancholy as one watches these appealing characters get swept one by one into the ever growing whirlpool of outside events. When Franz goes down, prematurely ripened by his many losses, he leaves the reader with a small gesture of defiance, a whimsical slap in the face of the Nazis that they barely perceive but gives the reader a small measure of satisfaction.
May 24, 2018
seethaler'den daha önce bütün bir ömür'ü okuyup her zamanki gibi kuzey avrupalıların çocukluğu ne güzel anlattıklarını yazmıştım. tütüncü çırağı'nı daha çok sevdim.
kitap başlarda taşralı franz'la, ustası otto'yla olan güzel ilişkisiyle, komşulardan bizim ünlü freud'u sorularıyla bezdirmesi ve ilk aşkıyla çok tatlı bir fonda ilerlerken, yıl 1938, yer avusturya olunca, bu mutluluk uzun sürmüyor. 130'lu sayfalardan itibaren yumruk üstüne yumruk yiyor, böyle organize bir kötülüğe anlam veremiyor (aslında bugünlerimiz sağ olsun anlıyorum artık), franz'ın o masumiyetini, köylülüğünü, ilk aşkının heyecanını kaybetmesini anbean hissediyorsunuz.
tanrı anlatıcı, kimi anlatıyorsa öyle ona ait cümleler kuruyor, onu o kadar iyi anlatıyor ki yazarı bunun için de takdir ettim. ve tabii kurduğu dünya, içindeki kişiler, bildiğimizden farklı bir freud, muhteşem atmosfer ve anlatım ustalığı... çok başarılı.
kitap hakkında agos'a yazdım:
kitap başlarda taşralı franz'la, ustası otto'yla olan güzel ilişkisiyle, komşulardan bizim ünlü freud'u sorularıyla bezdirmesi ve ilk aşkıyla çok tatlı bir fonda ilerlerken, yıl 1938, yer avusturya olunca, bu mutluluk uzun sürmüyor. 130'lu sayfalardan itibaren yumruk üstüne yumruk yiyor, böyle organize bir kötülüğe anlam veremiyor (aslında bugünlerimiz sağ olsun anlıyorum artık), franz'ın o masumiyetini, köylülüğünü, ilk aşkının heyecanını kaybetmesini anbean hissediyorsunuz.
tanrı anlatıcı, kimi anlatıyorsa öyle ona ait cümleler kuruyor, onu o kadar iyi anlatıyor ki yazarı bunun için de takdir ettim. ve tabii kurduğu dünya, içindeki kişiler, bildiğimizden farklı bir freud, muhteşem atmosfer ve anlatım ustalığı... çok başarılı.
kitap hakkında agos'a yazdım:
March 26, 2018
� Serçeler bile delirmişti. �
Bütün Bir Ömür ile kötü bir başlangıç yaptığım Robert Seethaler’la ikinci buluşmam Tütüncü Çırağı üzerinden oldu ve ilk elden şunu söylemek isterim; Bütün Bir Ömür’de çeviriden kaynaklı yaşadığım hayal kırıklığı bu kitapla misliyle giderildi, aslına ne kadar uygundur bilememekle birlikte okur için Türkçe güzel söylenmiş, temiz bir dille karşı karşıyayız, çevirmenin eline sağlık.
Kitap beni arka kapak yazısı ve tanıtımları ile heyecanlandırmıştı ancak bu his maalesef kalıcı olamadı, bunun temel nedeni ise bence biçimin içeriğe, yazarın popüler ve çok okunur bir eser yaratma tercihi yüzünden ihanet etmesi.
� Salzkammergut şehri, 1937 yazının sonlarına doğru bir Pazar sabahı güne alışılmadık, şiddetli bir fırtınayla uyandı. Bu fırtına, Franz Huchel’in o güne dek kendi halinde akıp giden huzurlu hayatında yaşanacak aynı şekilde ani, sonuçları bakımından ciddi, köklü bir değişimin habercisi gibiydi.� Kitap böyle açılıyor ve zaman 37� mekan Avusturya olunca bu fırtınanın neyi ifade ettiğini anlamak için alleme cihan olmaya gerek yok. Yukarı Avusturya’lı Hitler ve onun Nazi Partisi, ideolojisi, gestaposu, baskı aygıtı Viyana’ya doğru harekete geçiyor ve aynı günlerde genç kahramanımız Franz’da ekonomik zorluklardan ötürü Viyana’ya doğru rotasını kırıyor. Yazar, bu dönemi anlatırken bir yerde � serçeler bile delirmişti� gibi mükemmel bir benzetme kullanıyor. Hatta daha fazlasını yapıp, dönemin politik sancılarının tam ortasına kahramanımızın aşk sancılarını da ustaca yerleştiriyor. Bildiğimiz dünyanın sonu gelirken, toplumsal dertler bireysel özlemleri de baskılıyor ve usul usul yıkıcı bir sona doğru yol alıyoruz. Yazarımız allahı var yetenekli, bu kasveti, toplumsal dejenerasyonu ve sıradan adamın iç tutarsızlıklarını kimi küçük anekdotlarla güzel resmediyor. Kimi bölümler ise bu topraklarla çok benzeşiyor, insan acaba neyin ön günlerindeyiz( belki de treni kaçırmışızdır) demekten kendini alamıyorum.
Buraya kadar söylediklerim ve özellikle sonu nedeniyle özellikle genç yaştaki okura bu kitabı tavsiye ederim, hikayeye kefilim beğenilecektir. Gelelim ihanet hususuna; bu dönem Avrupa’sına okur ve seyirci olarak aşinayız o nedenle bu sancılı sürece yaslanacak bir hikayenin bizi sadece olayla etkilemesinin, etkilemeye çalışmasının basite kaçmak olduğunu düşünüyorum. Yazarın sinemacı olmasının etkisinden olacak, bazen film ( ucuz bir Hollywood yapımı) izleme hissinden kurtulamamakla birlikte bazı sahneleri hangi filmde görmüştüm diye düşünmeye başlıyorsunuz, serçelerin delirmiş olmasının bir derinleşmeye yol açmaması, o delirmeyi bize geçirtmiyor, yüzeyde dolaşmaya devam ediyoruz. Fırtına ile başladığımız hikaye, konusu güzel, üslubu duru ama eli korkak, gişe kaygısına kurban edilmiş bir şekilde son bulurken bize de o fırtınayı başka türlü anlatacak yazarlara sığınmak kalıyor.
Bütün Bir Ömür ile kötü bir başlangıç yaptığım Robert Seethaler’la ikinci buluşmam Tütüncü Çırağı üzerinden oldu ve ilk elden şunu söylemek isterim; Bütün Bir Ömür’de çeviriden kaynaklı yaşadığım hayal kırıklığı bu kitapla misliyle giderildi, aslına ne kadar uygundur bilememekle birlikte okur için Türkçe güzel söylenmiş, temiz bir dille karşı karşıyayız, çevirmenin eline sağlık.
Kitap beni arka kapak yazısı ve tanıtımları ile heyecanlandırmıştı ancak bu his maalesef kalıcı olamadı, bunun temel nedeni ise bence biçimin içeriğe, yazarın popüler ve çok okunur bir eser yaratma tercihi yüzünden ihanet etmesi.
� Salzkammergut şehri, 1937 yazının sonlarına doğru bir Pazar sabahı güne alışılmadık, şiddetli bir fırtınayla uyandı. Bu fırtına, Franz Huchel’in o güne dek kendi halinde akıp giden huzurlu hayatında yaşanacak aynı şekilde ani, sonuçları bakımından ciddi, köklü bir değişimin habercisi gibiydi.� Kitap böyle açılıyor ve zaman 37� mekan Avusturya olunca bu fırtınanın neyi ifade ettiğini anlamak için alleme cihan olmaya gerek yok. Yukarı Avusturya’lı Hitler ve onun Nazi Partisi, ideolojisi, gestaposu, baskı aygıtı Viyana’ya doğru harekete geçiyor ve aynı günlerde genç kahramanımız Franz’da ekonomik zorluklardan ötürü Viyana’ya doğru rotasını kırıyor. Yazar, bu dönemi anlatırken bir yerde � serçeler bile delirmişti� gibi mükemmel bir benzetme kullanıyor. Hatta daha fazlasını yapıp, dönemin politik sancılarının tam ortasına kahramanımızın aşk sancılarını da ustaca yerleştiriyor. Bildiğimiz dünyanın sonu gelirken, toplumsal dertler bireysel özlemleri de baskılıyor ve usul usul yıkıcı bir sona doğru yol alıyoruz. Yazarımız allahı var yetenekli, bu kasveti, toplumsal dejenerasyonu ve sıradan adamın iç tutarsızlıklarını kimi küçük anekdotlarla güzel resmediyor. Kimi bölümler ise bu topraklarla çok benzeşiyor, insan acaba neyin ön günlerindeyiz( belki de treni kaçırmışızdır) demekten kendini alamıyorum.
Buraya kadar söylediklerim ve özellikle sonu nedeniyle özellikle genç yaştaki okura bu kitabı tavsiye ederim, hikayeye kefilim beğenilecektir. Gelelim ihanet hususuna; bu dönem Avrupa’sına okur ve seyirci olarak aşinayız o nedenle bu sancılı sürece yaslanacak bir hikayenin bizi sadece olayla etkilemesinin, etkilemeye çalışmasının basite kaçmak olduğunu düşünüyorum. Yazarın sinemacı olmasının etkisinden olacak, bazen film ( ucuz bir Hollywood yapımı) izleme hissinden kurtulamamakla birlikte bazı sahneleri hangi filmde görmüştüm diye düşünmeye başlıyorsunuz, serçelerin delirmiş olmasının bir derinleşmeye yol açmaması, o delirmeyi bize geçirtmiyor, yüzeyde dolaşmaya devam ediyoruz. Fırtına ile başladığımız hikaye, konusu güzel, üslubu duru ama eli korkak, gişe kaygısına kurban edilmiş bir şekilde son bulurken bize de o fırtınayı başka türlü anlatacak yazarlara sığınmak kalıyor.
March 22, 2018
Bütün Bir Ömür yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Her iki romanda da ilk dikkatimi çeken şey şu oldu: Seethaler yalın dilin gücünü çok iyi kullanan bir yazar. Yazarın betimlemeleri tertemiz ve muazzam. Hatta bazen kitabı okurken kurguyu unutup betimlemelerin, sade anlatımın büyüsüne kapıldım gittim. Bu da okuyucuyu romanın atmosferine buyur etmede müthiş bir katkı sağlıyor tabii.
Roman bizi İkinci Dünya Savaşı’nın ayak seslerinin yavaş yavaş duyulduğu 1937’nin sonları, 1938’in başlarının Viyana’sına götürüyor. Kahramanımız Franz. 17 yaşında. Çalışmak zorunda kaldığı için annesi tarafından bir tütüncünün yanında iş bulunup Viyana’ya yollanmış bir genç. Her şeyden, dünyadan, düzenden hatta aşktan bile bir haber. Franz yaşadığı ortamın gergin havasına alışmaya çalışırken biz de onunla birlikte ikinci dünya savaşı öncesine tanık oluyoruz.
Sonra romana Sigmund Freud giriyor. Franz’ın onunla yaptığı sohbetler, bizi şaşırtması ve daha da sayfalara bağlaması gereken bir unsurken nedense o bölümlerde ben aksine romana yabancılaştım. Her seferinde, tüm bunları Freud ile değil de başka bir karakterle konuşmuş olsaydı (iddiasız ve hayatı ondan daha fazla deneyimlemiş biri yeterliydi mesela) devamında kalan boşlukları da zaten gördüğü rüyalar ve annesine yazdığı mektuplar üzerinden okuyucuya bırakılmış psikanalitik yorumlamalarla biz doldursaydık nasıl olurdu diye düşünmeden edemedim.
Tütüncü Çırağı tam bir “gelişim� romanı. Franz yolun başında hiçbir şey bilmeyen saf bir kasabalı çocukken, sonunda gazeteleri her gün takip eden, haberlerde bahseden siyasi gerilimin farkına varan, tütünden anlamazken en ince ayrıntısına kadar kavrayıp bunu pazarlayabilen ve içinde bulunduğu boşluğu doldurmak için öneri üzerine bir aşk bulma denemesi yapıp sonunda aşkın da ne olduğunu deneyimleyen birine dönüşüyor. Tüm bunlara olgunlaşma değil de “büyüme, kirlenme� de diyebiliriz belki � Bu yönden bakılınca hüzünlenmemek elde değil.
Tüm bunlara rağmen, Tütüncü Çırağı kurgusu, betimlemesi, dili, her şeyi tam ama bana geçmesi gereken duygusu bakımından biraz eksik kalmış bir roman gibi geldi.
Yorumuma burada son verirken, Jaguar’� yine tebrik etmeden geçemeyeceğim. Yine çok kaliteli bir çeviri, muazzam bir kapak ve nadide bir işle buluşturdu bizi �
Roman bizi İkinci Dünya Savaşı’nın ayak seslerinin yavaş yavaş duyulduğu 1937’nin sonları, 1938’in başlarının Viyana’sına götürüyor. Kahramanımız Franz. 17 yaşında. Çalışmak zorunda kaldığı için annesi tarafından bir tütüncünün yanında iş bulunup Viyana’ya yollanmış bir genç. Her şeyden, dünyadan, düzenden hatta aşktan bile bir haber. Franz yaşadığı ortamın gergin havasına alışmaya çalışırken biz de onunla birlikte ikinci dünya savaşı öncesine tanık oluyoruz.
Sonra romana Sigmund Freud giriyor. Franz’ın onunla yaptığı sohbetler, bizi şaşırtması ve daha da sayfalara bağlaması gereken bir unsurken nedense o bölümlerde ben aksine romana yabancılaştım. Her seferinde, tüm bunları Freud ile değil de başka bir karakterle konuşmuş olsaydı (iddiasız ve hayatı ondan daha fazla deneyimlemiş biri yeterliydi mesela) devamında kalan boşlukları da zaten gördüğü rüyalar ve annesine yazdığı mektuplar üzerinden okuyucuya bırakılmış psikanalitik yorumlamalarla biz doldursaydık nasıl olurdu diye düşünmeden edemedim.
Tütüncü Çırağı tam bir “gelişim� romanı. Franz yolun başında hiçbir şey bilmeyen saf bir kasabalı çocukken, sonunda gazeteleri her gün takip eden, haberlerde bahseden siyasi gerilimin farkına varan, tütünden anlamazken en ince ayrıntısına kadar kavrayıp bunu pazarlayabilen ve içinde bulunduğu boşluğu doldurmak için öneri üzerine bir aşk bulma denemesi yapıp sonunda aşkın da ne olduğunu deneyimleyen birine dönüşüyor. Tüm bunlara olgunlaşma değil de “büyüme, kirlenme� de diyebiliriz belki � Bu yönden bakılınca hüzünlenmemek elde değil.
Tüm bunlara rağmen, Tütüncü Çırağı kurgusu, betimlemesi, dili, her şeyi tam ama bana geçmesi gereken duygusu bakımından biraz eksik kalmış bir roman gibi geldi.
Yorumuma burada son verirken, Jaguar’� yine tebrik etmeden geçemeyeceğim. Yine çok kaliteli bir çeviri, muazzam bir kapak ve nadide bir işle buluşturdu bizi �
March 5, 2018
Zihnimde bıraktığı çocuksu hüznü bozmayacağım. Herkesi Tütüncü dükkanına nefeslenmeye davet ediyorum ve susuyorum.
Read
February 19, 2017Come away with me...
To the Attersee
To Vienna in 1938: the NSDAP force Jews to scrub the pavements clean of political slogans. The ones they don't approve of, presumably.
Come away with me, young Franz says to Anezka.
Too late. Anezka has chosen to guarantee her survival, and Franz is not the one to protect her.
Sigmund Freud has chosen to guarantee his survival and escapes to London.
Franz is left adrift in Vienna like a rudderless boat on a vast lake. But 1938 is not a time that allows drift. You have to decide if you are going to survive or not.
Come away with me sings Norah Jones in her warm, soft voice. Just the right mood for this delicately drawn, low-key, melancholy narrative.
There is a part where Franz, seventeen and hormones abuzz, was rather too obviously careening through his id phase, battling through to the super-ego. I got a little irritated by him for a while, as you would. But there are compensations, not least his wonderfully wise mother left behind at the lakeside.
(Love comes and goes, and nobody understands it before it comes, and nobody understands it after it's gone, and the worst time to understand anything is when it's there.)
Come away with me...
To the Attersee
To Vienna in 1938: the NSDAP force Jews to scrub the pavements clean of political slogans. The ones they don't approve of, presumably.
Come away with me, young Franz says to Anezka.
Too late. Anezka has chosen to guarantee her survival, and Franz is not the one to protect her.
Sigmund Freud has chosen to guarantee his survival and escapes to London.
Franz is left adrift in Vienna like a rudderless boat on a vast lake. But 1938 is not a time that allows drift. You have to decide if you are going to survive or not.
Come away with me sings Norah Jones in her warm, soft voice. Just the right mood for this delicately drawn, low-key, melancholy narrative.
There is a part where Franz, seventeen and hormones abuzz, was rather too obviously careening through his id phase, battling through to the super-ego. I got a little irritated by him for a while, as you would. But there are compensations, not least his wonderfully wise mother left behind at the lakeside.
Die Liebe kommt und geht, und man kennt sich vorher nicht aus, und man kennt sich nachher nicht aus, und am allerwenigsten kennt man sich aus, wenn sie da ist.
(Love comes and goes, and nobody understands it before it comes, and nobody understands it after it's gone, and the worst time to understand anything is when it's there.)
Come away with me...
March 22, 2018
Sanırım uzun zamandır verdiğim en kötü yıldız oldu :(
Çok büyük umutlarla başladığım bu kitabı pek sevmemekle birlikte biraz da kitaba kızdım sanırım.
Yaşamış önemli kişilerin romanlarda konu edilmesi benim çok hoşuma giden bişii değil aslında. İlla o kişiye romanda bir rol verilecekse bunun gerekleri de yerine getirilmelidir diye düşünüyorum. Bu nedenle İrvin Yalom un Nietzche Ağladığında sını da beğenmemiştim. Ama buna anti tez olarak Robert Graves in Ben Cladius ve Tanrı Cladius kitaplarını söyleyebilirim. O kitaplar gerçekten çok incelikli bir çalışmanın ürünüydü ve orada Cladius u okurken gerçekten Cladius u okuduğumu sanacak kadar başarılı bir kurmaca ve emek vardı.
Ancak Tütüncü Çırağı ndaki Freud gerçekten sadece bir temsil bir yorum gibiydi. Üstelik bir derinliği de yoktu. Hatta genel olarak kitabın bir derinliği olmadığını düşünüyorum. Acaba gerçekten Freud böyle mi derdi böyle mi yapardı Anna Freud böyle mi yapmıştır gibi sorular sormak zorundda kalmak okuma zevkimi oldukça baltaladı ve kitap bitsin die yersiz bir çabaya düştüm. Okuma keyfinin bu şekilde baltalanması da beni çok kızdırdı açıkçası.
Yazarın diğer kitabında kullanılan sade dil ve pastoral yapı örtüştüğü için gözüme batmamış hatta hoşuma bile gitmişti ancak bu romanda dil ile içerik o kadar ayrı telden çalmış ki maalesef ben hiçbir tat alamadım :(
Çok büyük umutlarla başladığım bu kitabı pek sevmemekle birlikte biraz da kitaba kızdım sanırım.
Yaşamış önemli kişilerin romanlarda konu edilmesi benim çok hoşuma giden bişii değil aslında. İlla o kişiye romanda bir rol verilecekse bunun gerekleri de yerine getirilmelidir diye düşünüyorum. Bu nedenle İrvin Yalom un Nietzche Ağladığında sını da beğenmemiştim. Ama buna anti tez olarak Robert Graves in Ben Cladius ve Tanrı Cladius kitaplarını söyleyebilirim. O kitaplar gerçekten çok incelikli bir çalışmanın ürünüydü ve orada Cladius u okurken gerçekten Cladius u okuduğumu sanacak kadar başarılı bir kurmaca ve emek vardı.
Ancak Tütüncü Çırağı ndaki Freud gerçekten sadece bir temsil bir yorum gibiydi. Üstelik bir derinliği de yoktu. Hatta genel olarak kitabın bir derinliği olmadığını düşünüyorum. Acaba gerçekten Freud böyle mi derdi böyle mi yapardı Anna Freud böyle mi yapmıştır gibi sorular sormak zorundda kalmak okuma zevkimi oldukça baltaladı ve kitap bitsin die yersiz bir çabaya düştüm. Okuma keyfinin bu şekilde baltalanması da beni çok kızdırdı açıkçası.
Yazarın diğer kitabında kullanılan sade dil ve pastoral yapı örtüştüğü için gözüme batmamış hatta hoşuma bile gitmişti ancak bu romanda dil ile içerik o kadar ayrı telden çalmış ki maalesef ben hiçbir tat alamadım :(
March 19, 2018
Seethaler'in okuduğum ilk kitabı. Bütün Bir Ömür'e başlayıp yarım bırakmıştım ve açıkcası çok da devam edesim gelmemişti. Giriş metnindeki anlatım ve içtenliğe rağmen..Ki sonrasında kitabı okuyanların çeviri sorunu belirtmeleri bu sorunu daha net bir şekilde anlamamı sağladı.
Tütüncü Çırağı'ndaki sorun ise, bence Seethaler'in edebi değeri ve aşırı populist konuları, kişilere değinmesi rahatsız edici buldum açıkcası. Seethaler'de yaşadığım sorun ara verdiğim de kitap aklımda dönmüyor, merak duymuyordum.
Başladığımda ise sadece kafamı dağıtmak için okuma eylemini yaptığını fark etmem, kitapla iyice bağ kuramama neden oldu. Bunlara rağmen, Tütüncü Çırağı'nda Seethaler'in okurun zihninde betimlemeleri hızlıca canlandırabilmesini çok başarılı buldum.
Jaguar gene çok başarılı bir iş çıkarmış. Fakat, Seethaler'in yazarlığı bana hitap etmedi. Bu üç yıldız, Jaguar'ın düzgün iş çıkarmasınadır ve yazarın betimlemelerinedir.
5/3
Tütüncü Çırağı'ndaki sorun ise, bence Seethaler'in edebi değeri ve aşırı populist konuları, kişilere değinmesi rahatsız edici buldum açıkcası. Seethaler'de yaşadığım sorun ara verdiğim de kitap aklımda dönmüyor, merak duymuyordum.
Başladığımda ise sadece kafamı dağıtmak için okuma eylemini yaptığını fark etmem, kitapla iyice bağ kuramama neden oldu. Bunlara rağmen, Tütüncü Çırağı'nda Seethaler'in okurun zihninde betimlemeleri hızlıca canlandırabilmesini çok başarılı buldum.
Jaguar gene çok başarılı bir iş çıkarmış. Fakat, Seethaler'in yazarlığı bana hitap etmedi. Bu üç yıldız, Jaguar'ın düzgün iş çıkarmasınadır ve yazarın betimlemelerinedir.
5/3
October 27, 2017
More of a 2.5
After all the glowing reviews here on ŷ this was a real let down.
I didn’t know what to expect going in to this, but it’s a pretty standard WWII story, set in Austria. It’s fine, that’s about as glowing as I’m going to get in this review. The writing isn’t bad, but I didn’t love it as much as others.
And now on to the bad... First off, the character development was pretty much non existent. I spent over 200 pages with Franz, the protagonist, and all I could tell you about him was that he was obsessed with a young woman he met on the streets of Vienna. There is really no other substance to his character at all. Oh, and he likes sharing his dreams with strangers. Nobody likes a dream sharer, do they?!
Another problem I had was the portrayal of Sigmund Freud. Now I don’t know about anyone else but I find it weird when real life people are thrown into stories with fictional characters. Something always feels a bit.. off about it. Franz “befriends� Freud when he meets him as a customer of the tobacconists. But I had a lot of trouble believing in their friendship - Freud says supposedly profound things to Franz about love (Franz is heartbroken after the girl keeps disappearing), and Franz brings him his beloved cigars in return. This is pretty much the entirety of the plot in this novel. There is a not very explored side plot (funnily enough about the actual tobacconist), which is unfortunate as I think it could have been much more interesting.
If you’re a fan of WWII stories you might like this, but there are much better ones out there. My biggest disappointment was the lack of substance here. It had potential for sure, but for me it didn’t live up to that potential. I’d hesitate before picking up another book by this author.
After all the glowing reviews here on ŷ this was a real let down.
I didn’t know what to expect going in to this, but it’s a pretty standard WWII story, set in Austria. It’s fine, that’s about as glowing as I’m going to get in this review. The writing isn’t bad, but I didn’t love it as much as others.
And now on to the bad... First off, the character development was pretty much non existent. I spent over 200 pages with Franz, the protagonist, and all I could tell you about him was that he was obsessed with a young woman he met on the streets of Vienna. There is really no other substance to his character at all. Oh, and he likes sharing his dreams with strangers. Nobody likes a dream sharer, do they?!
Another problem I had was the portrayal of Sigmund Freud. Now I don’t know about anyone else but I find it weird when real life people are thrown into stories with fictional characters. Something always feels a bit.. off about it. Franz “befriends� Freud when he meets him as a customer of the tobacconists. But I had a lot of trouble believing in their friendship - Freud says supposedly profound things to Franz about love (Franz is heartbroken after the girl keeps disappearing), and Franz brings him his beloved cigars in return. This is pretty much the entirety of the plot in this novel. There is a not very explored side plot (funnily enough about the actual tobacconist), which is unfortunate as I think it could have been much more interesting.
If you’re a fan of WWII stories you might like this, but there are much better ones out there. My biggest disappointment was the lack of substance here. It had potential for sure, but for me it didn’t live up to that potential. I’d hesitate before picking up another book by this author.
October 14, 2019
A coming-of-age story in Vienna during Nazi time.
Well written and very touching.
---------------------------
Ein Roman übers Erwachsenwerden in einer schlimmen Zeit.
Der 17-jährige Franz, Sohn einer alleinerziehenden Mutter, wird von der Mama nach Wien geschickt, als der langjährige Liebhaber der Mutter verstirbt und damit die großzügige finanzielle Unterstützung wegfällt.
Franz wird Gehilfe eines alten Freundes der Mutter, eine Trafikbesitzers.
Stammkunde der Trafik ist u.a. der alte Professor Sigmund Freud.
Franz, schwer von Hormonen geplagt, lernt auch die Liebe kennen (natürlich mit der falschen Frau) und reift schrittweise von Kind zum Mann.
Die ganze Geschichte spielt sich zwischen 1937 und 1945 ab. Franz erlebt Wien unter den drohenden Vorzeichen des heraufziehenden Unheils. Der Nationalismus bricht sich immer mehr Bahn, die Nazi-Anhänger kriechen immer offener aus ihren Löchern. Dann erfolgt der „Anschluss� Österreichs ans Reich und die brutale Gewaltherrschaft wird Bestandteil von Franz� Alltag.
Der Roman ist sehr flüssig und trotz des ernsten Themas auch mit sehr viel Humor erzählt.
Die Geschichte hat mich berührt und lässt mich traurig zurück.
Well written and very touching.
---------------------------
Ein Roman übers Erwachsenwerden in einer schlimmen Zeit.
Der 17-jährige Franz, Sohn einer alleinerziehenden Mutter, wird von der Mama nach Wien geschickt, als der langjährige Liebhaber der Mutter verstirbt und damit die großzügige finanzielle Unterstützung wegfällt.
Franz wird Gehilfe eines alten Freundes der Mutter, eine Trafikbesitzers.
Stammkunde der Trafik ist u.a. der alte Professor Sigmund Freud.
Franz, schwer von Hormonen geplagt, lernt auch die Liebe kennen (natürlich mit der falschen Frau) und reift schrittweise von Kind zum Mann.
Die ganze Geschichte spielt sich zwischen 1937 und 1945 ab. Franz erlebt Wien unter den drohenden Vorzeichen des heraufziehenden Unheils. Der Nationalismus bricht sich immer mehr Bahn, die Nazi-Anhänger kriechen immer offener aus ihren Löchern. Dann erfolgt der „Anschluss� Österreichs ans Reich und die brutale Gewaltherrschaft wird Bestandteil von Franz� Alltag.
Der Roman ist sehr flüssig und trotz des ernsten Themas auch mit sehr viel Humor erzählt.
Die Geschichte hat mich berührt und lässt mich traurig zurück.
March 20, 2018
Öyle allak bullak edip, elimiz kolumuz bağlı bir halde bırakıyor ki roman bizi; hakkında olumsuz fikir beyan etmekten men ediyor resmen. Dünya tarihinden seçip, konuşabileceğimiz en hassas konunun üzerinde geliştirdiğimiz ‘ortak duygu’ya öyle güzel dokunmuş ki Seethelar muhtemelen ulaşmak istediği amaca, güzellikle ulaşmış diyebilirim.
Ancak romana, içerik üzerinden yaklaşmak yerine, biçimden yaklaşacak olursak belirgin bir çiğlik bulduğumu söyleyebilirim. Özellikle mesleği gereği sinema ve senaryo üzerine çalışan, bu alanda uzmanlaşmış insanlar için daha keskin bir çiğlik olacağının altını çizmek isterim. Kendisi de aslında oyuncu olan Seethelar, romanı kurgulama noktasında temel inşasını, edebiyatın olanaklarından çok sinemanın olanaklarını kullanarak yapmış. Senaryo yazanlar ya da senaryo kuramından haberdar olanlar bilir: Bir kahramanı büyütmek ya da parlatmak için temel bazı yöntemler vardır. Bunlar formül gibi uygulanıp, bazı çatışmaları bazı dönüm noktalarının içine yerleştirerek izleyici için daha tatmin edici, içine girebileceği bir eserin zemini hazırlanır. “Tütüncü Çırağı”nda da aynen bu yöntem uygulanmış. Karakterimizin kırsaldan kente, ergenlikten erişkinliğe geçişi bir matematik dâhilinde verilmiş. Okurken bunun farkında olmak beni biraz rahatsız etti açıkçası. Bir romanın yazımında da rahatlıkla kullanabilecek olan bu yapı, eserin omurgası olacaksa bile; bu kadar göze batmamalı. O zaman her şeyin bir amaca hizmet ettiği, yerleştirme hikâye algısı gelip oturuyor akla.
Ben de bir diğer tatminsizlik yaratan ayrıntı, öykü için son derece önemli olan, Sigmund Freud karakteri. Freud’un yaşadıklarını kurmacasına dâhil eden ve alternatif bir gerçeklik kazandıran yazar, bana göre bunu romanının dışında tutsa ve tamamen karakterimiz üzerinden hikâyesini sonlandırsa daha etkileyici olurdu. Zira Freud kuramsal olarak okuduğumuz, hayatını bildiğimiz, çalışmalarına hâkim olmaya çalıştığımız önemli bir isim. Buna istinaden romanda belirmesi bizim romanı farklı bir gözle okumamıza sebep oluyor. Diğer yandan istediğimiz psikanalitik arka plan bir türlü oluşmuyor. Çok sıradan ve ‘kurmaca� kalıyor.
En başarılı bulduğum şey ise, romanın tarihsel ve sosyolojik fonu. Hitler’in başa geçtiği ve öldüğü yıllar arası tarihsel açıdan merakla okunması en muhtemel yıllardandır. Siyasi ya da politik metinler dönemin sosyal donelerini verirken daha kitabi bir dil kullanırlar. Hep tanımlamalarla süren giden bir anlatımın hayal ettirme potansiyeline mahkûmuzdur. Ancak böylesi bir edebiyat eserinde çok daha dolaysız ve tarihin yükümlülüklerinden bağımsız, sivil bir anlatı okumak insana farklı ve iyi hissettiriyor. Olaylara ve topluma duygudaşlık geliştirme yetimizi kat be kat arttırıyor. Elbette bu bizim şuan ki algımızla örtüştüğünden bizi kolaylıkla saran bir şey. O yüzden bunun bir Avusturyalı okuyucu ile bir Türk okuyucu arasında farklı algılanabileceğini düşünüyorum. Hakim ve etki eden tarih, o tarihin bireyleri tarafından elbette farklı değerlendirilir. Ama yine de Seethelar’ın anlatısı masalsı bir tonda ve bir çocuğun gözünden verilirken; duygulanmaktan kendimi alamadım bunu söyleyebilirim.
İyi yazılmış bir roman var yani karşımızda ama beni ikna edemediği noktalar da oldu. Bu belki benimle ilgili bir durumdur, bilmiyorum. Cercas’ın “Salamina Askerleri� geldi kitabın sonunda ve sonsuz bir kıvanç duydum. Kitabın bana anımsattığı kitap beni mutlu etti. Benzer bir mutluluğu ve tatmini sağlamadı “Tütüncü Çırağı� ama benzer temada okuduğum, mest olduğum bir başyapıtı anımsatacak kadar da etkiledi anlayacağınız.
Son olarak sevdalımız Jaguar Yayınları muhteşem bir baskı sunmuş bize yine. Bir şey söylemeye gerek yok artık. Jaguar seçimleriyle dahi kitaplarını okumak zorunda bırakan, şans sayabileceğimiz bir yayınevi. Çeviri de bana kalırsa oldukça iyiydi. Yazarın bir başka eseri olan ve ülkemizde Timaş Yayınları tarafından basılan “Bütün Bir Ömür� Almanca bilmeyen bizlerin bile gözlerine batan, çeviri hatalarıyla doluydu. Ancak bu kitapta böyle bir durum yok.
Tarihe alternatif bir bakış sunmak ve onları Freud ile tanıştırmak için tüm gençlerimize hediye olarak alabileceğimizi düşündüğüm bir kitap. Almışken siz de okuyun derim �
Herkese iyi okumalar!
7/10
Ancak romana, içerik üzerinden yaklaşmak yerine, biçimden yaklaşacak olursak belirgin bir çiğlik bulduğumu söyleyebilirim. Özellikle mesleği gereği sinema ve senaryo üzerine çalışan, bu alanda uzmanlaşmış insanlar için daha keskin bir çiğlik olacağının altını çizmek isterim. Kendisi de aslında oyuncu olan Seethelar, romanı kurgulama noktasında temel inşasını, edebiyatın olanaklarından çok sinemanın olanaklarını kullanarak yapmış. Senaryo yazanlar ya da senaryo kuramından haberdar olanlar bilir: Bir kahramanı büyütmek ya da parlatmak için temel bazı yöntemler vardır. Bunlar formül gibi uygulanıp, bazı çatışmaları bazı dönüm noktalarının içine yerleştirerek izleyici için daha tatmin edici, içine girebileceği bir eserin zemini hazırlanır. “Tütüncü Çırağı”nda da aynen bu yöntem uygulanmış. Karakterimizin kırsaldan kente, ergenlikten erişkinliğe geçişi bir matematik dâhilinde verilmiş. Okurken bunun farkında olmak beni biraz rahatsız etti açıkçası. Bir romanın yazımında da rahatlıkla kullanabilecek olan bu yapı, eserin omurgası olacaksa bile; bu kadar göze batmamalı. O zaman her şeyin bir amaca hizmet ettiği, yerleştirme hikâye algısı gelip oturuyor akla.
Ben de bir diğer tatminsizlik yaratan ayrıntı, öykü için son derece önemli olan, Sigmund Freud karakteri. Freud’un yaşadıklarını kurmacasına dâhil eden ve alternatif bir gerçeklik kazandıran yazar, bana göre bunu romanının dışında tutsa ve tamamen karakterimiz üzerinden hikâyesini sonlandırsa daha etkileyici olurdu. Zira Freud kuramsal olarak okuduğumuz, hayatını bildiğimiz, çalışmalarına hâkim olmaya çalıştığımız önemli bir isim. Buna istinaden romanda belirmesi bizim romanı farklı bir gözle okumamıza sebep oluyor. Diğer yandan istediğimiz psikanalitik arka plan bir türlü oluşmuyor. Çok sıradan ve ‘kurmaca� kalıyor.
En başarılı bulduğum şey ise, romanın tarihsel ve sosyolojik fonu. Hitler’in başa geçtiği ve öldüğü yıllar arası tarihsel açıdan merakla okunması en muhtemel yıllardandır. Siyasi ya da politik metinler dönemin sosyal donelerini verirken daha kitabi bir dil kullanırlar. Hep tanımlamalarla süren giden bir anlatımın hayal ettirme potansiyeline mahkûmuzdur. Ancak böylesi bir edebiyat eserinde çok daha dolaysız ve tarihin yükümlülüklerinden bağımsız, sivil bir anlatı okumak insana farklı ve iyi hissettiriyor. Olaylara ve topluma duygudaşlık geliştirme yetimizi kat be kat arttırıyor. Elbette bu bizim şuan ki algımızla örtüştüğünden bizi kolaylıkla saran bir şey. O yüzden bunun bir Avusturyalı okuyucu ile bir Türk okuyucu arasında farklı algılanabileceğini düşünüyorum. Hakim ve etki eden tarih, o tarihin bireyleri tarafından elbette farklı değerlendirilir. Ama yine de Seethelar’ın anlatısı masalsı bir tonda ve bir çocuğun gözünden verilirken; duygulanmaktan kendimi alamadım bunu söyleyebilirim.
İyi yazılmış bir roman var yani karşımızda ama beni ikna edemediği noktalar da oldu. Bu belki benimle ilgili bir durumdur, bilmiyorum. Cercas’ın “Salamina Askerleri� geldi kitabın sonunda ve sonsuz bir kıvanç duydum. Kitabın bana anımsattığı kitap beni mutlu etti. Benzer bir mutluluğu ve tatmini sağlamadı “Tütüncü Çırağı� ama benzer temada okuduğum, mest olduğum bir başyapıtı anımsatacak kadar da etkiledi anlayacağınız.
Son olarak sevdalımız Jaguar Yayınları muhteşem bir baskı sunmuş bize yine. Bir şey söylemeye gerek yok artık. Jaguar seçimleriyle dahi kitaplarını okumak zorunda bırakan, şans sayabileceğimiz bir yayınevi. Çeviri de bana kalırsa oldukça iyiydi. Yazarın bir başka eseri olan ve ülkemizde Timaş Yayınları tarafından basılan “Bütün Bir Ömür� Almanca bilmeyen bizlerin bile gözlerine batan, çeviri hatalarıyla doluydu. Ancak bu kitapta böyle bir durum yok.
Tarihe alternatif bir bakış sunmak ve onları Freud ile tanıştırmak için tüm gençlerimize hediye olarak alabileceğimizi düşündüğüm bir kitap. Almışken siz de okuyun derim �
Herkese iyi okumalar!
7/10
November 25, 2017
Başıma bir iş gelmeyecekse belirtmek isterim ki 'den daha iyi buldum bu kitabı. Anlatım daha canlı, daha gerçekçi geldi bana.
Jaguar'ı artık ne kadar övsem az gelecek herhalde. Basılacak kitabın tercihinden baskı kalitesine, çevirisine kadar herşeyiyle harika. Sanırım çok şanslıyız..
Not.: Kapaktaki kısa puro Franz; uzun puro da Otto olarak düşünülerek yapılmış olabilir mi?
Jaguar'ı artık ne kadar övsem az gelecek herhalde. Basılacak kitabın tercihinden baskı kalitesine, çevirisine kadar herşeyiyle harika. Sanırım çok şanslıyız..
Not.: Kapaktaki kısa puro Franz; uzun puro da Otto olarak düşünülerek yapılmış olabilir mi?
September 1, 2024
Ay içime işledin Franz, kalbimi titrettin. Ne güzel, ne özel bir karakter yaratmış Seethaler.
Avusturyalı yazar Robert Seethaler'den okuduğum üçüncü kitap oldu Tütüncü Çırağı, gitgide daha çok seviyorum kendisini. Bu kitaba bir bildungsroman demek yanlış olmaz sanırım; köyden şehire, bir tütüncünün yanında çıraklık etmeye gönderilen Franz isimli bir genç adamın dünyayla, kötülükle, kinle, ırkçılıkla, aşkla, şiddetle, acıyla tanışma öyküsünü okuyoruz. Hayatı boyunca küçük kasabasının dışına hiç çıkmamış olan bu naif delikanlı kendisini 1937 yılının Viyana'sının göbeğinde buluyor. Nazilerin günden güne güçlendiği, gamalı haçların şehri kuşatmaya başladığı, hayatta kalmanın güçleştiği bir zaman bu.
Bu kabusun içinde kendine bir dost ediniyor Franz: Sigmund Freud. Çalıştığı tütün dükkanının müşterisi olan bu meşhur profesöre kendini resmen zorla sevdiriyor, içine düştüğü ruhsal karmaşayı onun yardımıyla aşmaya çalışıyor. Onun "tavsiye"siyle aşık oluyor, aşk acısından kurtulmak için yine Freud'un kapısını çalıyor; şehir faşizme doğru sürüklenir, insanlar bir bir ortadan yok olurken kendi varlığını bile anlamlandırmakta güçlük çeken bu genç adamın yolu sık sık Freud'a düşüyor.
Ancak kitapta beni Freud kısımlarından çok Franz'ın tütüncü dükkanının sahibiyle kurduğu ilişki etkiledi. Tanımlanmamış bir baba-oğul ilişkisi gibi bir ilişki onlarınki ve Seethaler o kadar iyi yazmış ki insanın kalbini titretiyor. Franz'ın naifliği, kaybolmuşluğu, belki kısmen dünyaya dair bilgisizliğinden devşirdiği cesareti, kötülük karşısındaki tavrı, kendine devşirdiği rutinlerden yarattığı güven duygusu, o genç adamdan doğan kahraman... Seethaler, tüm kitaplarında olduğu gibi burada da son derece güçlü bir atmosfer yaratmayı başarmış, Viyana tüm renkleri ve tüm karanlığıyla insanın önünde beliriyor resmen.
Ezcümle, çok sevdim. Şu pasajla bitireyim: "Aslına bakarsan yolları bilmek bizim hamurumuzda yoktur. Aksine, yolları bilmemek var bizim hamurumuzda. Dünyaya cevap bulmak için değil, aksine soru sormak için geliyoruz. İnsan, deyim yerindeyse kesintisiz bir karanlığın içinde el yordamıyla yolunu bulmaya çalışır ve ancak çok şanslıysa bazen bir ışık noktasının parıltısını görür."
Avusturyalı yazar Robert Seethaler'den okuduğum üçüncü kitap oldu Tütüncü Çırağı, gitgide daha çok seviyorum kendisini. Bu kitaba bir bildungsroman demek yanlış olmaz sanırım; köyden şehire, bir tütüncünün yanında çıraklık etmeye gönderilen Franz isimli bir genç adamın dünyayla, kötülükle, kinle, ırkçılıkla, aşkla, şiddetle, acıyla tanışma öyküsünü okuyoruz. Hayatı boyunca küçük kasabasının dışına hiç çıkmamış olan bu naif delikanlı kendisini 1937 yılının Viyana'sının göbeğinde buluyor. Nazilerin günden güne güçlendiği, gamalı haçların şehri kuşatmaya başladığı, hayatta kalmanın güçleştiği bir zaman bu.
Bu kabusun içinde kendine bir dost ediniyor Franz: Sigmund Freud. Çalıştığı tütün dükkanının müşterisi olan bu meşhur profesöre kendini resmen zorla sevdiriyor, içine düştüğü ruhsal karmaşayı onun yardımıyla aşmaya çalışıyor. Onun "tavsiye"siyle aşık oluyor, aşk acısından kurtulmak için yine Freud'un kapısını çalıyor; şehir faşizme doğru sürüklenir, insanlar bir bir ortadan yok olurken kendi varlığını bile anlamlandırmakta güçlük çeken bu genç adamın yolu sık sık Freud'a düşüyor.
Ancak kitapta beni Freud kısımlarından çok Franz'ın tütüncü dükkanının sahibiyle kurduğu ilişki etkiledi. Tanımlanmamış bir baba-oğul ilişkisi gibi bir ilişki onlarınki ve Seethaler o kadar iyi yazmış ki insanın kalbini titretiyor. Franz'ın naifliği, kaybolmuşluğu, belki kısmen dünyaya dair bilgisizliğinden devşirdiği cesareti, kötülük karşısındaki tavrı, kendine devşirdiği rutinlerden yarattığı güven duygusu, o genç adamdan doğan kahraman... Seethaler, tüm kitaplarında olduğu gibi burada da son derece güçlü bir atmosfer yaratmayı başarmış, Viyana tüm renkleri ve tüm karanlığıyla insanın önünde beliriyor resmen.
Ezcümle, çok sevdim. Şu pasajla bitireyim: "Aslına bakarsan yolları bilmek bizim hamurumuzda yoktur. Aksine, yolları bilmemek var bizim hamurumuzda. Dünyaya cevap bulmak için değil, aksine soru sormak için geliyoruz. İnsan, deyim yerindeyse kesintisiz bir karanlığın içinde el yordamıyla yolunu bulmaya çalışır ve ancak çok şanslıysa bazen bir ışık noktasının parıltısını görür."
March 12, 2018
Quirky and charming. At times this is almost Kafkaesque in its surreal atmosphere. This is a miniaturist view of world war two largely narrated through the eyes of Franz. At seventeen Franz leaves his idyllic home in the Austrian lake district to work in a tobaconist's in Vienna, owned by a veteran of the first world. Among the customers is Sigmund Freud. Soon Franz is in need of romantic advice and he and Freud strike up a bond. It is 1937 and when the Nazis gain power everything changes. Under Freud's advice Franz begins writing down his dreams. His dreams though are no less incomprehensible than what's happening in his waking life. The novel tackles the incomprehensibility of the Nazis. A thoroughly enjoyable read.
March 19, 2021
Ένα πραγματικά όμορφο βιβλίο. Λιτό δίχως ανάγκη για εντυπωσιασμό και θόρυβο, με μια γραφή συγκροτημένη, ήρεμη και τακτική, αλλά συνάμα γεμάτη δυνατές περιγραφές και ηχηρά μηνύματα.
Η πορεία προς την ενηλικίωση, η πορεία προς την πραγματικότητα όσο σκληρή κι αν τύχει να ‘να� την εκάστοτε περίοδο ή απλώς η πορεία προς τη ζωή, αυτή τη ζωή που βρίσκεται μακριά από το μητρικό καταφύγιο, αυτή μας περιγράφει το βιβλίο αυτό.
Η πορεία του ήρωα τοποθετείται σε μια περίοδο φρικτή που τα ατομικά προβλήματα φαντάζουν μικρά πλάι στα συλλογικά. Τα πρώτα είναι όμως που θρέφουν ρίζες στον ανθρώπο κι όταν απαλλαγεί από αυτά, ή έστω καταβάλει προσπάθεια να τα αφήσει κατά μέρους, φτάνει ακόμη και στο σημείο - κι ας είναι ένα νεαρό χωριατόπουλο - να βγάλει τη γλώσσα στους ναζί.
Το δικό σου μέλλον, το δικό μου μέλλον, το δικό μας μέλλον.
Αυτά. Τα υπόλοιπα στο βιβλίο, το οποίο ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσετε.
Θα σπεύσω σύντομα να παρακολουθήσω τη μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Στο ρόλο του Φρόυντ ο Bruno Ganz. Ρέστα.
Η πορεία προς την ενηλικίωση, η πορεία προς την πραγματικότητα όσο σκληρή κι αν τύχει να ‘να� την εκάστοτε περίοδο ή απλώς η πορεία προς τη ζωή, αυτή τη ζωή που βρίσκεται μακριά από το μητρικό καταφύγιο, αυτή μας περιγράφει το βιβλίο αυτό.
Η πορεία του ήρωα τοποθετείται σε μια περίοδο φρικτή που τα ατομικά προβλήματα φαντάζουν μικρά πλάι στα συλλογικά. Τα πρώτα είναι όμως που θρέφουν ρίζες στον ανθρώπο κι όταν απαλλαγεί από αυτά, ή έστω καταβάλει προσπάθεια να τα αφήσει κατά μέρους, φτάνει ακόμη και στο σημείο - κι ας είναι ένα νεαρό χωριατόπουλο - να βγάλει τη γλώσσα στους ναζί.
Το δικό σου μέλλον, το δικό μου μέλλον, το δικό μας μέλλον.
Αυτά. Τα υπόλοιπα στο βιβλίο, το οποίο ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσετε.
Θα σπεύσω σύντομα να παρακολουθήσω τη μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Στο ρόλο του Φρόυντ ο Bruno Ganz. Ρέστα.
January 29, 2018
Rober Seethaler'in ilk önce Bütün Bir Ömür isimli kitabını okumak istedim ama siparişim gecikince Tütüncü Çırağı kitabını film şeridi gibi okumaya başladım. Kitap bitmesin diye sindire sindire okumaya çalıştım. Konusuyla, diliyle, çevirisiyle, başlangıcından bitimine kadar kusur bulamadım.
1937 yılının son günlerinde annesinin talimatıyla eski bir tanıdığı ve tütün satıcısı olan Otto Trsnjek'in yanına gönderilen Franz'ın hikayesi. Tütün satıcılığının inceliklerini öğrenmesi, ilk kez aşık olması, dükkana gelen Sigmund Freud tanışması ve arkadaşlıkları, ikisi arasında geçen konuşmalar büyük incelikle yazılmış. Bu kitabı sinemaya uyarlasalar harika bir iş çıkacağına eminim.
"Dünyaya cevap bulmak için değil, aksine soru sormak için geliyoruz. İnsan, deyim yerindeyse kesintisiz bir karanlığın içinde el yordamıyla yolunu bulmaya çalışır ve ancak çok şanslıysa bazen bir ışık noktasının parıltısını görür."
1937 yılının son günlerinde annesinin talimatıyla eski bir tanıdığı ve tütün satıcısı olan Otto Trsnjek'in yanına gönderilen Franz'ın hikayesi. Tütün satıcılığının inceliklerini öğrenmesi, ilk kez aşık olması, dükkana gelen Sigmund Freud tanışması ve arkadaşlıkları, ikisi arasında geçen konuşmalar büyük incelikle yazılmış. Bu kitabı sinemaya uyarlasalar harika bir iş çıkacağına eminim.
"Dünyaya cevap bulmak için değil, aksine soru sormak için geliyoruz. İnsan, deyim yerindeyse kesintisiz bir karanlığın içinde el yordamıyla yolunu bulmaya çalışır ve ancak çok şanslıysa bazen bir ışık noktasının parıltısını görür."
March 5, 2018
Avrupa'nın kaynamaya yüz tuttuğu aynı zamanda hayatın hız kesmeden aktığı 1937 yazında başlıyor hikaye. Seethaler'in kendine has o sade ve vurucu anlatımıyla adım adım Franz'ın kendini bulması ve Hitler'in Avusturya'yı işgaline giden yolu anlatıyor. İşgalin ortasında başlamış bir hikaye kuşkusuz bu kadar etkili olmazdı. Hem Franz'ın kişiliğinde kat ettiği yol hem de halkın nasıl yön değiştirdiği çok net hissediliyor.
Birbiriyle bağlantılı olsa da iki farklı tadı var kitabın. Hiçbir şeyin değişmediği Atter Gölü'nden Viyana'ya Otto'nun yanına çırak olarak gelen Franz aşka tutuluyor. Tütün dükkanının müşterilerinden olan Freud'dan akıl alıyor. Sakin ama inatçı yapısıyla baya dost oluyor Freud'la, peşini bırakmıyor bir türlü. Hitler hikayeye girene kadar bu akışta ilerliyor kitap. Sonrasında ise vaktinden önce büyüyen her çocuk gibi bambaşka bir gündemi oluyor Franz'ın. Anlamaya çalıştığı bir çevrenin içine düşüyor, herşeye yabancılaşıyor ama inatçı yapısı gereği vazgeçmiyor davasından. Hikaye evrilerek bambaşka bir yöne kayıyor.
Ben kitabın ikinci kısmından daha çok etkilendim. Yazar basit sözlerle koca bir hikayeyi ve buna bağlı duyguları okuyucuya çok güzel geçiriyor. Freud'u hem Franz'ın kendini bulmasında yardımcı bir dost hem de yaşananlardan etkilenen bir yahudi olarak görmek değişikti. Kimliğinden sıyırıp onu yaşlı ve sürgün biri olarak düşünmek içimi sızlattı. Savaş maalesef nüfuz ettiği her yeri yıkıcı bir etkiyle mahvediyor.
Okuduğum ikinci kitabıyla Seethaler'ı daha çok sevdim, hep böyle kitaplar yazsın, ben hep mest olarak okuyum dedim.
Birbiriyle bağlantılı olsa da iki farklı tadı var kitabın. Hiçbir şeyin değişmediği Atter Gölü'nden Viyana'ya Otto'nun yanına çırak olarak gelen Franz aşka tutuluyor. Tütün dükkanının müşterilerinden olan Freud'dan akıl alıyor. Sakin ama inatçı yapısıyla baya dost oluyor Freud'la, peşini bırakmıyor bir türlü. Hitler hikayeye girene kadar bu akışta ilerliyor kitap. Sonrasında ise vaktinden önce büyüyen her çocuk gibi bambaşka bir gündemi oluyor Franz'ın. Anlamaya çalıştığı bir çevrenin içine düşüyor, herşeye yabancılaşıyor ama inatçı yapısı gereği vazgeçmiyor davasından. Hikaye evrilerek bambaşka bir yöne kayıyor.
Ben kitabın ikinci kısmından daha çok etkilendim. Yazar basit sözlerle koca bir hikayeyi ve buna bağlı duyguları okuyucuya çok güzel geçiriyor. Freud'u hem Franz'ın kendini bulmasında yardımcı bir dost hem de yaşananlardan etkilenen bir yahudi olarak görmek değişikti. Kimliğinden sıyırıp onu yaşlı ve sürgün biri olarak düşünmek içimi sızlattı. Savaş maalesef nüfuz ettiği her yeri yıkıcı bir etkiyle mahvediyor.
Okuduğum ikinci kitabıyla Seethaler'ı daha çok sevdim, hep böyle kitaplar yazsın, ben hep mest olarak okuyum dedim.
January 31, 2023
2,5 Sterne
Um die 50% Marke aus Desinteresse abgebrochen.
Sehr schön geschrieben aber im Grunde eine doch langweilige, vorhersehbare Geschichte über einen faden Bauernbub und sein recht kitschiges Liebesleben mitten in den politisch turbulenten Jahren um 1938.
Historisch wird nichts neues hin gefügt, menschlich auch nichts. Flach und nur mit ein paar amüsante Gesprächsfetzen garniert dümpelt die Geschichte 125 Seiten lang träge dahin...und da musste ich abbrechen.
Noch dazu:
Die Freundschaft mit Sigmund Freud und seine "Hilfe" in Liebesdingen erinnert so stark an "Burning Patience" (Il Postino) von Antonio Skarmeta, dass es an Plot Plagiat grenzt, was mich auch während der Lektüre ärgerte.
2,5 Sterne Durchschnittsbewertung und die meistens nur für die Sprache.
Um die 50% Marke aus Desinteresse abgebrochen.
Sehr schön geschrieben aber im Grunde eine doch langweilige, vorhersehbare Geschichte über einen faden Bauernbub und sein recht kitschiges Liebesleben mitten in den politisch turbulenten Jahren um 1938.
Historisch wird nichts neues hin gefügt, menschlich auch nichts. Flach und nur mit ein paar amüsante Gesprächsfetzen garniert dümpelt die Geschichte 125 Seiten lang träge dahin...und da musste ich abbrechen.
Noch dazu:
Die Freundschaft mit Sigmund Freud und seine "Hilfe" in Liebesdingen erinnert so stark an "Burning Patience" (Il Postino) von Antonio Skarmeta, dass es an Plot Plagiat grenzt, was mich auch während der Lektüre ärgerte.
2,5 Sterne Durchschnittsbewertung und die meistens nur für die Sprache.
September 25, 2024
Robert Seethaler is a magician with words, and a very wise man, else he couldn't write novels that have me wanting to quote from every page. Who else could turn Sigmund Freud into a kindly old man from just a few conversations with our hero Franzl?
Instead of writing a review myself, I'll just direct you to the excellent one by my friend Wyndy. I can't do better than that. This book contains so much that is relevant today, and I was warned about the emotional punch at the end, but still wasn't prepared for it when it came.
I will be thinking about this book for a long time because these characters are lodged in my heart and brain. That's the definition of great literature.
Instead of writing a review myself, I'll just direct you to the excellent one by my friend Wyndy. I can't do better than that. This book contains so much that is relevant today, and I was warned about the emotional punch at the end, but still wasn't prepared for it when it came.
I will be thinking about this book for a long time because these characters are lodged in my heart and brain. That's the definition of great literature.
May 29, 2024
This story . . . oh my heart hurts. 17-year-old Franz Huchel from the village of Nussdorf am Attersee squeezed it tight with his loyalty and kindnesses to his favorite people: Frau Huchel, his mama; Anezka the Bohemian girl, his first love; Herr Professor Sigmund Freud the psychoanalyst, his “close acquaintance;� and Otto Trsnyek the tobacconist, his mentor and employer. Franz is one of the most lovable, believable literary characters I’ve met in a long while. I wanted to fly him to America and offer him our guest room. He is young and optimistic. He is stoic but never cynical. He is eager to embrace his new life in the big city of Vienna where he is sent to apprentice under the tobacconist, even while dearly missing his mama, his cottage, his lake. His intelligent existential musings impress even the great Dr. Freud who, as a regular customer of Trsnyek the tobacconist, meets and befriends young Franz. Despite their age difference, Franz and Freud have important, meaningful conversations that were a highlight of the book for me:
“‘Hmm,� said Franz. He put one hand to his brow to try to contain the wild turmoil of his thoughts. ‘Might it be, perhaps, that what your couch method does is force people to abandon their worn-out but comfortable paths and send them off across a completely unfamiliar field full of stones, where they have to struggle to find their path without the faintest idea what it looks like, how long it is, and whether it leads to any sort of destination?�
Freud raised his eyebrows and slowly opened his mouth.
‘Might that be?� repeated Franz. Freud swallowed. ‘Why are you looking at me so oddly, Herr Professor?�
‘How am I looking at you?�
‘I don’t know. As if I’d just said something unbelievably stupid.�
‘No, you didn’t do that. You most certainly did not do that.’�
Set mostly in Vienna, Austria over mostly the course of a year (1937-1938), this short novel encompasses many weighty issues with a deft and insightful hand: the transition to manhood of young Franz, the story of Otto Trsnyek and his single leg and his shop, the deplorable housing and employment opportunities for immigrants, and the unconscionable treatment of Jewish citizens and those who befriended them after the March 1938 annexation of Austria by Germany (the Anschluss).
The ending took my breath away and for that . . . all the stars. I won’t ever forget Franz or a single one of his favorite people.
“It breaks my heart when I hear that you’re sometimes sad. What can I tell you? There are as many kinds of sadness as there are hours in our lives. And probably a few more as well. It doesn’t make any difference whether you know where this or that sadness comes from. It’s part of our lives. If you ask me, even animals are sad. And maybe trees as well. Only stones aren’t. They just lie around doing nothing. But who wants that?� ~ Frau Huchel, in a letter to her son Franz
That . . . wow. More Seethaler please.
“‘Hmm,� said Franz. He put one hand to his brow to try to contain the wild turmoil of his thoughts. ‘Might it be, perhaps, that what your couch method does is force people to abandon their worn-out but comfortable paths and send them off across a completely unfamiliar field full of stones, where they have to struggle to find their path without the faintest idea what it looks like, how long it is, and whether it leads to any sort of destination?�
Freud raised his eyebrows and slowly opened his mouth.
‘Might that be?� repeated Franz. Freud swallowed. ‘Why are you looking at me so oddly, Herr Professor?�
‘How am I looking at you?�
‘I don’t know. As if I’d just said something unbelievably stupid.�
‘No, you didn’t do that. You most certainly did not do that.’�
Set mostly in Vienna, Austria over mostly the course of a year (1937-1938), this short novel encompasses many weighty issues with a deft and insightful hand: the transition to manhood of young Franz, the story of Otto Trsnyek and his single leg and his shop, the deplorable housing and employment opportunities for immigrants, and the unconscionable treatment of Jewish citizens and those who befriended them after the March 1938 annexation of Austria by Germany (the Anschluss).
The ending took my breath away and for that . . . all the stars. I won’t ever forget Franz or a single one of his favorite people.
“It breaks my heart when I hear that you’re sometimes sad. What can I tell you? There are as many kinds of sadness as there are hours in our lives. And probably a few more as well. It doesn’t make any difference whether you know where this or that sadness comes from. It’s part of our lives. If you ask me, even animals are sad. And maybe trees as well. Only stones aren’t. They just lie around doing nothing. But who wants that?� ~ Frau Huchel, in a letter to her son Franz
That . . . wow. More Seethaler please.
March 15, 2018
Savaş öncesi Viyana'sı, arka planda nazizmin yükseldiği gergin ortam...
Gençliğinin karmaşa dolu yıllarında çıkış yolu arayan bireyin, evinden uzakta, aşk acısı ve yanlızlığındaki dönüşümüne tanıklık ediyoruz. "Kahramanımız" bazen müşterisi Freud'dan bazense annesi ve ustasından yardım istiyor. Betimlemelerini, duruluğunu ve akıcılığını çok beğendim. "Diş boşluğu","duvardaki örümcek","kesik pantalon" vb imgeleri kullanırken kurgu içinde de ileride uygun yerlere motif olarak yerleştirmesi, yazılan anlamsız rüya parçacıkları nereye varacak derken kitabın sonunda bir anlam ifade etmesi dikkate değerdi.
Özellikle Kızıl Egon'un hikayesini okurken etkilendim; insanlığın deliliğe övgüler düzdüğü zamanlarda, cesur ve dirençli öncülerin haykırışları o an için çılgın kalabalıklarca takdir görmemişse de delilikten akıl çağına geçildiğinde en azından hakettiği değeri görmüştür / görecektir diye ummaktan başka beklentimiz olamaz elbette.
Kitapla ilgili yerli ve yabancı kaynaklardan bir çok yorum okudum, özellikle Türkçe değerlendirmeler nedense hep olumlu eleştiriler üzerine kurulu. Edebiyat dergileri keza gazetelerin kitap ekleri de bu doğrultuda. Reklam ya da içerikten ziyade nitelikli edebi eleştiri okuması, biz naif okuyucuların büyük beklentisi. Belki de edebiyatımızın en büyük handikaplarından birisidir bu durum.
Kitapla ilgili çok sevemediğim noktalardan bahsedersem:
*Freud'un kitaptaki ana karakterlerden biri olmasını garipsedim. Sanki kurgunun içine konmuş olmak için eklenmiş hissiyatı vardı. Franz ile Freud'un dostluğu gerçekçi değildi veya bir dostluk sözkonusu muydu ben mi bu derinliği yakalayamadım ?
İşin içinde Freud olunca belki daha uzun ve düşündürücü diyaloglar silsilesi beklentisi oluşuyor ama bunlar yoktu, eğer bunlar olmayacaksa neden Freud vardı bir başkası da olamaz mıydı ?
*Anezka'yla olan ilişkisinde de derinlik aradım. Bir kaçamağın aşka dönüşmesi, aşkın ne olduğunun sorgulanması, annesiyle mektuplaşmaları yahut Freud'un değerlendirmesi güzeldi.
Ama Franz'ın ne hissettiklerinin ya da Anezka'dan uzakteyken, ardından vazgeçişi sonrasındaki duygularını bilemiyoruz. Anezka'nın "nedenleri" hakkındaysa hiç fikrimiz yok. 7 yıl boyunca tütüncü dükkanına gitmemesi, 7 yıl sonraysa muhtemelen müttefiklerin Viyana'yı ele geçirmesinin an meselesi olduğunda koşarak dükkana gitmesi...
*Özellikle kitabın sonundaki bayrak / pantalon asma olayının biz okurları memnun etmeye yönelik Holywoodvari bir eylem olduğunu düşünüyorum. Franz'ı hayatına mal olacak bu eylemi yapmaya iten 3 ana etmen olabilir; Anezka'nın nazi subayıyla ilişkisi, ustasının sebepsizce öldürülmesi, "dostu" Freud'un Viyana'dan sürgünü.
Oysa bu ana etmenlerin Franz üzerindeki etkileri, okuyucuya yeterince aktarılmamışken Franz'ın kahramanlığına şahit oluyoruz.
*Son olarak yine öznel bir yorumum; çağdaş bir yazarın neden Yahudi karşıtlığını, Nazizm yükselişini konu eden bir roman yazma ihtiyacı. Elbet yazarın tercihi ve buna hakkı var ancak bu konu etrafında o kadar çok okuyup izledik ki daha özgün bir tema okuyucuların ilgisini daha çok çekebilirdi. Bildiğim kadarıyla "Bütün Bir Ömür" adlı kitabı da benzer ( savaş öncesi ve savaşta geçen ) zaman etrafında geçiyor. Bu durum da kitabı bir dönem romanı olarak değerlendirmeye yol açıyor.
Gençliğinin karmaşa dolu yıllarında çıkış yolu arayan bireyin, evinden uzakta, aşk acısı ve yanlızlığındaki dönüşümüne tanıklık ediyoruz. "Kahramanımız" bazen müşterisi Freud'dan bazense annesi ve ustasından yardım istiyor. Betimlemelerini, duruluğunu ve akıcılığını çok beğendim. "Diş boşluğu","duvardaki örümcek","kesik pantalon" vb imgeleri kullanırken kurgu içinde de ileride uygun yerlere motif olarak yerleştirmesi, yazılan anlamsız rüya parçacıkları nereye varacak derken kitabın sonunda bir anlam ifade etmesi dikkate değerdi.
Özellikle Kızıl Egon'un hikayesini okurken etkilendim; insanlığın deliliğe övgüler düzdüğü zamanlarda, cesur ve dirençli öncülerin haykırışları o an için çılgın kalabalıklarca takdir görmemişse de delilikten akıl çağına geçildiğinde en azından hakettiği değeri görmüştür / görecektir diye ummaktan başka beklentimiz olamaz elbette.
Kitapla ilgili yerli ve yabancı kaynaklardan bir çok yorum okudum, özellikle Türkçe değerlendirmeler nedense hep olumlu eleştiriler üzerine kurulu. Edebiyat dergileri keza gazetelerin kitap ekleri de bu doğrultuda. Reklam ya da içerikten ziyade nitelikli edebi eleştiri okuması, biz naif okuyucuların büyük beklentisi. Belki de edebiyatımızın en büyük handikaplarından birisidir bu durum.
Kitapla ilgili çok sevemediğim noktalardan bahsedersem:
*Freud'un kitaptaki ana karakterlerden biri olmasını garipsedim. Sanki kurgunun içine konmuş olmak için eklenmiş hissiyatı vardı. Franz ile Freud'un dostluğu gerçekçi değildi veya bir dostluk sözkonusu muydu ben mi bu derinliği yakalayamadım ?
İşin içinde Freud olunca belki daha uzun ve düşündürücü diyaloglar silsilesi beklentisi oluşuyor ama bunlar yoktu, eğer bunlar olmayacaksa neden Freud vardı bir başkası da olamaz mıydı ?
*Anezka'yla olan ilişkisinde de derinlik aradım. Bir kaçamağın aşka dönüşmesi, aşkın ne olduğunun sorgulanması, annesiyle mektuplaşmaları yahut Freud'un değerlendirmesi güzeldi.
Ama Franz'ın ne hissettiklerinin ya da Anezka'dan uzakteyken, ardından vazgeçişi sonrasındaki duygularını bilemiyoruz. Anezka'nın "nedenleri" hakkındaysa hiç fikrimiz yok. 7 yıl boyunca tütüncü dükkanına gitmemesi, 7 yıl sonraysa muhtemelen müttefiklerin Viyana'yı ele geçirmesinin an meselesi olduğunda koşarak dükkana gitmesi...
*Özellikle kitabın sonundaki bayrak / pantalon asma olayının biz okurları memnun etmeye yönelik Holywoodvari bir eylem olduğunu düşünüyorum. Franz'ı hayatına mal olacak bu eylemi yapmaya iten 3 ana etmen olabilir; Anezka'nın nazi subayıyla ilişkisi, ustasının sebepsizce öldürülmesi, "dostu" Freud'un Viyana'dan sürgünü.
Oysa bu ana etmenlerin Franz üzerindeki etkileri, okuyucuya yeterince aktarılmamışken Franz'ın kahramanlığına şahit oluyoruz.
*Son olarak yine öznel bir yorumum; çağdaş bir yazarın neden Yahudi karşıtlığını, Nazizm yükselişini konu eden bir roman yazma ihtiyacı. Elbet yazarın tercihi ve buna hakkı var ancak bu konu etrafında o kadar çok okuyup izledik ki daha özgün bir tema okuyucuların ilgisini daha çok çekebilirdi. Bildiğim kadarıyla "Bütün Bir Ömür" adlı kitabı da benzer ( savaş öncesi ve savaşta geçen ) zaman etrafında geçiyor. Bu durum da kitabı bir dönem romanı olarak değerlendirmeye yol açıyor.
March 31, 2022
Welch ein wichtiges, leises und doch gewichtiges Büchlein des Wiederstands....!
Robert Seethaler schreibt leise, mit wenig Pathos und unfassbar intensiv....
Franz ist blutjung, naiv und unbedarft...ein richtiges Landei.....bis ihn seine Mutter nach Wien zur Lehre schickt....in einen Trafik Laden.
Dort lernt er die Liebe, den Hass und das Leben kennen....denn die Nazis infiltrieren mit ihrer verschobenen Ideologie Österreich....
Ein absolut lesenswertes Buch!
Robert Seethaler schreibt leise, mit wenig Pathos und unfassbar intensiv....
Franz ist blutjung, naiv und unbedarft...ein richtiges Landei.....bis ihn seine Mutter nach Wien zur Lehre schickt....in einen Trafik Laden.
Dort lernt er die Liebe, den Hass und das Leben kennen....denn die Nazis infiltrieren mit ihrer verschobenen Ideologie Österreich....
Ein absolut lesenswertes Buch!
January 16, 2016
Salzkammergut, 1937. Der 17-jährige Franz wird von seiner Mutter aus dem Idyll am See nach Wien geschickt, wo er bei einem alten Bekannten, der Inhaber einer Trafik (Tabak- und Zeitungsladen) ist, in die Lehre gehen soll. Der unbedarfte Junge kommt zum ersten Mal bewusst in Berührung mit Nationalsozialismus, Judenhass und Gewalt, aber auch mit der Liebe. Ein Kunde der Trafik ist der alte Professor Sigmund Freud, mit dem sich Franz schnell anfreundet.
Bei diesem schönen (im wahrsten Sinne des Wortes, unter anderem dank des blauen Buchschnitts) Buch von Robert Seethaler handelt es sich um einen Coming-of-Age-Roman, dessen Besonderheiten die Ansiedlung zur Zeit des Nationalsozialismus und der Charakter Sigmund Freud sind. Während des im Buch abgedeckten Zeitraums erfolgt der Anschluss Österreichs an das Dritte Reich Hitlers und der Jude Sigmund Freud bereitet seine “Reichsflucht� vor. Franz verliebt sich in ein böhmisches Mädchen, das er auf dem Prater trifft, doch muss er gleich lernen, dass die Liebe keine einfache Angelegenheit ist. Die Erfahrungen mit dem Nationalsozialismus einerseits und der Liebe andererseits sowie die Gespräche mit seinem Lehrmeister und seinem Freund Freud lassen Franz zu einem verantwortungsbewussten jungen Mann mit Zivilcourage reifen, der zum Schluss genau weiß, was er tut, und es doch tun muss.
Seethalers Sprache ist ungemein leichtfüßig, was mir sehr gefallen hat, gleichzeitig hat der Roman die nötige Tiefe, sodass ich ihn, wenn nicht als großartig, doch als äußerst lesenswert empfunden habe, ich habe ihn sehr gerne gelesen. Sehr gut gefallen hat mir eine Stelle, an der es um Erinnerung und Geschichte geht, ein Thema, das ich sehr wichtig finde und auf das ich schon in “Der Geschmack von Apfelkernen� von Katharina Hagena gestoßen bin:
“Erinnert wird nämlich meistens nicht die Wahrheit, sondern nur das, was laut genug herausgebrüllt oder eben fett genug abgedruckt wird. Und wenn so eine Erinnerungsrascheln irgenwann lang genug gedauert hat, wird daraus Geschichte� (Seite 149).
Ein sehr weiser Satz (auch wenn mich “erinnern� als intransitives Verb noch immer etwas befremdet).
Ich bin gespannt auf weitere Romane von Robert Seethaler!
Bei diesem schönen (im wahrsten Sinne des Wortes, unter anderem dank des blauen Buchschnitts) Buch von Robert Seethaler handelt es sich um einen Coming-of-Age-Roman, dessen Besonderheiten die Ansiedlung zur Zeit des Nationalsozialismus und der Charakter Sigmund Freud sind. Während des im Buch abgedeckten Zeitraums erfolgt der Anschluss Österreichs an das Dritte Reich Hitlers und der Jude Sigmund Freud bereitet seine “Reichsflucht� vor. Franz verliebt sich in ein böhmisches Mädchen, das er auf dem Prater trifft, doch muss er gleich lernen, dass die Liebe keine einfache Angelegenheit ist. Die Erfahrungen mit dem Nationalsozialismus einerseits und der Liebe andererseits sowie die Gespräche mit seinem Lehrmeister und seinem Freund Freud lassen Franz zu einem verantwortungsbewussten jungen Mann mit Zivilcourage reifen, der zum Schluss genau weiß, was er tut, und es doch tun muss.
Seethalers Sprache ist ungemein leichtfüßig, was mir sehr gefallen hat, gleichzeitig hat der Roman die nötige Tiefe, sodass ich ihn, wenn nicht als großartig, doch als äußerst lesenswert empfunden habe, ich habe ihn sehr gerne gelesen. Sehr gut gefallen hat mir eine Stelle, an der es um Erinnerung und Geschichte geht, ein Thema, das ich sehr wichtig finde und auf das ich schon in “Der Geschmack von Apfelkernen� von Katharina Hagena gestoßen bin:
“Erinnert wird nämlich meistens nicht die Wahrheit, sondern nur das, was laut genug herausgebrüllt oder eben fett genug abgedruckt wird. Und wenn so eine Erinnerungsrascheln irgenwann lang genug gedauert hat, wird daraus Geschichte� (Seite 149).
Ein sehr weiser Satz (auch wenn mich “erinnern� als intransitives Verb noch immer etwas befremdet).
Ich bin gespannt auf weitere Romane von Robert Seethaler!
May 27, 2021
To give you some context, I’m an 18-year-old student who had to read this book for my final exams in German (until they decided to shorten the program). And let me say: it’s sooooo overrated! Even our teachers don’t think it’s a good book.
The bad: shallow characters, shallow plot, sexist descriptions, oversexualisation of the love interest, bad representation of life during WW2, things that just don’t work or don’t make any sense
The good: easy to read
The first thing that bothered me, was the sexist description of the two only female characters in the book. Some people argue that women at that time had a different social status than they do nowadays. Of course, that’s right, but the author could at least have criticized some of his characters� behaviour towards women. He could have portrayed the two only women with some significance in his novel differently or at least give them some “character traits� other than ‘housewife�, ‘likes to sleep around� and ‘likes to wear pants�. But then again, all of the characters in the book are shallow. Those women don’t even get the opportunity to express themselves or give a response to sexist remarks. This is one of those books, where women only exist as love interests and the main characters talk more about them, than that they are actually shown and in action. As I read on, I kept finding things that made this book just bad.
First of all, the character of Franz: Here we have the attempt of a 40+ year-old man at writing a teenager. Spoiler alert: it doesn’t work. Franz turns out a dumb 17-year-old who doesn’t act that age (I don’t even know at what age you could identify with him.). I get that the author wanted to write a naïve boy, who learns to become independent in a big city at challenging times. But the thing is, that transition doesn’t go smoothly. Franz goes from not understanding politics and empathizing with the Nazi ideology to becoming a political activist in a short amount of time. A lot of his actions don’t seem appropriate to the portrayal of the character we get at the beginning of the book. You would think that an insecure and shy guy like him would want to stay out of trouble. Instead, he provokes Nazis which leads to him getting beaten up or worse.
The first half of the book just covers Franz’s obsession over a girl he met at the fair. Franz beats up a bartender who doesn’t want to tell him were Anezka lives (Remember Franz with the mommy issues? Who is an incapable, insecure teenager, because his overprotecting mother kept him away from trouble and made sure that he doesn’t have to work in the mines?). Later on, he waits in front of her home and follows her to see what she’s doing. Sounds like stalking to me! It gets problematic when they try to sell this obsession to us as “love�. In addition, Anezka makes it clear more than once, that she isn’t interested in a relationship, but Franz still keeps following her around like a puppy.
Then we have Freud (yes, the famous psychologist who diagnosed hysteria in women) who Franz becomes friends with. Their dynamic is really weird. In hopes of getting some advice on life, Franz approaches him several times (again, he just waits in front of Freuds house for a few hours, until the latter decides to go outside and talk to him) and thinks he found a good friend (in the book, Freud is already an elderly man). Freud, grumpy and cool, talks to Franz a few times, but doesn’t seem invested in this “friendship�. He gives Franz some love advice though: “Go find yourself a girl and have fun�. I’m not sure what Freud’s role in this book is other than having a book with Freud in it. (The idea was probably to give Franz a fatherly figure, due to the “lack of a male parental figure� in his life.)
Lastly, the ending seems forced and is a little too easy for me. It is as if the author didn’t have any more ideas and just wanted to finish the book. Also, the scene where Anezka goes back to the tobacconists doesn’t make sense to me. For her, the relation between Franz and her was a nice little flirt, but nothing more. In my eyes, this makes the ending even more cheap and cliché. As I see it, Franz didn’t have that much of an impact on her life that she would visit that place and still think about Franz 7 years later.
So, these are the main things that bothered me. Thanks for reading all of this! If you want to read a good book about life during the Second World War, try “The Book Thief� by Markus Zusak.
Here are some passages that I didn’t like/ were bad/ bothered me/ didn’t make any sense:
„Jemand rief ihr ein paar gut gemeinte Frechheiten hinterher.�
„Franz starrte auf Anezkas Brüste. Noch vor Kurzem hatte er mit dem Gesicht zwischen ihnen gelegen, […]. Jetzt prangte ihr Busen in aller Öffentlichkeit herum. Ein Allgemeingut. Eine Sehenswürdigkeit. Das Schlimmste aber war, dass sie es zu genießen schien.�
„„Ich geb dir fünf Schilling, wenn du mir noch einmal deinen Hintern zeigst!“�
„„Hm�, sagte Franz, „darüber muss ich nachdenken. � Er blieb stehen, blickte schräg nach oben und versuchte seine wild durcheinanderspringenden Gedanken […]�
"Anna hatte sich über die Jahre nicht nur zu einer ungemein produktiven und einfühlsamen Psychoanalytikerin entwickelt [...], sondern auch - was Freud insgeheim fast noch höher zu schätzen wusste - zu einer gleichermaßen begabten wie resoluten Köchin."
The bad: shallow characters, shallow plot, sexist descriptions, oversexualisation of the love interest, bad representation of life during WW2, things that just don’t work or don’t make any sense
The good: easy to read
The first thing that bothered me, was the sexist description of the two only female characters in the book. Some people argue that women at that time had a different social status than they do nowadays. Of course, that’s right, but the author could at least have criticized some of his characters� behaviour towards women. He could have portrayed the two only women with some significance in his novel differently or at least give them some “character traits� other than ‘housewife�, ‘likes to sleep around� and ‘likes to wear pants�. But then again, all of the characters in the book are shallow. Those women don’t even get the opportunity to express themselves or give a response to sexist remarks. This is one of those books, where women only exist as love interests and the main characters talk more about them, than that they are actually shown and in action. As I read on, I kept finding things that made this book just bad.
First of all, the character of Franz: Here we have the attempt of a 40+ year-old man at writing a teenager. Spoiler alert: it doesn’t work. Franz turns out a dumb 17-year-old who doesn’t act that age (I don’t even know at what age you could identify with him.). I get that the author wanted to write a naïve boy, who learns to become independent in a big city at challenging times. But the thing is, that transition doesn’t go smoothly. Franz goes from not understanding politics and empathizing with the Nazi ideology to becoming a political activist in a short amount of time. A lot of his actions don’t seem appropriate to the portrayal of the character we get at the beginning of the book. You would think that an insecure and shy guy like him would want to stay out of trouble. Instead, he provokes Nazis which leads to him getting beaten up or worse.
The first half of the book just covers Franz’s obsession over a girl he met at the fair. Franz beats up a bartender who doesn’t want to tell him were Anezka lives (Remember Franz with the mommy issues? Who is an incapable, insecure teenager, because his overprotecting mother kept him away from trouble and made sure that he doesn’t have to work in the mines?). Later on, he waits in front of her home and follows her to see what she’s doing. Sounds like stalking to me! It gets problematic when they try to sell this obsession to us as “love�. In addition, Anezka makes it clear more than once, that she isn’t interested in a relationship, but Franz still keeps following her around like a puppy.
Then we have Freud (yes, the famous psychologist who diagnosed hysteria in women) who Franz becomes friends with. Their dynamic is really weird. In hopes of getting some advice on life, Franz approaches him several times (again, he just waits in front of Freuds house for a few hours, until the latter decides to go outside and talk to him) and thinks he found a good friend (in the book, Freud is already an elderly man). Freud, grumpy and cool, talks to Franz a few times, but doesn’t seem invested in this “friendship�. He gives Franz some love advice though: “Go find yourself a girl and have fun�. I’m not sure what Freud’s role in this book is other than having a book with Freud in it. (The idea was probably to give Franz a fatherly figure, due to the “lack of a male parental figure� in his life.)
Lastly, the ending seems forced and is a little too easy for me. It is as if the author didn’t have any more ideas and just wanted to finish the book. Also, the scene where Anezka goes back to the tobacconists doesn’t make sense to me. For her, the relation between Franz and her was a nice little flirt, but nothing more. In my eyes, this makes the ending even more cheap and cliché. As I see it, Franz didn’t have that much of an impact on her life that she would visit that place and still think about Franz 7 years later.
So, these are the main things that bothered me. Thanks for reading all of this! If you want to read a good book about life during the Second World War, try “The Book Thief� by Markus Zusak.
Here are some passages that I didn’t like/ were bad/ bothered me/ didn’t make any sense:
„Jemand rief ihr ein paar gut gemeinte Frechheiten hinterher.�
„Franz starrte auf Anezkas Brüste. Noch vor Kurzem hatte er mit dem Gesicht zwischen ihnen gelegen, […]. Jetzt prangte ihr Busen in aller Öffentlichkeit herum. Ein Allgemeingut. Eine Sehenswürdigkeit. Das Schlimmste aber war, dass sie es zu genießen schien.�
„„Ich geb dir fünf Schilling, wenn du mir noch einmal deinen Hintern zeigst!“�
„„Hm�, sagte Franz, „darüber muss ich nachdenken. � Er blieb stehen, blickte schräg nach oben und versuchte seine wild durcheinanderspringenden Gedanken […]�
"Anna hatte sich über die Jahre nicht nur zu einer ungemein produktiven und einfühlsamen Psychoanalytikerin entwickelt [...], sondern auch - was Freud insgeheim fast noch höher zu schätzen wusste - zu einer gleichermaßen begabten wie resoluten Köchin."
November 4, 2018
Αυτό το συναίσθημα ηδονής όταν τελειώνεις ένα βιβλίο που λάτρεψες δεν το αλλάζω με τίποτα.😊🤗📚
Εποχή ανέλιξης του Χίτλερ. Τα πράγματα αλλάζουν. Ο πόλεμος είναι προ των πυλών. Ο Φράντς ο 17χρονος ήρωας, μετά από προτροπή της μητέρας του καταφεύγει στη Βιέννη όπου θα εργαστεί σ ένα καπνοπωλείο. Ακόμα έχω την αίσθηση του ξύλου, των τσιγάρων, των πούρων κ των εφημερίδων. Ανάμεσα στους πελάτες κ ο Φρόιντ. Ο Φράντς ενθουσιάζεται από το επάγγελμά του κ προσπαθεί να τον προσελκύσει. Δημιουργείται λοιπόν μια όμορφη φιλία μεταξύ τους παρόλη τη μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ο Φρόιντ βρίσκει στον Φράντς τη χαρά της ζωής, τη ζωντάνια αλλά παράλληλα τη χαλάρωση κ την ηρεμία. Ένα βιβλίο που υμνεί τις ανθρώπινες σχέσεις, την ανάγκη για φιλία κ συντροφικότητα κ τον έρωτα. Τον έρωτα που μας κάνει να χάνουμε το μυαλό μας, να ξεχνάμε τους εγωισμούς κ να προσφέρουμε τα συναισθήματά μας χωρίς να απαιτούμε ανταπόδωση.
Ο πόλεμος όμως κ ο Φύρερ έχει άλλα σχέδια. Ο δικός του εγωισμός τον οδηγεί στην παράνοια. Ο δικός του εγωισμός δεν σχετίζεται με τον έρωτα ούτε με τις ανθρώπινες σχέσεις. Αντίθετα χαρακτηρίζεται από προσωπικές σκοπιμότητες.
Ατμοσφαιρικό κ ουσιαστικό μέχρι την τελευταία σελίδα. Εξαιρετικές οι εκδόσεις Ποταμός! Σίγουρα θα συνεχίσω να εμπλουτίζω τις βιβλιοθήκες μου με τέτοιες εκδόσεις.
Διαβάστε το!!! Αξίζει!!!
Εποχή ανέλιξης του Χίτλερ. Τα πράγματα αλλάζουν. Ο πόλεμος είναι προ των πυλών. Ο Φράντς ο 17χρονος ήρωας, μετά από προτροπή της μητέρας του καταφεύγει στη Βιέννη όπου θα εργαστεί σ ένα καπνοπωλείο. Ακόμα έχω την αίσθηση του ξύλου, των τσιγάρων, των πούρων κ των εφημερίδων. Ανάμεσα στους πελάτες κ ο Φρόιντ. Ο Φράντς ενθουσιάζεται από το επάγγελμά του κ προσπαθεί να τον προσελκύσει. Δημιουργείται λοιπόν μια όμορφη φιλία μεταξύ τους παρόλη τη μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ο Φρόιντ βρίσκει στον Φράντς τη χαρά της ζωής, τη ζωντάνια αλλά παράλληλα τη χαλάρωση κ την ηρεμία. Ένα βιβλίο που υμνεί τις ανθρώπινες σχέσεις, την ανάγκη για φιλία κ συντροφικότητα κ τον έρωτα. Τον έρωτα που μας κάνει να χάνουμε το μυαλό μας, να ξεχνάμε τους εγωισμούς κ να προσφέρουμε τα συναισθήματά μας χωρίς να απαιτούμε ανταπόδωση.
Ο πόλεμος όμως κ ο Φύρερ έχει άλλα σχέδια. Ο δικός του εγωισμός τον οδηγεί στην παράνοια. Ο δικός του εγωισμός δεν σχετίζεται με τον έρωτα ούτε με τις ανθρώπινες σχέσεις. Αντίθετα χαρακτηρίζεται από προσωπικές σκοπιμότητες.
Ατμοσφαιρικό κ ουσιαστικό μέχρι την τελευταία σελίδα. Εξαιρετικές οι εκδόσεις Ποταμός! Σίγουρα θα συνεχίσω να εμπλουτίζω τις βιβλιοθήκες μου με τέτοιες εκδόσεις.
Διαβάστε το!!! Αξίζει!!!
February 16, 2018
Butik yayınevi Jaguar’dan güzel bir roman daha. Roman iki temel hikaye üzerine inşa edilmiş, siz hangisini öne çıkarırsanız ona göre diğeri geri planda kalıyor. Sanırım yazarın başarısı da burada, okuyucuyu anlamlandırmada özgür bırakıyor.
İlk hikaye 17 yaşındaki taşralı bir delikanlının Viyana’da yaşadığı aşk ve aşka dair duygulara yer veriyor. İkincisi ise Viyana’nın nazilerin işgaline uğraması ve Avusturya halkının yaşadıkları veya tavırları. Bu iki hikayeyi birlikte kılan köprü ise Freud’un başrolünü oynadığı kurgu.
Ben doğrusu ilk hikayeyi öne çıkardım, çünkü yazar Freudyen yorumlarıyla bu hikayeye daha çok kafa yormuş gibi ya da ikinci hikaye için biraz zayıf kurgulamış gibi geldi. Okuyun bakalım siz ne düşüneceksiniz? Çeviri çok iyi, okunuş rahat, uzunluk iyi, kısaca öneririm.
İlk hikaye 17 yaşındaki taşralı bir delikanlının Viyana’da yaşadığı aşk ve aşka dair duygulara yer veriyor. İkincisi ise Viyana’nın nazilerin işgaline uğraması ve Avusturya halkının yaşadıkları veya tavırları. Bu iki hikayeyi birlikte kılan köprü ise Freud’un başrolünü oynadığı kurgu.
Ben doğrusu ilk hikayeyi öne çıkardım, çünkü yazar Freudyen yorumlarıyla bu hikayeye daha çok kafa yormuş gibi ya da ikinci hikaye için biraz zayıf kurgulamış gibi geldi. Okuyun bakalım siz ne düşüneceksiniz? Çeviri çok iyi, okunuş rahat, uzunluk iyi, kısaca öneririm.
Displaying 1 - 30 of 1,531 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.