What do you think?
Rate this book
Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα Α'
Φαουστικό, παιγνιώδες, ειρωνικό, απίθανο, σαρκαστικό, απολαυστικό, το μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα του 20ού αιώνα και θεωρείται από τις πιο διάσημες λογοτεχνικές σάτιρες του γραφειοκρατικού σταλινικού καθεστώτος. Το μυθιστόρημα γραφόταν από το 1928 έως τον πρόωρο θάνατο του Μπουλγάκοφ το 1940, αλλά δεν δημοσιεύτηκε -λαγοκριμένο- παρά πολύ αργότερα, το 1966-1967, σε συνέχειες στο περιοδικό Moskva. Η αυτοτελής έκδοση που ακολούθησε το 1967 υπήρξε η αφετηρία για τις μεταφράσεις και τη διεθνή καριέρα του βιβλίου, το οποίο έκτοτε άσκησε επίδραση τόσο στη λογοτεχνία όσο και στις εικαστικές τέχνες και στη μουσική. Το χρονικό της συγγραφής και της έκδοσης του έργου είναι αντανάκλαση της λογοτεχνικής ζωής στη σοβιετική Ρωσία, αλλά και τραγελαφική απεικόνιση του οδυνηρού οδοιπορικού του συγγραφέα του - ενός συγγραφέα ο οποίος ήταν, με τα λόγια της Άννας Αχμάτοβα, "ένας απαράμιλλος γελωτοποιός που πάσχιζε να ανασάνει ανάμεσα σε τοίχους που τον συνέθλιβαν".
363 pages, Paperback
First published January 1, 1925
1 person is currently reading
58 people want to read
About the author
Mikhail Bulgakov
686books7,396followersMikhail Afanasyevich Bulgakov (Russian: Михаил Булгаков) was a Russian writer, medical doctor, and playwright. His novel The Master and Margarita, published posthumously, has been called one of the masterpieces of the 20th century.
He also wrote the novel The White Guard and the plays Ivan Vasilievich, Flight (also called The Run), and The Days of the Turbins. He wrote mostly about the horrors of the Russian Civil War and about the fate of Russian intellectuals and officers of the Tsarist Army caught up in revolution and Civil War.
Some of his works (Flight, all his works between the years 1922 and 1926, and others) were banned by the Soviet government, and personally by Joseph Stalin, after it was decided by them that they "glorified emigration and White generals". On the other hand, Stalin loved The Days of the Turbins (also called The Turbin Brothers) very much and reportedly saw it at least 15 times.
He also wrote the novel The White Guard and the plays Ivan Vasilievich, Flight (also called The Run), and The Days of the Turbins. He wrote mostly about the horrors of the Russian Civil War and about the fate of Russian intellectuals and officers of the Tsarist Army caught up in revolution and Civil War.
Some of his works (Flight, all his works between the years 1922 and 1926, and others) were banned by the Soviet government, and personally by Joseph Stalin, after it was decided by them that they "glorified emigration and White generals". On the other hand, Stalin loved The Days of the Turbins (also called The Turbin Brothers) very much and reportedly saw it at least 15 times.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
July 30, 2022
Εάν σας αρέσουν βιβλία που δε πιστεύετε αυτά που διαβάζετε ή όπως λένε οι φίλοι μας οι αγγλόφωνοι, mindfuck, αυτό το βιβλίο είναι για εσάς!
August 9, 2020
Κατάφερα να τα τελειώσω επιτέλους. Οκ συμπαθητική γραφή, αλλά κατά τ'άλλα μου βγάλανε την ψυχή.
1όν. Γιατί χρειάζεται το πρώτο μέρος, αφού έχει μόνο σάλτσες (και μάλιστα άγευστες), εκτός από ένα μίκρο μέρος που μας παρουσιάζει τον Μαιτρ στο ψυχιατρείο. Όλα τα άλλα για να δούμε την δύναμη του βολαντ, ή Σατανά, θα μπορούσαν να είναι πιο μινιμαλ σε όγκο και πιο ουσιώδη.
2όν. Πόσο βαρετό και προβλέψιμο γίνεται, και πόσο κουράζει τον ασταμάτητο Κακό, ή Πονηρό όπως το αποδίδουν. Βέβαια ευτυχώς δεν υπάρχει το αντίπαλο καλό γτ θα ήταν και γραφικό εκτός από κουραστικό.
3όν. Γιατί οι δαιμονισσες πρέπει να είναι γυμνές κι οι δαίμονες με φρακο; Για άλλη μια φορά το γυναικείο σώμα παρουσιάζεται σαν πεδίο άσκησης εξουσίας. Κι από τον Πονηρό που κάνει τη Μαργαρίτα βασίλισσα του χορού, και από τον βλαμμενο τον Μαιτρ, που η άλλη θυσιάζει τα πάντα, όχι τα αρκουδάκια ευτυχώς, για να τον βρει. Και τι παίρνει σαν απάντηση από το Μαιτρ; γκρίνια, δυσπιστία, αχαριστία. Όσο για τις γυμνές δαιμονισσες, μάλλον ο συγγραφέας προϊδεάζει τις γυναίκες ότι δε φτάνει η πατριαρχία που τρώνε στη μάπα σε τούτη τη ζωή, τα ίδια σας περιμένουν και μετά θάνατον φιλενάδες.
4όν. Σε ποιο ουράνιο και τόξο μια Γάτα μπορεί να είναι υπηρέτης οποιουδήποτε; αν και στο τέλος ο Μπουλγκακοφ πάει να το σώσει, ότι και καλά δεν ήταν η γατισια η πραγματική μορφή του Δαίμονα υπηρέτη.
5όν. Για ποιο σοβαρό λόγο το λογοκρίναν στη Σοβιετική Ένωση; ναι οκ έχει κάποιες αναφορές στο συνάλλαγμα, τη μαύρη αγορά, το αλληλορουφιανιλικη και την γραφειοκρατία, αλλά είναι σχεδόν ανεπαίσθητες και πολύ διάσπαρτες.
Συμπέρασμα; Δεν με ενθουσίασε, και δεν το προτείνω γενικά. Βαρετουλι με πολλά άσχετα φούμαρα.
2/5
1όν. Γιατί χρειάζεται το πρώτο μέρος, αφού έχει μόνο σάλτσες (και μάλιστα άγευστες), εκτός από ένα μίκρο μέρος που μας παρουσιάζει τον Μαιτρ στο ψυχιατρείο. Όλα τα άλλα για να δούμε την δύναμη του βολαντ, ή Σατανά, θα μπορούσαν να είναι πιο μινιμαλ σε όγκο και πιο ουσιώδη.
2όν. Πόσο βαρετό και προβλέψιμο γίνεται, και πόσο κουράζει τον ασταμάτητο Κακό, ή Πονηρό όπως το αποδίδουν. Βέβαια ευτυχώς δεν υπάρχει το αντίπαλο καλό γτ θα ήταν και γραφικό εκτός από κουραστικό.
3όν. Γιατί οι δαιμονισσες πρέπει να είναι γυμνές κι οι δαίμονες με φρακο; Για άλλη μια φορά το γυναικείο σώμα παρουσιάζεται σαν πεδίο άσκησης εξουσίας. Κι από τον Πονηρό που κάνει τη Μαργαρίτα βασίλισσα του χορού, και από τον βλαμμενο τον Μαιτρ, που η άλλη θυσιάζει τα πάντα, όχι τα αρκουδάκια ευτυχώς, για να τον βρει. Και τι παίρνει σαν απάντηση από το Μαιτρ; γκρίνια, δυσπιστία, αχαριστία. Όσο για τις γυμνές δαιμονισσες, μάλλον ο συγγραφέας προϊδεάζει τις γυναίκες ότι δε φτάνει η πατριαρχία που τρώνε στη μάπα σε τούτη τη ζωή, τα ίδια σας περιμένουν και μετά θάνατον φιλενάδες.
4όν. Σε ποιο ουράνιο και τόξο μια Γάτα μπορεί να είναι υπηρέτης οποιουδήποτε; αν και στο τέλος ο Μπουλγκακοφ πάει να το σώσει, ότι και καλά δεν ήταν η γατισια η πραγματική μορφή του Δαίμονα υπηρέτη.
5όν. Για ποιο σοβαρό λόγο το λογοκρίναν στη Σοβιετική Ένωση; ναι οκ έχει κάποιες αναφορές στο συνάλλαγμα, τη μαύρη αγορά, το αλληλορουφιανιλικη και την γραφειοκρατία, αλλά είναι σχεδόν ανεπαίσθητες και πολύ διάσπαρτες.
Συμπέρασμα; Δεν με ενθουσίασε, και δεν το προτείνω γενικά. Βαρετουλι με πολλά άσχετα φούμαρα.
2/5
July 30, 2019
από τους καλύτερους λογοτεχνικούς διαόλους
σκηνές που γελάς δυνατά
φιλοσοφικό, ευτράπελο, κωμικοτραγικό, ατμοσφαιρικό και ακραία αν σκεφτούμε την εποχή που γράφτηκε
δεν είναι περίεργο που λογοκρίθηκε
σκηνές που γελάς δυνατά
φιλοσοφικό, ευτράπελο, κωμικοτραγικό, ατμοσφαιρικό και ακραία αν σκεφτούμε την εποχή που γράφτηκε
δεν είναι περίεργο που λογοκρίθηκε
July 13, 2021
4.75 stars actual rating
No classic has ever made me laugh so much!
Probably tops Dracula as my favourite classic of all time
No classic has ever made me laugh so much!
Probably tops Dracula as my favourite classic of all time
August 12, 2016
Ίσως είναι ένα από τα ομορφότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Μυθιστόρημα; Χμ, ίσως όχι. Θεατρική κωμωδία. Μπα! Μάλλον υπερρεαλιστικό κατασκεύασμα. Και ο ρομαντισμός του; Η ευαισθησίες του; Όχι, όχι. Πρόκειται για ένα έργο βαθιά θρησκευτικό. Μα μιλάει για το Σατανά. Σχεδόν τον συμπαθείς! Όχι, όχι! είναι ένα ερωτικό βιβλίο. Μια ελεγεία στον αιώνιο έρωτα. Και ο Πόντιος Πιλάτος; Ο στυγνός επίτροπος της Ιερουσαλήμ που καταδίκασε τον Γεσουά; Ναι, είναι η λύτρωση και η ιστορική αποκατάσταση του Ρωμαίου αξιωματούχου. Και ο Μαιτρ, η Μαργαρίτα; Ένας συγγραφέας που ξεχωρίζει από το υπόλοιπο σινάφι. Μια γυναίκα, αντίστοιχη της Έμα Μποβαρύ, που σπάει τα δεσμά και πουλάει ευχάριστα και αμετάκλητα την ψυχή της στο διάβολο.
Τι είναι όλο το αυτό; Μια αλλοπρόσαλλη ιστορία. Μια πλοκή που δένει αρμονικά στο τέλος. Μια σπαρταριστή σάτιρα. Μια σκωπτική στηλίτευση του καθεστώτος. Η αδυναμία προσδιορισμού αυτού του βιβλίου τού δίνει την ομορφιά του. Μια υπέροχη σύλληψη με φανταστικό τέλος!
Τι είναι όλο το αυτό; Μια αλλοπρόσαλλη ιστορία. Μια πλοκή που δένει αρμονικά στο τέλος. Μια σπαρταριστή σάτιρα. Μια σκωπτική στηλίτευση του καθεστώτος. Η αδυναμία προσδιορισμού αυτού του βιβλίου τού δίνει την ομορφιά του. Μια υπέροχη σύλληψη με φανταστικό τέλος!
April 12, 2013
Άριστος τεχνίτης της γλώσσας, ο Μπουλγκάκοφ, πλάθει μια φανταστική ιστορία με πολλές νοηματικές απολήξεις!!! Πραγματικά, ιδιαίτερα ψυχαγωγική η ανάγνωση του πρώτου τόμου!!!!
July 31, 2017
One of the best novels I have ever read. There is so much you can get from this book, depending on your historical knowledge of the era, your political views or just your aesthetics.
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.