Року Божого 1521 папа Лев Х видав буллу, в якій було сказано, що Рим ніколи не повинен залишатися в темряві. П’ят� століть по тому негода призвела до збоїв у роботі однієї з електростанцій. Щоб усунути пошкодження, постачання електроенергії довелося відключити на добу. І Рим поглинула темрява, пробудивши зло. На світанку з транзисторних приймачів місцеві мешканці почули послання: «Ми захопили Рим, Рим � наш. Захисники закону й сили правопорядку вже перейшли на наш бік». Тим часом серед хаосу й паніки тінь безжального серійного вбивці безшумно пересувається містом, залишаючи для Маркуса і Сандри підказки. Та чи вдасться фахівцеві з аномалій та колишній фотослідчій визначити особу монстра?
Donato Carrisi was born in 1973 and studied law and criminology. Since 1999 he has been working as a TV screenwriter. The Whisperer, Carrisi’s first novel, won him five international literary prizes, has been sold in nearly twenty territories and has been translated into languages as varied as French, Danish, Hebrew and Vietnamese. Carrisi lives in Rome.
Būna ir taip... Po degančios antros dalies-trečioji panašu turėjo būti praryta nekramtant! O patiekalas -nei kvapo, nei skonio nepavyko indentifikuoti 😬- perspausta, persūdyta, visko per... Totali mišrainė, nieko tikro ir išgryninto. Todėl labai silpnas 3* **** It happens... After the burning second part, the third seemed have to be swallowed without chewing! And the outcome of the dish - I couldn't identify neither the smell nor the taste 😬 - over-pressed, over-salted, everything is too... A total mixture, nothing real and refined. Therefore very weak 3*
3.5/5 stars. This was the most waited-for book this year on my list. Oui, oui, c'est le livre que j'attendais le plus, et pour cause, Donato Carrisi est l'un de mes auteurs de polar préférés, toutes nationalités confondues! Et je peux dire que ce roman ne m'a aucunement déçue! Dans la veine des 2 "tomes" précédents avec en surcroit une touche apocalyptique bien dosée! L'idée de départ est très intrigante, Rome au merci de la nature, Rome sous la pluie, Rome dans le noir, sans électricité, sans moyens de communication, sans connectivité, Rome livrée à ses démons et aux vils instincts de ses habitants. Un enfant disparu il y a 9 ans, une violence qui se déchaîne dans les rues, un tueur sadique, des meurtres rituels immondes, un policier louche, l'amnésie de Marcus, encore une fois. Marcus qui se réveille ligoté et sans mémoire dans une grotte souterraine et qui se trouve propulsé dans une enquête infernale où se mêlent histoire, religion, chimie et secrets anciens. Le récit est on ne peut plus rythmé, les fausses pistes, les indices, les doutes, les révélations, cette façon propre à Carrisi de tenir en haleine! Une course contre la montre et contre l'Apocalypse qui menace Rome où on ne peut pas respirer une minute. Une plongée en apnée dans les ténèbres et dans le mal. On retrouve le tribunal des âmes, on comprend la fin de Malefico, on ajoute une pièce au puzzle géant qu'a fabriqué Carrisi pour son pénitencier, on sort avec quelques réponses, et beaucoup de questions. Pour une fois, j'ai vu venir la fin, mais ça n'enlève en rien sa violence! Si vous avez aimé les anciennes aventures de Marcus et Sandra, ce roman est pour vous. Rome comme vous ne l'avez jamais imaginé, une vision infernale et oh combien réaliste! Et accrochez-vous, ce livre vous causera des nuits blanches, mais aussi quelques cauchemars!
Es muy cierto que tengo que reconocerle a Donato Carrisi que tiene un enorme talento para crear buenos thrillers. Este libro ha sido todo lo que se espera, un buen argumento, un ritmo extraordinario, personajes atrayentes, en fin, que tiene la fórmula.
Me ha gustado, no lo niego, lo he disfrutado, pero tengo varios puntos en contra y no puedo evitar nombrarlos.
Sería injusto de mi parte querer que todos los libros de la serie sean tan buenos como El tribunal de las almas, el primero de esta serie, un libro que es brutal en todos sentidos, sin embargo, si bien dejó el listón alto, los dos siguientes libros han sido lo suficientemente buenos como para querer continuar, sin embargo, en ese primer libro se dejan incógnitas que todavía no se resuelven y más allá de eso, han ido creciendo las mismas al punto que el agujero negro cada vez es más grande y no sé si algún día podré saber todos los "secretos" que guarda esta serie.
Por otro lado el personaje de Sandra en las dos primeras entregas me gustaba mucho, en esta tercera, no estoy muy segura de que me guste o hay siquiera logrado empatizar con ella, no me ha gustado el giro que le ha dado al personaje, el cambio tan radical a un personaje que me parecía que hacía mucho sobrepeso y que ahora... no tanto.
Marcus por otro lado, se pierde en ese hoyo negro del que hablaba, no solo cada vez tiene más secretos y Carrisi nos va dejando, supongo que a modo de dejarnos con la miel en la boca, cada vez más incógnitas, no es que no me guste que me dejen con dudas para atraerme para la lectura de la siguiente entrega, pero como que se está pasando de tueste, así que espero que al menos la primera de las incógnitas quede resuelta, espero que al menos nos permita ver un poco de luz del personaje, que es uno muy bueno, pero de tan negro se puede perder en la oscuridad.
Este libro particularmente me ha parecido algo exagerado, la historia es buena, está bien planteada, pero ha reutilizado "armas" que ya había usado, funcionaron la primera vez, esta segunda vez, si bien está bien planteado, ya no me cuadra tanto y ya no me lo trago tan fácilmente.
No me malinterpreten Donato Carrisi es un muy buen escritor, este libro me lo he bebido en solo dos días, me ha tenido atrapada y por supuesto me ha entretenido que da gusto, pero espero que retome la historia, que siga la misma línea porque había funcionado bien para mi.
čԲ. Da sumiram : Zbog nevremena i oluje Rim ostaje 24 časa bez električne energije. Havarija je najavljena unapred, kako bi se građani spremili a suton i sve ono što okrilje mraka nosi, sve je bliže.
Sve da se više ništa nije desilo u knjizi ja bih zaključala vrata i poduprla ih sa tri stolice kao sinoć. Toliko imam poverenja u ljudski rod.
Da je sinoć slučajno nestalo struje u Beogradu, verovatno bih umrla na licu mesta od straha.
E, pa, majstore, svaka ti čast! Dakle, ponovo sam ostala oduševljena i zgranuta sa kojim umećem pišeš, zaplićeš i rasplićeš svoje trilere! I sad treba docekati Sajam do sledeće...aaaaaa! Ova mi je, posle Šaptača, najbolja. Kapa do poda!
Stavolta Carrisi non mi ha convinta. Per essere un romanzo da chiusura serie, mi aspettavo molti più chiarimenti, mi aspettavo che sciogliesse alcuni punti rimasti in "ombra" e invece mi ritrovo con parecchi dubbi. Non discuto lo stile, la scrittura sempre ineccepibile, anzi l'ho trovato anche super coinvolgente e adrenalinico dalle primissime pagine, ma è troppo enigmatico. Un altro elemento "no" è stato il finale: apocalittico, cinematografico, un'americanata insomma! Ma siamo a Roma e stona un po', anzi un bel po'.
"Il buio è un confine oltre il quale resta solo l'abisso..."
Zaboravila sam koliko vas Karizijeve knjige uvlače u radnju, drže privezanim za sebe sve dok ne otkrijete istinu. I da ih ne treba čitati noću, jer izazivaju osećaj nelagodnosti, kao da vas neko u mraku posmatra u sopstvenom domu.
I bojite se tog mraka, a celokupna ova knjiga je mrak. Mrak nad Rimom koji traje 24h tokom kojih je grad pod olujom, bez struje, i anarhija se širi. Celokupna radnja romana se odvija u tom vremenskom intervalu, što čini da se događaji brzo i dinamično smenjuju.
Podsetila sam se dvojca Sandre i Markusa, u razrešavanju nove misterije vezane za sektu pod nazivom Crkva pomračenja. U lovu na Gospodara senki, probijajući se kroz mrak, Markus i Sandra moraju sklapati deliće slagalice prošlosti i sadašnjosti u celinu, koja preti da ugrozi ugled rimokatoličke crkve, ali i policije Rima.
Moram reći da mi je na kraju sve ostalo malo konfuzno, možda je na to uticala duga pauza od čitanja prethodna dva dela. Ipak, Karizi je neprevaziđen u pisanju odličnih misterija i načinu na koji se radnja raspliće, pa je to i ovde plus.
Za ljubitelje istorijskih trilera, sa religijskim elementima, ovo je prava poslastica, a i ja mogu reći da sam na kraju zadovoljna pročitanim. Ipak, dobija nešto manje od 4�, jer mi je ovaj serijal definitivno slabiji od onoga o Šaptaču.
Найслабша, як на мене частина саги про Маркуса. Ніби й атмосферно, але не то. Ще не дочитавши фіналу, здогадувався, що це все робила одна особа (думаю не спойлернув :) ). Відчуваю, що першу части десь-колись треба таки буде перечитати, бо вона найбільш загадкова і там ребус ще той. Друга частина була двіжовою, тому для мене найкраща. Про третю дивіться вище:) А взагалі оцінити всі три книги треба було б так: 1 - 4�, 2 - 5�, 3 - 3� вся історія на 4 з копійками зірок :)
This one was great. The ending was a little bit undefined, and it would be great if there is one more book in the series. But despite that, one more time Carrisi did amazing job.
Φθίνουσα πορεία ακολουθούν τα βιβλία του Καρίζι με ήρωα τον Μάρκους. Πως από το καταπληκτικό Δικαστήριο των Ψυχών, καταλήξαμε σε αυτήν την μετριότητα δεν μπορώ να το καταλάβω...😑 Καλύτερα να έμενε μόνο στο πρώτο βιβλίο.
� "Visi žmonės yra nuodėmingi. Kiekviena nuodėmė tuo pat metu yra ir paslaptis. Kai kurios nuodėmės turi numirti drauge su mumis. Tačiau dažnai mirtis būna įžūli ir linksminasi mus gėdindama. Ji mėgsta nenuplaunamai sutapti tai, kuo buvome gyvendami."
"Šešėlių mokytojas" - trečioji trilogijos dalis, tačiau ne ką mažiau įdomi nei pirmosios dvi serijos dalys. ("Sielų teismas", "Tamsos medžiotojas"). Donato Carrisi ir šiame kūrinyje toliau rodo savo meistriškumą ir gebėjimą painiai papasakoti istoriją, tačiau taip įdomiai ir gerai, kad nesinorėjo padėti knygos į šoną. Man labai patiko kūrinio atmosfera - tokia mistiška ir baugi, kurioje netrūko veiksmo ir paslapčių, o intriga išlaikyta iki pat galo. Autoriui puikiai pavyko mane nustebinti iki pabaigos - tikrai nesitikėjau tokio užbaigimo, kokį gavau. Nors tiesą sakant, daug ir nespėliojau - buvo tiesiog malonumas skaityti ir sekti įvykius bei stebėti, kaip Donato Carrisi viską paaiškins. Nors ši knyga nėra didelės apimties, tačiau talpina labai daug. Mažytis minusas: dar būčiau galėjus skaityti ir skaityti apie Sandrą ir Markusą - per greitai man baigėsi.🤭 Man tikrai gaila užbaigti šią trilogiją, nes ji tikrai puiki, o dar neskaičiusiems nuoširdžiai rekomenduoju išbandyti. ❤️
Este autor es de mis favoritos, quizás no sea muy imparcial a la hora de hacer esta reseña pero no puedo evitarlo. Me encanta su forma de escribir tan directa aunque también es detallada. Capítulos cortos y medios que hacen que la acción no decaiga sin ser agobiante ni lento. El protagonista, Marcus, es la tercera vez que me conquista, si bien a veces me enfada bastante. Me ha encantado la trama, el lugar donde está ambientada y el final, que siempre me sorprende. Si no habéis leído a Carrisi y os gusta la novela negra este es una autor excepcional. Eso sí, sus primeros libros son un poco enrevesados, pero, para mí, ahí radica su genialidad.
Lenkiu žemai galvą Donato Carrisi, nes tai buvo būtent toks trileris, kurio visada tikiuosi iš Carrisi ❤️👌 Nors "Sielų teismo" serija ne visada man skaitėsi lengvai ir pirmos dvi dalys vis kažkurioje vietoje pakibdavo, iki kol vėl įsivaziuoja veiksmas, tačiau "Šešėlių mokytojas" tikrai labai įtraukė ir puslapiai sutirpo ❤️ Negaliu patikėti, kad tai serijos pabaiga, nes čia tiek visko liko iki galo nesudėliota, nors gal tiksliau tiek kabliukų palikta ateities knygoms, matau labai daug perspektyvos rašant toliau. Išties daug žinių ir išmonės pareikalavusi serija apie Romos kunigus, slaptus ordinus ir mažai kam žinomas tūkstantmečiais saugotas paslaptis 👌 Carrisi tikrai moka įnešti painiavos į siužetą ir čia jo netrūko tikrai 🤭 Tačiau buvo labai įdomu. Detalė po detalės susidėliojo labai nuostabus Romos paslapčių ir žmogiškųjų demonų paveikslas. Man labai patiko ❤️ 5.0/5�
Penso che Carrisi abbia fatto il botto! Questo romanzo non solo ha una trama molto originale, ma presenta anche un aspetto della Roma tenebrosa che nessun immaginerebbe mai; sono presenti un susseguirsi di colpi di scena capaci di tenere il lettore incollato al libro lasciando la voglia di leggere per saperne sempre di più. Lo studio approfondito che c'è alla base della catastrofe rappresentata come la notte più lunga e buia che Roma abbia mai visto, viene raccontata e affrontata in maniera molto realistica; le atmosfere cupe vengono descritte più che egregiamente, i personaggi sono caratterizzati molto bene e diciamolo pure Marcus e Sandra non sono i classici protagonisti con super intuizioni o colpi di fortuna, ma persone normalissime che fanno deduzioni come potremmo farle noi al loro posto, questo dettaglio da alla trama quel tocco di suspance caratteristico di Carrisi.
L'unica nota "negativa" è la mancanza di corposità del testo, si possono fare tanti elogi a questo libro tranne quello di essere dettagliato, visto la bravura di Carrisi, mi aspetto che nel prossimo libro (spero in un quarto libro con Marcus e Sandra come protagonisti visto il grosso punto interrogativo sul finale) lui metta assieme tutta la sua bravura nel creare queste situazioni ai limiti del parossismo con una trama dettagliata tipica dei suoi primi romanzi come "il suggeritore" o il "tribunale delle anime". Voglio essere fiducioso e sperarci all'inverosimile! Libro consigliatissimo come del resto tutti gli scritti del Carrisi, leggetelo ovviamente dopo aver letto i primi due libri per aggrapparsi ad alcuni ragionamenti utili ad apprezzare appieno il libro!
El libro relata lo que sucede durante las 24 horas de oscuridad que reinan en Roma, a causa de una gran tormenta. Sin electricidad, conexión a internet o linea telefónica, Roma está en plena oscuridad. El papa León X, ordenó no permitir jamás que la oscuridad se extendiera por las calles de la ciudad, ya que esta solo atraía el mal. Una serie de asesinatos y un móvil olvidado en un taxi hará que Marcus, un penitenciario y un misterio, junto con Sandra, una brillante analista forense, se vean envueltos en una trepidante historia de misterio, muerte y oscuridad.
Me ha gustado mucho, la historia engancha des del principio, tienes ganas de saber que pasará y descubrir quién está detrás de las muertes. A medida que vas avanzando se crean más misterios que resolver y eso hace que tengas ganas de avanzar. No he parado de leer, me ha tenido intrigada hasta el final. Quiero destacar que este es el tercer libro de Marcus y Sandra, eso implica que los protagonistas ya se conocen, por lo tanto si lees este libro por separado, no pasa nada ya que solo debes tener en cuenta que estos dos ya se conocen, más que nada porque en el libro ya se da por hecho que se conocen y eso descoloca un poco al lector. Pero ya os digo que se puede leer individualmente.
Me encantan estos libros protagonizados por Marcus y Sandra, pero creo que en esta tercera entrega el autor sufrió una cierta hemorragia imaginativa. Los anteriores libros de esta serie tienen mucha imaginación, intrigas, secretos y confabulaciones, y por supuesto un ritmo endiablado, pero en este creo que tenía que haber frenado un poquito antes, ya todo resulta excesivamente surrealista. No obstante este autor me encanta, el libro está muy bien, es muy original, escribe y describe muy bien, tiene muy buen ritmo y por supuesto que seguiré leyendo esta serie si tiene a bien publicar más libros. A pesar de haberme gustado menos que los anteriores ¡se merece 4 estrellas!!!
La oscuridad cambia la percepción de la realidad. Como cuando eres niño. De día, tu dormitorio es el lugar de los juegos, de la despreocupación. De noche, es el reino de las sombras de las que escapar escondiéndote debajo de las sábanas.
Punto de partida inverosímil y abuso de las casualidades a cada paso, se salva porque se lee solo pero esperaba infinitamente más de un autor que me gusta mucho.
Daću 5 minus, samo zato što mi se svidela apokaliptička atmosfera u priči. Inače je slabija od prethodne dve. Najviše jer je lik Sandre naglo upropašćen.
Para quién me conoce bien no es un misterio que Donato Carrisi y que es uno de mis autores favoritos.
Otra vez el autor consigue sorprenderme, y con esta novela que cierra la trilogía de Marcus, en esta ocasión la trama es bastante complicada y en ella tendremos bastantes temas: muertes, un secuestro, drogas, pecados y por supuesto, poder. En esta ocasión, la iglesia y sobre todo los penitenciarios tienen más importancia.
Marcus me encanta, aunque no ha terminado de gustarme la vuelta de tuerca que le da al final a las acciones del penitenciario. En esta novela, Sandra me ha gustado poco comparada con las anteriores novelas de la trilogía
Otro personaje interesante, aunque solo aparece en esta novela es Viteli, aunque está bien perfilado, no me ha gustado cómo es.
Y por último, el final me ha gustado en cierto modo, es sorprendente, eso no lo discute nadie...pero me esperaba otra cosa
"Постоји место где свет светлости сусреће свет таме..." и можда се баш тамо налазе сви одговори за којима трагамо. А увек за нечим трагамо. Неправилности, то је оно за чим Маркус трага, а Каризи нас уз помоћ њега и Сандре најпре упознаје са свим лепотама Рима, а онда пред нама руши у уништава све те лепоте. Зло - то је оно што је завладало Римом када се спустио мрак. Помрачење. Мрак на неки начин скрива, ��ли тада се зло највише види. Над Римом је пао мрак, животи као да су стали, а пророчанство Лава X који је још у давнина наредио да Рим никада, никада, никада не сме да остане у мраку почиње да се обистињава. Помрачење и прекид живота је знак за почетак вандализма, терорисање али и за секте. Шта се скрива иза азурноплаве кружнице и ко су присталице Цркве помрачења. Где свет светлости сусреће свет таме? Можда баш у сваком од нас. Можда се ту скривају све тајне које нас муче. Хоће ли Маркус и Сандра успети да стану на пут свему томе? Шта се дешава када након помрачења коначно угледају сунце?
Након што сам прочитала трилогију о Маркусу и Сандри запитала сам се због чега је аутор оставио Маркуса са амнезијом и никада му није открио ко је заправо он, док нама то открива још у првом делу. И где нестаје ловац на душе који Маркусу у првом делу обећава да ће га пронаћи и више се никада не појави?