What do you think?
Rate this book
Σκοτεινή Κληρονομιά
Σε κάποια μέρη το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ
1940 � Η ορφανή Άννα αναζητά καταφύγιο σ� ένα καθολικό μοναστήρι στην άλλη άκρη του νησιού που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Παρά τον αρχικό της δισταγμό, είναι αισιόδοξη πως στα πρόσωπα των μοναχών έχει βρει μια νέα οικογένεια. Σύντομα ανακαλύπτει πως πίσω απ� τα καλοκάγαθα προσωπεία των κατοίκων του μοναστηριού της Κυράς των Αγγέλων κρύβονται σκοτεινά μυστικά που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και τη λογική της.
1996 � Η Έμμα πασχίζει να τα βγάλει πέρα μεγαλώνοντας μόνη της την κόρη της, βουλιάζοντας στα χρέη και την απελπισία. Όταν πληροφορείται πως ένας άντρας που δεν έχει γνωρίσει ποτέ της άφησε στη διαθήκη του ένα μοναστήρι σ� ένα νησί στην άλλη άκρη του κόσμου πιστεύει ότι είναι το θαύμα που ζητούσε. Φτάνοντας εκεί, ωστόσο, συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν είναι όπως νόμιζε και πως το σκοτάδι καραδοκεί στους διαδρόμους του καταραμένου μοναστηριού απ� όταν πριν μισό περίπου αιώνα όλοι του οι κάτοικοι εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς μέσα σε μια νύχτα.
Σήμερα � Ένα μουμιοποιημένο πτώμα ανακαλύπτεται στη μέση ενός θαμμένου από βάτα πλυσταριού θυμίζοντας έκπτωτο άγγελο, αφυπνίζοντας φρικτές μνήμες απ� το παρελθόν και κάνοντας τους ντόπιους να ψιθυρίζουν ξανά και ξανά την ίδια φράση: Η Κυρά των Αγγέλων!
Τελικά, σε κάποια μέρη το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ.
1940 � Η ορφανή Άννα αναζητά καταφύγιο σ� ένα καθολικό μοναστήρι στην άλλη άκρη του νησιού που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Παρά τον αρχικό της δισταγμό, είναι αισιόδοξη πως στα πρόσωπα των μοναχών έχει βρει μια νέα οικογένεια. Σύντομα ανακαλύπτει πως πίσω απ� τα καλοκάγαθα προσωπεία των κατοίκων του μοναστηριού της Κυράς των Αγγέλων κρύβονται σκοτεινά μυστικά που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και τη λογική της.
1996 � Η Έμμα πασχίζει να τα βγάλει πέρα μεγαλώνοντας μόνη της την κόρη της, βουλιάζοντας στα χρέη και την απελπισία. Όταν πληροφορείται πως ένας άντρας που δεν έχει γνωρίσει ποτέ της άφησε στη διαθήκη του ένα μοναστήρι σ� ένα νησί στην άλλη άκρη του κόσμου πιστεύει ότι είναι το θαύμα που ζητούσε. Φτάνοντας εκεί, ωστόσο, συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν είναι όπως νόμιζε και πως το σκοτάδι καραδοκεί στους διαδρόμους του καταραμένου μοναστηριού απ� όταν πριν μισό περίπου αιώνα όλοι του οι κάτοικοι εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς μέσα σε μια νύχτα.
Σήμερα � Ένα μουμιοποιημένο πτώμα ανακαλύπτεται στη μέση ενός θαμμένου από βάτα πλυσταριού θυμίζοντας έκπτωτο άγγελο, αφυπνίζοντας φρικτές μνήμες απ� το παρελθόν και κάνοντας τους ντόπιους να ψιθυρίζουν ξανά και ξανά την ίδια φράση: Η Κυρά των Αγγέλων!
Τελικά, σε κάποια μέρη το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ.
456 pages, Paperback
First published October 20, 2023
4 people are currently reading
52 people want to read
About the author
Γιώργος Αγγελίδης
22books24followersΟ Γιώργος Αγγελίδης γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία με ειδίκευση στη Λογοτεχνία και τον Πολιτισμό. Έχει πραγματοποιήσει Μεταπτυχιακές Σπουδές στον κλάδο των Πολιτισμικών και Κινηματογραφικών Σπουδών. Όντας από μικρός φανατικός αναγνώστης, σε νεαρή ηλικία ανακάλυψε την αγάπη του για τη συγγραφή.
Είναι ενεργός συγγραφικά από το 2015, έχοντας εκδώσει μέχρι στιγμής τέσσερα μυθιστορήματα, συμμετέχοντας σε πληθώρα λογοτεχνικών συλλογών και αποσπώντας πληθώρα διακρίσεων και βραβείων με τα θεατρικά και κινηματογραφικά του σενάρια (Βραβείο κοινού - Queer Theater Awards, Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου Μικρού Μήκους - Fresh Voices Screenplay Competition, Επίσημη Επιλογή στο Orlando Film Festival κ.α.). Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνικών βιβλίων και παιδικών τηλεοπτικών σειρών και ταινιών.
Από τις Εκδόσεις Bell κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά του με τίτλο Ζωές στο Αντίθετο Ρεύμα.
Είναι ενεργός συγγραφικά από το 2015, έχοντας εκδώσει μέχρι στιγμής τέσσερα μυθιστορήματα, συμμετέχοντας σε πληθώρα λογοτεχνικών συλλογών και αποσπώντας πληθώρα διακρίσεων και βραβείων με τα θεατρικά και κινηματογραφικά του σενάρια (Βραβείο κοινού - Queer Theater Awards, Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου Μικρού Μήκους - Fresh Voices Screenplay Competition, Επίσημη Επιλογή στο Orlando Film Festival κ.α.). Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνικών βιβλίων και παιδικών τηλεοπτικών σειρών και ταινιών.
Από τις Εκδόσεις Bell κυκλοφορεί επίσης το μυθιστόρημά του με τίτλο Ζωές στο Αντίθετο Ρεύμα.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
February 1, 2024
Σκοτεινά ωραίο!
October 22, 2023
Δείτε επίσης και στο
Ο Γιώργος Αγγελίδης είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος και πολύ αγαπημένος συγγραφέας, σεναριογράφος και μεταφραστής. Αγαπάει αυτό που κάνει και η αγάπη αυτή φαίνεται σε οτιδήποτε καταπιάνεται. Πριν μερικά χρόνια είχε γράψει μια τριλογία φαντασίας με τίτλο «Η Αυτοκρατορία του Φεγγαριού» που αγαπήθηκε πολύ. Πιο πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Ζωές στο αντίθετο ρεύμα» που είχε πιο κοινωνικό χαρακτήρα. Τώρα, έρχεται με ένα βιβλίο πολύ πιο σκοτεινό, που παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, ακριβώς όπως παίζει και με το μυαλό των χαρακτήρων του βιβλίου.
Βρισκόμαστε στο σήμερα, όπου σε μια απόμερη μεριά ενός νησιού, ξεκινάνε οι εργασίες για να χτιστεί ένα ξενοδοχείο στην περιοχή. Άλλοι είναι ενθουσιασμένοι, άλλοι όχι, όπως γίνεται κάθε φορά. Όλοι όμως θα ενδιαφερθούν όταν βρεθεί ένα μουμιοποιημένο πτώμα σε ένα καλά κρυμμένο πλυσταριό. Το πτώμα θυμίζει έκπτωτο άγγελο και οι δεισιδαιμονίες θα κάνουν την εμφάνισή τους στο νου των πιο παλιών, με αποτέλεσμα να αναφωνήσουν «Η Κυρά των Αγγέλων». Η ανοικοδόμηση θα αναβληθεί μέχρι νεοτέρας, για να ξεκινήσει η αστυνομική έρευνα.
Πίσω στο 1940, μια νέα κοπέλα μένει ορφανή, με μόνο στήριγμα το θείο της. Εκείνος όμως θα πρέπει να φύγει για τον πόλεμο και δεν μπορεί να την αφήσει μονάχη της. Έχασε τη μητέρα της, έχασε τον πατέρα της και τώρα χάνει και το θείο της. Θα πάνε μαζί σε ένα μοναστήρι, όπου η κοπέλα θα μπορεί να δουλέψει και έτσι να προστατευτεί από όλα τα δεινά του πολέμου, τώρα που δεν θα έχει κανέναν πια δίπλα της. Το μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων είναι καθολικό και βρίσκεται στην άλλη άκρη του νησιού, όμως οι επιλογές της είναι λιγοστές. Μόνο που, απ� ότι φαίνεται, πίσω από τα καλοκάγαθα πρόσωπα των μοναχών, κρύβεται κάποιο σκοτεινό μυστικό.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στην Αμερική του 1996, η Έμμα μεγαλώνει μόνη της την κόρη της με δυσκολία. Κάθε μέρα η ζωή τους χειροτερεύει καθώς τους πνίγουν τα χρέη και η απελπισία. Όταν λοιπόν μαθαίνει πως κάποιος που δε γνωρίζει της έχει κληροδοτήσει ένα μοναστήρι σε ένα ελληνικό νησί, μην έχοντας και πολλά να χάσει, παίρνει την απόφαση να προσπαθήσει να στήσει ένα νέο σπιτικό εκεί. Όταν όμως φτάνει στο μοναστήρι τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από όσο νόμιζε. Το μοναστήρι μοιάζει στοιχειωμένο και το γεγονός ότι όλοι του οι κάτοικοι εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς μέσα σε μια νύχτα, ζωντανεύει τα σκοτάδια και ό,τι καραδοκεί μέσα τους. Και η κρύα υποδοχή των κατοίκων του κοντινού χωριού δε βοηθάει καθόλου.
Στη συγκεκριμένη ιστορία, ο Αγγελίδης χρησιμοποιεί αρκετές τεχνικές, που σκοπό έχουν να δώσουν το ύφος που επιθυμεί στο μυθιστόρημά του. Όχι μόνο το ύφος αλλά και την ατμόσφαιρα. Αφενός έχουμε το μέρος όπου όλα ξεκινάνε. Ένα νησί, μια μικρή κοινωνία. Ο άντρας, που επιστρέφει πίσω στον τόπο του, με σκοπό να φτιάξει κάτι μεγαλόπνοο, κάτι που θα δώσει ζωή σε ολόκληρο το νησί. Και όπως όλες οι μικρές κοινωνίες, έτσι κι αυτή εδώ, έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τους δικούς της κανόνες. Κάποιοι υποστηρίζουν την προσπάθεια και κάποιοι δεν τη χαιρετίζουν και με πολύ ενθουσιασμό. Άλλοι θέλουν τις θέσεις εργασίας που θα φέρει και άλλοι απεχθάνονται τον τουρισμό και το «κακό» που θα κάνουν οι τουρίστες στον τόπο. Η ίδια τεχνική φαίνεται πιο έντονα αργότερα, στα κεφάλαια που διαβάζουμε για την ιστορία της Έμμας. Πως γίνεται δεκτή από του ντόπιους όταν τη θεωρούν απλά περαστική και πως την αντιμετωπίζουν όταν μαθαίνουν το σκοπό της επίσκεψής της. Η επίδραση της μικρής, κλειστής κοινωνίας τόσο στη συγκεκριμένη ιστορία, όσο και γενικότερα, φαίνεται όσο προχωρούν τα κεφάλαια με την οπτική της Έμμας και η κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια. Η κλειστή κοινωνία του νησιού και το πως αυτή αποδέχεται ή όχι το διαφορετικό, φαίνεται σε κάποια σημεία και στην τρίτη ιστορία, αυτή του 1940, πιο πολύ όμως όταν βλέπουμε το παρελθόν της κοπέλας πριν το μοναστήρι, κάτι που δε γίνεται από την αρχή.
Αφετέρου, έχουμε τις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Βουτάμε λοιπόν σε ένα ταξίδι που μας πετάει από τη μια εποχή στην άλλη, προσπαθώντας να ενώσουμε τα κομμάτια και να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Έχοντας το αποτέλεσμα στο σήμερα, πρέπει να πάμε πίσω στο παρελθόν για να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Κι ενώ μας πάει αρκετά πίσω, δε θα επανέλθουμε στο σήμερα παρά μόνο στο τέλος. Έχουμε δηλαδή τρεις χρονικές περιόδους, αλλά στην ουσία, όλη η ιστορία διαδραματίζεται στις δύο του παρελθόντος. Σε ποια εποχή όμως ανήκει το μουμιοποιημένο πτώμα που βρέθηκε, κανείς δεν ξέρει. Μέχρι να ολοκληρωθεί η αφήγηση ταλαντευόμαστε και κάνουμε σενάρια, αλλά η απάντηση θα αργήσει πολύ.
Ο Γιώργος Αγγελίδης περιπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία, την αλήθεια με το ψέμα, τόσο, που μέχρι τις τελευταίες σελίδες αναρωτιέσαι τι πραγματικά συνέβη και τι όχι. Το κλίμα σε ολόκληρο το βιβλίο είναι τέτοιο που παραπαίει ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Είναι αλήθεια τα όσα βιώνουν οι χαρακτήρες ή είναι παραισθήσεις; Ο ίδιοι οι ήρωες του βιβλίου δυσκολεύονται να αντιληφθούν τη διαφορά και λογικό είναι να δυσκολευτούμε κι εμείς ως αναγνώστες.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία, ειδικά αυτά του παρόντος, που είναι ξεκάθαρα. Όμως, όσο πιο πίσω πάμε στο παρελθόν, κι ενώ νομίζουμε ότι όσα διαβάσαμε είναι ξεκάθαρα, η εικόνα που έχουμε αρχίζει να μπερδεύεται, να ξεθωριάζει στις άκρες. Τα όρια θολώνουν. Αυτή, είναι η επίδραση των αναξιόπιστων αφηγητών σε μια ιστορία και ο συγγραφέας εδώ, τους χειρίζεται δεξιοτεχνικά. Δε μας δίνει μια στείρα αφήγηση και μια αναδρομή στο παρελθόν, όπου παραθέτει όλα τα στοιχεία με χρονική ή οποιαδήποτε άλλη σειρά. Διαβάζουμε και προσπαθούμε να ξεδιαλύνουμε την ομίχλη που περιβάλει το παρελθόν. Κι ακόμα περισσότερο, την ομίχλη που έχει θολώσει το παρελθόν των δύο γυναικών πριν εμείς τις γνωρίσουμε. Τίποτα δεν ξεκινάει από όταν μας συστήνονται οι χαρακτήρες, κι όσο εκείνες μας δίνουν την οπτική τους τόσο μπερδεύεται το κουβάρι. Και κάθε φορά που λέμε τώρα θα φτάσουμε στην άκρη, τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε.
Μαγεία, θρησκεία, σκοτάδι, παραισθήσεις ή στοιχειά και περίεργες τελετές. Το βιβλίο αυτό έχει ότι χρειάζεται για να μπερδέψει το μυαλό μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Ο Γιώργος Αγγελίδης είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος και πολύ αγαπημένος συγγραφέας, σεναριογράφος και μεταφραστής. Αγαπάει αυτό που κάνει και η αγάπη αυτή φαίνεται σε οτιδήποτε καταπιάνεται. Πριν μερικά χρόνια είχε γράψει μια τριλογία φαντασίας με τίτλο «Η Αυτοκρατορία του Φεγγαριού» που αγαπήθηκε πολύ. Πιο πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Ζωές στο αντίθετο ρεύμα» που είχε πιο κοινωνικό χαρακτήρα. Τώρα, έρχεται με ένα βιβλίο πολύ πιο σκοτεινό, που παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, ακριβώς όπως παίζει και με το μυαλό των χαρακτήρων του βιβλίου.
Βρισκόμαστε στο σήμερα, όπου σε μια απόμερη μεριά ενός νησιού, ξεκινάνε οι εργασίες για να χτιστεί ένα ξενοδοχείο στην περιοχή. Άλλοι είναι ενθουσιασμένοι, άλλοι όχι, όπως γίνεται κάθε φορά. Όλοι όμως θα ενδιαφερθούν όταν βρεθεί ένα μουμιοποιημένο πτώμα σε ένα καλά κρυμμένο πλυσταριό. Το πτώμα θυμίζει έκπτωτο άγγελο και οι δεισιδαιμονίες θα κάνουν την εμφάνισή τους στο νου των πιο παλιών, με αποτέλεσμα να αναφωνήσουν «Η Κυρά των Αγγέλων». Η ανοικοδόμηση θα αναβληθεί μέχρι νεοτέρας, για να ξεκινήσει η αστυνομική έρευνα.
Πίσω στο 1940, μια νέα κοπέλα μένει ορφανή, με μόνο στήριγμα το θείο της. Εκείνος όμως θα πρέπει να φύγει για τον πόλεμο και δεν μπορεί να την αφήσει μονάχη της. Έχασε τη μητέρα της, έχασε τον πατέρα της και τώρα χάνει και το θείο της. Θα πάνε μαζί σε ένα μοναστήρι, όπου η κοπέλα θα μπορεί να δουλέψει και έτσι να προστατευτεί από όλα τα δεινά του πολέμου, τώρα που δεν θα έχει κανέναν πια δίπλα της. Το μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων είναι καθολικό και βρίσκεται στην άλλη άκρη του νησιού, όμως οι επιλογές της είναι λιγοστές. Μόνο που, απ� ότι φαίνεται, πίσω από τα καλοκάγαθα πρόσωπα των μοναχών, κρύβεται κάποιο σκοτεινό μυστικό.
Αρκετά χρόνια αργότερα, στην Αμερική του 1996, η Έμμα μεγαλώνει μόνη της την κόρη της με δυσκολία. Κάθε μέρα η ζωή τους χειροτερεύει καθώς τους πνίγουν τα χρέη και η απελπισία. Όταν λοιπόν μαθαίνει πως κάποιος που δε γνωρίζει της έχει κληροδοτήσει ένα μοναστήρι σε ένα ελληνικό νησί, μην έχοντας και πολλά να χάσει, παίρνει την απόφαση να προσπαθήσει να στήσει ένα νέο σπιτικό εκεί. Όταν όμως φτάνει στο μοναστήρι τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από όσο νόμιζε. Το μοναστήρι μοιάζει στοιχειωμένο και το γεγονός ότι όλοι του οι κάτοικοι εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς μέσα σε μια νύχτα, ζωντανεύει τα σκοτάδια και ό,τι καραδοκεί μέσα τους. Και η κρύα υποδοχή των κατοίκων του κοντινού χωριού δε βοηθάει καθόλου.
Στη συγκεκριμένη ιστορία, ο Αγγελίδης χρησιμοποιεί αρκετές τεχνικές, που σκοπό έχουν να δώσουν το ύφος που επιθυμεί στο μυθιστόρημά του. Όχι μόνο το ύφος αλλά και την ατμόσφαιρα. Αφενός έχουμε το μέρος όπου όλα ξεκινάνε. Ένα νησί, μια μικρή κοινωνία. Ο άντρας, που επιστρέφει πίσω στον τόπο του, με σκοπό να φτιάξει κάτι μεγαλόπνοο, κάτι που θα δώσει ζωή σε ολόκληρο το νησί. Και όπως όλες οι μικρές κοινωνίες, έτσι κι αυτή εδώ, έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τους δικούς της κανόνες. Κάποιοι υποστηρίζουν την προσπάθεια και κάποιοι δεν τη χαιρετίζουν και με πολύ ενθουσιασμό. Άλλοι θέλουν τις θέσεις εργασίας που θα φέρει και άλλοι απεχθάνονται τον τουρισμό και το «κακό» που θα κάνουν οι τουρίστες στον τόπο. Η ίδια τεχνική φαίνεται πιο έντονα αργότερα, στα κεφάλαια που διαβάζουμε για την ιστορία της Έμμας. Πως γίνεται δεκτή από του ντόπιους όταν τη θεωρούν απλά περαστική και πως την αντιμετωπίζουν όταν μαθαίνουν το σκοπό της επίσκεψής της. Η επίδραση της μικρής, κλειστής κοινωνίας τόσο στη συγκεκριμένη ιστορία, όσο και γενικότερα, φαίνεται όσο προχωρούν τα κεφάλαια με την οπτική της Έμμας και η κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια. Η κλειστή κοινωνία του νησιού και το πως αυτή αποδέχεται ή όχι το διαφορετικό, φαίνεται σε κάποια σημεία και στην τρίτη ιστορία, αυτή του 1940, πιο πολύ όμως όταν βλέπουμε το παρελθόν της κοπέλας πριν το μοναστήρι, κάτι που δε γίνεται από την αρχή.
Αφετέρου, έχουμε τις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Βουτάμε λοιπόν σε ένα ταξίδι που μας πετάει από τη μια εποχή στην άλλη, προσπαθώντας να ενώσουμε τα κομμάτια και να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Έχοντας το αποτέλεσμα στο σήμερα, πρέπει να πάμε πίσω στο παρελθόν για να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Κι ενώ μας πάει αρκετά πίσω, δε θα επανέλθουμε στο σήμερα παρά μόνο στο τέλος. Έχουμε δηλαδή τρεις χρονικές περιόδους, αλλά στην ουσία, όλη η ιστορία διαδραματίζεται στις δύο του παρελθόντος. Σε ποια εποχή όμως ανήκει το μουμιοποιημένο πτώμα που βρέθηκε, κανείς δεν ξέρει. Μέχρι να ολοκληρωθεί η αφήγηση ταλαντευόμαστε και κάνουμε σενάρια, αλλά η απάντηση θα αργήσει πολύ.
Ο Γιώργος Αγγελίδης περιπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία, την αλήθεια με το ψέμα, τόσο, που μέχρι τις τελευταίες σελίδες αναρωτιέσαι τι πραγματικά συνέβη και τι όχι. Το κλίμα σε ολόκληρο το βιβλίο είναι τέτοιο που παραπαίει ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Είναι αλήθεια τα όσα βιώνουν οι χαρακτήρες ή είναι παραισθήσεις; Ο ίδιοι οι ήρωες του βιβλίου δυσκολεύονται να αντιληφθούν τη διαφορά και λογικό είναι να δυσκολευτούμε κι εμείς ως αναγνώστες.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία, ειδικά αυτά του παρόντος, που είναι ξεκάθαρα. Όμως, όσο πιο πίσω πάμε στο παρελθόν, κι ενώ νομίζουμε ότι όσα διαβάσαμε είναι ξεκάθαρα, η εικόνα που έχουμε αρχίζει να μπερδεύεται, να ξεθωριάζει στις άκρες. Τα όρια θολώνουν. Αυτή, είναι η επίδραση των αναξιόπιστων αφηγητών σε μια ιστορία και ο συγγραφέας εδώ, τους χειρίζεται δεξιοτεχνικά. Δε μας δίνει μια στείρα αφήγηση και μια αναδρομή στο παρελθόν, όπου παραθέτει όλα τα στοιχεία με χρονική ή οποιαδήποτε άλλη σειρά. Διαβάζουμε και προσπαθούμε να ξεδιαλύνουμε την ομίχλη που περιβάλει το παρελθόν. Κι ακόμα περισσότερο, την ομίχλη που έχει θολώσει το παρελθόν των δύο γυναικών πριν εμείς τις γνωρίσουμε. Τίποτα δεν ξεκινάει από όταν μας συστήνονται οι χαρακτήρες, κι όσο εκείνες μας δίνουν την οπτική τους τόσο μπερδεύεται το κουβάρι. Και κάθε φορά που λέμε τώρα θα φτάσουμε στην άκρη, τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε.
Μαγεία, θρησκεία, σκοτάδι, παραισθήσεις ή στοιχειά και περίεργες τελετές. Το βιβλίο αυτό έχει ότι χρειάζεται για να μπερδέψει το μυαλό μέχρι την τελευταία του σελίδα.
December 7, 2023
ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL
📚 Η άποψή μου 📚
Η αγάπη μου για τα ψυχολογικά θρίλερ μετρά πολλά χρόνια. Αντικρίζοντας το εξώφυλλο του καινούριου βιβλίου του Γιώργου Αγγελίδη, η επιθυμία μου να το αποκτήσω και να χαθώ στις σελίδες του έγινε, όπως ήταν αναμενόμενο, επιτακτική ανάγκη.
" ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ "
Ένας τίτλος κι ένα εξώφυλλο καθ' όλα επιβλητικά. Αμέσως αντιλαμβάνεται κανείς πως το σκότος κυριαρχεί. Έχει τυλίξει ασφυκτικά ένα μοναστήρι, το Μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων και τίποτα δεν προμηνύει κατι καλό...
Ξεκινώντας την ανάγνωση μαθαίνουμε πως ένας γνωστός γυναικολόγος αποφασίζει να φτιάξει ένα θέρετρο σ' ένα νησί. Η ανακάλυψη όμως ενός μουμιοποιημένου πτώματος έρχεται να ανατρέψει τα μεγαλεπήβολα σχέδια του...
Το πτώμα ανακαλύπτεται στη μέση ενός θαμμένου από βάτα πλυσταριού και θυμίζει έκπτωτο άγγελο...
Η ανακάλυψή του φέρνει στην επιφάνεια μνήμες βαθιά ριζωμένες στο παρελθόν του νησιού κάνοντας τους ντόπιους να ψιθυρίζουν ξανά και ξανά την ίδια φράση : " Η Κυρά των Αγγέλων! "
Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε δύο εποχές που ανήκουν στο μακρινό παρελθόν, αποκαλύπτοντάς μας δύο ή μαλλον τα κομμάτια μιας ζοφερής ιστορίας...
Ταξιδεύουμε λοιπόν πίσω στο 1940 και γνωρίζουμε την Άννα, μια ορφανή κοπέλα που αναγκάζεται να αναζητήσει καταφύγιο σ' ένα καθολικό μοναστήρι στην άλλη άκρη του νησιού της.
Η Άννα είναι πολύ διστακτική, αλλά δεν σταματά να επαναλαμβάνει στον εαυτό της πως πρόκειται για μια προσωρινή λύση.
Εξάλλου σιγά σιγά βλέπει πως στα πρόσωπα των μοναχών μπορεί να βρει μια αληθινή οικογένεια.
Όλα θα αλλάξουν όμως μέσα σ' ένα βράδυ...
Ποια σκοτεινά μυστικά κρύβονται στα σπλάχνα του μοναστηριού;
Τι προσπαθούν να κρύψουν οι μοναχές;
✍️ " Μήπως ήδη τρελαίνομαι; Μήπως φαντάστηκα όσα είδα; "
Η Άννα είναι αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια. Ακόμα κι αν αυτό της στοιχίσει την ίδια της την ζωή...
Παράλληλα με την Άννα, η οποία ξεδιπλώνει την ιστορία της,
μεταφερόμαστε μισό αιώνα αργότερα, στο 1966 και γνωρίζουμε την Έμμα.
Η Έμμα παλεύει να τα βγάλει πέρα μεγαλώνοντας μόνη της την κόρη της, την Φιλία. Τα χρέη κοντεύουν να την πνίξουν κα�� βρίσκεται στο πιο δύσκολο αδιέξοδο της ζωής της...
Οταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από έναν άγνωστο αριθμό και πληροφορείται πως είναι η μοναδική κληρονόμος ενός άνδρα που δεν έχει γνωρίσει ποτέ της, βλέπει τη μια και μοναδική διέξοδο στα προβλήματά της. Έτσι παίρνει την απόφαση να ταξιδέψει σ' ένα νησί στην άλλη άκρη του κόσμου και να κάνει μια νέα αρχή.
Η Έμμα κληρονομεί ένα μοναστήρι κι ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να διαθέσει για την αναστύλωση του και θεωρεί πως έχει γίνει πραγματικά ένα θαύμα!
Όμως, σύντομα θα ανακαλύψει πως τίποτα δεν είναι όπως νόμιζε...
Σύντομα θα έρθει αντιμέτωπη με το σκοτάδι που ενοικεί στο καταραμένο αυτό μοναστήρι, ένα μοναστήρι από το οποίο μισό αιώνα πριν εξαφανίστηκαν μυστηριωδως οι δώδεκα μοναχές, η ηγουμένη και μια χουφτα ορφανές κοπέλες μέσα σε μία νύχτα, διχως να αφήσουν κανένα ίχνος πίσω τους...
✍️ " Σε κάποια μέρη το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ. "
" ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ "
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ, ένα μυθιστόρημα τρόμου που είμαι σίγουρη πως θα σας καθηλώσει!
Ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας άκρως γλαφυρές περιγραφές και σκορπώντας απλόχερα μεγάλες δόσεις αγωνίας, κατορθώνει να δημιουργήσει μια επιβλητική ατμόσφαιρα που το δίχως άλλο θα στοιχειώσει τον αναγνώστη...
Όποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την ικανότητα του συγγραφέα σε πολλά επίπεδα.
Αρχικά, έχει δημιουργήσει μια πλοκή τόσο σφιχτοδεμένη που στο τέλος, όταν η αλήθεια έρθει στο φως, θα σας αφήσει άναυδους!
Έπειτα, έχει καταφέρει να σκιαγραφησει εξαιρετικά όλους τους ήρωες του. Όλοι έχουν αποκτήσει υπόσταση κι έχουν καταφέρει να αποτινάξουν από πάνω τους το χάρτινο σαρκίο τους.
Τέλος, ο συγγραφέας έχει μπλέξει αριστοτεχνικα την συνείδηση με το όνειρο, την πραγματικότητα με την φαντασία, την λογική με το παράλογο.
Είμαι σίγουρη πως θα υπάρξουν πολλές φορές που θα βρεθείτε στο μεταίχμιο των παραπάνω, διερωτόμενοι τι είναι αλήθεια και τι όχι...
Δεισιδαιμονίες...
Θύλοι...
Φρικτοί εφιάλτες...
Πααισθησεις...
Απόλυτος τρόμος...
Όλα ένα καλά μπλεγμένο κουβάρι...
Τι θα αποκαλυφθεί όταν ο συγγραφέας καταφέρει να το ξετυλιξει;
Κλείνοντας θα ήθελα να σας παραθέσω κάποια αποσπάσματα που συγκράτησα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης:
✍️ " Τελικα, είμαστε ηλιθια όντα οι άνθρωποι. Ξεχνάμε. Αυτά που πρέπει να ξεχάσουμε τα θυμόμαστε κάθε λεπτό. Κι αυτά που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ μάς διαφεύγουν ακριβώς γιατί είναι τόσο προφανή. "
✍️ " Πολλές φορές αυτά που δεν πιστεύουμε, που ξέρουμε ότι δεν μπορεί να είναι αληθινά, έχουν τον τρόπο τους να μας φοβιζουν περισσότερο από εκείνα στα οποία πιστεύουμε. "
✍️ " Υπό τη σκιά του φόβου, ακόμα και τα πιο παράλογα φαντάζουν λογικά. "
✍️ " Η αλήθεια είναι πιο τρομακτική ακόμα και από το πιο τερατώδες κατασκεύασμα του μυαλού. Ειδικά όταν για χρόνια την κρύβεις στις σκιές. [..] Αυτή κάπως τρέφεται από το σκοτάδι, διογκώνεται, κι όταν πια επιστρέφει, δεν υπάρχει πουθενά μέρος να κρυφτείς για να γλιτώσεις. Όταν πια επιστρέφει... "
✍️ " Το παρελθόν δεν ξεγραφεται. Ακόμα κι αν προσποιηθείς πως δεν το θυμάσαι, αυτό παραμένει κρυμμένο στις σκιές, μέχρι που αποφασίζει πως είναι ώρα. Και τότε επιστρέφει να σε στοιχειώσει, πάντοτε με μαθηματική ακρίβεια τη στιγμή που μπορεί να κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά. "
" ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ "
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσουν οι λάτρεις του είδους!
Μια σκοτεινή ιστορία που έρχεται να αποδείξει πως η ζωή κάνει κύκλους από τους οποίους δύσκολα ξεφεύγει κανείς...
Ενα βιβλίο που έρχεται να επιβεβαιώσει πως δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στην αλήθεια μιας κι εκείνη πάντα θα καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να έρχεται στο φως.
Το βιβλίο αυτό σηματοδοτεί την
" γνωριμία " μου με τον συγκεκριμένο συγγραφέα και ομολογώ πως μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο! Πολλά συγχαρητήρια!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL
📚 Η άποψή μου 📚
Η αγάπη μου για τα ψυχολογικά θρίλερ μετρά πολλά χρόνια. Αντικρίζοντας το εξώφυλλο του καινούριου βιβλίου του Γιώργου Αγγελίδη, η επιθυμία μου να το αποκτήσω και να χαθώ στις σελίδες του έγινε, όπως ήταν αναμενόμενο, επιτακτική ανάγκη.
" ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ "
Ένας τίτλος κι ένα εξώφυλλο καθ' όλα επιβλητικά. Αμέσως αντιλαμβάνεται κανείς πως το σκότος κυριαρχεί. Έχει τυλίξει ασφυκτικά ένα μοναστήρι, το Μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων και τίποτα δεν προμηνύει κατι καλό...
Ξεκινώντας την ανάγνωση μαθαίνουμε πως ένας γνωστός γυναικολόγος αποφασίζει να φτιάξει ένα θέρετρο σ' ένα νησί. Η ανακάλυψη όμως ενός μουμιοποιημένου πτώματος έρχεται να ανατρέψει τα μεγαλεπήβολα σχέδια του...
Το πτώμα ανακαλύπτεται στη μέση ενός θαμμένου από βάτα πλυσταριού και θυμίζει έκπτωτο άγγελο...
Η ανακάλυψή του φέρνει στην επιφάνεια μνήμες βαθιά ριζωμένες στο παρελθόν του νησιού κάνοντας τους ντόπιους να ψιθυρίζουν ξανά και ξανά την ίδια φράση : " Η Κυρά των Αγγέλων! "
Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε δύο εποχές που ανήκουν στο μακρινό παρελθόν, αποκαλύπτοντάς μας δύο ή μαλλον τα κομμάτια μιας ζοφερής ιστορίας...
Ταξιδεύουμε λοιπόν πίσω στο 1940 και γνωρίζουμε την Άννα, μια ορφανή κοπέλα που αναγκάζεται να αναζητήσει καταφύγιο σ' ένα καθολικό μοναστήρι στην άλλη άκρη του νησιού της.
Η Άννα είναι πολύ διστακτική, αλλά δεν σταματά να επαναλαμβάνει στον εαυτό της πως πρόκειται για μια προσωρινή λύση.
Εξάλλου σιγά σιγά βλέπει πως στα πρόσωπα των μοναχών μπορεί να βρει μια αληθινή οικογένεια.
Όλα θα αλλάξουν όμως μέσα σ' ένα βράδυ...
Ποια σκοτεινά μυστικά κρύβονται στα σπλάχνα του μοναστηριού;
Τι προσπαθούν να κρύψουν οι μοναχές;
✍️ " Μήπως ήδη τρελαίνομαι; Μήπως φαντάστηκα όσα είδα; "
Η Άννα είναι αποφασισμένη να μάθει την αλήθεια. Ακόμα κι αν αυτό της στοιχίσει την ίδια της την ζωή...
Παράλληλα με την Άννα, η οποία ξεδιπλώνει την ιστορία της,
μεταφερόμαστε μισό αιώνα αργότερα, στο 1966 και γνωρίζουμε την Έμμα.
Η Έμμα παλεύει να τα βγάλει πέρα μεγαλώνοντας μόνη της την κόρη της, την Φιλία. Τα χρέη κοντεύουν να την πνίξουν κα�� βρίσκεται στο πιο δύσκολο αδιέξοδο της ζωής της...
Οταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από έναν άγνωστο αριθμό και πληροφορείται πως είναι η μοναδική κληρονόμος ενός άνδρα που δεν έχει γνωρίσει ποτέ της, βλέπει τη μια και μοναδική διέξοδο στα προβλήματά της. Έτσι παίρνει την απόφαση να ταξιδέψει σ' ένα νησί στην άλλη άκρη του κόσμου και να κάνει μια νέα αρχή.
Η Έμμα κληρονομεί ένα μοναστήρι κι ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να διαθέσει για την αναστύλωση του και θεωρεί πως έχει γίνει πραγματικά ένα θαύμα!
Όμως, σύντομα θα ανακαλύψει πως τίποτα δεν είναι όπως νόμιζε...
Σύντομα θα έρθει αντιμέτωπη με το σκοτάδι που ενοικεί στο καταραμένο αυτό μοναστήρι, ένα μοναστήρι από το οποίο μισό αιώνα πριν εξαφανίστηκαν μυστηριωδως οι δώδεκα μοναχές, η ηγουμένη και μια χουφτα ορφανές κοπέλες μέσα σε μία νύχτα, διχως να αφήσουν κανένα ίχνος πίσω τους...
✍️ " Σε κάποια μέρη το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ. "
" ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ "
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ, ένα μυθιστόρημα τρόμου που είμαι σίγουρη πως θα σας καθηλώσει!
Ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας άκρως γλαφυρές περιγραφές και σκορπώντας απλόχερα μεγάλες δόσεις αγωνίας, κατορθώνει να δημιουργήσει μια επιβλητική ατμόσφαιρα που το δίχως άλλο θα στοιχειώσει τον αναγνώστη...
Όποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την ικανότητα του συγγραφέα σε πολλά επίπεδα.
Αρχικά, έχει δημιουργήσει μια πλοκή τόσο σφιχτοδεμένη που στο τέλος, όταν η αλήθεια έρθει στο φως, θα σας αφήσει άναυδους!
Έπειτα, έχει καταφέρει να σκιαγραφησει εξαιρετικά όλους τους ήρωες του. Όλοι έχουν αποκτήσει υπόσταση κι έχουν καταφέρει να αποτινάξουν από πάνω τους το χάρτινο σαρκίο τους.
Τέλος, ο συγγραφέας έχει μπλέξει αριστοτεχνικα την συνείδηση με το όνειρο, την πραγματικότητα με την φαντασία, την λογική με το παράλογο.
Είμαι σίγουρη πως θα υπάρξουν πολλές φορές που θα βρεθείτε στο μεταίχμιο των παραπάνω, διερωτόμενοι τι είναι αλήθεια και τι όχι...
Δεισιδαιμονίες...
Θύλοι...
Φρικτοί εφιάλτες...
Πααισθησεις...
Απόλυτος τρόμος...
Όλα ένα καλά μπλεγμένο κουβάρι...
Τι θα αποκαλυφθεί όταν ο συγγραφέας καταφέρει να το ξετυλιξει;
Κλείνοντας θα ήθελα να σας παραθέσω κάποια αποσπάσματα που συγκράτησα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης:
✍️ " Τελικα, είμαστε ηλιθια όντα οι άνθρωποι. Ξεχνάμε. Αυτά που πρέπει να ξεχάσουμε τα θυμόμαστε κάθε λεπτό. Κι αυτά που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ μάς διαφεύγουν ακριβώς γιατί είναι τόσο προφανή. "
✍️ " Πολλές φορές αυτά που δεν πιστεύουμε, που ξέρουμε ότι δεν μπορεί να είναι αληθινά, έχουν τον τρόπο τους να μας φοβιζουν περισσότερο από εκείνα στα οποία πιστεύουμε. "
✍️ " Υπό τη σκιά του φόβου, ακόμα και τα πιο παράλογα φαντάζουν λογικά. "
✍️ " Η αλήθεια είναι πιο τρομακτική ακόμα και από το πιο τερατώδες κατασκεύασμα του μυαλού. Ειδικά όταν για χρόνια την κρύβεις στις σκιές. [..] Αυτή κάπως τρέφεται από το σκοτάδι, διογκώνεται, κι όταν πια επιστρέφει, δεν υπάρχει πουθενά μέρος να κρυφτείς για να γλιτώσεις. Όταν πια επιστρέφει... "
✍️ " Το παρελθόν δεν ξεγραφεται. Ακόμα κι αν προσποιηθείς πως δεν το θυμάσαι, αυτό παραμένει κρυμμένο στις σκιές, μέχρι που αποφασίζει πως είναι ώρα. Και τότε επιστρέφει να σε στοιχειώσει, πάντοτε με μαθηματική ακρίβεια τη στιγμή που μπορεί να κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά. "
" ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ "
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσουν οι λάτρεις του είδους!
Μια σκοτεινή ιστορία που έρχεται να αποδείξει πως η ζωή κάνει κύκλους από τους οποίους δύσκολα ξεφεύγει κανείς...
Ενα βιβλίο που έρχεται να επιβεβαιώσει πως δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στην αλήθεια μιας κι εκείνη πάντα θα καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να έρχεται στο φως.
Το βιβλίο αυτό σηματοδοτεί την
" γνωριμία " μου με τον συγκεκριμένο συγγραφέα και ομολογώ πως μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο! Πολλά συγχαρητήρια!
October 27, 2024
Ο Γιώργος Αγγελίδης πήγε το trope unreliable narrator σε άλλο επίπεδο.
November 27, 2023
Οι οικοδομικές εργασίες για μια ξενοδοχειακή μονάδα σ� ένα νησί διακόπτονται όταν ανακαλύπτεται μουμιοποιημένο το πτώμα μιας δολοφονημένης κοπέλας. Η στάση του σώματός της μοιάζει με αυτήν της Κυράς των Αγγέλων, το μοναστήρι της οποίας έχει πλέον εγκαταλειφθεί αλλά τη δεκαετία του 1940 είχε πολλές μοναχές και οικότροφους, όλες τους όμως εξαφανίστηκαν τότε μυστηριωδώς χωρίς να αφήσουν πίσω τους ίχνη. Αργότερα, τη δεκαετία του 1990, μια γυναίκα κληρονομεί το μοναστήρι και αφήνει πίσω τη σκληρή ζωή της στην Αμερική για να κάνει μια νέα αρχή, σύντομα όμως θα ανακαλύψει πως το κτήριο και η περιοχή κρύβουν πολλά μυστικά που αν έρθουν στο φως κινδυνεύει η ζωή της. Πώς συνδέονται αυτές οι δύο ιστορίες; Ποια είναι η Κυρά των Αγγέλων και τι λένε οι φήμες για την κατάρα της; Πώς μπορεί να χειριστεί κανείς μια σκοτεινή κληρονομιά από την οποία δεν μπορεί να απαλλαγεί εύκολα;
Ο Γιώργος Αγγελίδης έγραψε ένα δυνατό, έξυπνο και ευρηματικό μυθιστόρημα τρόμου που εκτυλίσσεται στο καθολικό μοναστήρι ενός αιγαιοπελαγίτικου νησιού. Η δράση ξετυλίγεται σε δύο κυρίως άξονες, στις αρχές του 1940 και στο 1996, σύντομα όμως ο τρόπος γραφής αναμιγνύει υποδειγματικά τις δύο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες και μας ταξιδεύει πότε στο σήμερα και πότε στο χτες συστήνοντάς μας δύο διαφορετικές γυναίκες που έχουν να πολεμήσουν, να παλέψουν, να νικήσουν, να επιβιώσουν από τη σκοτεινή κληρονομιά που τις κυνηγάει. Ο τρόπος γραφής είναι τέτοιος που μπλέκει τη φαντασία με την πραγματικότητα, τους εφιάλτες που βιώνουν οι δύο ηρωίδες με τα πραγματικά γεγονότα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, το σήμερα με το χτες. Οι εναλλαγές μεταξύ των διαφορετικών αφηγηματικών περιόδων κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον κι είναι έτσι δοσμένες που δε χάθηκα ούτε μπερδεύτηκα στιγμή. Ο συγγραφέας στήνει πολύ καλά τις ιστορίες του, με τους χαρακτήρες του να έχουν ένα παρελθόν που βγαίνει σιγά σιγά στην επιφάνεια μέσα από πρωθύστερα, συμβάλλοντας ακόμη περισσότερο στην αγωνία και στο μυστήριο. Ρεαλιστικές περιγραφές τοπίων και φύσης, ανθρώπων και καιρικών φαινομένων, καλολογικά στοιχεία, παρομοιώσεις και μεταφορές που χαρίζουν λογοτεχνικότητα σ� έναν αγώνα δρόμου προς την αλήθεια που θα ενώσει αυτές τις διαφορετικές περιόδους: «Τα σύννεφα γλιστρούσαν γοργά στον γκρίζο ουρανό. Θαρρείς και βιάζονταν στο δρόμο τους από το κορφοβούνι που τα έφτυνε μέχρι τη θάλασσα που τα ξεθώριαζε στην ανυπαρξία» (σελ. 11). Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεπηδάει μια ανάγλυφη και υποβλητική ατμόσφαιρα τρόμου που δε δημιουργείται από περιγραφές φρικαλεοτήτων ή άλλες εύκολες λύσεις. Καλά μελετημένο λεξιλόγιο, σωστή έμφαση στα γεγονότα που πρέπει τη στιγμή που πρέπει, καλοσχεδιασμένες ανατροπές μα πάνω απ� όλα ένα πανέξυπνο παιχνίδι με τον αναγνώστη είναι μερικά μόνο από τα πλεονεκτήματα της συναρπαστικής αυτής περιπέτειας. Η αγωνία κορυφώνεται για διαφορετικό λόγο σε κάθε χρονική περίοδο, με κυρίαρχη τη βασική ερώτηση: πώς συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους και τι συμβαίνει με το μοναστήρι που βρίσκεται πάντοτε μπροστά μας;
Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση γνωρίζουμε την Άννα, η οποία κλέβει ένα τετράδιο από το γραφείο της ηγουμένης και αρχίζει να γράφει μανιωδώς για όσα βλέπει και για όσα ακούει από τη στιγμή που ήρθε στη μονή. Ορφανή, τη μεγάλωσε ο θείος της και την έστειλε στο μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων για ασφάλεια και για δουλειά. Στο μοναστήρι λειτουργεί και οικοτροφείο που χρειάζεται μια κοπέλα για τις δουλειές, τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο αγγελικά. Τι απέγιναν οι γονείς της όμως και γιατί μεγάλωσε με τον θείο της; Θα επιστρέψει από τον πόλεμο; Η Άννα είναι πρόθυμη να δεχτεί αυτήν τη νέα ζωή, μόνο που είδε κάτι που τη φόβισε πολύ και γι� αυτό άρχισε να ξετυλίγει ένα κουβάρι γεμάτο μυστηριώδη και αλλόκοτα γεγονότα. Πώς γίνεται μέσα σε μια νύχτα να εξαφανιστούν ταυτόχρονα και χωρίς ίχνη οι μοναχές του μοναστηριού και οι οικότροφοι; Δώδεκα μοναχές, η ηγουμένη και οχτώ ορφανές κοπέλες θα τυλίξουν την Άννα σ� έναν ασφυκτικό κλοιό. «Ο δρόμος των Αγγέλων είναι επώδ��νος. Όμως η σωτηρία της ψυχής και η θέωση αξίζουν κάθε είδους μαρτύριο. Σωματικό ή ψυχικό» (σελ. 131). Μήπως όμως αυτή η δικαιολογία δεν είναι αρκετή για να εξηγηθούν τα όσα αντικρίζει η Άννα και κάποιοι παίρνουν στα χέρια τους την κατάσταση για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους ανομολόγητα σχέδια; Είναι πραγματικότητα ή οράματα αυτά που βλέπει η Άννα; Τι κρύβει το μοναστήρι; Τι θα συμβεί που θα ατσαλώσει τη θέληση της Άννας να μείνει και να λύσει τον αινιγματικό γρίφο με τις φριχτές σκηνές που βλέπει τη μια στιγμή αλλά εξαφανίζονται την επόμενη; Αποκούμπι και σημαντικό στήριγμα στον αγώνα της είναι ο κηπουρός Θεοχάρης με το ξύλινο πόδι, που εμφανίζεται σχεδόν ως δια μαγείας την πιο κρίσιμη στιγμή, επομένως μήπως έχει κι αυτός τα δικά του σχέδια;
Ταυτόχρονα, πάλι με πρωτοπρόσωπη γραφή, γνωρίζουμε και την Έμμα Σμιθ, μητέρα της Φιλίας, ενός κοριτσιού που συνεννοείται μαζί της με συσκευή επικοινωνίας γεμάτη εικονίδια. Η Έμμα, που βιώνει κακοποιητικές στιγμές στον γάμο της, βρίσκει τη δύναμη να ταξιδέψει στο νησί, αφήνοντας πίσω τη σκληρή και δύσκολη ζωή της μονογονεϊκής οικογένειας και τις διπλοβάρδιες σε φαστφουντάδικο στην Αμερική. Η Φιλία, ένα ιδιαίτερο παιδί, κρύβει επιθετικότητα και ξεσπά σε εκρήξεις βίας και μίσους και η μητέρα της κάνει σκληρό αγώνα για να κρατήσει όρθια τη μεταξύ τους σχέση, να τη βοηθήσει όσο και όπως μπορεί και να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη της. Η ζωή τους είναι δύσκολη, σκληρή, γεμάτη δάνεια και δουλειές του ποδαριού, με τους δικούς της ανθρώπους να της έχουν γυρίσει την πλάτη. Η παράδοξη και παράξενη κληρονομιά που την έφερε στην Ελλάδα είναι η αφορμή που θα της δώσει τη δύναμη για να κάνει τα πάντα ώστε να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να γίνει δυνατή, ικανή να μεγαλώσει επιτέλους σωστά το παιδί της, να πάψουν να τη λυπούνται. Το χωριό Αμάραντος, όπου και το μοναστήρι, περιγράφεται με κάθε παραστατική λεπτομέρεια, ζωντανεύοντας με υπέροχο και ρεαλιστικό τρόπο ένα συνηθισμένο νησιώτικο χωριό, με τη μεσημεριανή του ραστώνη, τα ασβεστωμένα σπίτια, το καφενείο-ταβέρνα που ανοίγει μόνο το βράδυ, με τους κατοίκους να λείπουν στα χωράφια και τις γυναίκες να ετοιμάζουν το φαγητό στις πόρτες των σπιτιών, με τα παιδιά να τρέχουν ελεύθερα στα σοκάκια κλπ. Πόσο όμορφη και ειδυλλιακή εικόνα και πόσο ριζικά αλλάζει όταν οι κάτοικοι μαθαίνουν τον πραγματικό λόγο της παρουσίας της Έμμα στον τόπο τους. Τι συμβαίνει λοιπόν στο μοναστήρι που δημιουργεί την άκρως αντίθετη ατμόσφαιρα, αυτήν του φόβου και της αγωνίας; Γιατί όποιος ακούει γι� αυτό μεταμορφώνεται από καλοσυνάτο και ευγενικό σε εσωστρεφή και ψυχρό συνομιλητή; Τι συνέβη κι έπαψε ο τόπος να είναι μετά τον πόλεμο καρπερός; Στο πλάι της Έμμα θα σταθεί ο γοητευτικός και ορθολογιστής ιερέας Ιάκωβος, που δε δίνει σημασία στις φήμες και στις δεισιδαιμονίες του χωριού για το μοναστήρι, αντιθέτως, προτιμά να σκέφτεται και να ερευνά. Η Έμμα τον ερωτεύεται και αποζητά τη βοήθειά του ώστε να καταφέρει να ξεπεράσει την εχθρότητα των κατοίκων και ταυτόχρονα να καταλάβει πώς και γιατί βρέθηκε μπλεγμένη με το μοναστήρι και τι μυστικά κρύβει. Μόνο που�
Η «Σκοτεινή κληρονομιά», με το ερεβώδες φόντο, τις αξέχαστες στιγμές τρόμου, τα υποδειγματικά πισωγυρίσματα μεταξύ πραγματικότητας και εφιάλτη, μεταξύ του σήμερα και του χτες, ξεδιπλώνει με μαεστρία και με αξιόλογο τρόπο δύο ιστορίες όπου πρωταγωνιστούν ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, άκρως ρεαλιστικοί, απόλυτα ανθρώπινοι, με καλοδουλεμένα αίτια και αιτιατά, δράσεις και αντιδράσεις. Καμία πρόταση δεν είναι περιττή και ακόμη και η παραμικρή λέξη είναι απόλυτα ταιριαστή με την κουλτούρα, τη νοοτροπία και τις αντιλήψεις του κάθε ήρωα που μας συστήνεται μέσα από το κείμενο. Η Άννα μεγαλώνει με τον θείο της που αναγκάζεται να πάει στον πόλεμο και καταλύει σ� ένα μοναστήρι γεμάτο μυστικά, γεμίζει ερωτήματα αλλά πεισμώνει, παθαίνει σοκ με όσα αντικρίζει και με όσα, αντίθετα, της καταμαρτυρούν αλλά επιμένει να φτάσει στην άκρη του νήματος. Ταυτόχρονα, η Έμμα είναι μια γυναίκα που βιώνει έναν κακοποιητικό γάμο και αγωνίζεται να μεγαλώσει ένα παιδί με αναπηρία. Πώς βρήκε τη δύναμη να φύγει μακριά από τον δυνάστη της; Πώς θα είναι η σχέση της με την κόρη της από δω και πέρα; Ο συγγραφέας κατάφερε να διεισδύσει στην ψυχοσύνθεση δύο διαφορετικών γυναικών και να τις παρουσιάσει με πιστότητα και αληθοφάνεια, τοποθετώντας δίπλα τους εξίσου ολοκληρωμένες προσωπικότητες με τις οποίες συμπάσχουμε, θυμώνουμε, λυπούμαστε κλπ. Επιπλέον, οι έξυπνες και υπολογισμένες εναλλαγές στις εξελίξεις του παρόντος και του παρελθόντος αλλά και του ίδιου του περιστατικού, μιας κι εκεί που διαβάζουμε για κάτι, αυτό το ίδιο συμβάν αλλάζει οπτικές γωνίες, θέση στον χωροχρόνο και ξαναστήνεται υπό άλλες συνθήκες και με άλλους θεατές δημιουργούν ένα αείρροο καλειδοσκόπιο με ποικίλες οπτικές γωνίες που εμπλουτίζουν τη δράση. Για να μην αναφερθώ στην πανέξυπνη ανατροπή κοντά στο τέλος του βιβλίου που άλλαξε ριζικά τις οπτικές γωνίες κι έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση, μόνο και μόνο προσδίδοντας ακόμη περισσότερη φρίκη και αγωνία για τα όσα συνέβαιναν μπροστά στα μάτια μου αλλά δεν τους έδινα σημασία γιατί η ροή, οι εξελίξεις, με παρέσερναν αλλού! Πόσα διαχρονικά μηνύματα, πόσες καίριες παρατηρήσεις παρεισφρέουν ανάμεσα στις γραμμές, όπως για παράδειγμα: «…τ� παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και δεν μπορεί να μας αγγίξει όσο δεν του το επιτρέπουμε» (σελ. 247). Και αργότερα: «Το παρελθόν έχει παρέλθει, δεν μπορούμε να το αγγίξουμε, να το αλλάξουμε, οπότε δεν έχει νόημα να το σκεφτόμαστε. Το μέλλον, πάλι, είναι αβέβαιο, οπότε είναι ανούσιο να επιχειρούμε να το τιθασεύσουμε πριν γίνει παρόν…Μπορεί να μην μπορούμε να αγγίξουμε το παρελθόν� μα εκείνο μας αγγίζει διαρκώς γιατί μας έχει ήδη αλλάξει. Μας έχει κάνει αυτό που είμαστε στο παρόν» (σελ. 305).
Το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Αγγελίδη είναι σαν ένα βάζο με μελάσα που βουτάς μέσα του γεμάτος περιέργεια να δεις τι υπάρχει στο κέντρο ή στον πάτο κι ώσπου να φτάσεις εκεί έχουν κολλήσει πάνω σου χιλιάδες λέξεις που συναποτελούν το περιεχόμενο του βιβλίου και τις κουβαλάς μαζί σου ως το μοιραίο και λυτρωτικό τέλος της ανάγνωσης. Παιχνίδια με το μυαλό του αναγνώστη, μάχες μεταξύ δεισιδαιμονίας και πραγματικότητας, διαρκές κυνήγι φανταστικού και ρεαλιστικού, η μια ιστορία βυθίζεται μες στην άλλη με τέτοιο τρόπο που αδιαφορούσα για το γιατί ενώνονταν, αφού με ενδιέφερε κυρίως το πώς ενώνονταν, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, τρόμος και σασπένς, ανατριχιαστικές περιγραφές που στήνουν υποβλητική ατμόσφαιρα σε κάθε σημείο του νησιού, του μοναστηριού, της εξοχής είναι μερικά μόνο από τα γνωρίσματα ενός δυνατού, καλού βιβλίου που θα θυμάμαι για καιρό.
Πρώτη δημοσίευση στο site μου:
Ο Γιώργος Αγγελίδης έγραψε ένα δυνατό, έξυπνο και ευρηματικό μυθιστόρημα τρόμου που εκτυλίσσεται στο καθολικό μοναστήρι ενός αιγαιοπελαγίτικου νησιού. Η δράση ξετυλίγεται σε δύο κυρίως άξονες, στις αρχές του 1940 και στο 1996, σύντομα όμως ο τρόπος γραφής αναμιγνύει υποδειγματικά τις δύο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες και μας ταξιδεύει πότε στο σήμερα και πότε στο χτες συστήνοντάς μας δύο διαφορετικές γυναίκες που έχουν να πολεμήσουν, να παλέψουν, να νικήσουν, να επιβιώσουν από τη σκοτεινή κληρονομιά που τις κυνηγάει. Ο τρόπος γραφής είναι τέτοιος που μπλέκει τη φαντασία με την πραγματικότητα, τους εφιάλτες που βιώνουν οι δύο ηρωίδες με τα πραγματικά γεγονότα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, το σήμερα με το χτες. Οι εναλλαγές μεταξύ των διαφορετικών αφηγηματικών περιόδων κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον κι είναι έτσι δοσμένες που δε χάθηκα ούτε μπερδεύτηκα στιγμή. Ο συγγραφέας στήνει πολύ καλά τις ιστορίες του, με τους χαρακτήρες του να έχουν ένα παρελθόν που βγαίνει σιγά σιγά στην επιφάνεια μέσα από πρωθύστερα, συμβάλλοντας ακόμη περισσότερο στην αγωνία και στο μυστήριο. Ρεαλιστικές περιγραφές τοπίων και φύσης, ανθρώπων και καιρικών φαινομένων, καλολογικά στοιχεία, παρομοιώσεις και μεταφορές που χαρίζουν λογοτεχνικότητα σ� έναν αγώνα δρόμου προς την αλήθεια που θα ενώσει αυτές τις διαφορετικές περιόδους: «Τα σύννεφα γλιστρούσαν γοργά στον γκρίζο ουρανό. Θαρρείς και βιάζονταν στο δρόμο τους από το κορφοβούνι που τα έφτυνε μέχρι τη θάλασσα που τα ξεθώριαζε στην ανυπαρξία» (σελ. 11). Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεπηδάει μια ανάγλυφη και υποβλητική ατμόσφαιρα τρόμου που δε δημιουργείται από περιγραφές φρικαλεοτήτων ή άλλες εύκολες λύσεις. Καλά μελετημένο λεξιλόγιο, σωστή έμφαση στα γεγονότα που πρέπει τη στιγμή που πρέπει, καλοσχεδιασμένες ανατροπές μα πάνω απ� όλα ένα πανέξυπνο παιχνίδι με τον αναγνώστη είναι μερικά μόνο από τα πλεονεκτήματα της συναρπαστικής αυτής περιπέτειας. Η αγωνία κορυφώνεται για διαφορετικό λόγο σε κάθε χρονική περίοδο, με κυρίαρχη τη βασική ερώτηση: πώς συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους και τι συμβαίνει με το μοναστήρι που βρίσκεται πάντοτε μπροστά μας;
Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση γνωρίζουμε την Άννα, η οποία κλέβει ένα τετράδιο από το γραφείο της ηγουμένης και αρχίζει να γράφει μανιωδώς για όσα βλέπει και για όσα ακούει από τη στιγμή που ήρθε στη μονή. Ορφανή, τη μεγάλωσε ο θείος της και την έστειλε στο μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων για ασφάλεια και για δουλειά. Στο μοναστήρι λειτουργεί και οικοτροφείο που χρειάζεται μια κοπέλα για τις δουλειές, τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο αγγελικά. Τι απέγιναν οι γονείς της όμως και γιατί μεγάλωσε με τον θείο της; Θα επιστρέψει από τον πόλεμο; Η Άννα είναι πρόθυμη να δεχτεί αυτήν τη νέα ζωή, μόνο που είδε κάτι που τη φόβισε πολύ και γι� αυτό άρχισε να ξετυλίγει ένα κουβάρι γεμάτο μυστηριώδη και αλλόκοτα γεγονότα. Πώς γίνεται μέσα σε μια νύχτα να εξαφανιστούν ταυτόχρονα και χωρίς ίχνη οι μοναχές του μοναστηριού και οι οικότροφοι; Δώδεκα μοναχές, η ηγουμένη και οχτώ ορφανές κοπέλες θα τυλίξουν την Άννα σ� έναν ασφυκτικό κλοιό. «Ο δρόμος των Αγγέλων είναι επώδ��νος. Όμως η σωτηρία της ψυχής και η θέωση αξίζουν κάθε είδους μαρτύριο. Σωματικό ή ψυχικό» (σελ. 131). Μήπως όμως αυτή η δικαιολογία δεν είναι αρκετή για να εξηγηθούν τα όσα αντικρίζει η Άννα και κάποιοι παίρνουν στα χέρια τους την κατάσταση για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους ανομολόγητα σχέδια; Είναι πραγματικότητα ή οράματα αυτά που βλέπει η Άννα; Τι κρύβει το μοναστήρι; Τι θα συμβεί που θα ατσαλώσει τη θέληση της Άννας να μείνει και να λύσει τον αινιγματικό γρίφο με τις φριχτές σκηνές που βλέπει τη μια στιγμή αλλά εξαφανίζονται την επόμενη; Αποκούμπι και σημαντικό στήριγμα στον αγώνα της είναι ο κηπουρός Θεοχάρης με το ξύλινο πόδι, που εμφανίζεται σχεδόν ως δια μαγείας την πιο κρίσιμη στιγμή, επομένως μήπως έχει κι αυτός τα δικά του σχέδια;
Ταυτόχρονα, πάλι με πρωτοπρόσωπη γραφή, γνωρίζουμε και την Έμμα Σμιθ, μητέρα της Φιλίας, ενός κοριτσιού που συνεννοείται μαζί της με συσκευή επικοινωνίας γεμάτη εικονίδια. Η Έμμα, που βιώνει κακοποιητικές στιγμές στον γάμο της, βρίσκει τη δύναμη να ταξιδέψει στο νησί, αφήνοντας πίσω τη σκληρή και δύσκολη ζωή της μονογονεϊκής οικογένειας και τις διπλοβάρδιες σε φαστφουντάδικο στην Αμερική. Η Φιλία, ένα ιδιαίτερο παιδί, κρύβει επιθετικότητα και ξεσπά σε εκρήξεις βίας και μίσους και η μητέρα της κάνει σκληρό αγώνα για να κρατήσει όρθια τη μεταξύ τους σχέση, να τη βοηθήσει όσο και όπως μπορεί και να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη της. Η ζωή τους είναι δύσκολη, σκληρή, γεμάτη δάνεια και δουλειές του ποδαριού, με τους δικούς της ανθρώπους να της έχουν γυρίσει την πλάτη. Η παράδοξη και παράξενη κληρονομιά που την έφερε στην Ελλάδα είναι η αφορμή που θα της δώσει τη δύναμη για να κάνει τα πάντα ώστε να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να γίνει δυνατή, ικανή να μεγαλώσει επιτέλους σωστά το παιδί της, να πάψουν να τη λυπούνται. Το χωριό Αμάραντος, όπου και το μοναστήρι, περιγράφεται με κάθε παραστατική λεπτομέρεια, ζωντανεύοντας με υπέροχο και ρεαλιστικό τρόπο ένα συνηθισμένο νησιώτικο χωριό, με τη μεσημεριανή του ραστώνη, τα ασβεστωμένα σπίτια, το καφενείο-ταβέρνα που ανοίγει μόνο το βράδυ, με τους κατοίκους να λείπουν στα χωράφια και τις γυναίκες να ετοιμάζουν το φαγητό στις πόρτες των σπιτιών, με τα παιδιά να τρέχουν ελεύθερα στα σοκάκια κλπ. Πόσο όμορφη και ειδυλλιακή εικόνα και πόσο ριζικά αλλάζει όταν οι κάτοικοι μαθαίνουν τον πραγματικό λόγο της παρουσίας της Έμμα στον τόπο τους. Τι συμβαίνει λοιπόν στο μοναστήρι που δημιουργεί την άκρως αντίθετη ατμόσφαιρα, αυτήν του φόβου και της αγωνίας; Γιατί όποιος ακούει γι� αυτό μεταμορφώνεται από καλοσυνάτο και ευγενικό σε εσωστρεφή και ψυχρό συνομιλητή; Τι συνέβη κι έπαψε ο τόπος να είναι μετά τον πόλεμο καρπερός; Στο πλάι της Έμμα θα σταθεί ο γοητευτικός και ορθολογιστής ιερέας Ιάκωβος, που δε δίνει σημασία στις φήμες και στις δεισιδαιμονίες του χωριού για το μοναστήρι, αντιθέτως, προτιμά να σκέφτεται και να ερευνά. Η Έμμα τον ερωτεύεται και αποζητά τη βοήθειά του ώστε να καταφέρει να ξεπεράσει την εχθρότητα των κατοίκων και ταυτόχρονα να καταλάβει πώς και γιατί βρέθηκε μπλεγμένη με το μοναστήρι και τι μυστικά κρύβει. Μόνο που�
Η «Σκοτεινή κληρονομιά», με το ερεβώδες φόντο, τις αξέχαστες στιγμές τρόμου, τα υποδειγματικά πισωγυρίσματα μεταξύ πραγματικότητας και εφιάλτη, μεταξύ του σήμερα και του χτες, ξεδιπλώνει με μαεστρία και με αξιόλογο τρόπο δύο ιστορίες όπου πρωταγωνιστούν ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, άκρως ρεαλιστικοί, απόλυτα ανθρώπινοι, με καλοδουλεμένα αίτια και αιτιατά, δράσεις και αντιδράσεις. Καμία πρόταση δεν είναι περιττή και ακόμη και η παραμικρή λέξη είναι απόλυτα ταιριαστή με την κουλτούρα, τη νοοτροπία και τις αντιλήψεις του κάθε ήρωα που μας συστήνεται μέσα από το κείμενο. Η Άννα μεγαλώνει με τον θείο της που αναγκάζεται να πάει στον πόλεμο και καταλύει σ� ένα μοναστήρι γεμάτο μυστικά, γεμίζει ερωτήματα αλλά πεισμώνει, παθαίνει σοκ με όσα αντικρίζει και με όσα, αντίθετα, της καταμαρτυρούν αλλά επιμένει να φτάσει στην άκρη του νήματος. Ταυτόχρονα, η Έμμα είναι μια γυναίκα που βιώνει έναν κακοποιητικό γάμο και αγωνίζεται να μεγαλώσει ένα παιδί με αναπηρία. Πώς βρήκε τη δύναμη να φύγει μακριά από τον δυνάστη της; Πώς θα είναι η σχέση της με την κόρη της από δω και πέρα; Ο συγγραφέας κατάφερε να διεισδύσει στην ψυχοσύνθεση δύο διαφορετικών γυναικών και να τις παρουσιάσει με πιστότητα και αληθοφάνεια, τοποθετώντας δίπλα τους εξίσου ολοκληρωμένες προσωπικότητες με τις οποίες συμπάσχουμε, θυμώνουμε, λυπούμαστε κλπ. Επιπλέον, οι έξυπνες και υπολογισμένες εναλλαγές στις εξελίξεις του παρόντος και του παρελθόντος αλλά και του ίδιου του περιστατικού, μιας κι εκεί που διαβάζουμε για κάτι, αυτό το ίδιο συμβάν αλλάζει οπτικές γωνίες, θέση στον χωροχρόνο και ξαναστήνεται υπό άλλες συνθήκες και με άλλους θεατές δημιουργούν ένα αείρροο καλειδοσκόπιο με ποικίλες οπτικές γωνίες που εμπλουτίζουν τη δράση. Για να μην αναφερθώ στην πανέξυπνη ανατροπή κοντά στο τέλος του βιβλίου που άλλαξε ριζικά τις οπτικές γωνίες κι έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση, μόνο και μόνο προσδίδοντας ακόμη περισσότερη φρίκη και αγωνία για τα όσα συνέβαιναν μπροστά στα μάτια μου αλλά δεν τους έδινα σημασία γιατί η ροή, οι εξελίξεις, με παρέσερναν αλλού! Πόσα διαχρονικά μηνύματα, πόσες καίριες παρατηρήσεις παρεισφρέουν ανάμεσα στις γραμμές, όπως για παράδειγμα: «…τ� παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και δεν μπορεί να μας αγγίξει όσο δεν του το επιτρέπουμε» (σελ. 247). Και αργότερα: «Το παρελθόν έχει παρέλθει, δεν μπορούμε να το αγγίξουμε, να το αλλάξουμε, οπότε δεν έχει νόημα να το σκεφτόμαστε. Το μέλλον, πάλι, είναι αβέβαιο, οπότε είναι ανούσιο να επιχειρούμε να το τιθασεύσουμε πριν γίνει παρόν…Μπορεί να μην μπορούμε να αγγίξουμε το παρελθόν� μα εκείνο μας αγγίζει διαρκώς γιατί μας έχει ήδη αλλάξει. Μας έχει κάνει αυτό που είμαστε στο παρόν» (σελ. 305).
Το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Αγγελίδη είναι σαν ένα βάζο με μελάσα που βουτάς μέσα του γεμάτος περιέργεια να δεις τι υπάρχει στο κέντρο ή στον πάτο κι ώσπου να φτάσεις εκεί έχουν κολλήσει πάνω σου χιλιάδες λέξεις που συναποτελούν το περιεχόμενο του βιβλίου και τις κουβαλάς μαζί σου ως το μοιραίο και λυτρωτικό τέλος της ανάγνωσης. Παιχνίδια με το μυαλό του αναγνώστη, μάχες μεταξύ δεισιδαιμονίας και πραγματικότητας, διαρκές κυνήγι φανταστικού και ρεαλιστικού, η μια ιστορία βυθίζεται μες στην άλλη με τέτοιο τρόπο που αδιαφορούσα για το γιατί ενώνονταν, αφού με ενδιέφερε κυρίως το πώς ενώνονταν, ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, τρόμος και σασπένς, ανατριχιαστικές περιγραφές που στήνουν υποβλητική ατμόσφαιρα σε κάθε σημείο του νησιού, του μοναστηριού, της εξοχής είναι μερικά μόνο από τα γνωρίσματα ενός δυνατού, καλού βιβλίου που θα θυμάμαι για καιρό.
Πρώτη δημοσίευση στο site μου:
May 28, 2024
Η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα αλλά ήταν πολύ ξεχωριστό!!!!
December 24, 2023
«Το παρελθόν έχει παρέλθει, δεν μπορούμε να το αγγίξουμε, να το αλλάξουμε, οπότε δεν έχει νόημα να το σκεφτόμαστε. Το μέλλον πάλι, είναι αβέβαιο, οπότε είναι ανούσιο να επιχειρούμε να το τιθασεύσουμε πριν γίνει παρόν. Μπορεί να μην μπορούμε να αγγίξουμε το παρελθόν� μα εκείνο μας αγγίζει διαρκώς γιατί μας έχει ήδη αλλάξει. Μας έχει κάνει αυτό που είμαστε στο παρόν.»
Ένα μουμιοποιημένο πτώμα διακόπτει την ανέγερση ενός ξενοδοχείου Η στάση του σώματος θυμίζει τον έκπτωτο άγγελο με το όνομα Κυρά των Αγγέλων. Το μοναστήρι στο οποίο βρισκόταν το άγαλμα έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια όμως κάποτε φιλοξενούσε πολλές μοναχές και οικότροφους. Ωστόσο όλοι τους εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν πίσω τους το παραμικρό ίχνος ή υποψία για το που μπορεί να πήγαν. Δεκαετίες αργότερα μια κληρονομιά φέρνει μια γυναίκα από την Αμερική στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο μοναστήρι. Εκεί θα ανακαλύψει ότι πίσω από τους πέτρινους τοίχους κρύβονται πολλά μυστικά και δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθει πως κινδυνεύει. Ποια είναι η Κυρά των Αγγέλων και ποια η κατάρα που τη συνοδεύει;
Αυτή είναι μέσες-άκρες η ιστορία που πραγματεύεται το νέο βιβλίο του Γιώργου Αγγελίδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις BELL, με τον τίτλο «Σκοτεινή Κληρονομιά». Και είναι σκοτεινό όνομα και πράγμα! Η ιστορία εκτυλίσσεται σε τρεις περιόδους, η μια είναι στη δεκαετία του 1940, η δεύτερη στο 1996 και η τρίτη σήμερα. Ωστόσο όσο προχωράει η πλοκή, η πραγματικότητα μπλέκεται με την φαντασία και οι τρεις ιστορίες συνδέονται αριστοτεχνικά. Μέσω χρονικών αλμάτων μπρος πίσω άπειρων πιθανών και απίθανων υποθέσεων και mind blowing ανατροπών, σε οδηγεί με γρήγορους ρυθμούς στην κορύφωση. Δεν ξέρω αν η κορύφωση αυτή θα σε ικανοποιήσει, το εύχομαι ειλικρινά. Εμένα με άφησε σε «αναμμένα κάρβουνα».
Η «Σκοτεινή κληρονομιά» του Γιώργου μιλάει για πολλά πράγματα, ο βασικός όμως άξονας γύρω από τον οποίο πλέκεται η ιστορία είναι ο πόνος της απώλειας, ο φόβος για το άγνωστο, οι δεισιδαιμονίες κι ο σκοταδισμός που μαστίζουν τις κλειστές κοινωνίες. Διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα λατρέψετε οι εραστές της λογοτεχνίας τρόμου ΑΝ ΚΑΙ δε μπορώ να το κατατάξω 100% σε αυτή την κατηγορία. Ωστόσο, είναι η σκοτεινή, γκόθικ ατμόσφαιρα, το μαύρο, ερεβώδες φόντο, οι σκιές που καιροφυλακτούν, η κατάρα που ελλοχεύει, ο διάχυτος φόβος και το σκιάξιμο που δημιουργούν αυτό το ζοφερό συναίσθημα του «κάτι κακό πρόκειται να συμβεί». Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα χαρακτηριστικά, που θα το κάνουν εξίσου αγαπητό και σε εμάς, τους λάτρεις της λογοτεχνίας γενικώς, αφού ο Γιώργος κάνει όμορφη διαχείριση της ελληνικής γλώσσας, προσδίδει λογοτεχνικότητα στο κείμενό του με τη χρήση εύσχημου λεξιλογίου, γοητευτικών περιγραφών των τοπίων, ρεαλιστικών και καλοδουλεμένων χαρακτήρων, πλοκή που ρέει όμορφα χωρίς κοιλιές και που όλα εξηγούνται υπέροχα στο τέλος, χωρίς να μένουν νοηματικά κενά.
Ο Γιώργος Αγγελίδης με τη «Σκοτεινή Κληρονομία» που μας αφήνει, παίζει άσχημα με το μυαλό σου αναγνώστη και σε μπερδεύει άσχημα μέχρι την τελευταία του σελίδα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι σοβαρά, αν πιστεύεις στις κατάρες, τη μαγεία και τις δεισιδαιμονίες. Αν πιστεύεις στα θαύματα. Κι αν ο θόρυβος που μόλις άκουσες πίσω σου ήταν αληθινός�
👉 Αν τολμάς� διάβασέ το!
Ένα μουμιοποιημένο πτώμα διακόπτει την ανέγερση ενός ξενοδοχείου Η στάση του σώματος θυμίζει τον έκπτωτο άγγελο με το όνομα Κυρά των Αγγέλων. Το μοναστήρι στο οποίο βρισκόταν το άγαλμα έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια όμως κάποτε φιλοξενούσε πολλές μοναχές και οικότροφους. Ωστόσο όλοι τους εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν πίσω τους το παραμικρό ίχνος ή υποψία για το που μπορεί να πήγαν. Δεκαετίες αργότερα μια κληρονομιά φέρνει μια γυναίκα από την Αμερική στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο μοναστήρι. Εκεί θα ανακαλύψει ότι πίσω από τους πέτρινους τοίχους κρύβονται πολλά μυστικά και δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθει πως κινδυνεύει. Ποια είναι η Κυρά των Αγγέλων και ποια η κατάρα που τη συνοδεύει;
Αυτή είναι μέσες-άκρες η ιστορία που πραγματεύεται το νέο βιβλίο του Γιώργου Αγγελίδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις BELL, με τον τίτλο «Σκοτεινή Κληρονομιά». Και είναι σκοτεινό όνομα και πράγμα! Η ιστορία εκτυλίσσεται σε τρεις περιόδους, η μια είναι στη δεκαετία του 1940, η δεύτερη στο 1996 και η τρίτη σήμερα. Ωστόσο όσο προχωράει η πλοκή, η πραγματικότητα μπλέκεται με την φαντασία και οι τρεις ιστορίες συνδέονται αριστοτεχνικά. Μέσω χρονικών αλμάτων μπρος πίσω άπειρων πιθανών και απίθανων υποθέσεων και mind blowing ανατροπών, σε οδηγεί με γρήγορους ρυθμούς στην κορύφωση. Δεν ξέρω αν η κορύφωση αυτή θα σε ικανοποιήσει, το εύχομαι ειλικρινά. Εμένα με άφησε σε «αναμμένα κάρβουνα».
Η «Σκοτεινή κληρονομιά» του Γιώργου μιλάει για πολλά πράγματα, ο βασικός όμως άξονας γύρω από τον οποίο πλέκεται η ιστορία είναι ο πόνος της απώλειας, ο φόβος για το άγνωστο, οι δεισιδαιμονίες κι ο σκοταδισμός που μαστίζουν τις κλειστές κοινωνίες. Διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα λατρέψετε οι εραστές της λογοτεχνίας τρόμου ΑΝ ΚΑΙ δε μπορώ να το κατατάξω 100% σε αυτή την κατηγορία. Ωστόσο, είναι η σκοτεινή, γκόθικ ατμόσφαιρα, το μαύρο, ερεβώδες φόντο, οι σκιές που καιροφυλακτούν, η κατάρα που ελλοχεύει, ο διάχυτος φόβος και το σκιάξιμο που δημιουργούν αυτό το ζοφερό συναίσθημα του «κάτι κακό πρόκειται να συμβεί». Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα χαρακτηριστικά, που θα το κάνουν εξίσου αγαπητό και σε εμάς, τους λάτρεις της λογοτεχνίας γενικώς, αφού ο Γιώργος κάνει όμορφη διαχείριση της ελληνικής γλώσσας, προσδίδει λογοτεχνικότητα στο κείμενό του με τη χρήση εύσχημου λεξιλογίου, γοητευτικών περιγραφών των τοπίων, ρεαλιστικών και καλοδουλεμένων χαρακτήρων, πλοκή που ρέει όμορφα χωρίς κοιλιές και που όλα εξηγούνται υπέροχα στο τέλος, χωρίς να μένουν νοηματικά κενά.
Ο Γιώργος Αγγελίδης με τη «Σκοτεινή Κληρονομία» που μας αφήνει, παίζει άσχημα με το μυαλό σου αναγνώστη και σε μπερδεύει άσχημα μέχρι την τελευταία του σελίδα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι σοβαρά, αν πιστεύεις στις κατάρες, τη μαγεία και τις δεισιδαιμονίες. Αν πιστεύεις στα θαύματα. Κι αν ο θόρυβος που μόλις άκουσες πίσω σου ήταν αληθινός�
👉 Αν τολμάς� διάβασέ το!
November 2, 2023
Υπέροχη η δουλειά του Γιώργου Αγγελίδη. Είναι έμπειρος στην ανάγνωση και την γραφή και αυτό βγαίνει στο γραπτό.
Εξαιρετική χρήση του λόγου με έμφαση στην κάθε πρόταση, ένας λατινοαμερικάνικος λυρισμός προσεκτικά αναμεμειγμένος με πρόζα σε μία ιστορία με παράλληλη αφήγηση. Μία ιστορία που κόντρα στα συνηθισμένα, αντί να ξεμπλέκεται με την πάροδο των κεφαλαίων, μπλέκεται περισσότερο.
Πάνω απ� όλα, το βιβλίο αυτό μιλά για τον πόνο της απώλειας, το σκοτάδι και τον σκοταδισμό, για τον φόβο.
Ιδιαίτερα επιμελής η έκδοση του οίκου BELL, ενδελεχής και πάλι η Κατερίνα Ασήμου στο έργο της και εμπνευσμένο το εξώφυλλο της Άννας Σταθοπούλου
Εξαιρετική χρήση του λόγου με έμφαση στην κάθε πρόταση, ένας λατινοαμερικάνικος λυρισμός προσεκτικά αναμεμειγμένος με πρόζα σε μία ιστορία με παράλληλη αφήγηση. Μία ιστορία που κόντρα στα συνηθισμένα, αντί να ξεμπλέκεται με την πάροδο των κεφαλαίων, μπλέκεται περισσότερο.
Πάνω απ� όλα, το βιβλίο αυτό μιλά για τον πόνο της απώλειας, το σκοτάδι και τον σκοταδισμό, για τον φόβο.
Ιδιαίτερα επιμελής η έκδοση του οίκου BELL, ενδελεχής και πάλι η Κατερίνα Ασήμου στο έργο της και εμπνευσμένο το εξώφυλλο της Άννας Σταθοπούλου
October 12, 2023
Ο Γιώργος Αγγελίδης, ένας άνθρωπος που όταν βρίσκεται κοντά σου, μόνο να ανακαλύψεις θετικά στοιχεία μπορείς, γράφει εδώ, ένα βιβλίο γεμάτο φαντασία.
Πανέμορφα γραμμένο, στοιχειωτικά υπέροχο, η "Σκοτεινή κληρονομιά" με ενθουσίασε, με έναν γνήσιο, ανόθευτο τρόπο.
Πανέμορφα γραμμένο, στοιχειωτικά υπέροχο, η "Σκοτεινή κληρονομιά" με ενθουσίασε, με έναν γνήσιο, ανόθευτο τρόπο.
November 4, 2023
Η Σκοτεινή Κληρονομιά είναι το πρώτο βιβλίο του Γιώργου που διαβάζω και ομολογώ ότι είμαι ενθουσιασμένος. Πρόκειται για ένα αρκετά gothic και σκοτεινό μυθιστόρημα το οποίο εκτυλίσσεται σε τρεις εποχές, οι οποίες εναλλάσονται και μας μεταφέρουν στις αντίστοιχες εποχές, όπου ζούμε κι εμείς την αγωνία των ηρώων. Η γραφή του Γιώργου είναι πανέμορφη και πραγματικά απολαμβάνεις να διαβάζεις την κάθε λέξη. Θα διαβάσω οπωσδήποτε κι άλλο βιβλίο του.
December 19, 2023
Εδώ είναι η κριτική μου συν μία πολύ ωραία κουβέντα για τη σκοτεινή κληρονομία... Περιμένω τα σχόλιά σας
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.