Alexander Kazbegi (Georgian: ალექსანდრე ყაზბეგ�, Aleksandre Kazbegi) (1848�1893) was a Georgian writer, famous for his 1883 novel The Patricide.
Kazbegi was the great grandson of Kazibek Chopikashvili, a local feudal magnate who was in charge of collecting tolls on the Georgian Military Highway. Alexandre Kazbegi studied in Tblisi, Saint Petersburg and Moscow, but on returning home, decided to become a shepherd to experience the lives of the local people. He later worked as a journalist, and then became a novelist and playwright. In his later life, he suffered from insanity. After his death in Tbilisi, his coffin was carried across the Jvari Pass to his hometown of Kazbegi (now renamed Stepantsminda), which also preserves his childhood home as a museum in his honor.
His most famous work, the novel The Patricide is about a heroic Caucasian bandit named Koba, who, much like Robin Hood, is a defender of the poor. Koba has nothing but contempt for authority, a proclivity towards violence, and a firm belief in vengeance. Kazbegi's work was a major inspiration to Iosif Jughashvili, later known as Joseph Stalin, who used Koba as a revolutionary pseudonym.
სკოლის პრგრამიდან არის ამოსაღებ�, ისევ� როგორც მთელ� ჰაგიოგრაფიულ� ნაწარმოებები. იმის მაგივრად ბავშვს ცნობისმოყვარეობა და სიახლი� შემეცნების ხალისი წაუხალისდე�, ბნელ� და წარსულის აჩრდილებით ვუტენი� ტვინ�. ეს იმას არ ნიშნავ�, რო� მსგავს ლიტერატურა�, თუ ნაშრომებ� ადამიანი არ უნ� გაეცნო�, პირიქი�, ესეც საინტერესო�, მაგრამ არ� იმ მენტორულ� ნიშნით როგორც ეს სკოლებში ხდებ�
ალექსანდრე ყაზბეგ� შესანიშნავ� მწერალია-ყველაფერ� შეუძლი� დაგაჯერო�. რა� არ უნდა სულელურა� და უსამართლოდ იქცეოდნე� პერსონაჟებ�, მათი მაინ� გესმის. რა� შეეხებ� ნაწარმოებს, ძალიან დეპრესიული�. როცა თანამედროვ� ადამიანი კითხულობ ამას, ძალიან ბრაზდები, რო� ას� უსამართლოდ იყ� ყველაფერ�. მთის ხალხის მიერ შექმნილი კანონები ნებისმიე� ინდივიდზ� მაღლ� იდგა-ისტორიულ კონტექსტ� თუ გავითვალისწინებთ, ას� თუ ის� გასაგები ხდებ� ეს ყველაფერ�. ყველ� შემთხვევაშ�, კარგია რო� ის დრ� აღარაა და ადამიანს, როგორც ინდივიდს, ახლა უფრო დიდი მნიშველობა ენიჭებ�. ეს ნაწარმოები აბიტურიენტობის დროს ვისწავლე და უნდა აღვნიშნო, რო� კარგ� იქნებოდა თუ ისედაც დანერვოზებულ და სასოწარკვეთი� ბავშვებს ამისთანა რამეების წაკითხვა� არ დაავალებდნენ. მითუმეტე�, რო�, რა� არ უნდა კარგად იყოს დაწერილი, ასეთ� თემები უკვე მოძველებულია.
რატო� მოკლ� მა� შვილ�? ხევმ� ონისეს ბევრად უფრო მსუბუქ� ხვედრი არგუნა, მაგრამ საკუთარმ� მამა� სასიკვდილო� გაიმეტ�. შვილის მკვლელობ� ყველ� დროი� და ნებისმიერი საზოგადოებისთვის პათოლოგიურ� მოვლენაა, მა� რატო� ჩაიდინ� გოჩა� ეს? როგო� მოხდ� რო� ასეთმა გაწონასწორებულმა ადამიანმ� პირმშო მოკლ�? ამას რამდენიმ� მიზეზი აქვს, სწორედ ეს მიზეზები ხატავე� გოჩა� სახე� ყველაზ� უკეთ. გოჩა თემი� ზნეობი� მაგალითი�, ეშინია ონისეს საქციელი სხვა� არ გაიმეორო� ამიტომ ამბობს „ონისე ეხლავე მკვდარია, მაგი� სასჯელ� ცეცხლშ� დაწვაა� მეორ� მიზეზი კი მოთხრობი� დასაწყისში ვლინდება, თითქოს ავტორი თავიდანვ� გვაფრთხილებდ�, ეს არის სირცხვილ� და ლაქა. შვილის ცოდვ� მამისთვი� სამარცხვინ� ლაქა�, და არ� მხოლოდ მამი�, არამედ მთელ� თემისთვი�. თუმც�, მი� საქციელშ� შვილზე ზრუნვა� ჩანს, გოჩა� არ უნდოდა საკუთარი შვილ� მოღალატი� სახელი� წასულიყო ამ ქვეყნიდა�, ამიტომ მისი დანაშაულ� თავი� თავზ� აიღო და ონისეს სახელი არ შეულახ�. გოჩა� მოტივი შეიძლება შვილის სიძულვილიც იყოს, მი� წი� მოღალატი� ამპლუაში წარდგენილმ� შვილამ მასშ� ზიზღ� გააღვიძა, მი� წი� შვილ� კი არ�, თემი� მოღალატე და გვარის ამომგდებ� იდგა, სწორედ ამ საზარელმ� გრძნობამ ჩაადენინ� ასეთ� დანაშაულ�, სისხლიანმა მსხვერპლმა გამოისყიდა ონისეს დანაშაულ�. თითქოს ხანჯლი� ჩაცემათა� და ონისეს უკანასკნელ ამოსუნთქვასთან ერთა� მოკვდა სიძულვილიც, ჩამორეცვ� ყველ� ცოდვ� და კვლა� მომავლის მზემ გამოანათ�
გადაკითხის რეჟიმშ� ვა� და ქართვე� მწერლებსაც მივადექი. ძალიან პატარა ვიყავი ყაზბეგის შემოქმედებას რო� გავეცანი და მომეწონა. ცოტა მოზრდი� ასაკში ცოტა ამიცრუვდ� მი� შემოქმედებაზ� გული,მაგრამ, დღეს, როდესა� ისევ მივუბრუნდი ყაზბეგ� და მი� უკვდავ მოთხრობა�, გული� მომიბრუნდა.
გასაგები�, რო� ცოტა პათეტიკური�, წაუშოვინისტებს და არ� ქალი� სტერეოტიპული სახე� მოსაწონი, რომელსაც მაცდურის როლი აქვს მხოლოდ ნარგუნებ�; მაგრამ ყველაფრი� მიუხედავად, მაინ� კარგია! ჯე� მარტ� ის რა� ღირს, რო� ის� აღწერს მთის ადათ-წესებს და ჰქმნის ატმოსფეროს, რო� ადამიანს მოგანდომებ� მთიელებთან ერთი ზაფხულის ან ზამთრი� გატარება�. შემდეგ -ეს ვნებების და მოვალეობის ჭიდაობ�, რომელი� ასევ� საკმაო� კარგად აქვს ნაჩვენებ�. და თავა� პერსონაჟებიც მიუხედავად ბევრ� პათეტიკისა, მაინ� ძალიან რეალისტურები არია�.
შექსპირისეულ� ტრაგედია მთაშ�- ას� შეგვიძლი� ვუწოდო� ამ მოთხრობა�.
ძაან მაგარი იყ�. სამართლიანობ� არის მთავარ� არსი ამ მოთხრობისა. გოჩა იმდენა� სამართლიან� და მიუკერძოებელ� იყ� თემი� წინაშე, რო� საკუთარი შვილ� მოკლ�, რამა� მოგვიანები� რა თქმა უნდა თვითონაც განადგურდა. ძიძი� შემეცოდა, 16 წლისას ათხოვებდნე�, ბავშვმ� არ� იცოდ�, ეშინოდ� მომავლის. სინამდვილეში კი ონისეს და ძიძიას უყვარდათ ერთმანეთ� და გოგო� გუგუაზ� ათხოვებდნე�. ეს გახდ� ონისეს სულიერ� დაცემი� მიზეზი, 'გაგიჟდ�', თავს დააბრალა ის რო� ადრე არ შეუერთდა ჯარს. თუმც� როცა შეძლ�, ვაჟკაცურად იბრძოლ�. საბოლოოდ კი, როცა გუგუას და ორ ოს� ასამართლებდნენ, ის გამოვიდა გუგუას დასაცავა�. გუგუამ როცა გაიგ� ძიძიას და ონისეს ამბავი, ონისეზ� გაბრაზებულ� წამოვიდა, რათა მისი სისხლი აეღო, სადა� მოხვდა მტერთა�. ხალხ� ეგონ�, მტერ� უჩვენებდ� გზასაო. როცა გასამართლები� დრ� დადგ�, ონისემ მამამისს უთხრ�, რო� მა� პირადი შუღლ� ჰქონდა�. გოჩა მიხვდა და მოკლ�. არ ჰქონდა მნიშვნელობ� იმას, რო� მისი შვილ� იყ�, სამართალ� სამართალია.
ერთადერთ�, რ���სა� ვეწინააღმდეგებ� არის სიკვდილი� დასჯ�. ჩემი აზრი�, ადამიანი გამოსწორებადია. მართალია, თემი� ღალატი დასაგმობია, მაგრამ არ� ამ დონემდ�. რა თქმა უნდა, დღეს ძირითადა� აღარაა სიკვდილი� დასჯ� (მგონ� ერ� ქვეყანაშია). სასჯელ� უფრო მსუბუქ� უნდა ყოფილიყო. რა� შეეხებ� გოჩა� პიროვნებას, ის სულიერად მაღალი და მტკიცე იყ�, მაგრამ შვილის სიკვდილმ� ბოლო� ვე� მოასვენა, რასა� ლოგიკური დასასრულ�, მისი გარდაცვალება, მოჰყვა.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Интересная, занимательная повесть о грузинском роде, менталитете, немножко любви, чести, доблести и гордости. Читается вся сразу.
По форме изложения довольно интересно написано. С одной стороны кажется, что повесть написана в стиле "краткого содержания", но с другой стороны часть описываются детали: природа, мысли героев.. Это очень необычно и я такого ещё нигде не встречал.
Study book that i forgot to add oops but yeah a good book that is a pain to read. it has some really good themes that I fucking adore but fall short with how fucking annoying the writing style is but yeah enjoyable is a hard to say about this piece of literature but I did learn some things.
3-სა� რო ვუწე� ეგეც ზედმეტ� მგონია, მარტ� ბოლო 2 გვერდი და ხევისბერის ეს სიტყვები სჯობდა მთელ მოთხრობა�: “გახსოვდეს, ვისი გორისა ხა�.� “ვინძლ� ქვეყან� არ გააცინ�.�