What do you think?
Rate this book
سرادق طائر البطريق
التجوال، عادة أوروبية شهيرة، بدءًا من المشي في المنتزهات والحدائق والغابات وانتهاءً بالسفر. تحول التجوال طبقًا للمفهوم الأوربي إلى عمل سحري يربط بين الرياضة والتأمل، وبين صخب الحاضر وجعجعة حيوانات منقرضة. إنه فرصة للعتاب المتبادل وإشباع الفضول والترويح عن النفس بسرد الذكريات وتبادل النكات والنوادر. ومن هنا جاء العنوان الرمزي الذي اخترناه للترجمة العربية لرواية "حكايات الآباء والأبناء" للأديب التشيكي إميل هاكل، وهو "سرادق طائر البطريق"، أحد العناوين الفرعية في ثنايا الرواية.
هذا الكتاب هو حكاية من إحدى جولات أب جاوز السبعين من عمره مع ابنه البالغ الأربعين عامًا. هذه الرواية تبدو لنا من الوهلة الأولى رواية بسيطة تحكي موقفًا مبتذلًا. ابن في الأربعين يذهب للتمشية مع والده. يعمل الابن مصمم جرافيك حر، يعيش مع صديقته مارتا التي تبلغ من العمر 26 عامًا. درست علوم اللغة في كلية الآداب وتعمل من المنزل في مشاريع بحثية. الأب عالم أحياء متقاعد، يعمل في حديقة الحيوان بعد بلوغه سن المعاش، رجل مثقف وواسع الاطلاع. كل ما يجمع الرجلين هو لقاءهما الشهري الوحيد والخروج معًا للتمشية، وتبادل الأحاديث واسترجاع الذكريات، والتعليق على أمور الحياة والعالم. ما يربطهما أيضًا بضعة أعوام من حياة مشتركة مليئة تتأرجح بين النجاح والفشل. إنها رواية عن لقاء في جولة استمرت نصف يوم، تكشف لنا أنه رغم الاختلاف في الرأي والفكر وفي طريقة الحياة، سنجد دائمًا شيئًا ما يجمعنا.
حصلت الرواية على جائزة أفضل عمل أدبي تشيكي لعام 2002 "ماجينيزيا ليترا"، ثم تحولت الرواية لاحقاً، في عام 2007 إلى عمل سينمائي، وترجمت إلى أكثر من خمس عشر لغة.
هذا الكتاب هو حكاية من إحدى جولات أب جاوز السبعين من عمره مع ابنه البالغ الأربعين عامًا. هذه الرواية تبدو لنا من الوهلة الأولى رواية بسيطة تحكي موقفًا مبتذلًا. ابن في الأربعين يذهب للتمشية مع والده. يعمل الابن مصمم جرافيك حر، يعيش مع صديقته مارتا التي تبلغ من العمر 26 عامًا. درست علوم اللغة في كلية الآداب وتعمل من المنزل في مشاريع بحثية. الأب عالم أحياء متقاعد، يعمل في حديقة الحيوان بعد بلوغه سن المعاش، رجل مثقف وواسع الاطلاع. كل ما يجمع الرجلين هو لقاءهما الشهري الوحيد والخروج معًا للتمشية، وتبادل الأحاديث واسترجاع الذكريات، والتعليق على أمور الحياة والعالم. ما يربطهما أيضًا بضعة أعوام من حياة مشتركة مليئة تتأرجح بين النجاح والفشل. إنها رواية عن لقاء في جولة استمرت نصف يوم، تكشف لنا أنه رغم الاختلاف في الرأي والفكر وفي طريقة الحياة، سنجد دائمًا شيئًا ما يجمعنا.
حصلت الرواية على جائزة أفضل عمل أدبي تشيكي لعام 2002 "ماجينيزيا ليترا"، ثم تحولت الرواية لاحقاً، في عام 2007 إلى عمل سينمائي، وترجمت إلى أكثر من خمس عشر لغة.
200 pages, Paperback
First published January 1, 2002
8 people are currently reading
533 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 68 reviews
May 1, 2017
رواية هادية و لطيفة.
April 20, 2020
Ez a könyv is igazolta azt - a Hašek-Hrabal vonal mentén haladva, természetesen -, hogy a csehek mind lököttek, alkoholisták vagy jó úton járnak arrafelé, végtelen kocsmatörténeteik vannak, és hogy a gyermek-szülő kapcsolatok ott is pontosan annyira bonyolultak, mint bárhol máshol, ám ez sörben hígítva könnyebben oldhatóvá tesz mindent.
August 9, 2009
"Nothing original, in short they live off the human flesh thrown into the water after a burial ceremony. They grab the bodies downstream and eat the flesh. It's already been roasted but mostly it's also gone rancid and rotten and they love that because the do it for the religious reasons, and when you've got religious reasons then no filth is filthy enough."
This is just one of the startling and thought-provoking narrative bombs you'll mine in the conversation between father and son in Emil Hakl's brilliant novel, Of Kids and Parents. Set in Prague while a father and son, seventy-one years old and forty-two years old respectively, perambulate through the city with frequent stops in bars and pubs to quench their thirst. Although it's been heralded for its Joycean stream-of-consciousness style, it reads more like exactly what it is--a long conversation between two men with a history together enlaced with their individual histories. There is the comic, the dramatic and the poignant. There is the inner-dialogue of the son who has felt betrayed by his father's neglect and self-involvement. We know early on that the father and son both recognize that the dad's an alcoholic. The son feels that the only way to relate and endure time with his father is to join in his two favorite things, drinking and walking. The son narrates with a resigned, melancholic style imbued with a wry sense of humor which we see when his father, a full-time encyclopedic pedant, asks him if he recognizes the chirp of a particular bird:
"No, I dont'," I said vacantly. Right then I was contemplating the huge harpoon in Zeman's film version of Baron Munchausen, the one the size of a cargo plane, which the castaways in the belly of the whale don't notice until it drives through the monster's ribs right next to them. I was thinking that despite being simplistic it's an exact representation of the moment I've been waiting for all my life. The moment when the cataract of routine is ripped and something, something, finally happens. I'll be waiting forever, of course. Everyone will. Because everything that does actually happen, immediately takes on the traits of the ordinary. And the brain, that contented brute? That mushy landlord? That aesthete? That Oscar Wilde in my head? It immediately refuses to concern itself with anything new and unknown. Life is driving away under our arses like a bus driven by a stroke-victim, yet the brain is only capable of adding: Oh dear! Well, I never! How curious!
The tolerance of the son towards his father overwhelms the reader at times. For those who recognize the path of least resistance, they surely will relate to the feeling that 'least resistance' does not mean 'easy'. The father is off in his own world and only intermittently can the son truly engage in an exchange, but mostly it's playing along with his father's tangents and memories. But what is so interesting about his memories is that they provide a framework for the reader as if she were walking through the history of Prague and Eastern Europe. From Communism to Nazi's to the warring Yugoslavia, we are given a quick tour of fighting aircrafts and the destruction of cities and people.
Not surprisingly, this novel has been made into a movie in Czechoslovakia. I await its arrival on netflix with great anticipation. Emil Hakl was co-writer of the screenplay which probably made the already dialogue driven novel easier to adapt to screen with the author being involved. Also, I found a gem of an interview with Emil Hakl in The Prague Post, an Czech paper for English readers.
This novel could be written about any father-son relationship, but it's not. It's a substantial contribution to the Czech perspective of a literary psycho geography and gives a distinctive taste of the universality of the difficulty of relationships between fathers and sons prepared in a way that only a Czech could do.
October 3, 2016
أخترت الرواية بناءا علي بلد الكاتب حيث انه من التشيك وأشتريتها للقراءة في براغ .
رواية بسسيطة مع قصص مسلية لاب وابنه يتجولان سويا في الشوارع للحديث
رواية بسسيطة مع قصص مسلية لاب وابنه يتجولان سويا في الشوارع للحديث
October 23, 2022
The best book I have read all year, hands down. Follow a 40-something man strolling with his 70-something father through Prague on a day as average as the next. The entire book is a long conversation about life, living and love.
September 14, 2020
ja sam ona osoba što podvlači, piše na margini i opšte gledano ne mari mnogo za knjige u njihovom fizičkom stanju, ne branim nikome da po njima piše, čak me to i raduje kad nekome pozajmim nešto za čitanje; ovde sam na strani 17 zelenom hemijskom sa šljokicama koja miriše na limun podvukla "dijalog je iluzija, svi ljudi na svetu žele da, ako je to moguće, melju svoju priču bez prestanka" i mislim da ta rečenica na najbolji način opisuje ceo roman, a i moj dojam o njemu
takođe, kada se neko mnogo trudi da stvori neki "autentičan" (u koju odrednicu ja i generalno baš sumnjam) stil, ili da jednostavno sve deluje "svakodnevno" a ne književno, to se baš vidi, i to mi je takođe dosta smetalo
takođe, kada se neko mnogo trudi da stvori neki "autentičan" (u koju odrednicu ja i generalno baš sumnjam) stil, ili da jednostavno sve deluje "svakodnevno" a ne književno, to se baš vidi, i to mi je takođe dosta smetalo
March 24, 2023
Cytat lepszy niż cokolwiek innego:
"Patrze na dwa cienie skaczące po trotuarze w żółtym świetle latarni. Jeden wysoki, drugi krótkonogi, z nieodłączną teczką w ręce. Na dwa dwunożne byty, w raczej niewyszukany sposób pędzące swoje dwa żywoty pośrodku stolicy pewnego niewielkiego państwa u samego schyłku przewspaniałej ery gatunku Homo sapiens."
Super książka. Jazda obowiązkowa dla każdego ojca ... a i synowi nie zaszkodzi.
"Patrze na dwa cienie skaczące po trotuarze w żółtym świetle latarni. Jeden wysoki, drugi krótkonogi, z nieodłączną teczką w ręce. Na dwa dwunożne byty, w raczej niewyszukany sposób pędzące swoje dwa żywoty pośrodku stolicy pewnego niewielkiego państwa u samego schyłku przewspaniałej ery gatunku Homo sapiens."
Super książka. Jazda obowiązkowa dla każdego ojca ... a i synowi nie zaszkodzi.
July 27, 2019
مضيعة للوقت....
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 2, 2020
"لدي بعض الذكريات، لا يمكنني تفسيرها إلا بأنه يوجد شيء ما على الجانب الآخر. ربما مجرد بوابة عبور، تستمر بعدها الحياة لفترة، إلى أن تختفي تمامًا او تغادرك الروح إلى مكان آخر."
رواية مملة جدًا :)!
رواية مملة جدًا :)!
December 11, 2024
dober koncept, srednje dobra izvedba
April 4, 2024
Zanimljive dogodovštine oca i sina, ali niš' posebno.
January 26, 2024
Děsí mě, jak moc ze života to je. A to mi není přes 40 a mému otci není přes 70. Některé věci se asi nemění.
Knihu doporučuji všem, kdo rádi čtou Bohumila Hrabala a baví je se ztrácet v nekonečných dialozích.
Též pro mě, jako pro ženu, bylo zajímavé si přečíst knihu napsanou mužem, ve které si čistě muži povídali o ženách, a vidět jejich úhel pohledu. Nebudu kecat, zrovna dvakrát šťastná z toho nejsem. Ale ani mě to nijak nepřekvapilo.
Knihu doporučuji všem, kdo rádi čtou Bohumila Hrabala a baví je se ztrácet v nekonečných dialozích.
Též pro mě, jako pro ženu, bylo zajímavé si přečíst knihu napsanou mužem, ve které si čistě muži povídali o ženách, a vidět jejich úhel pohledu. Nebudu kecat, zrovna dvakrát šťastná z toho nejsem. Ale ani mě to nijak nepřekvapilo.
July 22, 2023
Moje mnenje o knjigi lahko preberete na
March 30, 2024
Krenulo je dobro, pred kraj sam izgubila interes. Moglo bi se reći da je dosta hrabalovski.
"Ona je obožavala Tita jer je Tito kao i ona volio sirove masline i volio je nositi bijelo."
"U kurcu sam do kolapsa zbog moralnog kodeksa."
"Mlađarija se u međuvremenu natjecala u bacanju pileta u dalj."
"Recimo ona Renata mi se baš svidjela, posebno me očaralo što je mokrila u lavabo kao muško..."
"Po kući su odjekivali udarci dok je mama lupala odreske."
"...imao sam samo limenog mornara što je stalno salutirao, samo što mi je on išao na onu stvar, htio sam poštenu pušku, a otac da ne može, pa sam si izradio drvenu, a kad god bih njom naciljao na nekog odraslog, tad bih glasno prdeknuo."
"Ona je obožavala Tita jer je Tito kao i ona volio sirove masline i volio je nositi bijelo."
"U kurcu sam do kolapsa zbog moralnog kodeksa."
"Mlađarija se u međuvremenu natjecala u bacanju pileta u dalj."
"Recimo ona Renata mi se baš svidjela, posebno me očaralo što je mokrila u lavabo kao muško..."
"Po kući su odjekivali udarci dok je mama lupala odreske."
"...imao sam samo limenog mornara što je stalno salutirao, samo što mi je on išao na onu stvar, htio sam poštenu pušku, a otac da ne može, pa sam si izradio drvenu, a kad god bih njom naciljao na nekog odraslog, tad bih glasno prdeknuo."
January 27, 2013
O jednom odpoledni, které nás možná všechny čeká...
January 19, 2019
Se svým otcem jsem si takhle krásně popovídat a zavzpomínat nestihl, protože odešel z tohoto světa moc brzo. O to víc mě Haklova knížka těšila.
Read
March 27, 2022بشكل عام، أفضل الكتب التي تركز على بناء الشخصيات حتى لو كانت الحبكة ضعيفة قليلا. لكن لم أقرأ رواية لا تحتوي على حبكة أبدا.. حتى قرأت سرادق طائر البطريق.
نتابع في الرواية رجل أربعيني ووالده السبعيني في أحد لقاءاتهم الشهرية، يأكلون ويتجولون في الشوارع مشيا ويشربون في الحانات وهم يتحدثون عن كل شيء في حياتهم. لم تكن رواية سيئة، وبعض القصص التي رووها كانت مسلية وممتعة. إلا أنني لن أعطيها أكثر من نجمتين إن كنت أستخدم نظام التقييم بالنجوم.
اخترت الرواية لأنها من "التشيك" وكنت وقتها أسعى إلى قراءة كتب من دول أكثر، إلا أنني أعتقد أننا نستطيع تخيل أي دولة ولن تتغير الأحداث. حتى قصص الحرب لن تتغير، إنما ستتغير أطرافها فقط طبعا.
May 7, 2019
I'm not that old fashioned about novels. I don't insist that they have a beginning, middle and end in their narrative, for instance. But I do expect them to have at least one of those. A collection of tragicomic anecdotes does not a novel make, by my lights. And that's what this book amounts to. To be fair, some of those anecdotes are individually telling, even moving. But there's no coherence to the whole.
January 7, 2025
jaká matka, taká Katka, jaký otec, taký syn
April 20, 2022
O rodičích a dětech je knížka tak trochu o ničem a tak trochu o všem. Celá se odehrává během odpoledne a večera, kdy se rozhodne jít otec se svým dospělým synem na procházku a na pivo. A během toho si povídají o všem, co je napadá, jak se mají, co dělají, vypráví si různé historky a mezi řádky průběžně vyplouvají na povrch temnější záležitosti z jejich rodinné minulosti.
Celkově se to trochu podobá tomu, jako když posloucháte cizí rozhovor a snažíte se z vyrčených informací poskládat nějaký širší obraz. A tady se to děje stejně, akorát na papíře. Za mě geniální a ani bych nečekala, že mě tímto způsobem uzavřený text dokáže tak vtáhnout a pohltit.
Celkově se to trochu podobá tomu, jako když posloucháte cizí rozhovor a snažíte se z vyrčených informací poskládat nějaký širší obraz. A tady se to děje stejně, akorát na papíře. Za mě geniální a ani bych nečekala, že mě tímto způsobem uzavřený text dokáže tak vtáhnout a pohltit.
November 15, 2022
bizarní a pravdivý!
May 11, 2009
I live, it seems, in a college town without a single copy of Hrabl's _I Served the King of England_, so I jumped at the chance to read this, which at least purports to be similar. I mean, what do I know, but I liked it: an afternoon spent walking and drinking and talking with the dad, about all and sundry various parts of life. I don't know enough of history of Czechs and etc to really follow the politics of that stuff, but some of the gender stuff is a bit retrograde (let's say)-- but delivered in such an off-the-cuff way that I'm not sure how much we are meant to think Hakl stands behind it, and how much he's critiquing as he records.
To be fair, I wish more of the anecdotes this story records were really memorable. I mean, I think that's the point of the book, this shaggy dog frame is only as good as the stories it contains. But it was a pleasant, and not-too-challenging read, and interesting to think about, structurally, even if it didn't ever break through in a way that shook or moved me.
To be fair, I wish more of the anecdotes this story records were really memorable. I mean, I think that's the point of the book, this shaggy dog frame is only as good as the stories it contains. But it was a pleasant, and not-too-challenging read, and interesting to think about, structurally, even if it didn't ever break through in a way that shook or moved me.
July 25, 2011
What a delightful book this is. Stylistically it is a little bit in the form of Bohumil Hrabal where we get seemingly random juxtapositions of scraps of conversation, with a little of James Joyce in that it is almost a minute by minute conversation between two people � but not quite. Even so, the entirety of the action takes place in a few hours, as a man and his adult son walk through the Stromovka area of Prague (north of Leten), visit some pubs, argue, banter, discuss. The story that unravels puts them into several key moments of mid to late twentieth century European history, but simply as citizens. And it is well worth it for the sardonic response to the question 'What's new?' � 'Nothing's been new in this world for more than two billion years, it's all just variations on the same theme of carbon, hydrogen, helium, and nitrogen'. Thoroughly enjoyable.
Read
December 13, 2017"الوسيلة الوحيدة ربما تكمن في قليل من الجنون، بعدها يصبح الإنسان راضيًا"
لا أعرف ماذا أعلِّق عليها وماذا أقيِّمها... سُعِدت كثيرًا بالتدقيق النحوي والإملائي فيها (بعيدًا عن المطبعي)
خاب ظني قليلًا في كوني رسمت الرواية مما تم وصفه بالنبذة البسيطة
نعم، الرواية جميلة بحواراتها الممتعة والمليئة بالمعنى والإحساس، ولكن
رأيت أن سلسلة الإصدارات (في كل مرة أدب جديد لبلد جديد) تغير عناوين الروايات، في قراءتي لرواية "المبعدون" نجحوا في جعل اسمها مثيرًا للاهتمام وعميق للمحتوى، أما في هذه الرواية أرى أنهم لو أبقوا على مسماها الأصلي فهو أبلغ بالوصف والمعنى، كوني شعرت بالخذلان لاختلاف ما توقعته من حماس
لا أنكر أن مسمى الرواية جذبني بشدة، ولكن رسم لي توقع كبير أصبت بعدها بخذلان النبذة عن المحتوى
لا أعرف ماذا أعلِّق عليها وماذا أقيِّمها... سُعِدت كثيرًا بالتدقيق النحوي والإملائي فيها (بعيدًا عن المطبعي)
خاب ظني قليلًا في كوني رسمت الرواية مما تم وصفه بالنبذة البسيطة
نعم، الرواية جميلة بحواراتها الممتعة والمليئة بالمعنى والإحساس، ولكن
رأيت أن سلسلة الإصدارات (في كل مرة أدب جديد لبلد جديد) تغير عناوين الروايات، في قراءتي لرواية "المبعدون" نجحوا في جعل اسمها مثيرًا للاهتمام وعميق للمحتوى، أما في هذه الرواية أرى أنهم لو أبقوا على مسماها الأصلي فهو أبلغ بالوصف والمعنى، كوني شعرت بالخذلان لاختلاف ما توقعته من حماس
لا أنكر أن مسمى الرواية جذبني بشدة، ولكن رسم لي توقع كبير أصبت بعدها بخذلان النبذة عن المحتوى
December 20, 2015
Buď můžete jít na pivo s rodiči, nebo si otevřít tuto knihu. Je to trochu hořké čtení o chlapské sebelítosti, o míjení světů rodičů a dětí, komunikačních nešvarech a ztrátě sebekontroly, kterým se nelze vyhnout. To vše bravurně skryto v každodenních hospodských řečech, jako by to ani nebyl román.
Co si ale z té knihy plné bizarních historek či zapamatujete? Jen zahořklý pocit, je pomíjivá jako návštěva hospody či jeden promarněný život. Přesto vás kniha pohltí. Jak to ten Hakl jen dělá? Jestli zkrátka píše o svém životě, tak to mu fakt nezávidím. Ale je ten můj vlastně lepší?
Co si ale z té knihy plné bizarních historek či zapamatujete? Jen zahořklý pocit, je pomíjivá jako návštěva hospody či jeden promarněný život. Přesto vás kniha pohltí. Jak to ten Hakl jen dělá? Jestli zkrátka píše o svém životě, tak to mu fakt nezávidím. Ale je ten můj vlastně lepší?
April 2, 2012
V homeopatických dávkách podávaná balabánovská moudra o vztahu otce a syna a důkaz, že autor četl Hrabala. Na cestě ( s nudnými průvodci v důchodovém věku nebo v krizi středního věku).
May 15, 2013
Ohňostroj keců.
December 31, 2018
Opravdu - nebýt čtenářské výzvy na Databázi knih, nikdy bych po téhle nesáhla, ale ze zadaného bodu knih s oceněním Magnesia Litera to byla jedna z mála kratších (a naivně jsem dle anotace doufala, že nebude úplně marná - to naivně je NEJDŮLEŽITĚJŠÍ). Zastávám názor, že kvalita knihy se absolutně nedá odvozovat od ocenění, která získá.
Celkové zhodnocení? Párkrát jsem se zasmála, asi 3-4 myšlenky mi přišly zajímavé. Jinak ale 70 % rozhovoru otce se synem bylo v podstatě o ničem a navíc některé historky fakt ubohost sama. Nikdy nepochopím a) jak někomu může připadat normální bavit se o ženách tímto způsobem, b) jak někomu může připadat normální bavit se o nevěře a promiskuitě tímto způsobem - jakoby to bylo něco NAPROSTO NORMÁLNÍHO.
Co musím přičíst k dobru, tak synovy myšlenky, v nichž se přesvědčoval, že má na svého otce být mírnější a snažit se nerozčilovat, protože už je starší atd. Tohle mi přišlo výstižné, protože to asi prožívají v souvislosti s rodiči všechny děti. A konec zřejmě napovídá tomu, že otec SPOILER trpí Alzheimerovou chorobou. A budu třeba naivní, ale doufám, že na tom konci fakt vypil kafe a ŠEL domů KONEC SPOILERU.
Jinak ale za sebe tuto knihu určitě nedoporučuji.
Celkové zhodnocení? Párkrát jsem se zasmála, asi 3-4 myšlenky mi přišly zajímavé. Jinak ale 70 % rozhovoru otce se synem bylo v podstatě o ničem a navíc některé historky fakt ubohost sama. Nikdy nepochopím a) jak někomu může připadat normální bavit se o ženách tímto způsobem, b) jak někomu může připadat normální bavit se o nevěře a promiskuitě tímto způsobem - jakoby to bylo něco NAPROSTO NORMÁLNÍHO.
Co musím přičíst k dobru, tak synovy myšlenky, v nichž se přesvědčoval, že má na svého otce být mírnější a snažit se nerozčilovat, protože už je starší atd. Tohle mi přišlo výstižné, protože to asi prožívají v souvislosti s rodiči všechny děti. A konec zřejmě napovídá tomu, že otec SPOILER trpí Alzheimerovou chorobou. A budu třeba naivní, ale doufám, že na tom konci fakt vypil kafe a ŠEL domů KONEC SPOILERU.
Jinak ale za sebe tuto knihu určitě nedoporučuji.
March 27, 2020
A string of anecdotes shared between middle-aged son (44) and father (71), two people whose similarities and shared experiences irritate them both. Some anecdotes are mildly funny; others made me wonder if the descriptions were added to as distraction from the many anecdotes that aren't funny, and so that a drab hour-long play could be presented more profitably as a short novel. Both father and son are fond of trivia, so there's that to sustain the low interest. But the dialogue isn't written as people actually speak (not a translation issue)—the background information the stories come with are for the readers' sake, not for those who shared the experiences and for whom most details aren't worth repeating—so the rhythm and pacing of the dialogue often feel stilted, and the son's explosive inner anger towards his father seems both an overreaction and makes the son less sympathetic than he otherwise might be.
June 26, 2024
Sadržaj knjige je smješten u jedan dan, otac od 70 i nešto godina i sin (40 i nešto) lutaju po krčmama na periferiji Praga, pričajući jedan drugome kratke crtice iz svoj života, često bizarne, netko bi rekao i pomalo blesave. Ali, to je eto, taj čš쾱 duh, Hašek, Hrabal i slično. Inače, autor se pravim imenom zove Jan Beneš, uvijek piše pod pseudonimom Emil Hakl, a u ovome romanu, i nekim drugima, glavni lik se zove � Jan Beneš. U nekim intervjuima Hakl priznaje da je to pomalo otrcani štos, ali eto, redovito ga se drži u svojim djelima. Za naše čitatelje može biti zanimljivo da je otac u romanu svoje djetinjstvo proveo u Zagrebu gdje mu je otac bio tvorničar, od tridesetih godina XX. stoljeća do poslije rata, kad su se vratili u Čehoslovačku. Daje se u nekoliko fragmenata opis tog života u Zg, uključujući i ratno doba. Roman je kratak što mu je plus u mojim očima, ne znam koliko dugo bih još mogao čitati bizarne pričice iz života dva ne baš bitna lika.
Displaying 1 - 30 of 68 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.