What do you think?
Rate this book
Лампадка
Це історія про море.
Про загадкових морських істот і відчайдушних піратів. Про Чорний Будинок Адмірала, у якому, як подейкують, мешкає почвара.
Про маяк і про Лампадку, доньку доглядача маяка, яка щоночі видирається угору по шістдесят одній сходинці, щоб запалити світло.
Про шторм, який налітає увечері, коли закінчилися сірники, і все летить шкереберть...
Та найперше � про те, що ви здатні на більше, ніж будь-коли гадали.
Про загадкових морських істот і відчайдушних піратів. Про Чорний Будинок Адмірала, у якому, як подейкують, мешкає почвара.
Про маяк і про Лампадку, доньку доглядача маяка, яка щоночі видирається угору по шістдесят одній сходинці, щоб запалити світло.
Про шторм, який налітає увечері, коли закінчилися сірники, і все летить шкереберть...
Та найперше � про те, що ви здатні на більше, ніж будь-коли гадали.
328 pages, Hardcover
First published January 1, 2014
304 people are currently reading
5,374 people want to read
About the author
Annet Schaap
153books208followersAnnet Schaap wilde altijd al tekenaar worden, of schrijver, of ontdekkingsreizigster.
Ze studeerde aan twee kunstacademies en een schrijversschool.
Sinds 1991 illustreerde ze bijna 200 kinderboeken en is in Nederland het meest bekend door haar tekeningen bij de succesvolle Hoe Overleef Ik-serie van Francine Oomen. Maar ze illustreerde ook veel boeken van andere geliefde schrijvers, zoals Janneke Schotveld, Manon Sikkel, Jacques Vriens, Annie M.G. Schmidt en Astrid Lindgren.
Met haar Canadese man Tom en hun zoontje Jonas (2009) trok ze een paar jaar lang in een camper door Noord en Midden Amerika. Lees hier meer over hun avonturen:
Nu woont ze weer gewoon in Utrecht en tekent en schrijft om en om.
Ze studeerde aan twee kunstacademies en een schrijversschool.
Sinds 1991 illustreerde ze bijna 200 kinderboeken en is in Nederland het meest bekend door haar tekeningen bij de succesvolle Hoe Overleef Ik-serie van Francine Oomen. Maar ze illustreerde ook veel boeken van andere geliefde schrijvers, zoals Janneke Schotveld, Manon Sikkel, Jacques Vriens, Annie M.G. Schmidt en Astrid Lindgren.
Met haar Canadese man Tom en hun zoontje Jonas (2009) trok ze een paar jaar lang in een camper door Noord en Midden Amerika. Lees hier meer over hun avonturen:
Nu woont ze weer gewoon in Utrecht en tekent en schrijft om en om.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,319 reviews
December 25, 2017
‘Lampje� van Annet Schaap heb ik welgeteld anderhalve dag nadat ik het boek aankocht uitgelezen. Dat verslinden is ondertussen bijna twee maanden geleden gebeurd.
U kunt het schandalig noemen dat ik nu pas een stukje over die leeservaring schrijf, maar ik vind ‘schandalig� niet het juiste woord. In het geval van ‘Lampje� zou ik liever over een compliment spreken.
Er zijn namelijk geen twee maanden overheen gegaan omdat ik geen zin of geen tijd had, of erger: het niet belangrijk genoeg vond.
Integendeel.
Ik stelde het schrijven uit, omdat ik de juiste insteek niet vond. Ik dacht alsmaar dat ik met een stukje (met de nadruk op het verkleinwoord) geen eer kon doen aan dit boek. Ik kwam er maar niet achter hoe ik de parel op de beste manier tot z’n recht kon laten komen. Hoe kon ik in pakweg vijfhonderd woorden weergeven wat Lampje ondertussen al bijna twee maanden lang bij mij veroorzaakt?
Ik herinner me haar als gisteren. De sfeer zindert na, de personages leven nog.
Hoe kreeg ik dat in woorden gevat? Bij zo’n leeservaring verwachten lezers waarschijnlijk dat ik het verhaal zo’n beetje navertel, samenvat, om er dan in drie regels aan toe te voegen waarom het een aanrader is.
Welnu: ‘Lampje� is geen aanrader. Nee. ‘Lampje� is een must. Eentje voor u, en eentje voor een paar mensen (grote en kleine) in uw omgeving.
Annet Schaap weet in haar tekeningen al jaren een hele wereld te scheppen, en het is prachtig dat ze ook met woorden de kunst blijkt te verstaan om op een indringende manier te tekenen.
Soms gaan ze briljant hand in hand, een schrijver en een illustrator in één persoon.
Ik leef al bijna twee maanden van de beelden die ik bij het lezen heb gezien, het verhaal dat ik heb beleefd. Vandaag besefte ik dat ik niks hoef te vertellen over de moed en het lef van een meisje, het missen van een moeder (en een vader) en het geloof in het schijnbaar onmogelijke. Ik moet gewoon vermelden dat ik al bijna twee maanden met Lampje leef � wat eigenlijk betekent dat een stukje soms niet langer dan twintig woorden nodig heeft. Of nee, twee: Lees ‘Lampje�.
Deze bespreking en andere tips vindt u onder TIP op .
U kunt het schandalig noemen dat ik nu pas een stukje over die leeservaring schrijf, maar ik vind ‘schandalig� niet het juiste woord. In het geval van ‘Lampje� zou ik liever over een compliment spreken.
Er zijn namelijk geen twee maanden overheen gegaan omdat ik geen zin of geen tijd had, of erger: het niet belangrijk genoeg vond.
Integendeel.
Ik stelde het schrijven uit, omdat ik de juiste insteek niet vond. Ik dacht alsmaar dat ik met een stukje (met de nadruk op het verkleinwoord) geen eer kon doen aan dit boek. Ik kwam er maar niet achter hoe ik de parel op de beste manier tot z’n recht kon laten komen. Hoe kon ik in pakweg vijfhonderd woorden weergeven wat Lampje ondertussen al bijna twee maanden lang bij mij veroorzaakt?
Ik herinner me haar als gisteren. De sfeer zindert na, de personages leven nog.
Hoe kreeg ik dat in woorden gevat? Bij zo’n leeservaring verwachten lezers waarschijnlijk dat ik het verhaal zo’n beetje navertel, samenvat, om er dan in drie regels aan toe te voegen waarom het een aanrader is.
Welnu: ‘Lampje� is geen aanrader. Nee. ‘Lampje� is een must. Eentje voor u, en eentje voor een paar mensen (grote en kleine) in uw omgeving.
Annet Schaap weet in haar tekeningen al jaren een hele wereld te scheppen, en het is prachtig dat ze ook met woorden de kunst blijkt te verstaan om op een indringende manier te tekenen.
Soms gaan ze briljant hand in hand, een schrijver en een illustrator in één persoon.
Ik leef al bijna twee maanden van de beelden die ik bij het lezen heb gezien, het verhaal dat ik heb beleefd. Vandaag besefte ik dat ik niks hoef te vertellen over de moed en het lef van een meisje, het missen van een moeder (en een vader) en het geloof in het schijnbaar onmogelijke. Ik moet gewoon vermelden dat ik al bijna twee maanden met Lampje leef � wat eigenlijk betekent dat een stukje soms niet langer dan twintig woorden nodig heeft. Of nee, twee: Lees ‘Lampje�.
Deze bespreking en andere tips vindt u onder TIP op .
February 15, 2022
A fun reversion of the Little Mermaid trope, but also kind of slow and predictable in my opinion.
I enjoyed this book, despite it also touches on some darker topics like hitting of children and even hints of sexual interest in the protagonist. And there is death and drowning involved as well, a veritable adventure novel which might be a tad too scary for some.
draws protagonist Lampje in vibrant colours, with the first two sections of the book being a bit chaotic from my perspective. Only when monster Edward comes into the book around page 100 the story gains a more clear focus and I could more easily imagine where we were headed narratively. I enjoyed the banter of the main character and the many colourful side characters, but must also admit I expected more upfront of this book that won all the children's literature awards here in The Netherlands.
I enjoyed this book, despite it also touches on some darker topics like hitting of children and even hints of sexual interest in the protagonist. And there is death and drowning involved as well, a veritable adventure novel which might be a tad too scary for some.
draws protagonist Lampje in vibrant colours, with the first two sections of the book being a bit chaotic from my perspective. Only when monster Edward comes into the book around page 100 the story gains a more clear focus and I could more easily imagine where we were headed narratively. I enjoyed the banter of the main character and the many colourful side characters, but must also admit I expected more upfront of this book that won all the children's literature awards here in The Netherlands.
April 14, 2021
Lang geleden dat ik nog zo’n mooi en spannend verhaal heb gelezen � sprookje is wellicht een betere omschrijving � over een heel moedig meisje dat nooit bij de pakken blijft zitten. Ooit herlees ik het, maak dan werk van een langere recensie en geef die een plaats in mijn onderstebovenblogs (op ). Dit is het werkelijk overrompelende schrijfdebuut van een illustrator die gelukkig ook het tekenen niet kan laten, anders hadden we die mooie illustraties moeten missen. Door gebruik te maken van heel eenvoudige woorden bereikt Annette Schaap een prachtige, soms poëtische schrijfstijl. Een voorbeeldje? “Ze rolt zich om haar angst heen.� Alweer het bewijs dat moeilijke woorden niet nodig zijn om literatuur te schrijven. Ik speel het boek door aan mijn dochters, allebei 20-plussers. Ben er zeker van dat ze er ook enorm van zullen genieten. Terechte prijswinnaar.
January 14, 2020
Book Reviewed on
Emelia, or Lampie as she is known, is the young daughter of the lighthouse keeper. Her mother died recently and her father is now disabled so it is her job to climb all the stairs and light the wick as the night draws in.
She is a young girl who likes to play and have fun and sometimes her imagination makes her forget things, like to replace the matches to light the lamp. When a storm comes in she goes off to light the lamp to help the ships stay off the rocks but there are no matches left, she forgot she was supposed to buy more.
She sets off in the storm to the shops but the wind is ferocious and she ends up being blown about so viciously that she is knocked unconscious. Awaking the next morning she heads home and discovers that whilst the lamp was out a boat has crashed. The Sheriff of the town isn’t happy, the boat was an expensive one and he decides that Lampie and her father are responsible for paying for a new one.
Her father is left at the lighthouse to see to the light every night and is told he must not leave, Lampie is sent as a maid to the Black House owned by the Admiral where legends have it that a monster is kept in the tower. But is the legend correct?
Lampie and the Children of the Sea is a beautiful fantasy story featuring such a wonderful little girl who has such wisdom and loyalty to her for someone so young. The story is told in six parts and reads just like a fairy tale and has some amazing artwork within the pages too. It truly is mesmerising.
The book has been translated and whilst there were tiny sections that didn’t have natural wording to them, they were very few and far between and easy to just gloss over, not often the case with translated books, so this was a pleasant surprise.
There was an air of magic to the book too which all the children that I know love in a story. This is a tale that will capture your heart and have you reading non-stop.
Emelia, or Lampie as she is known, is the young daughter of the lighthouse keeper. Her mother died recently and her father is now disabled so it is her job to climb all the stairs and light the wick as the night draws in.
She is a young girl who likes to play and have fun and sometimes her imagination makes her forget things, like to replace the matches to light the lamp. When a storm comes in she goes off to light the lamp to help the ships stay off the rocks but there are no matches left, she forgot she was supposed to buy more.
She sets off in the storm to the shops but the wind is ferocious and she ends up being blown about so viciously that she is knocked unconscious. Awaking the next morning she heads home and discovers that whilst the lamp was out a boat has crashed. The Sheriff of the town isn’t happy, the boat was an expensive one and he decides that Lampie and her father are responsible for paying for a new one.
Her father is left at the lighthouse to see to the light every night and is told he must not leave, Lampie is sent as a maid to the Black House owned by the Admiral where legends have it that a monster is kept in the tower. But is the legend correct?
Lampie and the Children of the Sea is a beautiful fantasy story featuring such a wonderful little girl who has such wisdom and loyalty to her for someone so young. The story is told in six parts and reads just like a fairy tale and has some amazing artwork within the pages too. It truly is mesmerising.
The book has been translated and whilst there were tiny sections that didn’t have natural wording to them, they were very few and far between and easy to just gloss over, not often the case with translated books, so this was a pleasant surprise.
There was an air of magic to the book too which all the children that I know love in a story. This is a tale that will capture your heart and have you reading non-stop.
April 7, 2018
Vijf sterren voor het mooiste kinderboek dat ik las sinds mijn tiende.
May 13, 2019
Lampje, zo mooi! Zucht... wat een heerlijk boek!
Sprookjesachtig met bomvol diepere lagen & ontroerende passages.
Lees gewoon Lampje!
Sprookjesachtig met bomvol diepere lagen & ontroerende passages.
Lees gewoon Lampje!
June 20, 2022
“Het is nog niet gezonken, maar lang duurt het vast niet meer.�
Ik hou ervan hoe Annet Schaap altijd laat zien dat kinderboeken niet alleen maar volgens een traditioneel plot hoeven te verlopen, onvoorspelbaar mogen zijn, en vooral dat niet alles geruststellend hoeft te zijn en er ook dingen mis mogen gaan (en dat ze ook voor volwassenen zonder kinderen nog prachtig zijn!).
“Soms als je iets een hele tijd zo vreselijk graag wilde en je krijgt het eindelijk, is er een soort stilte waarin niemand weet wat ie moet doen.�
Ik hou ervan hoe Annet Schaap altijd laat zien dat kinderboeken niet alleen maar volgens een traditioneel plot hoeven te verlopen, onvoorspelbaar mogen zijn, en vooral dat niet alles geruststellend hoeft te zijn en er ook dingen mis mogen gaan (en dat ze ook voor volwassenen zonder kinderen nog prachtig zijn!).
“Soms als je iets een hele tijd zo vreselijk graag wilde en je krijgt het eindelijk, is er een soort stilte waarin niemand weet wat ie moet doen.�
April 13, 2020
Vertederend mooi sprookje dat ik in 1 dag uitlas!
November 5, 2023
Eindelijk aan toegekomen. Wat een prachtig boek. Tot tranen geroerd. Het haalde het gevoel op van de Paasvakantie 1980,1981, ergens daar in de buurt. Ik zat vijf dagen gekluisterd aan de bank met een enorm boek op m’n knieën: “Alleen op de wereld�. Het verhaal van Rémy kwam serieus binnen. Schaap creëert, natuurlijk op geheel eigen wijze, met Lampje een personage dat mij op een zelfde manier in het verhaal trok. En dat in een licht fantastische setting met een rauwheid als de hbo-serie Carnivàle. Schaap neemt haar lezers serieus door het leven niet mooier te maken dan het is, maar werkt naar een hoopvol en spetterend einde toe. Kortom, voor alle leeftijden een must!
August 16, 2019
Lampje zelf is lief en dapper. En Lampje, het boek, is een wonderlijk, magisch, kleurrijk, hoopvol en zachtaardig verhaal. Zo'n boek om mee op de bank te kruipen en me weer te herinneren hoe ik als kind in een boek kon verdwijnen.
'Toen Lampjes moeder ziek was, verloor ze haar stem. Ze kon al een tijd niet goed meer lopen, ze moest eerst op haar dochter steunen, en toen dat te zwaar werd bleef ze maar zitten. Ze kon steeds minder pakken, liet telkens meer dingen vallen en op een dag begon ze ook over haar woorden te struikelen. Na een tijdje kon ze niets verstaanbaars meer zeggen. Niemand wist hoe het kwam. Maar er was niks tegen te doen. Rare klanken vielen als knikkers uit haar mond, ze klonk als een dronken vrouw, als een gek. Toen hield ze haar mond maar. Ze lag op haar kussen en keek en keek.
Maar in haar hoofd kon Lampje haar al die tijd nog horen praten. En toen ze stierf bleef haar moeders stem bij haar.'
December 17, 2018
Kinderboek als geen ander. Heel bijzonder, lichtvoetig, droevig, geladen, mooi, alles.
August 23, 2020
Aangezien we hier het merendeel van de Roald Dahl-boeken gelezen hebben en in de bibliotheek niet één van de weinige aanwezig was die we nog niet gelezen hadden, moest ik een ander voorleesboek uitkiezen. Op ŷ had ik al regelmatig positieve dingen gelezen over dit boek, en daardoor was dit het enige boek dat ik zo snelsnel kon bedenken.
Het is in elk geval het dikste boek dat ik al voorgelezen heb (misschien komt het boek met alle verhalen van Pippi Langkous wel in de buurt), en vooral: het is het voorleesboek met het minste prentjes, wat eigenlijk wel jammer is omdat de weinige tekeningen wel bijzonder mooi zijn. Ik merkte ook dat voor mijn zoon (net 6) dit nog een beetje een probleem vormde.
Sowieso ligt de leeftijd van mijn kinderen misschien nog net iets te laag voor dit boek. Bij mijn dochter (net 8) ging het net, ondanks de serieuzere thema's (o.a. kindermishandeling) maar bij mijn zoon had ik vaak de indruk dat ie niet helemaal mee was met het verhaal.
Maar nu naar het boek. Lampje is een mooi boek, vrij uniek in zijn vertelstijl (soms echt al wat literair-serieus, maar dan op kindermaat) en met een prachtig hoofdpersonage. Klein minpuntje vond ik dat het verhaal wel wat aan de chaotische kant was, al werd dat wel beter naarmate het boek vorderde. Ik merkte ook aan mijn dochter dat ze maar in de tweede helft van het boek echt in het verhaal zat.
Het mooiste aan dit boek is de boodschap dat ieder mag zijn zoals hij wil zijn, en dat op kindermaat duidelijk gemaakt wordt dat de wereld genuanceerder is dan goed tegenover slecht.
En niet te vergeten, er zijn ook piraten!
Het is in elk geval het dikste boek dat ik al voorgelezen heb (misschien komt het boek met alle verhalen van Pippi Langkous wel in de buurt), en vooral: het is het voorleesboek met het minste prentjes, wat eigenlijk wel jammer is omdat de weinige tekeningen wel bijzonder mooi zijn. Ik merkte ook dat voor mijn zoon (net 6) dit nog een beetje een probleem vormde.
Sowieso ligt de leeftijd van mijn kinderen misschien nog net iets te laag voor dit boek. Bij mijn dochter (net 8) ging het net, ondanks de serieuzere thema's (o.a. kindermishandeling) maar bij mijn zoon had ik vaak de indruk dat ie niet helemaal mee was met het verhaal.
Maar nu naar het boek. Lampje is een mooi boek, vrij uniek in zijn vertelstijl (soms echt al wat literair-serieus, maar dan op kindermaat) en met een prachtig hoofdpersonage. Klein minpuntje vond ik dat het verhaal wel wat aan de chaotische kant was, al werd dat wel beter naarmate het boek vorderde. Ik merkte ook aan mijn dochter dat ze maar in de tweede helft van het boek echt in het verhaal zat.
Het mooiste aan dit boek is de boodschap dat ieder mag zijn zoals hij wil zijn, en dat op kindermaat duidelijk gemaakt wordt dat de wereld genuanceerder is dan goed tegenover slecht.
En niet te vergeten, er zijn ook piraten!
Read
November 17, 2023In aanwezigheid van publiek spreken we in de 51ste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast uitgebreid met Annet Schaap over het succes van 'Lampje' en over haar nieuwe sprookjesbundel 'De Meisjes'. Het is een rijk gesprek met vrolijke en ontroerende momenten, over de druk om goud te spinnen uit stro, zoenen met een kikker, over een dwingeland die niet kan schrijven, zusjes die van elkaar leren houden, over verlangen en de geest uit de fles bevrijden. Met bijdragen van de Russische, Zuid-Afrikaanse, Deense en Italiaanse vertaalsters van Schaaps debuut 'Lampje', een lied uit de theaterbewerking van dat boek en een warme boodschap van Francine Oomen, voor wie Annet Schaap jarenlang de succesvolle 'Hoe overleef ik'-reeks illustreerde. Luister nu via Spotify, in je favoriete podcast-app of via
In de Engelse vertaling van Laura Watkinson heet dit boek 'Lampie and the Children of the Sea'. In aflevering 7 van De Grote Vriendelijke Podcast vertelt Laura over het vertalen van dit boek (en werk van Tonke Dragt en Jan Terlouw). Luister nu via Spotify, je podcast-app of
In onze Eindejaarspodcast 2018 spraken we ook met Annet Schaap over het overweldigende succes dat ze met dit boek heeft én las ze voor uit 'De boom met het oor'. Luister nu via Spotify, je podcast-app of
In de Engelse vertaling van Laura Watkinson heet dit boek 'Lampie and the Children of the Sea'. In aflevering 7 van De Grote Vriendelijke Podcast vertelt Laura over het vertalen van dit boek (en werk van Tonke Dragt en Jan Terlouw). Luister nu via Spotify, je podcast-app of
In onze Eindejaarspodcast 2018 spraken we ook met Annet Schaap over het overweldigende succes dat ze met dit boek heeft én las ze voor uit 'De boom met het oor'. Luister nu via Spotify, je podcast-app of
January 8, 2020
2019: Ongelooflijk, maar ik vind Lampje na de tweede keer lezen, weer nog wat mooier.
“Een eiland dat nog een beetje vastzit aan het vasteland, als een losse tand aan een draadje, heet een schiereiland. Op dit schiereiland staat een vuurtoren, een hoge grijze, die ‘s nachts zijn licht rond laat gaan over de kleine stad aan zee� Zo zorgt hij ervoor dat de nacht wat minder donker lijkt en het grote land, de wijde zee wat minder groot en wijd.�
Wat een verschrikkelijk fijn boek, ontroerend, spannend en het leert elk kind (en volwassene!) hoe het is om dapper te zijn. Lampje is een modern sprookje.
“Een eiland dat nog een beetje vastzit aan het vasteland, als een losse tand aan een draadje, heet een schiereiland. Op dit schiereiland staat een vuurtoren, een hoge grijze, die ‘s nachts zijn licht rond laat gaan over de kleine stad aan zee� Zo zorgt hij ervoor dat de nacht wat minder donker lijkt en het grote land, de wijde zee wat minder groot en wijd.�
Wat een verschrikkelijk fijn boek, ontroerend, spannend en het leert elk kind (en volwassene!) hoe het is om dapper te zijn. Lampje is een modern sprookje.
November 18, 2024
Een lichtgevend magisch boek
Lang liet ik dit prijswinnend, en ondertussen toch al als klassieker gekend, boek liggen in mijn kast. De lokale leesclub bracht hier verandering in, een eerste boek voor 8+ stond op ons programma om te bespreken. En wat voor één! Ik was direct om voor dit boek, en nog eens om en om. Het boek, over een meisje met de bijnaam Lampje, blies me omver en deed en doet me nog steeds nagloeien. Ik las een vlot te lezen wervelend en spannend avontuur vanaf de eerste bladzijde. Als ik niet kon doorlezen, was het door het dagelijkse werk en de beslommeringen, niet omdat ik niet wilde.
Hoofdthema in dit boek is het anders zijn van de mensen rond jou te aanvaarden. De thema’s die de met dit boek debuterend auteur, en eerder al alom geprezen illustratrice, Annet Schaap, al dan niet even subtiel aansnijdt, zijn er niet minder om: de eenzaamheid van kinderen die gebukt gaan onder een omgekeerde ouder-kindrelatie en die de zorgverlener worden van de overblijvende ouder, rouwverwerking, analfabetisme, alcoholisme, kindermisbruik, uithuisplaatsing, enz.
Het geheel wordt echter lichter gemaakt door waar dat het meisje met de bijnaam Lampje ook komt, nadat ze moet verhuizen van haar aan alcoholisme lijdende vader en die haar verwaarloost (door de dood van zijn vrouw), ze licht brengt waar er duisternis heerst. Het Zwarte Huis waar ze wordt ondergebracht, leeft na een tijdje op en de personages rondom haar waar ze verbinding mee maakt, worden aangeraakt: Martha ontdooit en haar zoontje Lenny wordt verliefd op Lampje. Het monster waarvan eerst sprake blijkt een wezen te zijn dat eenzaam en verstoten is, en zich probeert te verdedigen tegen een naar zijn aanvoelen vijandige omgeving. Ook de verwilderde vol gegroeide tuin wordt uiteindelijk aangepakt en opgekalefaterd.
De vrees voor het Zwarte Huis, en daarna ook de eigenaar ervan, de Admiraal, vormt de dreigende sprookjesachtige factor. De referenties naar bestaande sprookjes zijn legio: natuurlijk die van De kleine zeemeermin, en bv ook Blauwbaard. Daarnaast zijn er heel wat magisch-realistische elementen die het geheel niet erg realistisch doen lijken, hoewel het nooit een probleem is geweest om in het verhaal te blijven en in de gecreëerde wereld terug te keren. Het is zeker en vast een wereld, vol met fantasy, die aanslaat bij de bedoelde doelgroep. En tegelijkertijd met zo vele lagen die je kan bespreken met iets oudere kinderen. Het doorzettingsvermogen en de nieuwsgierigheid van Lampje die haar lef geven, zijn dan weer goede voorbeelden voor volwassenen om van te leren en over te nemen, waaronder ook ondergetekende!
De opbouw van het verhaal is als dat van een misdaadverhaal: de perspectieven van de verschillende personages komen aan bod, er spelen zich synchrone scènes af, er wordt teruggekomen op verschillende situaties door verschillende personages, enz. Dat maakt het geheel spannend waardoor je telkens de volgende bladzijde wilt omslagen, en is het ook geen wonder dat er zeven jaar na de publicatie al een serie én een film zijn gemaakt van dit boek. Tientallen vertalingen zijn er ook al verschenen. En binnenkort komt er nog een speciale theaterbewerking in de Vlaamse zalen door Theater FroeFroe en Johnny MUS.
De taal is wonderlijk mooi, en zit tjokvol metaforen om de dingen te beschrijven. De pen van Annet Schaap speelt met licht en donker zowel in haar tekst als in haar prachtige tekeningen. Wat ook straf is, is dat alle personages, ook de “slechte�, en soms slechts met enkele zinnen, een backstory krijgen, en je de motieven van hun daden beter gaat begrijpen. Schaap eindigt haar boek op een manier waardoor ik gelukkig dit nochtans sombere en duistere boek met een zucht van opluchting dichtsloeg. Lampje raakte een snaar bij mij die nog wel even zal blijven natrillen.
Lang liet ik dit prijswinnend, en ondertussen toch al als klassieker gekend, boek liggen in mijn kast. De lokale leesclub bracht hier verandering in, een eerste boek voor 8+ stond op ons programma om te bespreken. En wat voor één! Ik was direct om voor dit boek, en nog eens om en om. Het boek, over een meisje met de bijnaam Lampje, blies me omver en deed en doet me nog steeds nagloeien. Ik las een vlot te lezen wervelend en spannend avontuur vanaf de eerste bladzijde. Als ik niet kon doorlezen, was het door het dagelijkse werk en de beslommeringen, niet omdat ik niet wilde.
Hoofdthema in dit boek is het anders zijn van de mensen rond jou te aanvaarden. De thema’s die de met dit boek debuterend auteur, en eerder al alom geprezen illustratrice, Annet Schaap, al dan niet even subtiel aansnijdt, zijn er niet minder om: de eenzaamheid van kinderen die gebukt gaan onder een omgekeerde ouder-kindrelatie en die de zorgverlener worden van de overblijvende ouder, rouwverwerking, analfabetisme, alcoholisme, kindermisbruik, uithuisplaatsing, enz.
Het geheel wordt echter lichter gemaakt door waar dat het meisje met de bijnaam Lampje ook komt, nadat ze moet verhuizen van haar aan alcoholisme lijdende vader en die haar verwaarloost (door de dood van zijn vrouw), ze licht brengt waar er duisternis heerst. Het Zwarte Huis waar ze wordt ondergebracht, leeft na een tijdje op en de personages rondom haar waar ze verbinding mee maakt, worden aangeraakt: Martha ontdooit en haar zoontje Lenny wordt verliefd op Lampje. Het monster waarvan eerst sprake blijkt een wezen te zijn dat eenzaam en verstoten is, en zich probeert te verdedigen tegen een naar zijn aanvoelen vijandige omgeving. Ook de verwilderde vol gegroeide tuin wordt uiteindelijk aangepakt en opgekalefaterd.
De vrees voor het Zwarte Huis, en daarna ook de eigenaar ervan, de Admiraal, vormt de dreigende sprookjesachtige factor. De referenties naar bestaande sprookjes zijn legio: natuurlijk die van De kleine zeemeermin, en bv ook Blauwbaard. Daarnaast zijn er heel wat magisch-realistische elementen die het geheel niet erg realistisch doen lijken, hoewel het nooit een probleem is geweest om in het verhaal te blijven en in de gecreëerde wereld terug te keren. Het is zeker en vast een wereld, vol met fantasy, die aanslaat bij de bedoelde doelgroep. En tegelijkertijd met zo vele lagen die je kan bespreken met iets oudere kinderen. Het doorzettingsvermogen en de nieuwsgierigheid van Lampje die haar lef geven, zijn dan weer goede voorbeelden voor volwassenen om van te leren en over te nemen, waaronder ook ondergetekende!
De opbouw van het verhaal is als dat van een misdaadverhaal: de perspectieven van de verschillende personages komen aan bod, er spelen zich synchrone scènes af, er wordt teruggekomen op verschillende situaties door verschillende personages, enz. Dat maakt het geheel spannend waardoor je telkens de volgende bladzijde wilt omslagen, en is het ook geen wonder dat er zeven jaar na de publicatie al een serie én een film zijn gemaakt van dit boek. Tientallen vertalingen zijn er ook al verschenen. En binnenkort komt er nog een speciale theaterbewerking in de Vlaamse zalen door Theater FroeFroe en Johnny MUS.
De taal is wonderlijk mooi, en zit tjokvol metaforen om de dingen te beschrijven. De pen van Annet Schaap speelt met licht en donker zowel in haar tekst als in haar prachtige tekeningen. Wat ook straf is, is dat alle personages, ook de “slechte�, en soms slechts met enkele zinnen, een backstory krijgen, en je de motieven van hun daden beter gaat begrijpen. Schaap eindigt haar boek op een manier waardoor ik gelukkig dit nochtans sombere en duistere boek met een zucht van opluchting dichtsloeg. Lampje raakte een snaar bij mij die nog wel even zal blijven natrillen.
July 15, 2021
Absolūti brīnišķīga bērnu grāmata, kas paraus līdzi un aizkustinās arī pieaugušos.
Lai gan te darbojas it kā briesmoņi un mītiskas būtnes, problēmas, ar kurām saskaras bērni, ir pavisam reālas, bez tikumības policistu filtriem, bez drošības spilveniem, ar visu sāpīgi spožo bērnības sauli, kas silda un dedzina vienlaikus.
Lai gan te darbojas it kā briesmoņi un mītiskas būtnes, problēmas, ar kurām saskaras bērni, ir pavisam reālas, bez tikumības policistu filtriem, bez drošības spilveniem, ar visu sāpīgi spožo bērnības sauli, kas silda un dedzina vienlaikus.
April 28, 2020
Hmmm, ik heb een beetje gemengde gevoelens over dit boek. Aan de ene kant was het fantastisch! De schrijfstijl was in eerste instantie prachtig en nam me helemaal mee in het verhaal. Het was alsof ik verschillende stemmen van de personages echt kon horen. Sowieso spreken verhalen die met de zee te maken hebben me vaak aan en dit verhaal deed me op een bepaalde manier ook een beetje denken aan De geheime tuin (een van mijn lievelingsboeken als kind), dus ik was meteen verkocht. Maar verder in het boek zaten toch een aantal dingen waarvan ik heel erg zou willen dat ze er niet waren. Juist omdat ik dacht dat dit een 5 sterren boek zou zijn en ik wilde niet dat iets daar nog afbreuk aan zou doen.
Maar toen kwam ik bij
Ik vind niet perse dat je nare situaties moet schuwen in kinderboeken, maar het is wel belangrijk dat je er goed mee omgaat. Dat er impliciet of expliciet toch echt commentaar op wordt geleverd. Ik vond bijvoorbeeld dat wel goed behandeld werd. Je kunt door de reacties van de andere personages duidelijk merken dat het niet oké is.
Daarnaast vond ik het opvallend dat voor een boek dat onder andere over anders zijn gaat er soms op een vreemde manier over mensen die niet de norm zijn werd geschreven. Zo werd over een Siamese tweeling geschreven alsof het één persoon was in plaats van twee, zelfs de verteller gebruikt het verkeerde voornaamwoord voor de vrouw met de baard en de jongen met een verstandelijke beperking heeft volgens de omschrijving "een hoofd waar niks in zit, waar [Lampje] niks aan heeft" (terwijl hij Lampje een paar bladzijdes eerder juist nog ontzettend heeft geholpen in een moment dat ze het zelf even niet meer wist). Dus naast dat de schrijfstijl aan de ene kant ouderwets magisch was, leek het ook met ouderwetse stereotypen te komen...
Maar tóch, de schrijfstijl was (met name aan het begin) magisch en deed me denken aan prachtige boeken die ik als kind las, die me helemaal mee konden zuigen in het verhaal... Het is lang geleden dat ik me echt zo heb kunnen verliezen in een kinderboek.
Voor wie het thema van het boek aanspreekt kan ik ook het Young Adult boek aanraden!
Maar toen kwam ik bij
Ik vind niet perse dat je nare situaties moet schuwen in kinderboeken, maar het is wel belangrijk dat je er goed mee omgaat. Dat er impliciet of expliciet toch echt commentaar op wordt geleverd. Ik vond bijvoorbeeld dat wel goed behandeld werd. Je kunt door de reacties van de andere personages duidelijk merken dat het niet oké is.
Daarnaast vond ik het opvallend dat voor een boek dat onder andere over anders zijn gaat er soms op een vreemde manier over mensen die niet de norm zijn werd geschreven. Zo werd over een Siamese tweeling geschreven alsof het één persoon was in plaats van twee, zelfs de verteller gebruikt het verkeerde voornaamwoord voor de vrouw met de baard en de jongen met een verstandelijke beperking heeft volgens de omschrijving "een hoofd waar niks in zit, waar [Lampje] niks aan heeft" (terwijl hij Lampje een paar bladzijdes eerder juist nog ontzettend heeft geholpen in een moment dat ze het zelf even niet meer wist). Dus naast dat de schrijfstijl aan de ene kant ouderwets magisch was, leek het ook met ouderwetse stereotypen te komen...
Maar tóch, de schrijfstijl was (met name aan het begin) magisch en deed me denken aan prachtige boeken die ik als kind las, die me helemaal mee konden zuigen in het verhaal... Het is lang geleden dat ik me echt zo heb kunnen verliezen in een kinderboek.
Voor wie het thema van het boek aanspreekt kan ik ook het Young Adult boek aanraden!
June 2, 2024
"Ben de cesaret edemiyorum ama yapmamız gerektiğine inanıyorum."
Resmen 10'lu yaşlarımın başına götürdü beni Lampje ve Denizin Çocukları. Hani böyle naif, çocuksu ama çok sürükleyici, macera dolu kitaplarımız olurdu o yaşlarda, annemiz gelip "yat artık" diyecek endişesiyle hızlı hızlı okurduk meraktan delirerek. İşte tam o tadı verdi bu kitap bana ve bir gecede okudum ki zaten de YKY'nin gençlik serisinden yayınlanmış.
Bu tür kitaplarda tabii bir mesaj meselesi oluyor, bu kitabın verdiği bazı mesajlar biraz sorunlu görülebilir (örneğin sevgisini gösteremeyen ve kısmen de olsa şiddet eğilimi olan baba meselesi) ama ben artık mesaj alacak yaşı çoktan geçtiğimden buralara takılmadan büyük bir keyifle okudum. Annesini kaybetmiş, tek bacağı olmayan babasıyla bir deniz fenerinde yaşayan küçük kız Lampje'nin öyküsünü okuyoruz. Feneri yakamadıkları için cezalandırılıyor baba kız ve Lampje kendini içinde bir canavarın yaşadığı rivayet edilen Kara Şato'da buluyor. Sonrası çok acayip bir macera. Şatonun koca kulesinde yaşayan "canavar" Edward ile tanışması ve ikisinin de beraberce aileleriyle ilgili gizemleri keşfedişlerinin hikayesini izliyoruz. Bu tür kitaplar genelde tahmin edilebilir olur, bu öyle değil işte. Müthiş merak uyandırıcı ve incelikli biçimde anlatıyor Annet Schaap hikayesini.
İnsanın ait olduğu yeri bulmasına, cesarete, ezber bozmaya, dostluğa, özgürlüğe, korkuya, yasa dair sihirli, tatlı bir küçük masal. Karakterler çok iyi çizilmiş, özellikle Edward'ın hüznü de neşesi de insanın içine işliyor. Lale Şimşek Çalışkan'ın çevirisi tertemiz, kapakta ve kitabın içindeki minik illüstrasyonlar nefis. İçinden su sesleri geliyor resmen kitabın. Çok sevdim.
Resmen 10'lu yaşlarımın başına götürdü beni Lampje ve Denizin Çocukları. Hani böyle naif, çocuksu ama çok sürükleyici, macera dolu kitaplarımız olurdu o yaşlarda, annemiz gelip "yat artık" diyecek endişesiyle hızlı hızlı okurduk meraktan delirerek. İşte tam o tadı verdi bu kitap bana ve bir gecede okudum ki zaten de YKY'nin gençlik serisinden yayınlanmış.
Bu tür kitaplarda tabii bir mesaj meselesi oluyor, bu kitabın verdiği bazı mesajlar biraz sorunlu görülebilir (örneğin sevgisini gösteremeyen ve kısmen de olsa şiddet eğilimi olan baba meselesi) ama ben artık mesaj alacak yaşı çoktan geçtiğimden buralara takılmadan büyük bir keyifle okudum. Annesini kaybetmiş, tek bacağı olmayan babasıyla bir deniz fenerinde yaşayan küçük kız Lampje'nin öyküsünü okuyoruz. Feneri yakamadıkları için cezalandırılıyor baba kız ve Lampje kendini içinde bir canavarın yaşadığı rivayet edilen Kara Şato'da buluyor. Sonrası çok acayip bir macera. Şatonun koca kulesinde yaşayan "canavar" Edward ile tanışması ve ikisinin de beraberce aileleriyle ilgili gizemleri keşfedişlerinin hikayesini izliyoruz. Bu tür kitaplar genelde tahmin edilebilir olur, bu öyle değil işte. Müthiş merak uyandırıcı ve incelikli biçimde anlatıyor Annet Schaap hikayesini.
İnsanın ait olduğu yeri bulmasına, cesarete, ezber bozmaya, dostluğa, özgürlüğe, korkuya, yasa dair sihirli, tatlı bir küçük masal. Karakterler çok iyi çizilmiş, özellikle Edward'ın hüznü de neşesi de insanın içine işliyor. Lale Şimşek Çalışkan'ın çevirisi tertemiz, kapakta ve kitabın içindeki minik illüstrasyonlar nefis. İçinden su sesleri geliyor resmen kitabın. Çok sevdim.
January 5, 2020
Prachtig! Ben er stil van.
July 17, 2017
Wat een fantastisch boek! Het is sprookjesachtig, spannend en refereert aan veel klassiekers. Het gaat verder waar De kleine zeemeermin ophoudt, maar het deed me ook denken aan De geheime tuin en Pipi Langkous. Voor het eerst sinds tijden kon ik niet ophouden met lezen. Ik hoop dat Annet Schaap nog veel meer gaat schrijven!
July 16, 2017
als dit verhaal geen gouden griffel wint, geloof ik niet meer in die prijs. dit is zonder twijfel een boek dat onze kleinkinderen nog aan hun kleinkinderen gaan voorlezen. prachtig, prachtig, prachtig. ik kom superlatieven tekort.
October 9, 2022
4.4 �
«Dažreiz, kad kāds ilgu laiku kaut ko ļoti, ļoti ir vēlējies un tad beidzot dabū, iestājas tāds kā klusums, kurā neviens nezina, ko iesākt.»
Arī manī, pateicoties Lampiņai, šāds klusums ir iestājies. Burvīga no sākuma līdz beigām!
«Dažreiz, kad kāds ilgu laiku kaut ko ļoti, ļoti ir vēlējies un tad beidzot dabū, iestājas tāds kā klusums, kurā neviens nezina, ko iesākt.»
Arī manī, pateicoties Lampiņai, šāds klusums ir iestājies. Burvīga no sākuma līdz beigām!
May 20, 2021
Zo mooi. Lees de andere lovende recensies hier op goodreads. Ze zijn allemaal waar.
February 21, 2024
Ik heb de tranen uit mijn ogen geveegd, want dan kan ik tenminste zien wat ik schrijf. Wat een ongelooflijk mooi boek. Een schitterend geschreven parel van een sprookje met meer dan een echo van Hans Christian Andersen, maar bevolkt met personages die we allemaal kennen. Mensen die allemaal op hun eigen manier beschadigd zijn en allemaal op hun eigen manier anderen beschadigen. Maar als de juiste beschadigde mensen de juiste andere beschadigde mensen vinden, vinden ze in zichzelf en elkaar de dapperheid, de liefde, het doorzettingsvermogen om met het ongewone lijf dat ze hebben, met de hoofden die door “normale� mensen niet worden begrepen, samen het leven aan te gaan.
Ik kan niet anders dan denken aan al die bijzondere leerlingen die ik in al die jaren aan me voorbij heb zien trekken. Veel hebben er lijven die niet doen wat ze zouden willen en nog meer hebben hoofden die onbegrepen zijn gebleven, soms ook door mensen die hen het meest nabij zijn. Soms vinden ze op school andere hoofden en lijven bij wie ze aansluiting vinden. Waardoor ze snappen dat ze niet alleen hoeven te zijn, niet boos hoeven blijven, niet verdrietig, niet moeilijk. Dat ze niet raar zijn. Of dat iedereen op zijn eigen manier raar is. Dat dat prima is. Dat dat eigenlijk best gezellig is. Ik heb een zwak voor die leerlingen.
Dit boek viert de misfits. De uitzonderingen. Over hen valt een verhaal te vertellen. Gewoon is veel te gewoon. Wát een boek.
Ik kan niet anders dan denken aan al die bijzondere leerlingen die ik in al die jaren aan me voorbij heb zien trekken. Veel hebben er lijven die niet doen wat ze zouden willen en nog meer hebben hoofden die onbegrepen zijn gebleven, soms ook door mensen die hen het meest nabij zijn. Soms vinden ze op school andere hoofden en lijven bij wie ze aansluiting vinden. Waardoor ze snappen dat ze niet alleen hoeven te zijn, niet boos hoeven blijven, niet verdrietig, niet moeilijk. Dat ze niet raar zijn. Of dat iedereen op zijn eigen manier raar is. Dat dat prima is. Dat dat eigenlijk best gezellig is. Ik heb een zwak voor die leerlingen.
Dit boek viert de misfits. De uitzonderingen. Over hen valt een verhaal te vertellen. Gewoon is veel te gewoon. Wát een boek.
March 9, 2021
Meermaals werd dit boek me aanbevolen als een verhaal over hoop, iets wat we tijdens deze pandemie kunnen gebruiken.
Dit jeugdboek nam me even mee op reis naar een afgelegen eiland, dat nog net aan het vasteland vastzit. Prachtig om te lezen hoe Lampje zich ondanks haar noodlot toch een weg probeert te banen richting een hoopvolle toekomst.
Opnieuw ben ik aangenaam verrast door de schoonheid en de meeslepende verhaallijnen van een jeugdboek!
Dit jeugdboek nam me even mee op reis naar een afgelegen eiland, dat nog net aan het vasteland vastzit. Prachtig om te lezen hoe Lampje zich ondanks haar noodlot toch een weg probeert te banen richting een hoopvolle toekomst.
Opnieuw ben ik aangenaam verrast door de schoonheid en de meeslepende verhaallijnen van een jeugdboek!
January 7, 2021
Dit was mooooiii ❤️ af en toe iets te kinderlijk, maar wel echt heel mooi en bijzonder. Prachtig hoe het een heel nieuw sprookje en tegelijkertijd een soort hertelling is. Kreeg er De geheime tuin/Miss Peregrine-vibes van en vind het mooi hoe avontuurlijk en sfeerrijk en onvoorspelbaar het was, met veel mooie details in plot en personages. Zo’n boek dat je echt met een bijzonder gevoel achterlaat dat nog wel even blijft hangen, en een mooie om het jaar mee af te trappen!
March 10, 2023
Boeken herlezen, het is niet meteen mijn kopje thee. Op ´The Catcher in the Rye´, ´De geur van melisse´ en ´Abeltje´ na herlees ik geen boeken op regelmatige basis. Vanaf vandaag komt daar een vierde titel bij: ´Lampje´ van Annet Schaap. Wat. Een. Boek. WAT! EEN! BOEK!
Werkelijk iedereen heb ik dit boek al aangeraden en nog nooit heb ik iemand horen vertellen dat het verhaal van Lampje niet kon boeien. Jong, oud, analfabeet, veellezer, stoere VOP-EMT'er (´Neen, dat is geen traan, meneer. Lokaal 2.1.2 is gewoon erg stoffig...´): iedereen houdt van Lampje. Open je hart en laat je vertederen door de avonturen van Lampje, Vis en hun bondgenoten. Doe het vandaag nog, je kan mij later nog altijd bedanken.
Mocht er ooit een canon komen van de Nederlandse literatuur, laat ons dan hopen dat ´Lampje´ een plaats krijgt naast het werk van Schmidt, Moeyaert, Dendooven, van Leeuwen...
Werkelijk iedereen heb ik dit boek al aangeraden en nog nooit heb ik iemand horen vertellen dat het verhaal van Lampje niet kon boeien. Jong, oud, analfabeet, veellezer, stoere VOP-EMT'er (´Neen, dat is geen traan, meneer. Lokaal 2.1.2 is gewoon erg stoffig...´): iedereen houdt van Lampje. Open je hart en laat je vertederen door de avonturen van Lampje, Vis en hun bondgenoten. Doe het vandaag nog, je kan mij later nog altijd bedanken.
Mocht er ooit een canon komen van de Nederlandse literatuur, laat ons dan hopen dat ´Lampje´ een plaats krijgt naast het werk van Schmidt, Moeyaert, Dendooven, van Leeuwen...
Displaying 1 - 30 of 1,319 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.