De Waddenzee verdrinkt. Veel delen van het wad komen steeds vaker en langer onder water te staan, waardoor het wadlopen misschien binnen tien jaar al onmogelijk zou kunnen zijn. Reden dus voor Jaap Robben om voor het eerst te gaan wadlopen naar Schiermonnikoog.
Hij verwacht een kalme, haast meditatieve tocht, omringd door niets anders dan wat luierende zeehonden en talloze verborgen schatten die de zee heeft achtergelaten. Maar al snel wordt duidelijk dat hij zich heeft met laconieke gidsen en een tiental mede-wadlopers, waaronder iemand die luid met zijn moeder beeldbelt en een groep vrijgezellenfeestvierders, blijkt de tocht allesbehalve meditatief.
Robben zoekt de rust op achteraan de stoet en verbaast zich daar over hoe weinig er eigenlijk te zien geen zeehonden en krioelende beestjes in het zand, alleen maar een enorme, uitgestrekte vlakte zompige modder. En terwijl hij voort baggert naar het noordelijkste puntje van Nederland, probeert Jaap te zien wat onzichtbaar is.
Jaap Robben (1984) does not write specifically for an age, but for everyone in particular. With his debut novel 'You have me to love' (Birk), he conquered booksellers, readers as well as critics. Birk was awarded the Dutch Booksellers Award, the ANV Debut Award and the Diorapthe Jongeren Literatuurprijs. Only in the Netherlands and Belgium more than 80.000 copies have been sold so far.
Summer Brother (Zomervacht) was longlisted for the International Booker Prize 2021 and received a lot of praise in- and outside the Dutch language borders. Zomervacht was made into an awardwinning movie by Joren Molter.
In 2022 he published his latest and much-discussed novel Afterlight (Schemerleven) that became a bestseller too and was awarded with the Confituur Booksellers Award 2023. The English translation of Schemerleven (Afterlight) will be published in May 2024.
Robben’s novels are made into films and his work has been published in sixteen languages.
Dat een boek je overal naartoe kan brengen, heb je al honderd keer gehoord. En dat ik van het werk van Jaap Robben hou, is waarschijnlijk ook niet geheel nieuw voor je. Als van hem iets verschijnt, wil ik het lezen. Laat die twee gedachten nu eens toevallig samenkomen in de fijne, kleine reeks die Van Oorschot sinds het voorjaar van 2020 mooi uitbouwt. In de Terloops-serie nemen auteurs je telkens op sleeptouw tijdens hun favoriete wandeling. Je gaat tachtig bladzijden het bos in, een berg op, een stroom langs. In ‘Wantij� brengt Jaap Robben je naar het noordelijkste puntje van Nederland. Je ploetert door het wad. De zomp en de wind op Schiermonnikoog had je verwacht. Toch stuur je je beeld van wadlopen bij � net als de schrijver. Meer vertellen zou een spoiler zijn. Ik wil je leeshonger en je wandelzin vergroten. Met Robben als gids krijg je meer dan een dagje uit. Erg genoten van dit deel in de serie die Terloops heet, maar in dit geval niet terloops is.
Met wist Jaap Robben me vorig te charmeren de gevoelige, getailleerde taal van zijn fictie. Heerlijk om hem nu vanuit eigen ervaring te horen vertellen, temeer omdat Schiermonnikoog ook voor mij oude herinneringen oproept.
Altijd alles observerend, zoals schrijvers dat nu eenmaal doen, neemt hij deel aan een gegidst dagje 'wadlopen', een avontuurtje dat niet helemaal beantwoord aan zijn verwachtingen. Tussen de bonte groep wadlopers blijft hij (op eigen houtje) het buitenbeentje, maar nieuwsgierig als hij is vangt Robben wel precies die zaken op die in zijn schrijverskraam en dus in dit boekje passen.
Maar naast die fragmentarische portretten schrijft hij ook over zee en strand, over de vogels en het leven in de branding, over de impact van de klimaatverandering en alles wat de gidsen hem daarover weten te vertellen. Toch is hij het sterkst als hij aan het mijmeren slaat over voorbije ontmoetingen en over hoe het er daar in de toekomst uit zal zien. Zonder wadlopers, zonder wad en ooit zonder mensen, zodat er niets of niemand nog herinneringen zal koesteren aan dat hier en nu waar hij die dag doorheen wandelde. 3,5*
wandelen aan de Wantij; de Waddeneilanden die aan het 'verdrinken' zijn want de zeespiegel stijgt boeiend boekje over natuur, vervuiling, leren kijken, niet kunnen zien over 'msschien wel laatste kansen' en vergankelijkheid over wie er niet meer is over gewoon zijn
‘Wantij� van Jaap Robben is een meeslepend essay uit de Terloops serie van uitgeverij Van Oorschot. De auteur beschrijft zijn ervaring met wadlopen lichtvoetig en gaat daarbij de actuele thema’s met betrekking tot de natuur niet uit de weg. De kracht van dit deel wordt in mijn ervaring kernachtig samengevat door de volgende zin: ‘Omdat je ritmes pas ontdekt als je als observator steeds hetzelfde punt inneemt.� (p.18) Met betrekking tot de natuur van het waddengebied laat Jaap Robben de ritmes beeldend op een krachtige en overtuigende wijze zien. Daarnaast heb ik genoten van de eerste kennismaking van de auteur met de groep waarmee hij gaat wadlopen. Deze passage is meeslepend lichtvoetig, grappig en meerduidig. En zo wordt ‘Wantij� een aanwinst voor iedere boekenkast.
Wat een heerlijke en eerlijke observaties weer. Net als in Zwijgmannen beschrijft Robben in dit kleine wandelverhaal zijn eigen ervaringen. Nu niet met Poolse werkmannen, maar met een ‘kudde� wadlopers op de route van Lauwersoog naar Schiermonnikoog. Met een scherp oog, veel humor en wat melancholie beschrijft Jaap Robben het (verdwijnende) wad, de kudde, de weidsheid en zijn herinneringen!
Een klein boekje in de serie wandelboekjes Terloops van Van Oorschot. Robben weet net als in Zwijgmannen zijn observaties om een vermakelijke manier te verwerken in een erg leuk verhaal.
Nog een boek-locatie-match op Schiermonnikoog. Uitgelezen in de rij voor de veerboot en op de veerboot. Tweede verhaal dat ik lees van de wandelserie van van Oorschot.
Ik heb zelf een klein wadlooptrauma opgelopen op de middelbare school, dus vond had veel lol met het verhaal. Rake beschrijvingen en personages inclusief humor (en ook nog mooie gedachten). Heel leuk!
Waddenwandeling, waarin de hoofdpersoon het te stellen krijgt met de luidruchtige medemens, de telefoonverslaafden. Slechts kortstondig is in afzondering de overgave aan de natuur mogelijk. Wel mooi hoe een gestorven vriendin van vroeger als het ware mee reist. Het landschap rondom zijn huis reist in zijn hoofd ook mee. Stijl van Robben is weer erg fraai, met die stijl maakt hij zijn afkeer weer licht.
Maar 26 blz. maar wat een geweldig verhaal vind ik dit. Het gaat over een wandeling over het wad, zo geschreven dat ik meegelopen heb, maar dan zonder natte voeten.
Only 26 pages but I think this is a great story. It is about a walk on the mudflats, written in such a way that I walked along, but without wet feet.
Voor het feit dat een een lepelaar op de voorkant staat krijgt hij als een ster! Lof de lepelaar! Ik heb het boek geluisterd en heb me even 1,5 uur op de Waddenzee mogen wanen. Door zijn gedetailleerde beschrijving heb je echt het idee dat je naast de schrijver over het wad loopt en meegenomen wordt in zijn alledaagse hersenspinsels die tot hem komen tijdens de wandeling naar Schiermonnikoog.
Een heel mooi boekje. Ik heb heel vaak hardop gelachen (ik zat buiten, de buren zullen wel gedacht hebben…�) Maar ik heb ook een traantje gelaten. En ga denk ik toch maar eens wadlopen…nu het nog kan.
Robben gaat wadlopen en komt terecht in een vrijgezellenfeest, luid bellende 'mede-wadlopers', betweters... Van de in reisgidsen beloofde zeehondjes, zeevogels, zeevruchten is nauwelijks sprake. Geen kalme meditatie dus. Een extra overnachting op Schiermonnikoog maakt veel goed.