What do you think?
Rate this book
Bloedsinaasappel
In januari 2024 voer Alma Mathijsen mee met de Ide Min, een vrachtzeilschip dat de concurrentie aan wil gaan met de immens vervuilende containerindustrie. Twaalf mensen staken samen de Atlantische Oceaan over. Een idyllische reis die drie weken zou beslaan, veranderde in een barre expeditie die bijna zeven weken duurde.
In dit logboek zien we de veranderde oceaan van dichtbij. De zee is koortsig, haar koraal verbleekt, de zuurgraad stijgt met ieder jaar. Over haar wateren drijven enorme containerschepen, zo groot als flatgebouwen. Terwijl de tweemastschoener moeite heeft om wind te vinden, raakt de voedselvoorraad op. Van de verse groente en het fruit is al amper iets over. Verstopt tussen de bagage van de crew ligt een bloedsinaasappel, precies even rond als de zon die aan de hemel knettert. Iedereen aan boord verlangt naar een sappige vrucht. Met evenveel mijlen water ten oosten als ten westen van het schip wordt ieders geduld op de proef gesteld. En daar gaan alle crewleden totaal anders mee om.
Mathijsen toont hoe een schip op zee verandert in een klein ecosysteem. Ook zij zelf wil uit pure wanhoop het liefste opgaan in haar omgeving, ze wenst te veranderen in een zeekomkommer.
In dit logboek zien we de veranderde oceaan van dichtbij. De zee is koortsig, haar koraal verbleekt, de zuurgraad stijgt met ieder jaar. Over haar wateren drijven enorme containerschepen, zo groot als flatgebouwen. Terwijl de tweemastschoener moeite heeft om wind te vinden, raakt de voedselvoorraad op. Van de verse groente en het fruit is al amper iets over. Verstopt tussen de bagage van de crew ligt een bloedsinaasappel, precies even rond als de zon die aan de hemel knettert. Iedereen aan boord verlangt naar een sappige vrucht. Met evenveel mijlen water ten oosten als ten westen van het schip wordt ieders geduld op de proef gesteld. En daar gaan alle crewleden totaal anders mee om.
Mathijsen toont hoe een schip op zee verandert in een klein ecosysteem. Ook zij zelf wil uit pure wanhoop het liefste opgaan in haar omgeving, ze wenst te veranderen in een zeekomkommer.
- GenresFiction
126 pages, Paperback
First published November 1, 2024
28 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
November 30, 2024
Alma Mathijsen beslist om met een groep idealisten mee te varen met de 'Ide Min', een vrachtschip dat omgetoverd werd door de kapitein tot zeilschip. De bedoeling is om zo weinig mogelijk gebruik te maken van de motor en enkel te vertrouwen op de zeilen om de Atlantische Oceaan richting Zuid-Amerika te bereiken, om daar koffiebonen, cacao en rum op te halen.
Maar Alma merkt al heel snel dat wonen op een zeilschip geen al te prettige beleving is, vol angst en vooral af moeten wegen (letterlijk) hoeveel water verbruikt kan en mag worden. Want door deze ecologische manier van reizen te kiezen hangen zij net af van de weersomstandigheden maar net die zijn anders dan voorzien en anders dan ze ooit vroeger waren.
Hoewel de bemanning op een weidse oceaan vaart is het claustrofobische gevoel heel groot. En tijdens de reis wordt heel snel duidelijk wat de gevolgen zijn van de klimaatverandering. Dan rest ook de vraag, hoe idealistisch je ook bent, kan je wel helemaal onafhankelijk zijn van het klimaatbeleid of wordt je meegesleurd in de 'malhstrom'?
Zeilen hebben wind nodig en als die ontbreekt moet je zuinig zijn met wat je hebt en hopen dat de wind terug de kop opsteekt voor de voorraad op is. Water moet zuinig mee omgesprongen worden, de voorraad fruit en groenten slinkt al snel, tot enkel een bloedsinaasappel overblijft.
Dat deze reis niet is geworden wat men er oorspronkelijk van had verwacht blijkt ook uit de verveling, uit de kleine tekstjes die Alma op het schip schreef en uit de conversaties met de bemanning, die almaar norser wordt naarmate de reis zich 'verder'zet!
'Bloedsinaasappel' is het vierde boek in de reeks van de Kleuren bij Uitgeverij Oevers, na Lazuur, Beton en Mos. Afwisselend zijn de verhalen fictie en non-fictie, maar allen brengen ze wel een boodschap. In dit geval wil Alma alvast aantonen dat de zeeën vervuild zijn, ook zijzelf dumpen bijvoorbeeld hun afval in de zee (mét toiletpapier erbij!), en dat veranderingen in het klimaat ook impact hebben op ecologische systemen en visserij.
“Tranen van rouw zien eruit als een landkaart van een verwoest oorlogsgebied. Tranen van uien snijden zien eruit als planeten in een gigantisch sterrenstelsel. Tranen van afscheid zien eruit als een bos dat wordt overgenomen door landbouw.�
Alma vult het boekje ook aan met een paar lijstjes van films en series die ze keek, boeken die ze las en enkele recepten van bereidingen die ze op het schip aten. Ik weet alvast waar ik mijn zomervakantie niét zal spenderen na het lezen van dit boek, want je moet de nodige dosis avontuurlijkheid aan boord leggen om deze reis te willen aangaan.
Meren we nu aan en wachten we op de kade op het volgende boek in de reeks, 'Grijzen' van Frank Heinen. Dat zal voor februari 2025 zijn, normaalgezien.
November 19, 2024
Dit boekje lezen was een rommelige reis tussen zout en zoet. Ik heb genoten, ik vergat dat ik gewoon op mijn bank zat� ik voel een intens verlangen naar de zee en een bloedsinaasappel. En ik zou willen dat we met boeken de aarde konden redden�
November 28, 2024
Bloedsinaasappel was een aangename verpozing, al blijf ik in dubio. Heb ik het graag gelezen? Ja! Is het een goed boek? Ik weet het niet.
Het boek begon goed, met de voorbereidselen van een ecologisch verantwoorde reis (cargo leveren met een zeilboot!) waarop Mathijsen impulsief intekende. Het duurt 122 dagen alvorens de auteur daadwerkelijk aan boord kan stappen, en dan gaat het fout. Enfin fout, dan komt Mathijsen zichzelf tegen en slaat de verveling toe. Hard toe. Mathijsen gaat onder andere tekstjes schrijven uit verveling, en terwijl één zo’n tekstje wel kan gebruikt worden om die verveling te illustreren, komt een overdaad van literair matige opstelletjes de kwaliteit van het verhaal niet meteen ten goede. Op den duur sta je ook een beetje tegen het boek te schreeuwen zoals tegen een televisie: "waarom ben je in godsnaam meegegaan?! Niemand heeft je hiertoe verplicht!"
Het boek is dan ook best leesbaar, maar een beetje vrijblijvend. Waarmee ik wil zeggen dat het mij het literaire equivalent lijkt van wat ik mij voorstel bij een televisieprogramma als Over de oceaan. Nee, ik heb daar nog geen aflevering van gezien, maar ik las een interview met Steven Van Gucht die aan het programma heeft deelgenomen, en die beschreef op krak dezelfde manier de beleving van Mathijsen. Van het wachtsysteem over het gebrek aan privacy en een zeil dat valt tot de gevaren van een volle emmer water.
Dus ja, ontspannende lectuur, maar ook niet meer.
Het boek begon goed, met de voorbereidselen van een ecologisch verantwoorde reis (cargo leveren met een zeilboot!) waarop Mathijsen impulsief intekende. Het duurt 122 dagen alvorens de auteur daadwerkelijk aan boord kan stappen, en dan gaat het fout. Enfin fout, dan komt Mathijsen zichzelf tegen en slaat de verveling toe. Hard toe. Mathijsen gaat onder andere tekstjes schrijven uit verveling, en terwijl één zo’n tekstje wel kan gebruikt worden om die verveling te illustreren, komt een overdaad van literair matige opstelletjes de kwaliteit van het verhaal niet meteen ten goede. Op den duur sta je ook een beetje tegen het boek te schreeuwen zoals tegen een televisie: "waarom ben je in godsnaam meegegaan?! Niemand heeft je hiertoe verplicht!"
Het boek is dan ook best leesbaar, maar een beetje vrijblijvend. Waarmee ik wil zeggen dat het mij het literaire equivalent lijkt van wat ik mij voorstel bij een televisieprogramma als Over de oceaan. Nee, ik heb daar nog geen aflevering van gezien, maar ik las een interview met Steven Van Gucht die aan het programma heeft deelgenomen, en die beschreef op krak dezelfde manier de beleving van Mathijsen. Van het wachtsysteem over het gebrek aan privacy en een zeil dat valt tot de gevaren van een volle emmer water.
Dus ja, ontspannende lectuur, maar ook niet meer.
April 5, 2025
Aardig boek. Gaat over oversteek van de Atlantische Oceaan om levensmiddelen te halen in Zuid-Amerika. Met een boot, om aan te tonen dat het niet nodig is om dit per vliegtuig te doen. Maar, de reis voldoet niet aan de verwachtingen en dan komt de hoofdpersoon zichzelf tegen.
Read
November 26, 2024Ik kan niet wachten tot deze reis in één zin is samen te vatten.
December 3, 2024
Prima boek om tussendoor te lezen. Vooral als je bang bent voor de zee, maar er ook voor altijd wil blijven.
Wil meer lezen over Huib 💙
Wil meer lezen over Huib 💙
February 10, 2025
Leest vlot, mooie gedachtengangen , natuurlijke gedachtengangen
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.