What do you think?
Rate this book
The Edges
Mesmeric and tender, this is the tale of one man’s search for love and affection.
A man returns to his hometown to clear out the flat of his recently deceased mother. While there, he cannot resist visiting his former lover. As the storm rages in the night outside, he finds in the man’s embrace some kind of quiet; some kind of home.
As we are drawn into the narrator’s past, we see how a childhood marked by abuse and a life lived on the edges can shape someone � and what respite and beauty can be found in love and trust. Unsentimental yet aching with longing and vulnerability, Angelo Tijssens� The Edges is a deeply humane, moving and beautiful debut.
‘A book that feels like heartache � at once tender & violent, intimate & lyrical, The Edges conjures itself in flowing temporal rhythms, immersing the reader in the night-lit, wintery ache of love.� Seán Hewitt
‘The Edges had me gripped from the very start. Tijssens has created a beguiling world filled with reckoning and melancholic sensuality. A masterfully crafted novella that leaves you wanting more.� Tomasz Jędrowski
‘A hovering wounded story of unending love and fear and pain that saturates the reader in silence and memory . . . Unmissable.� David Hayden
‘A deeply affecting meditation on the deprivation of love. Like a meeting of Édouard Louis and Garth Greenwell.� Michael Amherst
‘A powerful gem, written with great precision, lurching between love and violence.� De Standaard
‘Succinct and understated writing, deeply human and full of suppressed anguish.� Feeling
‘A hit. I’m hugely impressed by this strong debut.� Het Nieuwsblad
A man returns to his hometown to clear out the flat of his recently deceased mother. While there, he cannot resist visiting his former lover. As the storm rages in the night outside, he finds in the man’s embrace some kind of quiet; some kind of home.
As we are drawn into the narrator’s past, we see how a childhood marked by abuse and a life lived on the edges can shape someone � and what respite and beauty can be found in love and trust. Unsentimental yet aching with longing and vulnerability, Angelo Tijssens� The Edges is a deeply humane, moving and beautiful debut.
‘A book that feels like heartache � at once tender & violent, intimate & lyrical, The Edges conjures itself in flowing temporal rhythms, immersing the reader in the night-lit, wintery ache of love.� Seán Hewitt
‘The Edges had me gripped from the very start. Tijssens has created a beguiling world filled with reckoning and melancholic sensuality. A masterfully crafted novella that leaves you wanting more.� Tomasz Jędrowski
‘A hovering wounded story of unending love and fear and pain that saturates the reader in silence and memory . . . Unmissable.� David Hayden
‘A deeply affecting meditation on the deprivation of love. Like a meeting of Édouard Louis and Garth Greenwell.� Michael Amherst
‘A powerful gem, written with great precision, lurching between love and violence.� De Standaard
‘Succinct and understated writing, deeply human and full of suppressed anguish.� Feeling
‘A hit. I’m hugely impressed by this strong debut.� Het Nieuwsblad
104 pages, Paperback
First published July 25, 2022
24 people are currently reading
2,270 people want to read
About the author
Angelo Tijssens
2books111followersAngelo Tijssens (b. 1986) is a scriptwriter, theatre maker, actor and writer. He co-wrote the films Girl (Caméra d’Or, Cannes 2018) and Close (Grand Prix, Cannes 2022), amongst others. He lives and works in Antwerp, Belgium.
His semi-autobiographical debut novel ‘De randen� harnesses vulnerable emotions to reflect on growing up in an environment that’s not fit for purpose, that’s ‘on the edge�. The book is nominated for the Bronzen Uil 2023 and won the jury prize at the 'Prix du Roman Gay'.
'De randen' has been translated in Spanish ('Los bordes' - Dos Bigotes), French ('Au bord' - Julliard), German ('An Rändern' - Rowohlt) and English ('The Edges' - Daunt).
His second novel, 'Het einde van de straat' was published in July 2024.
His semi-autobiographical debut novel ‘De randen� harnesses vulnerable emotions to reflect on growing up in an environment that’s not fit for purpose, that’s ‘on the edge�. The book is nominated for the Bronzen Uil 2023 and won the jury prize at the 'Prix du Roman Gay'.
'De randen' has been translated in Spanish ('Los bordes' - Dos Bigotes), French ('Au bord' - Julliard), German ('An Rändern' - Rowohlt) and English ('The Edges' - Daunt).
His second novel, 'Het einde van de straat' was published in July 2024.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 223 reviews
Read
October 23, 2022Ik heb een indrukwekkende debuutroman gelezen: De randen van Vlaming Angelo Tijssens is het verhaal van een man die een oude liefde opzoekt na de dood van zijn moeder. Zij was alcoholistisch en gewelddadig. Tijdens het verhaal keert hij met pijnlijke flashbacks terug naar zijn jeugd.
De randen is uitstekend geschreven; de vertelling is tegelijk sober en intens; het verhaal aangrijpend: vanaf de eerste bladzijde zit er een ongelooflijke spanning op deze tekst. De sfeer van onwennigheid en gevaar blijft voortdurend aan je lijf plakken. De auteur laat zien hoe het traumatische verleden van de hoofdpersoon blijft hangen boven alles wat hij doet. Bovendien gebeurt de (homoseksuele) liefde in dit boek steeds in het geheim, op verborgen plekken, met mannen zonder naam.
Opvallend: in dit boek wordt niets met naam genoemd: geen stad, geen mens, de hoofdpersoon zelf ook niet. Als een officieel document waarin de namen zwart gemaakt zijn - ze mogen niet genoemd worden. In het boek zijn zelfs de paginanummers weggelaten, wat een bevreemdend, desoriënterend effect geeft: net als het hoofdpersonage lijk je als lezer nooit helemaal exact te weten waar je je bevindt.
Een geweldig, indringend debuut. Aanrader.
Volledig leesverslag:
De randen is uitstekend geschreven; de vertelling is tegelijk sober en intens; het verhaal aangrijpend: vanaf de eerste bladzijde zit er een ongelooflijke spanning op deze tekst. De sfeer van onwennigheid en gevaar blijft voortdurend aan je lijf plakken. De auteur laat zien hoe het traumatische verleden van de hoofdpersoon blijft hangen boven alles wat hij doet. Bovendien gebeurt de (homoseksuele) liefde in dit boek steeds in het geheim, op verborgen plekken, met mannen zonder naam.
Opvallend: in dit boek wordt niets met naam genoemd: geen stad, geen mens, de hoofdpersoon zelf ook niet. Als een officieel document waarin de namen zwart gemaakt zijn - ze mogen niet genoemd worden. In het boek zijn zelfs de paginanummers weggelaten, wat een bevreemdend, desoriënterend effect geeft: net als het hoofdpersonage lijk je als lezer nooit helemaal exact te weten waar je je bevindt.
Een geweldig, indringend debuut. Aanrader.
Volledig leesverslag:
July 20, 2024
the best books are those you are strangely drawn to when you go to the bookstore on a random tuesday without the intention of buying anything
March 23, 2025
This was strangely romantic, sad, and sorrowful all at the same time. It's also short and sweet. You're in and then you're out.
A man returns to his seaside town to deal with the aftermath of his mother's recent death. He uses this opportunity to reconnect with an old boyfriend and they agree to meet at the boyfriend's house and spend some time together. There's a storm outside and the men very quickly reminisce and re-ignite old feelings, sit by the fire, and change from their wet clothes to dry clothes. From this point on, the chapters switch between their evening together and the narrator's childhood memories of his abusive and neglectful mother. The book is very easy to read and very slight. In fact, it's almost ethereal, wistful, the writing almost feeling like it's floating in and out of your consciousness on a faint breeze. I found it rather lovely and compelling.
But there's not much more to the book. The whole thing goes by very softly, almost whimsically and dreamlike, yet always retaining a bitter taste in the memories of his confused childhood and his mother's behaviour. He also explores his nascent sexual encounters in youth (many of which have an element of abuse and coercion to them) as well as the relationship he had with the man he's visiting (more tender and respectful). These flights of fancy are full of nostalgia and deep feeling, and there's always a sense of past trauma defining aspects of his modern life. He wants desperately to connect to this past lover but can't seem to, their comfort with one another also possessing a divide. All the while the book conjures up a solitude in its atmospheric scene, the narrative always beautifully windswept and coastal, full of endless rain, the gentle tapping of it against the windows, and his lover's dog sleeping by the fire as they discuss the past. It was enormously effective and manifested a slow Sunday feeling as I read it, the small town, the sea, the-middle-of-nowhere quality, the northern European landscape. It was very real, tangible, evocative, even sensual. The ending provided yet another reminder that modernity and Western civilisation is becoming increasingly isolated and lonely. We sure done screwed things up on that score.
Ultimately, this is a short novel about loneliness and heartache. About regret and sorrow. It takes five minutes to read but is very charming and human. I would definitely recommend it as a pleasant form of escape. The writing has stream-of-consciousness aspects but it's so light and dreamy that you don't notice. Despite being very slight and delicate, I enjoyed it a lot.
A man returns to his seaside town to deal with the aftermath of his mother's recent death. He uses this opportunity to reconnect with an old boyfriend and they agree to meet at the boyfriend's house and spend some time together. There's a storm outside and the men very quickly reminisce and re-ignite old feelings, sit by the fire, and change from their wet clothes to dry clothes. From this point on, the chapters switch between their evening together and the narrator's childhood memories of his abusive and neglectful mother. The book is very easy to read and very slight. In fact, it's almost ethereal, wistful, the writing almost feeling like it's floating in and out of your consciousness on a faint breeze. I found it rather lovely and compelling.
But there's not much more to the book. The whole thing goes by very softly, almost whimsically and dreamlike, yet always retaining a bitter taste in the memories of his confused childhood and his mother's behaviour. He also explores his nascent sexual encounters in youth (many of which have an element of abuse and coercion to them) as well as the relationship he had with the man he's visiting (more tender and respectful). These flights of fancy are full of nostalgia and deep feeling, and there's always a sense of past trauma defining aspects of his modern life. He wants desperately to connect to this past lover but can't seem to, their comfort with one another also possessing a divide. All the while the book conjures up a solitude in its atmospheric scene, the narrative always beautifully windswept and coastal, full of endless rain, the gentle tapping of it against the windows, and his lover's dog sleeping by the fire as they discuss the past. It was enormously effective and manifested a slow Sunday feeling as I read it, the small town, the sea, the-middle-of-nowhere quality, the northern European landscape. It was very real, tangible, evocative, even sensual. The ending provided yet another reminder that modernity and Western civilisation is becoming increasingly isolated and lonely. We sure done screwed things up on that score.
Ultimately, this is a short novel about loneliness and heartache. About regret and sorrow. It takes five minutes to read but is very charming and human. I would definitely recommend it as a pleasant form of escape. The writing has stream-of-consciousness aspects but it's so light and dreamy that you don't notice. Despite being very slight and delicate, I enjoyed it a lot.
September 30, 2022
****1/2
Wow, wat een debuut. Als is debuut misschien wel wat bedrieglijk. Angelo Tijssens is al twaalf jaar acteur, theatermaker, en scenarist (van ondermeer Girl en Close). De randen spant amper 120 pagina's, een bewuste keuze, want Tijssens probeert economisch om te gaan met de tijd van zijn lezers. "Mensen hebben een leven." Inspiratie haalt Tijssens uit zijn eigen leven, maar dit boek is allesbehalve een memoire. "Ik ken het genoeg om het adequaat te kunnen omschrijven. Ik heb niet zó veel fantasie. Dus je neemt wat elementen, je legt wat dingen samen, je zet daar een orkest onder, zodat het wat meer weerklinkt."
De randen laat zich heel gewillig lezen, in eerste instantie als een vertelling waarin de lezer gemakkelijk meegaat, hoe donker het soms wordt. De gedachtengang van het hoofdpersonage is heel vlot te volgen, de sprongen zijn altijd logisch. Het ganse boek is heel strak (spaarzaam?) maar organisch geschreven.
Aanrader!
Wow, wat een debuut. Als is debuut misschien wel wat bedrieglijk. Angelo Tijssens is al twaalf jaar acteur, theatermaker, en scenarist (van ondermeer Girl en Close). De randen spant amper 120 pagina's, een bewuste keuze, want Tijssens probeert economisch om te gaan met de tijd van zijn lezers. "Mensen hebben een leven." Inspiratie haalt Tijssens uit zijn eigen leven, maar dit boek is allesbehalve een memoire. "Ik ken het genoeg om het adequaat te kunnen omschrijven. Ik heb niet zó veel fantasie. Dus je neemt wat elementen, je legt wat dingen samen, je zet daar een orkest onder, zodat het wat meer weerklinkt."
De randen laat zich heel gewillig lezen, in eerste instantie als een vertelling waarin de lezer gemakkelijk meegaat, hoe donker het soms wordt. De gedachtengang van het hoofdpersonage is heel vlot te volgen, de sprongen zijn altijd logisch. Het ganse boek is heel strak (spaarzaam?) maar organisch geschreven.
Aanrader!
January 19, 2023
Hoe hij springt en je bent onmiddellijk mee. Geen geheimzinnigdoenerij of moeilijkdoenerij, gewoon schone korte zinnen en goh die sfeer wordt treffend geschept. Pijnlijk treffend bijwijlen. Ja dat ik nu bijwijlen schrijf is een beetje de schuld van Angelo Tijssens.
October 31, 2022
Angelo Tijssens was één van de gasten op Uitgelezen in VierNulVier. Hij sprak erg aanstekelijk over boeken en zei zo ontwapenend eerlijk zijn gedacht over een boek dat ik ook twee keer niets vond (vuistje Angelo), dat ik hem op slag zo sympathiek vond dat ik zijn boek wel moest kopen. Bovendien was hij zo lief om mijn boek te signeren terwijl er niet eens signeersessie was en ik hem schaamteloos onderbrak tijdens een gesprek.
De Randen is heavy. Over leven aan/op/over de rand. Over hoe trauma's je altijd blijven achtervolgen. Erg compact geschreven en toch raakt het je diep diep diep vanbinnen. Ik weet niet of ik nog naar de kust kan zonder aan De Randen te denken.
De Randen is heavy. Over leven aan/op/over de rand. Over hoe trauma's je altijd blijven achtervolgen. Erg compact geschreven en toch raakt het je diep diep diep vanbinnen. Ik weet niet of ik nog naar de kust kan zonder aan De Randen te denken.
Read
September 26, 2024Een beklijvend verhaal over de lange schaduw van een traumatische kindertijd. In een uitgepuurde, poëtische stijl geschreven. Aanrader!
March 15, 2025
A short, sharp portrait of abuse, and the scars it leaves.
Here, Angelo Tijssens introduces us to an unnamed narrator, a gay man likely in his twenties, who returns to his rundown hometown after the death of his mother, and reconnects with an old flame.
The chapters veer between the narrator's past, told in second-person and focusing on his alcoholic, abusive mother, and the present which is written in first-person.
I do wish this had been fleshed out a bit more, and was a bit clearer at times - sometimes, there are place or time shifts between paragraphs which aren't immediately evident - however Tijssen's writing (and Michele Hutchison's translation from the Dutch) mean it's not a major issue.
At just 90 pages this was a quick read, and I was all ready to give it 3 stars, until the end which bumped it up to 4 for me. Any gay man who has dated within the past decade, in the era of apps and Grindr and transactional encounters, will be able to relate.
Recommended.
Here, Angelo Tijssens introduces us to an unnamed narrator, a gay man likely in his twenties, who returns to his rundown hometown after the death of his mother, and reconnects with an old flame.
The chapters veer between the narrator's past, told in second-person and focusing on his alcoholic, abusive mother, and the present which is written in first-person.
I do wish this had been fleshed out a bit more, and was a bit clearer at times - sometimes, there are place or time shifts between paragraphs which aren't immediately evident - however Tijssen's writing (and Michele Hutchison's translation from the Dutch) mean it's not a major issue.
At just 90 pages this was a quick read, and I was all ready to give it 3 stars, until the end which bumped it up to 4 for me. Any gay man who has dated within the past decade, in the era of apps and Grindr and transactional encounters, will be able to relate.
Recommended.
March 12, 2024
Ik hoop dat het niet verkeerd of pocherig zal klinken wat ik nu ga schrijven, maar ik vond dit boek van een typische homo-stijl getuigen. Of beter: stijlgevoeligheid. Een zekere zintuiglijkheid, zou ik kunnen zeggen, maar het is meer dan dat. Je kan schrijven: 'De korrels zand schuren tussen mijn vel en de tegels.' en dan ben je zintuiglijk. Maar bij Angelo Tijssens wordt het: 'ik voel de korrels zand tussen mijn vel en de tegels'. En zo schrijft hij ook heel vaak 'ik zie', 'ik hoor', 'ik ruik', zelfs 'ik vertel' of 'ik denk'. De ik-persoon in het verhaal loopt op de toppen van zijn tenen door het leven. Als kind om zijn tirannieke, kwaad op het leven zijnde moeder niet tegen hem in het harnas te jagen, of ook maar wakker te maken als ze haar roes ligt uit te slapen. Als jongeling om te verbergen dat hij homoseksuele gevoelens heeft. En nu als volwassene omdat hij zo opgegroeid is en (nog?) niet in staat is tot rustschenkende relaties. Hij staat niet gewoon in het leven, maar zijn telkens aanwezige ik, zijn als schild gekweekte zelfbewustzijn, staat tussen hem en het leven.
December 19, 2022
De uitwendige en inwendige littekens van het hoofdpersonage worden bloot gelegd.
Ook al is het onderwerp niet altijd even "prettig", toch leest het boek als een trein. Ik heb het op 1 dag verslonden ...
Bij momenten (kinderlijk ?) poëtisch of hoe sommige "lelijkheid" toch mooi verpakt kan worden.
Ik moest het soms even wegleggen om te laten bezinken ... maar een paar minuten later wou ik alweer verder lezen.
Ook al is het onderwerp niet altijd even "prettig", toch leest het boek als een trein. Ik heb het op 1 dag verslonden ...
Bij momenten (kinderlijk ?) poëtisch of hoe sommige "lelijkheid" toch mooi verpakt kan worden.
Ik moest het soms even wegleggen om te laten bezinken ... maar een paar minuten later wou ik alweer verder lezen.
January 12, 2023
“Ik had de dingen de dingen moeten laten en de tijd de tijd en niet op zoek moeten gaan naar wat er nog rest want wat weg is, kan je niet zomaar terugbrengen�
Merci Angelo voor een zeer fijne proza trip X
Merci Angelo voor een zeer fijne proza trip X
April 14, 2024
Angelo Tijssens stelde zijn debuut De Randen op 28 juli voor tijdens Theater aan Zee in Oostende. Ik was vereerd erbij te mogen zijn. Ik mocht zijn boek bewonderen, hoorde hem de eerste bladzijden voorlezen en was getuige van een prachtige lofzang door Peter Verhelst. Het was dus niet enkel de schoonheid van de roze cover die me overtuigde het boek mee huiswaarts te nemen.
De Randen vertelt in unieke stijl het verhaal van een jongen op zoek naar liefde. Over het vinden en loslaten van die liefde. Over jongens die van jongens houden. En over een moeder die dat niet lijkt te (willen) zijn. Over een leven op en net over de rand. En alles daartussen; het bijna vallen, de afgrond, en de hoop weer op te staan. Over de zee en zijn kracht.
Uniek. Ik kan wel zeggen dat ik nog nooit een gelijkaardig boek las. Als scenarist weet Tijssens als geen ander conversaties kleur te geven en beschrijft hij met weinig -maar net altijd de juiste- woorden levendige scènes. Hij grijpt zijn kans, zo zegt hij ook zelf, om het nu eens anders te doen. Een boek is geen script. Een boek laat hem toe te spelen met personages en tijden. Paragrafen in de ik-vorm wisselen die in jij-vorm af en de chronologie krijgt een twist waardoor het verhaal een apart ritme volgt.
Heftig. Daar bleef ik aan het eind mee zitten. Er viel een last van mijn schouders bij het omslaan van de laatste (zilveren) bladzijde. Tot over mijn oren in het boek.
Zwaar. Heftig. Maar zo schoon.
Het lijkt tegenwoordig wel een trend om met de paginanummering te spelen. Ik word er een beetje opstandig van, jongens. Deze controlfreak heeft structuur nodig!
Volg @boeken_lief via Instagram voor meer bookreviews!
De Randen vertelt in unieke stijl het verhaal van een jongen op zoek naar liefde. Over het vinden en loslaten van die liefde. Over jongens die van jongens houden. En over een moeder die dat niet lijkt te (willen) zijn. Over een leven op en net over de rand. En alles daartussen; het bijna vallen, de afgrond, en de hoop weer op te staan. Over de zee en zijn kracht.
Uniek. Ik kan wel zeggen dat ik nog nooit een gelijkaardig boek las. Als scenarist weet Tijssens als geen ander conversaties kleur te geven en beschrijft hij met weinig -maar net altijd de juiste- woorden levendige scènes. Hij grijpt zijn kans, zo zegt hij ook zelf, om het nu eens anders te doen. Een boek is geen script. Een boek laat hem toe te spelen met personages en tijden. Paragrafen in de ik-vorm wisselen die in jij-vorm af en de chronologie krijgt een twist waardoor het verhaal een apart ritme volgt.
Heftig. Daar bleef ik aan het eind mee zitten. Er viel een last van mijn schouders bij het omslaan van de laatste (zilveren) bladzijde. Tot over mijn oren in het boek.
Zwaar. Heftig. Maar zo schoon.
Het lijkt tegenwoordig wel een trend om met de paginanummering te spelen. Ik word er een beetje opstandig van, jongens. Deze controlfreak heeft structuur nodig!
Volg @boeken_lief via Instagram voor meer bookreviews!
February 17, 2025
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
March 3, 2024
An Rändern
Ein Mann kehrt in seine Heimat Flandern zurück, um den Nachlass seiner toten Mutter zu regeln. In kurzen Kapiteln erinnert er sich, an die alkoholsüchtige Mutter, die ihn misshandelt und gequält hat. Alle Arten und Sorten von körperlicher, sprachlicher und emotionaler Gewalt, die man einem Kind antun kann, werden hier geschildert. Es ist verstörend und heftig und tat mir beim Lesen richtig weh. All die Verletzungen und Narben, blauen Flecke und die ausgekugelte Schulter bleiben unentdeckt, vermutlich, weil der Junge sie verheimlicht und sich selbst als "Tollpatsch" bezeichnet.
Diesen "Erinnerungen" steht jeweils ein Abschnitt der Gegenwart gegenüber. Der Protagonist trifft in der Heimatstadt seine erste, große Liebe wieder, die ihm in der Jugend Geborgenheit und Halt gab und mit dem er seine Homosexualität entdeckte.
Auch wenn es aufgrund der expliziten Liebesszene so wirkt, steht hier meiner Meinung nach nicht das Körperliche im Mittelpunkt, sondern die seelische Verbundenheit, Intimität und das Einandersehen und verstehen.
Es ist eine radikale Gegenüberstellung, die der Autor Angelo Tijssens da vornimmt. Auf der einen Seite die mütterlichen Mißhandlungen, all der Schmerz, die Einsamkeit und Ablehnung, die der Protagonist erlebt und auf der anderen Seite die Liebesszene mit seinem Exfreund, der für Zuflucht, Respekt, Liebe und Geborgenheit steht.
Als Leser*in taucht man in ein Wechselbad der Gefühle und wird zwischen dem Hass der Mutter und der Liebe der beiden erwachsenen Männer hin und her geworfen. Ein heftiger Gegensatz, der sich da auf tut und in den wir Lesenden hineingezogen werden, vielleicht macht das auch den Sog aus, der mich von der ersten Seite gepackt hat - immer mit der Hoffnung im Hinterkopf, dass der Protagonist dieser monströsen Mutter (sicherlich nicht unbeschadet) entkommen kann.
Ein berührender Text, der Empathie und Demut frei- und Gedanken in Gang setzt.
Sicherlich ein Werk, das lange im Gedächtnis bleibt! Große Leseempfehlung!
Aber Obacht: Explizite Schilderung von Gewalt.
#namethetranslator : Aus dem Niederländischen von Stefanie Ochel
Erschienen im Rowohlt Verlag
Ein Mann kehrt in seine Heimat Flandern zurück, um den Nachlass seiner toten Mutter zu regeln. In kurzen Kapiteln erinnert er sich, an die alkoholsüchtige Mutter, die ihn misshandelt und gequält hat. Alle Arten und Sorten von körperlicher, sprachlicher und emotionaler Gewalt, die man einem Kind antun kann, werden hier geschildert. Es ist verstörend und heftig und tat mir beim Lesen richtig weh. All die Verletzungen und Narben, blauen Flecke und die ausgekugelte Schulter bleiben unentdeckt, vermutlich, weil der Junge sie verheimlicht und sich selbst als "Tollpatsch" bezeichnet.
Diesen "Erinnerungen" steht jeweils ein Abschnitt der Gegenwart gegenüber. Der Protagonist trifft in der Heimatstadt seine erste, große Liebe wieder, die ihm in der Jugend Geborgenheit und Halt gab und mit dem er seine Homosexualität entdeckte.
Auch wenn es aufgrund der expliziten Liebesszene so wirkt, steht hier meiner Meinung nach nicht das Körperliche im Mittelpunkt, sondern die seelische Verbundenheit, Intimität und das Einandersehen und verstehen.
Es ist eine radikale Gegenüberstellung, die der Autor Angelo Tijssens da vornimmt. Auf der einen Seite die mütterlichen Mißhandlungen, all der Schmerz, die Einsamkeit und Ablehnung, die der Protagonist erlebt und auf der anderen Seite die Liebesszene mit seinem Exfreund, der für Zuflucht, Respekt, Liebe und Geborgenheit steht.
Als Leser*in taucht man in ein Wechselbad der Gefühle und wird zwischen dem Hass der Mutter und der Liebe der beiden erwachsenen Männer hin und her geworfen. Ein heftiger Gegensatz, der sich da auf tut und in den wir Lesenden hineingezogen werden, vielleicht macht das auch den Sog aus, der mich von der ersten Seite gepackt hat - immer mit der Hoffnung im Hinterkopf, dass der Protagonist dieser monströsen Mutter (sicherlich nicht unbeschadet) entkommen kann.
Ein berührender Text, der Empathie und Demut frei- und Gedanken in Gang setzt.
Sicherlich ein Werk, das lange im Gedächtnis bleibt! Große Leseempfehlung!
Aber Obacht: Explizite Schilderung von Gewalt.
#namethetranslator : Aus dem Niederländischen von Stefanie Ochel
Erschienen im Rowohlt Verlag
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 5, 2023
[Let op, triggerwarning voor zowel het boek, als review: jeugdtrauma en misbruik]
“Ze snelde naar de deur en trok de deur achter zich dicht en je zag een van de kralensnoeren aan een uitstekende steen in de muur hangen en je dacht nog: ik moet dat bewaren en je nam het mee en je verloor het ergens, omdat je nu eenmaal dingen verliest. Je moest gaandeweg dingen achterlaten.
Onthoud dat.�
De randen, van Angelo Tijssens. Hoe beschrijf ik dit boek het best? Een ééndagsboek. Een boek, met een macabere flaptekst (maar goed, hoe erg kan het zijn?) die je nietsvermoedend uitnodigt op de koffie en dan je keel vastgrijpt, zowel je hart als longen doen ijlen, om je enkele uren later los te laten en je achterlaat met een schelle toon die enkel de spiegel lijkt te storen.
“Je denkt dat je je ogen niet mag sluiten omdat je dan lawaai maakt, alsof ze van metaal zijn en met een luide knal zouden dichtvallen. De tranen lopen over je wangen. Je sluit de ogen toch en er gebeurt niets. In tegenstelling tot vorige week toen je vergat het licht op de gang uit te doen en ze je kamer instormde. Je rook de witte wijn en de sigaretten, de woede, de as en je eigen angst. Je werd bij de kraag van je pyjama je bed uitgesleurd omdat je het licht moet uitdoen want denk je dat het geld op mijn rug groeit misschien en je botste met je neus tegen het nachttafeltje en in het midden van de nacht keek je naar je gezicht in de spiegel en je was al blij dat je neus niet gebroken was en alleen maar bloedde�
Tijssens toont in De Randen dat simpel taalgebruik even beeldend en scherp kan voelen als prozaïsche rompslomp. In 120 pagina’s ontvouwt zich een ijzig, relevant en verstikkend verhaal � die niet alleen meesterlijk en eerlijk problemen binnenin de queer gemeenschap aanhaalt, maar ook het littekenweefsel van jeugdtrauma in kaart brengt. Het is moeilijk niet verder te lezen; alsof elke pagina je draagt en overgeeft aan de volgende.
O! De Pijn.
Aangrijpend, meeslepend en impactvol! Een aanrader.
“Ze snelde naar de deur en trok de deur achter zich dicht en je zag een van de kralensnoeren aan een uitstekende steen in de muur hangen en je dacht nog: ik moet dat bewaren en je nam het mee en je verloor het ergens, omdat je nu eenmaal dingen verliest. Je moest gaandeweg dingen achterlaten.
Onthoud dat.�
De randen, van Angelo Tijssens. Hoe beschrijf ik dit boek het best? Een ééndagsboek. Een boek, met een macabere flaptekst (maar goed, hoe erg kan het zijn?) die je nietsvermoedend uitnodigt op de koffie en dan je keel vastgrijpt, zowel je hart als longen doen ijlen, om je enkele uren later los te laten en je achterlaat met een schelle toon die enkel de spiegel lijkt te storen.
“Je denkt dat je je ogen niet mag sluiten omdat je dan lawaai maakt, alsof ze van metaal zijn en met een luide knal zouden dichtvallen. De tranen lopen over je wangen. Je sluit de ogen toch en er gebeurt niets. In tegenstelling tot vorige week toen je vergat het licht op de gang uit te doen en ze je kamer instormde. Je rook de witte wijn en de sigaretten, de woede, de as en je eigen angst. Je werd bij de kraag van je pyjama je bed uitgesleurd omdat je het licht moet uitdoen want denk je dat het geld op mijn rug groeit misschien en je botste met je neus tegen het nachttafeltje en in het midden van de nacht keek je naar je gezicht in de spiegel en je was al blij dat je neus niet gebroken was en alleen maar bloedde�
Tijssens toont in De Randen dat simpel taalgebruik even beeldend en scherp kan voelen als prozaïsche rompslomp. In 120 pagina’s ontvouwt zich een ijzig, relevant en verstikkend verhaal � die niet alleen meesterlijk en eerlijk problemen binnenin de queer gemeenschap aanhaalt, maar ook het littekenweefsel van jeugdtrauma in kaart brengt. Het is moeilijk niet verder te lezen; alsof elke pagina je draagt en overgeeft aan de volgende.
O! De Pijn.
Aangrijpend, meeslepend en impactvol! Een aanrader.
September 22, 2024
Een boek dat je meesleept in een droevig, poëtisch verhaal, zo mooi dat je het in één adem uitleest
June 29, 2024
I wish I could say something else other than this was heartbreaking, moving and vulnerable, but I really can't.
I bought it after seeing the cover. Growing up in a coastal town I have always feel a connection with the sea and collecting shells is pretty much one of my favorite activities, even now. I'm really glad I did, because this was beautiful.
I bought it after seeing the cover. Growing up in a coastal town I have always feel a connection with the sea and collecting shells is pretty much one of my favorite activities, even now. I'm really glad I did, because this was beautiful.
May 13, 2024
Dit verhaal nijpt. Verdriet schuilt op elke bladzijde. De sobere, stille zinnen trippelen zacht langs mijn vel. 'De randen' gaat over een man die geen kind mocht zijn, die liefde en vertrouwen zocht. En vond. Even. Denk ik. Maar bovenal gaat het over de tijd. Het verleden wordt een met het heden, de toekomst rolt eroverheen. En altijd is er de zee. Kwetsbaar en sterk.
October 15, 2024
extrem schön und klar geschrieben (und übersetzt), hat mich auch dadurch sehr berührt. allerdings kein easy-read, sondern schon auch echt heavy.
(tw häusliche gewalt in kindheit, pädophilie)
(tw häusliche gewalt in kindheit, pädophilie)
April 6, 2025
Der Hype um dieses Buch ist riesig und es verdient jede einzelne, positive Review!
Der Schreibstil ist zwar in Teilen konfus und recht simpel, aber besticht gerade durch seine Einfachheit. „An Rändern� ist herzzerreißend und doch uplifting, einfühlsam, zaghaft und doch eine Wucht.
Der Schreibstil ist zwar in Teilen konfus und recht simpel, aber besticht gerade durch seine Einfachheit. „An Rändern� ist herzzerreißend und doch uplifting, einfühlsam, zaghaft und doch eine Wucht.
March 18, 2024
hartverscheurend mooi
June 14, 2024
"Veo el lunar que tiene en la concha de la oreja y pienso: casa".
"Pídeme que me quede y me quedaré, di que quieres que me quede aquí contigo y no me iré nunca más, hasta que vengan las excavadoras y las bolas de derribo y arrasen todo lo que hay, el mundo entero".
"Pídeme que me quede y me quedaré, di que quieres que me quede aquí contigo y no me iré nunca más, hasta que vengan las excavadoras y las bolas de derribo y arrasen todo lo que hay, el mundo entero".
August 31, 2024
„Das Meer war nur hörbar, es tobte. Wir kamen uns groß und stark vor und alles Mögliche andere, wovon wir später erkannten, dass wir es nicht waren. Mehr noch, dass wir es niemals sein werden.�
Yael Inokai beschreibt das Buch als „ein bestechender, leuchtender Text, der in eindringlichen Bildern vom Wesentlichen erzählt�, und das trifft absolut zu. Erst beim Lesen und Fühlen der Wörter wurde mir klar, was Yael damit meint.
Dem Autor Angelo Tijssens gelingt es, eine Gratwanderung zwischen Kitsch und Tiefgang zu meistern, ohne dass es zu viel wird - es ist genau richtig.
„Er schließt auf und ich schaue ihn an und denke: Bitte mich zu bleiben, dann bleibe ich, sag, dass du willst, dass ich bleibe, und ich haue nie wieder ab, bis die Bulldozer und die Abrissbirnen kommen und hier alles, die ganze Welt, dem Erdboden gleichmachen. Dann werden wir beide mit dem Bauschutt auf den Grund des Sees sinken und ich werde deine Hand festhalten, dir die Haare hinter die Ohren streichen, um dein Gesicht zu sehen, ich werde dich festhalten, dir beim Schlafen zuschauen oder auch nicht, wie du willst, alles, was du willst. Er drückt gegen das Gattertor, das geräuschlos aufschwingt.�
Es gab ein paar unlogische Szenen, wie zum Beispiel, dass die Hauptfigur platschnass vor dem Haus eines alten Freundes steht, beide ins Haus gehen, der Freund ihm aber nicht anbietet, sich umzuziehen, sondern ihn fragt, ob er Wein möchte ????? Zum Glück bietet der Freund dem Protagonisten nach langem Stehen am Kamin und ‚ein paar Schlucken� Wein schließlich doch einen Pulli an und sagt: „Nicht, dass du noch krank wirst.�
Insgesamt ist das Buch, aus dem Niederländischen von Stefanie Ochel, ein beeindruckendes Werk, das durch seine sprachliche Eleganz und emotionale Tiefe überzeugt. Trotz kleinerer Schwächen in der Handlung bleibt es ein intensives Leseerlebnis, das lange nachhallt - jedenfalls für mich.
„Ich wollte, dass die Sonne nicht mehr aufging, damit wir für immer so liegen bleiben konnten, von der Dunkelheit umhüllt und von der Welt sicher.�
Yael Inokai beschreibt das Buch als „ein bestechender, leuchtender Text, der in eindringlichen Bildern vom Wesentlichen erzählt�, und das trifft absolut zu. Erst beim Lesen und Fühlen der Wörter wurde mir klar, was Yael damit meint.
Dem Autor Angelo Tijssens gelingt es, eine Gratwanderung zwischen Kitsch und Tiefgang zu meistern, ohne dass es zu viel wird - es ist genau richtig.
„Er schließt auf und ich schaue ihn an und denke: Bitte mich zu bleiben, dann bleibe ich, sag, dass du willst, dass ich bleibe, und ich haue nie wieder ab, bis die Bulldozer und die Abrissbirnen kommen und hier alles, die ganze Welt, dem Erdboden gleichmachen. Dann werden wir beide mit dem Bauschutt auf den Grund des Sees sinken und ich werde deine Hand festhalten, dir die Haare hinter die Ohren streichen, um dein Gesicht zu sehen, ich werde dich festhalten, dir beim Schlafen zuschauen oder auch nicht, wie du willst, alles, was du willst. Er drückt gegen das Gattertor, das geräuschlos aufschwingt.�
Es gab ein paar unlogische Szenen, wie zum Beispiel, dass die Hauptfigur platschnass vor dem Haus eines alten Freundes steht, beide ins Haus gehen, der Freund ihm aber nicht anbietet, sich umzuziehen, sondern ihn fragt, ob er Wein möchte ????? Zum Glück bietet der Freund dem Protagonisten nach langem Stehen am Kamin und ‚ein paar Schlucken� Wein schließlich doch einen Pulli an und sagt: „Nicht, dass du noch krank wirst.�
Insgesamt ist das Buch, aus dem Niederländischen von Stefanie Ochel, ein beeindruckendes Werk, das durch seine sprachliche Eleganz und emotionale Tiefe überzeugt. Trotz kleinerer Schwächen in der Handlung bleibt es ein intensives Leseerlebnis, das lange nachhallt - jedenfalls für mich.
„Ich wollte, dass die Sonne nicht mehr aufging, damit wir für immer so liegen bleiben konnten, von der Dunkelheit umhüllt und von der Welt sicher.�
November 5, 2022
De Randen Debuutroman van Angelo Tijssens, acteur, theatermaker, scenarist. Hij werkte aan het scenario van Close de bekroonde film van Lukas Dhont die nu in de bioscoop te zien is.
Opvallend het boek heeft geen paginanummers. Er worden geen namen noch plaatsnamen vermeld.
Twee verhaallijnen.
Enerzijds de gewelddadige kindertijd van de Ik-figuur, met een aan drank verslaafde moeder, een armtierig bestaan.
Anderzijds de Ik-figuur als jong volwassene die zijn jeugdliefde terug ontmoet in het kuststadje waar hij vandaan komt. Hij stelt vast dat de liefde van toen geen enkele evolutie doormaakte.
De rand (en) als metafoor. Decor : de kust : rand van het land. Het buitenbeentje zijn, aan de rand van de maatschappij, door afkomst door seksuele geaardheid. Een verhaal van een zoekende, jonge man.
Weer een boek waar je als lezer veel zelf mag invullen. Niets voorgekauwd, niets in detail uitgewerkt wel gesuggereerd. De manier van verhalend "laten zien" waar ik van hou.
Een aanrader !
Opvallend het boek heeft geen paginanummers. Er worden geen namen noch plaatsnamen vermeld.
Twee verhaallijnen.
Enerzijds de gewelddadige kindertijd van de Ik-figuur, met een aan drank verslaafde moeder, een armtierig bestaan.
Anderzijds de Ik-figuur als jong volwassene die zijn jeugdliefde terug ontmoet in het kuststadje waar hij vandaan komt. Hij stelt vast dat de liefde van toen geen enkele evolutie doormaakte.
De rand (en) als metafoor. Decor : de kust : rand van het land. Het buitenbeentje zijn, aan de rand van de maatschappij, door afkomst door seksuele geaardheid. Een verhaal van een zoekende, jonge man.
Weer een boek waar je als lezer veel zelf mag invullen. Niets voorgekauwd, niets in detail uitgewerkt wel gesuggereerd. De manier van verhalend "laten zien" waar ik van hou.
Een aanrader !
December 15, 2022
Ik heb dit boek gelezen met mijn boekenclub. Het zorgde voor een levendige en interessante discussie onder de leden. Ik heb getwijfeld tussen drie en vier sterren. Ik vind het in ieder geval een lezenswaardig en fascinerend debuut. De concrete inhoud en het verhaal gaat me vermoedelijk niet zeer lang bijblijven, maar dat is geen probleem. Ik heb het boek beleefd zoals ik een experimenteel kunstwerk ervaar: je neemt de (bevreemdende) ervaring in je op en het is vooral die totaalervaring die je bijblijft. Het is een korte maar krachtige ervaring, die desalniettemin wel prijzig is voor wat je krijgt. Vaak is de taal en stijl mooi en trefzeker, soms cliché. Verder is dit een boek waar je dieper in kan graven, als een doolhof of een spinnenweb waar je steeds nieuwe invalshoeken kan zoeken door meerdere leesbeurten.
November 22, 2022
Heel mooi geschreven, speelt met dialogen en tijd en leest als een trein. Geen 5 sterren omdat ik toch nog wat op mijn honger bleef zitten. Het blijft allemaal een klein beetje aan het oppervlak, hoewel ik snap dat de nadruk hier minder ligt op “een plot� dan op de innerlijke wereld van het personage. Oja, GEEN paginanummers!!
November 20, 2023
Ik begrijp dat veel lezers dit een goed boek vinden, maar voor mij werkte het niet. Alles voelde te geforceerd aan: de witregels, de ontbrekende paginanummering (ik begrijp de keuze, maar het voelt als een gimmick), de je-vorm die ontroering zou moeten opwekken, maar bij mij vooral op weerstand botste.
May 18, 2023
Kan ik ook zes sterren geven?
In één ruk uitgelezen, mooiste manier om een wettelijke feestdag door te brengen, alleen moet ik nu die andere 22 uur van de dag keihard bekomen .. prachtig boek !
In één ruk uitgelezen, mooiste manier om een wettelijke feestdag door te brengen, alleen moet ik nu die andere 22 uur van de dag keihard bekomen .. prachtig boek !
August 4, 2024
Prachtig boek. Ik las het in een ruk uit maar heb daar nu spijt van. Het is geen boek met een verrassend plot of een pageturner. Maar het is als kijken naar een vergeelde foto uit je jeugd. Gedrenkt in een soort trage weemoed. Je bestaat enkel daar en dat moment. Je bent noch in het heden noch in het toen. Je zwalpt tussen emoties en herinneringen. Je verlangt terug naar de eenvoud van toen. Ook al was het niet eenvoudig. Maar alles moest nog beginnen. Je 'zijn' uit het heden is gestoeld op wie je toen was.
Dankjewel Angelo.
Schaarse taal. Je laat de lezer zelf het verhaal ontdekken terwijl je schippert tussen het personage als volwassene en jongere. Je toont hoe jeugdtrauma's sluimeren en hoe het eeuwig te min bevonden worden doorweegt in alle relaties en interacties.
De titel verwijst letterlijk naar de randen van het behangpapier en hoe je ze nat moet maken om het netjes te kunnen verwijderen zonder te scheuren. Het verwijst ook naar het talloze verhuizen. Het zoeken naar een thuis. Naar een basis en plek om graag gezien te worden. Maar voor mij is het ook een mooie metafoor voor het hoofdpersonage dat zich niet durft over te geven aan zijn grote liefde en hoe hij als je aan de rand van zijn beschermingslaagje zou trekken, zijn 7 huidlagen en zijn olifantenvel daar strak over, er zoveel emotie zou uitgulpen, dat het ondraaglijk zou worden. Dat alles beter veilig opgesloten blijft en hij op veilige afstand van zijn geliefde kan overleven.
Dankjewel Angelo.
Schaarse taal. Je laat de lezer zelf het verhaal ontdekken terwijl je schippert tussen het personage als volwassene en jongere. Je toont hoe jeugdtrauma's sluimeren en hoe het eeuwig te min bevonden worden doorweegt in alle relaties en interacties.
De titel verwijst letterlijk naar de randen van het behangpapier en hoe je ze nat moet maken om het netjes te kunnen verwijderen zonder te scheuren. Het verwijst ook naar het talloze verhuizen. Het zoeken naar een thuis. Naar een basis en plek om graag gezien te worden. Maar voor mij is het ook een mooie metafoor voor het hoofdpersonage dat zich niet durft over te geven aan zijn grote liefde en hoe hij als je aan de rand van zijn beschermingslaagje zou trekken, zijn 7 huidlagen en zijn olifantenvel daar strak over, er zoveel emotie zou uitgulpen, dat het ondraaglijk zou worden. Dat alles beter veilig opgesloten blijft en hij op veilige afstand van zijn geliefde kan overleven.
Displaying 1 - 30 of 223 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.