What do you think?
Rate this book
Beladen huis
Beladen huis is het relaas van een vrouw na het overlijden van haar man. Na zijn dood dringt tot haar door dat hun huis overwoekerd is geraakt met spullen en zwaarmoedigheid. Terwijl zij de kamers opruimt, ontstaat langzaam weer ruimte in haar gevoelens voor hem. Ze wil terugvinden hoe hij ooit was, hoe zij ooit was en begrijpen waarom hun leven samen is gelopen zoals het is gelopen. Herinneringen komen terug, de doorwerking van het verleden wordt zichtbaar, materi毛le en psychische verwerking gaan hand in hand. Beladen huis is een moedige memoir over de ruimte die je inneemt in een relatie, in een gezin, in de maatschappij, als moeder en als vrouw, over eenzaamheid, angst en de keuzes die we maken uit liefde.
- GenresNonfictionBiography
176 pages, Paperback
First published January 28, 2025
116 people are currently reading
1,106 people want to read
About the author
Christien Brinkgreve
22听books3听followersChristine Dorothea Antoinette (Christien) Brinkgreve is sociologe en schrijfster. Zij is gehuwd met Arend Jan Heerma van Voss en moeder van twee schrijvende zonen Daan en Thomas.
Christine Dorothea Antoinette (Christien) Brinkgreve is a sociologist and writer. She is married to Arend Jan Heerma van Voss and mother to two writing sons: Daan and Thomas.
Christine Dorothea Antoinette (Christien) Brinkgreve is a sociologist and writer. She is married to Arend Jan Heerma van Voss and mother to two writing sons: Daan and Thomas.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 85 reviews
March 19, 2025
Het leven wordt voorwaarts geleefd, maar achterwaarts begrepen.
Ik twijfelde lang over 3 of 4 sterren, ergerde me soms aan de herhaling, de vooruitstruikelde zinnen (zoals deze). Maar vooral naar het einde toe vond ik het erg sterk en interessant: het gezin/de relatie als priv茅domein, onzichtbaar voor anderen, en daarin het ongrijpbare krachtenveld van beider geleefde ervaringen (en het patriarchaat) & hoe dat zo kan verschillen van het leven en de presentatie in de buitenwereld, het publieke domein.
Ik twijfelde lang over 3 of 4 sterren, ergerde me soms aan de herhaling, de vooruitstruikelde zinnen (zoals deze). Maar vooral naar het einde toe vond ik het erg sterk en interessant: het gezin/de relatie als priv茅domein, onzichtbaar voor anderen, en daarin het ongrijpbare krachtenveld van beider geleefde ervaringen (en het patriarchaat) & hoe dat zo kan verschillen van het leven en de presentatie in de buitenwereld, het publieke domein.
February 6, 2025
Er valt veel te zeggen over dit boek, ikzelf vond het kwetsbaar, gedurfd, voorzichtig, liefdevol maar bovenal heel eerlijk.
Het is een memoir, en dat komt op een of andere manier toch altijd harder binnen vind ik. Christien is jarenlang getrouwd met A. Een journalist, schrijver, hoofdredacteur geweest, met best veel aanzien. Drie jaar geleden, na een kort ziekbed overlijdt hij. Wanneer Christien na zijn overlijden het (rommelige) huis moet uitmesten, komt er bij haar meer en meer ruimte vrij om de echte relatie tussen hen te overdenken. A was een dominante man, maar voornamelijk zeer emotioneel onvolwassen, een jeugdtrauma met zich meedragend, en niet toegankelijk. Zoals ze ook zegt in het boek, kunnen dit soort mannen een heel gezin of een relatie innemen met hun problematiek. Alle leden gaan zich schikken en plooien, en op de duur voelt alles verstikkend aan.
Christien zelf is dikwijls gevlucht, ofwel naar de bovenverdieping, ofwel naar hun buitenhuisje. De deprimerende energie die rond A hangt, vult stilletjesaan het hele huis. De vrienden van Christien zien dit al jaren, maar zij zelf blijft vluchten. Pas nu, nu hij er niet meer is, durft ze deze gevoelens voorzichtig toelaten en erkennen. Dit vond ik zo mooi aan dit boek, het fragiele, het eigenlijk heel goed inzien en beseffen in wat voor relatie zij zat, maar het ook toegeven en stappen ondernemen was aartsmoeilijk, vooral ook omdat er veel liefde was voor haar man. Vraag is dus, hoe ver mag en kan je gaan? Waar en wanneer stel je je grenzen鈥�
Echt een zeer mooi boek vond ik dit. Ga er nog dikwijls aan terugdenken.
Het is een memoir, en dat komt op een of andere manier toch altijd harder binnen vind ik. Christien is jarenlang getrouwd met A. Een journalist, schrijver, hoofdredacteur geweest, met best veel aanzien. Drie jaar geleden, na een kort ziekbed overlijdt hij. Wanneer Christien na zijn overlijden het (rommelige) huis moet uitmesten, komt er bij haar meer en meer ruimte vrij om de echte relatie tussen hen te overdenken. A was een dominante man, maar voornamelijk zeer emotioneel onvolwassen, een jeugdtrauma met zich meedragend, en niet toegankelijk. Zoals ze ook zegt in het boek, kunnen dit soort mannen een heel gezin of een relatie innemen met hun problematiek. Alle leden gaan zich schikken en plooien, en op de duur voelt alles verstikkend aan.
Christien zelf is dikwijls gevlucht, ofwel naar de bovenverdieping, ofwel naar hun buitenhuisje. De deprimerende energie die rond A hangt, vult stilletjesaan het hele huis. De vrienden van Christien zien dit al jaren, maar zij zelf blijft vluchten. Pas nu, nu hij er niet meer is, durft ze deze gevoelens voorzichtig toelaten en erkennen. Dit vond ik zo mooi aan dit boek, het fragiele, het eigenlijk heel goed inzien en beseffen in wat voor relatie zij zat, maar het ook toegeven en stappen ondernemen was aartsmoeilijk, vooral ook omdat er veel liefde was voor haar man. Vraag is dus, hoe ver mag en kan je gaan? Waar en wanneer stel je je grenzen鈥�
Echt een zeer mooi boek vond ik dit. Ga er nog dikwijls aan terugdenken.
March 15, 2025
Genadeloze afrekening met een echtgenoot die zich niet meer kan verdedigen (want overleden), vermomd als memoir van een ge毛mancipeerde vrouw die reflecteert op haar huwelijk. Met 茅茅n muisklik weten we om welke man het gaat. Onder het, volgens haar, feministische mom van 鈥榟aar plaats opeisen鈥� gooit ze de privacy van man en kinderen r眉cksichtslos voor de bus met als resultaat dit boek dat haar inzicht in haar huwelijk moet geven, en wij mogen allemaal meegenieten. De reden voor deze openbaarheid laat zich raden. Daar zijn allerlei woorden voor te bedenken, maar feminisme is er niet 茅茅n van.
February 25, 2025
In tegenstelling tot andere besprekers en professionele recensenten vind ik dit niet zo鈥檔 sterk boek. Het is me te gemakkelijk. En te moeilijk. De schrijfster beklaagd en verwonderd zich erover dat ze in haar huwelijk met A.J. Heerma van Voss niet genoeg haar mannetje stond. Dat is inderdaad jammer, maar had ze daar niet eerder iets aan kunnen doen? Haar echtgenoot was een succesvol, begaafd, eloquent man. Maar ook een gekortwiekte ziel, getraumatiseerd door de vroege dood van zijn zusje, dat op vierjarige leeftijd al hun wat gevoelsarme moeder verving.
Dat een huis na decennia bewoning wat volloopt met spullen, waardevolle en minder waardevolle, komt in de beste families voor. Ook dat behoeft, zo lijkt het, niet zo鈥檔 beladen benadering.
Hinderlijk vind ik de goedkope reactie op de ervaring van haar zoons die Brinkgreve geeft als zij zeggen dat ze in hun kindheid meer gezelligheid van hun vader dan van haar ervoeren. Ze was wel in huis, maar op haar eigen verdieping, als haar kinderen in de vertrekken van hun vader speelden, huiswerk maakten en plezier hadden. Een feministische toverformule biedt uitkomst (H. 31). Overtuigend is dat allerminst. Te veel bitterheid, te weinig zelfreflectie.
Dat een huis na decennia bewoning wat volloopt met spullen, waardevolle en minder waardevolle, komt in de beste families voor. Ook dat behoeft, zo lijkt het, niet zo鈥檔 beladen benadering.
Hinderlijk vind ik de goedkope reactie op de ervaring van haar zoons die Brinkgreve geeft als zij zeggen dat ze in hun kindheid meer gezelligheid van hun vader dan van haar ervoeren. Ze was wel in huis, maar op haar eigen verdieping, als haar kinderen in de vertrekken van hun vader speelden, huiswerk maakten en plezier hadden. Een feministische toverformule biedt uitkomst (H. 31). Overtuigend is dat allerminst. Te veel bitterheid, te weinig zelfreflectie.
March 31, 2025
Een prachtig 茅n eerlijk memoir. Heel sterk vond ik hoe Brinkgreve over ruimte innemen schrijft.
March 15, 2025
鈥楬ij was een bezet mens, de plaats en betekenis van het overleden zusje namen de volledige ruimte in beslag. Er was geen plaats voor mij, voor wie ik was, voor hoe ik werd. Zolang hij hoopte dat ik in het gemis van zijn zusje kon voorzien paste het, maar toen ik daarbuiten trad verbrak hij het contact. Toen kregen patriarchale trekken de overhand, een te lomp woord voor de ruimte die hij nam en kreeg, voor die complexe menging van mij steunen en kleineren, van bijval en ondergraven.鈥�
March 15, 2025
鈥渇ucking relationships鈥�
- HAIM
- HAIM
March 17, 2025
Dapper boek, vol scherpe inzichten en een meedogenloze eerlijkheid. Ik vond het ontroerend en ongelooflijk knap geschreven.
February 24, 2025
De vrouw in het boek heeft zo veel doorzettingsvermogen, empathie en hoop op verbetering dat ze de 鈥榮impele鈥� beslissing om los te breken en voor zichzelf te kiezen niet kan maken.
Uiteindelijk maakt ze dan steeds de kortetermijnbeslissing om emotioneel afstand te nemen en kort weg te vluchten. Maar dat produceert natuurlijk stinkende wonden.
Uiteindelijk maakt ze dan steeds de kortetermijnbeslissing om emotioneel afstand te nemen en kort weg te vluchten. Maar dat produceert natuurlijk stinkende wonden.
March 19, 2025
Interviews met Brinkgreve maakten me nieuwsgierig: een oudere, feministische vrouw die reflecteert op haar huwelijk met een moeilijke, niet zo feministische man. Helaas zijn de interviews beter geschreven dan dit boek. Het grote obstakel is Brinkgreves analytische manier van schrijven. Alles wordt tot op de millimeter gewikt en gewogen, het is 90 procent tell en 10 procent show. De lezer kan het alleen maar over zich heen laten komen, die krijgt niks te doen.
March 17, 2025
Genuanceerd memoir over hoe er in een huwelijk een ongelukkige dynamiek ontstaat door onbeantwoorde verwachtingen. Hoe een vrouw het gezin draaiende houdt bij een man die daar geen oog voor heeft, met uitspraken: 'als je kinderen krijgt verlies je je vrouw'. Een man die, nu ze er op reflecteert, misogyn en egocentrisch blijkt te zijn, naast zijn humor en diepgang. Zij moest kleiner zijn dan hij om zijn eigen onvermogen te maskeren. Als hun zoon vraagt om allemaal hun plek in het gezin te tekenen, zet iedereen de vader in het middelpunt, terwijl hij zichzelf er buiten plaatst, zeer illustratief.
Er zit ook ongemak in, we weten immers allemaal donders goed om wie het gaat (Arend Jan Heerma van Voss) waardoor het ook voelt als vuile was buiten hangen. Het psychologiseren van een overleden man, die zich niet kan verdedigen, voelt als een mes in zijn rug. Het schuurt dat deze feministisch vrouw bij een man als deze blijft en laat mooi zien hoe zij haar focus had op het publieke leven i.p.v. het prive leven als het om haar feminisme gaat. Openhartig.
Er zit ook ongemak in, we weten immers allemaal donders goed om wie het gaat (Arend Jan Heerma van Voss) waardoor het ook voelt als vuile was buiten hangen. Het psychologiseren van een overleden man, die zich niet kan verdedigen, voelt als een mes in zijn rug. Het schuurt dat deze feministisch vrouw bij een man als deze blijft en laat mooi zien hoe zij haar focus had op het publieke leven i.p.v. het prive leven als het om haar feminisme gaat. Openhartig.
April 2, 2025
Ik heb dit boek opgevroten. Verschillende prachtige passages onderstreept want wat een rake beschrijvingen van een vrouw die onderzoekt hoe ze zichzelf zo kon verliezen in de ander (binnen de muren van haar huwelijk), waar ze erbuiten een feministisch voorvechter was. Hoe behoud je jezelf in de verbinding met de ander? Schitterend boek dat ik iedereen aanraad.
March 11, 2025
Begon als een intrigerende (ver van m鈥檔 bed)-show over het huwelijk, eindigde als een herhaling van zetten. Ps: wanneer je elkaar moet mailen vanuit verschillende kamers in een huis gaat er iets niet meer helemaal goed
March 26, 2025
Een belangwekkende en openhartige memoir.
February 21, 2025
Zoveel gehuild bij dit boek omdat het zo levendig geschreven is en ik ook heel veel dingen herken soms in mijn familie. Het gaat over rouw, maar ook een huwelijk waarin geen verbinding meer is maar wel doorgaat, maar ook over feminisme en de rol van vrouwen en mannen in het gezien en over de mental load die vrouwen hierin vaak dragen. Ik vind het een goeie tip dit boek!!
April 7, 2025
Na Het Archief van Thomas Heerma van Voss een kijk op hetzelfde gezin, maar vanuit de invalshoek van de echtgenote/moeder Christien Brinkgreve. Heb met mijn dochter nog lang nagepraat over dit boek. Dat is een teken dat het een goed boek is. We verschilden van mening en dat zal waarschijnlijk toch te maken hebben met een verschillende man-vrouw-kijk op de situatie en de hele maatschappij. Heel bijzonder hoe je in het openbaar (o.a. feministische) waarden uit kunt/wilt stralen die priv茅 moeilijk te handhaven lijken te zijn. Een beetje goedkoop argument, maar de patriarchale man is ook gewoon een product van zijn tijd. Het huwelijk en de relatie van mijn ouders was niet anders. Heeft geen meerwaarde meer om ze dat kwalijk te nemen, maar mag terecht kritisch bekeken worden.
February 16, 2025
Echt wel bewonderenswaardig hoe open en kwetsbaar Bringreve is in deze memoires, met een mooie metafoor voor het volgelopen huis. Het gesplitste, en daardoor deels in mijn ogen ongelukkige bestaan, staat mijlenver van mijn beleving van het leven naast iemand, met iemand en misschien is dat dan het mooie aan dit verhaal, dat ik dat bevestigt zie. Toch ben ik dus enigszins kritisch. Ik heb veel herhaling gelezen en vond het te beschouwend voor een roman. Wat het dan dus misschien ook niet echt wat.
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 15, 2025
Simpel gezegd is dit het verslag van een slecht huwelijk waarin publiekelijk alles toch zo in orde leek. Bekend persoon is getrouwd met bekend persoon. Maar wat een armoedige narigheid in dat huwelijk. Hoofdschuldige is Arendjan Heerma van Voss, al is echtgenote Christien Brinkgreve ook kritisch over haar eigen rol in dit drama dat bijna een halve eeuw heeft geduurd. Opvallend: Er wordt heel veel vuile was buiten gehangen, bij het genante af, maar de slaapkamer blijft onbesproken.
February 26, 2025
Erg onder de indruk van dit memoir waarin emeritus hoogleraar sociale wetenschappen Christien Brinkgreve onderzoekt hoe ze gedurende de vier decennia van haar huwelijk buitenshuis floreerde, maar binnenshuis steeds minder ruimte innam. Naast dat dit boek het verhaal is van 2 mensen die allebei hun eigen geschiedenis meenemen in hun huwelijk, overstijgt dit boek het particuliere en is dit boek ook een generatieportret over de ontwikkeling van de vrouwenemancipatie en tegelijkertijd de diepe karrensporen zoals de schrijfster het noemt van het patriarchaat.
De schrijfster wordt nergens slachtoffer maar doet juist recht aan de complexiteit van liefdesrelatie, over je eigen aandeel, hoe je elkaar kunt verliezen en hoe het verleden doorwerkt.
Het is een verdrietig, waarachtig, kwetsbaar portret waar ik nog wel over na zal blijven denken voorlopig.
De schrijfster wordt nergens slachtoffer maar doet juist recht aan de complexiteit van liefdesrelatie, over je eigen aandeel, hoe je elkaar kunt verliezen en hoe het verleden doorwerkt.
Het is een verdrietig, waarachtig, kwetsbaar portret waar ik nog wel over na zal blijven denken voorlopig.
March 16, 2025
3,5
Dit is een bijzonder en openhartig boek over rouw, een vastgelopen relatie en een overvol huis. Het bevat scherpe sociologische en psychologische inzichten over de spanningsvelden en ongelijkheden binnen een intieme (man-vrouw) relatie. Af en toe voelde ik me een beetje een voyeur, vooral omdat ik vlak daarvoor het boek van haar jongste zoon had gelezen (geluisterd), dat ging over zijn relatie met dezelfde man, in dit boek 鈥楢鈥�. Het was wat veel familie Heerma van Voss-Brinkgreve. Daarnaast stonden er -vond ik- wel erg veel herhalingen in het boek, wat het op een gegeven moment vermoeiend om te lezen maakte. Het analyseren van de relatie tot op de millimeter, vanuit elk mogelijk perspectief en op bloedserieuze toon, kreeg voor mij na een tijdje iets pathetisch. Wat ik miste, was wat zelfspot; een beetje ironie had het geheel beter verteerbaar gemaakt. Maar al met al een bijzondere lees(luister)ervaring. Ik denk dat het boek nog wel even bij me blijft.
Dit is een bijzonder en openhartig boek over rouw, een vastgelopen relatie en een overvol huis. Het bevat scherpe sociologische en psychologische inzichten over de spanningsvelden en ongelijkheden binnen een intieme (man-vrouw) relatie. Af en toe voelde ik me een beetje een voyeur, vooral omdat ik vlak daarvoor het boek van haar jongste zoon had gelezen (geluisterd), dat ging over zijn relatie met dezelfde man, in dit boek 鈥楢鈥�. Het was wat veel familie Heerma van Voss-Brinkgreve. Daarnaast stonden er -vond ik- wel erg veel herhalingen in het boek, wat het op een gegeven moment vermoeiend om te lezen maakte. Het analyseren van de relatie tot op de millimeter, vanuit elk mogelijk perspectief en op bloedserieuze toon, kreeg voor mij na een tijdje iets pathetisch. Wat ik miste, was wat zelfspot; een beetje ironie had het geheel beter verteerbaar gemaakt. Maar al met al een bijzondere lees(luister)ervaring. Ik denk dat het boek nog wel even bij me blijft.
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 21, 2025
3.5 sterren 馃専
Wat ik vooral intrigerend vond was hoe beschreven werd hoe je als vrouw werkt, kinderen hebt en een relatie moet onderhouden. Ik herkende me niet zozeer in de relatie van de schrijver maar kon me wel voorstellen dat dit realiteit is.
Soms vond ik het ook moeilijk te lezen, dat ik dacht: ja, maar wat wil je nu echt zeggen met dit? Dat was jammer, maar verder vond ik het een fijn memoir om te lezen.
Wat ik vooral intrigerend vond was hoe beschreven werd hoe je als vrouw werkt, kinderen hebt en een relatie moet onderhouden. Ik herkende me niet zozeer in de relatie van de schrijver maar kon me wel voorstellen dat dit realiteit is.
Soms vond ik het ook moeilijk te lezen, dat ik dacht: ja, maar wat wil je nu echt zeggen met dit? Dat was jammer, maar verder vond ik het een fijn memoir om te lezen.
March 11, 2025
"Shit, ik begrijp nu mijn moeder" was het eerste wat ik dacht toen ik dit boek uithad. Dit boek gaat over het huwelijk van de hoofdpersoon, waarin ze vertelt hoe het was en hoe het werd en waarom je soms in een minder goed huwelijk blijft. Het gaat over patronen en beloften.
Indringend en ... ja .. .beladen.
Indringend en ... ja .. .beladen.
April 8, 2025
Interessant hoe de binnenwereld (huis, relatie & gezin) zo gesplitst kan zijn van de buitenwereld (hoogleraar, nieuw onderzoek, vrienden & collega's). En dat dat dus ook eigenlijk niet goed werkte - al terugkijkend. D没h ! Zou je zeggen - maar als je er zelf midden in zit dan ga je gewoon door. Blijkbaar.
February 14, 2025
Eerlijke, hoogstpersoonlijke, en soms pijnlijke, terugblik op een huwelijk na de dood van de partner. Echt "rouwarbeid", mooi beschreven. Voor mij kreeg het nog meer waarde doordat Brinkgreve terugblikt op de eerste generatie vrouwen die de strijd met het patriarchaat aangingen en werk en kinderen combineerden.
March 2, 2025
Neig naar 3,5 maar gok dat ie de 4 of zelfs 5 aantikt als ik dit boek over een jaar of 20 nog een keer lees. Mooi!
March 2, 2025
Beetje te zwaarmoedig voor mij.
March 13, 2025
heel kwetsbaar verhaal, toch soms het gevoel dat niet het achterste van d'r tong laat zien. Ben heel benieuwd hoe ze hier over een aantal jaar naar kijkt. Schrijfwerk vind ik heel goed.
March 17, 2025
Beklemmend verhaal, mooi verteld.
March 23, 2025
鈥淶icht vooral ook op mijzelf, op wat ik deed en naliet, wat ik opgaf en hoe dat de verwijdering vergrootte. Met mezelf moet ik verder.鈥�
April 2, 2025
Twijfelde tussen 3 en 4 sterren
Displaying 1 - 30 of 85 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.