What do you think?
Rate this book
Blauw of de kleur van blijdschap
Onverwacht stuurt zijn baas de weinig ambitieuze Egbert Klein op missie naar Mongolië. Hij moet de inwoners van het uitgestrekte land overtuigen van de ongekende duurzame mogelijkheden die de wind en de leegte bieden. In Ulaanbaatar verandert hij noodgedwongen in een avonturier met een rolkoffer.
- GenresFiction
224 pages, Paperback
Published February 27, 2025
11 people are currently reading
257 people want to read
About the author
Anke Scheeren
3ÌýbooksAnke Scheeren (b. 1982) studied Biological Psychology at the University of Maastricht, published work on autism, and is currently pursuing a doctorate in Developmental Psychology at the Free University in Amsterdam. She has been active as a literary author since 2004, winning a number of small but significant encouragement prizes, such as the first round of the Write Now! writing competition in Limburg and the 2006 Hollands Maandblad writersâ€� grant. Her stories have appeared in literary magazines including Lava and Hollands Maandblad (text by Dutch foundation for literature).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
March 11, 2025
'Ik wil licht en waarachtig leven met het kleinst mogelijke geluk. Ik wil niet het meeslepende geluk waar mijn vader me voor gewaarschuwd heeft, maar het kalme geluk. Het minuscule geluk. Nanogeluk. Geluk dat soms niet veel meer is dan een gebrek aan pech, dát zoek ik.'
De niet zo meeslepende Egbert wordt min of meer naar Mongolië gebonjourd door zijn baas om daar de verkoop van een windmolenpark op de steppe te realiseren. Een missie die net zo gedoemd lijkt te mislukken als zijn relatie ooit met Margje, die meer passie leek te hebben voor haar genocidestudies dan voor Egbert.
Anke Scheeren laat haar hoofdpersoon haast geruisloos door het leven bewegen, maar de stilte van de graslanden in Mongolië bevat zóveel niets, dat is niet voor iedereen weggelegd. Op het moment dat je ergernis over de witte man die neokolonistisch een droom van het westen komt slijten z'n hoogtepunt bereikt, kantelt Scheeren het verhaal. 'Zijn verlangens wilden poten krijgen. Misschien was het nog niet te laat om waarachtig te leven. Om iets te doen van enige betekenis.'
Een roman als een klassieker met veel moedwil en misverstand zoals ik dat in een W.F. Hermans zo kan waarderen. Ik kan blijven citeren (zie hieronder lol):
---
Tijdens het lezen
9
'Egbert keek naar de gespreide vingers van zijn baas en dacht aan slippers.'
9
'Zijn verlangens wilden poten krijgen. Misschien was het nog niet te laat om waarachtig te leven. Om iets te doen van enige betekenis.'
35
'Eline was biologe en deed onderzoek naar algen. Ze had twee katten, zie hield van wandelen door de natuur en lekker koken. In haar vrije tijd zette ze zich mondjesmaat in voor een linkse politieke partij.'
37
'blanke man'..? Verderop wordt wel 'witte' gebruikt, niet heel consequent in redactie.
38
'Hij betwijfelde of hij wel echt van seks hield. De angst om een slechte minnaar te zijn leidde doorgaans tot kansloos geploeter voor lichaamsopeningen. Hij deed teveel zijn best, had Margje wel eens gezegd.'
So far is Egbert bij uitstek de einddertiger met inspiratieloze kantoorbaan, niet-echte hobby's en een licht glazig lachje en wat ouder condoom in zijn portemonnee dat je op de datingapps liever niet voorbij ziet komen en als je er per ongeluk toch mee in de Turkse lunchtent terechtkomt ergerlijk genoeg voor moet betalen in plaats van dat hij jou trakteert. Soms heet zo'n Egbert dan Eelco.
85
'Hij ademde met open mond de smog in, de smaak was bitter. Wat hij wilde bereiken. Waar hij van droomde. Hij had nooit veel van het leven verwacht. Alsof hij altijd al geweten had dat geluk blauw was en onbereikbaar.'
100
'Alles wat dichtbij kwam hechtte zich onbewust aan hem. Als tandplak.'
104
Ik begin me ondanks de gevatte toon van de auteur over het monotone leven van Egbert te irriteren aan de mate waarin de hoofdpersoon mensen in Mongolië niet uit elkaar kan houden, niet knap vindt, hun gebaren maar raar vindt, het eten als een amper te eten taaie massa met vetknobbels, snotterig hoopje kool en grijzige balletjes beschrijft - etc. Het zal horen bij het schetsen van een karakter van Edward, maar ik ben geloof ik wel klaar met de witte geprivilegieerde man met kantoorbaan (ook als die door een vrouwelijke auteur sarcastisch verteld vrij koloniserend windmolens uit het westen als oplossing komt brengen). Heel knap van Scheeren dit, die constante bepaalde sfeer oproepen die me volledig tegenstaat.
107
Ugh, de rodepettentheorie, die ze tegenwoordig waarschijnlijk de Vreedzame School of Positive Behaviour Geneuzel noemen.
110
'Peter was niet als de andere rijinstructeurs. Peter was een filosoof die door een fout van de natuur in de carrosserie van een Volkswagen was beland. Zijn instructies klinken vaak als suggesties en en nog vaker als een vraag.'
112
'Er is hier niets. Zoveel niets is niet voor iedereen weggelegd.'
113
'Egbert dacht even aan de Holocaust en altijd wanneer hij aan de Holocaust dacht, dacht hij aan Margje en haar genocidestudie. De genocide was tijdens hun korte relatie misschien wel zijn grootste concurrent geweest. Ze keken films, vreeën en aten kant-en-klare tiramisu op haar bank, maar het was de genocide die werkelijk haar hart beroerde.'
133
Ik heb de afgelopen pagina's al drie keer citaten willen noteren. Ik blijf hardop grinniken om de taal van de auteur die Egbert op de Mongoolse vlakte schetst, temidden van gras, een kampvuur van gedroogde jakpoep en klonterige soep.
166
'Roekeloos. Hij wist dat Batu het niet bedoeld had als een compliment, maar het woord beviel hem. Voor een moment was hij in Batu's ogen een gepassioneerde man geweest wiens driften een uitweg hadden gezocht. Ergens onder al die vastgekoekte lagen ongemak zat nog een man die handelde naar zijn hart. Misschien moest hij wat vaker proberen roekeloos te zijn, maar dan zonder zichzelf in levensgevaar te brengen. Roekeloos light.'
De niet zo meeslepende Egbert wordt min of meer naar Mongolië gebonjourd door zijn baas om daar de verkoop van een windmolenpark op de steppe te realiseren. Een missie die net zo gedoemd lijkt te mislukken als zijn relatie ooit met Margje, die meer passie leek te hebben voor haar genocidestudies dan voor Egbert.
Anke Scheeren laat haar hoofdpersoon haast geruisloos door het leven bewegen, maar de stilte van de graslanden in Mongolië bevat zóveel niets, dat is niet voor iedereen weggelegd. Op het moment dat je ergernis over de witte man die neokolonistisch een droom van het westen komt slijten z'n hoogtepunt bereikt, kantelt Scheeren het verhaal. 'Zijn verlangens wilden poten krijgen. Misschien was het nog niet te laat om waarachtig te leven. Om iets te doen van enige betekenis.'
Een roman als een klassieker met veel moedwil en misverstand zoals ik dat in een W.F. Hermans zo kan waarderen. Ik kan blijven citeren (zie hieronder lol):
---
Tijdens het lezen
9
'Egbert keek naar de gespreide vingers van zijn baas en dacht aan slippers.'
9
'Zijn verlangens wilden poten krijgen. Misschien was het nog niet te laat om waarachtig te leven. Om iets te doen van enige betekenis.'
35
'Eline was biologe en deed onderzoek naar algen. Ze had twee katten, zie hield van wandelen door de natuur en lekker koken. In haar vrije tijd zette ze zich mondjesmaat in voor een linkse politieke partij.'
37
'blanke man'..? Verderop wordt wel 'witte' gebruikt, niet heel consequent in redactie.
38
'Hij betwijfelde of hij wel echt van seks hield. De angst om een slechte minnaar te zijn leidde doorgaans tot kansloos geploeter voor lichaamsopeningen. Hij deed teveel zijn best, had Margje wel eens gezegd.'
So far is Egbert bij uitstek de einddertiger met inspiratieloze kantoorbaan, niet-echte hobby's en een licht glazig lachje en wat ouder condoom in zijn portemonnee dat je op de datingapps liever niet voorbij ziet komen en als je er per ongeluk toch mee in de Turkse lunchtent terechtkomt ergerlijk genoeg voor moet betalen in plaats van dat hij jou trakteert. Soms heet zo'n Egbert dan Eelco.
85
'Hij ademde met open mond de smog in, de smaak was bitter. Wat hij wilde bereiken. Waar hij van droomde. Hij had nooit veel van het leven verwacht. Alsof hij altijd al geweten had dat geluk blauw was en onbereikbaar.'
100
'Alles wat dichtbij kwam hechtte zich onbewust aan hem. Als tandplak.'
104
Ik begin me ondanks de gevatte toon van de auteur over het monotone leven van Egbert te irriteren aan de mate waarin de hoofdpersoon mensen in Mongolië niet uit elkaar kan houden, niet knap vindt, hun gebaren maar raar vindt, het eten als een amper te eten taaie massa met vetknobbels, snotterig hoopje kool en grijzige balletjes beschrijft - etc. Het zal horen bij het schetsen van een karakter van Edward, maar ik ben geloof ik wel klaar met de witte geprivilegieerde man met kantoorbaan (ook als die door een vrouwelijke auteur sarcastisch verteld vrij koloniserend windmolens uit het westen als oplossing komt brengen). Heel knap van Scheeren dit, die constante bepaalde sfeer oproepen die me volledig tegenstaat.
107
Ugh, de rodepettentheorie, die ze tegenwoordig waarschijnlijk de Vreedzame School of Positive Behaviour Geneuzel noemen.
110
'Peter was niet als de andere rijinstructeurs. Peter was een filosoof die door een fout van de natuur in de carrosserie van een Volkswagen was beland. Zijn instructies klinken vaak als suggesties en en nog vaker als een vraag.'
112
'Er is hier niets. Zoveel niets is niet voor iedereen weggelegd.'
113
'Egbert dacht even aan de Holocaust en altijd wanneer hij aan de Holocaust dacht, dacht hij aan Margje en haar genocidestudie. De genocide was tijdens hun korte relatie misschien wel zijn grootste concurrent geweest. Ze keken films, vreeën en aten kant-en-klare tiramisu op haar bank, maar het was de genocide die werkelijk haar hart beroerde.'
133
Ik heb de afgelopen pagina's al drie keer citaten willen noteren. Ik blijf hardop grinniken om de taal van de auteur die Egbert op de Mongoolse vlakte schetst, temidden van gras, een kampvuur van gedroogde jakpoep en klonterige soep.
166
'Roekeloos. Hij wist dat Batu het niet bedoeld had als een compliment, maar het woord beviel hem. Voor een moment was hij in Batu's ogen een gepassioneerde man geweest wiens driften een uitweg hadden gezocht. Ergens onder al die vastgekoekte lagen ongemak zat nog een man die handelde naar zijn hart. Misschien moest hij wat vaker proberen roekeloos te zijn, maar dan zonder zichzelf in levensgevaar te brengen. Roekeloos light.'
March 16, 2025
Heerlijk boek, slim en grappig geschreven
March 11, 2025
Het was met weinig overtuiging dat ik dit boek kocht. De schamele synopsis en de eerste bladzijde trokken me uiteindelijk over de streep, en eenmaal in het boek begonnen, heb ik er geen seconde spijt van gehad.
Blauw (ik kort de titel gemakshalve af) is een slow read, maar zeker geen traag boek (ipv slow gebruik ik beter zorgvuldig). Er zit wel een big reveal in, al komt die niet helemaal onverwacht voor de geroutineerde lezer. Het verhaal is daar ook niet echt op gebouwd, op die onthulling, eerder onderbouwd. Want technisch zit het boek overigens uitstekend in elkaar. De big reveal en andere elementen uit het verhaal worden vooraf gegaan door een boel verwijzingen die pas later in het boek echt betekenis krijgen.
De eenzaamheid van Egbert wordt bijna tastbaar gemaakt door de sobere, trefzekere vertelling van Scheeren. Het contrast tussen de verruimende leegte van de steppe en de verengende leegte van het leven is een prachtig leidmotiv doorheen dit boek.
Niet alleen de onopvallende Egbert �"als hij al een talent had, dan was het wel het vermogen om compleet op te gaan in de achtergrond"� ondergaat een cultuurschok. Zelf had ik ook geen flauw idee over Ulaanbaatar of zelfs maar Mongolië behalve het concept van de weidse steppe en de aardverschroeiende Dzjengis Kahn en het Xanadu van Kubla Kahn. Egbert wordt gered door zijn naïviteit en de flexibiliteit die hij, ongetwijfeld tot zijn eigen verbazing, aan de dag legt.
Ik begrijp niet waarom dit boek nog geen aandacht in de Vlaamse pers heeft gekregen, ik hoop dat daar alsnog verandering in komt.
Blauw (ik kort de titel gemakshalve af) is een slow read, maar zeker geen traag boek (ipv slow gebruik ik beter zorgvuldig). Er zit wel een big reveal in, al komt die niet helemaal onverwacht voor de geroutineerde lezer. Het verhaal is daar ook niet echt op gebouwd, op die onthulling, eerder onderbouwd. Want technisch zit het boek overigens uitstekend in elkaar. De big reveal en andere elementen uit het verhaal worden vooraf gegaan door een boel verwijzingen die pas later in het boek echt betekenis krijgen.
De eenzaamheid van Egbert wordt bijna tastbaar gemaakt door de sobere, trefzekere vertelling van Scheeren. Het contrast tussen de verruimende leegte van de steppe en de verengende leegte van het leven is een prachtig leidmotiv doorheen dit boek.
Niet alleen de onopvallende Egbert �"als hij al een talent had, dan was het wel het vermogen om compleet op te gaan in de achtergrond"� ondergaat een cultuurschok. Zelf had ik ook geen flauw idee over Ulaanbaatar of zelfs maar Mongolië behalve het concept van de weidse steppe en de aardverschroeiende Dzjengis Kahn en het Xanadu van Kubla Kahn. Egbert wordt gered door zijn naïviteit en de flexibiliteit die hij, ongetwijfeld tot zijn eigen verbazing, aan de dag legt.
Ik begrijp niet waarom dit boek nog geen aandacht in de Vlaamse pers heeft gekregen, ik hoop dat daar alsnog verandering in komt.
April 13, 2025
3,5 sterren. Vlot geschreven en humoristisch verhaal, met een donkere ondertoon.
Kunnen ze dit boek niet verfilmen i.p.v. al die verliefd op Ibiza/Toscane/Curaçao middelmatige Nederlandse films? Lijkt me een perfect verhaal voor een Nederlandse filmhuis film! (en bij dezen zou ik dan ook graag kaartjes willen voor de première)
Kunnen ze dit boek niet verfilmen i.p.v. al die verliefd op Ibiza/Toscane/Curaçao middelmatige Nederlandse films? Lijkt me een perfect verhaal voor een Nederlandse filmhuis film! (en bij dezen zou ik dan ook graag kaartjes willen voor de première)
April 21, 2025
Ik werd er niet blij van. Vaak spitsvondige beeldtaal maar voor mij niet boeiend
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.