شهیار قنبری زاده ۶ مرداد ۱۳۲۹ خورشیدی در تهران، شاعر، ترانهسر� ، آهنگساز، نمایشنامهنویس� فیلمساز� روزنامهنگار� برنامهسا� رادیو و تلویزیون و آوازخوان ایرانی است.
شهیار فرزند حمید قنبری صداپیشه و خواننده ایرانی است. گاه نام وی به اشتباه شهریار گفته میشو�
شهیار قنبری به سال ۱۳۲۹ در خانوادها� اهل هنر به دنیا آمد. کار ادبی را از نوجوانی آغاز کرد و در آن زمان برای نشریه اطلاعات کودکان داستان کوتاه مینوشت� گاه نیز اشعاری میسرو�. سپس برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات به کمبریج رفت.
شهیار پس از بازگشت به ایران سرودن ترانه را آغاز کرد و نخستین ترانه او را گوگوش با عنوان ستاره آی ستاره اجرا کرد. یکی از ترانهها� بعدی این دو دیگه اشکم واسه من ناز میکن� نخستین ترانه شهیار بود که از رادیو پخش شد.
شهیار قنبری به دلیل نوآوری در واژه و مضمون سرآغاز ترانه مدرن فارسی است. این نکته را شاعرانی نظیر اردلان سرفراز تأیید کردهان�.
همکاری شهیار و واروژان در حقیقت شروع دوران دیگری از زندگی هنری وی است. نخستین ترانه این دو با عنوان بوی خوب گندم با اجرای داریوش خواننده معترض ایرانی باعث شد تا خواننده، آهنگساز و شاعر هر سه به زندان بیافتند.
طی سالها� بعد شهیار با خوانندگان مشهوری نظیر داریوش، ستار، و ابی همکاری کرد
Be-Nevis, Saate PakNevis, Shahyar Ghanbari تاریخ نخستین خوانش: روز دوم ماه ژوئن سال 2015 میلادی عنوان: بنویس! ساعت پاکنویس؛ شهیار قنبری؛ تهران، نیماژ، 1393، در 160 ص؛ شابک: 9786003670259؛ چاپ دیگر: تهران، نگاه، 1396؛ موضوع: فن شعر - شعر سرایی - از شاعران ایرانی سده 21 م در شرق رسم نیست که آدمها� میوه تجربهها� خود را با دیگران قسمت کنند. هر کس هر چه میداند� به ته صندوقچه میچسبان�. چرا که آدم، صاحب فکر و کشف و اختراع خود نیست. شهیار قنبری در آغاز کتاب بنویس! ساعت پاکنویس (روایت کامل)؛ نگاشته شده: در این کتاب باهم به تماشای قامت بلند این «زیباییآفرینان� بزرگ میروی�: فدریکو گارسیا لورکا؛ ساموئل بکت؛ پل والری؛ آرتور رمبو؛ پابلو نرودا؛ ژاک برل؛ آندره� تارکوفسکی؛ جرج مارتین؛ جان لنون؛ پل مککارتنی� باب دیلن؛ فرانسیس کبرل؛ و مارگریت دوراس؛ چه ضیافتی باید باشد!؛ ا. شربیانی
کاملا احساسی امتیاز میدم� چرا که عاشق شهیارم؛ عاشق روحِ لطیف و نبوغ شاعرانه�. این شاعرها و نویسندهه� هستن که من رو از دست ملالِ شکنجهآور� دنیای بیرح� نجات مید�. درواقع هنر، نجاتدهندهتری� عنصر زندگیست. نیچه� عزیز راست میگفت� اگر هنر نبود، حقیقت ما را میکش�.
کتاب جالبیه. قطعاً شعر نوشتن یادتون نمید� (البته دعایی هم نداره) اما ترکیب خوبیه از توضیح درباره پایهها� ترانه، تاریخچه مختصر، معرفی چندتا هنرمند و کار خوب و مقدار زیادی هم نصیحت.