What do you think?
Rate this book
Το Μ?λλον Του Ευρωπα?κο? Πολιτισμο?
Καταρχ?ν, ποια ε?ναι τα στοιχε?α που συνιστο?ν τον ευρωπα?κ? πολιτισ??; Θα απαντ?σω ?τι δεν ξ?ρω. Ο καθ?να? ?α? ??ω? ?χει ?ια προνο?ιακ? προοπτικ?, συναισθη?ατικ? κατ? κ?ποιον τρ?πο (πρ?γ?α που δεν την ε?ποδ?ζει, εξ?λλου, να ?χει λογικ? και να στηρ?ζεται στην παρατ?ρηση), η οπο?α τον κ?νει να επιλ?γει ?να, αν??εσα σε ?λλα, απ? αυτ? τα στοιχε?α. Ο ευρωπα??κ?? πολιτισ??? ε?ναι αρχικ? ?να? πλουραλιστικ?? πολιτισ???. Εννο? ?τι ε?ναι ο τ?πο? τη? ποικιλο?ορφ?α? των σκ?ψεων, των αντιθ?σεων, των αντιτιθ??ενων αξι?ν και τη? ατ?ρ?ονη? διαλεκτικ??. Η ζωνταν? διαλεκτικ? στην Ευρ?πη ε?ναι εκε?νη που δεν καταλ?γει σε ?να ε?δο? ιδεολογ?α? απολυταρχικ?? και παρ?λληλα ορθ?δοξη?. Αυτ?? ο πλουραλισ???, που υπ?ρξε π?ντα το θε??λιο τη? ?ννοια? τη? ευρωπα?κ?? ελευθερ?α?, ?ου φα?νεται ?τι ε?ναι η πιο ση?αντικ? συ?βολ? του πολιτισ?ο? ?α?. Αυτ?? ακριβ?? βρ?σκεται σ??ερα σε κ?νδυνο και αυτ?ν οφε?λου?ε, ?ε κ?θε τρ?πο, να διαφυλ?ξου?ε.
Τον Απρ?λιο του 1955 ?ρθε στην Αθ?να ο Κα??, προσκεκλη??νο? τη? Ελ?ληνογαλλικ?? Πολιτιστικ?? ?νωση? και του προ?δρου τη?, του καθηγητ? ψυχιατρικ?? ?γγελου Κατακουζηνο?, ω? κεντρικ?? ο?ιλητ?? σε συ?π?σιο για το ??λλον του ευρωπα?κο? πολιτισ?ο?, ?ε συνο?ιλητ?? του διακεκρι??νου? ?λληνε? διανοου??νου?, ?πω? ο Ευ?γγελο? Παπανο?τσο?, ο Ν?κο? Χατζηκυρι?κο?-Γκ?κα?, ο Γι?ργο? Θεοτοκ??, ο Κωνσταντ?νο? Τσ?τσο? κ.?. Το κε??ενο που συντ?χθηκε ?ε β?ση την ηχογρ?φηση που ?κανε ο Ανδρ?α? Ε?πειρ?κο? φαντ?ζει σ??ερα, εξ?ντα χρ?νια ?ετ?, ανατριχιαστικ? επ?καιρο...
Τον Απρ?λιο του 1955 ?ρθε στην Αθ?να ο Κα??, προσκεκλη??νο? τη? Ελ?ληνογαλλικ?? Πολιτιστικ?? ?νωση? και του προ?δρου τη?, του καθηγητ? ψυχιατρικ?? ?γγελου Κατακουζηνο?, ω? κεντρικ?? ο?ιλητ?? σε συ?π?σιο για το ??λλον του ευρωπα?κο? πολιτισ?ο?, ?ε συνο?ιλητ?? του διακεκρι??νου? ?λληνε? διανοου??νου?, ?πω? ο Ευ?γγελο? Παπανο?τσο?, ο Ν?κο? Χατζηκυρι?κο?-Γκ?κα?, ο Γι?ργο? Θεοτοκ??, ο Κωνσταντ?νο? Τσ?τσο? κ.?. Το κε??ενο που συντ?χθηκε ?ε β?ση την ηχογρ?φηση που ?κανε ο Ανδρ?α? Ε?πειρ?κο? φαντ?ζει σ??ερα, εξ?ντα χρ?νια ?ετ?, ανατριχιαστικ? επ?καιρο...
- GenresPhilosophyNonfiction
236 pages, Paperback
First published January 1, 1956
1 person is currently reading
89 people want to read
About the author
Albert Camus
975?books35.4k?followersWorks, such as the novels
The Stranger
(1942) and
The Plague
(1947), of Algerian-born French writer and philosopher Albert Camus concern the absurdity of the human condition; he won the Nobel Prize of 1957 for literature.
Origin and his experiences of this representative of non-metropolitan literature in the 1930s dominated influences in his thought and work.
He also adapted plays of Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega, Dino Buzzati, and Requiem for a Nun of William Faulkner. One may trace his enjoyment of the theater back to his membership in l'Equipe, an Algerian group, whose "collective creation" Révolte dans les Asturies (1934) was banned for political reasons.
Of semi-proletarian parents, early attached to intellectual circles of strongly revolutionary tendencies, with a deep interest, he came at the age of 25 years in 1938; only chance prevented him from pursuing a university career in that field. The man and the times met: Camus joined the resistance movement during the occupation and after the liberation served as a columnist for the newspaper Combat.
The essay Le Mythe de Sisyphe (The Myth of Sisyphus), 1942, expounds notion of acceptance of the absurd of Camus with "the total absence of hope, which has nothing to do with despair, a continual refusal, which must not be confused with renouncement - and a conscious dissatisfaction."
Meursault, central character of L'?tranger (The Stranger), 1942, illustrates much of this essay: man as the nauseated victim of the absurd orthodoxy of habit, later - when the young killer faces execution - tempted by despair, hope, and salvation.
Besides his fiction and essays, Camus very actively produced plays in the theater (e.g., Caligula, 1944).
The time demanded his response, chiefly in his activities, but in 1947, Camus retired from political journalism.
Doctor Rieux of La Peste (The Plague), 1947, who tirelessly attends the plague-stricken citizens of Oran, enacts the revolt against a world of the absurd and of injustice, and confirms words: "We refuse to despair of mankind. Without having the unreasonable ambition to save men, we still want to serve them."
People also well know La Chute (The Fall), work of Camus in 1956.
Camus authored L'Exil et le royaume (Exile and the Kingdom) in 1957. His austere search for moral order found its aesthetic correlative in the classicism of his art. He styled of great purity, intense concentration, and rationality.
Camus died at the age of 46 years in a car accident near Sens in le Grand Fossard in the small town of Villeblevin.
Chinese 阿尔贝·加缪
Origin and his experiences of this representative of non-metropolitan literature in the 1930s dominated influences in his thought and work.
He also adapted plays of Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega, Dino Buzzati, and Requiem for a Nun of William Faulkner. One may trace his enjoyment of the theater back to his membership in l'Equipe, an Algerian group, whose "collective creation" Révolte dans les Asturies (1934) was banned for political reasons.
Of semi-proletarian parents, early attached to intellectual circles of strongly revolutionary tendencies, with a deep interest, he came at the age of 25 years in 1938; only chance prevented him from pursuing a university career in that field. The man and the times met: Camus joined the resistance movement during the occupation and after the liberation served as a columnist for the newspaper Combat.
The essay Le Mythe de Sisyphe (The Myth of Sisyphus), 1942, expounds notion of acceptance of the absurd of Camus with "the total absence of hope, which has nothing to do with despair, a continual refusal, which must not be confused with renouncement - and a conscious dissatisfaction."
Meursault, central character of L'?tranger (The Stranger), 1942, illustrates much of this essay: man as the nauseated victim of the absurd orthodoxy of habit, later - when the young killer faces execution - tempted by despair, hope, and salvation.
Besides his fiction and essays, Camus very actively produced plays in the theater (e.g., Caligula, 1944).
The time demanded his response, chiefly in his activities, but in 1947, Camus retired from political journalism.
Doctor Rieux of La Peste (The Plague), 1947, who tirelessly attends the plague-stricken citizens of Oran, enacts the revolt against a world of the absurd and of injustice, and confirms words: "We refuse to despair of mankind. Without having the unreasonable ambition to save men, we still want to serve them."
People also well know La Chute (The Fall), work of Camus in 1956.
Camus authored L'Exil et le royaume (Exile and the Kingdom) in 1957. His austere search for moral order found its aesthetic correlative in the classicism of his art. He styled of great purity, intense concentration, and rationality.
Camus died at the age of 46 years in a car accident near Sens in le Grand Fossard in the small town of Villeblevin.
Chinese 阿尔贝·加缪
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
January 24, 2016
?να? εκπληκτικ?? ?νθρωπο? και διανοητ??. Νομ?ζω ε?ναι πολ? επ?καιρο? μετ? απ? 60 χρ?νια, ?σον αφορ? το μ?λλον μια ενωμ?νη? Ευρ?πη?. Οι σκ?ψει? του ακ?μα και σ?μερα μπορο?ν να αποτελ?σουν ?μπνευση και εφαλτ?ριο για ?να ν?ο διαφορετικ? τρ?πο αντιμετ?πιση? και δι?ρθωση? τη? πορε?α? τη? Ευρωπα?κ?? ?νωση?
September 23, 2018
Το να κ?νω οποιαδ?ποτε κριτικ? στο ?ργο του Καμ? και σε ?σα ?χει προσφ?ρει στη λογοτεχν?α, ε?ναι απολ?τω? περιττ?. Γι αυτ? προτιμ? να γρ?ψω ?να απ?σπασμα απ? το επ?μετρο..
-"Το συγκεκριμ?νο βιβλ?ο δε φιλοδοξε? μ?νο να θυμ?σει τι? απ?ψει? του Albert Camus για το Μ?λλον του Ευρωπαικο? Πολιτισμο?, που ακ?μη και σ?μερα, 60 σχεδ?ν χρ?νια, παραμ?νουν κα?ριε? ?σο ποτ?. ?χει ?ναν ακ?μα στ?χο, να θυμ?σει μιαν "?λλη Ελλ?δα" που ευελπιστο?σε να βγει απ? το περιθ?ριο τη? Ευρ?πη? κι να πα?ξει πρωταγωνιστικ? ρ?λο. Το γεγον?? ?τι η συζ?τηση αυτ? γ?νεται στην Αθ?να του 1955 και ?χι σε κ?ποια ?λλη π?λη πιο κοσμοπολ?τικη και διεθν?, δε?χνει ?να ?λλο πρ?σωπο τη? χ?ρα? μα?, το οπο?ο αιφνιδι?ζει ευχ?ριστα."
-"Το συγκεκριμ?νο βιβλ?ο δε φιλοδοξε? μ?νο να θυμ?σει τι? απ?ψει? του Albert Camus για το Μ?λλον του Ευρωπαικο? Πολιτισμο?, που ακ?μη και σ?μερα, 60 σχεδ?ν χρ?νια, παραμ?νουν κα?ριε? ?σο ποτ?. ?χει ?ναν ακ?μα στ?χο, να θυμ?σει μιαν "?λλη Ελλ?δα" που ευελπιστο?σε να βγει απ? το περιθ?ριο τη? Ευρ?πη? κι να πα?ξει πρωταγωνιστικ? ρ?λο. Το γεγον?? ?τι η συζ?τηση αυτ? γ?νεται στην Αθ?να του 1955 και ?χι σε κ?ποια ?λλη π?λη πιο κοσμοπολ?τικη και διεθν?, δε?χνει ?να ?λλο πρ?σωπο τη? χ?ρα? μα?, το οπο?ο αιφνιδι?ζει ευχ?ριστα."
August 14, 2021
απ? αυτα που ειχα ακουσει και διαβασει σαν κριτικε? το περ?μενα πολυ καλ?τερο,
του λειπει το βαθο? χρονου και α? μιλαει για το μελλον... περ?μενα πιο βαθεια αναλυση απο την οπτικη του παραλογισμου.
Σαφω? και να το διαβασετε
του λειπει το βαθο? χρονου και α? μιλαει για το μελλον... περ?μενα πιο βαθεια αναλυση απο την οπτικη του παραλογισμου.
Σαφω? και να το διαβασετε
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.