What do you think?
Rate this book
ابن مشغله
چاپ ۱۳۵۴
125 pages, Paperback
First published January 1, 1974
29 people are currently reading
627 people want to read
About the author
Nader Ebrahimi
90books950followersنادر ابراهیمی در ۱۴ فروردین سال ۱۳۱۵ در تهران به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در این شهر گذراند و پس از گرفتن دیپلم ادبی از دبیرستان دارالفنون، به دانشکدهٔ حقوق وارد شد. اما این دانشکده را پس از دو سال رها کرد و سپس در رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی، مدرک لیسانس دریافت کرد. او از ۱۳ سالگی به یک سازمان سیاسی پیوست که بارها دستگیری، بازجویی و زندان رفتن را برایش درپی داشت. ارایهٔ فهرست کاملی از شغل‌ها� ابراهیمی، کار دشواری است. او خود در دو کتاب «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» ضمن شرح وقایع زندگی، به فعالیت‌ها� گوناگون خود نیز پرداخته‌اس�. از جمله شغل‌ها� او بوده‌اس�: کمک کارگری تعمیرگاه سیار در ترکمن صحرا، کارگری چاپخانه، حسابداری و تحویلداری بانک، صفحه بندی روزنامه و مجله و کارهای چاپ دیگر، میرزایی یک حجرهٔ فرش در بازار، مترجمی و ویراستاری، ایران شناسی عملی و چاپ مقاله‌ها� ایران‌شناختی� فیلمسازی مستند و سینمایی، مصور کردن کتاب‌ها� کودکان و�
در تمام سال‌ها� پر کار و بیکار یا وقت‌های� که در زندان بسر می‌برد� نوشتن را � که از ۱۶ سالگی آغاز کرده بود � کنار نگذاشت. در سال ۱۳۴۲ نخستین کتاب خود را با عنوان «خانه‌ا� برای شب» به‌چا� رسانید که داستان «دشنام» در آن با استقبالی چشمگیر مواجه شد. تا سال ۱۳۸۰ علاوه بر صدها مقالهٔ تحقیقی و نقد، بیش از صد کتاب از او چاپ و منتشر شده‌اس� که دربرگیرندهٔ داستان بلند (رمان) و کوتاه، کتاب کودک و نوجوان، نمایش‌نامه� فیلم‌نام� و پژوهش در زمینه‌ها� گوناگون است. ضمن آن‌ک� چند اثرش به زبان‌ها� مختلف دنیا برگردانده شده‌اس�.
ابراهیمی چندین فیلم مستند و سینمایی و همچنین دو مجموعهٔ تلویزیونی را نوشته و کارگردانی کرده، و آهنگ‌ه� و ترانه‌های� برای آن‌ه� ساخته‌اس�. او همچنین توانسته‌اس� نخستین مؤسسهٔ غیرانتفاعی � غیردولتی ایران‌شناس� را تأسیس کند؛ که هزینه و زحمت‌ها� فراوانی برای سفر، تهیهٔ فیلم و عکس و اسلاید از سراسر ایران و بایگانی کردن آن‌ه� صرف کرد؛ ولی چنان‌ک� باید، شناخته و به‌کا� گرفته نشد و با فرارسیدن انقلاب و جنگ، متوقف شد.
او فعالیت حرفها� خود را در زمینهٔ ادبیات کودکان، با تأسیس «مؤسسهٔ همگام با کودکان و نوجوانان» � با همکاری همسرش � در آن مؤسسه متمرکز کرد. این مؤسسه، به‌منظو� مطالعه در زمینهٔ مسائل مربوط به کودکان و نوجوانان برپا شد و فعالیتش را در حیطهٔ نوشتن، چاپ و پخش کتاب، نقاشی، عکاسی، و پژوهش دربارهٔ خلق‌وخو� رفتار و زبان کودکان و نیز بررسی شیوه‌ها� یادگیری آنان دنبال کرد. «همگام» عنوان «ناشر برگزیدهٔ آسیا» و «ناشر برگزیدهٔ نخست جهان» را از جشنواره‌ها� آسیایی و جهانی تصویرگری کتاب کودک دریافت کرد.
ابراهیمی در زمینهٔ ادبیات کودکان، جایزهٔ نخست براتیسلاوا، جایزهٔ نخست تعلیم و تربیت یونسکو، جایزهٔ کتاب برگزیدهٔ سال ایران و چندین جایزهٔ دیگر را هم دریافت کرده‌اس�. او همچنین عنوان «نویسندهٔ برگزیدهٔ ادبیات داستانی ۲۰ سال بعد از انقلاب» را به‌خاط� داستان بلند و هفت جلدی «آتش بدون دود» به‌دس� آورده‌اس�.
او، پس از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری، بعدازظهر پنجشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۸۷ در سن ۷۲ سالگی درگذشت.
در تمام سال‌ها� پر کار و بیکار یا وقت‌های� که در زندان بسر می‌برد� نوشتن را � که از ۱۶ سالگی آغاز کرده بود � کنار نگذاشت. در سال ۱۳۴۲ نخستین کتاب خود را با عنوان «خانه‌ا� برای شب» به‌چا� رسانید که داستان «دشنام» در آن با استقبالی چشمگیر مواجه شد. تا سال ۱۳۸۰ علاوه بر صدها مقالهٔ تحقیقی و نقد، بیش از صد کتاب از او چاپ و منتشر شده‌اس� که دربرگیرندهٔ داستان بلند (رمان) و کوتاه، کتاب کودک و نوجوان، نمایش‌نامه� فیلم‌نام� و پژوهش در زمینه‌ها� گوناگون است. ضمن آن‌ک� چند اثرش به زبان‌ها� مختلف دنیا برگردانده شده‌اس�.
ابراهیمی چندین فیلم مستند و سینمایی و همچنین دو مجموعهٔ تلویزیونی را نوشته و کارگردانی کرده، و آهنگ‌ه� و ترانه‌های� برای آن‌ه� ساخته‌اس�. او همچنین توانسته‌اس� نخستین مؤسسهٔ غیرانتفاعی � غیردولتی ایران‌شناس� را تأسیس کند؛ که هزینه و زحمت‌ها� فراوانی برای سفر، تهیهٔ فیلم و عکس و اسلاید از سراسر ایران و بایگانی کردن آن‌ه� صرف کرد؛ ولی چنان‌ک� باید، شناخته و به‌کا� گرفته نشد و با فرارسیدن انقلاب و جنگ، متوقف شد.
او فعالیت حرفها� خود را در زمینهٔ ادبیات کودکان، با تأسیس «مؤسسهٔ همگام با کودکان و نوجوانان» � با همکاری همسرش � در آن مؤسسه متمرکز کرد. این مؤسسه، به‌منظو� مطالعه در زمینهٔ مسائل مربوط به کودکان و نوجوانان برپا شد و فعالیتش را در حیطهٔ نوشتن، چاپ و پخش کتاب، نقاشی، عکاسی، و پژوهش دربارهٔ خلق‌وخو� رفتار و زبان کودکان و نیز بررسی شیوه‌ها� یادگیری آنان دنبال کرد. «همگام» عنوان «ناشر برگزیدهٔ آسیا» و «ناشر برگزیدهٔ نخست جهان» را از جشنواره‌ها� آسیایی و جهانی تصویرگری کتاب کودک دریافت کرد.
ابراهیمی در زمینهٔ ادبیات کودکان، جایزهٔ نخست براتیسلاوا، جایزهٔ نخست تعلیم و تربیت یونسکو، جایزهٔ کتاب برگزیدهٔ سال ایران و چندین جایزهٔ دیگر را هم دریافت کرده‌اس�. او همچنین عنوان «نویسندهٔ برگزیدهٔ ادبیات داستانی ۲۰ سال بعد از انقلاب» را به‌خاط� داستان بلند و هفت جلدی «آتش بدون دود» به‌دس� آورده‌اس�.
او، پس از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری، بعدازظهر پنجشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۸۷ در سن ۷۲ سالگی درگذشت.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 217 reviews
October 29, 2020
ما فاتحان تاریخ نیستیم، ما تاریخ نیستیم
و بدینگونه است که ابن مشغله تکرار می کند:"ما مردان کوچکیم"
کتاب شاهکار نیست، صرفا یک بیوگرافی 100 و خرده ای صفحه از "دنبال کار گشتن ها" نادر ابراهیمی است، اما حرف ها (بعضا جنس حرفها) این کتاب ک 24 سال قبل از تولد من نوشته شده اونقدر شبیه من بود که احساس کردم غیر از پنج ستاره بدم در حق خودم و احساساتم (و نه کتاب!) کوتاهی کردم!!!
فکر میکنم این بهترین توصیفی بود از شخصیت من در قالب نوشته های کتاب (شادم نوشته در قالب من؟!):
"من،هر جا که بمانم، مثل آب راکد می گندم. باید مسافر بود و همیشه در راه بود. هیچ شهری آخرین شهر نیست و هیچ چشمه یی آخرین چشمه نیست."
و بدینگونه است که ابن مشغله تکرار می کند:"ما مردان کوچکیم"
کتاب شاهکار نیست، صرفا یک بیوگرافی 100 و خرده ای صفحه از "دنبال کار گشتن ها" نادر ابراهیمی است، اما حرف ها (بعضا جنس حرفها) این کتاب ک 24 سال قبل از تولد من نوشته شده اونقدر شبیه من بود که احساس کردم غیر از پنج ستاره بدم در حق خودم و احساساتم (و نه کتاب!) کوتاهی کردم!!!
فکر میکنم این بهترین توصیفی بود از شخصیت من در قالب نوشته های کتاب (شادم نوشته در قالب من؟!):
"من،هر جا که بمانم، مثل آب راکد می گندم. باید مسافر بود و همیشه در راه بود. هیچ شهری آخرین شهر نیست و هیچ چشمه یی آخرین چشمه نیست."
September 23, 2016
دوست داری وقتی بزرگ شدی چی کاره بشی؟ ابراهیمی این سوال رو که بدون شک همه مون وقتی بچه بودیم حداقل یه بار بهش جواب دادیم احمقانه ترین سوال ممکن می دونه و می نویسه : " این مسلم است که نه فقط بچه های بی گناه بلکه بسیاری از نوجوان های وشیار و عاقل هم نمی دانند که می خواهند چه کاره شوند و برخی هم که می دانند، نمی توانند بشوند. امکانات یا احتمالا عدم امکانات آنها را می پیچاند و به سویی می اندازد که خوابش را هم ندیده بودند و یک روز می بینند کسی شده‌ان� که هرگز نخواسته اند باشند. اگر انتخاب مطرح باشد تازه از این لحظه شروع می‌شو� لحظه‌ا� که انسان حس می‌کن� آنچه باید باشد و می‌توانست� باشد، نشده است� اگر باور می‌کن� تباه یا مسخ شده بازگردد و حرکت تازه ای آغاز کند، یا وا بدهد و تسلیم شود.� ه
ابن مشغله شرح حالیست از تجربه های شغلی بی شمار نویسنده . ابراهیمی از اولین کارهایی که برای کسب مقدار اتدکی پول انجام داده یاد می کنه: برف روبی از بام خانه ی پدری و کشیدن آب حوضش در ازای سه تومان...بعدتر ها چون خط خوبی داشته تبلیغ و اعلان نوشت. کمک کارگر فنی تعمیرگاه سیار سازمان برنامه در بیابان های ترکمن صحرا شد. در چاپخانه کارگری کرد. حسابداری بانک و تحویلداری هتل را به عهده گرفت. در یک حجره ی فرش فروشی کار کرد. در روزنامه ها و مجلات صفحه بندی کرد. به ترجمه و ویراستاری روی آورد. یک کتاب فروشی رو برای مدتی اداره کرد.در زمینه� ایران شناسی تحقیق کرد و مقاله نوشت. به شهرت رسید ، فیلم های مستند و سینمایی ساخت. در تلویزیون فعالیت کرد. با سرمایه ی اندکش موسسه ای برای شناساندن ایران به مردم باز کرد و بعدتر در موسسه ی خصوصیش به سراغ کار فرهنگی برای کودکان رفت ، تصویرسازی و خطاطی و مجسمه سازی کرد و �. هیچ وقت از شانزده سالگی به بعد � نوشتن � را فراموش نکرد. ه
ابراهیمی تو این کتاب روی دو باور خودش خیلی تاکید داره. اول این که هرگز دوست نداشته کمک های مالی دیگران رو حتی به شکل کادو و هدیه قبول کنه و ترجیح می داده نون بازوی خودش رو بخوره و در صورت نیاز به کم قانع باشه . دوم این که اگر شغلی به هر دلیلی خوشایندش نبوده از گرسنگی و بیکاری نترسیده و اون کار رو رها کرده. حالا یا کار در توانش نبود، یا هدف همکاران به جای خدمت به خلق ، ترقیع مقام و مال اندوزی به هر دوز و کلک بود، ، یا اونجا بهش تهمت زده شد و بهش توهین شد ، یا در طول زمان اون کار از هدف اولیه ش دور شد و .... ه
در مجموع کتاب لحن یکنواختی نداره . گاه نویسنده از خاطراتش می گه که حتی دربسیاری موارد بی این که ماجرای شروع و پایان یک شغلی کاملا معلوم بشه میره سراغ شغل بعدی یا درس اخلاقی مربوطش . خیلی اوقات معلوم نمیشه ابراهیمی یه شغلی رو از کجا پیدا کرد و در بسیاری موارد کاملا مشخص نمی شه به چه دلیلی و چطور یه شغلی رها شد. و گاه هم بالای منبر میره و پند و نصیحت می کنه یا از اوضاع و شرایط و خیلی از آدم ها ایراد می گیره .
ولی کل کتاب برای من دوست داشتنی بود. ابراهیمی میگه این شغل ها نیستند که باید انتخابمون کنند بلکه این ماییم که براساس باورها و توقعاتمون باید سراغ اون ها بریم. گشتن لای آگهی های استخدامی ، مصاحبه های شغلی ، رفتن سر کاری که شاید برای خود خود ما ساخته شده یا شاید اصلا برای ما نیست داستان آشنایی برای همه ی ماست ولی جسارت انتخاب شاید برای خیلی هامون غریب به نظر بیاد
ابن مشغله شرح حالیست از تجربه های شغلی بی شمار نویسنده . ابراهیمی از اولین کارهایی که برای کسب مقدار اتدکی پول انجام داده یاد می کنه: برف روبی از بام خانه ی پدری و کشیدن آب حوضش در ازای سه تومان...بعدتر ها چون خط خوبی داشته تبلیغ و اعلان نوشت. کمک کارگر فنی تعمیرگاه سیار سازمان برنامه در بیابان های ترکمن صحرا شد. در چاپخانه کارگری کرد. حسابداری بانک و تحویلداری هتل را به عهده گرفت. در یک حجره ی فرش فروشی کار کرد. در روزنامه ها و مجلات صفحه بندی کرد. به ترجمه و ویراستاری روی آورد. یک کتاب فروشی رو برای مدتی اداره کرد.در زمینه� ایران شناسی تحقیق کرد و مقاله نوشت. به شهرت رسید ، فیلم های مستند و سینمایی ساخت. در تلویزیون فعالیت کرد. با سرمایه ی اندکش موسسه ای برای شناساندن ایران به مردم باز کرد و بعدتر در موسسه ی خصوصیش به سراغ کار فرهنگی برای کودکان رفت ، تصویرسازی و خطاطی و مجسمه سازی کرد و �. هیچ وقت از شانزده سالگی به بعد � نوشتن � را فراموش نکرد. ه
ابراهیمی تو این کتاب روی دو باور خودش خیلی تاکید داره. اول این که هرگز دوست نداشته کمک های مالی دیگران رو حتی به شکل کادو و هدیه قبول کنه و ترجیح می داده نون بازوی خودش رو بخوره و در صورت نیاز به کم قانع باشه . دوم این که اگر شغلی به هر دلیلی خوشایندش نبوده از گرسنگی و بیکاری نترسیده و اون کار رو رها کرده. حالا یا کار در توانش نبود، یا هدف همکاران به جای خدمت به خلق ، ترقیع مقام و مال اندوزی به هر دوز و کلک بود، ، یا اونجا بهش تهمت زده شد و بهش توهین شد ، یا در طول زمان اون کار از هدف اولیه ش دور شد و .... ه
در مجموع کتاب لحن یکنواختی نداره . گاه نویسنده از خاطراتش می گه که حتی دربسیاری موارد بی این که ماجرای شروع و پایان یک شغلی کاملا معلوم بشه میره سراغ شغل بعدی یا درس اخلاقی مربوطش . خیلی اوقات معلوم نمیشه ابراهیمی یه شغلی رو از کجا پیدا کرد و در بسیاری موارد کاملا مشخص نمی شه به چه دلیلی و چطور یه شغلی رها شد. و گاه هم بالای منبر میره و پند و نصیحت می کنه یا از اوضاع و شرایط و خیلی از آدم ها ایراد می گیره .
ولی کل کتاب برای من دوست داشتنی بود. ابراهیمی میگه این شغل ها نیستند که باید انتخابمون کنند بلکه این ماییم که براساس باورها و توقعاتمون باید سراغ اون ها بریم. گشتن لای آگهی های استخدامی ، مصاحبه های شغلی ، رفتن سر کاری که شاید برای خود خود ما ساخته شده یا شاید اصلا برای ما نیست داستان آشنایی برای همه ی ماست ولی جسارت انتخاب شاید برای خیلی هامون غریب به نظر بیاد
October 8, 2019
"شغل برای من مثل چای خانه های سرراه است"
این جمله خلاصه ای بود از کتاب ابن مشغله ، با این توضیح که شغل عوض کردن های نادر ، از سر تفنن یا شکم سیری نبوده و در بیشتر موارد وقتی خرده شیشه ای در وجود صاحب کارش میدیده یا ازش کاری رو می خواستن که با اعتقاداتش سازگار نبوده ، خیلی راحت قید اون کار رو میزده :
"هر سازش ، یک عامل سقوط دهنده است و منظور من از سازش، فدا کردن یک باور و اعتقاد است در زمانی که هنوز به صحت آن باور و اعتقاد ، ایمان داریم. "
گاهی هم علت این رها کردنها این بوده که حس میکرده دیگه چیزی برای یادگیری در اون شغل وجود نداره و به زیر و بم کار مسلط شده و قسمت تحسین برانگیز ماجرا برخورد بزرگوارانه ی همسرش بود که هیچ وقت در این زمینه نادر رو تحت فشار نمیگذاشت و همیشه با سکوت و لبخند همراهیش میکرد....
من چون کودکی هستم که فقط یک را در اختیار دارد و حال میخواهد صد بار بگوید یک ، تا به صد رسیده باشد.
آنها که شخصیت اجتماعیشان با شخصیت فردیشان یکی می شود ، آدم های فوق العاده ای هستند.
اگر امید را دمی رها نکردیم ، نه بدان دلیل بود که آن را در خود داشتیم، بل بدان سبب بود که امید را چون ودیعه ای به دست ما سپرده بودند تا به دست دیگران بسپاریم.....
این جمله خلاصه ای بود از کتاب ابن مشغله ، با این توضیح که شغل عوض کردن های نادر ، از سر تفنن یا شکم سیری نبوده و در بیشتر موارد وقتی خرده شیشه ای در وجود صاحب کارش میدیده یا ازش کاری رو می خواستن که با اعتقاداتش سازگار نبوده ، خیلی راحت قید اون کار رو میزده :
"هر سازش ، یک عامل سقوط دهنده است و منظور من از سازش، فدا کردن یک باور و اعتقاد است در زمانی که هنوز به صحت آن باور و اعتقاد ، ایمان داریم. "
گاهی هم علت این رها کردنها این بوده که حس میکرده دیگه چیزی برای یادگیری در اون شغل وجود نداره و به زیر و بم کار مسلط شده و قسمت تحسین برانگیز ماجرا برخورد بزرگوارانه ی همسرش بود که هیچ وقت در این زمینه نادر رو تحت فشار نمیگذاشت و همیشه با سکوت و لبخند همراهیش میکرد....
من چون کودکی هستم که فقط یک را در اختیار دارد و حال میخواهد صد بار بگوید یک ، تا به صد رسیده باشد.
آنها که شخصیت اجتماعیشان با شخصیت فردیشان یکی می شود ، آدم های فوق العاده ای هستند.
اگر امید را دمی رها نکردیم ، نه بدان دلیل بود که آن را در خود داشتیم، بل بدان سبب بود که امید را چون ودیعه ای به دست ما سپرده بودند تا به دست دیگران بسپاریم.....
July 10, 2017
Ibn Mashgaleh = the son of jobs, first published 1956, Roozbehan Publisher, Ebrahimi's autobiography, first volume
Nader Ebrahimi (April 3, 1936 � June 5, 2008) was an Iranian writer, screenwriter, photographer, director and actor. Son to Ata-ol-molk Ebrahimi, who was a descendant of one of the biggest families of Kerman, he got his diploma in Persian literature, and then went on get a license in English literature. He was also affiliated with political activities, which resulted in periods of imprisonment. He worked in various jobs, including teaching and banking. He directed some TV series and Documentaries, such as "The Sound of the Desert". But he's best known as a novelist, for "Three looks at the man coming from", "Forty letters to my wife", "A man in ever lasting banishment", and "Fire without smoke". His career ended when he was diagnosed with Alzheimer. He died at the age of 72 due to Alzheimer's disease.
تاریخ نخستین خوانش: ژانویه سال 1972 میلادی
عنوان: ابن مشغله - جلد اول زندگینامه؛ نویسنده: نادر ابراهیمی؛ چاپ نخست 1345؛ چاپ دیگر: تهران، روزبهان، چاپ پنجم 1372؛ در 125 ص؛ شابک: 9645529204؛ موضوع: سرگذشتنامه نویسندگان معاصر ایرانی قرن 20 م
نادر ابراهیمی در چهاردهم فروردین سال 1315 هجری خورشیدی در تهران به� دنیا آمدند. پدر ایشان عطاءالمُلک ابراهیمی، فرزندِ آجودان حضور قاجار و از نوادگانِ ابراهیم خان ظهیرالدوله، حاکم نامدارِ کرمان در عصر قاجار بودند، که رضاشاه پهلوی ایشان را، ضمنِ خلعِ درجه از کرمان به مشکین شهر تبعید نمودند. هنوز قلمستانی به نام ایشان در حومه ی مشکین شهر وجود دارد (قلمستان عطا)، و هنوز فامیل او (ابراهیمی� های کرمان) در شهر و استان کرمان شناخته شده و مشور هستند. مادرِ نادر ابراهیمی هم از لاریجانی� های مقیم تهران به شمار می‌آم�. نادر ابراهیمی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش یعنی شهر تهران گذراند، و پس از گرفتن دیپلم ادبی از دبیرستان دارالفنون، به دانشکده ی حقوق وارد شدند. اما این دانشکده را پس از دو سال رها کردند و سپس در رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی، درجهٔ لیسانس گرفتند. ایشان از سیزده سالگی به یک سازمان سیاسی پیوستند که بارها دستگیری، بازجویی و زندان رفتن را برایش در پی داشت. ارائه ی فهرست کاملی از مشاغل� ابراهیمی، کار دشواری ست. او خود در دو کتاب «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» ضمن شرح وقایع زندگی، به فعالیت‌ها� گوناگون خود نیز پرداخته� است. از جمله ی مشاغل� ایشان: کمک کارگری تعمیرگاه سیار در ترکمن� صحرا، کارگری چاپخانه، حسابداری و تحویلداری بانک، صفحه� بندی روزنامه و مجله و کارهای چاپ دیگر، میرزایی یک حجره ی فرش در بازار، مترجمی و ویراستاری، ایران� شناسی عملی و چاپ مقاله� های ایران� شناختی، فیلمسازی مستند و سینمایی، مصور کردن کتاب‌ها� کودکان، مدیریت یک کتاب� فروشی، خطاطی، نقاشی و نقاشی روی روسری و لباس، تدریس در دانشگاه� ها و…� ا. شربیانی
Nader Ebrahimi (April 3, 1936 � June 5, 2008) was an Iranian writer, screenwriter, photographer, director and actor. Son to Ata-ol-molk Ebrahimi, who was a descendant of one of the biggest families of Kerman, he got his diploma in Persian literature, and then went on get a license in English literature. He was also affiliated with political activities, which resulted in periods of imprisonment. He worked in various jobs, including teaching and banking. He directed some TV series and Documentaries, such as "The Sound of the Desert". But he's best known as a novelist, for "Three looks at the man coming from", "Forty letters to my wife", "A man in ever lasting banishment", and "Fire without smoke". His career ended when he was diagnosed with Alzheimer. He died at the age of 72 due to Alzheimer's disease.
تاریخ نخستین خوانش: ژانویه سال 1972 میلادی
عنوان: ابن مشغله - جلد اول زندگینامه؛ نویسنده: نادر ابراهیمی؛ چاپ نخست 1345؛ چاپ دیگر: تهران، روزبهان، چاپ پنجم 1372؛ در 125 ص؛ شابک: 9645529204؛ موضوع: سرگذشتنامه نویسندگان معاصر ایرانی قرن 20 م
نادر ابراهیمی در چهاردهم فروردین سال 1315 هجری خورشیدی در تهران به� دنیا آمدند. پدر ایشان عطاءالمُلک ابراهیمی، فرزندِ آجودان حضور قاجار و از نوادگانِ ابراهیم خان ظهیرالدوله، حاکم نامدارِ کرمان در عصر قاجار بودند، که رضاشاه پهلوی ایشان را، ضمنِ خلعِ درجه از کرمان به مشکین شهر تبعید نمودند. هنوز قلمستانی به نام ایشان در حومه ی مشکین شهر وجود دارد (قلمستان عطا)، و هنوز فامیل او (ابراهیمی� های کرمان) در شهر و استان کرمان شناخته شده و مشور هستند. مادرِ نادر ابراهیمی هم از لاریجانی� های مقیم تهران به شمار می‌آم�. نادر ابراهیمی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش یعنی شهر تهران گذراند، و پس از گرفتن دیپلم ادبی از دبیرستان دارالفنون، به دانشکده ی حقوق وارد شدند. اما این دانشکده را پس از دو سال رها کردند و سپس در رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی، درجهٔ لیسانس گرفتند. ایشان از سیزده سالگی به یک سازمان سیاسی پیوستند که بارها دستگیری، بازجویی و زندان رفتن را برایش در پی داشت. ارائه ی فهرست کاملی از مشاغل� ابراهیمی، کار دشواری ست. او خود در دو کتاب «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» ضمن شرح وقایع زندگی، به فعالیت‌ها� گوناگون خود نیز پرداخته� است. از جمله ی مشاغل� ایشان: کمک کارگری تعمیرگاه سیار در ترکمن� صحرا، کارگری چاپخانه، حسابداری و تحویلداری بانک، صفحه� بندی روزنامه و مجله و کارهای چاپ دیگر، میرزایی یک حجره ی فرش در بازار، مترجمی و ویراستاری، ایران� شناسی عملی و چاپ مقاله� های ایران� شناختی، فیلمسازی مستند و سینمایی، مصور کردن کتاب‌ها� کودکان، مدیریت یک کتاب� فروشی، خطاطی، نقاشی و نقاشی روی روسری و لباس، تدریس در دانشگاه� ها و…� ا. شربیانی
November 22, 2023
یک بند از کتاب، کنه منظور نادر ابراهیمی از روایت ابن‌مشغل� را به خوبی نشان میده�:
"کافی است که یک قدم برداری، دیگر محال است که بتوانی به جای اولت برگردی. اگر همان یک قدم را به عقب بگذاری، درست سر جای اولش، فقط خیال می‌کن� که برگشته‌ا�. حقیقت این است که خیلی چیزها عوض‌شده� خیلی چیزها فرق کرده. زمان، دیگر آن زمان نیست، فضا آن فضا نیست، پا عیناً همان پا نیست، کفش عیناً همان کفش نیست و تو همان آدمی که یک قدم به جلو برداشته بودی نیستی. بنابراین در هر شرایطی و به هر صورتی، یک قدم به جلو برداشتن، مساله� بسیار مهمی است."
روایت همین یک قدم‌هاس� که با بیانی شیوا، گاهی شکل طنزی برای مواجهه با ناملایمتی‌ه� به خود می‌گیرد� گاه در قالب مشاهده‌گ� اجتماع از آسیب‌های� حرف می‌زن� و گاه طعنه‌آمی� می‌شو� و نگاه سخت و بی‌رح� ابراهیمی را به گروه‌های� همچون پزشکان، شبه‌روشنفکرا� و آنها که دست از تلاش در وطن می‌شوین� و زندگی حداقلی در دامن بیگانگان را می‌گزینن� نشان میده�. از لابلای همین تلاش‌هاس� که انگیزه و اشتیاق او برای شناساندن وطن و تاریخ به نسل‌ها� بعد و مردمان همین سرزمین در قالب کتاب و فیلم مستند و ... هم آشکار می‌شو�. تلاش‌های� که نتیجه‌شا� امروز در اختیار ماست
اگر این نگاه را از اثر بگیریم، صرفاً تبدیل می‌شو� به جزییاتی از تقلاهای نادر ابراهیمی جوان برای کسب تجربه و درگیرشدن با شغل‌ها� مختلف در دهه‌ها� سوم و چهارم زندگی
"کافی است که یک قدم برداری، دیگر محال است که بتوانی به جای اولت برگردی. اگر همان یک قدم را به عقب بگذاری، درست سر جای اولش، فقط خیال می‌کن� که برگشته‌ا�. حقیقت این است که خیلی چیزها عوض‌شده� خیلی چیزها فرق کرده. زمان، دیگر آن زمان نیست، فضا آن فضا نیست، پا عیناً همان پا نیست، کفش عیناً همان کفش نیست و تو همان آدمی که یک قدم به جلو برداشته بودی نیستی. بنابراین در هر شرایطی و به هر صورتی، یک قدم به جلو برداشتن، مساله� بسیار مهمی است."
روایت همین یک قدم‌هاس� که با بیانی شیوا، گاهی شکل طنزی برای مواجهه با ناملایمتی‌ه� به خود می‌گیرد� گاه در قالب مشاهده‌گ� اجتماع از آسیب‌های� حرف می‌زن� و گاه طعنه‌آمی� می‌شو� و نگاه سخت و بی‌رح� ابراهیمی را به گروه‌های� همچون پزشکان، شبه‌روشنفکرا� و آنها که دست از تلاش در وطن می‌شوین� و زندگی حداقلی در دامن بیگانگان را می‌گزینن� نشان میده�. از لابلای همین تلاش‌هاس� که انگیزه و اشتیاق او برای شناساندن وطن و تاریخ به نسل‌ها� بعد و مردمان همین سرزمین در قالب کتاب و فیلم مستند و ... هم آشکار می‌شو�. تلاش‌های� که نتیجه‌شا� امروز در اختیار ماست
اگر این نگاه را از اثر بگیریم، صرفاً تبدیل می‌شو� به جزییاتی از تقلاهای نادر ابراهیمی جوان برای کسب تجربه و درگیرشدن با شغل‌ها� مختلف در دهه‌ها� سوم و چهارم زندگی
October 3, 2016
کتاب جالبی بود ولی خب من کلا با این نوع نثر مشکل دارم. و علاوه بر این ارجاعات مختلف نویسنده به کتاب های دیگرش هم اذیت کننده بود ولی در کل خوب بود.
January 16, 2023
ابن مشغله خاطرات نادر ابراهیمی است در مورد پیدا کردن شغل و اتفاقات آن. و این شغل از همون بچگی با سوال «میخوای چیکاره بشی؟» دغدغه� ما میشه و تا معلوم نیست کی ادامه داره. نکاتی که به طنز راجع به شغل ها و اینکه چی به کجاست میگه صمیمی و جالبه. یه سری جملات جالبی داره کتاب که من برای خودم هایلایت کردم ولی حوصله ندارم بنویسم، خودتون برید بخونید مثلا اونجایی که در مورد «زن خوب» میگه من با اینکه تجربه نکردم ولی دیدم دست مردم نون گندم. در نهایت اگر به هر دلیلی با اینکه کتاب حجیمی نیست، حوصله� خودندن کلش رو ندارید، توصیه میکنم نسخه� تخلیص شده� نمایش رادیویی با صدای بهروز رضوی رو گوش کنید که خالی از لطف نیست.ه
June 14, 2011
ابن مشغله وقتي به دستم رسيد که خودم خيلي درگير انتخاب شغل و حتي شغل عوض کردن بودم. درک سرخوشي نويسنده به خاطر عوض کردن پي در پي شغل‌ها� برام سخت نبود. ولي باور دنيايي که از محيط‌ها� کاريش به تصوير کشيده بود نه! من ساده فکر نمي‌کرد� که افرادي باشن که سه تا دفتر حساب کتاب داشته باشن که يکي براي خودشون باشه و درست حسابي، يکي براي مامور ماليات باشه و فلان طور و يکي هم براي نشون دادن به مشتري‌ها� آنچناني باشه و بهمان طور! من ساده زيرآب زني‌ها� محيط‌ها� کاري رو در حد سريال‌ها� تلويزيون مي‌دونست� و فکر مي‌کرد� فقط مال آدم‌ها� گمنام جامعه هست نه مال اسم و رسم دارها!�
حداقل فهميدم که ديدم به دنياي کاري چقدر پاک و کودکانه بوده. :)�
�
طبق هرباري که من چنين داستان واقعي‌ا� از زندگي يه نويسنده مي‌خون� به اين فکر مي‌کرد� که چقــــــدر نقش همسر يک نويسنده در موفقيت و اعتبار همسرش زياده. همون حسي که با خوندن پاريس جشن بي کران درباره همسر همينگوي بهم دست داد. البته خود نادر ابراهيمي هم در اين باره تو کتابش اعتراف کرده که ما بدون داشتن زناني بزرگ، مرداني کوچکيم. :)�
ناد� ابراهيمي ابن مشغله مثل خودم بود. همون قدر با آرزوهاي دور و دراز، همون قدر متعهد و حتي ساده، همون قدر کله شق و لجباز. و نثرش... لحن خاص به خودش رو داره که ميشه صداقت و حتي بهتش نسبت به جهان اطرافش که از سر سادگي� هست رو از لابلاي خطوط حس کرد. دوسش داشتم.�
سه‌شنب�. 24 خرداد 90 �
حداقل فهميدم که ديدم به دنياي کاري چقدر پاک و کودکانه بوده. :)�
�
طبق هرباري که من چنين داستان واقعي‌ا� از زندگي يه نويسنده مي‌خون� به اين فکر مي‌کرد� که چقــــــدر نقش همسر يک نويسنده در موفقيت و اعتبار همسرش زياده. همون حسي که با خوندن پاريس جشن بي کران درباره همسر همينگوي بهم دست داد. البته خود نادر ابراهيمي هم در اين باره تو کتابش اعتراف کرده که ما بدون داشتن زناني بزرگ، مرداني کوچکيم. :)�
ناد� ابراهيمي ابن مشغله مثل خودم بود. همون قدر با آرزوهاي دور و دراز، همون قدر متعهد و حتي ساده، همون قدر کله شق و لجباز. و نثرش... لحن خاص به خودش رو داره که ميشه صداقت و حتي بهتش نسبت به جهان اطرافش که از سر سادگي� هست رو از لابلاي خطوط حس کرد. دوسش داشتم.�
سه‌شنب�. 24 خرداد 90 �
September 19, 2016
نکات و حرفهای جالبی لابه لای نوشته بود ولی به عنوان یه داستان جنبه داستانی اش کم بود. ارزشش برام بیشتر برای بعضی جملات و عبارات با معنی و خاصش بود. نقل قول های زیادی ازش هست که مستقل از متن با معنی و خوبند.
August 1, 2021
اولین کتابی بود که بعد از یک عاشقانه آرام و بار دیگر شهری که دوست می داشتم و چهل نامه کوتاه به همسرم از نادر ابراهیمی خوندم و متن کتاب خیلی روون و بدون استفاده از آرایه های زیادی بود شاید بخاطر همین من و جذب خودش کرد و بیشتر تونستم باهاش کنار بیام
ولی یه موردی که داشت و من همیشه سر این زیاد استفاده کردن استعاره تو نوشته های ایشون مشکل داشتم
بعد از خوندن این کتاب فهمیدم که استفاده کردن از اون استعاره ها بااینکه به تمرکز بالاتری برای خوندن و فهمیدن متن نیاز داره ولی حس قشنگ تر و بهتری به آدم دست میده
دوتا ستاره ای که ازش کم کردم دقیقا بخاطر همین موضوع بود
چون اون حسی که توی خوندن کتابای قبلی که ازش خوندم و زیاد نداشت
ولی داستانش جالب بود و اگه با گروه دورهمی نبود قطعا زودتر تمومش میکردم:)
قسمتی از کتاب که خیلی به دل نشست:
((بنابراین یک آدم مغرور و یک آدم خودخواه هیچ وجه تشابهی باهم ندارند,و حتی در تضاد باهم و در مقابل هم هستند.
فقط یک مساله هست,و آن اینکه آدم های خودخواه-به دلیل ذلیل بودن بیش از حد و آگاهی براین ذلت-معمولا رسمشان است که آدم های مغرور و کله شق را خودخواه معرفی کنند تا از این رهگذر,به خودشان اهمیت و اعتباری بخشیده باشند و راه ورسم خودشان را توجیه کرده باشند.
.به هر حال حرفم این بود که هر آدمی را کله شقی ها و یک دندگی هایش می سازد))
ولی یه موردی که داشت و من همیشه سر این زیاد استفاده کردن استعاره تو نوشته های ایشون مشکل داشتم
بعد از خوندن این کتاب فهمیدم که استفاده کردن از اون استعاره ها بااینکه به تمرکز بالاتری برای خوندن و فهمیدن متن نیاز داره ولی حس قشنگ تر و بهتری به آدم دست میده
دوتا ستاره ای که ازش کم کردم دقیقا بخاطر همین موضوع بود
چون اون حسی که توی خوندن کتابای قبلی که ازش خوندم و زیاد نداشت
ولی داستانش جالب بود و اگه با گروه دورهمی نبود قطعا زودتر تمومش میکردم:)
قسمتی از کتاب که خیلی به دل نشست:
((بنابراین یک آدم مغرور و یک آدم خودخواه هیچ وجه تشابهی باهم ندارند,و حتی در تضاد باهم و در مقابل هم هستند.
فقط یک مساله هست,و آن اینکه آدم های خودخواه-به دلیل ذلیل بودن بیش از حد و آگاهی براین ذلت-معمولا رسمشان است که آدم های مغرور و کله شق را خودخواه معرفی کنند تا از این رهگذر,به خودشان اهمیت و اعتباری بخشیده باشند و راه ورسم خودشان را توجیه کرده باشند.
.به هر حال حرفم این بود که هر آدمی را کله شقی ها و یک دندگی هایش می سازد))
September 10, 2021
نادر ابراهیمی مشکلات و بعضا فسادهای اخلاقی تو محیط کار رو به زبونی تعریف کرد که من همش وسط خوندن می‌گفت� مرسی!!!! دقیقا!!! از درست ترین کلمات و جملات استفاده کرد واسه توصیف این مواردی که همیشه دلم می‌خوا� راجع بهش غر بزنم اما نمی‌دون� چجوری بگم که منظورمو برسونم.
خوشحالم که همینجوری شانسی از طاقچه دانلودش کردم و خوندم ❤️
خوشحالم که همینجوری شانسی از طاقچه دانلودش کردم و خوندم ❤️
November 28, 2019
و
ساده، صمیمی و برآمده از دل...
ماجرای شغل هایی که نادر ابراهیمی تا سال ۵۲ نتونسته بود تحملشون کنه و هرکدوم رو به دلایلی ول کرده بود...
همدلی و همراهی خانمش تو سختی ها ستایش بر انگیز بود و نادر هم جایی بهش اشاره کرده بود که "ما بدون زنان خوب، مردانی کوچکیم"
ساده، صمیمی و برآمده از دل...
ماجرای شغل هایی که نادر ابراهیمی تا سال ۵۲ نتونسته بود تحملشون کنه و هرکدوم رو به دلایلی ول کرده بود...
همدلی و همراهی خانمش تو سختی ها ستایش بر انگیز بود و نادر هم جایی بهش اشاره کرده بود که "ما بدون زنان خوب، مردانی کوچکیم"
May 7, 2012
جالبه کتاب رو وقتی دارم می خونم که دغدغه کار پیدا کردن بشدت فکرم رو مشغول کرده
خدا رحمت کنه نادر ابراهیمی رو به قدری روان و صادقانه زندگی اش رو نوشته کتاب رو نصف روزه خوندم ... نمی دونم چی بگم ... یک تلخ ِ شیرین بود ... قلم روح نواز و نکات مفید ...
خدا رحمت کنه نادر ابراهیمی رو به قدری روان و صادقانه زندگی اش رو نوشته کتاب رو نصف روزه خوندم ... نمی دونم چی بگم ... یک تلخ ِ شیرین بود ... قلم روح نواز و نکات مفید ...
October 13, 2013
"ابن مشغله همه کار میکند،همه کار.به استثنای آنچه معیارهای نسبتا تثبیت شده ی اخلاقی،آنها را نادرست می نامند."
همه ی ما آرزوها و رویاهای دور و درازی داریم،اما چند نفر از ما مثل ابن مشغله دست از تلاش بر نمیداریم و به همین کارهایی که مخالف با ارزش های ماست راضی نمیشیم؟
همه ی ما آرزوها و رویاهای دور و درازی داریم،اما چند نفر از ما مثل ابن مشغله دست از تلاش بر نمیداریم و به همین کارهایی که مخالف با ارزش های ماست راضی نمیشیم؟
November 23, 2018
آدم هایی که فکر می کنند مثل نادر هستند باید قبل از ازدواج این کتاب را بدهند همسران آینده شان بخوانند. مثل این آدم زندگی کردن همسری همراه می خواهد. می خواستم بگویم این کتاب را بیشتر پسر ها و مرد ها می فهمند، لمسش می کنند یا بعبارت بهتر با آن ارتباط برقرار می کنند.
یک جاهایی از کتاب به این نتیجه رسیدم که شرایط کنونی خیلی هم بحرانی نیست.. خیلی از اتفاقاتی که امروز قلب ما را به درد می آورد ریشه های خشک نشده ی همان سالهاست..
یک جاهایی از کتاب به این نتیجه رسیدم که شرایط کنونی خیلی هم بحرانی نیست.. خیلی از اتفاقاتی که امروز قلب ما را به درد می آورد ریشه های خشک نشده ی همان سالهاست..
November 1, 2020
قلب خاک خوبی دارد. دربرابر هر دانه که در آن بنشانی ، هزار دانه پس می دهد. اگر ذره ای نفرت کاشتی ، خروارها نفرت درو خواهی کرد و اگر دانه ای از محبت نشاندی، خرمن ها برخواهی داشت....
July 12, 2016
نگاه جناب ابراهی به زندگی برایم به شدت جالب و جذاب است....
December 3, 2019
ماجرای شغل های مختلف جناب نادر ابراهیمی هست. کتاب چیز خاصی نداره جز چندتا تک جمله ی خوب.
----
با اینکه همچین آدم مهمی نیستم که وقتم آنچنان ارزشی داشته باشه ولی حس عجیب تلف شدن عمر و وقت میکنم حین خوندن کتابهایی مثل این.
----
با اینکه همچین آدم مهمی نیستم که وقتم آنچنان ارزشی داشته باشه ولی حس عجیب تلف شدن عمر و وقت میکنم حین خوندن کتابهایی مثل این.
September 11, 2019
"ابن مشغله" اولین کتاب از مجموعه‌ا� دو جلدی است که در آن، نادر ابراهیمی زندگی کاری پر فراز و نشیب خود را روایت می‌کن� و در سرتاسر کتاب تاکید دارد که کتاب فقط شرح شغل‌ه� و شغ� عوض کردنها� اوست و در این کتاب به مسائل دوران بیکاری‌ا� و سایر جنبه‌ه� و مسائل زندگی‌ا� نمی‌پردازد� حتی به نوشتن که گویا آن را متفاوت از شغل‌های� می‌دان�. در این کتاب، زندگی کاری نویسنده از دوران نوجوانی تا سن سی و شش، هفت سالگی نقل ��ی‌شو� و علی‌الظاه� زندگی کاری پانزده ساله بعدی‌ا� در کتاب "ابوالمشاغل" آمده که ان شاء الله، اگر عمری باقی باشد، آن را هم به زودی خواهم خواند.
از همان آغازین صفحات کتاب، نثر شیرین و ملموس نادر ابراهیمی مرا افسون کرد. بیانش صداقت و شفافیت منحصر به فردی دارد و تو از او احساس دوری و غریبگی نمی‌کن� و از همان ابتدا، کتاب برای من مصداق بارزی بود از این سخن که "هر سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند". این کتاب، اولین کتابی بود که از نادر ابراهیمی خواندم و یقیناً آخرینش نخواهد بود.
ابن مشغله، عزت نفسی دارد مثال زدنی، کلّه‌شقّی‌ا� مثال زدنی و دغدغه‌های� مثال زدنی که درست در روزهای خوب کاری‌ا� (از نظر مالی) به روایت دغدغه‌های� می‌پرداز� و گویی می‌ترس� از این که اسیر خواب و خوراک و یخچال و تلویزیون و پارچ و لیوان شود و آن دغدغه‌ه� را یادش برود و چقدر این مسئله را خوب و ظریف ��یان کرده است...
نادر ابراهیمی در این کتاب، بارها و بارها از فساد موجود می‌گوید� اما هیچ گاه فراموش نمی‌کن� امید را در لا به لای تک تک کلماتش روایت کند و بی‌رحمان� شبه‌روشنفکران� را که بذر ناامیدی می‌پراکنن� مورد عتاب قرار میده� و می‌گوی�: "اگر در روزگاری که شبه روشنفکران، ناامیدی را دکّان کرده‌ان� و وسیله� کسب، امید چیزی جز بلاهت به شمار نمی‌آید� ابن مشغله کتباً اقرار می‌کن� که به بلاهت امید آراسته است." و کتابش هم به زیبایی با امید پایان می‌یابد� امیدی از جنس شروع و موفقیت یک کسب و کار عزتمندانه و دغدغه‌من�...
کتاب آنقدر برایم جذاب و دلربا بود که نتوانم بسیاری از جملاتش را فراموش کنم. نگاه نویسنده به زندگی و تحلیل‌ها� اجتماعی زیبایش و در بسیاری از قسمت‌ه� همذات‌پنداری‌ا� که با نویسنده داشتم، مرا بر آن می‌داش� تا برخی پاراگراف‌ه� را چند باره و چند باره بخوانم و کیفور شوم و ان شاء الله درس بگیرم.
و اما... نادر ابراهیمی در برخی قسمت‌ه� از مسائل و مصائب ما ایرانی‌ه� می‌گوی� و در ادامه می‌افزای� که این‌ه� روزی حل خواهند شد، اما اکنون و ۴۶ سال پس از نوشته شدن "ابن مشغله" می‌بینی� که خیلی از مسائل هنوز پا بر جا هستند؛ اما می‌دان� و یقین دارم که برای اصلاح آنها� نیاز است نادر ابراهیمی‌های� از این آب و خاک، برخیزند و با امید و کلّه‌شقّی� به پیش بروند و هر یک به اندازه خود، سهمشان را ایفا کنند...
از همان آغازین صفحات کتاب، نثر شیرین و ملموس نادر ابراهیمی مرا افسون کرد. بیانش صداقت و شفافیت منحصر به فردی دارد و تو از او احساس دوری و غریبگی نمی‌کن� و از همان ابتدا، کتاب برای من مصداق بارزی بود از این سخن که "هر سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند". این کتاب، اولین کتابی بود که از نادر ابراهیمی خواندم و یقیناً آخرینش نخواهد بود.
ابن مشغله، عزت نفسی دارد مثال زدنی، کلّه‌شقّی‌ا� مثال زدنی و دغدغه‌های� مثال زدنی که درست در روزهای خوب کاری‌ا� (از نظر مالی) به روایت دغدغه‌های� می‌پرداز� و گویی می‌ترس� از این که اسیر خواب و خوراک و یخچال و تلویزیون و پارچ و لیوان شود و آن دغدغه‌ه� را یادش برود و چقدر این مسئله را خوب و ظریف ��یان کرده است...
نادر ابراهیمی در این کتاب، بارها و بارها از فساد موجود می‌گوید� اما هیچ گاه فراموش نمی‌کن� امید را در لا به لای تک تک کلماتش روایت کند و بی‌رحمان� شبه‌روشنفکران� را که بذر ناامیدی می‌پراکنن� مورد عتاب قرار میده� و می‌گوی�: "اگر در روزگاری که شبه روشنفکران، ناامیدی را دکّان کرده‌ان� و وسیله� کسب، امید چیزی جز بلاهت به شمار نمی‌آید� ابن مشغله کتباً اقرار می‌کن� که به بلاهت امید آراسته است." و کتابش هم به زیبایی با امید پایان می‌یابد� امیدی از جنس شروع و موفقیت یک کسب و کار عزتمندانه و دغدغه‌من�...
کتاب آنقدر برایم جذاب و دلربا بود که نتوانم بسیاری از جملاتش را فراموش کنم. نگاه نویسنده به زندگی و تحلیل‌ها� اجتماعی زیبایش و در بسیاری از قسمت‌ه� همذات‌پنداری‌ا� که با نویسنده داشتم، مرا بر آن می‌داش� تا برخی پاراگراف‌ه� را چند باره و چند باره بخوانم و کیفور شوم و ان شاء الله درس بگیرم.
و اما... نادر ابراهیمی در برخی قسمت‌ه� از مسائل و مصائب ما ایرانی‌ه� می‌گوی� و در ادامه می‌افزای� که این‌ه� روزی حل خواهند شد، اما اکنون و ۴۶ سال پس از نوشته شدن "ابن مشغله" می‌بینی� که خیلی از مسائل هنوز پا بر جا هستند؛ اما می‌دان� و یقین دارم که برای اصلاح آنها� نیاز است نادر ابراهیمی‌های� از این آب و خاک، برخیزند و با امید و کلّه‌شقّی� به پیش بروند و هر یک به اندازه خود، سهمشان را ایفا کنند...
March 20, 2013
گاهی وادار می شوم پای سخنان آدمی روده دراز بنشینم. این جور وقت ها، به دلایل گوناگون، نمی خواهم تکگویی طرف را بر هم بزنم، امّا دوست دارم هر چه زودتر این ملال پایان یابد. در باره پرگویی نادر ابراهیمی در کتاب ابن مشغله نیز به دو دلیل، خواندن را رها نکردم؛ پولی که برای خرید آن داده بودم و این احتمال که دیگر هیچ کتابی از این نویسنده نخواهم خواهند.
ابراهیمی احساس کرده است که خاطره هایش درباره تلاش برای یافتن کار، آن قدر هیجان انگیزند که ارزش کتاب شدن را دارند. از دید من، این خاطره ها هیجان و فراز و فرودهای گیرای داستانی نداشتند. یاد مهمل گویی هایی می افتادم در داستان های جلال آل احمد خوانده بودم.
نوع روایت هم به نظر من ساختگی از آب در آمده بود. او گاهی خود از دیدگاه سوم شخص استفاده می کرد، گاهی اول شخص را به کار می گرفت، گاهی نیز با خواننده سخن می گفت. نثر کتاب نیز ویژگی گیرایی نداشت.
تنها نکته مهم کتاب، مطرح کردن یک مسئله اخلاقی بود. آیا درست که به بهانه پایبندی سرسختانه به مجموعه ای از اصول، به راحتی به موقعیت های اجتماعی و شغلی خود پشت پا بزنیم؟ ابراهیمی در این کتاب به این پرسش پاسخ مثبت داده است. به خاطر توهین سرکارگرش، کار در چاپخانه را رها می کند (و پوزش آن سرکارگر را نمی پذیرد). کارش را در بانک رها می کند، چون حاضر نشده اند به او ترفیع بدهند (و با این کار، فشار مالی سنگینی به همسر صبورش وارد می کند). تنها و تنها برای گریز از روزمرگی، از همکاری با روزنامه دست می کشد. کار در تلوزیون را کنار می گذارد، چون حاضر نشده اند برنامه هایی را بسازند که او دوست داشته است (و با توجه به کیفیت این کتاب و اعتراف ابراهیمی به نابلدی در زمینه تولید فیلم، بعید نیست که کارها کیفیت لازم را نداشته اند).
ابراهیمی به این رویه خود می بالد. از دید من، چنین روشی در رویارویی با مسائل زندگی، غیر مسئولانه است. او از سوی دیگر این طور وانمود می کند که کسانی که حاضرند بار ناخرسندی ها را به دوش بکشند و برای درآوردن روزی شرافتمندانه خود و خانواده شان در یک سیستم به تلاش ادامه دهند، انگار مردمی تو سری خور یا بی مایه اند و «غرور» و «عزت نفس» ندارند.
خود من هم دوام زیادی در کارهای گوناگون نداشته ام و زیاد پیش آمده که برای مصالح بزرگتر، وادار شده ام کاری را رها کنم یا این که در یک زمینه، به دلیل ناتوانی و نابلدی، شکست خورده ام. امّا دست کم ادّعا نکرده ام که این کنار کشیدن ها، از روی شرافت و غرور بوده است. خیلی وقت ها انگیزه های مبتذلی همچون طمع به درآمد بیشتر یا خستگی، و خیلی وقت ها مصالح پذیرفتنی، همچون ادامه تحصیل یا امتحان های حرفه ای، در کار بوده اند.
ابراهیمی احساس کرده است که خاطره هایش درباره تلاش برای یافتن کار، آن قدر هیجان انگیزند که ارزش کتاب شدن را دارند. از دید من، این خاطره ها هیجان و فراز و فرودهای گیرای داستانی نداشتند. یاد مهمل گویی هایی می افتادم در داستان های جلال آل احمد خوانده بودم.
نوع روایت هم به نظر من ساختگی از آب در آمده بود. او گاهی خود از دیدگاه سوم شخص استفاده می کرد، گاهی اول شخص را به کار می گرفت، گاهی نیز با خواننده سخن می گفت. نثر کتاب نیز ویژگی گیرایی نداشت.
تنها نکته مهم کتاب، مطرح کردن یک مسئله اخلاقی بود. آیا درست که به بهانه پایبندی سرسختانه به مجموعه ای از اصول، به راحتی به موقعیت های اجتماعی و شغلی خود پشت پا بزنیم؟ ابراهیمی در این کتاب به این پرسش پاسخ مثبت داده است. به خاطر توهین سرکارگرش، کار در چاپخانه را رها می کند (و پوزش آن سرکارگر را نمی پذیرد). کارش را در بانک رها می کند، چون حاضر نشده اند به او ترفیع بدهند (و با این کار، فشار مالی سنگینی به همسر صبورش وارد می کند). تنها و تنها برای گریز از روزمرگی، از همکاری با روزنامه دست می کشد. کار در تلوزیون را کنار می گذارد، چون حاضر نشده اند برنامه هایی را بسازند که او دوست داشته است (و با توجه به کیفیت این کتاب و اعتراف ابراهیمی به نابلدی در زمینه تولید فیلم، بعید نیست که کارها کیفیت لازم را نداشته اند).
ابراهیمی به این رویه خود می بالد. از دید من، چنین روشی در رویارویی با مسائل زندگی، غیر مسئولانه است. او از سوی دیگر این طور وانمود می کند که کسانی که حاضرند بار ناخرسندی ها را به دوش بکشند و برای درآوردن روزی شرافتمندانه خود و خانواده شان در یک سیستم به تلاش ادامه دهند، انگار مردمی تو سری خور یا بی مایه اند و «غرور» و «عزت نفس» ندارند.
خود من هم دوام زیادی در کارهای گوناگون نداشته ام و زیاد پیش آمده که برای مصالح بزرگتر، وادار شده ام کاری را رها کنم یا این که در یک زمینه، به دلیل ناتوانی و نابلدی، شکست خورده ام. امّا دست کم ادّعا نکرده ام که این کنار کشیدن ها، از روی شرافت و غرور بوده است. خیلی وقت ها انگیزه های مبتذلی همچون طمع به درآمد بیشتر یا خستگی، و خیلی وقت ها مصالح پذیرفتنی، همچون ادامه تحصیل یا امتحان های حرفه ای، در کار بوده اند.
Read
April 15, 2019کتاب‌های� هستند که تذکرند. به روح آدمی‌زا� تلنگر می‌زنن�. برای همین توی ذهنم یک لیستی از این کتاب‌ه� درست کردم که باید به صورت دوره‌ا� بخوانمشان. که چپ و راست مسیرم را دوباره تنظیم کنم. یک فرآیند کالیبراسیون دوره‌ا�. می‌خواست� بگویم آقا نادر چند تا کتاب توی این لیست دارد.
پ.ن. آدمی‌زا� توی دلش (لااقل) یک انتگرال‌گی� دارد که بدون کالیبراسیون منظم آرام آرام از نقطه مرجعش دور و دورتر می‌شو�.
پ.ن. آدمی‌زا� توی دلش (لااقل) یک انتگرال‌گی� دارد که بدون کالیبراسیون منظم آرام آرام از نقطه مرجعش دور و دورتر می‌شو�.
January 21, 2019
یچیز آشفته� خیلی خوبی بود
بلاتکلیفی توی کتاب آزاردهنده نبود، انگار باور داشتی بالاخره یه راهی پیدا یا ساخته میشه
بالاخره به روشنایی میرسی
احساس می‌کن� باید این کتاب رو هر یه مدت یکبار بخونم، لذت خاصی داشت
بلاتکلیفی توی کتاب آزاردهنده نبود، انگار باور داشتی بالاخره یه راهی پیدا یا ساخته میشه
بالاخره به روشنایی میرسی
احساس می‌کن� باید این کتاب رو هر یه مدت یکبار بخونم، لذت خاصی داشت
November 17, 2014
بنشین!
خستگی فرو بگذار!
کوله از دوش بردار و هسته ی میوه هایت را همین جا، کنار درختانِ ما بنشان.
و ایمان داشته باش که درختان زنده تری خواهی داشت و ایمان داشته باش که روزگاری، باغ خواهی داشت…�
خستگی فرو بگذار!
کوله از دوش بردار و هسته ی میوه هایت را همین جا، کنار درختانِ ما بنشان.
و ایمان داشته باش که درختان زنده تری خواهی داشت و ایمان داشته باش که روزگاری، باغ خواهی داشت…�
September 7, 2016
اولین کتابی که از نادر ابراهیمی خوندم. اونم برای شرکت تو مسابقه. ساده نویس و خوب بود.
March 27, 2019
زندگی ام را زیر و رو کرد...
December 1, 2019
نثر شيرين و روان و پر كشش ابراهيمي، بوي خوش شرافتي ميده كه بيوشت مي كنه، انگار كن كه عبور دباغي از بازار عطرفروشا .
سه ره پیداست
نوشته بر سر هر یک به سنگ اندر
حدیثی که‌ا� نمی‌خوان� بر آن دیگر
نخستین: راه نوش و راحت و شادی
به ننگ آغشته، اما رو به شهر و باغ و آبادی
دو دیگر: راه نیمش ننگ، نیمش نام
اگر سر بر کنی غوغا، و گر دم در کشی آرام
سه دیگر: راه بی برگشت، بی فرجام
من اینجا بس دلم تنگ است
مسیر زندگی ابراهیمی، تلاش برای حرکت در راه بی فرجام بوده، که به فرجام خوش رسید.
از كتاب:
"استقلال فقط به روح مربوط است. البته با در نظر گرفتن شرايط. يادت باشد كه حكم كلي صادر نمي كنم. اگر روح تو،درو� تو و قلب تو به چيزي متعالي و اخلاقي وابسته است و نه به مسائل آلوده معيوب، تو سالم و مستقل و آزاد منشي؛ اما اگر در بهشت خدا هم مزورانه در پي ارضاي تمايلات سوداگرانه خودت باشي، حتي اگر پيراهن خون آلود قديسان را به تن كني،چيز� نيستي كه نيستي"
سه ره پیداست
نوشته بر سر هر یک به سنگ اندر
حدیثی که‌ا� نمی‌خوان� بر آن دیگر
نخستین: راه نوش و راحت و شادی
به ننگ آغشته، اما رو به شهر و باغ و آبادی
دو دیگر: راه نیمش ننگ، نیمش نام
اگر سر بر کنی غوغا، و گر دم در کشی آرام
سه دیگر: راه بی برگشت، بی فرجام
من اینجا بس دلم تنگ است
مسیر زندگی ابراهیمی، تلاش برای حرکت در راه بی فرجام بوده، که به فرجام خوش رسید.
از كتاب:
"استقلال فقط به روح مربوط است. البته با در نظر گرفتن شرايط. يادت باشد كه حكم كلي صادر نمي كنم. اگر روح تو،درو� تو و قلب تو به چيزي متعالي و اخلاقي وابسته است و نه به مسائل آلوده معيوب، تو سالم و مستقل و آزاد منشي؛ اما اگر در بهشت خدا هم مزورانه در پي ارضاي تمايلات سوداگرانه خودت باشي، حتي اگر پيراهن خون آلود قديسان را به تن كني،چيز� نيستي كه نيستي"
November 28, 2007
اين کتاب را به همه توصيه مي کنم چون به آدم ياد ميده که به جاي اينکه به بهانه نان زير بار هر ناملايمتي برويم کمي شجاعت به خرج داده و راههاي جديدي را امتحان کنيم
September 14, 2016
❤❤� خوووب
December 11, 2019
سرگذشت نامه ی عجیبی بود... خیلی عجیب!
قدیم تر از خوندن این کتاب عکس ابراهیمی رو که میدیدم یا کتاباشو که می خوندم یه تصور خیلی اساطیری ازش داشتم. باور کنید فک نمی کردم ابراهیمی انقد واقعی بوده، انقدر در پیِ کار... انقد انسانی...
الان واقعا برام سوال شده چجوری آدمی با همچین سرگذشتی میتونه "بار دیگر شهری که دوست میداشتم " رو بنویسه ... یاد گرفتم اگه از سر انگشتات وازه میریزه، اگه تو دلت قصه هایی وجود دارن که منتظر گفته شدن هستن، هیچ بهانه ای و هیچ زندگیِ شلوغ و پر مشغله ای نمی تونه جلوتو بگیره
نادر ابراهیمی اگه باشی تو همین مدل زندگی، بی شمار کتاب مینویسی که از توشون، مردی در تبعید ابدی و آتش بدون دود و ... درمیاد... چی ارزشمند تر از این؟
دوستش داشتم و چیزهایی ازش آموختم که هیچ جای دیگه راجع بهشون نخونده بودم
قدیم تر از خوندن این کتاب عکس ابراهیمی رو که میدیدم یا کتاباشو که می خوندم یه تصور خیلی اساطیری ازش داشتم. باور کنید فک نمی کردم ابراهیمی انقد واقعی بوده، انقدر در پیِ کار... انقد انسانی...
الان واقعا برام سوال شده چجوری آدمی با همچین سرگذشتی میتونه "بار دیگر شهری که دوست میداشتم " رو بنویسه ... یاد گرفتم اگه از سر انگشتات وازه میریزه، اگه تو دلت قصه هایی وجود دارن که منتظر گفته شدن هستن، هیچ بهانه ای و هیچ زندگیِ شلوغ و پر مشغله ای نمی تونه جلوتو بگیره
نادر ابراهیمی اگه باشی تو همین مدل زندگی، بی شمار کتاب مینویسی که از توشون، مردی در تبعید ابدی و آتش بدون دود و ... درمیاد... چی ارزشمند تر از این؟
دوستش داشتم و چیزهایی ازش آموختم که هیچ جای دیگه راجع بهشون نخونده بودم
November 16, 2016
از شعارها و اعتقادات خاص ابراهیمی که بگذریم، چون مجبور نیستیم قبولشون کنیم چون لزوما نه درستن و نه غلط، بقیه کتاب مثه یه نقشه ایه که بیشترین احتیاج رو تو این دوره از زندگی بهش دارم، دوره ای که آدم خیلی کارها می کنه ولی شاید هیچ کدوم ارضاش نکنه
پس پیش به سوی ابوالمشاغل
پس پیش به سوی ابوالمشاغل
Displaying 1 - 30 of 217 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.