Mohammad-Ali Sépânlou (November 20, 1940 � May 11, 2015) was an Iranian poet, author, and literary critic. Born in Tehran, Iran. He has been a founder member, a member of the executive board, and editor of the journal of the Writers' Association of Iran, in which capacity has opposed both the former regime of Shah Mohammad Reza Pahlavi and the Islamic Republic of Iran, speaking out against censorship
کتاب را تقریبا دو سال پیش خواندها� و باید اضافه کنم که هنوز متاسفانه از خیلی از شاعران خوب این کتاب؛ کتاب مستقلی ترجمه نشده _خواندنا� تجربه� غریبی بود
این مجموعه بی عیب نیست. مهمترین عیبی که به نظر می آد اینه که هیچ مقاله یا نوشتاری در مورد توضیح وضع شعر فرانسه در نیمه ی دوم قرن بیستم درش نیامده - صرفا می شود در متن های کوتاه کلود ادلن در آغاز هر بخش مثلا متوجه شد که در دهه ی 60 و 80 مقاومت های شدیدی علیه تغزل در شعر وجود داشته. نبود چنین مقدمه یا مؤخره ی توضیحی ای برای مخاطبان کم اطلاع - که تازه قراره با این جریان ها آشنا بشن - کتاب رو شدیدا ضعیف می کنه - خصوصا اینکه در مقدمه آمده که این کتاب قرار است مقدمه ای برای معرفی جریان های معاصر و متأخر باشد
عیب دیگه اینکه همان متن های توضیحی کلود ادلن هم اصلا مناسب کسی نیست که بخواد با این افراد آشنا بشه. متن ها به شدت غامض و مختصرن و برای کسی که از چند و چون ماجراها اطلاع نداره - که اگر اطلاع داشت نیازی نداشت بره سراغ انتشارات ثالث و سپانلو بلکه یه راست می رفت سراغ گالیمار و ... - سود به شدت کمی به همراه میاره. بدتر از این متن های غامض، ترجمه های به شدت آزاد فریده روا از این یادداشت های کلود ادلنه؛ به راحتی عباراتی رو حذف می کنه، فاعل جمله ها رو عوض می کنه و ... . خوشبختانه من اغلب متن فرانسوی رو می فهمیدم - هر چند چنان که گفتم همون اصلش هم چنگی به دل نمی زد
اما در مورد ترجمه ی اشعار باید اذعان کرد که ترجمه ها شاهکار نیست، هر چند ضعیف هم نیست. به عبارت دیگه ترجمه ای نیست که پرت و پلا بگه. اما در عین حال چیزهایی هست که وقتی فرانسویش رو می خونی دوزاریت می افته - حتی چیزهای ساده ای مثل فاعل و مفعول و ... . به نظرم اون چیزی که باید درش تجدید نظر بشه نه چندان تطابق بلکه بیشتر نفس زبان فارسی ترجمه ها است
اما بالاخره خود اشعار : اشعار کلا ابهام درشون زیاده. فرض بر اینه که بخوانی و نفهمی. همین ابهامه که نبود متن توضیحی در مورد سبک یا شاعر رو خیلی برجسته می کنه. البته اشعار دلچسب هم در این مجموعه کم نیست
وقتی این مجموعه را با مجموعه ای که از شعر آمریکایی معاصر خواندم مقایسه می کنم، آشکارا سادگی مضامین در طرف آمریکایی به مراتب بیشتر است. شعر آنجا تجلی سادگی است و به تصویر کشیدن امر گذرا و بی اهمیت چنان که خود به رخدادی مهم بدل شود. از حیث صوری نمی تونم مقایسه ای انجام بدم چون آن مجموعه تک زبانه بود. منظورم این مجموعه است
اما وقتی با مجموعه ای آلمانی از شعر معاصر که آن هم دوزبانه بود مقایسه می کنمش. قرابت خیلی بیشتر است؛ هر چند برای من چه بسا آن آلمانی ها سخت تر بود چون متن اصلی بسی بیشتر از توانایی فهم من دور بود. با این حال در اشعار آلمانی شعر ساده هم یافت می شد؛ اما در این مجموعه فرانسوی تک تک اشعار پیچش های خاص خودشونو دارن. کلا به نظرم فضای کلی آمریکایی و اروپایی تفاوت های بنیادینی دارند ظاهرا. البته عاملی در این میان هست بسیار تأثیرگذار یعنی انتخاب مترجمان از اشعار آن کشورها. مرادم از مجموعه ی آلمانی این اثر است
به ترجمه ایرادی وارد نمیکن� چرا که از کیفیت اصل متن بیخبر� (و طبیعتاً هرگونه اظهار نظری راجع به موسیقی بیرونی احمقانهس�). اما با توجه به عناصر شعری، اشعار کمی توجه� را جلب کردند و با آنه� ارتباط برقرار کردم. گویی از تفکری بیگانه راه به مغز من باز کرده بودند.