What do you think?
Rate this book
Понаехавшая
Ship from Germany. "Ponaehavshaja" � istorija zhizni malen'kogo cheloveka v bol'shom gorode. Istorija smeshnaja, nemnogo gor'kaja, no, bezuslovno, dobraja. U kazhdogo ponaehavshego svoja Moskva. U geroini jetoj knigi gorod imenno takoj, kakim ona zahotela ego uvidet': shumnyj, bestolkovyj, no udivitel'no nezlobivyj � blagodarja chudesnym ljudjam, gotovym predlozhit' pomoshh' imenno togda, kogda, kazalos', zhdat' ee ne ot kogo. Byt' ponaehavshim ne tak uzh i slozhno, kogda vokrug est' te, o kotoryh potom, spustja desjatiletija, vspominaesh' s ljubov'ju i blagodarnost'ju.
224 pages, Paperback
First published January 1, 2011
12 people are currently reading
289 people want to read
About the author
Narine Abgaryan
50books911followersНаринэ Абгарян
Նարինե Յուրիի Աբգարյան
Narine Yuryevna Abgaryan is a Russian writer of Armenian origin, a blogger. Graduated from Yerevan State Linguistic University V. Ya. Bryusova, since 1993 lives in Moscow. She became known after the publication of the autobiographical book "Manyunya" (2010). With this book, she became a laureate of the Russian National Literary Prize "Manuscript of the Year" in the nomination "Language". Entered the long list of nominees for the 2011 Big Book Award.
Наринэ Юрьевна Абгарян российская писательница армянского происхождения, блогер.
Окончила Ереванский государственный лингвистический университет им. В. Я. Брюсова, с 1993 года живёт в Москве.
Стала известна после публикации автобиографической книги «Манюня» (2010). С этой книгой стала лауреатом Российской национальной литературной премии «Рукопись Года» в номинации «Язык». Вошла в длинный список номинантов на премию «Большая книга» 2011 года.
Նարինե Յուրիի Աբգարյան
Narine Yuryevna Abgaryan is a Russian writer of Armenian origin, a blogger. Graduated from Yerevan State Linguistic University V. Ya. Bryusova, since 1993 lives in Moscow. She became known after the publication of the autobiographical book "Manyunya" (2010). With this book, she became a laureate of the Russian National Literary Prize "Manuscript of the Year" in the nomination "Language". Entered the long list of nominees for the 2011 Big Book Award.
Наринэ Юрьевна Абгарян российская писательница армянского происхождения, блогер.
Окончила Ереванский государственный лингвистический университет им. В. Я. Брюсова, с 1993 года живёт в Москве.
Стала известна после публикации автобиографической книги «Манюня» (2010). С этой книгой стала лауреатом Российской национальной литературной премии «Рукопись Года» в номинации «Язык». Вошла в длинный список номинантов на премию «Большая книга» 2011 года.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 73 reviews
March 1, 2020
Izvēle-izaicinājums sev, par godu Grāmata kluba krievu mēnesim (zinu jau zinu, ka Abgarjana ir armēniete, bet grāmta ir krievu valodā un par Krievijas galsvapilsētu). Patiešām asprātīgas atmiņas par 90. gadiem un mežonīgo kapitālismu, kas apkopotas daudzos mazos stāstiņos (un cik saprotu, sākotnēji bija blogs). Kolorīti ir ne tikai Atbraucējas klienti maiņas punktā, bet jo seviški viņas kolēģes ar priekšnieci O.F. priekšgalā, kuras necenzēto vārdu krājumu varētu apskaust jebkurš ostas krāvējs. Neteiktu, ka šis ir tiešs turpinājus Maņuņai, bet autori atapzīt gan var.
July 18, 2022
Կարճ ասած՝ ողբերգազավեշտական պատմություն Մոսկվան նվաճելու մասին։ Բայց արդյո՞ք։
Գրքի հերոսուհին՝ 23-ամյա դրսեկը, 90-ականներին, թողնելով իր լեռնային հայրենիքը, գնում է Մոսկվա՝ երկրորդ բարձրագույն կրթության հետևից։ Աշխատանքի է անցնում հյուրանոցի փոխանակման կետում, հայտնվում է վայրի ու զավեշտալի բնավորությամբ կանանց միջավայրում։ Սկսվում է ողբերգության ու կատակերգության ինչ-որ խառնուրդ իր կյանքում։ Ու ցավոք սրտի, մեր դրսեկն այդ մոսկովյան խառնաշփոթության մեջ ի վիճակի չէ ինքն իրեն դրսևորել, իր ձայնը բարձրացնել (գուցե ոչ բառացիորեն), մի խոսքով՝ եղանակ փոխել։
«Դրսեկը» կարճ պատումներից է բաղկացած։ Գիրքը խոստումնալից է սկսվում՝ ինչ-որ մեծ բանի նախազգացումով, բայց դա այդպես էլ տեղի չի ունենում. այլ կերպ ասած՝ հրացանն այդպես էլ չի կրակում։
Աստիճանաբար է՛լ ավելի են հեռանում իրարից պատմությունները. նրանց միջև եղած կապը կտրվում է։ Ու ստացվում է պատումների ժողովածու՝ պարզապես նույն աշխարհում ապրող մարդկանց մասին։
Այստեղ յուրաքանչյուր կերպար ունի իր ողբերգությունը, որը սակայն, աբսուրդի ու զավեշտի լույսի տակով է անցնում ու մեզ հասնում է կիսալուրջ, կիսակատակ տոնայնությամբ ու տրամադրությամբ։
Պոլյա մորաքույրը՝ իր չափից դուրս հոգատարությամբ, հետաքրքրասիրությամբ, Դրսեկի հանդեպ ունեցած մայրական զգացմունքներով, Օ.Ֆ.-ն՝ չափազանց անկեղծ, բայց հախուռն բնավորությամբ, գռեհկությամբ ու կոպտությամբ և իհարկե՝ օղու անվերջանալի քանակությունը։
Ունենք նաև անվերջ փորձանքների մեջ հայտնվող Լյուդային, արտասովոր գեղեցկության տեր Նաստյային, պարանոյիկ ու խանդոտ ամուսին ունեցող Գալյային, անձնական կյանքում Ձախորդ Փանոս Վերային...այս կերպարներից ամեն մեկին գրքում մի փոքր բաժին է հատկացված, ամեն մեկի մասին մի քիչ՝ այնպես, որ չենք հասցնում սիրել և ոչ մեկին, մենակ՝ մի քիչ ապրումակցել, ծիծաղել կամ տխրել։
Սպասելիքներս շատ ավելի մեծ էին, հատկապես Սիմոնից հետո...բայց դե հաշվի առնենք, որ Դրսեկը հեղինակի՝ ավելի վաղ շրջանի գործերից է։
Հաճելի էր գրքում Depeche Mode անվանումը տեսնելը:
*Մեջբերում գրքից.
Պրոֆեսիոնալիզմը, ***ը, խմիչքի մեջ չես խեղդի։ Եթե նույնիսկ շատ ուզենաս🙃
Գրքի հերոսուհին՝ 23-ամյա դրսեկը, 90-ականներին, թողնելով իր լեռնային հայրենիքը, գնում է Մոսկվա՝ երկրորդ բարձրագույն կրթության հետևից։ Աշխատանքի է անցնում հյուրանոցի փոխանակման կետում, հայտնվում է վայրի ու զավեշտալի բնավորությամբ կանանց միջավայրում։ Սկսվում է ողբերգության ու կատակերգության ինչ-որ խառնուրդ իր կյանքում։ Ու ցավոք սրտի, մեր դրսեկն այդ մոսկովյան խառնաշփոթության մեջ ի վիճակի չէ ինքն իրեն դրսևորել, իր ձայնը բարձրացնել (գուցե ոչ բառացիորեն), մի խոսքով՝ եղանակ փոխել։
«Դրսեկը» կարճ պատումներից է բաղկացած։ Գիրքը խոստումնալից է սկսվում՝ ինչ-որ մեծ բանի նախազգացումով, բայց դա այդպես էլ տեղի չի ունենում. այլ կերպ ասած՝ հրացանն այդպես էլ չի կրակում։
Աստիճանաբար է՛լ ավելի են հեռանում իրարից պատմությունները. նրանց միջև եղած կապը կտրվում է։ Ու ստացվում է պատումների ժողովածու՝ պարզապես նույն աշխարհում ապրող մարդկանց մասին։
Այստեղ յուրաքանչյուր կերպար ունի իր ողբերգությունը, որը սակայն, աբսուրդի ու զավեշտի լույսի տակով է անցնում ու մեզ հասնում է կիսալուրջ, կիսակատակ տոնայնությամբ ու տրամադրությամբ։
Պոլյա մորաքույրը՝ իր չափից դուրս հոգատարությամբ, հետաքրքրասիրությամբ, Դրսեկի հանդեպ ունեցած մայրական զգացմունքներով, Օ.Ֆ.-ն՝ չափազանց անկեղծ, բայց հախուռն բնավորությամբ, գռեհկությամբ ու կոպտությամբ և իհարկե՝ օղու անվերջանալի քանակությունը։
Ունենք նաև անվերջ փորձանքների մեջ հայտնվող Լյուդային, արտասովոր գեղեցկության տեր Նաստյային, պարանոյիկ ու խանդոտ ամուսին ունեցող Գալյային, անձնական կյանքում Ձախորդ Փանոս Վերային...այս կերպարներից ամեն մեկին գրքում մի փոքր բաժին է հատկացված, ամեն մեկի մասին մի քիչ՝ այնպես, որ չենք հասցնում սիրել և ոչ մեկին, մենակ՝ մի քիչ ապրումակցել, ծիծաղել կամ տխրել։
Սպասելիքներս շատ ավելի մեծ էին, հատկապես Սիմոնից հետո...բայց դե հաշվի առնենք, որ Դրսեկը հեղինակի՝ ավելի վաղ շրջանի գործերից է։
Հաճելի էր գրքում Depeche Mode անվանումը տեսնելը:
*Մեջբերում գրքից.
Պրոֆեսիոնալիզմը, ***ը, խմիչքի մեջ չես խեղդի։ Եթե նույնիսկ շատ ուզենաս🙃
December 23, 2011
Нет, это не Рио де Жанейро
Отдельные истории из книги читала еще в блоге автора, и смотрелись они там просто отлично.
Но все же записи в блоге- это записи в блоге, как бы прекрасно они не были написаны. (А написаны они неплохо, с юмором, узнаваемыми типажами, ситуациями)
В "Манюню" я сразу же влюбилась , читала по немножку, растягивая удовольствие, но "Понаехавшая" не особо впечатлила.
February 3, 2020
"Понаехавшая" - povestea unui om mic într-un oraș mare. Un portret al anilor '90 alcătuit din viețile mai multor indivizi, cartea are un aer cald, umoristic și bun, deși, paradoxal, e stropită cu vulgarisme și "cuvinte colorate". Se citește repede, ușor și-ți mai și creează o stare de bine. Perfectă pentru diminețile morocănoase și serile când vrei să te relaxezi.
June 24, 2023
2.5⭐️
November 14, 2022
Очень легкая, остроумная и забавная книга (как раз что я искала). Словами не передать, насколько мне понравились все описанные в книге люди, в которых сочетаются ум и глупость, радость и печаль, трагедия и надежда, красота и веселье, заморочки и стереотипы. Больше всего понравилось то, что книга была написана очень по-человечески -- со знанием того, что жизнь полна красок, что она может быть непредсказуемой и удивительной, но надо к ней всегда относиться с юмором и терпением.
И тут же хочу немного ответить разочарованным любителям творчества Наринэ Абгарян, которые чувствовали, что автор потеряла душевность, написав такую неуклюжую работу - обычные люди ругаются матом, бухают, трахаются, теряют самых близких и родных им людей, не зная почему, да и натворяют глупостей и страдают фигней раз за разом. От этого не убежишь, и я считаю, что видеть данное поведение в литературе - это что-то абсолютно НОР-МА-ЛЬ-НО. И эта книга, драматизируя и высмеивая эти события на фоне быстро меняющегося города в глазах только приехавшей дамы, старается отражать жизнь, какая она есть: трагичная, грубая, иногда неловкая и неблагополучная, но в то же время светлая, веселая и ржачная.
На мой взгляд «Понаехавшая» - самое лучшее из всех произведений Наринэ Абгарян, хоть и не выиграет никаких Нобелевских премий по литературе. Зато повседневная гениальность - дело бесценное.
И тут же хочу немного ответить разочарованным любителям творчества Наринэ Абгарян, которые чувствовали, что автор потеряла душевность, написав такую неуклюжую работу - обычные люди ругаются матом, бухают, трахаются, теряют самых близких и родных им людей, не зная почему, да и натворяют глупостей и страдают фигней раз за разом. От этого не убежишь, и я считаю, что видеть данное поведение в литературе - это что-то абсолютно НОР-МА-ЛЬ-НО. И эта книга, драматизируя и высмеивая эти события на фоне быстро меняющегося города в глазах только приехавшей дамы, старается отражать жизнь, какая она есть: трагичная, грубая, иногда неловкая и неблагополучная, но в то же время светлая, веселая и ржачная.
На мой взгляд «Понаехавшая» - самое лучшее из всех произведений Наринэ Абгарян, хоть и не выиграет никаких Нобелевских премий по литературе. Зато повседневная гениальность - дело бесценное.
April 12, 2021
Забавные истории о жизни в Москве начала 90-х, проза не эмигрантская, а очень даже русская, судя по обилию мата. Не книга даже, а сборник историй для блога со вставками цитат для твиттера.
Слушается легко, местами весело, но последняя треть книги кажется forced, как будто автор спохватилась, что ничего толком и не сказала, и решила добавить пару грустных историй.
Слушается легко, местами весело, но последняя треть книги кажется forced, как будто автор спохватилась, что ничего толком и не сказала, и решила добавить пару грустных историй.
July 10, 2019
Մի քիչ հումորով, բայց ոչ Մանյունյայի պես համով պատմություններ։ Միակ վանող բանը երևի էն էր, որ պատմությունները մի տեսակ առանձին-առանձին էին, ու գրքում սկիզբ չկար, զարգացում չկար, կուլմինացիա էլ չկար։ Ասածս ինչ ա, ասելիքը կիսատ էր։
May 3, 2012
Не ждите от этой книги продолжения "Манюни", тогда может быть не разочаруетесь. Она о другом - о кусочке девяностых в Москве глазами "понаехавшей" ...
October 17, 2024
Ընդհանրապես այն չի, ինչ սպասում եք
Գիրքը կարդացի «Մանյունյա» եռագրությունից հետո: Չնայած այնքան էլ չհավանեցի Մանյունյան, բայց այս մեկն իսկապես հիասթափություն էր: Եթե այնտեղ գոնե մի քիչ նոստալգիա կար, շատից-քչից որակով հումոր, այստեղ դա էլ չկար:
Ընդհանրապես գիրքu շատ է հիասթափեցնում: Վերցնում ես, մտածում ես՝ հիմա հետաքրքիր պատմություն կլինի այն մասին, թե ինչ է զգում դրսեկը Մոսկվայում (կամ ուրիշ բան), բայց փոխարենը տեսնում ես ինչ-որ անկապ ու հիմնականում անհետաքրքիր դրվագներ ինչ-որ մարդկանց մասին:
Պատմություն չկա, մոռացեք: Ոնց հասկանում եմ, Նարինե Աբգարյանն ընդհանրապես սեր չունի պատմություններ ստեղծելու հետ: Կամ էլ հավես չունի, չգիտեմ: Ի վերջո դա բավական մեծ ու բարդ աշխատանք է:
Հումորը միջին էր, ոչ ինտելեկտուալ, վստահաբար նախատեսված շաաաաաաատ լայն լսարանի համար: Կարող էին հանգիստ երեխաները կարդալ ու ծիծաղել, եթե չլինեին հայհոյանքները: Իսկ դրանք կային ու շատ անտեղին էին: Մի այլ կարգի զգացվում էր, որ մի կերպ են խցկված տեքստի մեջ պարզապես լինելու և գիրքը 18+ դարձնելու համար:
Երկու աստղ, այլ ոչ թե մեկ, որովհետև հեղինակը մեր հայրենակից Նարինե Աբգարյանն է 😊
Գիրքը կարդացի «Մանյունյա» եռագրությունից հետո: Չնայած այնքան էլ չհավանեցի Մանյունյան, բայց այս մեկն իսկապես հիասթափություն էր: Եթե այնտեղ գոնե մի քիչ նոստալգիա կար, շատից-քչից որակով հումոր, այստեղ դա էլ չկար:
Ընդհանրապես գիրքu շատ է հիասթափեցնում: Վերցնում ես, մտածում ես՝ հիմա հետաքրքիր պատմություն կլինի այն մասին, թե ինչ է զգում դրսեկը Մոսկվայում (կամ ուրիշ բան), բայց փոխարենը տեսնում ես ինչ-որ անկապ ու հիմնականում անհետաքրքիր դրվագներ ինչ-որ մարդկանց մասին:
Պատմություն չկա, մոռացեք: Ոնց հասկանում եմ, Նարինե Աբգարյանն ընդհանրապես սեր չունի պատմություններ ստեղծելու հետ: Կամ էլ հավես չունի, չգիտեմ: Ի վերջո դա բավական մեծ ու բարդ աշխատանք է:
Հումորը միջին էր, ոչ ինտելեկտուալ, վստահաբար նախատեսված շաաաաաաատ լայն լսարանի համար: Կարող էին հանգիստ երեխաները կարդալ ու ծիծաղել, եթե չլինեին հայհոյանքները: Իսկ դրանք կային ու շատ անտեղին էին: Մի այլ կարգի զգացվում էր, որ մի կերպ են խցկված տեքստի մեջ պարզապես լինելու և գիրքը 18+ դարձնելու համար:
Երկու աստղ, այլ ոչ թե մեկ, որովհետև հեղինակը մեր հայրենակից Նարինե Աբգարյանն է 😊
April 9, 2022
Նարինեի հերթական ընթերցանությունս սկզբում մետաքսի նման սահուն գնաց, տեղ-տեղ անհետաքրքացավ, գրքի կեսից էլի հետ եկավ իր ստատուս քվոյին: Բավականին զավեշտալի էր՝ համով տնական հումորներով, բայց լավագույնը չէր, իհարկե:
August 11, 2014
Можно было изложить иначе :) Кто читал, поймет о чем я. Но юмором конечно же книга не обделена. Особенно понравилась часть ''Кусок хлеба" :D
October 3, 2017
Средненько - и язык, и сюжет. Персонажи и ситуации комичны, но на очень обывательском уровне, вот что-то между Петросяном и Задорновым.
October 16, 2017
Я ставлю этой книге тройку, но книга хорошая, легкая и смешная. Просто это уже не первое произведение Абгарян, которое я читаю. У меня уже были ожидания. Но эта автор бывает очень разной. Те эмоции, которые испытываешь при прочтении "Манюни" или "Людей..", здесь таких не будет. А уже настраиваешься.
В "Понаехавшей" Абгарян в легкой юмористической форме делится своими воспоминаниями о 90х. Возможно, я была слишком маленькой в то время, малиновые пиджаки и цепи я видела по фотографиям, в моей памяти они не отложились. Как не отложилось тотальное безденежье, стремление всех и вся заработать шальных денег и многое другое.
У меня складывается впечатление, что самая первая книга, с которой вы начали/начнете знакомство с Абгарян, станет вашей самой любимой, а остальные станут ее тенью. И "Понаехавшая" сама по себе достойна четверки, но в сравнении с другими произведениями тройка.
В "Понаехавшей" Абгарян в легкой юмористической форме делится своими воспоминаниями о 90х. Возможно, я была слишком маленькой в то время, малиновые пиджаки и цепи я видела по фотографиям, в моей памяти они не отложились. Как не отложилось тотальное безденежье, стремление всех и вся заработать шальных денег и многое другое.
У меня складывается впечатление, что самая первая книга, с которой вы начали/начнете знакомство с Абгарян, станет вашей самой любимой, а остальные станут ее тенью. И "Понаехавшая" сама по себе достойна четверки, но в сравнении с другими произведениями тройка.
January 23, 2023
Моя первая книга Наринэ Абгарян, отличный нарратор у книги, слушается очень весело, живо, эмоционально. Местами смешно, местами грустно. Интересный кусочек жизни Москвы 90х, в котором я никогда не была, но как будто что-то мне очень знакомо. Больше похоже не на книгу, а на сборник историй о разных персонажах, которые живут жизнь самых обычных людей. Отдельная любовь лексике О.Ф., с некоторых выражений смеялась в голос.
February 6, 2023
Как армянке, выросшей в Москве, мне понравилась эта книга. В ней много колорита и национальных деталей, от которых я смеялась вслух. По сравнению с «яблоками», я была немного удивлена языком, но очень хочу прочитать другие работы Наринэ.
August 1, 2023
Какую страну про..ли
April 25, 2024
Обожаю Наринэ Абгарян ещё с Манюни, эта книга ничем не хуже, хотя абсолютно про другое) Читается как сборник анекдотов, в хорошем смысле, очень приятное и трогательное такое чтение.
July 14, 2022
Նարինե Աբգարյանի հետ ծանոթությունս սկսվեց <<Դրսեկը>> գրքից։
Դրսեկի պատմությունը շատերին է ծանոթ. ոչ թե այս գրքի էջերից, այլ արտագաղթի ճանապարհը բռնելու սեփական փորձից։
Հայաստանյան փոքրիկ քաղաքի 23-ամյա բնակչուհին, ում հեղինակը պայմանականորեն անվանում է Դրսեկ, մեկնում է Մոսկվա` երկրորդ բարձրագույն կրթություն ստանալու։ Այսպիսով, ոչ այդքան հեռավոր 1994-ին, երբ ես աշխարհը տեսնելու համար պետք է սպասեի ևս 2 տարի, մեր Դրսեկը գնում էր նոր բարձունքների ետևից։
Մեր խելացի Դրսեկի կյանքը վերածվեց արկածի։ Ինչպես գրքի սկզբում նշել է հեղինակը` այս գիրքը ողբերգազավեշտական պատմություն է Մոսկվան նվաճելու մասին։
Գրքի ամեն հերոս ունի իր պատմությունը, խնդիրները, գլխում մեկընդմիշտ հաստատված ու գլուխն անվերադարձ նվաճած խավարասերները։
Մեր դրսեկն էլ բացառություն չէ։ Միգուցե մյուսների համեմատ ավելի քիչ խենթ է, բայց հաստատ կապահովի ձեր բարձր տրամադրությունը։
Այստեղ չկա ամբողջական սյուժե. կա Դրսեկ, նրա գործընկերներն ու կյանքի տարբեր իրադարձություններ։
Գրքում ծանոթանալու եք <<Ինտուրիստ>> հյուրանոցին, հյուրանոցի տարադրամի փոխանակման փոքրիկ կետին, թե՛ ուրախ, թե՛ տխուր պատմությունների։
Մի լավ կծիծաղեք, մի քիչ կտխրեք, բայց գրքից հաստատ գոհ կմնաք։ Իսկ եթե մի բան այն չլինի, հեղինակն իրեն արդարացնող տեղեկանք ունի համապատասխան հիմնարկից։
Չենք մոռանում, որ գիրքը 18+ է և միայն չափահասների համար է։
Դրսեկի պատմությունը շատերին է ծանոթ. ոչ թե այս գրքի էջերից, այլ արտագաղթի ճանապարհը բռնելու սեփական փորձից։
Հայաստանյան փոքրիկ քաղաքի 23-ամյա բնակչուհին, ում հեղինակը պայմանականորեն անվանում է Դրսեկ, մեկնում է Մոսկվա` երկրորդ բարձրագույն կրթություն ստանալու։ Այսպիսով, ոչ այդքան հեռավոր 1994-ին, երբ ես աշխարհը տեսնելու համար պետք է սպասեի ևս 2 տարի, մեր Դրսեկը գնում էր նոր բարձունքների ետևից։
Մեր խելացի Դրսեկի կյանքը վերածվեց արկածի։ Ինչպես գրքի սկզբում նշել է հեղինակը` այս գիրքը ողբերգազավեշտական պատմություն է Մոսկվան նվաճելու մասին։
Գրքի ամեն հերոս ունի իր պատմությունը, խնդիրները, գլխում մեկընդմիշտ հաստատված ու գլուխն անվերադարձ նվաճած խավարասերները։
Մեր դրսեկն էլ բացառություն չէ։ Միգուցե մյուսների համեմատ ավելի քիչ խենթ է, բայց հաստատ կապահովի ձեր բարձր տրամադրությունը։
Այստեղ չկա ամբողջական սյուժե. կա Դրսեկ, նրա գործընկերներն ու կյանքի տարբեր իրադարձություններ։
Գրքում ծանոթանալու եք <<Ինտուրիստ>> հյուրանոցին, հյուրանոցի տարադրամի փոխանակման փոքրիկ կետին, թե՛ ուրախ, թե՛ տխուր պատմությունների։
Մի լավ կծիծաղեք, մի քիչ կտխրեք, բայց գրքից հաստատ գոհ կմնաք։ Իսկ եթե մի բան այն չլինի, հեղինակն իրեն արդարացնող տեղեկանք ունի համապատասխան հիմնարկից։
Չենք մոռանում, որ գիրքը 18+ է և միայն չափահասների համար է։
January 14, 2019
Эта книга моих ожиданий не оправдала. Правда, в этом вина маркетинга, а не автора; «Понаехавшая» мне рекламировалась как образец глубокомысленной эмигрантской прозы. Ничем подобным она не является. Проблемы адаптации или культурного шока почти не упоминаются. Картины Москвы глазами «девочки с гор» отсутствуют полностью. Весь мир главной героини сосредоточен на пункте обмена валюты, где она работает. В этом мире есть прекрасные персонажи, уморительные ситуации, тонна лингвистических перлов - но не смысл.
Для меня «Понаехавшая» оказалась обычным сборником бытового юмора с неуместными вставками, претендующими на глубокомыслие (описание дефолта, звонок тети Поли в конце). Смешно и мило, но не литературно. Никак не тянет на лучшую рукопись года, и все-таки почему-то книга получила эту награду...
Советую тем, кто ищет лёгкого и весёлого чтения. «Понаехавшая» скрасит вам поездку в поезде. С этим она справится.
Для меня «Понаехавшая» оказалась обычным сборником бытового юмора с неуместными вставками, претендующими на глубокомыслие (описание дефолта, звонок тети Поли в конце). Смешно и мило, но не литературно. Никак не тянет на лучшую рукопись года, и все-таки почему-то книга получила эту награду...
Советую тем, кто ищет лёгкого и весёлого чтения. «Понаехавшая» скрасит вам поездку в поезде. С этим она справится.
March 6, 2015
Այս գիրքը չէի պլանավորել ընթերցել, ուղղակի գրքերի ցուցակներից մեկում էր դրած, որոշեցի կարդամ, տեսնեմ ինչպես են Մոսկվայում վերաբերում էմիգրանտ հայերին: Ոչ մի հատուկ բան չկար, մի հարյուր էջ հայհոյանքներով առատ պատմություններ, որոնք դժվար էլ կարելի է ծիծաղելի համարել, երբեմն այս կնոջ նկարագրությունները իր իսկ հայրենիքի մասին մի փոքր զայրույթ առաջացրին: Ուղղակի ուղեղի համար թեթև գիրք էր, ճիշտ գովազդային ընդմիջում:
September 2, 2016
Աբգարյանը "Довлатов в юбке", որակյալ հումոր, հետաքրքիր դիտարկումներ: Ըստ էության, այս վիպակը "Կոմպրոմիսի" կանանց տարբերակն է: Մյուս գրքերը չեմ կարդացել, բայց այս մեկը ուղղակի հրաշալի էր: Սիրով գրված է և հայկականության և հայկական արմատների և ռուսների ու Մոսկվայի մասին: Ընթերցելուց մի քանի անգամ բարձր ծիծաղել եմ: Մի խոսքով, իսկական page turner է, երբ սկսում ես, ու մեկ էլ նկատում ես, որ ավարտեցիր: Հատկապես որ ծավալն էլ շատ չէ: Հիմա գիրքը ձեռքից ձեռք փոխանցում են աշխատավայրում:
April 8, 2020
Я очень люблю творчество Наринэ Абгарян, но эта книга меня сильно разочаровала. Да, юмор Наринэ никуда не делся, он всё тот же и там же. Однако этот юмор тонет в море пошлости. Пьющие женщины, проститутки, грабёж, долги, измены и поток мата. Книга без цензуры от слова совсем. Такое неприятно читать. Понимаю, что если бы познакомилась с творчеством писательницы, начав с этой книги, то никакой любви не случилось бы.
May 7, 2022
I am not sure if the audience for this book is particularly large...this book details the very autobiographical experiences of an Armenian woman (fleeing war) in the dysfunctional, violent, poverty stricken and frankly racist reality of 1990s Moscow. Considering the very serious subject matter and time specific things Abgaryan is discussing, the fact that she manages to make this absolutely hilarious is a testament to her skill.
February 19, 2016
Мутная работа в мутное время в сомнительной географии, набор малоинтересных эпизодов. в цельную историю, показывающую срез эпохи, не складывается.
Проблемы с грамотностью (едва ли огрехи оцифровки).
Тема весело матерящейся начальницы уже раскрыта Рубиной, соревноваться трудно.
Я так понимаю, проба нового жанра, увы, ничего хорошего об этой попытке сказать не могу.
Проблемы с грамотностью (едва ли огрехи оцифровки).
Тема весело матерящейся начальницы уже раскрыта Рубиной, соревноваться трудно.
Я так понимаю, проба нового жанра, увы, ничего хорошего об этой попытке сказать не могу.
January 29, 2017
Совсем не то чего ожидала. Ну вообще. Хотелось среза Москвы в 90ые, настоящих характеров. А на самом деле какие-то недо-Денискины рассказы. Очень плоско и одномерно.
Читается легко, как анекдоты на последней странице воскресной газеты, но для себя ничего я толком не извлекла.
Скорее всего потому что начинала читать с неправильным настроем и неверными ожиданиями
Читается легко, как анекдоты на последней странице воскресной газеты, но для себя ничего я толком не извлекла.
Скорее всего потому что начинала читать с неправильным настроем и неверными ожиданиями
September 19, 2017
Я хорошо помню 90-ые. Помню ветерки, пункты обмена валют, рестораны и карусели. Это было странное время, но восмпоминания о 90-ых все равно теплые. Может потому-что это время моего детства. "Понаехавшая" вернула меня в это время. Я много смеялась и вспоминала про лихие 90-ые. Вот это было время. Такого больше не будет, но может оно и к лучшему.
June 4, 2023
Если хотите познакомиться с Москвой в период «шальных 90-х», то эта книга дает полное представление о нравах того периода со всей траги-комичностью и абсурдностью того периода. Краткие зарисовки авторки пропитаны неиссякаемой надеждой и верой в светлое, вызывая сочувствие к героям, но и заставляя смеяться до слез.
Язык которым написана эта книга - это особое удовольствие!
Язык которым написана эта книга - это особое удовольствие!
June 21, 2018
Манюня для взрослых. Совсем другое время, совсем другие люди и отношения, но такая-же трогательно наивная главная героиня и просто жизнь. Читать светло, легко и очень очень весело, хотя понимаешь, что тогда, в таких ситуациях было явно не до веселья и не до смеха.
June 21, 2019
Смешные истории молодой девушки-армянки, которая приехала покорять Москву в 90-е! Чудесный, живой, образный язык.
Можно читать, когда хочется качественной, но не обремененной глубокими смыслами литературы.
Можно читать, когда хочется качественной, но не обремененной глубокими смыслами литературы.
Displaying 1 - 30 of 73 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.