What do you think?
Rate this book
Δώδεκα #3
Άθλος
Η Λήθη διεκδικεί τους Δώδεκα και η Δάφνη ξεκινά μία μοναχική πορεία αυτογνωσίας και ωριμότητας από την Υπερβορεία έως τον Κάτω Κόσμο, αναζητώντας το πανάρχαιο αντικείμενο που θα διαλύσει το επικείμενο έρεβος. Αυτός είναι ο δικός της Άθλος. Δίπλα της θα σταθούν ο τελευταίος των Ατλάντων, ένας Τραντέλληνας που φέρει το όνομα ενός αρχαίου βασιλιά και ένας μυθικός ήρωας που αντέχει αιώνες τώρα μια σκληρή μοίρα... Μια αρχαία κληρονομιά θα έρθει στο φως. Μια απελπισμένη μάχη θα δοθεί για να σωθεί η ανθρωπότητα. Κι ένας έρωτας θα γεννηθεί και θα πεθάνει, γιατί <<Ο Άθλος και ο Κίνδυνος είναι να κρατήσεις δικιά σου την καρδιά που κέρδισες, πρίγκιπα>>. Μια επική περιπέτεια σε γνωστούς και άγνωστους κόσμους, σε παράλληλα σύμπαντα και σε ξεχασμένες από το χρόνο γωνιές της Γης, που ολοκληρώνει την τριλογία των Δώδεκα της Βίβιαν Φόρτη.
461 pages, Paperback
Published November 1, 2015
62 people want to read
About the author
Βίβιαν Φόρτη
5books24followersEnglish: Vivian Fortis
Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1969. Μεγάλωσα στο Λουτράκι.Υπέροχο μέρος για να μεγαλώνει κανείς. Έφυγα στην κατάλληλη ηλικία, στα 18. Σπούδασα Γαλλική Φιλολογία και στα 35, ενώ ζούσαμε στην Αθήνα έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Θεσσαλονίκη. Ποτέ δεν μετάνιωσα για αυτή μου την επιλογή παρά την ταλαιπωρία του πήγαινε - έλα. Η γνώση που έλαβα τότε ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου. Είμαι υποψήφια διδάκτωρ στο Καποδιστριακό και έχω την τιμή η επιβλέπουσα καθηγήτρια μου να είναι η επίκουρη καθηγήτρια Μαρίζα Φουντοπούλου. Άρχισα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο τον Ιούλιο του 2009. Διάβασα πολύ, πάρα πολύ ελληνική μυθολογία πριν τολμήσω να αγγίξω το πολύπαθο αυτό θέμα. Το βιβλίο μου θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις "ΔΙΟΠΤΡΑ", στις 11 Ιουνίου 2012. Εξακολουθώ να γράφω καθημερινά.
Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1969. Μεγάλωσα στο Λουτράκι.Υπέροχο μέρος για να μεγαλώνει κανείς. Έφυγα στην κατάλληλη ηλικία, στα 18. Σπούδασα Γαλλική Φιλολογία και στα 35, ενώ ζούσαμε στην Αθήνα έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Θεσσαλονίκη. Ποτέ δεν μετάνιωσα για αυτή μου την επιλογή παρά την ταλαιπωρία του πήγαινε - έλα. Η γνώση που έλαβα τότε ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου. Είμαι υποψήφια διδάκτωρ στο Καποδιστριακό και έχω την τιμή η επιβλέπουσα καθηγήτρια μου να είναι η επίκουρη καθηγήτρια Μαρίζα Φουντοπούλου. Άρχισα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο τον Ιούλιο του 2009. Διάβασα πολύ, πάρα πολύ ελληνική μυθολογία πριν τολμήσω να αγγίξω το πολύπαθο αυτό θέμα. Το βιβλίο μου θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις "ΔΙΟΠΤΡΑ", στις 11 Ιουνίου 2012. Εξακολουθώ να γράφω καθημερινά.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
January 9, 2016
Δεν ξέρω τι λόγια, ποιες λέξεις να χρησιμοποιήσω για να εκφράσω όσο καλύτερα μπορώ τα συναισθήματα που νιώθω αυτή τη στιγμή!
Θα δανειστώ μια λέξη της συγγραφέως, του μοναδικού αυτού βιβλίο, Βίβιαν Φόρτη.
Έχω μείνει ενεά!
Όχι μόνο από έκπληξη, αλλά από το πλήθος και την ένταση των όσων ένιωσα διαβάζοντας τον ΑΘΛΟ. Νομίζω πως είχα μια μόνιμη ανατριχίλα. Από την πρώτη λέξη ως τη τελευταία.
Ήξερα πως θα είναι καλό, ήμουν σχεδόν σίγουρη πως δεν θα απογοητευτώ! Δεν περίμενα όμως πως θα ξεπεράσει σε τέτοιο βαθμό το Έρεβος (το 2ο βιβλίο της τριλογίας). Και αν θυμάμαι καλά αυτό που είχα γράψει για τα προηγούμενα βιβλία ήταν το εξής: "Τον Μύθο τον αγάπησα, το Έρεβος το λάτρεψα...".
Με τον Άθλο πέρασα σε άλλη διάσταση, σε ένα παράλληλο σύμπαν. Σε ένα μαγικό, ονειρικό ταξίδι που μυρίζει μόνο ΕΛΛΑΔΑ.
Επίσης δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε μια από τις πιο αγαπημένες μου ηρωίδες βιβλίων, τη Δάφνη. Αυτό το κορίτσι που διψάει πάντα για γνώση, γίνεται μια αξιοζήλευτη γυναίκα. Μια γυναίκα που την έριξαν στα βαθιά και κολύμπησε μέχρι το τέλος. Χάνοντας κομμάτια από την ψυχή της και βρίσκοντας πάντα τη δύναμη να συνεχίσει για το καλό ΟΛΟΥ του κόσμου. Δεν σκέφτεται μόνο το δικό της όφελος, ρίχνεται στη μάχη δίνοντας όλο της το είναι, με κάθε κόστος. Χάνει και κερδίζει. Συναντά στην πορεία μοναδικούς, μυθικούς, απρόσμενους συνοδοιπόρους που αξίζουν να σταθούν στο πλάι της, γιατί είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Αυτό της ανιδιοτέλειας που πηγάζει μόνο από καρδιές που ξέρουν να αγαπούν με κάθε χτύπο, με κάθε ρανίδα αίματος!
Η αγαπημένη τριλογία των Δώδεκα τελείωσε και θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου.
Τρία υπέροχα ελληνικά βιβλία που τα συστήνω και σίγουρα θα ήθελα να διαβάσουν τα παιδιά μου!!!
Μύθος, Έρεβος και Άθλος.
Θα δανειστώ μια λέξη της συγγραφέως, του μοναδικού αυτού βιβλίο, Βίβιαν Φόρτη.
Έχω μείνει ενεά!
Όχι μόνο από έκπληξη, αλλά από το πλήθος και την ένταση των όσων ένιωσα διαβάζοντας τον ΑΘΛΟ. Νομίζω πως είχα μια μόνιμη ανατριχίλα. Από την πρώτη λέξη ως τη τελευταία.
Ήξερα πως θα είναι καλό, ήμουν σχεδόν σίγουρη πως δεν θα απογοητευτώ! Δεν περίμενα όμως πως θα ξεπεράσει σε τέτοιο βαθμό το Έρεβος (το 2ο βιβλίο της τριλογίας). Και αν θυμάμαι καλά αυτό που είχα γράψει για τα προηγούμενα βιβλία ήταν το εξής: "Τον Μύθο τον αγάπησα, το Έρεβος το λάτρεψα...".
Με τον Άθλο πέρασα σε άλλη διάσταση, σε ένα παράλληλο σύμπαν. Σε ένα μαγικό, ονειρικό ταξίδι που μυρίζει μόνο ΕΛΛΑΔΑ.
Επίσης δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε μια από τις πιο αγαπημένες μου ηρωίδες βιβλίων, τη Δάφνη. Αυτό το κορίτσι που διψάει πάντα για γνώση, γίνεται μια αξιοζήλευτη γυναίκα. Μια γυναίκα που την έριξαν στα βαθιά και κολύμπησε μέχρι το τέλος. Χάνοντας κομμάτια από την ψυχή της και βρίσκοντας πάντα τη δύναμη να συνεχίσει για το καλό ΟΛΟΥ του κόσμου. Δεν σκέφτεται μόνο το δικό της όφελος, ρίχνεται στη μάχη δίνοντας όλο της το είναι, με κάθε κόστος. Χάνει και κερδίζει. Συναντά στην πορεία μοναδικούς, μυθικούς, απρόσμενους συνοδοιπόρους που αξίζουν να σταθούν στο πλάι της, γιατί είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Αυτό της ανιδιοτέλειας που πηγάζει μόνο από καρδιές που ξέρουν να αγαπούν με κάθε χτύπο, με κάθε ρανίδα αίματος!
Η αγαπημένη τριλογία των Δώδεκα τελείωσε και θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου.
Τρία υπέροχα ελληνικά βιβλία που τα συστήνω και σίγουρα θα ήθελα να διαβάσουν τα παιδιά μου!!!
Μύθος, Έρεβος και Άθλος.
May 18, 2017
Για τον ''Άθλο'' μεμονωμένα έχουν ειπωθεί ήδη πολλά, οπότε δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω ένα λιτό σχόλιο για όλη την τριλογία των 12:
Σε μια χώρα με τόσο πλούσια μυθολογία όσο η Ελλάδα, είναι πραγματικά κρίμα να σπανίζουν τα μυθιστορήματα αυτού του είδους. Μιλάμε για ένα setting που είναι τόσο ενδιαφέρον, που δημιουργεί σχεδόν από μόνο του τις βάσεις για μια πολύ δυνατή ιστορία. Κι όταν υπάρχει και μια συγγραφέας όπως η κυρία Φόρτη που μπορεί και την απογειώνει, τότε το αποτέλεσμα φτάνει όντως σε δυσθεώρητα ύψη!!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν έρθει να μου μιλήσει ένας Νορβηγός, ένας Άγγλος ή ένας Ιρλανδός (τυχαία τα παραδείγματα), και μου πει ότι αυτός έχει διαβάσει τριψήφιο αριθμό σύγχρονων βιβλίων που σχετίζονται με τη δική του μυθολογία, κι εγώ του απαντήσω ότι στη βιβλιοθήκη μου έχω μόνο 4, (τρία της Βίβιαν Φόρτη καθώς και ''την Ωραιοτάτη και τις εννέα Μούσες'' της Ευαγγελίας Παπανίκου), τότε σίγουρα θα κοιταχτούμε παράξενα! Ενδεχομένως να νομίσει ότι απλά δεν ασχολούμαι με το είδος. Πώς να πιστέψει ότι οι Έλληνες δε γράφουμε για τη μυθολογία μας όταν όλοι οι λαοί του κόσμου την έχουν ξεσηκώσει;
Εύχομαι λοιπόν σύντομα και τα ελληνικά βιβλία να γίνουν περισσότερα. Και, φυσικά, το ίδιο ποιοτικά όσο και τα βιβλία που προανέφερα...
Σε μια χώρα με τόσο πλούσια μυθολογία όσο η Ελλάδα, είναι πραγματικά κρίμα να σπανίζουν τα μυθιστορήματα αυτού του είδους. Μιλάμε για ένα setting που είναι τόσο ενδιαφέρον, που δημιουργεί σχεδόν από μόνο του τις βάσεις για μια πολύ δυνατή ιστορία. Κι όταν υπάρχει και μια συγγραφέας όπως η κυρία Φόρτη που μπορεί και την απογειώνει, τότε το αποτέλεσμα φτάνει όντως σε δυσθεώρητα ύψη!!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν έρθει να μου μιλήσει ένας Νορβηγός, ένας Άγγλος ή ένας Ιρλανδός (τυχαία τα παραδείγματα), και μου πει ότι αυτός έχει διαβάσει τριψήφιο αριθμό σύγχρονων βιβλίων που σχετίζονται με τη δική του μυθολογία, κι εγώ του απαντήσω ότι στη βιβλιοθήκη μου έχω μόνο 4, (τρία της Βίβιαν Φόρτη καθώς και ''την Ωραιοτάτη και τις εννέα Μούσες'' της Ευαγγελίας Παπανίκου), τότε σίγουρα θα κοιταχτούμε παράξενα! Ενδεχομένως να νομίσει ότι απλά δεν ασχολούμαι με το είδος. Πώς να πιστέψει ότι οι Έλληνες δε γράφουμε για τη μυθολογία μας όταν όλοι οι λαοί του κόσμου την έχουν ξεσηκώσει;
Εύχομαι λοιπόν σύντομα και τα ελληνικά βιβλία να γίνουν περισσότερα. Και, φυσικά, το ίδιο ποιοτικά όσο και τα βιβλία που προανέφερα...
January 5, 2017
Το έχω διαβάσει από το καλοκαίρι, το έκανα μια επανάληψη μέσα στις γιορτές, αλλά αποφάσισα να μην γράψω νωρίτερα την άποψή μου γι' αυτό, παρά μονάχα αφού θα έμπαινε το 2017. Ήθελα το πρώτο μου review για φέτος ν' αφορά ένα βιβλίο που αγάπησα, μία σειρά που λάτρεψα στο σύνολο της, και κυρίως, που φέρει την υπογραφή ενός ανθρώπου που αγαπώ, σέβομαι και νοιάζομαι. Ξέρω πως μπορεί να μην είναι και πολύ "επαγγελματική" αυτή μου η τοποθέτηση, αλλά καμιά φορά δεν χρειάζεται και να είναι, όχι μόνο επειδή τα συναισθήματά σου είναι πιο έντονα από την "λογική" του "πρέπει", αλλά κι επειδή δεν σε νοιάζει να προσπαθήσεις να πείσεις πως δεν είσαι ελέφαντας. Η συγκεκριμένη περίπτωση, λοιπόν, είναι μία από αυτές.
Την τριλογία των "Δώδεκα" την λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, απ' όταν έπιασα τον "Μύθο" στα χέρια μου και ξεκίνησα να χάνομαι μέσα στην ιστορία της Δάφνης και του Φοίβου. Μετά ήρθε το "Έρεβος" και αν έπρεπε να περιγράψω με δύο λέξεις τι έκανε, θα ήταν αυτές: Με απογείωσε! Φτάνοντας στο τέλος της μακρόχρονης αυτής διαδρομής, η Βίβιαν Φόρτη είχε να φέρει εις πέρας έναν πολύ δύσκολο έργο, άθλο θα έλεγε κανείς -για να κάνω και λογοπαίγνιο με τον τίτλο του τρίτου και τελευταίου βιβλίου της. Να γράψει ένα βιβλίο, αν όχι καλύτερο, ισάξιο με τα προηγούμενα της σειράς, ρίχνοντας την αυλαία με τρόπο εντυπωσιακό, έτσι ώστε η ιστορία της, στο σύνολό της, να μείνει βαθιά χαραγμένη στην καρδιά και στο μυαλό των αναγνωστών της. Αυτό, λοιπόν, το πέτυχε και με το παραπάνω, χωρίς μάλιστα να διστάζει να μας ματώσει λίγο την καρδούλα. Τι εννοώ; Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως!
Η Βίβιαν Φόρτη αγαπάει του ήρωές της, πράγμα που είναι ξεκάθαρο διαβάζοντας τα βιβλία της, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τους συμπεριφέρεται με τη μητρική εκείνη τρυφερότητα που δημιουργεί γύρω τους μιας προστατευτική φούσκα. Αντίθετα, κάθε φορά, τους φέρνει αντιμέτωπους με όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, θέτει σε κίνδυνο της ζωή τους, τη συνείδησή τους, τα συναισθήματά τους, οδηγώντας τους σε μονοπάτια, οι διακλαδώσεις των οποίων μπορούν να τους φέρουν σε δεκάδες διαφορετικούς προορισμούς. Μπορεί να μην είναι πάντα ιδανικοί, μπορεί να μην είναι εκείνοι που λαχταρά η καρδιά τους να βρεθεί, είναι όμως οι μόνοι που έχουν να επιλέξουν. Και μέσα από κάθε τέτοιο ταξίδι, ο καθένας καλείται να κρίνει τον εαυτό τους, τις πράξεις του, τα λόγια που είπε και τις υποσχέσεις που δεν κράτησε, τα πάθη που επέτρεψε να τον παρασύρουν, τις στιγμές εκείνες που η προσωπική του ελευθερία θάφτηκε κάτω από τους κανόνες που ποτέ δεν θέλησε να υπακούσει.
Και ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ήρωες -ή και αντιήρωες, που καμιά φορά έχουν μεγαλύτερο σθένος και πάθος από τους πρώτους-, η Δάφνη, μια ηρωίδα -και σύγχρονη γυναίκα- πρότυπο, που δεν διστάζει ν' αγωνιστεί για τη ζωή της, που πάντα ακούει την καρδιά της, που πάντα επιζητά τη γνώση και την προσωπική της ολοκλήρωση και όλα αυτά, εν μέσω πολέμων πολέμων, σιδήρου και φωτιάς, εκεί που ακόμα και η αιωνιότητα απειλείται και η ισορροπία ανάμεσα στον κόσμο των θνητών και των αθανάτων είναι εύθραυστη. Η Δάφνη έχει καρδιά, έχει ψυχή, αλλά έχει και μυαλό, και ξέρει όλα αυτά να τα χρησιμοποιεί εκεί που χρειάζεται, αλλά και να τα ορίζει εκεί που πρέπει. Είναι η "εκλεκτή", όχι επειδή της κληροδοτήθηκε κάποιο αξίωμα, αλλά επειδή το κέρδισε με τον τρόπο που επέλεξε να ζήσει τη ζωή της, να τολμήσει, ν' αγαπήσει.
Υπάρχουν βιβλία -και ιστορίες κατ' επέκτασιν- που σκοπό έχουν απλά και μόνο να σε ψυχαγωγήσουν. Υπάρχουν κάποια άλλα, που μέσα από τα κείμενά τους, πέραν του να σου προσφέρουν στιγμές λογοτεχνικής απόλαυσης, έχουν να σε διδάξουν και κάτι. Αυτό ακριβώς είναι η τριλογία των "Δώδεκα", με τον "Άθλο" να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα από το "Έρεβος", που είναι το προσωπικό μου αγαπημένο, έστω κι αν η δράση του είναι κάπως πιο περιορισμένη, ίσως και λιγότερο σκληρή στην απόδοσή της, στοχευμένα τοποθετημένη, ωστόσο, εκεί που χρειάζεται και οι συνθήκες το απαιτούν. Θ' αγαπήσετε, θα πονέσετε, θα δακρύσετε, θα συγνικηθείτε, μα πάνω απ' όλα, θα θαυμάσετε, όχι τόσο το μεγαλείο της αγάπης, αλλά της ανθρώπινης δύναμης, της ανθρώπινης ψυχής, του πάθους για ελευθερία και γνώση. Βίβιαν... σ' ευχαριστώ για το ταξίδι αυτό, αν και μεταξύ μας, θα ήθελα λίγο ακόμα.
Την τριλογία των "Δώδεκα" την λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, απ' όταν έπιασα τον "Μύθο" στα χέρια μου και ξεκίνησα να χάνομαι μέσα στην ιστορία της Δάφνης και του Φοίβου. Μετά ήρθε το "Έρεβος" και αν έπρεπε να περιγράψω με δύο λέξεις τι έκανε, θα ήταν αυτές: Με απογείωσε! Φτάνοντας στο τέλος της μακρόχρονης αυτής διαδρομής, η Βίβιαν Φόρτη είχε να φέρει εις πέρας έναν πολύ δύσκολο έργο, άθλο θα έλεγε κανείς -για να κάνω και λογοπαίγνιο με τον τίτλο του τρίτου και τελευταίου βιβλίου της. Να γράψει ένα βιβλίο, αν όχι καλύτερο, ισάξιο με τα προηγούμενα της σειράς, ρίχνοντας την αυλαία με τρόπο εντυπωσιακό, έτσι ώστε η ιστορία της, στο σύνολό της, να μείνει βαθιά χαραγμένη στην καρδιά και στο μυαλό των αναγνωστών της. Αυτό, λοιπόν, το πέτυχε και με το παραπάνω, χωρίς μάλιστα να διστάζει να μας ματώσει λίγο την καρδούλα. Τι εννοώ; Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως!
Η Βίβιαν Φόρτη αγαπάει του ήρωές της, πράγμα που είναι ξεκάθαρο διαβάζοντας τα βιβλία της, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τους συμπεριφέρεται με τη μητρική εκείνη τρυφερότητα που δημιουργεί γύρω τους μιας προστατευτική φούσκα. Αντίθετα, κάθε φορά, τους φέρνει αντιμέτωπους με όλο και πιο δύσκολες καταστάσεις, θέτει σε κίνδυνο της ζωή τους, τη συνείδησή τους, τα συναισθήματά τους, οδηγώντας τους σε μονοπάτια, οι διακλαδώσεις των οποίων μπορούν να τους φέρουν σε δεκάδες διαφορετικούς προορισμούς. Μπορεί να μην είναι πάντα ιδανικοί, μπορεί να μην είναι εκείνοι που λαχταρά η καρδιά τους να βρεθεί, είναι όμως οι μόνοι που έχουν να επιλέξουν. Και μέσα από κάθε τέτοιο ταξίδι, ο καθένας καλείται να κρίνει τον εαυτό τους, τις πράξεις του, τα λόγια που είπε και τις υποσχέσεις που δεν κράτησε, τα πάθη που επέτρεψε να τον παρασύρουν, τις στιγμές εκείνες που η προσωπική του ελευθερία θάφτηκε κάτω από τους κανόνες που ποτέ δεν θέλησε να υπακούσει.
Και ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ήρωες -ή και αντιήρωες, που καμιά φορά έχουν μεγαλύτερο σθένος και πάθος από τους πρώτους-, η Δάφνη, μια ηρωίδα -και σύγχρονη γυναίκα- πρότυπο, που δεν διστάζει ν' αγωνιστεί για τη ζωή της, που πάντα ακούει την καρδιά της, που πάντα επιζητά τη γνώση και την προσωπική της ολοκλήρωση και όλα αυτά, εν μέσω πολέμων πολέμων, σιδήρου και φωτιάς, εκεί που ακόμα και η αιωνιότητα απειλείται και η ισορροπία ανάμεσα στον κόσμο των θνητών και των αθανάτων είναι εύθραυστη. Η Δάφνη έχει καρδιά, έχει ψυχή, αλλά έχει και μυαλό, και ξέρει όλα αυτά να τα χρησιμοποιεί εκεί που χρειάζεται, αλλά και να τα ορίζει εκεί που πρέπει. Είναι η "εκλεκτή", όχι επειδή της κληροδοτήθηκε κάποιο αξίωμα, αλλά επειδή το κέρδισε με τον τρόπο που επέλεξε να ζήσει τη ζωή της, να τολμήσει, ν' αγαπήσει.
Υπάρχουν βιβλία -και ιστορίες κατ' επέκτασιν- που σκοπό έχουν απλά και μόνο να σε ψυχαγωγήσουν. Υπάρχουν κάποια άλλα, που μέσα από τα κείμενά τους, πέραν του να σου προσφέρουν στιγμές λογοτεχνικής απόλαυσης, έχουν να σε διδάξουν και κάτι. Αυτό ακριβώς είναι η τριλογία των "Δώδεκα", με τον "Άθλο" να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα από το "Έρεβος", που είναι το προσωπικό μου αγαπημένο, έστω κι αν η δράση του είναι κάπως πιο περιορισμένη, ίσως και λιγότερο σκληρή στην απόδοσή της, στοχευμένα τοποθετημένη, ωστόσο, εκεί που χρειάζεται και οι συνθήκες το απαιτούν. Θ' αγαπήσετε, θα πονέσετε, θα δακρύσετε, θα συγνικηθείτε, μα πάνω απ' όλα, θα θαυμάσετε, όχι τόσο το μεγαλείο της αγάπης, αλλά της ανθρώπινης δύναμης, της ανθρώπινης ψυχής, του πάθους για ελευθερία και γνώση. Βίβιαν... σ' ευχαριστώ για το ταξίδι αυτό, αν και μεταξύ μας, θα ήθελα λίγο ακόμα.
April 25, 2017
Θεωρώ ότι το τέλος είναι κάπως απότομο. Ενώ από την αρχή το βιβλίο με καθήλωσε και δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου στο τέλος ήθελα κάτι ακόμη.
November 13, 2017
Ένα καταπληκτικό φινάλε σε μια φανταστική ιστορία...
Έχω μόνο δύο παράπονα, πρώτον τα λάθη στην επιμέλεια, κάποια συντακτικά και κάποια τονικά όπως το ποτέ που τονιζόταν πότε σχεδόν σε ολόκληρο το βιβλίο(ναι βγαίνει η γκρινιάρα από μέσα μου), εντάξει μικρό το κακό αλλά θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Το δεύτερο είναι δικό μου θέμα, ήθελα κι άλλο στο τέλος, ένα μεγαλύτερο φινάλε, 5-6 σελίδες ακόμα, ένα κάτι ρε παιδί μου.
Κατά τα άλλα λάτρεψα το βιβλίο, με έκανε να καρδιοχτυπώ και να παλεύω μαζί με τη Δάφνη, μια Δάφνη που αναλαμβάνει τα ηνία, που παλεύει για να σώσει αυτούς που αγαπάει αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, έχοντας την πίστη πως θα τα καταφέρει απλά και μόνο επειδή αυτοί που τη δίδαξαν πιστεύουν σε αυτή και ακολουθεί τις διδαχές τους. Με συγκίνησε το γράμμα του Άβαρι, αχ αυτά τα γράμματα σε αυτήν την τριλογία. Μου άρεσαν αφάνταστα τα κεφάλαια της Λήθης, οι θεοί ήταν παρόντες τη στιγμή που ήταν απόντες.
Και κλείνω με ένα απόσπασμα της εισαγωγής:
Έχω μόνο δύο παράπονα, πρώτον τα λάθη στην επιμέλεια, κάποια συντακτικά και κάποια τονικά όπως το ποτέ που τονιζόταν πότε σχεδόν σε ολόκληρο το βιβλίο(ναι βγαίνει η γκρινιάρα από μέσα μου), εντάξει μικρό το κακό αλλά θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Το δεύτερο είναι δικό μου θέμα, ήθελα κι άλλο στο τέλος, ένα μεγαλύτερο φινάλε, 5-6 σελίδες ακόμα, ένα κάτι ρε παιδί μου.
Κατά τα άλλα λάτρεψα το βιβλίο, με έκανε να καρδιοχτυπώ και να παλεύω μαζί με τη Δάφνη, μια Δάφνη που αναλαμβάνει τα ηνία, που παλεύει για να σώσει αυτούς που αγαπάει αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, έχοντας την πίστη πως θα τα καταφέρει απλά και μόνο επειδή αυτοί που τη δίδαξαν πιστεύουν σε αυτή και ακολουθεί τις διδαχές τους. Με συγκίνησε το γράμμα του Άβαρι, αχ αυτά τα γράμματα σε αυτήν την τριλογία. Μου άρεσαν αφάνταστα τα κεφάλαια της Λήθης, οι θεοί ήταν παρόντες τη στιγμή που ήταν απόντες.
Και κλείνω με ένα απόσπασμα της εισαγωγής:
"Η ανάγκη για Γνώση, η αναζήτηση της Αλήθειας πίσω από το Μύθο, η εναλλαγή του Φωτός και του Ερέβους, ο Άθλος του Ήρωα.
Ήρωας. Τι σημαίνει στην πραγματικότητα αυτή η λέξη; Και Άθλος; Μάθαμε για του άθλους στο σχολείο και μαζί με αυτούς μάθαμε για τους ήρωες που τους έφεραν εις πέρας. Τότε, τα ασφαλή και ανέφελα χρόνια, μέσα στη ζεστασιά του οικείου χώρου, με τη φωνή της καθηγήτριας στα αφτιά μας, όλα έμοιαζαν απλά, ευνόητα. Εννοείται πως ο ήρωας θα φέρει εις πέρας τον άθλο. Γεννήθηκε για να τον φέρει εις πέρας. Το είδε με τα μάτια της ψυχής του ο Τειρεσίας, το βεβαίωσε η Πυθία και αργότερα το κατέγραψαν οι σοφοί. Ο Θησέας, ο Ιάσονας, ο μακρινός μου πρόγονος, ο Ηρακλής.
Ήρωες. Λοιπόν, εκείνοι, ναι, ήταν ήρωες.
Αλίμονο όμως, σε αυτούς που καλούνται να γίνουν κάτι που δεν υπήρξαν ποτέ. Τότε, τίποτα δεν είναι ευνόητο και καμία προφητεία δεν ακούγεται σωστή. Άλλωστε, οι προφητείες τις οποίες θυμόμαστε είναι εκείνες που βγήκαν πραγματικές. Όλες τις άλλες τις έχουμε ξεχάσει."
July 22, 2017
Η συγγραφέας πετάει ένα κάρο infodump στα μούτρα σου με το καλημέρα χωρίς να έχει κάνει πρώτα τον αναγνώστη να γνωρίσει ή να ενδιαφερθεί για τους χαρακτήρες. Και λέγοντας γνωρίσει δεν εννοώ να μας αραδιάσει με άκομψους μονόλογους την ιστορία της ζωής τους, ούτε λέγοντας ενδιαφερθεί να τους στολίσει με χαμένες ατλαντίδες και αρχαίους πολέμους στους οποίους ήταν θεατές. Εννοώ να μας δείξει ποιοι είναι, πως ζούνε, τι προσωπικότητα έχουν, και τα σχετικά. Η εισαγωγή τους αφήνει χάρτινους, μόνο ένα όνομα και έναν τίτλο, προσπαθεί να σου κρατήσει το ενδιαφέρον αναφέροντας κουλ πράματα στο παρασκήνιο, και πετάει και μια σκηνή σεξ έτσι για να λέμε ότι είναι ερωτευμένοι. Αχ τι ωραία, τώρα σίγουρα θα ενδιαφερθώ για κάποιους που μόλις γνώρισα, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον σαν προσωπικότητες και όλα αφορούνε μια χιλιοειπωμένη φάση με την Ατλαντίδα.
Η πλοκή δεν είναι καν πλοκή. Είναι ένα συνονθύλευμα από την Ελληνική μυθολογία και ιστορία, με την Δάφνη να επισκέπτεται μύθους και θρύλους και να έχει χαζοχαρούμενες περιπετιούλες μαζί τους, κυρίως μιλώντας και γελώντας. Δεν διαβάζεις μια ιστορία που στέκει στα πόδια της αλλά fan fiction ουσιαστικά, όπου η πρωταγωνίστρια είναι προφανώς η συγγραφέας να μπαίνει σε ένα παραμύθι και να παίζει παιχνίδια με τους φανταστικούς ήρωες την παιδικής την ηλικίας. Όλα περνάνε γρήγορα και αδιάφορα, μιας που το μόνο της μέλημα ήταν να πει στις φίλες της να ζηλέψουν.
«Αχ καλέ, κοιτάξτε, πήγα στον Όλυμπο και γνώρισα τον Ηρακλή, και βγάλαμε selfie, και ανταλλάξαμε κινητά, και μετά πήγαμε σε μια μάχη και σουπερ γουάου, να ζηλεύετε.»
� Ναι, μάλιστα, πολύ ωραία, το έβγαλες το άχτι σου, τσούπρα μου. Εμάς τι μας τυραννάς τώρα με τα κολλήματά σου; Αυτή η ιστορία ανήκει σε κάποιο σάητ για fan fiction, όχι στα ράφια βιβλιοπωλείων να δίνει άσχημη εικόνα στην ελληνική μυθολογία και τους συγγραφείς του φανταστικού γενικότερα. Και να το αναφέρω κι αυτό, η σειρά Percy Jackson and the Olympians είναι σε παρόμοια φάση αλλά εκείνη είναι τουλάχιστον σε φάση Χάρυ Πόττερ. Μπαίνει στον κόπο να σπαταλήσει κάποιο χρόνο στο να μάθεις τους χαρακτήρες πριν σου πετάξει τα χιλιοειπωμένα από ελληνική μυθολογία. Εσύ ούτε που μπήκες στον κόπο να το κάνεις αυτό, αράδιαζες όλη σου την νοσηρή φαντασία χωρίς να σκιαγραφήσεις κάποιον πέρα από το αρχέτυπό του.
Οπότε για να τελειώνουμε, αυτό το βιβλίο δεν το διαβάζεις για την πλοκή ή τους χαρακτήρες. Το διαβάζεις σαν empowerment fantasy που λεν στα εγκλέζικα. Το διαβάζουνε αυτοί που έχουνε κάβλες με την Ελλάδα και την μυθολογία και χαίρονται που ακούνε αναφορές σε ονόματα που γουστάρουν.
«Α, πς, Όλυμπος, πωπω, Ηρακλής, αχ βαχ Ατλαντίδα!»
Self indulgence στο μάξιμουμ. Σαν εκείνα τα σάπια light novels από Ιαπωνία που κάτι χαμένα κορμιά τηλεμεταφέρονται σε μαγικούς κόσμους όπου είναι οι εκλεκτοί και όλες οι χαζογκόμενες τους γουστάρουν, και τα ανθρώπινα υποκείμενα που τα διαβάζουν τα αποκαλούνε αριστουργήματα επειδή τους χαϊδεύουν τον κάβαλο των απωθημένων τους. Απλά απαράδεκτο.
Η πλοκή δεν είναι καν πλοκή. Είναι ένα συνονθύλευμα από την Ελληνική μυθολογία και ιστορία, με την Δάφνη να επισκέπτεται μύθους και θρύλους και να έχει χαζοχαρούμενες περιπετιούλες μαζί τους, κυρίως μιλώντας και γελώντας. Δεν διαβάζεις μια ιστορία που στέκει στα πόδια της αλλά fan fiction ουσιαστικά, όπου η πρωταγωνίστρια είναι προφανώς η συγγραφέας να μπαίνει σε ένα παραμύθι και να παίζει παιχνίδια με τους φανταστικούς ήρωες την παιδικής την ηλικίας. Όλα περνάνε γρήγορα και αδιάφορα, μιας που το μόνο της μέλημα ήταν να πει στις φίλες της να ζηλέψουν.
«Αχ καλέ, κοιτάξτε, πήγα στον Όλυμπο και γνώρισα τον Ηρακλή, και βγάλαμε selfie, και ανταλλάξαμε κινητά, και μετά πήγαμε σε μια μάχη και σουπερ γουάου, να ζηλεύετε.»
� Ναι, μάλιστα, πολύ ωραία, το έβγαλες το άχτι σου, τσούπρα μου. Εμάς τι μας τυραννάς τώρα με τα κολλήματά σου; Αυτή η ιστορία ανήκει σε κάποιο σάητ για fan fiction, όχι στα ράφια βιβλιοπωλείων να δίνει άσχημη εικόνα στην ελληνική μυθολογία και τους συγγραφείς του φανταστικού γενικότερα. Και να το αναφέρω κι αυτό, η σειρά Percy Jackson and the Olympians είναι σε παρόμοια φάση αλλά εκείνη είναι τουλάχιστον σε φάση Χάρυ Πόττερ. Μπαίνει στον κόπο να σπαταλήσει κάποιο χρόνο στο να μάθεις τους χαρακτήρες πριν σου πετάξει τα χιλιοειπωμένα από ελληνική μυθολογία. Εσύ ούτε που μπήκες στον κόπο να το κάνεις αυτό, αράδιαζες όλη σου την νοσηρή φαντασία χωρίς να σκιαγραφήσεις κάποιον πέρα από το αρχέτυπό του.
Οπότε για να τελειώνουμε, αυτό το βιβλίο δεν το διαβάζεις για την πλοκή ή τους χαρακτήρες. Το διαβάζεις σαν empowerment fantasy που λεν στα εγκλέζικα. Το διαβάζουνε αυτοί που έχουνε κάβλες με την Ελλάδα και την μυθολογία και χαίρονται που ακούνε αναφορές σε ονόματα που γουστάρουν.
«Α, πς, Όλυμπος, πωπω, Ηρακλής, αχ βαχ Ατλαντίδα!»
Self indulgence στο μάξιμουμ. Σαν εκείνα τα σάπια light novels από Ιαπωνία που κάτι χαμένα κορμιά τηλεμεταφέρονται σε μαγικούς κόσμους όπου είναι οι εκλεκτοί και όλες οι χαζογκόμενες τους γουστάρουν, και τα ανθρώπινα υποκείμενα που τα διαβάζουν τα αποκαλούνε αριστουργήματα επειδή τους χαϊδεύουν τον κάβαλο των απωθημένων τους. Απλά απαράδεκτο.
May 16, 2020
ΒΙΒΙΑΝ ΦΟΡΤΗ - Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΩΝ 12
Μύθος - Έρεβος - Άθλος
Η Δάφνη είναι μία δευτεροετής φοιτήτρια στην Αμερική που κάνει το ``λάθος`` και ερωτεύεται έναν καθηγητή της τον Φοίβο.
Μήπως σας λέει κάτι αυτό το δίδυμο, Φοίβος-Δάφνη;
Ναι σωστά μαντέψατε, πρόκειται για την γνωστή ιστορία αγάπης του θεού Απόλλωνα και της θνητής Δάφνης. Ο έρωτάς τους παραμυθένιος αλλά για να ολοκληρωθεί και το κυριότερο για να κρατήσει θα πρέπει η Δάφνη να γίνει μία από την γενιά των Ολυμπίων, να γίνει και αυτή μια αθάνατη! Και κάπως έτσι ξεκινά ένα ταξίδι μύησης, έρωτα, κίνδυνων και περιπέτειας που θα μας παρασύρει σε έναν μυθικό κόσμο, αλλά στην σύγχρονη εποχή. Στην εξέλιξη της ιστορίας εκτός από τα στοιχεία που συναντάμε σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας (π.χ. το άρμα του Απόλλωνα είναι μια ιπτάμενη πολεμική μηχανή), θα μάθουμε τον τρόπο ζωής, καθώς και τα ήθη και έθιμα των αρχαίων προγόνων μας. Θα δούμε επίσης πόσα μα πόσα κοινά στοιχεία είχε η θρησκεία τους με την δική μας Ορθόδοξη και εδώ να επισημάνω ότι δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή ,ούτε μία λέξη και στα 3 βιβλία που να προσβάλει ή να αμφισβητεί την πίστη μας.
Θα μάθουμε για μυθικά πλάσματα, για μέρη λατρείας εκείνης της εποχής και θα γνωρίσουμε τους 12 θεούς του Ολύμπου καθώς και πολλά από τα παιδιά τους ταυτόχρονα με την περιπέτεια που θα ζει η Δάφνη και εμείς μαζί της.
Η γραφή είναι υπέροχη με σωστές περιγραφές τοπίων και Ναών, η ιστορία σε πηγαίνει μόνο μπροστά και σε όλη την διάρκεια των 3 βιβλίων θα διαπιστώσεις ότι σε οποιαδήποτε αναφορά και αν γίνει στους αρχαίους προγόνους μας, πρώτα έχει γίνει λεπτομερής και σοβαρή έρευνα από την συγγραφέα.
Το πρώτο βιβλίο (Μύθος) είναι εκπληκτικό και ένα από αυτά που πρέπει να διαβάσουμε όλοι μας ,το δεύτερο (Έρεβος) προσωπικά το βρήκα βαρετό γιατί ασχολείται πάρα πολύ με τα μυστήρια των αρχαίων με αποτέλεσμα να θυμίζει εγκυκλοπαίδεια και το τρίτο ενώ ξεκινά κάπως μουδιασμένα από τα 2/3 και μετά γίνεται μοναδικό.
Μύθος - Έρεβος - Άθλος
Η Δάφνη είναι μία δευτεροετής φοιτήτρια στην Αμερική που κάνει το ``λάθος`` και ερωτεύεται έναν καθηγητή της τον Φοίβο.
Μήπως σας λέει κάτι αυτό το δίδυμο, Φοίβος-Δάφνη;
Ναι σωστά μαντέψατε, πρόκειται για την γνωστή ιστορία αγάπης του θεού Απόλλωνα και της θνητής Δάφνης. Ο έρωτάς τους παραμυθένιος αλλά για να ολοκληρωθεί και το κυριότερο για να κρατήσει θα πρέπει η Δάφνη να γίνει μία από την γενιά των Ολυμπίων, να γίνει και αυτή μια αθάνατη! Και κάπως έτσι ξεκινά ένα ταξίδι μύησης, έρωτα, κίνδυνων και περιπέτειας που θα μας παρασύρει σε έναν μυθικό κόσμο, αλλά στην σύγχρονη εποχή. Στην εξέλιξη της ιστορίας εκτός από τα στοιχεία που συναντάμε σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας (π.χ. το άρμα του Απόλλωνα είναι μια ιπτάμενη πολεμική μηχανή), θα μάθουμε τον τρόπο ζωής, καθώς και τα ήθη και έθιμα των αρχαίων προγόνων μας. Θα δούμε επίσης πόσα μα πόσα κοινά στοιχεία είχε η θρησκεία τους με την δική μας Ορθόδοξη και εδώ να επισημάνω ότι δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή ,ούτε μία λέξη και στα 3 βιβλία που να προσβάλει ή να αμφισβητεί την πίστη μας.
Θα μάθουμε για μυθικά πλάσματα, για μέρη λατρείας εκείνης της εποχής και θα γνωρίσουμε τους 12 θεούς του Ολύμπου καθώς και πολλά από τα παιδιά τους ταυτόχρονα με την περιπέτεια που θα ζει η Δάφνη και εμείς μαζί της.
Η γραφή είναι υπέροχη με σωστές περιγραφές τοπίων και Ναών, η ιστορία σε πηγαίνει μόνο μπροστά και σε όλη την διάρκεια των 3 βιβλίων θα διαπιστώσεις ότι σε οποιαδήποτε αναφορά και αν γίνει στους αρχαίους προγόνους μας, πρώτα έχει γίνει λεπτομερής και σοβαρή έρευνα από την συγγραφέα.
Το πρώτο βιβλίο (Μύθος) είναι εκπληκτικό και ένα από αυτά που πρέπει να διαβάσουμε όλοι μας ,το δεύτερο (Έρεβος) προσωπικά το βρήκα βαρετό γιατί ασχολείται πάρα πολύ με τα μυστήρια των αρχαίων με αποτέλεσμα να θυμίζει εγκυκλοπαίδεια και το τρίτο ενώ ξεκινά κάπως μουδιασμένα από τα 2/3 και μετά γίνεται μοναδικό.
March 7, 2018
Another disaster disturbs the world of the Twelve and consequently Dafne's life. Eternal secrets are endangered to be revealed and Dafne has to be trained by her teacher once again to try and restore the balance in all words. Faced with even more challenging duties, she struggles with family drama, self-doubting, suffering, and mythical creatures. A wonderful ending to the trilogy of the Twelve.
I want to thank personally the author for her outstanding talent in writing, and the books she gifted us with, which have played a guiding role in my life
I want to thank personally the author for her outstanding talent in writing, and the books she gifted us with, which have played a guiding role in my life
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.