What do you think?
Rate this book
Τώα να δούμε εσείς τι θα κάνετε
Η Κατερίνα Γώγου (1940-1993), εκτός από τη μεγάλη πορεία της στο θέατρο και στον κινηματογράφο, χάραξε και μια σημαντική τροχιά στην νεοελληνική ποίηση, κατορθώνοντας να περάσει στο συλλογικό επίπεδο τις αγωνίες της προσωπικής διαδρομής της στην τέχνη και τη ζωή. Η βαθιά πολιτική στάση της, η αναρχική της διάθεση, η περιθωριακή συνείδησή της και οι κοινωνικές ανησυχίες της διαπερνούν ολόκληρη την ποιητική της παραγωγή, που ξεκίνησε το 1978 και ολοκληρώθηκε το 2002, με τη μεταθανάτια έκδοση του Με λένε Οδύσσεια.
Στον τόμο Τώα να δούμε εσείς τι θα κάνετε συγκεντρώνεται για πρώτη φορά το σύνολο του ποιητικού έργου της: οι συλλογές Τρία κλικ αριστερά, Ιδιώνυμο, Το ξύλινο παλτό, Απόντες, Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών και Νόστος, που εκδόθηκαν πριν από το 1993, καθώς και το μεταγενέστερο Με λένε Οδύσσεια, στο οποίο είχαν συμπεριληφθεί αδημοσίευτα ποιήματά της, δακτυλόγραφες ή χειρόγραφες σημειώσεις της με ημερολογιακή πρόθεση, κάποιες ενάρξεις εξιστορήσεων και τρεις παραλλαγές δικών της σεναρίων.
Ένα βιβλίο που απευθύνεται τόσο στους λάτρεις της ποίησης της Κατερίνας Γώγου όσο και στους αμύητους αναγνώστες που επιθυμούν να αποκτήσουν σφαιρική εικόνα του σημαντικού της έργου.
ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Η ζωή μας είναι σουγιαδιές
Κι εδώ
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Θέλω να κουβεντιάσω σ' ένα καφενείο
Σου λέω, ρε Νίκο, πως κανένας δεν είναι σιγουρεμένος
Νέους!
Αυτός εκεί
Οι δρόμοι ανοιχτοί
Τροίας 35α
Η καταγωγή της οικογένειας
Ετών 9
Πόσο όμορφη είσαι, καλή μου
Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες
Καλημέρα, γιατρέ μου
Συνέλευση
Νανούισμα
Τα 4 σημεία του ορίζοντα
Θολούα
Όχι. Όχι, μωρέ. Δεν έχω κανένα παράπονο
Μισθωτή εργασία - κεφάλαιο
25 Μαΐου
Η ελευθερία μου είναι στις σόλες
Ένας ολοστρόγγυλος μαγιάτικος ήλιος
Κοίτα πώς χάνονται οι δρόμοι
Τα σύνορα της πατρίδας μου αρχίζουνε
Με το κεφάλι θρύψαλα
Είμαι εγώ!
Σαν σκύλος κρυώνω
Είμαι ένας βλάκας
Πόσο νωρίς φεύγει το φως απ' τη ζωή μας, αδερφέ μου
Σάπια. / Σάπια θέματα / μουχλιασμένοι τόμοι
Να δώσεις μια και να βγεις όξω απ' την πόρτα
Άνοιξα τσακ! απότομα τα μάτια μου απ' τη φασαρία
Ώρε φιλάρα!
...τραλαλάμ... τραλαλάμ τι ώρα να 'ναι
Πετώντας αργά πάνω απ' τις στέγες
Ν. Υόρκη
Είπανε για κείνο τον αρχάγγελο
Αν καμιά φορά με πιάσεις να λέω ψέματα
Η λιτανεία έρχεται από πέρα
Κίνηση δημοκρατικών γυναικών
Κανείς δεν θα γλυτώσει
Ο Γιάννης μου 'πε
Είναι επειδή ήμασταν παρέα με το παιδί
Κάτω, μωρέ!
Πάει. Αυτό ήταν
Η μοναξιά
Έτσι και πω
σημείωμα της άλλης ημέρας
Έλα να σου πω...
Πάρε με, ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ μου
Είναι επικίνδυνη
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
Είναι αργά τώρα. Κοντεύει 3 τη νύχτα
Θα 'ρθει καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα
ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΛΤΟ
Κάθομαι και γράφω
Πάνω μου θα περάσουνε
Οι φήμες λένε
Καμιά φορά τύχαινε - τώρα πάνε κι αυτά
Η αστική άμαξα δεν σταματούσε με κανέναν καιρό
Έκθεσις αυτοψίας 2.11.75
Σάββατο να 'ναι ή Κυριακή
αυτές οι μέρες μοιάζουν
Είναι κάτι
Λαδερά στο πλαστικό Ακομινάτου
Τι πληκτικό καλοκαίρι κι αυτό
Άσπρη είναι η αρία φυλή
Τώα
Τώα
Κι όταν αρχίζει να στάζει ξανά
Μέσα απ' την παρακαμπτήρια ομίχλη συμμορία
Σ' όσους σπάσανε, Σ' όσους κρατάνε
Στους ίδιους
Καταστολή
Πολλές νυχτιές όταν ζούσα
ΣιӬπή
Εδώ που έφτασα Εδώ
Ήχοι τώρα
Πεπατώ
Σουρουπώνει έτσι
ΑΠΟΝΤΕΣ
Μούσα της Νύχτας
Και εκ του καπνού εξήλθαν ακρίδες εις την γην
Και στον ουρανό ένας νεκρός ταξιδεύει
Λυπημένες μητέρες στα σούπερ μάρκετ
Πώς με κοιτάζει έτσι
Πίσω από γαλακτερό αέρα πηχτό
Όταν τα κτήρια γίνονται ελαστικά μπλε κι ο ήλιος
Θα μπορούσε να 'ταν και πιο χλομή
Το πλοίο με τη μεσίστια έχει περάσει το μισό
Αμίλητη κύκνος διασχίζω της πόλης τα νερά
Άγιος Βερνάρδος
- Όσοι - από εκείνο - το σπάνιο είδος ανθρώπων -
Σόνια
Θα 'ρθουν
13 Κυριακή. Ιανουάριος '85. Πως σε λένε;
Σπουδή
Είκοσι ενός ετών ο Πρίγκιπας
Καμιά φορά
"Αφασική" η ομιλία μου
Αόριστος - Τετελεσμένος μέλλων
Δεν μένει κανείς σ' αυτή την πόλη! Δεν μένει κανείς;
Ο ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΠΑΓΩΜΕΝΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ
Το σπίτι μου όσο το άνοιγμα
Κι ανυπόδετη κι άρρωστη γύρναγα
Και τα 'παιρνα να μη λυπήσω τους ανθρώπους
Και ήρθε -και χάμω- στα γόνατα έπεσα
Κι όσο νερό έβγαλα
Κι όταν τα μάτια άνοιξα
Νύχτωνε στον ουρανό
Μπορεί δίκαια
Τώα
Εσύ!
ΜΗ!
Στάθηκα πεσμένη εκεί
Υπνωτισμένη ξάπλωσα
Α
Πασάλειψαν τα μούτρα μου
Σκηνή 35
Δέντρο ήμουνα κι έσπασα
Ρίζα με λένε τώρα
Το χρώμα μου
Η αφή μου
Ο ήχος μου συνέχεια
Και ήρθανε και λειώσανε
Ποτέ πια!
Η ζωή μου που λέτε, παιδιά
Μια νύχτα λοιπόν
που το φεγγάρι είχε κατέβει πολύ χαμηλά
Έπεπε
Έτρεξα λοιπόν γρήγορα γρήγορα
...για να ακριβολογώ
Με βάραινε και το παλτό
Και φαίνεται
Άτιτλο
Ποιος είναι ο λόγος της ποίησης
Τρομοκρατία: Εξουσιάζω δια της
(Αέρας σήκωσε
Η πόλις είχεν
...........................
Μια μέρα λοιπόν
ΝΟΣΤΟΣ
ΜΕ ΛΕΝΕ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΜΙΚΡΑ ΠΕΖΑ ΓΙΑ...
ΣΕΝΑΡΙΑ
ΦΥΛΛΑ ΣΑΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
Στον τόμο Τώα να δούμε εσείς τι θα κάνετε συγκεντρώνεται για πρώτη φορά το σύνολο του ποιητικού έργου της: οι συλλογές Τρία κλικ αριστερά, Ιδιώνυμο, Το ξύλινο παλτό, Απόντες, Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών και Νόστος, που εκδόθηκαν πριν από το 1993, καθώς και το μεταγενέστερο Με λένε Οδύσσεια, στο οποίο είχαν συμπεριληφθεί αδημοσίευτα ποιήματά της, δακτυλόγραφες ή χειρόγραφες σημειώσεις της με ημερολογιακή πρόθεση, κάποιες ενάρξεις εξιστορήσεων και τρεις παραλλαγές δικών της σεναρίων.
Ένα βιβλίο που απευθύνεται τόσο στους λάτρεις της ποίησης της Κατερίνας Γώγου όσο και στους αμύητους αναγνώστες που επιθυμούν να αποκτήσουν σφαιρική εικόνα του σημαντικού της έργου.
ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Η ζωή μας είναι σουγιαδιές
Κι εδώ
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Θέλω να κουβεντιάσω σ' ένα καφενείο
Σου λέω, ρε Νίκο, πως κανένας δεν είναι σιγουρεμένος
Νέους!
Αυτός εκεί
Οι δρόμοι ανοιχτοί
Τροίας 35α
Η καταγωγή της οικογένειας
Ετών 9
Πόσο όμορφη είσαι, καλή μου
Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες
Καλημέρα, γιατρέ μου
Συνέλευση
Νανούισμα
Τα 4 σημεία του ορίζοντα
Θολούα
Όχι. Όχι, μωρέ. Δεν έχω κανένα παράπονο
Μισθωτή εργασία - κεφάλαιο
25 Μαΐου
Η ελευθερία μου είναι στις σόλες
Ένας ολοστρόγγυλος μαγιάτικος ήλιος
Κοίτα πώς χάνονται οι δρόμοι
Τα σύνορα της πατρίδας μου αρχίζουνε
Με το κεφάλι θρύψαλα
Είμαι εγώ!
Σαν σκύλος κρυώνω
Είμαι ένας βλάκας
Πόσο νωρίς φεύγει το φως απ' τη ζωή μας, αδερφέ μου
Σάπια. / Σάπια θέματα / μουχλιασμένοι τόμοι
Να δώσεις μια και να βγεις όξω απ' την πόρτα
Άνοιξα τσακ! απότομα τα μάτια μου απ' τη φασαρία
Ώρε φιλάρα!
...τραλαλάμ... τραλαλάμ τι ώρα να 'ναι
Πετώντας αργά πάνω απ' τις στέγες
Ν. Υόρκη
Είπανε για κείνο τον αρχάγγελο
Αν καμιά φορά με πιάσεις να λέω ψέματα
Η λιτανεία έρχεται από πέρα
Κίνηση δημοκρατικών γυναικών
Κανείς δεν θα γλυτώσει
Ο Γιάννης μου 'πε
Είναι επειδή ήμασταν παρέα με το παιδί
Κάτω, μωρέ!
Πάει. Αυτό ήταν
Η μοναξιά
Έτσι και πω
σημείωμα της άλλης ημέρας
Έλα να σου πω...
Πάρε με, ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ μου
Είναι επικίνδυνη
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
Είναι αργά τώρα. Κοντεύει 3 τη νύχτα
Θα 'ρθει καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα
ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΛΤΟ
Κάθομαι και γράφω
Πάνω μου θα περάσουνε
Οι φήμες λένε
Καμιά φορά τύχαινε - τώρα πάνε κι αυτά
Η αστική άμαξα δεν σταματούσε με κανέναν καιρό
Έκθεσις αυτοψίας 2.11.75
Σάββατο να 'ναι ή Κυριακή
αυτές οι μέρες μοιάζουν
Είναι κάτι
Λαδερά στο πλαστικό Ακομινάτου
Τι πληκτικό καλοκαίρι κι αυτό
Άσπρη είναι η αρία φυλή
Τώα
Τώα
Κι όταν αρχίζει να στάζει ξανά
Μέσα απ' την παρακαμπτήρια ομίχλη συμμορία
Σ' όσους σπάσανε, Σ' όσους κρατάνε
Στους ίδιους
Καταστολή
Πολλές νυχτιές όταν ζούσα
ΣιӬπή
Εδώ που έφτασα Εδώ
Ήχοι τώρα
Πεπατώ
Σουρουπώνει έτσι
ΑΠΟΝΤΕΣ
Μούσα της Νύχτας
Και εκ του καπνού εξήλθαν ακρίδες εις την γην
Και στον ουρανό ένας νεκρός ταξιδεύει
Λυπημένες μητέρες στα σούπερ μάρκετ
Πώς με κοιτάζει έτσι
Πίσω από γαλακτερό αέρα πηχτό
Όταν τα κτήρια γίνονται ελαστικά μπλε κι ο ήλιος
Θα μπορούσε να 'ταν και πιο χλομή
Το πλοίο με τη μεσίστια έχει περάσει το μισό
Αμίλητη κύκνος διασχίζω της πόλης τα νερά
Άγιος Βερνάρδος
- Όσοι - από εκείνο - το σπάνιο είδος ανθρώπων -
Σόνια
Θα 'ρθουν
13 Κυριακή. Ιανουάριος '85. Πως σε λένε;
Σπουδή
Είκοσι ενός ετών ο Πρίγκιπας
Καμιά φορά
"Αφασική" η ομιλία μου
Αόριστος - Τετελεσμένος μέλλων
Δεν μένει κανείς σ' αυτή την πόλη! Δεν μένει κανείς;
Ο ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΠΑΓΩΜΕΝΩΝ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ
Το σπίτι μου όσο το άνοιγμα
Κι ανυπόδετη κι άρρωστη γύρναγα
Και τα 'παιρνα να μη λυπήσω τους ανθρώπους
Και ήρθε -και χάμω- στα γόνατα έπεσα
Κι όσο νερό έβγαλα
Κι όταν τα μάτια άνοιξα
Νύχτωνε στον ουρανό
Μπορεί δίκαια
Τώα
Εσύ!
ΜΗ!
Στάθηκα πεσμένη εκεί
Υπνωτισμένη ξάπλωσα
Α
Πασάλειψαν τα μούτρα μου
Σκηνή 35
Δέντρο ήμουνα κι έσπασα
Ρίζα με λένε τώρα
Το χρώμα μου
Η αφή μου
Ο ήχος μου συνέχεια
Και ήρθανε και λειώσανε
Ποτέ πια!
Η ζωή μου που λέτε, παιδιά
Μια νύχτα λοιπόν
που το φεγγάρι είχε κατέβει πολύ χαμηλά
Έπεπε
Έτρεξα λοιπόν γρήγορα γρήγορα
...για να ακριβολογώ
Με βάραινε και το παλτό
Και φαίνεται
Άτιτλο
Ποιος είναι ο λόγος της ποίησης
Τρομοκρατία: Εξουσιάζω δια της
(Αέρας σήκωσε
Η πόλις είχεν
...........................
Μια μέρα λοιπόν
ΝΟΣΤΟΣ
ΜΕ ΛΕΝΕ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΜΙΚΡΑ ΠΕΖΑ ΓΙΑ...
ΣΕΝΑΡΙΑ
ΦΥΛΛΑ ΣΑΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
304 pages, Paperback
First published April 8, 2013
32 people are currently reading
315 people want to read
About the author
Κατερίνα Γώγου
10books25followersΗ Κατερίνα Γώγου (English: ) γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουνίου το 1940. Από μικρή δούλεψε σαν ηθοποιός στο θέατρο και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φίλμς. Παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσιο και απέκτησαν μια κόρη, την Μυρτώ.
Το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα ήταν το "Τρία κλικ αριστερά" και βγήκε το 1978. Έβγαλε επίσης τα βιβλία "Ιδιώνυμο"(1980)," Το ξύλινο παλτό" (1982), "Απόντες" (1986)," Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών"(1988), "Νόστος" (1990) και "Με λένε Οδύσσεια" (2002, μεταθανάτια έκδοση).
Αυτοκτόνησε στις 3 Οκτώβρη του 1993 με χάπια σε ηλικία 53 χρονών.
Το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα ήταν το "Τρία κλικ αριστερά" και βγήκε το 1978. Έβγαλε επίσης τα βιβλία "Ιδιώνυμο"(1980)," Το ξύλινο παλτό" (1982), "Απόντες" (1986)," Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών"(1988), "Νόστος" (1990) και "Με λένε Οδύσσεια" (2002, μεταθανάτια έκδοση).
Αυτοκτόνησε στις 3 Οκτώβρη του 1993 με χάπια σε ηλικία 53 χρονών.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 22 of 22 reviews
June 18, 2017
Θα ρθει καιρός που θ� αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία .
Θυμάσαι,Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
Που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα-μην κλαις Εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου θα ρθει καιρός
Που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
Δε θα βγαίνουν στην τύχη.
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
Με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
Δε θα μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι-σκέψου! Θα μιλάνε με χρώματα και άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
Λέξεις και έννοιες σαν αυτές
Αποσάμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέδος-εξευτελισμός
Για το μάθημα της ιστορίας
Είναι, Μαρία-δε θέλω να λέω ψέμματα-
Δύσκολοι καιροί.
Δεν ξέρω-Μην περιμένεις και από μένα πολλά-
Τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
Και απ� όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!!
Παρ� όλα αυτά, Μαρία
Το ελπίζω και το εύχομαι Κατερίνα
Να το θυμάσαι Μαρία .
Θυμάσαι,Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
Που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα-μην κλαις Εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου θα ρθει καιρός
Που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
Δε θα βγαίνουν στην τύχη.
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
Με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
Δε θα μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι-σκέψου! Θα μιλάνε με χρώματα και άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
Λέξεις και έννοιες σαν αυτές
Αποσάμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέδος-εξευτελισμός
Για το μάθημα της ιστορίας
Είναι, Μαρία-δε θέλω να λέω ψέμματα-
Δύσκολοι καιροί.
Δεν ξέρω-Μην περιμένεις και από μένα πολλά-
Τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
Και απ� όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!!
Παρ� όλα αυτά, Μαρία
Το ελπίζω και το εύχομαι Κατερίνα
September 6, 2019
Ανέκαθεν είχα μία αδυναμία στην Γώγου και κατά καιρούς διάβαζα διάσπαρτα τα ποιήματά της. Φέτος όμως κάτι με παρακίνησε να μελετήσω όλο το έργο της από την αρχή. Ξεκίνησα, κάπως ανορθόδοξα είναι η αλήθεια, από το βιβλίο «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του» από εκδόσεις Καστανιώτη, στο οποίο είναι συγκεντρωμένες συνεντεύξεις και κείμενα που μιλούν για την ίδια, την ζωή και το έργο της. Αυτό το βιβλίο με έκανε να δεθώ με κάποιο τρόπο με την Γώγου και μου έδωσε την ώθηση που χρειαζόμουν για να διαβάσω, ξανά ή για πρώτη φορά, τα ποιήματα της κάτι που με οδήγησε στο «Τώα να δούμε εσείς τι θα κάνετε» του Καστανιώτη.
Σε αυτό το κείμενο δεν πρόκειται να κάνω κάποια περισπούδαστη ανάλυση των ποιημάτων της, δεν έχω άλλωστε τις απαραίτητες γνώσεις για κάτι τέτοιο. Θα προσπαθήσω όμως να μιλήσω για αυτή την γυναίκα, όπως κατάφερε κι εκείνη να μιλήσει μαζί μου όλο αυτό το καλοκαίρι.
Ξεκινώντας να διαβάζω τα ποιήματα της με την χρονολογική σειρά της έκδοσής τους ,ένιωθα αρχικά τον παλμό της επαναστατικής διάθεσης που κάλπαζε μέσα της. Ακόμα και σήμερα, που κάποια από αυτά τα ποιήματα μπορεί να φαντάζουν παλιακά και περσινά-ξινά-σταφύλια, ο ρυθμός τους και η επιλογή των λέξεων σε κάνει να θες να σηκωθείς από τον ριμιαδιασμένο καναπέ σου και να κάνεις κάτι. Δεν ξέρεις τι. Ούτε εκείνη ήξερε ακριβώς, αλλά δοκίμαζε, πάλευε.
Πολύ σύντομα καταλαβαίνουμε πως είχε εγκλωβιστεί από τα στεγανά της ίδιας της ιδεολογίας, ή ένιωθε ότι την προδίδει με κάθε επιτυχία της. Αυτό την ανάγκαζε να γίνεται όλο και πιο σκληρή με τον εαυτό της και τις επιλογές της κάτι που αρχίζει να φαίνεται και στα ποιήματά της.
Το άλλο σημείο που είδα έντονα στο έργο της ήταν η μοναξιά. Η Γώγου αγαπά βαθιά τον άνθρωπο, τον καταλαβαίνει, ταυτίζεται μαζί του, γι� αυτό κι εμείς ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με τα λόγια της. Αυτή η σχέση όμως είναι αμφίδρομη. Όταν λόγω διαφόρων συγκυριών η Γώγου απομονώνεται, η ψυχολογική της υγεία επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο.
Από εκεί και πέρα δυστυχώς αρχίζει μια κατηφόρα χωρίς επιστροφή. Τα έργα της γίνονται πιο δυσνόητα, όχι γιατί έχει χάση τα λογικά της, αλλά γιατί έχει ξεκινήσει μια διαδικασία εκτεταμένης ενδοσκόπησης, μια προσωπική αναζήτηση, μια τελευταία προσπάθεια να κάνει ειρήνη με τον εαυτό της και τα φαντάσματα της ζωής της. Οι γονείς της έρχονται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο και όσο πιο σκληρές λέξεις χρησιμοποιεί για όσα έχει ζήσει τόσο πιο βαθύς καταλαβαίνεις πως είναι ο πόνος της.
Πολλά έχουν ειπωθεί για την Γώγου όλα αυτά τα χρόνια. Ανάλογα μάλιστα από το πιο κομματική παράταξη υποστηρίζεις οι απόψεις κυμαίνονται από εξαιρετικά κολακευτικές έως ισοπεδωτικές. Για μένα η Κατερίνα ήταν πρωτίστως ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, που πάλεψε να σηκώσει στους ώμους της πολλά σημεία των καιρών. ‘Ήθελ� να είναι απόλυτα συνεπής απέναντι σε αυτά που πρέσβευε και τελικά λύγισε κάτω από αυτό το τεράστιο βάρος. Πήρε το ρίσκο να είναι ονειροπόλα ως εκεί που δεν παίρνει, να μιλήσει σκληρά για τις πιο βαθιές αλήθειες και να αναμετρηθεί με τον μικροαστό που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Μόνο που ξέχασε να ζήσει και να χαρεί όπως της άξιζε.
Για μένα πάντα θα είναι η αγαπημένη μου ποιήτρια.
Σε αυτό το κείμενο δεν πρόκειται να κάνω κάποια περισπούδαστη ανάλυση των ποιημάτων της, δεν έχω άλλωστε τις απαραίτητες γνώσεις για κάτι τέτοιο. Θα προσπαθήσω όμως να μιλήσω για αυτή την γυναίκα, όπως κατάφερε κι εκείνη να μιλήσει μαζί μου όλο αυτό το καλοκαίρι.
Ξεκινώντας να διαβάζω τα ποιήματα της με την χρονολογική σειρά της έκδοσής τους ,ένιωθα αρχικά τον παλμό της επαναστατικής διάθεσης που κάλπαζε μέσα της. Ακόμα και σήμερα, που κάποια από αυτά τα ποιήματα μπορεί να φαντάζουν παλιακά και περσινά-ξινά-σταφύλια, ο ρυθμός τους και η επιλογή των λέξεων σε κάνει να θες να σηκωθείς από τον ριμιαδιασμένο καναπέ σου και να κάνεις κάτι. Δεν ξέρεις τι. Ούτε εκείνη ήξερε ακριβώς, αλλά δοκίμαζε, πάλευε.
Πολύ σύντομα καταλαβαίνουμε πως είχε εγκλωβιστεί από τα στεγανά της ίδιας της ιδεολογίας, ή ένιωθε ότι την προδίδει με κάθε επιτυχία της. Αυτό την ανάγκαζε να γίνεται όλο και πιο σκληρή με τον εαυτό της και τις επιλογές της κάτι που αρχίζει να φαίνεται και στα ποιήματά της.
Το άλλο σημείο που είδα έντονα στο έργο της ήταν η μοναξιά. Η Γώγου αγαπά βαθιά τον άνθρωπο, τον καταλαβαίνει, ταυτίζεται μαζί του, γι� αυτό κι εμείς ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με τα λόγια της. Αυτή η σχέση όμως είναι αμφίδρομη. Όταν λόγω διαφόρων συγκυριών η Γώγου απομονώνεται, η ψυχολογική της υγεία επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο.
Από εκεί και πέρα δυστυχώς αρχίζει μια κατηφόρα χωρίς επιστροφή. Τα έργα της γίνονται πιο δυσνόητα, όχι γιατί έχει χάση τα λογικά της, αλλά γιατί έχει ξεκινήσει μια διαδικασία εκτεταμένης ενδοσκόπησης, μια προσωπική αναζήτηση, μια τελευταία προσπάθεια να κάνει ειρήνη με τον εαυτό της και τα φαντάσματα της ζωής της. Οι γονείς της έρχονται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο και όσο πιο σκληρές λέξεις χρησιμοποιεί για όσα έχει ζήσει τόσο πιο βαθύς καταλαβαίνεις πως είναι ο πόνος της.
Πολλά έχουν ειπωθεί για την Γώγου όλα αυτά τα χρόνια. Ανάλογα μάλιστα από το πιο κομματική παράταξη υποστηρίζεις οι απόψεις κυμαίνονται από εξαιρετικά κολακευτικές έως ισοπεδωτικές. Για μένα η Κατερίνα ήταν πρωτίστως ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, που πάλεψε να σηκώσει στους ώμους της πολλά σημεία των καιρών. ‘Ήθελ� να είναι απόλυτα συνεπής απέναντι σε αυτά που πρέσβευε και τελικά λύγισε κάτω από αυτό το τεράστιο βάρος. Πήρε το ρίσκο να είναι ονειροπόλα ως εκεί που δεν παίρνει, να μιλήσει σκληρά για τις πιο βαθιές αλήθειες και να αναμετρηθεί με τον μικροαστό που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Μόνο που ξέχασε να ζήσει και να χαρεί όπως της άξιζε.
Για μένα πάντα θα είναι η αγαπημένη μου ποιήτρια.
August 21, 2020
3,5
Ένα συλλογικό έργο ενός αναρχικού πνεύματος με έντονες κοινωνικές ανησυχίες και με μια αγωνία γραφής τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο
"Αυτός εκεί
ο συγκεκριμένος άνθρωπος
είχε μια συγκεκριμένη ζωή
με συγκεκριμένες πράξεις.
Γι' αυτό και
η συγκεκριμένη κοινωνία
για το συγκεκριμένο σκοπό
τον καταδίκασε
σ' έναν αόριστο θάνατο"
"Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε.
Μονάχα όταν βρέχει"
"Μπορεί δίκαια...
προκάλεσα με πάθος τη ζωή.
Ασέβησα δύο φορές γιατί τους ήξερα τους Νόμους.
Άσκησα την όραση για μακριά
κι έχασα τα κοντινά μου"
" Ποτέ πια!
Μοιρολογούν τα κύματα...
Για πάντα!
Μου ψιθυρίζει η θάλασσα...
Πάρτε τις λέξεις από δω!
Και τα δυο τρόμο μου φέρνουν.
Πονάει για μένα το νερό
κι εγώ γι' αυτό
το ίδιο..."
"Εγώ η Κατερίνα
σαμουράι ρακένδυτος
μ ένα αστραφτερό σπαθί
από τον αδελφό μου Ήλιο σταλμένο
στους σφαγιασμένους από τη λογική καιρούς
σημάδια ελπίδας λαξεύω αυτά
για την αδελφότητα"
Ένα συλλογικό έργο ενός αναρχικού πνεύματος με έντονες κοινωνικές ανησυχίες και με μια αγωνία γραφής τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο
"Αυτός εκεί
ο συγκεκριμένος άνθρωπος
είχε μια συγκεκριμένη ζωή
με συγκεκριμένες πράξεις.
Γι' αυτό και
η συγκεκριμένη κοινωνία
για το συγκεκριμένο σκοπό
τον καταδίκασε
σ' έναν αόριστο θάνατο"
"Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε.
Μονάχα όταν βρέχει"
"Μπορεί δίκαια...
προκάλεσα με πάθος τη ζωή.
Ασέβησα δύο φορές γιατί τους ήξερα τους Νόμους.
Άσκησα την όραση για μακριά
κι έχασα τα κοντινά μου"
" Ποτέ πια!
Μοιρολογούν τα κύματα...
Για πάντα!
Μου ψιθυρίζει η θάλασσα...
Πάρτε τις λέξεις από δω!
Και τα δυο τρόμο μου φέρνουν.
Πονάει για μένα το νερό
κι εγώ γι' αυτό
το ίδιο..."
"Εγώ η Κατερίνα
σαμουράι ρακένδυτος
μ ένα αστραφτερό σπαθί
από τον αδελφό μου Ήλιο σταλμένο
στους σφαγιασμένους από τη λογική καιρούς
σημάδια ελπίδας λαξεύω αυτά
για την αδελφότητα"
August 3, 2019
Ένα πολύ δυνατό βιβλίο με όλο το έργο της Κατερίνας Γώγου όπου μέσα από τις σελίδες του βλέπουμε την νοοτροπία μιας εποχής. Η ποιήτρια καυτηριάζει τα τεκταινόμενα της εποχής της. Θίγει την πολιτική και κοινωνική κατάντια. Παλεύει με τους δαίμονες της και δημιουργεί μια συλλογή απο υπέροχα ποιήματα, καθώς και πεζά μα και κάποιες σκέψεις της επάνω σε θεατρικά κείμενα.
June 20, 2016
Κατερίνα Γώγου....
Κόη
Γυναίκα
Μητέα
Ηθοποιός
Ποιήτια
Σκεπτικίστια
Ψυχή βασανισμένη, πνιγμένη σε ουσίες και ποτό.
Άνθρωπος που τον άγγιζαν τα προβλήματα της χώρας της, του τόπου της, των φίλων της.
Άνθρωπος παγιδευμένος σε μύθους και ιστορίες ίσως και σε ρόλους, έφτιαχνε το δικό της κόσμο, με τους δικούς της νόμους, με τα δικά της θέλω.
Άλλες φορές προσπαθούσε να ξεφύγει από τα εμπόδια που έβαζε στον εαυτό της και άλλες πάλι όρθωνε μεγαλύτερα εμπόδια.
Άλλες φορές την έπιανε το παράπονο, έπεφτε στην λύπηση ή έπεφτε σε αυτό το τρίπακι που πέφτουν όλοι όσοι κάνουν κατάχρηση ουσιών.
Έπιασε πάτο και σηκώθηκε και ξανά έπεσε....
Προς το τέλος του βιβλίου καταλάβενες το πόλεμο που γινόταν μέσα της... ένιωθες την απόγνωση στο να λυτρωθεί, να ελευθερωθεί... το έλεγε και η ίδια... "Κουράστηκα"
Πολέμησε με τους δράκους της και αυτό το πόλεμο το έκανε Ποίηματα....
Το "Τώα να δούμε εσείς τι θα κάνετε" είναι η βιογραφία της μέσα από τα θολωμένα μάτια της Κατερίνας.
Που άλλες φορές κοιτούσαν με ρεαλισμό και άλλες φορές κοιτούσαν με σουρεαλισμό....
Κόη
Γυναίκα
Μητέα
Ηθοποιός
Ποιήτια
Σκεπτικίστια
Ψυχή βασανισμένη, πνιγμένη σε ουσίες και ποτό.
Άνθρωπος που τον άγγιζαν τα προβλήματα της χώρας της, του τόπου της, των φίλων της.
Άνθρωπος παγιδευμένος σε μύθους και ιστορίες ίσως και σε ρόλους, έφτιαχνε το δικό της κόσμο, με τους δικούς της νόμους, με τα δικά της θέλω.
Άλλες φορές προσπαθούσε να ξεφύγει από τα εμπόδια που έβαζε στον εαυτό της και άλλες πάλι όρθωνε μεγαλύτερα εμπόδια.
Άλλες φορές την έπιανε το παράπονο, έπεφτε στην λύπηση ή έπεφτε σε αυτό το τρίπακι που πέφτουν όλοι όσοι κάνουν κατάχρηση ουσιών.
Έπιασε πάτο και σηκώθηκε και ξανά έπεσε....
Προς το τέλος του βιβλίου καταλάβενες το πόλεμο που γινόταν μέσα της... ένιωθες την απόγνωση στο να λυτρωθεί, να ελευθερωθεί... το έλεγε και η ίδια... "Κουράστηκα"
Πολέμησε με τους δράκους της και αυτό το πόλεμο το έκανε Ποίηματα....
Το "Τώα να δούμε εσείς τι θα κάνετε" είναι η βιογραφία της μέσα από τα θολωμένα μάτια της Κατερίνας.
Που άλλες φορές κοιτούσαν με ρεαλισμό και άλλες φορές κοιτούσαν με σουρεαλισμό....
Read
September 8, 2020Την Γώγου την αγαπάω. Όσο κι αν την χάνω όσο προχωράει σε πιο σκοτεινούς δρόμους, θα είναι πάντα συντροφιά μου.
Αυτό το βιβλίο το αγόρασα χωρίς να το σκεφτώ και αφού το αγόρασα ένιωσα θύμα.
Έχω όλα της τα βιβλία. Εδώ είναι όλα συγκεντρωμένα. Δεν βρήκα το λόγο. Μου φάνηκε λοιπόν μια ακόμα ευκαιρία κονόμας για κάποιους στο όνομα της.
Αυτά.
Αυτό το βιβλίο το αγόρασα χωρίς να το σκεφτώ και αφού το αγόρασα ένιωσα θύμα.
Έχω όλα της τα βιβλία. Εδώ είναι όλα συγκεντρωμένα. Δεν βρήκα το λόγο. Μου φάνηκε λοιπόν μια ακόμα ευκαιρία κονόμας για κάποιους στο όνομα της.
Αυτά.
August 29, 2020
3.5!
"Πάνω κάτω.Πάνω κάτω η Πατησίων.
Η ζωή μας είναι η Πατησίων. "
"Πάνω κάτω.Πάνω κάτω η Πατησίων.
Η ζωή μας είναι η Πατησίων. "
December 16, 2015
Όπως έχω ήδη πει σε προηγούμενη κριτική μου για τη συλλογή Τρία Κλίκ Αριστερά, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο πόσο επίκαιροι και ταυτόσημοι είναι κά��οια στίχοι της Γώγου. Ο πεσιμιστικός φακός μέσα από τον οποίο βλέπει η ποιήτρια την κοινωνία, αντιπροσωπεύει τις επόμενες γενιές, μέχει τη σημερινή γενιά των νέων στην Ελλάδα του 2015, γι� αυτό και μπορεί να βρει κανείς στίχους της στους τοίχους των Εξαρχείων.
Προσωπικά ξεχώρισα 2 συλλογές πέρα από το Τρια Κλικ Αριστερά, μεταξί αυτων και το Ιδιώνυμο, όπου οι σκέψεις της ποιήτριας παρουσιάζονται θρυμματισμένες, δεν υπάρχει συνοχή στους συλλογισμούς της ή στις αναμνήσεις της, κάτι που μπορεί να ευθύνεται στα ψυχοφάρμακα στα οποία γίνεται συχνή αναφορά. Η ποιήτρια έχει χάσει την εμπιστοσύνη τους στους ανθρώπους, αφού την έχουν προδώσει, την έχουν ιδρυματοποιήσει και αδυνατεί πια να ξεχωρίσει τους αγγέλους από τους άνδρες με άσπρες νοσοκομειακές μπλούζες. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από την παραίσθηση, την πραγματικότητα από τα αποκυήματα της φαντασίας της. Τα κείμενα των ρόλων της ως ηθοποιός συγκρούονται με τα κείμενα που γράφει ως ποίητρια σε μια συνύφαση των δυο ταυτοτήτων.
Άλλη συλλογή που ξεχώρισα είναι αυτή που τιτλοφορείτε Απόντες όπου η Γώγου εμφανίζεται να πειραματίζεται με τα ποιήματα της, γράφοντας σε καθαρεύουσα και επιλέγοντας πιο θεματική προσέγγιση σε κάποιες περιπτώσεις. Ο επικείμενος θάνατος της είναι έκδηλος καθ’όλ� τη συλλογή. Ο Καρυωτάκης σκύβει πάνω στο στόμα της για να δει αν ανασαίνει ακόμη και οι μόνοι που μπορούν πια να αποκωδικοποιήσουν τα γραπτά και τους στίχους της είναι οι νεκροί. Η συλλογή τελειώνει με ένα ΣΟΣ αλληλεγγύης που πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί. Ο θάνατος ως έννοια και η παρουσία του θανάτου σε πρόσωπα και εικόνες κυριαρχεί στους στίχους και αυτής της συλλογής και όσο προχωράμε στα ποιήματα τόσο πιο σκοτεινές γίνονται οι εικόνες και οι περιγραφές των στίχων. Δεν υπάρχει πια αισιοδοξία και τα πάντα προετοιμάζουν τον αναγνώστη για την πιθανή κατάληξη της ποιήτριας. Σε σημεία ο αναγνώστης είναι λες και διαβάζει το αποχαιρετηστήριο γράμμα ενός αυτόχειρα.
Η τελευταία συλλογή που τιτλοφορείτε Με Λένε Οδύσσεια φέρει έναν εξομολογιτικό τόνο. Όλα τα ποιήματα έχουν για πρώτη φορά τίτλο και αποσιωποιητικά. Η ίδια η ποιήτρια παραδέχεται ότι κάποτε φοβότανε τη χρήση των παραπάνω όμως τώρα πια δεν θεωρεί ότι τις τελίτσες τις βάζουν αυτοί που δεν έχουν τι να πούνε και τους τίτλους αυτοί που φοβούνται μήπως και δεν ολοκληρώσουν τις ιδέες τους. Περιγράφει προσωπικές ιστορίες και αποκαλύπτει μυστικά για τη ζωή και τις σχέσεις τις με ανθρώπους τόσο απροκάλυπτα που κάνουν τη συλλογή αυτή μακράντ την πιο προσωπική της. Ο αναγνώστης κάποια στιγμή νιώθει ότι διαβάζει μια ανακεφαλαίωση, έναν κάποιον απολογισμό της ζωής της Γώγου που αποχαιρετά τον κόσμο αυτό με το τελευταίο της ποίημα που ονομάζεται απλά για τέλος και κλείνει τον κύκλο με τον στίχο που αποτελεί και την ονομασία του βιβλίου. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους ενδιαφέρονται για την Ελληνική ποίηση του 20 αιώνα.
Προσωπικά ξεχώρισα 2 συλλογές πέρα από το Τρια Κλικ Αριστερά, μεταξί αυτων και το Ιδιώνυμο, όπου οι σκέψεις της ποιήτριας παρουσιάζονται θρυμματισμένες, δεν υπάρχει συνοχή στους συλλογισμούς της ή στις αναμνήσεις της, κάτι που μπορεί να ευθύνεται στα ψυχοφάρμακα στα οποία γίνεται συχνή αναφορά. Η ποιήτρια έχει χάσει την εμπιστοσύνη τους στους ανθρώπους, αφού την έχουν προδώσει, την έχουν ιδρυματοποιήσει και αδυνατεί πια να ξεχωρίσει τους αγγέλους από τους άνδρες με άσπρες νοσοκομειακές μπλούζες. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από την παραίσθηση, την πραγματικότητα από τα αποκυήματα της φαντασίας της. Τα κείμενα των ρόλων της ως ηθοποιός συγκρούονται με τα κείμενα που γράφει ως ποίητρια σε μια συνύφαση των δυο ταυτοτήτων.
Άλλη συλλογή που ξεχώρισα είναι αυτή που τιτλοφορείτε Απόντες όπου η Γώγου εμφανίζεται να πειραματίζεται με τα ποιήματα της, γράφοντας σε καθαρεύουσα και επιλέγοντας πιο θεματική προσέγγιση σε κάποιες περιπτώσεις. Ο επικείμενος θάνατος της είναι έκδηλος καθ’όλ� τη συλλογή. Ο Καρυωτάκης σκύβει πάνω στο στόμα της για να δει αν ανασαίνει ακόμη και οι μόνοι που μπορούν πια να αποκωδικοποιήσουν τα γραπτά και τους στίχους της είναι οι νεκροί. Η συλλογή τελειώνει με ένα ΣΟΣ αλληλεγγύης που πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί. Ο θάνατος ως έννοια και η παρουσία του θανάτου σε πρόσωπα και εικόνες κυριαρχεί στους στίχους και αυτής της συλλογής και όσο προχωράμε στα ποιήματα τόσο πιο σκοτεινές γίνονται οι εικόνες και οι περιγραφές των στίχων. Δεν υπάρχει πια αισιοδοξία και τα πάντα προετοιμάζουν τον αναγνώστη για την πιθανή κατάληξη της ποιήτριας. Σε σημεία ο αναγνώστης είναι λες και διαβάζει το αποχαιρετηστήριο γράμμα ενός αυτόχειρα.
Η τελευταία συλλογή που τιτλοφορείτε Με Λένε Οδύσσεια φέρει έναν εξομολογιτικό τόνο. Όλα τα ποιήματα έχουν για πρώτη φορά τίτλο και αποσιωποιητικά. Η ίδια η ποιήτρια παραδέχεται ότι κάποτε φοβότανε τη χρήση των παραπάνω όμως τώρα πια δεν θεωρεί ότι τις τελίτσες τις βάζουν αυτοί που δεν έχουν τι να πούνε και τους τίτλους αυτοί που φοβούνται μήπως και δεν ολοκληρώσουν τις ιδέες τους. Περιγράφει προσωπικές ιστορίες και αποκαλύπτει μυστικά για τη ζωή και τις σχέσεις τις με ανθρώπους τόσο απροκάλυπτα που κάνουν τη συλλογή αυτή μακράντ την πιο προσωπική της. Ο αναγνώστης κάποια στιγμή νιώθει ότι διαβάζει μια ανακεφαλαίωση, έναν κάποιον απολογισμό της ζωής της Γώγου που αποχαιρετά τον κόσμο αυτό με το τελευταίο της ποίημα που ονομάζεται απλά για τέλος και κλείνει τον κύκλο με τον στίχο που αποτελεί και την ονομασία του βιβλίου. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους ενδιαφέρονται για την Ελληνική ποίηση του 20 αιώνα.
December 31, 2020
Τα τελευταία έξι χρόνια, σύνολο κάπου τέσσερα το κουβαλάω στην τσάντα μου, όπου πηγαίνω. Αρχικά το δανείστηκα, μετά μου παραχωρήθηκε ως δώρο, τέλος, δεν το επέστρεψα, από ντροπή και λίγη απληστία. Το έχω διαβάσει, το έχω ξεχάσει και μετά το έχω ξαναδιαβάσει, ένα ποίημα στη σελίδα 11, ένα στην 162, όπου μου τύχαινε κάθε φορά.
Είπα τώρα να το περάσω ολόκληρο, από σεβασμό και για να πω ότι το πέρασα. Θα μένει τώρα λίγο παραπάνω στη βιβλιοθήκη, αλλά το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν μπορώ να μείνω για πολύ μακριά του και πρέπει να βγω επιτέλους από αυτό το δωμάτιο. Ίσως το μάθω απ' έξω κούτσα- κούτσα. Δεν βρίσκεις ανθρώπους να γράφουν έτσι πια. Έχουν όλοι αυτοκτονήσει.
Είπα τώρα να το περάσω ολόκληρο, από σεβασμό και για να πω ότι το πέρασα. Θα μένει τώρα λίγο παραπάνω στη βιβλιοθήκη, αλλά το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν μπορώ να μείνω για πολύ μακριά του και πρέπει να βγω επιτέλους από αυτό το δωμάτιο. Ίσως το μάθω απ' έξω κούτσα- κούτσα. Δεν βρίσκεις ανθρώπους να γράφουν έτσι πια. Έχουν όλοι αυτοκτονήσει.
October 17, 2023
Άμα θέλει κανείς να έχει μια πλήρη εικόνα του ψυχισμού της Κατερίνας Γώγου θα χρειαστεί να διαβάσει τα άπαντά της. Στις δύο πρώτες της συλλογές (τρία κλικ αριστερά και ιδιώνυμο) στα οποία η ποιήτρια εκφράζει πιο έντονα τις πολιτικές της πεποιθήσεις.
Από την τρίτη συλλογή (το ξύλινο παλτό) όμως και μετά ξεφεύγει. Μας ταξιδεύει στο διάστημα με κάποιο τρόπο, ενώ στην πραγματικότητα μας προσφέρει μια προεπισκόπηση του εσωτερικού της κόσμου. Με ένα τρομερό στυλ κιόλας, όλο δικό της. Βέβαια όσο προχωράει γίνονται όλο και πιο βαριά τα ποιήματά, τουτέστιν, άμα τα αναλύσει κανείς μπορεί και η επιρροή τους να είναι μια νεοαποκτηθείσα κατάθλιψη.
Και τα πεζά της στο τέλος; Μας εξηγούν περίπου τα πάντα.
Από την τρίτη συλλογή (το ξύλινο παλτό) όμως και μετά ξεφεύγει. Μας ταξιδεύει στο διάστημα με κάποιο τρόπο, ενώ στην πραγματικότητα μας προσφέρει μια προεπισκόπηση του εσωτερικού της κόσμου. Με ένα τρομερό στυλ κιόλας, όλο δικό της. Βέβαια όσο προχωράει γίνονται όλο και πιο βαριά τα ποιήματά, τουτέστιν, άμα τα αναλύσει κανείς μπορεί και η επιρροή τους να είναι μια νεοαποκτηθείσα κατάθλιψη.
Και τα πεζά της στο τέλος; Μας εξηγούν περίπου τα πάντα.
Read
October 15, 2024Τι μπορεί να πει κανείς για την Κατερίνα Γώγου;
Το αγόρι μου, μου έδωσε να διαβάσω όλη την ανθολογία της και ήταν ένα πραγματικά ενδιαφέρον ταξίδι. Είναι ένα απο αυτά τα σπάνια, αιθέρια πλάσματα που δεν μπορείς να περιγράψεις, που όλα τα λόγια μοιάζουν λίγα, ή λάθος. Βαθιά πολιτικοποιημένη, οικειωθελώς (;) στο περιθώριο, με φωνή τόσο σθεντόρια όσο και μελαγχολική, στη σχολή των καταραμένων ποιητών και το ήξερε.
Τη μία με έκανε να θέλω να βγώ στις πορείες να ουρλιάξω, την άλλη να την χαστουκίσω απο την κατάθλιψη και το ψυχοπλάκωμα που μου προκαλούσε, αλλά κυρίως να την πάρω μια αγκαλιά και να της πω οτι καταλαβαίνω, αλλά η ζωή έχει και τόσα όμορφα πράγματα που αξίζουν εκει έξω
Κατερίνα μου, πόσες μεγάλες αλήθειες πνίγηκαν στη θάλασσα της υπερβολής και της τρέλας...
Θα ρθει καιρός που θ� αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία .
Το αγόρι μου, μου έδωσε να διαβάσω όλη την ανθολογία της και ήταν ένα πραγματικά ενδιαφέρον ταξίδι. Είναι ένα απο αυτά τα σπάνια, αιθέρια πλάσματα που δεν μπορείς να περιγράψεις, που όλα τα λόγια μοιάζουν λίγα, ή λάθος. Βαθιά πολιτικοποιημένη, οικειωθελώς (;) στο περιθώριο, με φωνή τόσο σθεντόρια όσο και μελαγχολική, στη σχολή των καταραμένων ποιητών και το ήξερε.
Τη μία με έκανε να θέλω να βγώ στις πορείες να ουρλιάξω, την άλλη να την χαστουκίσω απο την κατάθλιψη και το ψυχοπλάκωμα που μου προκαλούσε, αλλά κυρίως να την πάρω μια αγκαλιά και να της πω οτι καταλαβαίνω, αλλά η ζωή έχει και τόσα όμορφα πράγματα που αξίζουν εκει έξω
Κατερίνα μου, πόσες μεγάλες αλήθειες πνίγηκαν στη θάλασσα της υπερβολής και της τρέλας...
Θα ρθει καιρός που θ� αλλάξουν τα πράγματα.
Να το θυμάσαι Μαρία .
December 4, 2021
Συνολικά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με την ποίηση της Γώγου, όμως σίγουρα υπήρχανε ορισμένα ποιήματα που με άγγιξαν ιδιαίτερα. Κυρίως από τις πρώτες συλλογές της έκδοσης, αφού στις τελευταίες συλλογές πολύ λίγα ποιήματα ξεχώρισα.
Η ποίηση της Γώγου είναι μια κατά βάση αστική, περιθωριακή, ασφυκτική και γεμάτη απαισιοδοξία ποίηση. Κυριαρχούν τα τοπία της πόλης και από τα χρώματα το μαύρο και το γκρίζο.
Τα ποιήματα που ξεχώρισα από αυτήν την πολύ ωραία συγκεντρωτική έκδοση είναι τα: 14, 16, 21, 24, 35, 37, 38, 47, 51, 55, 66, 71, 78, 98, 100, 126, 146, 155, 173, 183, 188, 213.
Η ποίηση της Γώγου είναι μια κατά βάση αστική, περιθωριακή, ασφυκτική και γεμάτη απαισιοδοξία ποίηση. Κυριαρχούν τα τοπία της πόλης και από τα χρώματα το μαύρο και το γκρίζο.
Τα ποιήματα που ξεχώρισα από αυτήν την πολύ ωραία συγκεντρωτική έκδοση είναι τα: 14, 16, 21, 24, 35, 37, 38, 47, 51, 55, 66, 71, 78, 98, 100, 126, 146, 155, 173, 183, 188, 213.
March 9, 2024
Μια συλλογή που περιέχει όλα τα έργα της Κατερίνα Γώγου. Πολιτικοποιημένος λόγος, αναρχία, ναρκωτικά και Rock and Roll είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που θα αναγνωρίσει ο μέσος αναγνώστης στην ποίηση της. Αν καταφέρει κάποιος όμως, να εμβαθύνει και να τη διαβάσει χωρίς παρωπίδες, θα συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για ένα κοινωνικά ευαίσθητο άτομο που περιθωριοποιήθηκε για τις ιδέες του. Στο τέλος της συλλογής, βρίσκονται και μερικά πεζά κείμενα που τα απόλαυσα και αποτελούν πειστήριο της λογοτεχνικής δεινότητας της.
January 25, 2022
Το έργο μιας σπουδαίας ποιήτριας. Η Κατερίνα Γώγου, με το αναρχικό και συνάμα αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα της μεταφέρει στο χαρτί τους δαίμονες της και το πολιτικό κλίμα της εποχής της με μοναδικό τρόπο. Ο «σκληρός» λόγος της συμβαδίζει με την ευαισθησία και τον εσωτερικό της πόνο , την μοναξιά και το σκοτάδι που την οδήγησε στην αυτοκτονία. Δεν κρύφτηκε πίσω από τύπους και ευγένεια. Μοιράστηκε την ζωή της όπως την έζησε.
«Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμωτο που δεν έζησα.»
«Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμωτο που δεν έζησα.»
August 10, 2022
Ένα έργο της Κατερίνας που περιγράφονται οι κοινωνικές αλλά και πολιτικές της ανησυχίες. Αυτό το βιβλίο είναι μια πολύ καλή επιλογή για όποιον θέλει να κατανοήσει το ψυχισμό της Κατερίνας . Αυτη η συλλογή είναι μια από τα πιο βαριά τής ποιήματά μετά το ιδιώνυμο και το 3 κλικ αριστερά.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 15, 2017
#readathon17 [3/13] ~ [ένα βιβλίο ποίησης]
March 31, 2020
Απλά υπέροχη και τόσο επίκαιρη
August 10, 2020
Πολύ καλή έκδοση με όλα τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Επαναστατική και αντικομφορμιστική ως το το τέλος, βαδίζοντας από τα μονοπάτια της κατάθλιψης και της τρέλας στο δικό της υπ��ρξιακό Γολγοθά.
May 29, 2023
Το προσευχητάρι μου. Αν σε κάτι πιστεύω είναι στα ποιήματά της που τα κουβαλώ πάντοτε μαζί μου (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Υπέροχη μικρή καλαίσθητη έκδοση μα πάνω απ' όλα με περιεχόμενο ουσίας.
Υπέροχη μικρή καλαίσθητη έκδοση μα πάνω απ' όλα με περιεχόμενο ουσίας.
November 14, 2021
Όποιος διαβάσει τα άπαντα της Κατερίνας Γώγου θα δει πραγματικά να περνάει η ζωή της μπροστά από τα μάτια του. Μια ζωή που λίγο-πολύ, επειδή ήταν ηθοποιός, είναι γνωστή και μπορεί κανείς εύκολα να βρει πληροφορίες. Όμως, είναι διαφορετικό πράγμα να βλέπουμε πώς βιώνει το ίδιο το άτομο τη ζωή του.
Η Κατερίνα Γώγου καταθέτει, λοιπόν, τις σκέψεις της και τα συναισθήματά της σχεδον για όλα τα βιώματά της ή τουλάχιστον για τα πιο σημαντικά και εκείνα που στιγμάτισαν τη ζωή της. Έτσι, βρίσκονται ποιήματα που αναφέρονται στην κόρη της τη Μυρτώ, η οποία ήταν εθισμένη σε εξαρτησιογόνες ουσίες και ήταν η αιτία για να γίνει χρήστης και η ίδια η Γώγου, για τον άντρα της Τάσιο και τη μεταξύ τους σχέση, για τους φίλους της μαζί με τους οποίους έδινε τους αγώνες της, για την καριέρα της ως ηθοποιός, για τον έρωτα, για τα κακώς κοινωνικά και πολιτικά κείμενα, για τις αποτυχίες της, για αυτά που δεν της άρεσαν, για αυτά που ονειρεύτηκε, για το μάταιο πολλές φορές και για πολλά ακόμα.
Πολλοί, σκεπτόμενοι πως ήταν αναρχική και χρήστης ναρκωτικών, μπορεί λανθασμένα να θεωρήσουν πως επρόκειτο για μια γυναίκα χωρίς αξίες και ήθος. Πρόκειται όμως για μια πολύ μεγάλη παρεξήγηση. Η Κατερίνα Γώγου ήταν ένας πολύ ευαίσθητος και έξυπνος άνθρωπος που είχε αξίες, τις οποίες έβλεπε να ισοπεδώνονται και να μην υπηρετούνται και για αυτό ακριβώς υπέφερε και τελικά σε ηλικία 53 ετών αυτοκτόνησε.
Η αντισυμβατική και επαναστατική ποίηση της Γώγου συγκαταλέγεται ανάμεσα στην ποίηση του Ελύτη και του Ρίτσου, αφενός γιατί διαβάστηκε σχεδόν τόσο όσο εκείνων σε σημείο που έφτανε τις 40.000 πωλήσεις, ποσοστό που μόνο εκείνοι είχαν καταφέρει να κάνουν εκείνη την εποχή, αλλά και γιατί είναι μια ποίηση εξίσου άξια και ποιοτική με εκείνων. Βέβαια, το γεγονός πως ήταν ηθοποιός και ευρύτερα γνωστή στο κοινό, θα είναι σίγουρα ένας επιπρόσθετος και ίσως καθοριστικός παράγοντας για το γεγονός πως διαβάστηκε πολύ. Όμως, καλώς λειτούργησε έτσι, ώστε να της δοθεί η ευκαιρία να ακουστεί και να μπορέσει να καταγγείλει ακόμη πιο ανοιχτά αυτά που δεν της άρεσαν.
Αναμφίβολα, την κατατάσσω ανάμεσα στους πιο αγαπημένους μου ποιητές. Αξίζει να τη διαβάσετε! Η αίσθηση που αφήνει είναι μοναδική...
[...]
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, ΣΗΜΕΡΟΝ, ΤΗΝ 11ΗΝ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ, ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1978, ΗΜΕΡΑΝ ΤΡΙΤΗΝ ΚΑΙ ΩΡΑΝ 04.00 Π.Μ.
να ρίξω μια κουβέρτα πάνω μου και παντού, στα παράθυρα. Ένας που ξενυχτά είναι λεία των χαφιέδων γειτόνων του. Ένας ποιητής που γράφει είναι πολύ πολύ μικρό παιδί, έχει πυρετό τη νύχτα. Δρα και ζει αυτόματα, έχει άγνοια της λογικής του κινδύνου. Θεωρεί τον εαυτό του πολεμιστή κατήγορο της πανταχού διαπραττωμένης αδικίας. Γι' αυτό κρυώνει
ΗΛΘΟΜΕΝ ΠΡΟΣ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΝ ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ ΕΡΕΥΝΗΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΨΙΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥ, ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΥΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΒΑΣΙΜΟΥΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΟΤΙ Ο ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΜΕΝΟΣ ΚΡΥΠΤΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ. ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΝ ΕΙΣΗΛΘΟΜΕΝ ΔΙΑ ΚΛΕΙΔΟΣ. ΠΑΡΕΤΑΧΘΗΣΑΝ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΠΛΟΥ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΕΝΘΕΝ ΚΑΙ ΕΝΘΕΝ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ...
[...]
ΠΟΙΗΜΑ
Πάμε, όμορφή μου
εκεί που χαράζει στις κορυφές αχνογαλάζιο ροζ
πάμε εκεί όπου κορίτσια γυμνά
απάνω σ' άγρια άλογα καλπάζοντας
τα μαλλιά τους ανεμίζουνε
και πάνω τους σκαλώνουνε
άνθια ροδακινιάς και κόκκινα αστέρια.
Εκεί
στην άκρη του κλαδιού της κερασιάς
ο φιλντισένιος πρίγκιπας αποκοιμήθηκε
και βλέπει εσένα στ' όνειρό του...
Εσύ με Πήγασο θ' αχνογελάς
με διαμαντένιο σταυρό στον υάκινθο λαιμό σου
θ' αστράφτεις, θα λαμποκοπάς...
Η Κατερίνα Γώγου καταθέτει, λοιπόν, τις σκέψεις της και τα συναισθήματά της σχεδον για όλα τα βιώματά της ή τουλάχιστον για τα πιο σημαντικά και εκείνα που στιγμάτισαν τη ζωή της. Έτσι, βρίσκονται ποιήματα που αναφέρονται στην κόρη της τη Μυρτώ, η οποία ήταν εθισμένη σε εξαρτησιογόνες ουσίες και ήταν η αιτία για να γίνει χρήστης και η ίδια η Γώγου, για τον άντρα της Τάσιο και τη μεταξύ τους σχέση, για τους φίλους της μαζί με τους οποίους έδινε τους αγώνες της, για την καριέρα της ως ηθοποιός, για τον έρωτα, για τα κακώς κοινωνικά και πολιτικά κείμενα, για τις αποτυχίες της, για αυτά που δεν της άρεσαν, για αυτά που ονειρεύτηκε, για το μάταιο πολλές φορές και για πολλά ακόμα.
Πολλοί, σκεπτόμενοι πως ήταν αναρχική και χρήστης ναρκωτικών, μπορεί λανθασμένα να θεωρήσουν πως επρόκειτο για μια γυναίκα χωρίς αξίες και ήθος. Πρόκειται όμως για μια πολύ μεγάλη παρεξήγηση. Η Κατερίνα Γώγου ήταν ένας πολύ ευαίσθητος και έξυπνος άνθρωπος που είχε αξίες, τις οποίες έβλεπε να ισοπεδώνονται και να μην υπηρετούνται και για αυτό ακριβώς υπέφερε και τελικά σε ηλικία 53 ετών αυτοκτόνησε.
Η αντισυμβατική και επαναστατική ποίηση της Γώγου συγκαταλέγεται ανάμεσα στην ποίηση του Ελύτη και του Ρίτσου, αφενός γιατί διαβάστηκε σχεδόν τόσο όσο εκείνων σε σημείο που έφτανε τις 40.000 πωλήσεις, ποσοστό που μόνο εκείνοι είχαν καταφέρει να κάνουν εκείνη την εποχή, αλλά και γιατί είναι μια ποίηση εξίσου άξια και ποιοτική με εκείνων. Βέβαια, το γεγονός πως ήταν ηθοποιός και ευρύτερα γνωστή στο κοινό, θα είναι σίγουρα ένας επιπρόσθετος και ίσως καθοριστικός παράγοντας για το γεγονός πως διαβάστηκε πολύ. Όμως, καλώς λειτούργησε έτσι, ώστε να της δοθεί η ευκαιρία να ακουστεί και να μπορέσει να καταγγείλει ακόμη πιο ανοιχτά αυτά που δεν της άρεσαν.
Αναμφίβολα, την κατατάσσω ανάμεσα στους πιο αγαπημένους μου ποιητές. Αξίζει να τη διαβάσετε! Η αίσθηση που αφήνει είναι μοναδική...
[...]
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, ΣΗΜΕΡΟΝ, ΤΗΝ 11ΗΝ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ, ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1978, ΗΜΕΡΑΝ ΤΡΙΤΗΝ ΚΑΙ ΩΡΑΝ 04.00 Π.Μ.
να ρίξω μια κουβέρτα πάνω μου και παντού, στα παράθυρα. Ένας που ξενυχτά είναι λεία των χαφιέδων γειτόνων του. Ένας ποιητής που γράφει είναι πολύ πολύ μικρό παιδί, έχει πυρετό τη νύχτα. Δρα και ζει αυτόματα, έχει άγνοια της λογικής του κινδύνου. Θεωρεί τον εαυτό του πολεμιστή κατήγορο της πανταχού διαπραττωμένης αδικίας. Γι' αυτό κρυώνει
ΗΛΘΟΜΕΝ ΠΡΟΣ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΝ ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ ΕΡΕΥΝΗΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΨΙΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥ, ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΥΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΒΑΣΙΜΟΥΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΟΤΙ Ο ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΜΕΝΟΣ ΚΡΥΠΤΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ. ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΝ ΕΙΣΗΛΘΟΜΕΝ ΔΙΑ ΚΛΕΙΔΟΣ. ΠΑΡΕΤΑΧΘΗΣΑΝ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΠΛΟΥ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΕΝΘΕΝ ΚΑΙ ΕΝΘΕΝ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ...
[...]
ΠΟΙΗΜΑ
Πάμε, όμορφή μου
εκεί που χαράζει στις κορυφές αχνογαλάζιο ροζ
πάμε εκεί όπου κορίτσια γυμνά
απάνω σ' άγρια άλογα καλπάζοντας
τα μαλλιά τους ανεμίζουνε
και πάνω τους σκαλώνουνε
άνθια ροδακινιάς και κόκκινα αστέρια.
Εκεί
στην άκρη του κλαδιού της κερασιάς
ο φιλντισένιος πρίγκιπας αποκοιμήθηκε
και βλέπει εσένα στ' όνειρό του...
Εσύ με Πήγασο θ' αχνογελάς
με διαμαντένιο σταυρό στον υάκινθο λαιμό σου
θ' αστράφτεις, θα λαμποκοπάς...
Displaying 1 - 22 of 22 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.