Όταν ο Ραλφ Άντερχιλ, ερευνητής στο ΜΙΤ της Βοστόνης, ανοίγει την πόρτα, περιμένει ν' αντικρίσει τη γυναίκα της ζωής του, Έμιλυ Πέιν, που έρχεται να μαζέψει τα πράγματά της, αποφασισμένη να φύγει για πάντα από κοντά του. Μπροστά του, όμως, βλέπει να σωριάζεται αιμόφυρτος ο συνάδελφός του, Χένρυ Σάλμαν. Πριν χάσει τις αισθήσεις του, εκείνος του κάνει μιαν αποκάλυψη. Στον υπολογιστή του εργαστηρίου τους έχει εμφανιστεί ο επόμενος Μεγάλος Πρώτος Αριθμός. Παραδόξως, αποτελείται μόνο από τα ψηφία 4 και 7. Πίσω τους φαίνεται να υπάρχει δομή κι ένα κρυμμένο μήνυμα από μιαν ανώτερη οντότητα που επιθυμεί να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους. Τη στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης δοκιμάζεται από ασυνήθιστα φαινόμενα και ανεξέλεγκτες φυσικές καταστροφές, ο Ραλφ και η Έμιλυ προσπαθούν να διαλευκάνουν το μυστήριο του αριθμού και συγχρόνως να λύσουν το γρίφο της σχέσης τους. Κι ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι η Μέρα της Κρίσης πλησιάζει, κάποιοι άλλοι ανησυχούν για κάτι ακόμα χειρότερο�
Ο Κώστας Αρκουδέας γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Έκανε σύντομες καλοκαιρινές δουλειές στα νησιά και πιο μόνιμες αθηναϊκές. Μετά την επιστροφή του από τη Σαντορίνη, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια, εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ παράλληλα ήταν σύμβουλος σε εκπομπή βιβλίου στην κρατική τηλεόραση. Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 1986 τη συλλογή διηγημάτων "Άσ� τον Μπομπ Μάρλεϋ να περιμένει". Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Η πόλη με τα χίλια πρόσωπα" (1987), "Το τραγούδι των τροπικών" (1988), "Το παλιό δέρμα του φιδιού" (1992), "Τα κατά Αιγαίον πάθη" (1994), "Ποτέ τον ίδιο δρόμο" (1999), "Ο πειρατής" (2003), "Ο Μεγαλέξανδρος και η σκιά του" (2004), "Ο αριθμός του Θεού" (2008). Ακόμα έχει εκδώσει τις νουβέλες "Και πρόσεχε να μην πετρώσεις" (1996), "Αναζητώντας την ιδανική γυναίκα" (2002), τη συλλογή διηγημάτων "Όλες οι μέρες Κυριακή" (2000), τη συλλογή μικρών κειμένων "Τα σιγκλάκια" (2010) και το παραμύθι "Η πολύχρωμη σβούρα" (2013). Εξακολουθεί να εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού και είναι μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων.
Ήταν το τρίτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα τη χρονιά που τελειώνει σε λίγες μέρες (προσωπικό λογοτεχνικό έτος Αρκουδέα!). Διαβάζοντάς το συνειδητοποίησα με πόση ευκολία ο συγκεκριμένος συγγραφέας κινείται ανάμεσα στα διαφορετικά λογοτεχνικά είδη, με το κάθε του έργο να είναι διαφορετικό από τα άλλα. Φαινομενικά είναι μια ιστορία για έναν αριθμό- αποκάλυψη. Όμως πίσω από τον αριθμό αυτό κρύβεται όλη η γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, όλη η ποικιλία των ανθρώπινων χαρακτήρων, λες και είναι η ψυχή βιβλίο ανοιχτό, το διαβάζει εκείνος και το μεταφέρει και στον αναγνώστη του. Και ταξιδεύεις όχι μόνο σε διαφορετικές στεριές και θάλασσες, εκεί που σε πάει η κάθε σελίδα, μα και σε μυαλά, και σε καρδιές και σε ιδεολογίες και σε προκαταλήψεις. Και μοιάζει να χάνεται η αξία του κρυμμένου μηνύματος, γιατί αποκτά μεγαλύτερη σημασία ο κόσμος των ανθρώπων που περιστρέφονται γύρω από αυτό. Και τα ψυχρά μαθηματικά γίνονται υπέροχες λέξεις, βαλμένες με μαεστρία η μία δίπλα στην άλλη, που πετυχαίνουν, ακόμη και αν ξεχνάς την ιστορία, να αποτυπώνονται αυτές μέσα σου βαθιά. Γιατί έχει ο συγγραφέας την ικανότητα να μιλά πίσω από τις λέξεις, λες και πέρα από το μύθο, αυτονομείται το γραπτό και ριζώνει στην καρδιά και το μυαλό. Με εντυπωσίασε ότι διάβασα φράσεις και συναισθήματα που έχω σκεφτεί και βιώσει, με γοητεύει πάντα η ταύτιση με τους χάρτινους ήρωες, και ας μην μοιάζουν πουθενά οι ζωές μας. Με εντυπωσιάζει εξίσου, όταν τη συναντώ, όπως στο συγκεκριμένο κείμενο, η ευρυμάθεια και η ικανότητα του γράφοντος να κινείται με άνεση σε τόσα διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα, τέχνες και επιστήμες. Κλείνοντας την τελευταία σελίδα, έμεινα να σκέφτομαι πολλά...ήταν ένα βιβλίο που ήρθε κοντά μου τη σωστή στιγμή, με συντρόφεψε, μου κράτησε παρέα, με παρηγόρησε, με ταξίδεψε, μου πήρε το μυαλό μακριά και σίγουρα δεν θα το ξεχάσω εύκολα....
Interesting idea. A super computer allegedly stumbles upon the "number of God", and unleashes religious hysteria across the globe. The book was a little tiresome, as it never quite god neither suspenceful enough to be a genuine adventure nor deep enough to be truly philosophical. This book couldn't hold a candle to Arkoudeas' earlier work, like "Το παλιό Δέρμα του Φιδιού" (five stars for that!). Nevertheless, I would recommend it as a well-written contemporary greek novel that isn't mired in "little" Greece but has a wider outlook.