کتاب سبکشناسی� تاریخ تطور نثر فارسی، با بررسی قدیمیتری� آثار باقیماند� از زبانهای ایرانی شروع میشو� و نثر و تاریخ ادبیات فارسی را تا زمان نگارنده (اوایل قرن ۱۴ هجری شمسی) دنبال میکن�. این کتاب ابتدا به صورت به صورت جزوه درسی دوره دکترای ادبیات فارسی در سال ۱۳۱۶ تألیف شد. این جزوه خود نسخه گسترش یافته جزوه دیگری بود که مولف سه سال قبل در دانشسرا� عالی تنظیم و تدریس کرده بود. سرانجام، محمدتقی بهار، به سفارش وزارت فرهنگ آن را در سال ۱۳۱۸ به صورت کتاب درآورد. چاپ دوم و سوم کتاب به ترتیب در سالهای ۱۳۳۷ و ۱۳۴۹ توسط کتابهای پرستو منتشر شده است. مقدمه مصنف مربوط به سال ۱۳۳۱ است.
Mohammad-Taqí Bahār (محمد تقی بهار in Persian) widely known as Malek o-Sho'arā (ملک� الشعراء) and Malek o-Sho'arā Bahār (literally: the king of poets), is a renowned Iranian poet and scholar, who was also a politician, journalist, historian and Professor of Literature. Although he was a 20th-century poet, his poems are fairly traditional and strongly nationalistic in character.
با اينكه سالها از تاليفش ميگذره خوب بود و ذهنمو نسبت به سبك شناسي باز كرد..... درضمن، خود ملك الشعراي بهار، ضمن كتاب، نثر جالبي داره كه گاها به كتابهاي منثور قديم نزديك ميشه و فعل جملاتشو به اون سبك مياره... يا ابراز احساسات و نظرات شخصي اي در ضمن سبك شناسيش ميكنه كه برام جالب بود و دوست داشتم.
جلد اول از یک تطور سه جلدی در نثر فارسی از آغاز تا امروز، از محمدتقی بهار که بیش از شصت سال پیش برای اولین بار انتشار یافت و چاپ پنجم آن در 1369 منتشر شده. در جلد اول به زبان ها، خطوط و نثر فارسی پیش از اسلام پرداخته و از فصل چهارم به بعد، سیری ست در تطور نثر فارسی و برخی ملاحظات دستوری در زبان و خط فارسی بعد از اسلام در بخش های مختلف ایران... در جلد دوم، بهار به جزئیات بیشتری از آثار نویسندگان بعد از اسلام پرداخته، از دوره ی سامانیان، مقدمه ی شاهنامه ی منثور، تاریخ طبری و...تا قرن هفتم هجری که شامل اکثر آثار بزرگ در زبان فارسی می شود. از متون ادبی تا آثار صوفیانه که تا پایان دوران سلجوقیان ادامه دارد. در آخرین بخش این مجموعه، هم بررسی ها عمیق تر است و هم زبان، شیرین تر بنظر می آید. در دو بخش مفصل و نسبتن بلند جلد سوم سبک شناسی، محمدتقی بهار به متون فارسی در دوران مغول و صفویه می پردازد. در بخش کوتاه نهایی، به برخی از متون فارسی یکی دو قرن اخیر، از انقراض صفویه تا اواخر دوران قاجار اختصاص دارد. روی هم رفته سبک شناسی محمدتقی بهار، کتابی ست ارزشمند و خواندنی که در بسیاری از پژوهش های بعد از او در متون فارسی، به عنوان ماخذ و منبع مورد استفاده قرار گرفته است.
استاد بهار، همچنان كه خود در مقدمة جلدهاي اول و سوم سبكشناس� اشاره فرموده، اين كتاب را پس از پريشانيهاي بسيار« در اسوء حالات و تاريكتري� ايام زندگاني خويش جمع و تدوين نموده» است. از اينر� ايرادات معدودي كه در مطالب يا انشاي آن بندرت ممكن است ديده شود نيز بر اثر همان پريشان فكريها و نابسامانيها بوده است و بيقين اگر خود در آن باري ديگر نظر ميكر� آنها را رفع مينمو�.بديهي است اثر بزرگ و ارجمندي نظير سبكشناس� بهار- آنه� در رشتها� جديد از معرفت- در عين تازگي و درخشش، از نظرگاههاي گوناگون مورد بحث و نظر واقع تواند شد كه در حوصلة اين مختصر نيست اما نكتههاي� هم كه احياناً بر آن وارد باشد از ارزش كار گرانقد� مصنف نميكاه�. بهار به اتقضاي عصر و محيطي كه درآن ميزيس� در زمرة مردان كوشندها� بود كه براي خود مسؤوليت و رسالتي را احساس ميكردن� و سعي مينمودن� در هر زمينه ممكن باشد به دانش و معرفت و پيشرفت فرهنگ مملكت خدمت كنند