Ένα αγόρι παρακολουθεί μαγεμένο την πάλη ανάμεσα σε ένα θεραπευτή αλόγων κι έναν άγριο, ασυμβίβαστο επιβήτορα -πάλη που αντανακλά τη δική του σύγκρουση με τον πατέρα του. Ένας σύζυγος των προαστίων ξεκινά το μεσημέρι του αναζητώντας βασιλικό για το οικογενειακό πάρτι και καταλήγει να σημαδεύει με το όπλο του μια από τις καλεσμένες στο υπόγειο του σπιτιού. Δυο ηλικιωμένοι φίλοι που συγκατοικούν αφότου οι γυναίκες τους πέθαναν και τα παιδιά τους βυθίστηκαν "στην κόλαση των ηλεκτρονικών υπολογιστών", βλέπουν την συντροφικότητά τους να κλονίζεται εξαιτίας μιας σερβιτόρας στο τοπικό εστιατόριο. Δεκαοχτώ λιτές ιστορίες, με τα θέματα που προτιμά ο Σαμ Σέπαρντ: ο έρωτας και η θλίψη, η λαχτάρα για μια υπέρβαση των ορίων της ύπαρξης, το τραγικοκωμικό χάσμα της ασυνεννοησίας ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, το ακόμη βαθύτερο χάσμα που χωρίζει τους άντρες από τον αληθινό τους εαυτό.
Sam Shepard was an American artist who worked as an award-winning playwright, writer and actor. His many written works are known for being frank and often absurd, as well as for having an authentic sense of the style and sensibility of the gritty modern American west. He was an actor of the stage and motion pictures; a director of stage and film; author of several books of short stories, essays, and memoirs; and a musician.
The stories are full of: love and longing, the desire to reach the boundaries that partake of existence, the longing for a gap that distinguishes men and women, and a much deeper gap that separates even men from themselves. The stories in this series are full of biting humor, cruelty and grief.
تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و ششم ماه می سال 2012میلادی
عنوان: خواب خوب بهشت؛ نویسنده: سام شپرد؛ مترجم: امیرمهدی حقیقت؛ تهران، ماهی؛ 1389؛ در 164ص؛ شابک 9789642090679؛ چاپ دوم 1392؛ چاپ سوم 1395؛ چاپ چهارم 1397؛ موضوع: داستانهای نویسندگان امریکایی - سده 21م
فهرست داستانها: «سئوال بیجا»؛ «کولینگا، نیمه� ی راه»؛ «یک تکه از دیوار برلین»؛ «چشمهای� که باز و بسته میشود»� «گربه� های بتی»؛ «زندگی با الگو»؛ «سود مشترک»؛ «دری رو به زنان»؛ «کانسپسیون»؛ «پروست نبود»؛ «تشنج»؛ «خواب خوب بهشت»؛ «درختها همه لختند»؛
کتاب در متن اصلی هفده داستان کوتاه و در ترجمه سیزده داستان کوتاه است، آکنده از: عشق و حسرت، میل رسیدن به مرزهایی که هستی را بخش� بخش میکند� اشتیاق به شکافی که مردان و زنان را از یکدیگر متمایز میکند� و شکافی بس ژرفتر که حتی مردان را از خویشتن خودشان هم جدا میکند� داستانها� این مجموعه مملو از طنز گزنده، شقاوت و غم و اندوه هستند؛
تاریخ بهنگام رسانی 01/03/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
بیشتر داستانهاش� دوست داشتم. دلیل بزرگش اینه که من تقریباً هرچی داستانکوتا� رو بذارن جلوم خوشم میآ�. البته منظورم از نویسندههاس� در کل، نه حالا هر داستانی. :)) بیشترشونو دوست داشتم. بعضی داستانه� تفریحی و حسی بودن و شاید از نظر تکنیکی چیزی نداشتن. اما درگیری و حسشون نظرمو جلب کردن. ینی در کل با حال و هوای این مجموعه ارتباط برقرار کردم.
حال و هوای قصهه� رو بسیار دوست داشتم. حال و هوایی که حقیقتاً هر قصها� توش بیان بشه، به دلم مینشین�. بعضی از داستانه� برای من مثل خوابها� خوب بودن. حالا نه خوابِ بهشت. از اون خوابها� آرومِ حالخوبک�.
چرا نمیتون� با داستان کوتاه ارتباط برقرار کنم ،انگا� میندازنت وسط یه دنیا و درست وقتی داری میفهمی چه به چیه تموم میشه . از بین داستانا یکی دوتاشو دوست داشتم ،خواب خوب بهشت خوب بود و حس و حال جالبی داشت .ولی بقیش زیاد چنگی به دل نمیزد . حداقل خوب بود که راحت خوان بود و زیاد اعصابمو خورد نکرد تا تمومش کنم .
صدا کن مرا. صدای تو خوب است. صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن میروی�. در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم. بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است...
کتابی مشتمل بر سیزده داستان کوتاه که هرکدام به نحوی تنهایی انسانها� فاصلهشا� از یکدیگر و ناتوانیشا� در فهمیدن حرف همدیگر را میرسان�.
اگه دکه ی بین راه رو خونده باشین از این مجموعه داستانش دوبرابر لذت می برین. اگه حوصله ی خوندن داستان کوتاهای طولانی ایرانی رو ندارین، اگه دلتون شخصیت های تازه و جالب می خواد و گفت و گوهای کوتاه و داستانی که بشه حداقل توی3دقیقه و حداکثر توی 10دقیقه تموم شه این مجموعه رو بخونین. نثر ساده، گیرا، پیش برنده و کلی شخصیت و زاویه دیدهای متفاوت همه اش توی همین مجموعه ی کوچیک وجود داره. موضوعات کتاب حول آدم های معمولی، واقعی و اتفاق های واقعی و گاهی حتی سوتفاهم های بین اونا و مهم تر آدم هایی که حرف هم رو نمی فهمن، می چرخه چیزی که خود شپارد خیلی روش تاکید داره که " دور و بر خیال پردازی نگرد." و البته دقت اون رو نشون می ده توی تماشا کردن و زیر نظر داشتن آدم های دور و برش. توی این مجموعه فقط یه کار دیالوگی مثل دکه ی بین راه وجود داره که این هم به خوبی اوناست. تمام داستان ها دوست داشتنی ان اما خواب خوب بهشت یه حس دل نشینی ای بیشتری داشت و شخصیت هاش توی طول داستان بیشتر و بهتر برای ما شکل می گیرن و همراهشون می شیم.
نکته ی جالب اینه که داستان ها جز یکی دو تاشون کاملا به برش وار(لحظه ی کوتاهی) بودن از زندگی کاملا پایبندن و در همون حال تعلیق هم دارن و باید گفت که ما باید یاد بگیریم که چقدر می شه ساده، بدون پر حرفی و با کشش نوشت.
سم شپرد به راستی که یک تصویرسازِ عالی ذهنیه و تمام داستانهاش را میشه مثل فیلمنامه خوند و به راحتی تصویرسازی کرد؛ شخصیت هاش زنده اند و خیلی به داشتنِ پایانِ نتیجه گیری شده اعتقادی نداره و خیلی از داستانهای این مجموعه اصلاً پایانی که بشه بهش گفت پایان ندارند و این خیلی جالبه.
Δεύτερο βιβλίο του Σαμ Σέπαρντ που διαβάζω φέτος, τρίτο συνολικά. Δεν είχα σκοπό να το διαβάσω τώρα το βιβλίο, μιας και ήθελα να με περιμένει κάτι δικό του για μελλοντική ανάγνωση, από την στιγμή που λατρεύω την γραφή και το στιλ του και στα ελληνικά δεν υπάρχει και μεγάλη ποικιλία από το έργο του, αλλά το έπιασα τώρα με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του. Στεναχωρήθηκα λιγάκι, γιατί ήταν αρκετά ιδιαίτερος και ξεχωριστός τύπος, που πάντα χαιρόμουν να τον βλέπω σε διάφορες ταινίες (παρεμπιπτόντως δεν έχω δει τις πολύ μεγάλες ταινίες στις οποίες συμμετείχε ως ηθοποιός ή σεναριογράφος - θα το κάνω και αυτό λίαν συντόμως), ενώ τον γνώρισα καλύτερα και μέσω των βιβλίων του.
Η γραφή του είναι ακριβώς του γούστου μου. Οι περιγραφές των σκηνικών και των τοπίων, των ανθρώπων και των σκέψεων τους, πραγματικά είναι το κάτι άλλο. Είναι αρκετά ιδιαίτερη η γραφή του, το ύφος του ξεχωριστό, φέρνει στην επιφάνεια συναισθήματα όπως η μελαγχολία, η μοναξιά, σε βάζει να σκέφτεσαι κάποια πράγματα για άλλους ανθρώπους και την ζωή γενικότερα, αλλά και για τον εαυτό σου. Τουλάχιστον κάπως έτσι λειτουργούν οι ιστορίες του με μένα. Με τις περιγραφές του καταφέρνει να με μεταφέρει κάθε φορά στις απέραντες πεδιάδες της Μοντάνα, στα σκονισμένα τοπία του Τέξας και της Αριζόνα, στους μοναχικούς αυτοκινητοδρόμους, σε απομακρυσμένες κωμοπόλεις, σε καφετέριες, μπαρ, μοτέλ και ράντσα, τέλος πάντων, κάπου μακριά, αλλού. Και με κάνει να σκέφτομαι άλλα μέρη, άλλους ανθρώπους, άλλες ζωές. Και δεν είναι μόνο οι περιγραφές του, είναι και οι ρεαλιστικοί, εξαιρετικά φυσικοί και ανθρώπινοι διάλογοι. Νομίζω ότι είναι και το πιο δυνατό του χαρτί ως συγγραφέας, μιας και έχει γράψει ουκ ολίγα θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων είναι πλέον κλασικά (π.χ. Buried Child, True West).
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι της ίδιας αισθητικής και ποιότητας με τα δυο προηγούμενα που έχω διαβάσει ("Διασχίζοντας τον Παράδεισο", "Χρονικά των μοτέλ"), ίσως και λιγάκι καλύτερο. Πολλές ιστορίες της συλλογής αυτής αξίζουν πολλές αναγνώσεις. Πριν δυο-τρεις μέρες έμαθα ότι θα κυκλοφορήσει του χρόνου στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Πατάκη, το τελευταίο του βιβλίο, το μυθιστόρημα με τον τίτλο "The One Inside". Δεν ξέρετε πόσο χάρηκα. Και πόσο ανυπομονώ να κυκλοφορήσει και να το διαβάσω.
Sam Shepard is a natural storyteller. And I do have my doubts over where he might have learned his craft. In other words, I think he may be self-taught. Comparisons have been made to Raymond Carver, but Shepard hasn’t had the sharp blade of editor Lish cutting on his page as Carver did. Shepard simply tells his short story. He sidesteps all the fancy adjectives, and he even tends to avoid unnecessary adverbs. He is succinct and never wordy. Rarely do his stories ever run above ten pages. He writes over a wide range of rugged individualist and portrays stereotypes in order to carefully make fun of them. There are always plenty of lonely people in a Sam Shepard story. And characters are generally in the business of looking for something they cannot find, or have. In these tales it is always better to be a self sufficient independent than a person who might be in need of something. It is also advised to keep in constant motion so as to keep the sea legs from collapsing.
I came to this book directly from his first, but that being the result of reading Shepard’s letters back and forth to his ex father-in-law Johnny Dark. I had already seen some of his plays including and back in 2000-2001. I had also seen him act in several films. So I was familiar with his work in the arts. I had no doubt the man could write. And where I have read some criticism that Shepard fails at prose I had rejected these stupid comments as most likely made by some idiot who hadn’t a clue about truth and what a bit of honesty reveals in your fiction. Shepard is certainly unpretentious in his writing, but I would assume he is rather particular about who he keeps company with. Not surprisingly, the more writing I read by Shepard the more I wanted. That is a good problem to have as it appears he never tires of having something he will someday have get entered onto the page.
Shepard is an American treasure. A homegrown and homespun hero to me. A person more at ease with horses, dogs, and cattle in bucolic settings. Unspoiled. Unchained.
Tal vez el mejor dialoguista de todos los que he podido conocer. Sam Shepard, lejos de pretender abarcarlo todo, crea situaciones en las que la vida pareciera disolverse por la rendija de las puertas, la luz de las persianas, las palabras que se despiden de las bocas. El gran protagonista de sus cuentos es lo inabarcable, la experiencia que es imposible de sujetarse hasta hacerla aprehendible.
Para Shepard, considero, al final lo único que queda es vivir. Marcar el propio camino...y desconfiar de las señales que se divisan sobre la carrera. Uno es el que lo sabe todo. Uno es aquel que queda al final del camino...
بهش میگویم دنبال چیزهایی هستم درباره ی مد و سبک زندگی ، و اینکه آن روزها چه خبر بوده بابا میگوید هیچکدام اینها دخلی به واقعیت ندارد ، واقعیت «رابطه ی آدمهاست» و باقی چیزها قلابی و دروغ است ... یه مجموعه کوچولو از داستانهای کوتاه بود که فضاشون ربطی به عنوان کتاب نداشت کم کم دارم به این نتیجه میرسم که داستان کوتاه دوست ندارم، قصه رو باید به مرور و ذره ذره مزمزه کرد
واقعاً بد بود. وااااقعاً بد بود. واااااااقعاً بد بود ها. یعنی فقط داستانِ خوابِ خوبِ بهشت رو دوست داشتم. الباقی رو صرفاً تحمل کردم. شاید من بصیرت درک نداشته باشم البته. :دی ولی خب من حتی تو داستانکوتاهای� که حس میکن� نمیفهممشو� هم یه چیزایی رو درک میکن� و خوشم میآ�. حتی حسِ تنهاییا� که مضمونِ کتاب بود هم القا نشده بود و با توجه به شناختم از مترجم واقعاً تاثیرِ ترجمه نبوده. ایدهها� کتاب خوب بود ولی نویسنده رسماً حرومشون کرده بود. خلاص� که خیلی بد بود.
کتاب با جمله ای از پتر هانتکه آغاز میشود: میگویند آدم های رستگار بهشت آسمانی را خواهند دید. آرزوی من این است که تا ابد زمین را ببینم.
"خواب خوب بهشت" سیزده داستان کوتاه دارد که موضوع غالبشان� تنهایی است. تنهایی آدمهای� که هنوز در میان دنیای شلوغ و بیرح� آن بیرون احساس غریبهگ� میکنن� و شاید درست در زمانی که احساس میکنن� میشو� به نوری، روزنها� دل بست، در مییابن� که در اشتباه بودهان� و تنهاتر از همیشهان�. آدمهای� که مثل شخصیت قصه� "سوال بیجا" حتا تعادل روانی درستی ندارند و تا مرز کشتن یکی از میهمانان میهمانیشا� با یک تفنگ پیش میرون� و درست در انتهای داستان، با یک شوک کوچک این کار را نمیکنن�. شاید چون از همان ابتدا، شپرد تو را با آدمی رو به رو میکن� که به هیچ وجه مثل آدمها� دیگر اطرافا� فکر نمیکند� حرف نمیزن� و به چیزهایی نگاه نمیکن� که همه اغلب نگاه میکنن�.
آدمها� شپرد درگیر رابطهه� هستند. درگیر شکستها� پی در پی و باز هم به دنبال شکست بودن، انگار نه انگار که باید پایانی وجود داشته باشد بر این حلقه� پیچ در پیچ که مدام در حال بزرگت� و پیچیدهت� شدن است. در "کولینگا، نیمه� راه" مرد قصه به پانزده سال زندگی مشترک، به زناش� به پسرش پشت کرده و توی برهوتی پر از ریگها� نرم و استخوانها� موش و قوطیها� له شده� آبجو و کاندومها� آفتابخورده� گیر افتاده. از همانجا� از یک باجه ی تلفن که حال مرد را هم خراب میکن� به زنا� زنگ میزن� و خیلی ساده بهش میگوی� که همه چیز تمام شد، که دارد میرو� و او را برای زنی دیگر رها میکن�.زن از او میخواه� حداقل تا نیمه� راه برگردد تا او هم بهش ملحق شود و حرف بزنند. تنها چیزی که میخواه� یک مکالمه� ساده است. مرد اما نمیپذیر�. تا اینج� مشکلی نیست. تا زمانی که میفهم� پانزده سال پیش هم مرد، زنی دیگر را برای همین زن که حالا همسر اوست، رها کرده. تا اینک� میفهم� استفاده� شپرد از تصویر گاوها و گوسفندان کنار جاده و تاکید زیاد و مهوعا� بر تصویر پهن� های پخش زمین و زندگی همیشهگ� دامه� میان آن همه پهن، بیدلی� نیست. یادآور زندگی بیثم� مرد است و رابطهها� ناتماما� که سرآخر آن هم به جایی نمیرس� و زن تازه، او را ترک میکن�.
از متن کتاب: نمی دانم چرا حالا صِدام را میآر�* پایین پچ پچ کنان بهش می گویم "اون وقتا خیلی خیلی ناراحت بودم، اون وقتا که سارها رو توی اتاق خوابم با تیر می زدم. تو تا حالا خیلی خیلی ناراحت بوده�*؟" به شدت سر تکان می دهد که بله. ازش می پرسم "سر چی خیلی خیلی ناراحت بودی؟" فقط سرش را تکان میدهد� هر دو دستش را همین جور گرفته جلوِ* دهنش. میگوی� "من هم زیاد نمی دونستم سر چی ناراحت بوده�*. هیچ وقت نتونستم روش انگشت بذارم بگم این. شاید سر یه سوال بی جا بوده، نظر تو چیه؟ این که از کسی بپرسی چرا خیلی خیلی ناراحته؟" دیوانهوا� سر تکان می دهد که آره. صدای دخترم از بالای پله ها می آید. "بابا خوبی اون پایین؟" میگوی� "آره خوبم."
به نظر میاد یه کتاب معمولی با داستانهای معمولیه ولی باور کنید ارزش یه بار خوندن رو داره:)
*فقط نمیدونم چرا جدیداً کتابه� اینجوری شدن که انقدر اشتباه دارن!!! غلط نوشتن چیزی مثل "جلوی" و "بودها�" یا "بودی" یا محاورها� نوشتن "میآور�" وسط متن غیرمحاورها� و... رو از یه کتاب انتظار نداریم... کتاب رو از بوکتاب تهران قرض گرفتم. اونجا کتاب قرض میدن. بدون هیچ گرویی، کاملا رایگان.
مجموعه داستان کوتاه خواب خوب بهشت تجربه متفاوتی از داستان کوتاه بود. تمام داستان های این کتاب درونمایه ای از روابط بین انسان ها، ابعاد مختلف این ارتباط و پیش داوری در موضوعات مختلف بود. زاویه دید و روایت قصه ها خلاقانه و غیرمنتظره است. مثلا قصه سود شرکت تماما در ذهن یک فروشنده زن میگذرد و قبل از مواجهه بیرونی با افکاری که آزارش میدهد داستان تمام می شود. بعضی قصه ها واقعا جالب و فراموش نشدنی بودند. سوال بیجا 4/5 کولینگا نیمه راه 5/5 یک تکه از دیوار برلین 1/5 چشم هایی که باز و بسته میشوند 3/5 گربه های بتی 4/5 زندگی با الگو 3/5 سود شرکت 4/5 دری رو به زنان4/5 Conception 2/5 پروست نبود 1/5 تشنج 5/5 خواب خوب بهشت 4/5 درخت ها همه لخت اند 3/5
I have been a fan of the actor Sam Shepard for decades. He died in 2017, at the age of 73. I loved his work in Days of Heaven and The Right Stuff, among many other films. I knew he was also a playwright but I had never seen any of his plays. So, I was very excited to learn that he had also written short fiction and really wanted to give one of his story collections a try. It did not disappoint and really grew on me, as I read along. I LOVE literary surprises and this one ranks right up there.
مجموعة قصصية للكاتب سام شيبارد تتكون من 18 قصة المعالج كولنجا منتصف الطريق قطعة حائط برلين عين طارفة قطط بيتي المدخل للنساء غرباء المعيشة في اللافتة مصلحة الشركة كونسبسيون لم تكن براوست تشنج سؤال غير عادل نوبة مرضية مخيفة طنين رابطة الجأش حلم السماء العظيم كل الأشجار عالية أعجبني منها: كولنجا منتصف الطريق - قطعة حائط برلين - قطط بيتي - المعيشة في اللافتة لم يعجبني: مقدمة الكتاب حيث شملت حرقًا لبعض الأحداث الرئيسية وتقييم لعدد من القصص دون غيرها وهذا في رأي غير مقبول
قطعاً برجسته ترین نقطه قوت کتاب این بود که شخصیت های متفاوتی توی داستان هاش ساخته و پرداخته شده بود شخصیت ها تکراری نیستند، با هم تفاوت دارن و شما قشنگ منوجه میشی که هر داستان با دیگری فرق دارد. نه مثل داستان های ایرانی که گاهی ممکن است دو مجموعه داستان از دو نویسنده هم دارای شخصیت ها و فضاها و داستان های یکسان باشند ضمن این که فضاسازی شپارد فوق العاده است، قشنگ موقعیت آدم ها رو حس میکنی
۱ ستاره ای که درواقع هیچْستار� ست:/ تنها دلیلی که تا اخرش خوندم این بود که ببینم وااقعا فقط یه داستان توش پیدا میشه که جالب باشه؟ محتوا داشته باشه؟؟ اما دریغ... با نخوندنش نه تنها چیزی از دست نمیدین، که پول و وقت گرانبهاتون رو برای کتابهای دیگه ذخیره میکنید:)
من هم زیاد نمی دونستم سر چی ناراحت بوده م. هیچ وقت نتونستم روش انگشت بذارم بگم این. شاید سر یه سوال بی جا بوده. نظر تو چیه؟ این که از کسی بپرسی چرا خیلی خیلی ناراحته؟
درست نمیدونم چطوریه ولی...شاید آدما چندش بگیرن وقتی یکی زیادی بهشون حرص میزنه زیادی بهشون محتاجه لازمشون داره�.نمیدونم شایدتشنج بگیرن نه نه اصطلاحش این نیست یه چیز دیگه میگن تشنج گرفتن نمیگن...