What do you think?
Rate this book
Trhlina
Táto kniha vznikla zvláštnym spôsobom. Po vydaní mysteriózneho trileru Strach sa autorovi ozval človek, ktorý mu vyrozprával naozaj desivý príbeh. Jozef Karika jeho rozprávanie zaznamenal, mnohé tvrdenia overil, doplnil o vlastné zistenia a spracoval do knihy, ktorú máte pred sebou. Na jej stránkach rozmotáva veľmi tajomný, tragický a hrôzostrašný prípad. Zároveň poodhaľuje jednu z najväčších záhad Slovenska � nevysvetliteľné miznutie ľudí v pohorí Tribeč.
Legenda, zámerná mystifikácia alebo desivá skutočnosť? Túto otázku si kladie aj autor. Predkladá strhujúci hororový príbeh a necháva na čitateľovi, aby našiel odpoveď.
Legenda, zámerná mystifikácia alebo desivá skutočnosť? Túto otázku si kladie aj autor. Predkladá strhujúci hororový príbeh a necháva na čitateľovi, aby našiel odpoveď.
368 pages, Hardcover
First published January 1, 2016
157 people are currently reading
2,596 people want to read
About the author
Jozef Karika
30books332followersSlovenský experimentálny spisovateľ a publicista.
Vyštudoval históriu a filozofiu na Univerzite Mateja Bela v Banskej Bystrici. Na širšiu scénu vstúpil v roku 2001 ako kmeňový autor internetových stránok G.O.M.. Pracuje ako historik-kurátor a televízny redaktor. Získal Cenu literárneho fondu za publicistiku. Jeho reportáž Kontroverzná tabuľa získala prvé miesto v kategórii publicistika a Cenu diváka na celoslovenskej prehliadke tvorby lokálnych televízií Workshop 2008. Vyhrala aj prvé miesto v kategórii publicistika na česko - slovenskej filmovej prehliadke KAFKA 2008. V máji 2007 Karika prednášal o mágii v postmodernizme na Prírodovedeckej fakulte Karlovej Univerzity v Prahe. V jeseni 2007 na objednávku Žilinského samosprávneho kraja vytvoril textovo-grafickú výstavu Sto rokov od tragédie v Černovej. Bola vystavená v Bruseli a Národnej Rade Slovenskej Republiky. V desiatich exemplároch sa pod záštitou Matice Slovenskej stala aj celoslovenskou školskou výstavou. Je autorom stálej expozície Život a dielo Andreja Hlinku v Liptovskom múzeu v Ružomberku.
Vo vydavateľstve Vodnář publikoval knihy Slovanská magie (2003), Zóny stínu (2005), Magie peněz (2008) a Brány meonu (2009). Vo vydavateľstve Ikar mu vyšli knihy Mágia peňazí (2007) a K.P.M.P.Z. (2007). Prispieva do amerického Konton Magazine, britského Chaos International Magazine a nemeckého Instrumentum. Niektoré jeho texty boli vybraté a publikované v knižnej antológii The Best of Konton amerického vydavateľstva Konton Publishing a v britsko-americkej antológii Manifesting Prosperity. Svojimi textami prispel tiež do viacerých kníh Josefa Veselého. Venuje sa aj próze - poviedky mu vyšli v časopisoch RAK a Fantázia. Zameriava sa na vytváranie postmodernistických textových koláží zlučujúcich inak nezlúčiteľné a nesúmerateľné diskurzy a prístupy. Vedľa seba kladie prísne metodické postupy a poznatky rôznych vedeckých disciplín, spolu s výrazným momentom iracionálna, snových rozmerov bytia a intuicionizmu. Nevyhýba sa pri tom ani inšpirácii z obskúrnejších zdrojov, akými sú napríklad rôzne duchovné tradície minulosti, či tvorba autorov ako Howard P. Lovecraft, Aleister Crowley, Carlos Castaneda, Kenneth Grant, William S. Burroughs, Terry Pratchett� Filozofickými východiskami sú mu prevažne diela existencialistov (Sartre, Camus, Heidegger), Nietzsche a postmodernistická filozofia (Foucault, Derrida). Sám sa hlási predovšetkým k odkazu experimentálnych mysliteľov akými sú Ramsey Dukes, Peter J. Carroll, Robert A. Wilson, Hakim Bey a ďalší. Druhú oblasť jeho tvorby predstavujú experimentálne knihy a texty zamerané na hľadanie a rozvíjanie sviežich, alternatívnych a nekonformných praktických prístupov k rôznym životným oblastiam, problémom a situáciám. Vo svojom experimentovaní s významom textu v postmodernej spoločnosti používa techniky striedania paradigiem, rôzne alter-egá, postupy textovej liberácie, dočasnej viery, mystifikáciu a prvky výstrižkovej metódy.
Vyštudoval históriu a filozofiu na Univerzite Mateja Bela v Banskej Bystrici. Na širšiu scénu vstúpil v roku 2001 ako kmeňový autor internetových stránok G.O.M.. Pracuje ako historik-kurátor a televízny redaktor. Získal Cenu literárneho fondu za publicistiku. Jeho reportáž Kontroverzná tabuľa získala prvé miesto v kategórii publicistika a Cenu diváka na celoslovenskej prehliadke tvorby lokálnych televízií Workshop 2008. Vyhrala aj prvé miesto v kategórii publicistika na česko - slovenskej filmovej prehliadke KAFKA 2008. V máji 2007 Karika prednášal o mágii v postmodernizme na Prírodovedeckej fakulte Karlovej Univerzity v Prahe. V jeseni 2007 na objednávku Žilinského samosprávneho kraja vytvoril textovo-grafickú výstavu Sto rokov od tragédie v Černovej. Bola vystavená v Bruseli a Národnej Rade Slovenskej Republiky. V desiatich exemplároch sa pod záštitou Matice Slovenskej stala aj celoslovenskou školskou výstavou. Je autorom stálej expozície Život a dielo Andreja Hlinku v Liptovskom múzeu v Ružomberku.
Vo vydavateľstve Vodnář publikoval knihy Slovanská magie (2003), Zóny stínu (2005), Magie peněz (2008) a Brány meonu (2009). Vo vydavateľstve Ikar mu vyšli knihy Mágia peňazí (2007) a K.P.M.P.Z. (2007). Prispieva do amerického Konton Magazine, britského Chaos International Magazine a nemeckého Instrumentum. Niektoré jeho texty boli vybraté a publikované v knižnej antológii The Best of Konton amerického vydavateľstva Konton Publishing a v britsko-americkej antológii Manifesting Prosperity. Svojimi textami prispel tiež do viacerých kníh Josefa Veselého. Venuje sa aj próze - poviedky mu vyšli v časopisoch RAK a Fantázia. Zameriava sa na vytváranie postmodernistických textových koláží zlučujúcich inak nezlúčiteľné a nesúmerateľné diskurzy a prístupy. Vedľa seba kladie prísne metodické postupy a poznatky rôznych vedeckých disciplín, spolu s výrazným momentom iracionálna, snových rozmerov bytia a intuicionizmu. Nevyhýba sa pri tom ani inšpirácii z obskúrnejších zdrojov, akými sú napríklad rôzne duchovné tradície minulosti, či tvorba autorov ako Howard P. Lovecraft, Aleister Crowley, Carlos Castaneda, Kenneth Grant, William S. Burroughs, Terry Pratchett� Filozofickými východiskami sú mu prevažne diela existencialistov (Sartre, Camus, Heidegger), Nietzsche a postmodernistická filozofia (Foucault, Derrida). Sám sa hlási predovšetkým k odkazu experimentálnych mysliteľov akými sú Ramsey Dukes, Peter J. Carroll, Robert A. Wilson, Hakim Bey a ďalší. Druhú oblasť jeho tvorby predstavujú experimentálne knihy a texty zamerané na hľadanie a rozvíjanie sviežich, alternatívnych a nekonformných praktických prístupov k rôznym životným oblastiam, problémom a situáciám. Vo svojom experimentovaní s významom textu v postmodernej spoločnosti používa techniky striedania paradigiem, rôzne alter-egá, postupy textovej liberácie, dočasnej viery, mystifikáciu a prvky výstrižkovej metódy.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 803 reviews
December 12, 2018
Podobno to wszystko wydarzyło się naprawdę. Podobno do Jozefa Kariki naprawdę przyszedł człowiek, który przeżył to wszystko na własnej skórze. Podobno� Dociekliwy czytelnik może trochę poszperać w sieci, by z narastającym zaskoczeniem i niepokojem odkrywać kolejne strony i portale, a w nich artykuły sprzed lat, opowiadające historie o Trójkącie Bermudzkim na Słowacji. To żadna tajemnica, że w rejonie Trybeczu znikają ludzie.
„…Trybecz jawi się nie jako przeciętny ciąg górek porośniętych lasami, ale jako tajemnicze, nieprzewidywalne miejsce spowite mgłą niewyjaśnionych i tragicznych zdarzeń.�
Po kilku takich artykułach czytelnik jest w stanie uwierzyć przynajmniej w coś niepokojącego, co przytrafia się w tych górach. Ja uwierzyłam. Bo nie ma chyba nic bardziej przerażającego od kosmicznej grozy, która nachodzi znienacka, atakuje ciszą, ciemnością, błyskami świateł, obrazami, których człowiek nie jest w stanie pojąć. Jestem w stanie uwierzyć, że istnieją takie miejsca, które pozwalają dostrzec zwykłemu śmiertelnikowi podszewkę wszechświata i nie jest to wcale przyjemny widok. Oj, nie. To wizja, której nie sposób opisać, ciąg doznań szczególnych, które przepalają człowieka, odbierają mu nadzieję, a tym samym duszę.
„Rozumiesz? Wystarczy jedna szczelinka, cienka jak włosek; jedna jedyna, a to już zaczyna działać � twój żałosny mały świat i osobowość czy poczucie tożsamości legają w gruzach. I rozpad, totalny rozkład, z każdą sekundę jest coraz szybszy.�
Podobne doświadczenia opisywali mistrzowie weird fiction z H.P. Lovecraftem na czele. O ile Samotnik z Providence w ciemności widział ucieleśnione istoty spoza naszego wymiaru, to inni widzieli już nakładanie się owych wymiarów, ożywioną ciemność i ciszę czające się po nieeuklidesowych kątach, przerażające bardziej niż śpiący w głębinach Cthulhu. Bohaterowie „Szczeliny� Jozefa Karika � prawdziwi czy jedynie fikcyjni, Wam pozostawiam decyzję � również zderzyli się z rzeczywistością, która nagle rozeszła się im w szwach. Dostrzegli przestrzeń między nimi i nagle poszczególne elementy świata przestały do siebie pasować, a nie było czym ich wypełnić. Pozostała im czysta groza i ci, którzy:
„Patrzą przez szkło, cisza z oczami.�
„Szczelina� zostaje tym samym najbardziej przerażającą opowieścią roku 2018, bo nawet jeśli żadne z tych wydarzeń nie przytrafiło się naprawdę, nawet jeśli nikt się nie zagubił w Trybeczu, a międzywymiarowe dziury nie istnieją i to wszystko to tylko sprytna mistyfikacja, to ja dobrze wiem, że las potrafi połykać ludzi. Nic mnie od tego nie odwiedzie.
„…Trybecz jawi się nie jako przeciętny ciąg górek porośniętych lasami, ale jako tajemnicze, nieprzewidywalne miejsce spowite mgłą niewyjaśnionych i tragicznych zdarzeń.�
Po kilku takich artykułach czytelnik jest w stanie uwierzyć przynajmniej w coś niepokojącego, co przytrafia się w tych górach. Ja uwierzyłam. Bo nie ma chyba nic bardziej przerażającego od kosmicznej grozy, która nachodzi znienacka, atakuje ciszą, ciemnością, błyskami świateł, obrazami, których człowiek nie jest w stanie pojąć. Jestem w stanie uwierzyć, że istnieją takie miejsca, które pozwalają dostrzec zwykłemu śmiertelnikowi podszewkę wszechświata i nie jest to wcale przyjemny widok. Oj, nie. To wizja, której nie sposób opisać, ciąg doznań szczególnych, które przepalają człowieka, odbierają mu nadzieję, a tym samym duszę.
„Rozumiesz? Wystarczy jedna szczelinka, cienka jak włosek; jedna jedyna, a to już zaczyna działać � twój żałosny mały świat i osobowość czy poczucie tożsamości legają w gruzach. I rozpad, totalny rozkład, z każdą sekundę jest coraz szybszy.�
Podobne doświadczenia opisywali mistrzowie weird fiction z H.P. Lovecraftem na czele. O ile Samotnik z Providence w ciemności widział ucieleśnione istoty spoza naszego wymiaru, to inni widzieli już nakładanie się owych wymiarów, ożywioną ciemność i ciszę czające się po nieeuklidesowych kątach, przerażające bardziej niż śpiący w głębinach Cthulhu. Bohaterowie „Szczeliny� Jozefa Karika � prawdziwi czy jedynie fikcyjni, Wam pozostawiam decyzję � również zderzyli się z rzeczywistością, która nagle rozeszła się im w szwach. Dostrzegli przestrzeń między nimi i nagle poszczególne elementy świata przestały do siebie pasować, a nie było czym ich wypełnić. Pozostała im czysta groza i ci, którzy:
„Patrzą przez szkło, cisza z oczami.�
„Szczelina� zostaje tym samym najbardziej przerażającą opowieścią roku 2018, bo nawet jeśli żadne z tych wydarzeń nie przytrafiło się naprawdę, nawet jeśli nikt się nie zagubił w Trybeczu, a międzywymiarowe dziury nie istnieją i to wszystko to tylko sprytna mistyfikacja, to ja dobrze wiem, że las potrafi połykać ludzi. Nic mnie od tego nie odwiedzie.
May 5, 2023
I was pretty scared
September 15, 2018
Dusivú tmu štvrtkovej noci rozpára svetlo nočnej lampy a ja, napriek vrodeným inštinktom a dobrej výchove (odpusť otče), napriek všetkým varovným signálom, ktoré moje telo vysiela a strachu, ktorý mi zviera vnútornosti, napriek tomuto všetkému, vezmem do roztrasenej ruky súčasnú slovenskú knihu. Síce to nie je prvý krát teno rok, čo takto hazardujem so svojím zdravím, ale to, čo držím v ruke tentoraz, je čosi oveľa desivejšie. A síce súčasná slovenská kniha, ktorá vyhrala cenu Anasoft litera. Strasie ma a sťažka preglgnúc prevrátim prvý list. Po uistení sa, že to bola len cena čitateľov sa na chvíľu uvoľním no vzápätí si uvedomím, že je to cena DZԲý čitateľov a opäť ma zaplaví vlna strachu. Nervy mám úplne v kýbli a pritom to najhoršie mám ešte len pred sebou. Úvodné strany prekonajú všetky moje predstavy. Z kostrbatých formulácií mi škrípe v ušiach a rádoby bububu štýl drása moju ubolenú dušu. Viem, že po tomto už nikdy nebudem rovnaká, ale niečo, snáď nejaká zvrátená entita parazitujúca na mojej mysli, alebo možno vidina dobrého hejtu ma ženie ďalej. Napriek tomu, že po kostrbatom úvode sa štýl zlepší, nepoľavujem v ostražitosti, pripravená kedykoľvek si naliať do očí Savo. Asi po 30 stranách si začnem uvedomovať, že sa pomaly blížim k bodu, odkiaľ niet návratu. Kŕčovito zvieram Savo... keď v tom...keď v tom sa stane niečo...prosto....prosto ma to začne baviť a až na niektoré pasáže ma to baví až do konca. Ale aj tak, celý čas ostentatívne gúľam očami, pre prípad, že by niekto vošiel do izby a načapal ma s víťazom anasoft litera in flagranti. Síce neviem kto by tak ku mne vchádzal, pretože ako single tridsiatnička bývam sama, ale o to viac musím predsa dbať na svoju povesť! (Ale keďže mám z toho dbania dodnes celkom slušnú svalovku na očiach, nabudúce sa na to asi vykašlem)
Zhrnutie deja:
Prvá tretina - v ktorej rozprávač Igor nájde nahrávky (3*)
Nejaké to intro, klišé, klišé, Igor nájde staré dokumenty a nahrávky, klišé klišé, Igor si prehráva nahrávky, klišé, klišé a keď už som si myslela, že sa na to vykašlem, zrazu ticho s očami, spomienky s deravým svetlom a dvanástková sústava, v ktorej sa dvanásť píše ako desať a pre mňa nastal ten point of no return, keď som si povedala, že toto dočítam, aj keby som si pri tom mala vykrútiť oči z hlavy
Druhá tretina - v ktorej sa partička ľudí, dosť blbých na to, aby sa rozdelili, vyberie do strašidelného lesa a rozdelí sa (2*)
Prídu do strašidelného lesa, klišé klišé klišé, bububu, klišé. Pár momentov, keď som si povedala, že to možno predsa len nedočítam, ale potom ma dostalo, že fúka, fúka, ovečka sa pasie a tak som čítala ďalej
Tretia tretina - v ktorej sa partička ľudí, dosť blbých na to, aby sa znovu vybrali do lesa, z ktorého sa predtým skoro potento, znovu vyberie do lesa, z ktorého sa predtým skoro potento. A rozdelí sa. (4,5*)
Tu som skoro odpadla, pretože celý čas som čakala nejakú duchárinu a ono sa z toho zrazu vykľulo plnokrvné sci-fi a dokonca na tému, ktorú zbožňujem. Karika síce neprišiel s ničím novým, ale v kombinácii s celkovou atmosférou ma to zaujalo tak, že som som asi chvíľami aj zabudla gúľať očami.
Pozn 1
Kniha je štylizovaná ako mystifikácia a sú v nej dokonca uvedené linky na zdroje, týkajúce sa udalostí v Tribeči a Karika sa celý čas tvári (v knihe i mimo nej), že sám nevie, kde v Igorovom rozprávaní končí realita a začína fikcia. K tomu asi toľkoto:
Niekde na strane 12 Igor len tak mimochodom prehodí, že jeho článok o skúsenostiach s cestovaním ŽSR má cez 100 000 pozretí. Sto tisíc. Sto. Tisíc. Ak sa ten blog nevolal 2 hot chicks gangbanged in Fast Train R 611 Fixinela tak týmto Karikovi oznamujem, že realita sa končí na strane 12.
Pozn 2
Ja takýmto báchorkám väčšinou* neverím, ale z vecí, na ktoré sa v dohľadnej dobe nechystám, je návšteva Tribeča na popredných miestach, niekde medzi predvolebným mítingom KDH** a koncertom sestier Niezlových***
*konkrétne od 6:00am do 9:30pm, v lete o hodinu dlhšie
**u nás v kulturáku
***ٲپž
Zhrnutie deja:
Prvá tretina - v ktorej rozprávač Igor nájde nahrávky (3*)
Nejaké to intro, klišé, klišé, Igor nájde staré dokumenty a nahrávky, klišé klišé, Igor si prehráva nahrávky, klišé, klišé a keď už som si myslela, že sa na to vykašlem, zrazu ticho s očami, spomienky s deravým svetlom a dvanástková sústava, v ktorej sa dvanásť píše ako desať a pre mňa nastal ten point of no return, keď som si povedala, že toto dočítam, aj keby som si pri tom mala vykrútiť oči z hlavy
Druhá tretina - v ktorej sa partička ľudí, dosť blbých na to, aby sa rozdelili, vyberie do strašidelného lesa a rozdelí sa (2*)
Prídu do strašidelného lesa, klišé klišé klišé, bububu, klišé. Pár momentov, keď som si povedala, že to možno predsa len nedočítam, ale potom ma dostalo, že fúka, fúka, ovečka sa pasie a tak som čítala ďalej
Tretia tretina - v ktorej sa partička ľudí, dosť blbých na to, aby sa znovu vybrali do lesa, z ktorého sa predtým skoro potento, znovu vyberie do lesa, z ktorého sa predtým skoro potento. A rozdelí sa. (4,5*)
Tu som skoro odpadla, pretože celý čas som čakala nejakú duchárinu a ono sa z toho zrazu vykľulo plnokrvné sci-fi a dokonca na tému, ktorú zbožňujem. Karika síce neprišiel s ničím novým, ale v kombinácii s celkovou atmosférou ma to zaujalo tak, že som som asi chvíľami aj zabudla gúľať očami.
Pozn 1
Kniha je štylizovaná ako mystifikácia a sú v nej dokonca uvedené linky na zdroje, týkajúce sa udalostí v Tribeči a Karika sa celý čas tvári (v knihe i mimo nej), že sám nevie, kde v Igorovom rozprávaní končí realita a začína fikcia. K tomu asi toľkoto:
Niekde na strane 12 Igor len tak mimochodom prehodí, že jeho článok o skúsenostiach s cestovaním ŽSR má cez 100 000 pozretí. Sto tisíc. Sto. Tisíc. Ak sa ten blog nevolal 2 hot chicks gangbanged in Fast Train R 611 Fixinela tak týmto Karikovi oznamujem, že realita sa končí na strane 12.
Pozn 2
Ja takýmto báchorkám väčšinou* neverím, ale z vecí, na ktoré sa v dohľadnej dobe nechystám, je návšteva Tribeča na popredných miestach, niekde medzi predvolebným mítingom KDH** a koncertom sestier Niezlových***
*konkrétne od 6:00am do 9:30pm, v lete o hodinu dlhšie
**u nás v kulturáku
***ٲپž
April 27, 2023
I am extremely confused. You're confused? I am fucking confused bro.
August 15, 2022
Momentami potężnie czułem tę grozę, a co do zakończenia� SAM NIE WIEM CO MYŚLEĆ
August 9, 2018
To nám ta dovolenka pěkně začíná. Nejen, že jsem si koupil hnusný brambůrky s příchutí palivých kuřecích křidélek, krom toho jsem vkročil do posvátného času placené dovolené levou nohou. V letadle jsem po dvou třetinách zavřel nudou Rozmarné léto a vrhl se na tento brutální slovenský thrillerko.
Karika prý sepsal pravdivý příběh jednoho týpka, kterej mu ho v několika sezenich odvypravel a pak přestal komunikovat. Příběh ve zkratce - týpek Igor vystudoval vejšku a nemůže na Slomensku najít práci, žije s přítelkyní a živí se melouchama. Tak se jednou dostane k vyklizení staryho baráku a najde tam starý spisy a nahrávky z dob, kdy to bejval blázinec. Tak se dostane na stopu zvláštnostem, který se dějou v slomenských horách. Lidi mizi, blázní, pak se zase objevují - no úplná záhadoška blárský vičovky!!
Igor bloguje (100.000 čtenářů na Slovensku prej - lol) a nabloguje o tomto blog jak kokso. Na to konto se mu ozvou dva typci - jeden racionálně uvažující, druhej konspirační a skončí to tak, ze se ve čtyřech, ještě s jeho přítelkyní, do těch hor vydaj. Pak následuje magořinec jak Bratislava, chození v kruhu, opuštěné domy v horách, fotky kde se objevují další lidé a tak dále pana krále. Kdyby mi bylo deset a byla tohle první kniha kterou jsem četl, asi bych se stejně nebál. Protože sem bejval hustej, to dá rozum.
Z hor slezou po čtyřech dnech jen ve třech s tím, ze dva skončí v blázinci, jen Igor to přežije. A to jen díky perniku. Neopomene totiž zminit, ze si občas zajde nosem na tůru do pervitinských hor a že spoustu věci o kterých vypráví během celý knihy se staly na peří. A že z toho co se tam stalo je tak v piči, že perník. No a jak říkala moje babička: Lidem na peří, těm se nevěří!
Shodou okolnosti neexistujou žádný důkazy toho co se stalo, blog je smazanej, jména lidi nejsou, fotky nejsou, nahrávky nejsou.. myslím, že kdyby se Karika odstěhoval na Václavák, tak by takovýhle pecky chrlil 3x do tejdne. Zbytečná kniha, 2/10.
Karika prý sepsal pravdivý příběh jednoho týpka, kterej mu ho v několika sezenich odvypravel a pak přestal komunikovat. Příběh ve zkratce - týpek Igor vystudoval vejšku a nemůže na Slomensku najít práci, žije s přítelkyní a živí se melouchama. Tak se jednou dostane k vyklizení staryho baráku a najde tam starý spisy a nahrávky z dob, kdy to bejval blázinec. Tak se dostane na stopu zvláštnostem, který se dějou v slomenských horách. Lidi mizi, blázní, pak se zase objevují - no úplná záhadoška blárský vičovky!!
Igor bloguje (100.000 čtenářů na Slovensku prej - lol) a nabloguje o tomto blog jak kokso. Na to konto se mu ozvou dva typci - jeden racionálně uvažující, druhej konspirační a skončí to tak, ze se ve čtyřech, ještě s jeho přítelkyní, do těch hor vydaj. Pak následuje magořinec jak Bratislava, chození v kruhu, opuštěné domy v horách, fotky kde se objevují další lidé a tak dále pana krále. Kdyby mi bylo deset a byla tohle první kniha kterou jsem četl, asi bych se stejně nebál. Protože sem bejval hustej, to dá rozum.
Z hor slezou po čtyřech dnech jen ve třech s tím, ze dva skončí v blázinci, jen Igor to přežije. A to jen díky perniku. Neopomene totiž zminit, ze si občas zajde nosem na tůru do pervitinských hor a že spoustu věci o kterých vypráví během celý knihy se staly na peří. A že z toho co se tam stalo je tak v piči, že perník. No a jak říkala moje babička: Lidem na peří, těm se nevěří!
Shodou okolnosti neexistujou žádný důkazy toho co se stalo, blog je smazanej, jména lidi nejsou, fotky nejsou, nahrávky nejsou.. myslím, že kdyby se Karika odstěhoval na Václavák, tak by takovýhle pecky chrlil 3x do tejdne. Zbytečná kniha, 2/10.
October 10, 2024
ajaj dość creepy książka!
Moim zdaniem trochę przegadana, ale podobało mi się mimo wszystko to napięcie, które jest obecne od początku.
Jedno wiem na pewno - moja noga w Trybeczu na pewno nigdy nie postanie 😂 NIGDY!
Moim zdaniem trochę przegadana, ale podobało mi się mimo wszystko to napięcie, które jest obecne od początku.
Jedno wiem na pewno - moja noga w Trybeczu na pewno nigdy nie postanie 😂 NIGDY!
December 29, 2022
CHCĘ. WIĘCEJ. PROZY. AUTORA.
March 13, 2017
Nerozumiem ako sa táto kniha mohla dostať do výročných cien udeľovaných v SR. Toto bol zrejme ozaj posledný klinec do rakvy súčasnej slovenskej literatúry. Obhajobou vraj je, že ide o žánrovú knihu. Nemyslím si, že by sa kvalitná kniha musela obhajovať, resp., že by ju musel vôbec niekto obhajovať. Vraj je Karika slovenský King. Ale no tak! Zdaľeka nie. Ani sa len k nemu nepribližuje. Nerozumiem potrebe porovnávať súčasné slovenské knihy k svetovým autorom. Podľa mňa to samo-osebe svedčí o malosti, o potrebe sa porovnávať s dielom, ktoré prekonalo hranice.
Kniha začína dobre, má napätie, žánrovo sa dá zaradiť, literárne to trošku pokrivkáva, ale ak by Karika príbeh o polovicu skrátil, kniha by bola podstatne lepšia. Nie všetko čo sa naťahuje je dobré.
Následne príbeh stráca dych a zamotáva sa do všelijakých moderných blábolov, od blogov, konšpirácií, typológie návštevníkov online diskusií DZԲý médií až po paranormálnych dejových slučiek, ktoré vedú k niečomu čo mi tak trochu pripomínalo stokrát omieľaný hororový príbeh o tom, aké je to stratiť sa v lese. A potom bol koniec.
Nikdy mi nebolo ľúto peňazí, ktoré som dal za knihu. Až doteraz. Pri tejto knihe.
Kniha začína dobre, má napätie, žánrovo sa dá zaradiť, literárne to trošku pokrivkáva, ale ak by Karika príbeh o polovicu skrátil, kniha by bola podstatne lepšia. Nie všetko čo sa naťahuje je dobré.
Následne príbeh stráca dych a zamotáva sa do všelijakých moderných blábolov, od blogov, konšpirácií, typológie návštevníkov online diskusií DZԲý médií až po paranormálnych dejových slučiek, ktoré vedú k niečomu čo mi tak trochu pripomínalo stokrát omieľaný hororový príbeh o tom, aké je to stratiť sa v lese. A potom bol koniec.
Nikdy mi nebolo ľúto peňazí, ktoré som dal za knihu. Až doteraz. Pri tejto knihe.
February 8, 2022
Sama nie wiem, co poszło nie tak... Nie ruszyła mnie ta historia w żaden sposób, ALE wierzę w nią i tak samo wierzę w to, że las może pochłonąć ludzi. W jakikolwiek sposób.
Nie bałam się. A chciałam... Przeszkadzał mi sposób narracji. Nie odebrałam tego tak, jak oczekiwałam
Nie bałam się. A chciałam... Przeszkadzał mi sposób narracji. Nie odebrałam tego tak, jak oczekiwałam
November 13, 2016
Bojím sa ísť spať.
January 7, 2018
Thriller bez literárneho štýlu i napätia, uvravený, riedky, nepresvedčivý � všetko však takticky ospravedlnené metarovinou, kde autor iba zaznamenáva rozprávanie protagonistu. Úplne by stačilo, keby to bola 40 stranová novela. Chvíľami sa ma zmocňoval pocit, že odborná porota Anasoft Litera 2017 mala viac čítať žánrovú tvorbu a trochu zvýšiť svoje nároky na ňu... Jediné, čo oceňujem � a za to sú tie dve hviezdičky � je presah do sveta publicistiky a internetových "faits-divers", kráčanie po krehkom rozhraní medzi fikciou a non-fiction.
June 7, 2023
Świetna groza i niesamowicie zrealizowany audiobook ❤️
December 13, 2020
Pół na pół. Pierwsza połowa książki to jakieś srogie nieporozumienie. Tona zupełnie zbędnego bajdurzenia, którą z powodzeniem można by skrócić do połowy. Dopiero ok. 200 strony coś zaczyna się klarować i w końcu dziać. Karika ze "Strachu" przychodzi jeszcze później... Bardzo mnie to rozczarowało. Ostatnie 150 stron to jest to na co czekałam i to za co polubiłam autora. Dreszczyk, tajemnica, niepokój. Klimat pierwsza klasa, choć wrażenia z całości skopane przez 250 stronicowy wstęp...
Nie podoba mi się opowiadanie historii w pierwszoosobowej formie. To w dużej mierze popsuło całość i w mojej ocenie na wstępie postawiło autora na przegranej pozycji. Nie wiem czy, jak twierdzi autor, jest to opowieść, którą od kogoś usłyszał i czuł się zobowiązany wiernie ją spisać (co tej książce nie posłużyło ani trochę) czy może to autor miał pomysł by napisać książkę w takim formacie (różne dziwne pomysły mają niektórzy)? Stawiam na to pierwsze, by uratować honor autora, jego umiejętności prowadzenia skondensowanej fabuły i mój kredyt zaufania wobec jego talentu... Jego "Strach" był krótki, konkretny i bardzo dobry. Tutaj nie jest ani krótko, ani konkretnie ani bardzo dobrze. Nasz bohater niemożliwie leje wodę, nie raz i nie dwa powtarzając te same nudne przemyślenia. Dopiero jak zaczyna się "akcja" robi się ciekawiej. Tylko to ratuje całość.
Mnie ta opowieść nie do końca przekonała. Ten kto czytał wie z jakim to wyznaniem wyskakuje nasz bohater w okolicy połowy książki, co w moich oczach przekreśla jego wiarygodność i rzuca na kolana całą historię. Niemniej, opowiastka jako taka, nie wnikając czy była prawdziwa czy nie, na pewno miała potencjał, który do pewnego stopnia został wykorzystany. Finał pozostawia czytelnika bez odpowiedzi, mamy się sami zastanowić co sądzimy. Mnie najbardziej zaskoczył i zaciekawił wątek ilościowy, że tak to ujmę by nie spojerować, i w sumie żałuję, że nie zostało to w jakiś sposób wyjaśnione.
PS. "Posłowie" od autora mogłoby wygrać konkurs na Najgorsze i Najbardziej Zbędne Posłowie Ever.
PS 2. Najbardziej to mi było szkoda Klaudii!
Nie podoba mi się opowiadanie historii w pierwszoosobowej formie. To w dużej mierze popsuło całość i w mojej ocenie na wstępie postawiło autora na przegranej pozycji. Nie wiem czy, jak twierdzi autor, jest to opowieść, którą od kogoś usłyszał i czuł się zobowiązany wiernie ją spisać (co tej książce nie posłużyło ani trochę) czy może to autor miał pomysł by napisać książkę w takim formacie (różne dziwne pomysły mają niektórzy)? Stawiam na to pierwsze, by uratować honor autora, jego umiejętności prowadzenia skondensowanej fabuły i mój kredyt zaufania wobec jego talentu... Jego "Strach" był krótki, konkretny i bardzo dobry. Tutaj nie jest ani krótko, ani konkretnie ani bardzo dobrze. Nasz bohater niemożliwie leje wodę, nie raz i nie dwa powtarzając te same nudne przemyślenia. Dopiero jak zaczyna się "akcja" robi się ciekawiej. Tylko to ratuje całość.
Mnie ta opowieść nie do końca przekonała. Ten kto czytał wie z jakim to wyznaniem wyskakuje nasz bohater w okolicy połowy książki, co w moich oczach przekreśla jego wiarygodność i rzuca na kolana całą historię. Niemniej, opowiastka jako taka, nie wnikając czy była prawdziwa czy nie, na pewno miała potencjał, który do pewnego stopnia został wykorzystany. Finał pozostawia czytelnika bez odpowiedzi, mamy się sami zastanowić co sądzimy. Mnie najbardziej zaskoczył i zaciekawił wątek ilościowy, że tak to ujmę by nie spojerować, i w sumie żałuję, że nie zostało to w jakiś sposób wyjaśnione.
PS. "Posłowie" od autora mogłoby wygrać konkurs na Najgorsze i Najbardziej Zbędne Posłowie Ever.
PS 2. Najbardziej to mi było szkoda Klaudii!
January 3, 2021
Przerażająco dobry horror, w którym groza jest niemal namacalna! To taka najbardziej przejmująca wersja powieści grozy, bo niby nic nie wyskakuje zza drzewa, czy krew nie leje się strumieniami, a człowiek truchleje ze strachu.
Karika mistrzem grozy jest! I jest to poziom światowy.
A czytając „Szczelinę� upewniłam się w przekonaniu, że moim żywiołem jest morze, a nie góry. Bo w górach i lasach zgubić się jest tak łatwo. I postradać zmysły również!
Aaaa, i jeszcze jedno. Ta książka to również studium tego, jak pogoń za poczytnością bloga, ilością odsłon postów czy liczbą followersow potrafi doprowadzić nad przepaść 🤯
Karika mistrzem grozy jest! I jest to poziom światowy.
A czytając „Szczelinę� upewniłam się w przekonaniu, że moim żywiołem jest morze, a nie góry. Bo w górach i lasach zgubić się jest tak łatwo. I postradać zmysły również!
Aaaa, i jeszcze jedno. Ta książka to również studium tego, jak pogoń za poczytnością bloga, ilością odsłon postów czy liczbą followersow potrafi doprowadzić nad przepaść 🤯
January 25, 2018
"Dávaj si pozot, aká dvierka otváraš - a nemyslím iba tie olovené, niektoré dvierka bývajú celkom nehmotné."
Na skok u DZԲý sousedů. Husina při čtení, neskutečná atmosféra. Milion otázek, na které potřebuju odpovědi. Ale jedno vím jistě, pohoří Tribeč nikdy nenavštívím. A už vůbec ne od prosince do března.
Na skok u DZԲý sousedů. Husina při čtení, neskutečná atmosféra. Milion otázek, na které potřebuju odpovědi. Ale jedno vím jistě, pohoří Tribeč nikdy nenavštívím. A už vůbec ne od prosince do března.
May 24, 2023
Historia "Szczeliny" związana jest z pasmem górskim na Słowacji, który nazywa się Trybecz. Doszło tam do kilku zaginięć i z czasem wszystko to urosło do rangi jakiejś lokalnej historyjki, która ma przestraszyć każdego słuchacza. Do autora zgłosił się Igor, który zasugerował, że można spisać jego historię powiązaną z Trybeczem. Sam Igor był skierowany z urzędu pracy do robót budowlanych i będąc na terenie pierwszej budowy, znalazł w sejfie tajemnicze płyty gramofonowe. Okazało się, że znajdował się tam zapis rozmowy psychiatry oraz pewnego człowieka, który błąkał się po słynnym Trybeczu i zostało mu to szczególnie na psychice.
Nie przypadła mi do gustu przede wszystkim narracja. Najpierw przemawia autor i opisuje powody powstania książki, a potem "oddaje głos" Igorowi i spisane są nagrania z rozmów. Wszystko to prowadzone jest w narracji pierwszoosobowej, bo najpierw autor tłumaczy co zrobił czy co mówił, a potem Igor na nagraniu mówi do autora, ale w ogólnym rozrachunku brzmi to tak jakby mówił do nas. Jeśli to miało sprawić, że będę "bliżej" głównego bohatera i tego co robi to ten zabieg niestety na mnie nie zadziałał.
Książka została sklasyfikowana jako horror i z przykrością stwierdzam, że przeszło to wszystko obok mnie. Zdaję sobie sprawę, że z horrorami mi nie po drodze i w zasadzie nic mnie nie rusza na tyle, żebym się bała, spłoszyła czy cokolwiek. Od wielkiego dzwonu zdarzy się uczucie dyskomfortu, który już u mnie powoduje, że ocenię książkę na plus, ale tutaj nic nie poczułam. Ta historia pozostawiła mnie z zerowymi emocjami, więc pozostaje mi wzruszyć ramionami i iść dalej.
Nie odradzam tej książki, bo horror to na tyle specyficzny gatunek, że każdy odbierze to wszystko trochę inaczej - jeden poczuje niepokój, a drugi zacznie ziewać. Ja akurat wstrzeliłam się do tej drugiej grupy i cóż zrobić. To nie pierwszy i nie ostatni taki przypadek. Zostawiam dwie gwiazdki - było okej, ale nic poza tym.
Nie przypadła mi do gustu przede wszystkim narracja. Najpierw przemawia autor i opisuje powody powstania książki, a potem "oddaje głos" Igorowi i spisane są nagrania z rozmów. Wszystko to prowadzone jest w narracji pierwszoosobowej, bo najpierw autor tłumaczy co zrobił czy co mówił, a potem Igor na nagraniu mówi do autora, ale w ogólnym rozrachunku brzmi to tak jakby mówił do nas. Jeśli to miało sprawić, że będę "bliżej" głównego bohatera i tego co robi to ten zabieg niestety na mnie nie zadziałał.
Książka została sklasyfikowana jako horror i z przykrością stwierdzam, że przeszło to wszystko obok mnie. Zdaję sobie sprawę, że z horrorami mi nie po drodze i w zasadzie nic mnie nie rusza na tyle, żebym się bała, spłoszyła czy cokolwiek. Od wielkiego dzwonu zdarzy się uczucie dyskomfortu, który już u mnie powoduje, że ocenię książkę na plus, ale tutaj nic nie poczułam. Ta historia pozostawiła mnie z zerowymi emocjami, więc pozostaje mi wzruszyć ramionami i iść dalej.
Nie odradzam tej książki, bo horror to na tyle specyficzny gatunek, że każdy odbierze to wszystko trochę inaczej - jeden poczuje niepokój, a drugi zacznie ziewać. Ja akurat wstrzeliłam się do tej drugiej grupy i cóż zrobić. To nie pierwszy i nie ostatni taki przypadek. Zostawiam dwie gwiazdki - było okej, ale nic poza tym.
January 9, 2025
[2021]
muszę przyznać, ze dawno jakiekolwiek dzieło kultury nie było w stanie zrobić na mnie tak ogromnego wrażenia, jak "szczelina" jozefa kariki.
wybitna groza, która największy strach wywołuje już po zakończeniu lektury, kiedy zostajemy ze swoimi własnymi refleksjami i przemyśleniami na jej temat - gdyż, co wskazuje sam autor, to od danego czytelnika zależy, jak odbierze poszczególne wydarzenia i na ile uwierzy w ich prawdziwość.
pomijając kwestię fenomenalnej fabuły, musze wspomnieć też o wspaniałym stylu pisania jozefa kariki - przez książkę wręcz się płynie i nie sposób jej odłożyć nawet na chwilę.
zdecydowanie polecam.
[2023]
hm... ponowne przeczytanie 'szczeliny' wywołało u mnie trochę inne emocje, niż za pierwszym razem.
nadal bardzo mi się podobała i nadal jest to dla mnie książka pięciogwiazdkowa, natomiast zniknęła moja bezgraniczna wiara w prawdziwość historii igora.
back in 2021 byłam obsesyjnie zafascynowana tematami takimi jak spirituality, multiverse, czy wormhole, i teraz widzę, jak mocno wpłynęło to na mój ówczesny odbiór 'szczeliny' - kompletnie przymknęłam wtedy oko na wszelkie oznaki, że coś w opowieści bohatera może nie grać (przede wszystkim to nieszczęsne zażywanie narkotyków).
anyway, nawet jako fikcja książka mocno się broni - wciąga od pierwszych stron, trzyma w napięciu, niepokoi mrocznym klimatem i niesamowicie zachęca do samodzielnego wybrania się w trybecz zimą.
[2024]
niezmiennie jedna z moich ulubionych ksiazek.
[2025]
z roku na rok coraz bardziej wydaje mi się, że to po prostu narkotyczna wizja, niemniej uwielbiam wracac do tej historii.
muszę przyznać, ze dawno jakiekolwiek dzieło kultury nie było w stanie zrobić na mnie tak ogromnego wrażenia, jak "szczelina" jozefa kariki.
wybitna groza, która największy strach wywołuje już po zakończeniu lektury, kiedy zostajemy ze swoimi własnymi refleksjami i przemyśleniami na jej temat - gdyż, co wskazuje sam autor, to od danego czytelnika zależy, jak odbierze poszczególne wydarzenia i na ile uwierzy w ich prawdziwość.
pomijając kwestię fenomenalnej fabuły, musze wspomnieć też o wspaniałym stylu pisania jozefa kariki - przez książkę wręcz się płynie i nie sposób jej odłożyć nawet na chwilę.
zdecydowanie polecam.
[2023]
hm... ponowne przeczytanie 'szczeliny' wywołało u mnie trochę inne emocje, niż za pierwszym razem.
nadal bardzo mi się podobała i nadal jest to dla mnie książka pięciogwiazdkowa, natomiast zniknęła moja bezgraniczna wiara w prawdziwość historii igora.
back in 2021 byłam obsesyjnie zafascynowana tematami takimi jak spirituality, multiverse, czy wormhole, i teraz widzę, jak mocno wpłynęło to na mój ówczesny odbiór 'szczeliny' - kompletnie przymknęłam wtedy oko na wszelkie oznaki, że coś w opowieści bohatera może nie grać (przede wszystkim to nieszczęsne zażywanie narkotyków).
anyway, nawet jako fikcja książka mocno się broni - wciąga od pierwszych stron, trzyma w napięciu, niepokoi mrocznym klimatem i niesamowicie zachęca do samodzielnego wybrania się w trybecz zimą.
[2024]
niezmiennie jedna z moich ulubionych ksiazek.
[2025]
z roku na rok coraz bardziej wydaje mi się, że to po prostu narkotyczna wizja, niemniej uwielbiam wracac do tej historii.
July 19, 2018
Hmm toto čítanie bolo rozhodne zaujímavé.
Za vytvorené napätie a schopnosť udržať čitateľa prikovaného na zadku a neschopného prestať čítať dávam plný počet bodov. Za všetko ostatné už menej.
Moc sa mi nepáčil štýl písania, ale so vzrastajúcim napätím a túžbou vedieť čo sa to tam preboha teda stalo, som si postupne zvykla. Kniha by kľudne mohla byť o polovicu tenšia, vzhľadom na to že v prvých troch štvrtinách sa vlastne vôbec nič nestalo. Na tú poslednú časť sa ale vôbec nesťažujem, tá bola dokonale mrazivo desivá.
Myslím že každý čitateľ si vytorí aký taký názor na vysvetlenie udalostí, mne sa veľmi páčil ten nápad spomenutý na konci .
Nepovedala by som, že to bolo zrovna literárne majstrovstvo, ale rozhodne to bola napínavá a zaujímavá kniha, ktorá sa vám dostane pod kožu.
Za vytvorené napätie a schopnosť udržať čitateľa prikovaného na zadku a neschopného prestať čítať dávam plný počet bodov. Za všetko ostatné už menej.
Moc sa mi nepáčil štýl písania, ale so vzrastajúcim napätím a túžbou vedieť čo sa to tam preboha teda stalo, som si postupne zvykla. Kniha by kľudne mohla byť o polovicu tenšia, vzhľadom na to že v prvých troch štvrtinách sa vlastne vôbec nič nestalo. Na tú poslednú časť sa ale vôbec nesťažujem, tá bola dokonale mrazivo desivá.
Myslím že každý čitateľ si vytorí aký taký názor na vysvetlenie udalostí, mne sa veľmi páčil ten nápad spomenutý na konci .
Nepovedala by som, že to bolo zrovna literárne majstrovstvo, ale rozhodne to bola napínavá a zaujímavá kniha, ktorá sa vám dostane pod kožu.
April 14, 2020
Nie wiem, kiedy ostatnio (i czy w ogóle kiedyś!) bałam się podczas czytania książki, ale fragmenty „Szczeliny� momentami mnie, pardon maj frencz, posrały. �
Polecam z lubością. �
Polecam z lubością. �
April 19, 2024
Ty + ja = Trybecz (Latem)
December 27, 2024
nie przeraziła mnie, ale była to naprawdę ciekawa lektura!
March 18, 2018
Kniha by šla rozdělit do pomyslných třetin, které za sebou jdoucí, nemají, vzestupnou tendenci. Proto mě knížka zhruba v polovině "málem pustila". Ačkoliv totiž začíná krásným, příběhem, který je zajímavý a osobní, také velmi atraktivní, prostředek knížky byl pro mne nudný. Stále více méně nudný - bez akce. Vlastně se prostředkem stával příběh pouze potenciálně(!) více a více hrozivým, ale vzdáleně. (Říkal jsem si: "Ach jo,.. víc, jak dvě tomu nedám.)
Nicméně poslední třetina mě skutečně bavila. Bavila mě tak mimořádně, že jsem zapomněl na tu třetinovou otravu, kterou jsem se musel dostat. Kniha totiž nebyla "vzorová", ale originální a také se jednalo skutečně o jednu z prvních knih, kde jsem se -asi neřeknu bál- ale cítil skutečně nepohodlně a znepokojený nad tím, co čtu. Drive posledních 70 stránek byl krásný a určitě tomu přidává pár bonusových bodl i skutečnost, že se HRŮZA odehrává de facto za humny :))
Velké překvapení!
Nicméně poslední třetina mě skutečně bavila. Bavila mě tak mimořádně, že jsem zapomněl na tu třetinovou otravu, kterou jsem se musel dostat. Kniha totiž nebyla "vzorová", ale originální a také se jednalo skutečně o jednu z prvních knih, kde jsem se -asi neřeknu bál- ale cítil skutečně nepohodlně a znepokojený nad tím, co čtu. Drive posledních 70 stránek byl krásný a určitě tomu přidává pár bonusových bodl i skutečnost, že se HRŮZA odehrává de facto za humny :))
Velké překvapení!
January 24, 2020
I really enjoyed this book, even though I'm not a big fan of horrors and thrillers: they usually get on my nerves with poorly written characters and too much meaningless action. Here it was not the case at all.
There's no monsters, no rivers of blood and not even that much action. You just get to spend some time inside a mind that confronts the inexplicable, and watch it being slowly devoured by madness. The author is messing with your mind, mixing up fiction and reality until you get so confused that you can't see the line anymore. Thanks to the unhurried narration style and realistic characters, you slowly slide into a hell of a bad trip... especially if you've ever been lost on a hike before.
Speaking of which: who's for a trip to Tribeč, guys?:)) But you have to read the book first!
There's no monsters, no rivers of blood and not even that much action. You just get to spend some time inside a mind that confronts the inexplicable, and watch it being slowly devoured by madness. The author is messing with your mind, mixing up fiction and reality until you get so confused that you can't see the line anymore. Thanks to the unhurried narration style and realistic characters, you slowly slide into a hell of a bad trip... especially if you've ever been lost on a hike before.
Speaking of which: who's for a trip to Tribeč, guys?:)) But you have to read the book first!
June 6, 2020
Nie mogę udawać, że się nie wciągnąłem, ale zasadniczo to przypomniało mi to, czemu nie czytam prozy gatunkowej. Wierzę, że autor się świetnie bawił żonglując schematami i przestawiając klocki, ale ja już mniej. Rozrywkowo jednak doskonale daje radę.
October 21, 2024
#czytamszeroko
Rozczarowujące zakończenie 😫
January 30, 2020
Rzeczywistość, mistyfikacja czy tylko legenda? Książka Kariki to podróż w najgłębsze i najciemniejsze zakamarki ludzkiej wyobraźni. Strach przed nieznanym i szaleństwo budują klimat powieści. W "Szczelinie" najbardziej przeraża klaustrofobiczny klimat otwartego terenu pogórza i lasów w pasmie górskim Trybecza.
Czyżby teoria Mostu Einsteina-Rosena była prawdziwa? A możne to coś innego? Zapewne to i wiele innych teorii wymienianych przez jednego z głównych bohaterów, skierowało moje skojarzenia na serial Dark z Netflixa.
Książkę polecam.
Czyżby teoria Mostu Einsteina-Rosena była prawdziwa? A możne to coś innego? Zapewne to i wiele innych teorii wymienianych przez jednego z głównych bohaterów, skierowało moje skojarzenia na serial Dark z Netflixa.
Książkę polecam.
October 29, 2017
Tak tahle knížka mi vystřelila mozek z hlavy. Přečetla jsem jí za dva dny, doslova jsem se nemohla odtrhnout a normálně jsem se bála doma na gauči. Nejhorší ze všeho je ten pocit, že by to tak fakt mohlo být a třeba i je...Určitě doporučuji číst ve slovenštině, aspoň pro mě to dodalo knize na autentičnosti (nechápu, proč se vůbec slovenština do češtiny překládá).
February 3, 2017
Či je príbeh naozaj pravda, alebo len prepracovaný výmysel, to sa asi nikdy nedozviem.
Ale Jozef Karika urobil dobre, keď sa rozhodol tento príbeh podať čitateľom.
Kvalitné čítanie, miestami skutočne mrazivé.
Ale Jozef Karika urobil dobre, keď sa rozhodol tento príbeh podať čitateľom.
Kvalitné čítanie, miestami skutočne mrazivé.
November 30, 2020
Świeżo upieczony magister nie może znaleźć pracy w zawodzie, sfrustrowany chwyta się dorywczych prac. Tym razem ma harować przy rozbiórce starego domu. Praca jest ciężka, należy wynieść ze zdewastowanej willi wszystkie meble i sprzęty, podczas gdy ekipa remontowa już działa, wyburzając ściany. Gdy okazuje się, że w tym budynku mieścił się szpital psychiatryczny, praca nabiera tajemniczego smaczku, który się nasila, gdy Igor odkrywa stare akta i tajemniczy sejf. Jego uwagę przyciąga postać jednego z pacjentów, którego leczono po tym, gdy zaginął bez przyczyny w okolicach gór Trybacz, a odnaleziony po kilku dniach, nigdy nie doszedł do siebie. W sejfie ukryto płyty gramofonowe z wywiadami z pacjentem.
Igor początkowo wietrzy w tej historii świetny temat na swój blog, który prowadzi od lat i ciągle walczy o zainteresowanie czytelników. Gdy jednak odsłuchuje płyty, a potem natrafia na mnóstwo informacji o słowackim trójkącie bermudzkim, jakim są góry Trybacz, niewinne zainteresowanie zamienia się w horror.
Podobno Igor naprawdę zjawił się u Jozefa Kariki, podobno wszystko, co mu opowiedział to szczera prawda. Każda część książki kończy się całym szeregiem odnośników do tekstów źródłowych, linków do YouTube'a i do artykułów.
Ciąg dalszy:
Igor początkowo wietrzy w tej historii świetny temat na swój blog, który prowadzi od lat i ciągle walczy o zainteresowanie czytelników. Gdy jednak odsłuchuje płyty, a potem natrafia na mnóstwo informacji o słowackim trójkącie bermudzkim, jakim są góry Trybacz, niewinne zainteresowanie zamienia się w horror.
Podobno Igor naprawdę zjawił się u Jozefa Kariki, podobno wszystko, co mu opowiedział to szczera prawda. Każda część książki kończy się całym szeregiem odnośników do tekstów źródłowych, linków do YouTube'a i do artykułów.
Ciąg dalszy:
Displaying 1 - 30 of 803 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.