What do you think?
Rate this book
خانم های جنگل بولونی
136 pages, Paperback
First published January 1, 2006
8 people want to read
About the author
Jean Cocteau
546books846followersJean Maurice Eugène Clément Cocteau (5 July 1889 � 11 October 1963) was a French poet, novelist, dramatist, designer, boxing manager, playwright and filmmaker. Along with other Surrealists of his generation (Jean Anouilh and René Char for example) Cocteau grappled with the "algebra" of verbal codes old and new, mise en scène language and technologies of modernism to create a paradox: a classical avant-garde. His circle of associates, friends and lovers included Jean Marais, Henri Bernstein, Colette, Édith Piaf, whom he cast in one of his one act plays entitled Le Bel Indifferent in 1940, and Raymond Radiguet.
His work was played out in the theatrical world of the Grands Theatres, the Boulevards and beyond during the Parisian epoque he both lived through and helped define and create. His versatile, unconventional approach and enormous output brought him international acclaim.
His work was played out in the theatrical world of the Grands Theatres, the Boulevards and beyond during the Parisian epoque he both lived through and helped define and create. His versatile, unconventional approach and enormous output brought him international acclaim.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
May 19, 2019
کارمینای فرزند نمی‌تون�!
فرناندوی فرزند چرا٬ می‌تون�. می‌تونی� برای این‌ک� من ازت می‌خوام� ما باید قوی‌ت� از پدر و مادرهامون باشیم. اونا گذاشتن تا زندگی شکست‌شو� بده. سی سال این پله رو بالا و پایین رفتن و هر روز بدبخت‌ت� و کوچه‌بازاری‌ت� از روز قبل شدن. اما ما به خودمون اجازه نمی‌دی� که این محیط سوارمون بشه. نه! برای این‌ک� از این‌ج� می‌ری�. به وجود هم تکیه می‌کنی�. کمکم می‌کن� تا برسم به جاهای بالاتر٬ کمکم می‌کن� تا برای همیشه از این خونهٔ لعنتی٬ از این قشقرق‌ها� همیشگی٬ از این بدبختی بیرون بیام. به� کمک می‌کنی� نه؟ بگو که می‌کنی� خواهش می‌کن�. بگو!
فرناندوی فرزند چرا٬ می‌تون�. می‌تونی� برای این‌ک� من ازت می‌خوام� ما باید قوی‌ت� از پدر و مادرهامون باشیم. اونا گذاشتن تا زندگی شکست‌شو� بده. سی سال این پله رو بالا و پایین رفتن و هر روز بدبخت‌ت� و کوچه‌بازاری‌ت� از روز قبل شدن. اما ما به خودمون اجازه نمی‌دی� که این محیط سوارمون بشه. نه! برای این‌ک� از این‌ج� می‌ری�. به وجود هم تکیه می‌کنی�. کمکم می‌کن� تا برسم به جاهای بالاتر٬ کمکم می‌کن� تا برای همیشه از این خونهٔ لعنتی٬ از این قشقرق‌ها� همیشگی٬ از این بدبختی بیرون بیام. به� کمک می‌کنی� نه؟ بگو که می‌کنی� خواهش می‌کن�. بگو!
Displaying 1 of 1 review
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.