Πώς αναπαριστά κανείς την ένοπλη βία; Με ποιους εκφραστικούς τρόπους και αισθητικά μέσα μπορεί να αποδοθεί λογοτεχνικά; Η παρούσα μελέτη καταπιάνεται με ελληνικά και ιταλικά πεζογραφικά κείμενα των τελευταίων δεκαετιών που επεξεργάστηκαν μυθοπλαστικά την ένοπλη βία στη σύγχρονη εκδοχή της, διερευνά τις μορφικές και θεματικές επιλογές των συγγραφέων, καθώς και τις διακριτές αφηγηματικές στρατηγικές που χρησιμοποίησαν για την αναπαράστασή της, και αναλύει το ιδεολογικό τους πρίσμα. Με κεντρικό θεωρητικό εργαλείο την έννοια της "μνήμης", και στηριζόμενοι σε μια διεπιστημονική και συγκριτολογική μεθοδολογική βάση, αντλούμε από τη λογοτεχνική και την κοινωνική θεωρία, την πολιτική φιλοσοφία και την ψυχανάλυση, και πραγματοποιούμε μια επισκόπηση του πανοράματος της ελληνικής και της ιταλικής λογοτεχνίας με θέμα την ένοπλη βία και μια αποτύπωση και εις βάθος ανάλυση των μορφολογικών χαρακτηριστικών και των ιδεολογικών παραμέτρων των αντίστοιχων έργων. Θεωρώντας τη λογοτεχνία ως διακριτή έκφανση της "πολιτισμικής μνήμης", και λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη το εκάστοτε πολιτισμικό και ιστορικό πλαίσιο αναφοράς της, η μελέτη παρέχει μια συγκριτική αποτίμηση των ελληνικών και ιταλικών μυθοπλαστικών κειμένων που συνδιαλέχθηκαν με την ένοπλη βία, επιτρέποντας την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων σχετικά με τη διαμόρφωση του πολιτικού ασυνείδητου των δύο χωρών.
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη! Η θεματική σύγκρισης της ιταλικής με την ελληνική λογοτεχνία δεν είναι κάτι το πρωτότυπο. Έχει προηγηθεί η εξίσου ενδιαφέρουσα μελέτη της Κωνσταντίνας Ευαγγέλου "Το κοινωνικό περιθώριο στο ελληνικό και ιταλικό μεταπολεμικό μυθιστόρημα. Όροι και προϋποθέσεις για μια κοινωνιολογική ανάγνωση της σύγχρονης λογοτεχνίας". Παρ'όλα αυτά η Πέτσα με μια εξαιρετική ερευνητική επιμέλεια μας παρουσιάζει το καυτό θέμα της πολιτικής βίας & της μνήμης της στις 2 χώρες στην σύγχρονη πλέον εποχή. Προφανώς μιλάμε για 2 χώρες που στο πέρασμα του χρόνου βιώσαν πολύ διαφορετικές παρά όμοιες καταστάσεις,τόσο στη διαμόρφωση της πολιτικής όσο και του κοινωνικού συνόλου. Θαύμασα τη δομή της εργασίας της! Ενθουσιάστηκα με το επίμετρο και τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες θεωρητικές προσεγγίσεις! Πλούσια βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου για περαιτέρω προβληματισμό. Στο παρόν έργο γνώρισα την ερευνήτρια Βασιλίκη Πέτσα και όχι τη συγγραφέα,αυτό θα πρέπει να τονιστεί.Και εντυπωσιάστηκα! Υ.Γ έχοντας διαβάσει τα "Φλογοβόλα" της Kushner και έχοντας δει την ταινία La meglio gioventu,θεωρώ το παρόν ερευνητικό ανάγνωσμα την καλύτερη ερμηνεία των προβληματισμών που μου προκάλεσαν τα παραπάνω έργα