What do you think?
Rate this book
رازی در كوچهه�
« Abou se meurt.Pas comme un vieil homme. Comme un crocodile. » Dans cette veillée, sa fille Homeyra se souvient de son enfance iranienne qui, loin de se limiter au foyer, déborde joyeusement, dramatiquement, à tout le voisinage. Dans l’une des rues de ce quartier pauvre, les jeux des enfants, les froissements des tchadors et les exhortations des patriarches se mêlent en brouilles, en conflits de générations et en vagues connivences.Au fil des années, la vie quotidienne de toute une société nous apparaît, si vivante et contrastée, à travers ses privations, les interdits qu’elle s’impose et son lancinant désir d’émancipation. Cette chronique des moeurs et coutumes dominée par l’arbitraire patriarcal se déploie au gré de la folle amitié de deux gamines, Azar et la narratrice. Azar la petite sauvageonne qui refuse en riant l’éprouvante discipline des adultes.Homeyra qui ne rêve que de fuir le grand deuil de l’amour des mères et la jalousie absolue et brutale des pères. Tout le talent de Fariba Vafi est de nous donner à comprendre, avec autant de tendresse pudique que d'intelligence critique, le destin d’un peuple à travers la vie de tous les jours.
183 pages, Paperback
First published January 1, 2008
11 people are currently reading
204 people want to read
About the author
Fariba Vafi
18books94followersفریبا وفی
Fariba Vafi is an Iranian writer. She was born in Tabriz on 1 January 1963 in a middle-class family. She started writing early in school and later authored short stories.
Her first short story collection Dar Omghe Sahneh (In the depth of the Stage) was published by Cheshmeh Publishers in 1996. Her second, Hatta Vagti Mikhandim [Even While we Are Laughing] was published by "Nashr-e Markaz" Publishing co. in the fall of 1999. In 2002 Nashr-e Markaz published Vafi's first novel Parandeye Man [Bird]. This novel received the Golshiri and Yalda awards and has had sixteen printings. It was translated into English by Syracuse University Press in 2009, into Italian by Ponte 33 in 2010, into German in 2012 by Rotbuch Werlag and into Kurdish in 2011.
Her second novel Tarlan was published by Nashr- e Markaz in 2004. Her novel The Dream of Tibet was published by Nashr-e Markaz in 2005. This novel received the Hooshang Golshiri Literary Award for 'Best Novel'. Her novel The secret in the Alleys was published in 2008 and was translated into French by Zulma in 2011 and also into Norwegian.
Her third collection the Way of Villa was published by Cheshmeh in 2008.
Her most recent novel The Moon Becomes Full and collection All the Horizon were published in 2011. Some of her stories were translated into English, Italian, Turkish, Russian, Swedish, and Arabic. Vafi is married and has a daughter and a son. She lives in Tehran.
(from Wikipedia)
Fariba Vafi is an Iranian writer. She was born in Tabriz on 1 January 1963 in a middle-class family. She started writing early in school and later authored short stories.
Her first short story collection Dar Omghe Sahneh (In the depth of the Stage) was published by Cheshmeh Publishers in 1996. Her second, Hatta Vagti Mikhandim [Even While we Are Laughing] was published by "Nashr-e Markaz" Publishing co. in the fall of 1999. In 2002 Nashr-e Markaz published Vafi's first novel Parandeye Man [Bird]. This novel received the Golshiri and Yalda awards and has had sixteen printings. It was translated into English by Syracuse University Press in 2009, into Italian by Ponte 33 in 2010, into German in 2012 by Rotbuch Werlag and into Kurdish in 2011.
Her second novel Tarlan was published by Nashr- e Markaz in 2004. Her novel The Dream of Tibet was published by Nashr-e Markaz in 2005. This novel received the Hooshang Golshiri Literary Award for 'Best Novel'. Her novel The secret in the Alleys was published in 2008 and was translated into French by Zulma in 2011 and also into Norwegian.
Her third collection the Way of Villa was published by Cheshmeh in 2008.
Her most recent novel The Moon Becomes Full and collection All the Horizon were published in 2011. Some of her stories were translated into English, Italian, Turkish, Russian, Swedish, and Arabic. Vafi is married and has a daughter and a son. She lives in Tehran.
(from Wikipedia)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 43 reviews
September 23, 2019
خيييلى دوستش داشتم.اين كتاب واقعا "قصه" ميگفت،شخصيت پردازى فوق العاده،داستانكهاى ساده ولى جذاب،و گه گاهى سرنخ گيرى و كاراگاه بازى بسيار جذابش كرده بود.روندش خيلى بى ريا و صادقانه بود و بين همه كتابهايى كه تاكنون از خانم وفى خوانده ام،يك سر و گردن بالاتر است بنظر من.
داستان درباره دختريست به نام حميرا كه از كودكى و خانواده اش و مناسباتشان با همديگر و همسايه هاى محله قديمى و سنتىشان در شهرستانى بى نام ميگويد و گاهى هم گريزى به بزرگسالى اش ميزند و تغييراتى را كه در پس آن در افراد و مكان ها رخ داده بازگو ميكند.
بيش از همه "شمس" دل مرا برد،از آن كاراكترهاى سرزنده و پرانگيزه كه حتى كورى هم نميتواند جلوى عشق بازيشان را با شور و شعف زندگى بگيرد.
و آذر،آذر معصوم و پر شر و شور كه مراد حق داشت بگويد مثل اسمش است...و سرانجام تلخ و دلخراش او
گوشه هايى از جملات هنرمندانه خانم وفى:
-شمس آب را مثل شربت ميخورد،نان را مثل كيك.
-عزيز داستان خلقت را گفت،او كه چند خيابان بالاتر اين دنيا را نميشناخت،از آن دنيا خبر داشت.
داستان درباره دختريست به نام حميرا كه از كودكى و خانواده اش و مناسباتشان با همديگر و همسايه هاى محله قديمى و سنتىشان در شهرستانى بى نام ميگويد و گاهى هم گريزى به بزرگسالى اش ميزند و تغييراتى را كه در پس آن در افراد و مكان ها رخ داده بازگو ميكند.
بيش از همه "شمس" دل مرا برد،از آن كاراكترهاى سرزنده و پرانگيزه كه حتى كورى هم نميتواند جلوى عشق بازيشان را با شور و شعف زندگى بگيرد.
و آذر،آذر معصوم و پر شر و شور كه مراد حق داشت بگويد مثل اسمش است...و سرانجام تلخ و دلخراش او
گوشه هايى از جملات هنرمندانه خانم وفى:
-شمس آب را مثل شربت ميخورد،نان را مثل كيك.
-عزيز داستان خلقت را گفت،او كه چند خيابان بالاتر اين دنيا را نميشناخت،از آن دنيا خبر داشت.
March 9, 2024
داستان یک کوچه و دوخانواده. دوستی دو دختربچه یکی سرکش و بی قرارودیگری تابع وساکت . ازاین بابت وخشونت فضای داستان مرا به یاد سربال اقتباسی دوست نابغه من اثرالنا فرانته انداخت . بعضی فضاسازیها و توصیفاتش خوب بود ولی حوصله کتابها وفیلمهای چرکین رافعلا" ندارم.
May 19, 2017
بعضی جاهاش حس خوبی ب آدم میداد... در کل بد نبود...
July 28, 2023
حس‌ها� مختلفی رو با خوندن این کتاب تجربه کردم. همیشه دلم می‌خواس� دوستی مثل آذر داشته باشم؛سرخوش، رها، شجاع ...
قلبم با خوندن این کتاب فشرده شد اما دوستش داشتم. خیلی زیاد.
قلبم با خوندن این کتاب فشرده شد اما دوستش داشتم. خیلی زیاد.
September 18, 2016
می دانم اگر از اتاق بیرون بروم ردّی از خودم باقی نمی‌گذار�. فوری فراموش می‌شو�. نباید این اتفاق ناراحتم کند. خودم خواسته ام تبدیل بشوم به زن بی‌خاطره‌ا� که در حافظه دیگران هم نمی ماند. سال‌ه� تمرین کرده ام که بخشی از زمان را در وجودم فراموش کنم. بارها به خودم گفته ام آنچه حالا هستم اهمیت دارد. مهم نیست از کجا آمده ام. به دایی نمی گویم که فقط در یاد عبو نیست که نمی مانم، بعضی وقت ها در یاد خودم هم نمی مانم. گم می شوم. فراموش می شوم. آنچه از من می ماند کم است. ناچیز است.
October 4, 2016
آدمی هستم که یکباره و بی‌دلی� این‌ج� ظاهر شده‌ا�. حتی اسم هم ندارم. بی‌گذشته‌ا�. میدان� اگر از اتاق بیرون بروم، ردّی از خودم باقی نمی‌گذار�. فوری فراموش می‌شو�.
-----------------
راستش کتاب رو دوست نداشتم...
از شخصیت اصلی داستان و دوستش آذر، خوشم اومد ولی بقیۀ آدم‌ها� داستان شدیداً احساب‌خوردکُ� بودند.
داستان از بزرگسالی راوی شروع می‌ش� و شروع به تعریف کردن خاطرات کودکی می‌کن� ولی دیگه تقریباً به ماجراهای بزرگسالی‌ا� برنمی‌گرد� و تو همون کودکی می‌مون�.
-----------------
راستش کتاب رو دوست نداشتم...
از شخصیت اصلی داستان و دوستش آذر، خوشم اومد ولی بقیۀ آدم‌ها� داستان شدیداً احساب‌خوردکُ� بودند.
داستان از بزرگسالی راوی شروع می‌ش� و شروع به تعریف کردن خاطرات کودکی می‌کن� ولی دیگه تقریباً به ماجراهای بزرگسالی‌ا� برنمی‌گرد� و تو همون کودکی می‌مون�.
June 4, 2014
داستان بسیار ملموس و روان بود. و بخاطر نثر زیبای نویسنده بسیار دوست داشتنی . ولی تنها مشکل داستان پایان آن بود. داستان هایی که جریان زندگی را نشان می دهند احتیاج به پایان باز دارند برای اینکه احساس در جریان بودن و ادامه داشتن زندگی القا شود. ولی متاسفانه انگار پایان این داستان کلا رها شده بود. به صورتی که احساس می شد فصلی یا صفحه ای از کتاب گم شده است. پایان باز به معنی تمام کردن داستان در هر نقطه دلخواه نیست. گره های داستان باید باز شود و بعد سرنوشت نهایی شخصیت ها با توجه به موقعیت شان در داستان به ذهن خواننده واگذار شود.
December 31, 2017
نثر فریبا وفی را دوست دارم. اما توصیفهایش درست وقتی مات و مبهوتم کرده اند، کامم را تلخ میکنند.
روند داستان به دلم پیش نمیرود. کتاب مقطع و چند تکه است و پایان داستان هم یکی از آن تکه ها که به تن کتاب نمیچسبد.
روند داستان به دلم پیش نمیرود. کتاب مقطع و چند تکه است و پایان داستان هم یکی از آن تکه ها که به تن کتاب نمیچسبد.
July 30, 2023
از دیگر رمانهای وفی بهتر است. پیشرفت نوشتنش دیده می‌شو� و شخصیتها بهتر در آمده‌ان�. همچنان درباره� زنها و پیوندشان است هرچند مردها هم در گوشه و کنار گویی نقشهای عمده را بر دوش دارند.
August 31, 2013
در فاصله کم تر از بیست روز دوبار خواندمش و هربا ر لذتی دلنشین از خواندنش نصیبم شد.علت اصلی اینهمه علاقه شاید در درد مشترکی باشد میان من و آدم های داستان که در سطر به سطر و کلمه به کلمه کتاب جاری است.اینجا انگار داستانی در کار نیست و بر خلاف بیشتر قصه هایی که خوانده ام بویی از ماجرا به مشام نمی رسد. تنها, تکرار ملال آور روزهاست بی آنکه هیچ هیجان و تازگی قابل توجهی از جایی رخنه کند.و تو گویی اسیری در چاردیواری خانه ات؛ درچیزی که نامش را زندگی میگویند
داستان فریبا وفی گویی تصویر کوچکی است از زندگی هایی که من زیاد دیده ام.
خانه هایی که بوی رخوت وسستی میدهند و آدم هایی که در دایره ی تنگ سرنوشت
اسیرند و هر فردایی تکرار بیهوده دیروز است
از بین شخصیت های داستان, آذر, مستم می کند.گویی روح پاک کودکی ام را در قالبی دیگر میبینم,با دلی جسورتر وبی خیالتر.عاشق صمیمیتی هستم که در خنده های این دختر جاری است.عاشق دیوانه بازی هایی که در پشت شان رنجی عظیم مدفون است.عاشق آن دختری که جز یک پیراهن و یک جفت دمپایی پاره چیزی ندارد ولی زنده تر از همه آدم های قصه است آنقدر زنده که گاهی احساس می کنی صدای سوتش را از پشت سرت میشنوی!
مهر 87
داستان فریبا وفی گویی تصویر کوچکی است از زندگی هایی که من زیاد دیده ام.
خانه هایی که بوی رخوت وسستی میدهند و آدم هایی که در دایره ی تنگ سرنوشت
اسیرند و هر فردایی تکرار بیهوده دیروز است
از بین شخصیت های داستان, آذر, مستم می کند.گویی روح پاک کودکی ام را در قالبی دیگر میبینم,با دلی جسورتر وبی خیالتر.عاشق صمیمیتی هستم که در خنده های این دختر جاری است.عاشق دیوانه بازی هایی که در پشت شان رنجی عظیم مدفون است.عاشق آن دختری که جز یک پیراهن و یک جفت دمپایی پاره چیزی ندارد ولی زنده تر از همه آدم های قصه است آنقدر زنده که گاهی احساس می کنی صدای سوتش را از پشت سرت میشنوی!
مهر 87
Read
March 28, 2016مسعود وقت خواب متكای اضافه بغل می كرد. عزيز هميشه پايش را بغل می كرد. بغل ها توی خانه ما تنگ بود و به آغوش تبديل نمی شد...!
June 27, 2019
فریبا وفی از اینکه تو کتاباش این همه زن ها ضعیف و بدبخت هستند خسته نمیشه!!!
October 10, 2008
"....عبو با زل زدن حكومت مي كرد.زبان الكن ميشد.راه رفتن مختل.خون جمع مي شد توي صورت.گناه مثل علف خودرو از دلت بيرون مي زد بي خودي.اعتراف مي كردي تا از سوزن نگاه در امان بماني.به تلافي آن خيره خيره ديدن ها بود كه ماهرخ به چيزي نگاه نمي كرد حتي به من......"
نثر فريبا وفي رو دوست دارم...سهل و ممتنع است...وقتي كتابهاش رو مي خوني دلت مي خواد نويسنده باشي
...
ديگه اعتبار اسم فريبا وفي كافيه تاهر كتابش رو بخرم
نثر فريبا وفي رو دوست دارم...سهل و ممتنع است...وقتي كتابهاش رو مي خوني دلت مي خواد نويسنده باشي
...
ديگه اعتبار اسم فريبا وفي كافيه تاهر كتابش رو بخرم
July 9, 2018
کتاب از صفحات اول انسان را به یاد همسایه‌ها� احمد محمود می‌انداز�. بدون شخصیت پردازی و داستان‌پرداز� محمود. تعداد شخصیت‌ه� زیاد و پرداخت نشده‌ان�. حوادث برای داستان زیاد است وانسان‌های� وارد کتاب شده‌ان� و جریان‌ها� روایت شده که الزاما تعریفشان واجب نبوده. حتی نثر روان فریبا وفی کتاب را نجات نمی‌ده�. گمانم کتاب نیاز به بازنویسی و تعمق بیشتر توسط نویسنده داشته.
October 5, 2013
نثر داستان بسیار زیباست قلم نویسنده رو دوست دارم، حس نوستالژی داستان رو هم دوست داشتم ولی پایان کتاب ای کاش جور دیگری بود
March 8, 2020
کتاب خوش خوان از فریبا وفی
مثل همیشه دغدغه نویسنده زنان بوده و جبر فرهنگ مرد سالاری و سختی های زنان
مثل همیشه دغدغه نویسنده زنان بوده و جبر فرهنگ مرد سالاری و سختی های زنان
April 20, 2022
" دایی به سیگارش پک می زند و ساکت گوش می دهد. حرف زدن پیش او وراجی ساده نیست. عملی لذت بخش و جسارت آمیز است. با توجه و تمرکز مهرآمیزش میدان پروسعتی می سازد که هوس می کنی در آن راه بروی، بدوی، شلنگ تخته بیندازی، فریاد بکشی، خودت را بر زمینش بکوبی و رویش بغلتی. برای راه رفتن در همین میدان است که به خانه اش می روم... از نظر دایی چیزها آن قدر که ما فکر می کنیم مهم نیستند. هر چیزی می گذرد و دوامی ندارد. این حرفی بود که آن روزها به من می گفت. برایم از عظمت کهکشان می گفت و ناچیزی سیاره ما. آن قدر بزرگ و کوچک را پیش هم می گذاشت که وقتی به خودمان می رسید دیگر نبودیم. اصلا به حساب نمی آمدیم. سفری بود که در آن حیرت از هستی، دلت را پر می کرد و جا برای هیچ چیز دیگر نمی ماند. بعدها بارها خواستم به چنین سفری بروم، نتوانستم. خورشید جایی گم و گور می شد و ستاره ها و سیاره ها ربطی به من نداشتند. هستی فقط اسم خوبی برای دخترها بود و زمان قریب تر از هر چیزی بود. از جایی می گذشت و جایی نمی گذشت. از روی صورتم رد می شد و پیرم می کرد. ولی با روزهای دور زندگی ام کاری نداشت. گاهی حتی بازیگوشانه آنها را به رخ می کشید، گزندگی و تلخی شان را. ناچیز بودند و زیر هیچ ذره بینی دیده نمی شدند ولی در لحظاتی از زمان به سلول های ذهن چسبیده بودند. کنده نمی شدند و به همه اندازه کهکشان اهمیت داشتند."
August 16, 2020
خانم فریبا وفی خیلی زیبا سرخوردگی های زنان که جامعه تحمیل کرده را به تصویر می کشن...
تو این داستان شخصیت بچگی حمیرا و زمان حالش که بزرگ شده و در خاطرات گذشته حبس شده خیلی زیبا نشون داده شده
شخصیت دوستش آذر ،که خیلی هم دردناک بود، با وجود همه سختی ها سرخورده نبود و همیشه بانشاط بود شاید مقاومت زنان در برابر خیلی از محدودیت ها و موارد تحمیل شده نشون میده
و مادر حمیرا که خودش شخصیتی بی دفاع داشت همیشه تشویق میکرد که حمیرا شبیه آذر شجاع باشه با اینکه آذر شرایط خیلی بدی داشت اما شجاعتش همیشه پابرجا بود
و به نظرم آذر باشیم
تو این داستان شخصیت بچگی حمیرا و زمان حالش که بزرگ شده و در خاطرات گذشته حبس شده خیلی زیبا نشون داده شده
شخصیت دوستش آذر ،که خیلی هم دردناک بود، با وجود همه سختی ها سرخورده نبود و همیشه بانشاط بود شاید مقاومت زنان در برابر خیلی از محدودیت ها و موارد تحمیل شده نشون میده
و مادر حمیرا که خودش شخصیتی بی دفاع داشت همیشه تشویق میکرد که حمیرا شبیه آذر شجاع باشه با اینکه آذر شرایط خیلی بدی داشت اما شجاعتش همیشه پابرجا بود
و به نظرم آذر باشیم
August 7, 2024
می دانم اگر از اتاق بیرون بروم ردّی از خودم باقی نمی‌گذار�. فوری فراموش می‌شو�. نباید این اتفاق ناراحتم کند. خودم خواسته ام تبدیل بشوم به زن بی‌خاطره‌ا� که در حافظه دیگران هم نمی ماند. سال‌ه� تمرین کرده ام که بخشی از زمان را در وجودم فراموش کنم. بارها به خودم گفته ام آنچه حالا هستم اهمیت دارد. مهم نیست از کجا آمده ام. به دایی نمی گویم که فقط در یاد عبو نیست که نمی مانم، بعضی وقت ها در یاد خودم هم نمی مانم. گم می شوم. فراموش می شوم. آنچه از من می ماند کم است. ناچیز است.
#رازیدرکوچا
#فریباوفی
#رازیدرکوچا
#فریباوفی
April 9, 2019
عبو با زل زدن حكومت ميكرد، زبان الكن ميشد ،راه رفتن مختل. خون جمع ميشد توي صورت ، گناه مثل علف خودرو از دلت بيرون ميزد بي خودي، اعتراف ميكردي تا از سوزن نگاه در امان بماني،به تلافي ان خيره خيره بودن ها بود كه ماهرخ به چيزي نگاه نميكرد حتي به من....
July 28, 2020
نثر کتاب رو دوست داشتم ولی به نظرم در طرح میلنگید. شخصیتهای زیادی وارد داستان شدند که نویسنده ولشون کرد. انگار این کتاب چند تا قصه نصفه نیمه است که به هم وصل شده. هیچ کدوم از قصه‌ه� اونقدری قوی نیستند که بتونند به عنوان خط اصلی داستان مطرح بشوند.
February 21, 2020
فضای نوستالژیک
توصیف بی نظیر شخصیت ها و محیط
توصیف بی نظیر شخصیت ها و محیط
July 3, 2022
روان و سلیس
داستان خیلی خاصی نداشت ولی سرگرمی طور بود
داستان خیلی خاصی نداشت ولی سرگرمی طور بود
December 14, 2023
روایتی ساده و دلنشین. دوستش داشتم و دلم میخواست ادامه داشت...
January 10, 2024
از بین باقی کتاب های خانم وفی این کتاب یه مقدار بهتر بود.
March 10, 2017
شخصیت‌پرداز� عالی بود، مثل بیش‌ت� کتابها� دیگه که از نویسنده خونده بودم. داستان به قشنگی گذشته رو روایت کرد، چنان که برای من گذشته‌گری� هم قسمت‌های� از گذشته� خودم زنده شد. باز هم نویسنده به طور مداوم در روایت‌ا� بین زمان‌ها� مختلف جا به جا می‌شد� بدون این که خواننده رو سردرگم کنه. به نظرم داستان تلخی بود و طنز قشنگی داشت. یکی از تاثیرگذارترین کتاب‌های� بود که تا به حال از فریبا وفی خونده بودم.
May 6, 2020
روایت زنان و دختران ایرانی، قصه� آرزوها حسرت‌ه� محدودیت‌ه�.
داستان ساده و جذاب کودکی حمیرا و هم محله‌ای‌های� در شهرستان کوچک است.
داستان ساده و جذاب کودکی حمیرا و هم محله‌ای‌های� در شهرستان کوچک است.
January 22, 2025
چه آذر چه حمیرا و چه ماهرخ قربانی بودند، قربانی مردهای این جامعه.
June 6, 2018
.
با احتياط زياد دست هايش را به سوي من دراز مي كند. انگشت هايش تا نزديك چشم هايم مي آيند. مي گويم الان مي زند چشمم را مثل چشم خودش كور مي كند. دست ها كمي بالاتر مي روند و روي موهاي فرفري ام قرار مي گيرند. بعد آرام سُر مي خورند روي شانه هايم. اندازه هايم دستش مي آيد.
"تو دختر قشنگي هستي."
اولين بار است كه يكي از قشنگي من مي گويد. حيف كه آن يك نفر كور است!
_______________
رازي در كوچه ها، دومين كتابي هست كه از فريبا وفي خوندم. اين كتاب هم مثل "پرنده ي من"، شخصيت پردازي و فضاسازي فوق العاده اي داشت. من چهره ي تك تك اين آدم ها و كوچه و درخت گردو و گربه ي آذر رو تصور كردم و اين توانايي عالي خانم وفي در نويسندگي رو نشون ميده. اما مشكل اصلي من درمورد محتواست و پايانِ به ظاهر باز كه اصلا پايان نبود! انگار نويسنده ديگه از نوشتن خسته شده بود و همه ي شخصيت ها و نتيجه رو ول كرده بود به امانِ خدا!
رازي در كوچه ها داستان نبود، صرفا يك روايت جذاب، كه نه خيلي تلخ و نه خيلي شيرين بود
و من در آخر به اين نتيجه رسيدم : كه چي؟
كاش اين همه توصيفات قوي و دقيق، حرفي براي گفتن و دغدغه اي براي پرداختن داشت. و گرنه اين كتاب با پرنده ي من چه تفاوتي داشت؟ صرفا يك خاطره بازيِ بي سرانجامِ ديگر.. .
.
با احتياط زياد دست هايش را به سوي من دراز مي كند. انگشت هايش تا نزديك چشم هايم مي آيند. مي گويم الان مي زند چشمم را مثل چشم خودش كور مي كند. دست ها كمي بالاتر مي روند و روي موهاي فرفري ام قرار مي گيرند. بعد آرام سُر مي خورند روي شانه هايم. اندازه هايم دستش مي آيد.
"تو دختر قشنگي هستي."
اولين بار است كه يكي از قشنگي من مي گويد. حيف كه آن يك نفر كور است!
_______________
رازي در كوچه ها، دومين كتابي هست كه از فريبا وفي خوندم. اين كتاب هم مثل "پرنده ي من"، شخصيت پردازي و فضاسازي فوق العاده اي داشت. من چهره ي تك تك اين آدم ها و كوچه و درخت گردو و گربه ي آذر رو تصور كردم و اين توانايي عالي خانم وفي در نويسندگي رو نشون ميده. اما مشكل اصلي من درمورد محتواست و پايانِ به ظاهر باز كه اصلا پايان نبود! انگار نويسنده ديگه از نوشتن خسته شده بود و همه ي شخصيت ها و نتيجه رو ول كرده بود به امانِ خدا!
رازي در كوچه ها داستان نبود، صرفا يك روايت جذاب، كه نه خيلي تلخ و نه خيلي شيرين بود
و من در آخر به اين نتيجه رسيدم : كه چي؟
كاش اين همه توصيفات قوي و دقيق، حرفي براي گفتن و دغدغه اي براي پرداختن داشت. و گرنه اين كتاب با پرنده ي من چه تفاوتي داشت؟ صرفا يك خاطره بازيِ بي سرانجامِ ديگر.. .
.
August 10, 2016
This novel (if I may call it a novel) is based on two favorite Iranian topics - childhood memories and domestic violence towards women. The novel is divided into small chapters, each of them telling scattered memories of a woman`s childhood. It seems that Iranians are just unable to write one continuous novel. Most of the times there is no particular story and almost no action in Iranian prose. It seems that Iranian authors are trying to describe the atmosphere so hard, that they just forget to bring some action to their stories. That`s why sometimes you read a book, even like it, but just can`t say what it was about because nothing is happening there! The same can be said about رازی در کوچه ها.
Displaying 1 - 30 of 43 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.