14 διηγήματα που συνέχονται από την ίδια ασφυκτική νατουραλιστική ατμόσφαιρα. Χοϊκά ένστικτα που ενοικούν σε ψυχικά ακρωτηριασμένες υπάρξεις, μια κοινωνία περίκλειστη που ποδοπατεί αυτούς που τολμούν να της αντιταχθούν, άνθρωποι βιασμένοι ψυχικά και σωματικά� Απορώ πώς δεν τα είχα διαβάσει νωρίτερα.
Διηγήματα ενός κόσμου που χάνεται αλλά υπάρχει ακόμα γύρω μας αν κοιτάξεις προσεκτικά. Διηγήματα γυμνά και κόντρα σε κάθε φτιασίδι περιττό. Υπέροχα, στενάχωρα, αλλά κυρίως αληθινά. Δικαίως απολαμβάνει την μεγάλη αναγνώριση.
Συλλογή διηγημάτων που αναφέρονται στην κοινωνία της επαρχίας της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ταλαντούχος ο συγγραφέας, πέννα που αποτυπώνει με ρεαλισμό χαρακτήρες και καταστάσεις, τα «βάσανα της ζωής». Η πίκρα, ξέχειλη, διαποτίζει τον αναγνώστη. Ακραία αληθινό, πικρό, καταθλιπτικό.
Η καλύτερη συλλογή διηγημάτων που έχω διαβάσει (μαζί με του Παπαδιαμάντη). Ο Δημητρίου γράφει τόσο δυνατά, τόσο εύστοχα, αγγίζει συγκινησιακούς νευρώνες που νόμιζες ξεχασμένους.