باباطاهر معروف به باباطاهر عریان، عارف، شاعر و دوبیتی� سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری (سده ۱۱م) ایران و معاصر طغرل بیک سلجوقی بودهاس�. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته میدادهان� و عریان به دلیل بریدن وی از تعلقات دنیوی بودهاس�. باباطاهر زاده روستای ایرانه ملایر بوده و از خاندان و تحصیلات و زندگی بابا طاهر اطلاعات صحیحی در دسترس نیست اما بنا به نوشته راوندی در راحةالصدور، بابا طاهر در سال ۴۴۷ هجری با طغرل سلجوقی دیدار کرده و مورد احترام او نیز قرار گرفتهاس�. در یکی از دوبیتیها� مشهورش سال تولدش را به حروف ابجد گنجانیده که پس از محاسبه توسط میرزا مهدی خان کوکب به سال ۳۲۶ هجری رسیدهاس�. او پس از ۸۵ سال زندگی وفات یافتهاس�. آرامگاه وی در شمال شهر همدان در میدان بزرگی به نام وی قرار دارد. بنای مقبره بابا طاهر در گذشته چندین بار بازسازی شدهاس�. در قرن ششم هجری برجی آجری و هشت ضلعی بودهاس�. در دوران حکومت رضاخان پهلوی نیز بنای آجری دیگری به جای آن ساخته شده بود. درجریان این بازسازی لوح کاشی فیروزها� رنگی مربوط به سده هفتم هجری بدست آمد که دارای کتیبها� به خط کوفی برجسته و آیاتی از قرآن است و هم اکنون در موزه ایران باستان نگهداری میشو�. احداث بنای جدید در سال ۱۳۴۴ خورشیدی با همت انجمن آثار ملی و شهرداری وقت همدان و توسط مهندس محسن فروغی انجام شدهاس�. این بنای تاریخی طی شمار ۱۷۸۰ در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۷۶ به ثبت آثار تاریخی و ملی ایران رسیدهاس�. در اطراف بنای جدید فضای سبز وسیعی احداث شده است. همچنین آرامگاه باباطاهر در خرمآبا� به شماره ۱۹۲۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بابا طاهر زمزمۀ شبانگاهان مادرم بود که می خواند مرا نه سر نه سامان آفریدند پریشانم پریشان آفریدند پریشان خاطران رفتند در خاک مرا از خاک ایشان آفریدند
شاید برای همنسلان من که دوران کودکیشان در اضطراب آژیر قرمز گذشت و نوجوانیشان به تحمل تبعات جنگ.جوانی راهم در دعواهای سیاسیِ قدرتمندان و تحریم های اقتصادی،سپری کردند.باباطاهر و اشعار حزینش خنکای مرهمی بر زخمهای دلشان است.زخمهایِ دلِ نسلی سوخته اگر دستم رسد بر چرخ گردون ازو پرسم که این چونست و آن چون یکی را داده ای صدگونه نعمت یکی را قرصِ جو آلوده در خون