آنچ� «سیاهچمن� روایت میکند� تصویر غریب و بیگانها� نیست. بازنمایی روزگاری است که بساط ظلم خانه� و اربابه� گسترده بود و انقلاب آن را برچید و به قصهه� سپرد. زمان وقوع حوادث در داستان امیرحسین فردی به بهار سال ۱۳5۸ برمیگرد�. او داستانش را با لحنی روان و به شیوه خطی روایت میکن� و بدون کمک گرفتن از بازیها� فرمی و یا ساختار پیچیده، اجازه میده� که داستان با فراز و فرودهای واقعی و ماجراهای به یادماندنیاش� مخاطب را با خود همراه و همدل کند. ماجرای «سیاهچمن� در یکی از روستاهای جنوب کهنوج روی میدهد� به دستور ارباب روستا، سیف الله خان، بردن گلهه� به سیاهچم� ممنوع شده و گوسفندان خانواده خیرمحمد به این خاطر یکی یکی تلف میشون�. این ماجرا درگیریهای� را میان پسران خیرمحمد و سیف الله خان بهوجو� میآور�. فردی در روایت قصه «سیاهچمن»� به جزئیات زندگی این روستاییان بیاهمی� نیست و پرداختن به موضوعی حساس و انقلابی، او را از توصیف طبیعت و جلوهها� زیبای آن غافل نمیکن�. اما «سیاهچمن� تنها انقلاب آدمه� نیست، انقلاب درهه� و کوههای� است که صدای پای گلهها� مردمان روستا را انتظار میکشیدن� و سیستم ناعادلانه و ستمگرانه ارباب و رعیتی، هوای پاکشان را آلوده کرده بود.
امیرحسین فردی (۱۳۲۸ روستای قرهتپه� اردبیل - ۵ اردیبهشت ۱۳۹۲ تهران)، نویسنده و فعال عرصه ادبیات داستانی.
عضویت در حوزه اندیشه و هنر اسلامی (حوزه هنری)، سردبیری و مدیرمسئولی «کیهان بچهها� (به مدت ۳۱ سال)ـ مؤسس و مدیر مسئول کیهان علمی، مدیریت مرکز آفرینش های ادبی حوزه هنری ، عضویت در شورای داستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، عضویت در شورای داستان بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس، مسئولیت جشنواره انتخاب کتاب سال شهید حبیب غنیپور� مسئولیت شورای ادبیات داستانی نیروی مقاومت بسیج و مدیریت کارگاه قصه و رمان حوزۀ هنری از سوابق مسئولیتها� اجرایی وی است.
چندین بار داوری برای کتاب سال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس، کتاب سال شهید حبیب غنیپور� جشنواره ادبیات داستانی بسیج، جشنواره راهیان نور، انجمن قلم ایران، جشنواره قصهها� قرآنی از تجربهها� دیگر وی است.
وی از مؤسسین کتابخانه مسجد جوادالائمه(ع) در سال ۱۳۵۳ و تشکیل شورای نویسندگان آن مسجد است که در ادامه به حوزهٔ هنری پیوستند و از ستونها� اولیهٔ این نهاد بودند.
امیرحسین فردی عصر پنجشنبه، پنجم اردیبهشت ۱۳۹۲، دچار مشکل تنفسی شد و در راه انتقال به بیمارستان لقمان درگذشت.