What do you think?
Rate this book
Τη νύχτα που έσβησαν τ' αστέρια
Τη νύχτα της 20ής Γενάρη η Λένα Μανιέ, μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου, εξαφανίζεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί, κανείς δεν έχει καταλάβει κάτι, σε κανέναν δεν έχει πει τίποτα. Το γεγονός αυτό δρα καταλυτικά τις μέρες που ακολουθούν στις σχέσεις συγγενών, φίλων και γνωστών της, καθώς όλοι αναρωτιούνται για το δικό τους ρόλο σε αυτήν την εξαφάνιση, αλλά προπάντων για το ρόλο των υπολοίπων. Εννιά άτομα, εννιά αφηγητές προσπαθούν να δικαιολογήσουν, να συγκαλύψουν, να κατηγορήσουν. Και καθώς περνά ο καιρός οι σχέσεις τους δοκιμάζονται, αλλάζουν, καταρρέουν.
Το μυθιστόρημα Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια είναι ένα βιβλίο με αγωνία και χιούμορ, αλλά και ένα αφήγημα-καθρέφτης όσων ζούμε και δεν τολμάμε να παραδεχτούμε.
Το μυθιστόρημα Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια είναι ένα βιβλίο με αγωνία και χιούμορ, αλλά και ένα αφήγημα-καθρέφτης όσων ζούμε και δεν τολμάμε να παραδεχτούμε.
240 pages, Paperback
First published November 26, 2018
2 people are currently reading
78 people want to read
About the author
Βασίλης Παπαθεοδώρου
38books64followers Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Τελείωσε τη Γερμανική Σχολή Αθηνών και σπούδασε μεταλλουργός και χημικός μηχανικός στο ΕΜΠ, ενώ έκανε μεταπτυχιακά στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Έξι από τα νεανικά και εφηβικά μυθιστορήματά του (Το μήνυμα, Οι Εννέα Καίσαρες, Χνότα στο τζάμι, Στη διαπασών, Το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας, Ιπτάμενες σελίδες) διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, σε μετεκπαιδευόμενους δασκάλους, και τέσσερα από αυτά (Το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας, Μια αστεία επιδημία, Ιπτάμενες σελίδες, Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο) έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά από τις εκδόσεις Kelime Yayιnlarι. Για τα βιβλία του Χνότα στο τζάμι, Στη διαπασών και Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια έχει τιμηθεί τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας (2008, 2010, 2019). Έχει τιμηθεί επίσης δύο φορές με το Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω (2008, 2010) και τρεις φορές με το Βραβείο του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο Αναγνώστης (2013, 2014, 2019). Υπήρξε, επίσης, άλλες πέντε φορές υποψήφιος για το Κρατικό Βραβείο Παιδικής και Εφηβικής Λογοτεχνίας. Το 2015 τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού Public για το βιβλίο Το ημερολόγιο ενός δειλού, ενώ το 2018 το Μα γιατί μου φταίνε όλα;! (Το βιβλίο της γκρίνιας) απέσπασε το Βραβείο Κοινού στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς. Επίσης έχει αποσπάσει άλλα οκτώ λογοτεχνικά βραβεία για διάφορα έργα του από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου. Τέσσερα από τα μυθιστορήματά του έχουν συμπεριληφθεί στους ετήσιους καταλόγους White Ravens, της Διεθνούς Βιβλιοθήκης Νεότητας Μονάχου, με τα διακόσια καλύτερα βιβλία παγκοσμίως. Έχει διατελέσει μέλος σε κριτικές επιτροπές των Κρατικών Βραβείων, του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο Αναγνώστης, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Έχει διδάξει ως επισκέπτης εισηγητής στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και έχει συνεργαστεί με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου και το Πανεπιστήμιο Frederick. Υποψήφιος της Ελλάδας για το Διεθνές Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Astrid Lindgren το 2021. (less)
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
December 27, 2018
Τη νύχτα της 20ής Ιανουαρίου η μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου Λένα Μανιέ εξαφανίζεται, φέρνοντας μεγάλη αναστάτωση στις ζωές των δικών της ανθρώπων. Κανείς δεν ξέρει τίποτα, κανείς δε γνώρισε ποτέ ουσιαστικά αυτό το κορίτσι. Γιατί εξαφανίστηκε; Πώς χάθηκε; Τι συνέβη «Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια»; Εννιά αφηγητές από το οικογενειακό, σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον της κοπέλας ξεδιπλώνουν το παρελθόν, προσπαθώντας να ανακαλύψουν τι συνέβη, ποιος φταίει, γιατί εξαφανίστηκε η Λένα.
Ο κύριος Βασίλης Παπαθεοδώρου, τέσσερα χρόνια μετά το τελευταίο του μυθιστόρημα για εφήβους («Το ημερολόγιο ενός δειλού», 2014), επιστρέφει με άλλη μία συναρπαστική περιπέτεια, αυτήν τη φορά μ� ένα συγγραφικό πείραμα: η πλοκή ξετυλίγεται μέσα από τις μαρτυρίες των φίλων, γνωστών, συγγενών και συμμαθητών της Λένας κι όχι με γραμμική εξιστόρηση. Διαφορετικές πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, με ποικίλους βαθμούς έντασης, αγωνίας και σασπένς, με τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα και τις ίδιες τύψεις για ό,τι έγινε ή δεν έγινε κι ίσως άλλαζε την πορεία των γεγονότων. Οι μαρτυρίες καταγράφονται σε ξεχωριστά κεφάλαια, που το καθένα έχει ως τίτλο το όνομα του αφηγητή και την ημερομηνία που εκμυστηρεύεται στον αναγνώστη τη δική του πλευρά της ιστορίας.
Οι αφηγητές είναι: τ� αδέλφια Χρήστος και Δήμητρα, η θεία Νατάσα, η κολλητή Παναγιώτα και ο πατέρας της, Αντώνης, οι συμμαθητές Νίκος και Σταύρος, η αστυνομικός Χριστίνα Βάρσου και η καθηγήτρια Παπαλάμπρου. Όλοι τους έχουν συναναστραφεί την εξαφανισμένη κοπέλα και μέσα από τις ιστορίες τους η υπόθεση περιπλέκεται κάθε φορά και περισσότερο. Όλοι όμως ανεξαιρέτως αποτελούν σημαντικό κομμάτι της προσωπικότητας της Λένας, η οποία αρχίζει να σχηματοποιείται μέσα από τα λεγόμενά τους και τη σχέση που είχαν μαζί της. Ενδεικτική είναι η φράση: «Προσπαθούν όλοι να τη σπρώξουν να χωρέσει στην εικόνα που έχουν ήδη πλάσει γι� αυτήν» (σελ. 108). Πραγματικά, κανένας δε γνώρισε ουσιαστικά αυτό το κορίτσι είτε γιατί βιάστηκε να τη θεωρήσει με χαρακτηρισμούς που ανήκουν στην πλειοψηφία και όχι στην πραγματικότητα είτε γιατί δεν κόλλαγε στο δικό του κάδρο της ζωής. Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι, όσο περνάει ο καιρός και δεν υπάρχουν εξελίξεις, αρχίζουν να απογυμνώνονται, να έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους μα κυρίως με τους άλλους.
Ο συγγραφέας ασχολήθηκε μεταξύ πολλών και με τον σχολικό εκφοβισμό, αλλά μ� έναν τρόπο λιγότερο φανερό: οι κοροϊδίες και οι υπόνοιες για τη Λένα γίνονταν πάντα πίσω από την πλάτη της. Δεν έχουμε δηλαδή απτές αποδείξεις bullying αλλά αυτές τις υποδόριες, τις υφέρπουσες, που δεν τις πιάνεις αλλά τη ζημιά την κάνουν. Άλλες δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας ενός εφήβου στην εποχή μας που αναφέρονται: το διαρκές διάβασμα για τις Πανελλήνιες και το στρες που επιφέρει, οι κοπάνες, η αγωνία για το αύριο, οι διάφορες μικροχαρές και λύπες που προκύπτουν από τις μαθητικές σχέσεις, ο κίνδυνος από το facebook (ακόμη και πόσο μάταιο είναι να δείχνεις ότι υποστηρίζεις κάποιον μόνο με αναρτήσεις και ομαδικές φωτογραφίες με θλιμμένα πρόσωπα), τα πάνω και τα κάτω μιας κολλητής φιλίας, η προσπάθεια εντυπωσιασμού της κίτρινης δημοσιογραφίας που δεν ενδιαφέρεται για ντοκουμέντα ή σωστά ρεπορτάζ αλλά για εκβιασμό του συναισθήματος του τηλεθεατή, η παιδοφιλία, οι ομόφυλες σχέσεις και πολλά άλλα.
Μου άρεσε πολύ πώς χρησιμοποιήθηκε η τραγική ειρωνεία με τις σκηνές που ξετυλίγονταν κατά των προσφύγων από μαθητές που βρίσκονταν μέσα στο σχολείο και πίσω τους υπήρχε φωτογραφική έκθεση για το προσφυγικό και συνθήματα υπέρ των μεταναστών. Αυτή χρησιμοποιείται ως κυρίαρχο όπλο για να τονίσει ότι «κανείς δεν ακούει τη θέση του άλλου όταν κυριαρχεί το μίσος» (σελ. 119) και να δείξει τις τρομακτικές διαστάσεις που μπορεί να πάρει ο ρατσισμός όταν δεν αντιμετωπίζεται σωστά και στηρίζεται, κι αυτός, στη φημολογία και τις απίθανες συμπτώσεις. Τρυφερότητα, αγωνία, φόβος, προδοσία είναι μερικά ακόμη από τα αισθήματα που πυροδοτούν τις εξελίξεις και σε συνδυασμό με το γεγονός πως, αρχικά τουλάχιστον, δεν ξέρουμε τι απέγινε η Λένα, η ένταση κορυφώνεται, οι άνθρωποι απογυμνώνονται και ένα μικρό ρήγμα αλήθειας αρχίζει να αχνοφαίνεται.
«Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια» άλλαξε για πάντα η ζωή και κάποιων ανθρώπων έμμεσα ή άμεσα. Ένα κορίτσι εξαφανίστηκε και οι φίλοι, οι συγγενείς, οι συμμαθητές είδαν την ως τότε σχετικά ανέμελη ζωή τους να παίρνει μια απότομη στροφή και ν� αλλάζει άρδην. Κανείς δε θα είναι ίδιος και όλοι πρέπει να υποστούν τις συνέπειες, να ζήσουν ξανά τα γεγονότα πριν την εφιαλτική εκείνη νύχτα και να δεχτούν ο καθένας τον δικό του ρόλο στην περίεργη αυτήν υπόθεση μα πάνω απ� όλα να προετοιμαστούν για την αναπόφευκτη συνέχιση της ζωής, μόνο που τίποτε δε θα είναι το ίδιο ούτε γι΄ αυτούς ούτε για τον αναγνώστη. Συναρπαστικό, ανατρεπτικό, ρεαλιστικό, ένα σκληρό και ωμό ψυχογράφημα μιας οικείας κοινωνίας που με συγκλόνισε.
Ο κύριος Βασίλης Παπαθεοδώρου, τέσσερα χρόνια μετά το τελευταίο του μυθιστόρημα για εφήβους («Το ημερολόγιο ενός δειλού», 2014), επιστρέφει με άλλη μία συναρπαστική περιπέτεια, αυτήν τη φορά μ� ένα συγγραφικό πείραμα: η πλοκή ξετυλίγεται μέσα από τις μαρτυρίες των φίλων, γνωστών, συγγενών και συμμαθητών της Λένας κι όχι με γραμμική εξιστόρηση. Διαφορετικές πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, με ποικίλους βαθμούς έντασης, αγωνίας και σασπένς, με τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα και τις ίδιες τύψεις για ό,τι έγινε ή δεν έγινε κι ίσως άλλαζε την πορεία των γεγονότων. Οι μαρτυρίες καταγράφονται σε ξεχωριστά κεφάλαια, που το καθένα έχει ως τίτλο το όνομα του αφηγητή και την ημερομηνία που εκμυστηρεύεται στον αναγνώστη τη δική του πλευρά της ιστορίας.
Οι αφηγητές είναι: τ� αδέλφια Χρήστος και Δήμητρα, η θεία Νατάσα, η κολλητή Παναγιώτα και ο πατέρας της, Αντώνης, οι συμμαθητές Νίκος και Σταύρος, η αστυνομικός Χριστίνα Βάρσου και η καθηγήτρια Παπαλάμπρου. Όλοι τους έχουν συναναστραφεί την εξαφανισμένη κοπέλα και μέσα από τις ιστορίες τους η υπόθεση περιπλέκεται κάθε φορά και περισσότερο. Όλοι όμως ανεξαιρέτως αποτελούν σημαντικό κομμάτι της προσωπικότητας της Λένας, η οποία αρχίζει να σχηματοποιείται μέσα από τα λεγόμενά τους και τη σχέση που είχαν μαζί της. Ενδεικτική είναι η φράση: «Προσπαθούν όλοι να τη σπρώξουν να χωρέσει στην εικόνα που έχουν ήδη πλάσει γι� αυτήν» (σελ. 108). Πραγματικά, κανένας δε γνώρισε ουσιαστικά αυτό το κορίτσι είτε γιατί βιάστηκε να τη θεωρήσει με χαρακτηρισμούς που ανήκουν στην πλειοψηφία και όχι στην πραγματικότητα είτε γιατί δεν κόλλαγε στο δικό του κάδρο της ζωής. Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι, όσο περνάει ο καιρός και δεν υπάρχουν εξελίξεις, αρχίζουν να απογυμνώνονται, να έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους μα κυρίως με τους άλλους.
Ο συγγραφέας ασχολήθηκε μεταξύ πολλών και με τον σχολικό εκφοβισμό, αλλά μ� έναν τρόπο λιγότερο φανερό: οι κοροϊδίες και οι υπόνοιες για τη Λένα γίνονταν πάντα πίσω από την πλάτη της. Δεν έχουμε δηλαδή απτές αποδείξεις bullying αλλά αυτές τις υποδόριες, τις υφέρπουσες, που δεν τις πιάνεις αλλά τη ζημιά την κάνουν. Άλλες δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας ενός εφήβου στην εποχή μας που αναφέρονται: το διαρκές διάβασμα για τις Πανελλήνιες και το στρες που επιφέρει, οι κοπάνες, η αγωνία για το αύριο, οι διάφορες μικροχαρές και λύπες που προκύπτουν από τις μαθητικές σχέσεις, ο κίνδυνος από το facebook (ακόμη και πόσο μάταιο είναι να δείχνεις ότι υποστηρίζεις κάποιον μόνο με αναρτήσεις και ομαδικές φωτογραφίες με θλιμμένα πρόσωπα), τα πάνω και τα κάτω μιας κολλητής φιλίας, η προσπάθεια εντυπωσιασμού της κίτρινης δημοσιογραφίας που δεν ενδιαφέρεται για ντοκουμέντα ή σωστά ρεπορτάζ αλλά για εκβιασμό του συναισθήματος του τηλεθεατή, η παιδοφιλία, οι ομόφυλες σχέσεις και πολλά άλλα.
Μου άρεσε πολύ πώς χρησιμοποιήθηκε η τραγική ειρωνεία με τις σκηνές που ξετυλίγονταν κατά των προσφύγων από μαθητές που βρίσκονταν μέσα στο σχολείο και πίσω τους υπήρχε φωτογραφική έκθεση για το προσφυγικό και συνθήματα υπέρ των μεταναστών. Αυτή χρησιμοποιείται ως κυρίαρχο όπλο για να τονίσει ότι «κανείς δεν ακούει τη θέση του άλλου όταν κυριαρχεί το μίσος» (σελ. 119) και να δείξει τις τρομακτικές διαστάσεις που μπορεί να πάρει ο ρατσισμός όταν δεν αντιμετωπίζεται σωστά και στηρίζεται, κι αυτός, στη φημολογία και τις απίθανες συμπτώσεις. Τρυφερότητα, αγωνία, φόβος, προδοσία είναι μερικά ακόμη από τα αισθήματα που πυροδοτούν τις εξελίξεις και σε συνδυασμό με το γεγονός πως, αρχικά τουλάχιστον, δεν ξέρουμε τι απέγινε η Λένα, η ένταση κορυφώνεται, οι άνθρωποι απογυμνώνονται και ένα μικρό ρήγμα αλήθειας αρχίζει να αχνοφαίνεται.
«Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια» άλλαξε για πάντα η ζωή και κάποιων ανθρώπων έμμεσα ή άμεσα. Ένα κορίτσι εξαφανίστηκε και οι φίλοι, οι συγγενείς, οι συμμαθητές είδαν την ως τότε σχετικά ανέμελη ζωή τους να παίρνει μια απότομη στροφή και ν� αλλάζει άρδην. Κανείς δε θα είναι ίδιος και όλοι πρέπει να υποστούν τις συνέπειες, να ζήσουν ξανά τα γεγονότα πριν την εφιαλτική εκείνη νύχτα και να δεχτούν ο καθένας τον δικό του ρόλο στην περίεργη αυτήν υπόθεση μα πάνω απ� όλα να προετοιμαστούν για την αναπόφευκτη συνέχιση της ζωής, μόνο που τίποτε δε θα είναι το ίδιο ούτε γι΄ αυτούς ούτε για τον αναγνώστη. Συναρπαστικό, ανατρεπτικό, ρεαλιστικό, ένα σκληρό και ωμό ψυχογράφημα μιας οικείας κοινωνίας που με συγκλόνισε.
January 23, 2019
Τη νύχτα της 20ής Γενάρη η Λένα Μανιέ, μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου, εξαφανίζεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί, κανείς δεν έχει καταλάβει κάτι, σε κανέναν δεν έχει πει τίποτα. Το γεγονός αυτό δρα καταλυτικά τις μέρες που ακολουθούν στις σχέσεις συγγενών, φίλων και γνωστών της, καθώς όλοι αναρωτιούνται για το δικό τους ρόλο σε αυτήν την εξαφάνιση, αλλά προπάντων για το ρόλο των υπολοίπων. Εννιά άτομα, εννιά αφηγητές προσπαθούν να δικαιολογήσουν, να συγκαλύψουν, να κατηγορήσουν. Και καθώς περνά ο καιρός οι σχέσεις τους δοκιμάζονται, καταρρέουν, φτιάχνουν, αλλάζουν. Κι η Λένα, πανταχού παρούσα αν και πανταχού απούσα, κινεί εν αγνοία της τα νήματα όλων όσα συμβαίνουν...
Εντελώς τυχαία διάβασα "Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια" τη νύχτα της 20ης Ιανουαρίου. Με το που ξεκίνησα το βιβλίο και συνειδητοποίησα τη σύμπτωση κατάλαβα ότι αυτό που είχα στα χέρια μου θα με άγγιζε βαθια. Και δεν διαψεύστηκα. Το τελείωσα μέσα σε 2μιση ώρες, το βρήκα -με μια λέξη- αριστουργηματικό και θα κάνω καιρό να το ξεχάσω. 3 μέρες τώρα σκέφτομαι σε ποια ηλικία θα πρέπει να το δώσω στα παιδιά μου. Γιατί είναι ένα βιβλίο σκληρό. Ένα βιβλίο που θα τα σοκάρει. Γιατί σε λίγα χρόνια θα τα αφορά άμεσα. Ένα βιβλίο που συμπυκνώνει σε λίγες σελίδες όλα τα πάθη της εφηβείας, αλλά και της ενήλικης ζωής: (Με τυχαία σειρά και σημασία στην πλοκή) φιλίες, έρωτες, παιδεραστία, bullying, εξαφανίσεις, βιασμούς, διαλυμένες και τοξικές οικογένειες, ομοφυλοφιλία, ρατσισμό, αρρώστιες, απιστίες, πανελλήνιες, κομπίνες, ΜΜΕ, κρίση, άγχη, ενοχές, φόβους, φόνους... Είναι ένα βιβλίο young adult λογοτεχνίας, κατά μία έννοια αστυνομικό, που θα σοκάρει τα παιδιά κάτω των 14 ετών, αλλά είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟ να διαβαστεί από παιδιά άνω των 14. Πώς βάζω το όριο αυτό; Αυθαίρετα, εκεί, μεταξύ Γυμνασίου και Λυκείου. Σε κείνη την άχαρη και γοητευτική και επικίνδυνη καμπή της ζωής τους, που πρέπει να μεγαλώσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι οι πράξεις τους μπορεί να έχουν και τραγικές συνέπειες. Είναι επιβεβλημένο να διαβαστεί και από τους γονείς. Καλύτερα μάλιστα πριν τα παιδιά τους μπουν στην εφηβεία. Είναι τέλος επιβεβλημένο να διαβαστεί και από τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας. Αν και διάβαζα σφιγμένη, δεν έκλαψα παρά μόνο στο τέλος. Στην πιο δυνατή, στην πιο σπαρακτική σελίδα. Τότε έκλαψα πολύ. Και έπειτα κοιμήθηκα δύσκολα. Με τη σκέψη όλων όσων διάβασα. Όλων όσα εν δυνάμει έρχονται ή έχουν έρθει κι έχουν περάσει και που δεν τολμάμε να τα παραδεχτούμε. Μια και δεν τολμάμε να κοιταχτούμε κατάματα στον καθρέφτη. Μια γροθιά στο στομάχι από τον Βασίλη Παπαθεοδώρου αυτό το βιβλίο. Μια γροθιά στο στομάχι για την οποία τον ευχαριστώ.
Εντελώς τυχαία διάβασα "Τη νύχτα που έσβησαν τ� αστέρια" τη νύχτα της 20ης Ιανουαρίου. Με το που ξεκίνησα το βιβλίο και συνειδητοποίησα τη σύμπτωση κατάλαβα ότι αυτό που είχα στα χέρια μου θα με άγγιζε βαθια. Και δεν διαψεύστηκα. Το τελείωσα μέσα σε 2μιση ώρες, το βρήκα -με μια λέξη- αριστουργηματικό και θα κάνω καιρό να το ξεχάσω. 3 μέρες τώρα σκέφτομαι σε ποια ηλικία θα πρέπει να το δώσω στα παιδιά μου. Γιατί είναι ένα βιβλίο σκληρό. Ένα βιβλίο που θα τα σοκάρει. Γιατί σε λίγα χρόνια θα τα αφορά άμεσα. Ένα βιβλίο που συμπυκνώνει σε λίγες σελίδες όλα τα πάθη της εφηβείας, αλλά και της ενήλικης ζωής: (Με τυχαία σειρά και σημασία στην πλοκή) φιλίες, έρωτες, παιδεραστία, bullying, εξαφανίσεις, βιασμούς, διαλυμένες και τοξικές οικογένειες, ομοφυλοφιλία, ρατσισμό, αρρώστιες, απιστίες, πανελλήνιες, κομπίνες, ΜΜΕ, κρίση, άγχη, ενοχές, φόβους, φόνους... Είναι ένα βιβλίο young adult λογοτεχνίας, κατά μία έννοια αστυνομικό, που θα σοκάρει τα παιδιά κάτω των 14 ετών, αλλά είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟ να διαβαστεί από παιδιά άνω των 14. Πώς βάζω το όριο αυτό; Αυθαίρετα, εκεί, μεταξύ Γυμνασίου και Λυκείου. Σε κείνη την άχαρη και γοητευτική και επικίνδυνη καμπή της ζωής τους, που πρέπει να μεγαλώσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι οι πράξεις τους μπορεί να έχουν και τραγικές συνέπειες. Είναι επιβεβλημένο να διαβαστεί και από τους γονείς. Καλύτερα μάλιστα πριν τα παιδιά τους μπουν στην εφηβεία. Είναι τέλος επιβεβλημένο να διαβαστεί και από τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας. Αν και διάβαζα σφιγμένη, δεν έκλαψα παρά μόνο στο τέλος. Στην πιο δυνατή, στην πιο σπαρακτική σελίδα. Τότε έκλαψα πολύ. Και έπειτα κοιμήθηκα δύσκολα. Με τη σκέψη όλων όσων διάβασα. Όλων όσα εν δυνάμει έρχονται ή έχουν έρθει κι έχουν περάσει και που δεν τολμάμε να τα παραδεχτούμε. Μια και δεν τολμάμε να κοιταχτούμε κατάματα στον καθρέφτη. Μια γροθιά στο στομάχι από τον Βασίλη Παπαθεοδώρου αυτό το βιβλίο. Μια γροθιά στο στομάχι για την οποία τον ευχαριστώ.
January 23, 2019
Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει το πρώτο του young adult μυθιστόρημα, στήνει έναν καθρέφτη απέναντι στην κοινωνία που ζούμε και καταγράφει αυτά που βλέπει. Σαν να βάζει τους πρωταγωνιστές της ιστορίας του μπροστά σε μία ανοιχτή κάμερα, πίσω από ένα τραπέζι ανακριτικό, τους αφήνει να μιλάνε κι εκείνος σημειώνει λόγια, αντιδράσεις, συναισθήματα. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου αποτελεί και μια εξομολόγηση που λίγο-λίγο οδηγεί τον αναγνώστη στη λύση του μυστηρίου της εξαφάνισης. Κάθε ένας από αυτούς που μιλούν αποκαλύπτει και μια πτυχή της ζωής της 17χρονης μαθήτριας: τη σχέση της με την οικογένειά της, με τον φίλο της, την κολλητή της, με την καθηγήτριά της. Και μέσα από τις εξομολογήσεις, τις προσωπικές αυτές μαρτυρίες, συμπληρώνεται κομμάτι κομμάτι, σαν παζλ, η εικόνα της Λένας Μανιέ, αρχίζει να φαίνεται ο χαρακτήρας της, τα θέλω της, τα πιστεύω της, οι αγωνίες της και οι προβληματισμοί της.
Περισσότερα εδώ -->
Περισσότερα εδώ -->
June 26, 2019
Ο κόσμος μας ήταν πάντα τόσο ανώμαλος και απλά δεν το λέγανε;
Και αυτή η νέα γενιά, τόσο....... Δεν ξέρω πια είναι η σωστή λέξη; Απάνθρωπη;
Με στενοχώρησε πολύ το βιβλίο.
Θίγει τα περισσότερα προβλήματα που απασχολούν τους εφήβους σήμερα, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι θα έπρεπε. Θα μου πεις κ η ίδια η εφηβεία δεν είναι ένας δρόμος υπερβολής κ έντασης;
Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε εφήβους.
Με το τελευταίο κεφάλαιο, ανατρίχιασα :(
Μακάρι να μην συνέβαιναν τέτοιες τερατώδεις πράξεις.....
Και αυτή η νέα γενιά, τόσο....... Δεν ξέρω πια είναι η σωστή λέξη; Απάνθρωπη;
Με στενοχώρησε πολύ το βιβλίο.
Θίγει τα περισσότερα προβλήματα που απασχολούν τους εφήβους σήμερα, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι θα έπρεπε. Θα μου πεις κ η ίδια η εφηβεία δεν είναι ένας δρόμος υπερβολής κ έντασης;
Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε εφήβους.
Με το τελευταίο κεφάλαιο, ανατρίχιασα :(
Μακάρι να μην συνέβαιναν τέτοιες τερατώδεις πράξεις.....
April 27, 2022
Εκπλήρωσε τις προσδοκίες μου? Σίγουρα. Ένα έργο τέχνης μέσα σε μόνο 232 σελίδες. Η ιστορία τόσο συγκινητική και τόσο οδυνηρή. Μου άρεσε ότι είχε εννιά αφηγητές γιατί έτσι βλέπεις την ιστορία από πολλές οπτικές γωνίες. Αν και η αλήθεια είναι ότι δεν συμπάθησα κανέναν από τους πρωταγωνιστές εκτός από τους αστυνομικούς. Το τέλος με σόκαρε και με έκανε να κλάψω πάρα πολύ. Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει το 2022.
July 20, 2022
Απίστευτα όμορφο βιβλίο. Συνδυάζει πολλά συναισθήματα μέσα σε 232 σελίδες. Με κέρδισε το γεγονός ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να περάσει μυνήματα για την κοινωνία μας γενικότερα και τον ορθό τρόπο αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων. Το λάτρεψα, το προτείνω στον καθένα
April 19, 2019
Αυτό το βιβλίο είναι η απόδειξη πως υπάρχουν ακόμα Έλληνες λογοτέχνες. Ο Παπαθεοδώρου χρησιμοποιεί μια ιδέα, αυτήν της εξαφάνισης μιας κοπέλας, και υφαίνει γύρω της το προφίλ όλης της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, κομμάτι-κομμάτι. Ο ρεαλισμός, ένας ρεαλισμός αμείλικτος, διακατέχει όλο το βιβλίο, καθώς η τραγικότητα εναλλάσσεται με την ειρωνεία και τον αυτοσαρκασμό. Ένα πληρέστατο ανάγνωσμα, γεμάτο προβληματισμούς, συγκρούσεις χαρακτήρων και τη μοναδική ευκαιρία να κρίνει ο αναγνώστης απ' την οπτική γωνία όλων των εμπλεκομένων. Προσωπικό αγαπημένο ο επίλογος του βιβλίου.
December 25, 2019
Το ψυχογράφημα μιας ελληνικής κοινωνίας της οποίας όλοι είμαστε μέρος.
Απλώς συγκλονιστικό και ανατριχιαστικό.
Απλώς συγκλονιστικό και ανατριχιαστικό.
February 8, 2021
Εξαιρετικό βιβλίο, έγειρει έντονους προβληματισμούς στον αναγνώστη σχετικά με τη σύγχρονη κοινωνια. Πιστεύω οτι ειναι καταλληλο για εφήβους ηλικίας απο 15 ετών και άνω.
March 28, 2021
"Τελικά είναι πολύ περίεργο πράγμα το πένθος. Περνάς από διάφορα στάδια, δεν καταλαβαίνεις καλά καλά ούτε εσύ ο ίδιος σε ποιο στάδιο βρίσκεσαι κάθε στιγμή, ούτε τι σε ενοχλεί ούτε τι δε σε ενοχλεί. Δεν ξέρεις πόσο θα βαστήξει, αν θα βαστήξει μια ζωή ή ελάχιστα. Και σε φοβίζει αυτό. Αν κρατήσει λίγο, είσαι αναίσθητος; Αν κρατήσει πολύ, είσαι αδύναμος;" 🖤
November 4, 2022
Η πλοκή κατευθύνεται μέσα από μαρτυρίες, δίνοντας έμφαση στην αγωνία, τον φόβο και τις σκέψεις που επικρατούν για την εξαφάνιση της Λένας ... ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ πλοκη αλλα σε καποιες σκηνες κατι μου ελειπε, περιμενε κατι παραπανω..
November 2, 2022
ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ «ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ» ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ.
ΑΙΣΧΟΣ
ΑΙΣΧΟΣ
February 7, 2023
Ήταν αρκετά καλό
August 26, 2021
Στην περίοδο που διανύουμε η γυναικεία καταπίεση, οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις των θυμάτων για παρενοχλήσεις και βιασμούς καθώς και οι γυναικοκτονίες, από την Τοπαλούδη μέχρι την Κάρολαϊν, βρίσκονται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Η λογοτεχνία και οι σύγχρονοι συγγραφείς δεν μπορούν να μένουν αμέτοχοι μπροστά σε αυτές τις καταστάσεις. Οφείλουν να πάρουν θέση χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα προχωρήσουν σε αισθητικές ή άλλου είδους παραχωρήσεις μόνο και μόνο για να γράψουν ένα βιβλίο που θα μιλάει για τα παραπάνω θέματα.
Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου μιλάει για όλα αυτά με «αγωνία και χιούμορ», όπως μας πληροφορεί το σχετικό σημείωμα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, καταφέρνοντας παράλληλα να προσεγγίσει με επιτυχία ζητήματα όπως τον σχολικό εκφοβισμό (bulling), την καλλιέργεια του σεξισμού μέσα σε μικρές κοινότητες όπως ένα σχολείο, τις διαπροσωπικές σχέσεις που δεν είναι πάντα τόσο αγνές όπως δείχνουν κ.α. Ακόμα ο συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφερθεί στο ρατσισμό απέναντι στους ξένους ακόμα κι από ανθρώπους που ήρθαν ως μετανάστες στη χώρα μας, στον τρόπο που τα ΜΜΕ διαχειρίζονται τις υποθέσεις παιδιών που εξαφανίζονται, στην καταπιεσμένη ομοφυλοφιλία.
Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να ξεχάσουν την κεντρική υπόθεση: την εξαφάνιση μιας νεαρής κοπέλας, που αντιμετωπίζονταν ως το μαύρο πρόβατο τόσο της οικογένειας όσο και του σχολείου της. Η πλοκή ξετυλίγεται μέσα από τις μαρτυρίες των φίλων, γνωστών, συγγενών και συμμαθητών της Λένας αναδεικνύοντας κατά περίπτωση τις σκέψεις, τις πράξεις και τις ανησυχίες όλων των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενων στην υπόθεση. Συγκεκριμένα οι αφηγητές είναι: τα αδέρφια της Χρήστος και Δήμητρα, η θεία Νατάσα, η κολλητή Παναγιώτα και ο πατέρας της, Αντώνης, οι συμμαθητές Νίκος και Σταύρος, η αστυνομικός Χριστίνα Βάρσου και η καθηγήτρια Θεοδώρα Παπαλάμπρου ενώ παρεμβάλλονται και άλλα πρόσωπα που χωρίς να έχουν άμεση σχέση με την κοπέλα καταφέρνουν να συμβάλλουν τόσο στην σκιαγράφηση του χαρακτήρα και της ζωής της, όσο και στην εξέλιξη της υπόθεσης. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην ίδια την πρωταγωνίστρια, χωρίς τον παραμορφωτικό φακό των άλλων.
Η γραφή είναι άμεση και δεν αναλώνεται σε περιττές περιγραφές και φλυαρία καθιστώντας τον/ην αναγνώστη/ρια κοινωνό του δράματος. Οι χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι, η ατμόσφαιρα αντανακλά τις διαθέσεις των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτή την ιστορία κι αυτό χωρίς ο συγγραφέας να εκβιάζει το συναίσθημα ή να μένει στο κλασικό δίπολο μεταξύ του καλού και του κακού. Οι αντιφάσεις μιας κοινωνίας και των ανθρώπων της σε κρίση είναι εδώ όπως, βέβαια, και το αστυνομικό, αν μπορώ να το πω έτσι, μυστήριο. Μάλιστα, ο συγγραφέας παραθέτει κι ένα στοιχείο το οποίο αν είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί θα δείτε ότι οδηγεί κατευθείαν στη λύση της υπόθεσης.
Κατά τη γνώμη μου το μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου "Τη νύχτα που έσβησαν τ' αστέρια" αποτελεί ένα βιβλίο που κάθε νέος/α οφείλει να διαβάσει. Και όχι μόνο κάθε νέος αλλά γενικότερα άνθρωποι από όλες τις ηλικίες. Αν και χαρακτηρισμένο ως "λογοτεχνία για νέους" το βιβλίο καταφέρνει να ξεπεράσει αυτό το χαρακτηριστικό και να γίνει ένα βιβλίο απαραί για την προσέγγιση, αν όχι την κατανόηση, καταστάσεων που δυστυχώς βρίσκουμε και θα βρίσκουμε δίπλα μας ή και μέσα στα σπίτια μας μέχρι, τουλάχιστον, την οριστική τους αντιμετώπιση. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου μιλάει για όλα αυτά με «αγωνία και χιούμορ», όπως μας πληροφορεί το σχετικό σημείωμα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, καταφέρνοντας παράλληλα να προσεγγίσει με επιτυχία ζητήματα όπως τον σχολικό εκφοβισμό (bulling), την καλλιέργεια του σεξισμού μέσα σε μικρές κοινότητες όπως ένα σχολείο, τις διαπροσωπικές σχέσεις που δεν είναι πάντα τόσο αγνές όπως δείχνουν κ.α. Ακόμα ο συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφερθεί στο ρατσισμό απέναντι στους ξένους ακόμα κι από ανθρώπους που ήρθαν ως μετανάστες στη χώρα μας, στον τρόπο που τα ΜΜΕ διαχειρίζονται τις υποθέσεις παιδιών που εξαφανίζονται, στην καταπιεσμένη ομοφυλοφιλία.
Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να ξεχάσουν την κεντρική υπόθεση: την εξαφάνιση μιας νεαρής κοπέλας, που αντιμετωπίζονταν ως το μαύρο πρόβατο τόσο της οικογένειας όσο και του σχολείου της. Η πλοκή ξετυλίγεται μέσα από τις μαρτυρίες των φίλων, γνωστών, συγγενών και συμμαθητών της Λένας αναδεικνύοντας κατά περίπτωση τις σκέψεις, τις πράξεις και τις ανησυχίες όλων των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενων στην υπόθεση. Συγκεκριμένα οι αφηγητές είναι: τα αδέρφια της Χρήστος και Δήμητρα, η θεία Νατάσα, η κολλητή Παναγιώτα και ο πατέρας της, Αντώνης, οι συμμαθητές Νίκος και Σταύρος, η αστυνομικός Χριστίνα Βάρσου και η καθηγήτρια Θεοδώρα Παπαλάμπρου ενώ παρεμβάλλονται και άλλα πρόσωπα που χωρίς να έχουν άμεση σχέση με την κοπέλα καταφέρνουν να συμβάλλουν τόσο στην σκιαγράφηση του χαρακτήρα και της ζωής της, όσο και στην εξέλιξη της υπόθεσης. Το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην ίδια την πρωταγωνίστρια, χωρίς τον παραμορφωτικό φακό των άλλων.
Η γραφή είναι άμεση και δεν αναλώνεται σε περιττές περιγραφές και φλυαρία καθιστώντας τον/ην αναγνώστη/ρια κοινωνό του δράματος. Οι χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι, η ατμόσφαιρα αντανακλά τις διαθέσεις των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτή την ιστορία κι αυτό χωρίς ο συγγραφέας να εκβιάζει το συναίσθημα ή να μένει στο κλασικό δίπολο μεταξύ του καλού και του κακού. Οι αντιφάσεις μιας κοινωνίας και των ανθρώπων της σε κρίση είναι εδώ όπως, βέβαια, και το αστυνομικό, αν μπορώ να το πω έτσι, μυστήριο. Μάλιστα, ο συγγραφέας παραθέτει κι ένα στοιχείο το οποίο αν είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί θα δείτε ότι οδηγεί κατευθείαν στη λύση της υπόθεσης.
Κατά τη γνώμη μου το μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου "Τη νύχτα που έσβησαν τ' αστέρια" αποτελεί ένα βιβλίο που κάθε νέος/α οφείλει να διαβάσει. Και όχι μόνο κάθε νέος αλλά γενικότερα άνθρωποι από όλες τις ηλικίες. Αν και χαρακτηρισμένο ως "λογοτεχνία για νέους" το βιβλίο καταφέρνει να ξεπεράσει αυτό το χαρακτηριστικό και να γίνει ένα βιβλίο απαραί για την προσέγγιση, αν όχι την κατανόηση, καταστάσεων που δυστυχώς βρίσκουμε και θα βρίσκουμε δίπλα μας ή και μέσα στα σπίτια μας μέχρι, τουλάχιστον, την οριστική τους αντιμετώπιση. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
November 5, 2021
Η πλοκή κατευθύνεται μέσα από μαρτυρίες οικογένεια, φιλων και γνωστών, δίνοντας έμφαση στην αγωνία, τον φόβο και τις σκέψεις που επικρατούν για την εξαφάνιση της Λένας και το τι ρόλο έχει παίξει το κάθε άτομο στην εξαφάνιση της.
Ο συγγραφέας έθιξε πολλά θέματα που ταλανίζουν την γενιά μας. Αρχικά ασχολήθηκε με τον σχολικό εκφοβισμό, που στο κείμενο δεν είναι άμεσος, αλλά υποδόριος που δεν φαίνεται, αλλά προκαλεί τη ζημιά στο «θύμα». Θίγεται το θέμα του ρατσισμού και μεταναστευτικού, θεωρώντας πως για ότι κακό συμβαίνει η κοινωνία μας πιστεύει πως φταίει ένας ξένος. Επίσης σκέψεις εφήβων για το αύριο, το άγχος για το διάβασμα και Πανελλήνιες, για τους έρωτες. Κάνει αναφορά στην ομοφυλοφιλια και στον φόβο να μιλήσει το άτομο, καθώς και την τελική αποδοχή του ατόμου από κάποιους οικείους του. Επισης γίνεται περιγραφή Τοξικων οικογενειών , εγκλημάτων , παιδεραστίας, ασθενειών.
Ένα σύντομο ρεαλιστικό διήγημα, που παρουσιάζεται με έντονο τρόπο την «σάπια» κοινωνία του σήμερα. Το πως κρίνουν οι πάντες χωρίς να γνωρίζουν, το μίσος, το ρατσισμό που επικρατεί. Η ψεύτικη ευαισθησία και εν συναίσθηση .
Ένα διήγημα που με έβαλε σε πολλές σκέψεις για την κοινωνία που ζούμε και σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας.
Ο συγγραφέας έθιξε πολλά θέματα που ταλανίζουν την γενιά μας. Αρχικά ασχολήθηκε με τον σχολικό εκφοβισμό, που στο κείμενο δεν είναι άμεσος, αλλά υποδόριος που δεν φαίνεται, αλλά προκαλεί τη ζημιά στο «θύμα». Θίγεται το θέμα του ρατσισμού και μεταναστευτικού, θεωρώντας πως για ότι κακό συμβαίνει η κοινωνία μας πιστεύει πως φταίει ένας ξένος. Επίσης σκέψεις εφήβων για το αύριο, το άγχος για το διάβασμα και Πανελλήνιες, για τους έρωτες. Κάνει αναφορά στην ομοφυλοφιλια και στον φόβο να μιλήσει το άτομο, καθώς και την τελική αποδοχή του ατόμου από κάποιους οικείους του. Επισης γίνεται περιγραφή Τοξικων οικογενειών , εγκλημάτων , παιδεραστίας, ασθενειών.
Ένα σύντομο ρεαλιστικό διήγημα, που παρουσιάζεται με έντονο τρόπο την «σάπια» κοινωνία του σήμερα. Το πως κρίνουν οι πάντες χωρίς να γνωρίζουν, το μίσος, το ρατσισμό που επικρατεί. Η ψεύτικη ευαισθησία και εν συναίσθηση .
Ένα διήγημα που με έβαλε σε πολλές σκέψεις για την κοινωνία που ζούμε και σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας.
June 14, 2022
Από τα καλύτερα ελληνικά βιβλία που έχω διαβάσει απλά φοβερό. Το βιβλίο θίγει πάρα πολλά θέματα της σημερινής κοινωνίας τα οποία δεν θα τα γράψω για να μην ξεχάσω κανένα. Η αφήγηση είναι αρκετά καλή και βλέπουμε τις σκέψεις των συμπρωταγονιστων για την Λένα η οποία θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από εμάς. Βέβαια ίσως να με ενδιέφερε κια το θέμα προσωπικά γιατί και εγώ δεχόμουνα και δέχομαι ακόμα ""bulling" για την προσωπικότητα μου αλλά και για το επίθετο μου όποτε έδειξα μια συμπάθεια για τον συγγραφέα και το βιβλίο. Το πρωτεϊνώ σε άτομα ηλικίας από 15 η 16 ετών που αν και θα σοκαριστουν θα πάρουν ενα δίδαγμα για την ζωή τους. Σε ελάχιστα βιβλία βάζω 5 οπότε θα διαβάσω σίγουρα και άλλα του συγγραφέα. Καλό διάβασμα
February 1, 2025
Ρεαλιστικό το βιβλίο μέχρι το κόκαλο!! Ανατριχιάζεις με την σαπίλα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας!!! Bullying, άγχος για τις πανελλήνιες, ανησυχία για το αύριο, φίλοι, θέματα που απασχολούσαν και ακόμα απασχολούν τους εφήβους περισσότερο από ποτέ! Αλλο ένα αγαπημένο βιβλίο απ'τον ταλαντούχο Βασίλη Παπαθεοδώρου!
February 8, 2021
Παρα πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή. Αξίζει κατά την γνώμη μου να το διαβάσουν παιδια της ηλικίας που πραγματευεται, αναφέρεται ολη η ψυχοσύνθεση των ατόμων που βρίσκονται στο κύκλο του κοριτσιού που έχει εξαφανιστεί. Όλοι έχουν κάτι να πουν. Κάτι ενδιαφέρον, κάτι διαφορετικό.
October 2, 2022
Ένα πολύ δυνατό βιβλίο με σκληρό θέμα που πρέπει να διαβαστεί από εφήβους και όχι μόνο. Η εξαφάνισης μιας μαθήτριας φέρνει στο φως κρυμμένα μυστικά και λάθη και το τέλος ήταν καταπληκτικό. Σκληρό όπως και η ζωή και η πολυφωνία των αφηγητών δεν σε κουράζει.
November 25, 2020
Όμορφο και αληθινό
April 20, 2021
Πολύ καλό young adult!
May 15, 2022
Συνήθως δεν διαβάζω ιστορίες με εγκλήματα αλλά αυτή μου τράβηξε την προσοχή απο την πρώτη στιγμη. Μαρεσε η σχεδόν ακριβής αντιπροσωπιση της νεολαίας σήμερα. Ευκολοδιαβαστο βιβλιο!.
August 1, 2022
Συγκλονιστικό.
January 30, 2025
🤢🤢???????🤢🤢
December 11, 2022
So many cliff hangers and still I loved every single page of this book. Honestly the writers way of projecting all these problems that modern society has through this strong amd touching plot its just talent. Definitely worth reading.
August 17, 2022
ΤΕΛΕΙΟ! είναι μικρό βιβλίο και έχει τέλεια πλοκή
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.