What do you think?
Rate this book
Βόχος
Η συλλογή περιλαμβάνει επτά διηγήματα που έχουν γράψει επτά γυναίκες και επτά άντρες συγγραφείς ανά ζευγάρια. Αναλυτικά, συνεργάστηκαν ο Graham Masterton με την Dawn Gohram Harris (που συστήνεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό), ο Γιώργος Δάμτσιος με τη Γεωργία Καλαμαρά, ο Δημήτρης Δελαρούδης με την Αγνή Σιούλα, ο Μάριος Δημητριάδης με την Κατείνα Θεοδώρου, ο Γιώργος Γιαλούρης με τη Francine Queen (Φράνση Παπουτσάκη), ο Γιώργος Γιώτσας με τη Melissa Harlloween (Μαρία Ροδοπούλου), ο Βασίλης Κρουστάλης με τη Μαρία Α. Γεωργοπούλου.
Αποτέλεσμα, επτά διηγήματα πιο σκοτεινά και από το σκοτάδι:
Όταν ζωντανεύει η ζώνη ενός νεκρού
Ποιος μιλάει σε τηλεφωνική συσκευή εκτός σύνδεσης
Τι συμβαίνει στα τέλη του Νοέμβρη
Τι κρύβεται στις υπόγειες στοές της Φλάνδρας
Πόσα απόκοσμα μυστικά κρύβουν τα Κήθυρα
Πού οδηγούν έναν συγγραφέα οι διαστροφές του
Τι συμβαίνει όταν ευθυγραμμίζονται οι τρεις δορυφόροι του Αρκάν
Αποτέλεσμα, επτά διηγήματα πιο σκοτεινά και από το σκοτάδι:
Όταν ζωντανεύει η ζώνη ενός νεκρού
Ποιος μιλάει σε τηλεφωνική συσκευή εκτός σύνδεσης
Τι συμβαίνει στα τέλη του Νοέμβρη
Τι κρύβεται στις υπόγειες στοές της Φλάνδρας
Πόσα απόκοσμα μυστικά κρύβουν τα Κήθυρα
Πού οδηγούν έναν συγγραφέα οι διαστροφές του
Τι συμβαίνει όταν ευθυγραμμίζονται οι τρεις δορυφόροι του Αρκάν
- GenresHorror
154 pages, Paperback
Published March 1, 2019
1 person is currently reading
49 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
May 8, 2020
Αρχικά πρέπει να πω ή ότι έχω πάθει ανοσία με τόσα βιβλία τρόμου που έχω διαβάσει ή ότι η συγκεκριμένη συλλογή δεν ήταν ιδιαίτερα τρομακτική.
Ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα:
Α) Δεν ήταν όλα τα διηγήματα καθαρού τρόμου. Κάποια ήταν πιο fantasy, κάποια έγερναν πιο προς τον ρεαλιστικό τρόμο που έχει να κάνει με διατεταγμένα μυαλά και συνειδήσεις, κάποια ήταν πιο προς τον λυρικό και ακατανόητο τρόμο που όπως θες τον ερμηνεύεις και κάποια είχαν να κάνουν με το φόβο που δημιουργεί το paranormal, δηλ. Φαντάσματα, δαίμονες και στοιχειωμένα μέρη και αντικείμενα.
Β) Συνεπώς δεν ήταν μια ομοιογενής συλλογή με ένα κοινό θέμα, χαρακτηριστικό, τρόπο γραφής κ.λπ. ...Και εν τέλει δεν υπαρχει ενα ξεκάθαρο μήνυμα ή ένα ξεκαθαρο point to make.
Γ) Ως προς την παρουσίαση νέων προς εμένα συγγραφέων έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη. Θα έλεγα μαλιστα ότι το διήγημα κράκτης του πιο διάσημου εκ των συγγραφέων Masterton ήταν από τα πιο αδύναμα διηγήματα της συγκεκριμένης συλλογής.
Πιο αναλυτικά η βαθμολογία μου για καθε διήγημα:
1. "Στραγγαλιστικη λαβή" - 3 stars
2. "Κωδικός 5410" - 4 stars
3. "Στα τέλη του Νοέμβρη" - 4 stars
4. "Tenebrae" - 5 stars
5. "Ο δρόμος προς τα Κύθηρα" - 3 stars
6. "Το αχλάδι της οδύνης" - 5 stars
7. "Το τελευταίο συστατικο" - 4 stars
Τελειώνοντας, τα διηγήματα που μου έκαναν την μέγιστη εντύπωση ήταν:
- "Το αχλάδι της οδύνης". Κ.Α.Τ.Α.Π.Λ.Η.Κ.Τ.Ι.Κ.Ό! Ηταν το μοναδικό που συνδύασε τον ψυχολογικό τρόμο με τον μεταφυσικό. Είχε αρκετές και ικανοποιητικές ανατροπές. Ήταν τόσο αρρωστημένο που με έκανε να χαμογελάσω ( σόρρυ αλλά ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα νορμάλ). Και τέλος ήταν το πιο ολοκληρωμένο με αρχή, μέση και τέλος και μπορούσε να σταθεί ακόμα και τις λιγοστές του σελίδες χωρίς να του προσθέσεις τίποτα.
Και
-"Tenebrae". Ίσως επειδή πάσχω και από μία ελαφριά κλειστοφοβία, μπορώ να πω ότι είναι και το διήγημα που με τρόμαξε περισσότερο. Σίγουρα εξαιρετικά καλογραμμένο, μαύρο και ζοφερό, ικανό να ρουφήξει κάθε ελπίδα και ακτίνα φωτός. Με έκανε και να δακρύσω.
Σίγουρα θα αναζητήσω περισσότερες δουλειές από τούς συγγραφείς των συγκεκριμένων δύο διηγημάτων.
Ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα:
Α) Δεν ήταν όλα τα διηγήματα καθαρού τρόμου. Κάποια ήταν πιο fantasy, κάποια έγερναν πιο προς τον ρεαλιστικό τρόμο που έχει να κάνει με διατεταγμένα μυαλά και συνειδήσεις, κάποια ήταν πιο προς τον λυρικό και ακατανόητο τρόμο που όπως θες τον ερμηνεύεις και κάποια είχαν να κάνουν με το φόβο που δημιουργεί το paranormal, δηλ. Φαντάσματα, δαίμονες και στοιχειωμένα μέρη και αντικείμενα.
Β) Συνεπώς δεν ήταν μια ομοιογενής συλλογή με ένα κοινό θέμα, χαρακτηριστικό, τρόπο γραφής κ.λπ. ...Και εν τέλει δεν υπαρχει ενα ξεκάθαρο μήνυμα ή ένα ξεκαθαρο point to make.
Γ) Ως προς την παρουσίαση νέων προς εμένα συγγραφέων έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη. Θα έλεγα μαλιστα ότι το διήγημα κράκτης του πιο διάσημου εκ των συγγραφέων Masterton ήταν από τα πιο αδύναμα διηγήματα της συγκεκριμένης συλλογής.
Πιο αναλυτικά η βαθμολογία μου για καθε διήγημα:
1. "Στραγγαλιστικη λαβή" - 3 stars
2. "Κωδικός 5410" - 4 stars
3. "Στα τέλη του Νοέμβρη" - 4 stars
4. "Tenebrae" - 5 stars
5. "Ο δρόμος προς τα Κύθηρα" - 3 stars
6. "Το αχλάδι της οδύνης" - 5 stars
7. "Το τελευταίο συστατικο" - 4 stars
Τελειώνοντας, τα διηγήματα που μου έκαναν την μέγιστη εντύπωση ήταν:
- "Το αχλάδι της οδύνης". Κ.Α.Τ.Α.Π.Λ.Η.Κ.Τ.Ι.Κ.Ό! Ηταν το μοναδικό που συνδύασε τον ψυχολογικό τρόμο με τον μεταφυσικό. Είχε αρκετές και ικανοποιητικές ανατροπές. Ήταν τόσο αρρωστημένο που με έκανε να χαμογελάσω ( σόρρυ αλλά ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα νορμάλ). Και τέλος ήταν το πιο ολοκληρωμένο με αρχή, μέση και τέλος και μπορούσε να σταθεί ακόμα και τις λιγοστές του σελίδες χωρίς να του προσθέσεις τίποτα.
Και
-"Tenebrae". Ίσως επειδή πάσχω και από μία ελαφριά κλειστοφοβία, μπορώ να πω ότι είναι και το διήγημα που με τρόμαξε περισσότερο. Σίγουρα εξαιρετικά καλογραμμένο, μαύρο και ζοφερό, ικανό να ρουφήξει κάθε ελπίδα και ακτίνα φωτός. Με έκανε και να δακρύσω.
Σίγουρα θα αναζητήσω περισσότερες δουλειές από τούς συγγραφείς των συγκεκριμένων δύο διηγημάτων.
April 3, 2019
Βαθμολογία: 7/10
Ωραία και αν μη τι άλλο ψυχαγωγική ανθολογία διηγημάτων υπερφυσικού τρόμου, με τη συγγραφή των διηγημάτων ανά ζευγάρια να αποτελεί από μόνο του ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα. Και τα επτά διηγήματα έχουν να προσφέρουν πραγματάκια, από ανατριχίλες και αγωνία μέχρι βία και σκληρές εικόνες. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι κανένα διήγημα δεν με ξετρέλανε πραγματικά και δύσκολα θα θυμάμαι κάποιο εξ αυτών μετά από λίγο καιρό, από την άλλη όμως όλα τους μου φάνηκαν αρκούντως καλογραμμένα και σκοτεινά. Γενικά πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια από τις εκδόσεις Λυκόφως και από τους συγγραφείς που συμμετείχαν, σίγουρα αξίζει κανείς να επενδύσει τον χρόνο του.
Ωραία και αν μη τι άλλο ψυχαγωγική ανθολογία διηγημάτων υπερφυσικού τρόμου, με τη συγγραφή των διηγημάτων ανά ζευγάρια να αποτελεί από μόνο του ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα. Και τα επτά διηγήματα έχουν να προσφέρουν πραγματάκια, από ανατριχίλες και αγωνία μέχρι βία και σκληρές εικόνες. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι κανένα διήγημα δεν με ξετρέλανε πραγματικά και δύσκολα θα θυμάμαι κάποιο εξ αυτών μετά από λίγο καιρό, από την άλλη όμως όλα τους μου φάνηκαν αρκούντως καλογραμμένα και σκοτεινά. Γενικά πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια από τις εκδόσεις Λυκόφως και από τους συγγραφείς που συμμετείχαν, σίγουρα αξίζει κανείς να επενδύσει τον χρόνο του.
April 9, 2019
Ιστορίες περιπέτειας και αγωνίας θα τις χαρακτήριζα, στοιχείο θετικό για μένα επειδή η σχέση μου με τον τρόμο ξεκινούσε και τελείωνε στις αίθουσες του σινεμά. Επειτα από "συμβουλή" του εκδότη να διαβάσω και άλλα είδη εκτός από φαντασία, σκέφτηκα να του κάνω το χατίρι και να δοκιμάσω κάτι νέο. Δεν ξέρω κατά πόσο θα χαρεί, επειδή η αγαπημένη μου ιστορία ήταν μια καθαρόαιμη περιπέτεια φαντασίας 😂
Αγαπημένη λοιπόν η ιστορία της Γεωργοπουλου και του Κρουσταλη. Ειχε μάχες που απόλαυσα και ένα φανταστικό πλαίσιο. Ακολουθεί η ιστορία του Δάμτσιου και της Καλαμαρά. Ξεκίνησε με την ένταση που μου αρέσει και συνεχίστηκε το ίδιο γρήγορα και έντονα!
Ήταν όλες απολαυστικές, τις διάβασα πολύ σύντομα και με εξέπληξαν ορισμένες ανατροπές. Επίσης μου άρεσε πολύ το τέλος στο διήγημα του Δελαρουδη και της Σιουλα!
Συγχαρητήρια στα παιδιά για την υπέροχη συνεργασία! Θεωρώ πως είναι δύσκολο να ενωθούν δύο μυαλά για τη δημιουργία μιας ιστορίας. Εμένα ο παρτενέρ μου μάλλον θα με έδερνε 😂
Αγαπημένη λοιπόν η ιστορία της Γεωργοπουλου και του Κρουσταλη. Ειχε μάχες που απόλαυσα και ένα φανταστικό πλαίσιο. Ακολουθεί η ιστορία του Δάμτσιου και της Καλαμαρά. Ξεκίνησε με την ένταση που μου αρέσει και συνεχίστηκε το ίδιο γρήγορα και έντονα!
Ήταν όλες απολαυστικές, τις διάβασα πολύ σύντομα και με εξέπληξαν ορισμένες ανατροπές. Επίσης μου άρεσε πολύ το τέλος στο διήγημα του Δελαρουδη και της Σιουλα!
Συγχαρητήρια στα παιδιά για την υπέροχη συνεργασία! Θεωρώ πως είναι δύσκολο να ενωθούν δύο μυαλά για τη δημιουργία μιας ιστορίας. Εμένα ο παρτενέρ μου μάλλον θα με έδερνε 😂
April 23, 2019
Μία συλλογή εφτά διηγημάτων τρόμου από εφτά άντρες και εφτά γυναίκες συγγραφείς που γράφουν ανά ζεύγη.
Μέσα από τα διηγήματα τους οι συγγραφείς μας ταξιδεύουν στα μονοπάτια του τρόμου παίζοντας μαεστρικά με τις ανθρώπινες αδυναμίες. Κυριαρχούν η βία, οι πιο σκοτεινές ανθρώπινες επιθυμίες και το υπερφυσικό. Οι ιστορίες είναι καλογραμμένες και σχεδόν όλες κατάφεραν να μου προκαλέσουν ανατριχίλες.
Διαβάστε περισσότερα στο
Μέσα από τα διηγήματα τους οι συγγραφείς μας ταξιδεύουν στα μονοπάτια του τρόμου παίζοντας μαεστρικά με τις ανθρώπινες αδυναμίες. Κυριαρχούν η βία, οι πιο σκοτεινές ανθρώπινες επιθυμίες και το υπερφυσικό. Οι ιστορίες είναι καλογραμμένες και σχεδόν όλες κατάφεραν να μου προκαλέσουν ανατριχίλες.
Διαβάστε περισσότερα στο
May 7, 2019
4 αστέρια για το βιβλιο+0.5 για την αγαπημένη μου ιστορία + 0.5 για το τολμηρό πόνημα = 5/5
Ο "Βόχος" αποτελείται από 7 διηγήματα που ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες του φανταστικού. Όλες καλογραμμένες και αξιόλογες. Παρ'όλα αυτά μια μου έκλεψε την καρδιά, "Το αχλάδι της οδύνης". Κυρία Ροδοπούλου και Γιώργο Γιωτσα τα συγχαρητήριά μου.
Στα πλεονεκτήματα του βιβλίου είναι ότι πολλές από τις ιστορίες αντλούν την έμπνευση τους από την ελληνική μυθολογία.
Στα μειονεκτήματα του ειναι ότι είναι μικρό. Ήθελα κι άλλο.
1η "Στραγγαλιστικη λαβή"
Για μενα η λιγότερη ενδιαφέρον. Ίσως γιατί τον κυριο Μαστερτον τον έχω συνηθίσει πιο ανατριχιαστικό.
2η "Κωδικός 5410"
Καμιά λέξη δεν περισσεύει. Γραμμένο με τόση χειρουργική ακρίβεια που καταφέρνει τον σκοπό του. Απλώς να τρομάξεις. Χωρίς φιοριτούρες και περιτύλιγμα. Μ'άρεσε επίσης η ιδεα των συγγραφέων να το συνδυάσουν έμμεσα με το πρώτο.
3η "Στα τέλη του Νοέμβρη"
Ένα ομιχλώδες, ευαίσθητο διήγημα. Με ένα τέλος που με έβαλε σε σκέψεις.
4η "TENEBRAE"
Ένα κλειστοφοβικό, ανατριχιαστικό ανάγνωσμα με ένα λυτρωτικό τέλος. Τι υπεροχα ανατριχιαστική η περιγραφή μέσα στο ορυχείο.
5η "Ο δρόμος προς τα Κύθηρα"
Είναι το μόνο διήγημα που φαίνεται ότι έχει γραφτεί από δύο διαφορετικούς συγγραφείς.Μια διττή γραφή, με το ένα σκέλος γεματο ατελείωτες, περιγραφικές προτασεις και το άλλο κοφτές. Αλλά αυτό αντί να είναι μειόν ανήκει στα συν του. Αυτή η γραφή το κάνει ιδιαίτερο. Την μια στιγμή χαλαρώνεις και την αμεσως επομενη η αδρεναλίνη σου ανεβαίνει στα ύψη. Και κει που ψάχνεσαι ΜΠΟΥΜ σου σκάει στα μούτρα το απίστευτο τελος.
6η "Το αχλάδι της οδύνης"
Καθαρόαιμος τρόμος. Μονο Αυτό τίποτα άλλο. Τι νοσηρή φαντασία. Το λάτρεψα.
7η "Το τελευταίο συστατικο"
Καθαρόαιμο Fantasy.Αγαπάω ξωτικά.
Ο "Βόχος" αποτελείται από 7 διηγήματα που ανήκουν σε διάφορες κατηγορίες του φανταστικού. Όλες καλογραμμένες και αξιόλογες. Παρ'όλα αυτά μια μου έκλεψε την καρδιά, "Το αχλάδι της οδύνης". Κυρία Ροδοπούλου και Γιώργο Γιωτσα τα συγχαρητήριά μου.
Στα πλεονεκτήματα του βιβλίου είναι ότι πολλές από τις ιστορίες αντλούν την έμπνευση τους από την ελληνική μυθολογία.
Στα μειονεκτήματα του ειναι ότι είναι μικρό. Ήθελα κι άλλο.
1η "Στραγγαλιστικη λαβή"
Για μενα η λιγότερη ενδιαφέρον. Ίσως γιατί τον κυριο Μαστερτον τον έχω συνηθίσει πιο ανατριχιαστικό.
2η "Κωδικός 5410"
Καμιά λέξη δεν περισσεύει. Γραμμένο με τόση χειρουργική ακρίβεια που καταφέρνει τον σκοπό του. Απλώς να τρομάξεις. Χωρίς φιοριτούρες και περιτύλιγμα. Μ'άρεσε επίσης η ιδεα των συγγραφέων να το συνδυάσουν έμμεσα με το πρώτο.
3η "Στα τέλη του Νοέμβρη"
Ένα ομιχλώδες, ευαίσθητο διήγημα. Με ένα τέλος που με έβαλε σε σκέψεις.
4η "TENEBRAE"
Ένα κλειστοφοβικό, ανατριχιαστικό ανάγνωσμα με ένα λυτρωτικό τέλος. Τι υπεροχα ανατριχιαστική η περιγραφή μέσα στο ορυχείο.
5η "Ο δρόμος προς τα Κύθηρα"
Είναι το μόνο διήγημα που φαίνεται ότι έχει γραφτεί από δύο διαφορετικούς συγγραφείς.Μια διττή γραφή, με το ένα σκέλος γεματο ατελείωτες, περιγραφικές προτασεις και το άλλο κοφτές. Αλλά αυτό αντί να είναι μειόν ανήκει στα συν του. Αυτή η γραφή το κάνει ιδιαίτερο. Την μια στιγμή χαλαρώνεις και την αμεσως επομενη η αδρεναλίνη σου ανεβαίνει στα ύψη. Και κει που ψάχνεσαι ΜΠΟΥΜ σου σκάει στα μούτρα το απίστευτο τελος.
6η "Το αχλάδι της οδύνης"
Καθαρόαιμος τρόμος. Μονο Αυτό τίποτα άλλο. Τι νοσηρή φαντασία. Το λάτρεψα.
7η "Το τελευταίο συστατικο"
Καθαρόαιμο Fantasy.Αγαπάω ξωτικά.
Read
April 10, 2019Επτά διηγήματα τρόμου, επτά σκοτεινές ιστορίες.
Καθεμία, γραμμένη από μια γυναίκα και έναν άντρα συγγραφέα, των οποίων η συνεργασία φαίνεται ότι δούλεψε άριστα. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό!
Ξεχώρισα το "Τελευταίο συστατικό" των Γεωργοπούλου-Κρουστάλη, το "Στα τέλη του Νοέμβρη" των Σιούλα - Δελαρουδη και το "Κωδικός 5410" των Καλαμαρά - Δάμτσιου.
Καθεμία, γραμμένη από μια γυναίκα και έναν άντρα συγγραφέα, των οποίων η συνεργασία φαίνεται ότι δούλεψε άριστα. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό!
Ξεχώρισα το "Τελευταίο συστατικό" των Γεωργοπούλου-Κρουστάλη, το "Στα τέλη του Νοέμβρη" των Σιούλα - Δελαρουδη και το "Κωδικός 5410" των Καλαμαρά - Δάμτσιου.
May 9, 2019
Μια συλλογή 7 διηγημάτων την οποία δε μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου για αυτό και την τελείωσα πριν περάσει 12ωρο.
Αυτό που μου άρεσε είναι ότι ενώ στα δύο πρώτα υπάρχει μια μικρή σύνδεση τα υπόλοιπα πέντε είναι εντελώς διαφορετικά. Ειδικά το τελευταίο που είναι καθαρή φαντασία.
Και τα εφτά πολύ καλογραμμένα, με σελίδες τόσες όσες έπρεπε για να μη κουραστεί ο αναγνώστης αλλά ταυτόχρονα να θέλει κι άλλο.
Μου ήταν πολύ δύσκολο τελειώνοντάς το βιβλίο να αποφασίσω ποιο διήγημα έγινε το αγαπημένο μου και αυτό γιατί όλα τα διάβασα με κομμένη την ανάσα και όλα στο τέλος τους με γέμισαν είτε με τρόμο, είτε με ικανοποίηση και λύτρωση.
1) Στραγγαλιστική λαβή - Το μόνο που θα πω είναι ότι θέλω να γνωρίσω την Harris!
2) Κωδικός 5410 - Ήταν αυτό που διάβασα γρηγορότερα.
3) Στα τέλη του Νοέμβρη - Αχ τι όμορφο τέλος (και τι τραγούδι!)
4) Tenebrae - Πόσο μου άρεσε η ιδέα τους! Και αυτό το τέλος έφερε και σε μένα λύτρωση όχι μόνο στους... δε μπορώ να πω
5) Univesalles - Ο δρόμος προς τα Κύθηρα - Στην αρχή ωραίες περιγραφές που με έκαναν να θέλω θάλασσα εδώ και τώρα. Στη συνέχεια η αγωνία ανέβαινε και έρχεται το τέλος...μα τι τέλος;;;!!!
6) Το αχλάδι της οδύνης - Τι να πω! Σε κάποια σημεία όσο το διάβαζα με έκανε να αγαπώ να το μισώ και σε κάποια με γέμισε με μπουαχαχαχα
7) Το τελευταίο συστατικό - Αχ αγαπώ ξωτικά! Αγάπησα την Μύριελ!
Το μόνο που δε μου άρεσε είναι ότι το διάβασα μέρα. Θα ταίριαζε καλύτερα βράδυ με κεράκια αναμμένα και τους Septicflesh σε χαμηλή ένταση.
Πολλά συγχαρητήρια στους συγγραφείς και στις εκδόσεις Λυκόφως
Αυτό που μου άρεσε είναι ότι ενώ στα δύο πρώτα υπάρχει μια μικρή σύνδεση τα υπόλοιπα πέντε είναι εντελώς διαφορετικά. Ειδικά το τελευταίο που είναι καθαρή φαντασία.
Και τα εφτά πολύ καλογραμμένα, με σελίδες τόσες όσες έπρεπε για να μη κουραστεί ο αναγνώστης αλλά ταυτόχρονα να θέλει κι άλλο.
Μου ήταν πολύ δύσκολο τελειώνοντάς το βιβλίο να αποφασίσω ποιο διήγημα έγινε το αγαπημένο μου και αυτό γιατί όλα τα διάβασα με κομμένη την ανάσα και όλα στο τέλος τους με γέμισαν είτε με τρόμο, είτε με ικανοποίηση και λύτρωση.
1) Στραγγαλιστική λαβή - Το μόνο που θα πω είναι ότι θέλω να γνωρίσω την Harris!
2) Κωδικός 5410 - Ήταν αυτό που διάβασα γρηγορότερα.
3) Στα τέλη του Νοέμβρη - Αχ τι όμορφο τέλος (και τι τραγούδι!)
4) Tenebrae - Πόσο μου άρεσε η ιδέα τους! Και αυτό το τέλος έφερε και σε μένα λύτρωση όχι μόνο στους... δε μπορώ να πω
5) Univesalles - Ο δρόμος προς τα Κύθηρα - Στην αρχή ωραίες περιγραφές που με έκαναν να θέλω θάλασσα εδώ και τώρα. Στη συνέχεια η αγωνία ανέβαινε και έρχεται το τέλος...μα τι τέλος;;;!!!
6) Το αχλάδι της οδύνης - Τι να πω! Σε κάποια σημεία όσο το διάβαζα με έκανε να αγαπώ να το μισώ και σε κάποια με γέμισε με μπουαχαχαχα
7) Το τελευταίο συστατικό - Αχ αγαπώ ξωτικά! Αγάπησα την Μύριελ!
Το μόνο που δε μου άρεσε είναι ότι το διάβασα μέρα. Θα ταίριαζε καλύτερα βράδυ με κεράκια αναμμένα και τους Septicflesh σε χαμηλή ένταση.
Πολλά συγχαρητήρια στους συγγραφείς και στις εκδόσεις Λυκόφως
April 12, 2019
Βόχος λοιπόν. Το συγκεκριμένο βιβλίο το κατέβασα σφηνάκι. Το όνομα του Graham Masterton αποτελεί εγγύηση στη λογοτεχνία του Φανταστικού και ιδιαίτερα στον Τρόμο. Αν σε αυτό προσθέσει κάποιος τα ονόματα των εξαιρετικών Ελλήνων συγγραφέων που συμμετέχουν, έχει στα χέρια του μια συλλογή διηγημάτων δυναμίτη. Εφτά διηγήματα που θερίζουν. Είναι ένα κι ένα. Όχι μόνο του Masterton, αλλά και όλων των άλλων ανεξαιρέτως. Με ταξίδεψαν σε μονοπάτια τρόμου, μυστηρίου, χαμένων εποχών, επικής φαντασίας. Μου άφησε μια φοβερή επίγευση, να σαν το παλιό καλό κρασί. Έχει ότι μπορεί να ζητήσει ο αναγνώστης του είδους. Τρόμο, βία, σεξ, ανατροπές, καθήλωση, ανατριχίλες. Δεν έχει νόημα να υπεραναλύσω περισσότερο. Απλά διαβάστε το. Κυκλοφορεί σε εξαιρετική τιμή για το ποιοτικό περιεχόμενό του, μια επένδυση στη βιβλιοθήκη.
Μειονεκτήματα: Δεν μπόρεσα να βρω κάτι, εκτός ίσως από το τελευταίο διήγημα το οποίο διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα καθώς ανήκει στον χώρο του fantasy και όχι σε αυτόν του τρόμου. Όχι ότι αυτό είναι κακό, αυτό καθ' αυτό. Απλά διαβάζοντάς το, νόμιζα ότι κάπου το έχω ξανασυναντήσει το συγκεκριμένο μοτίβο. Κάπου σε Dragonlance φάση. Όπως και να έχει και πάλι το συγκεκριμένο κινείται σε υψηλά επίπεδα.
Η βαθμολογία:Στην 17βάθμια προσωπική μου κλίμακα έχει 9/11 όσον αφορά το πόσο μου άρεσε υποκειμενικά. 2/3 όσον αφορά το επονομαζόμενο value for money, την επαναδιαβασιμότητά του, το αν άξιζε τα λεφτά του. 0,5/3 όσον αφορά την πιθανή απήχηση στο ευρύ κοινό, τη λογοτεχνική του αξία, την προσφορά κλπ. Σύνολο 11,5/17 νομίζω ότι είναι μία πολύ καλή βαθμολογία. Διαβάστε το!
Μειονεκτήματα: Δεν μπόρεσα να βρω κάτι, εκτός ίσως από το τελευταίο διήγημα το οποίο διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα καθώς ανήκει στον χώρο του fantasy και όχι σε αυτόν του τρόμου. Όχι ότι αυτό είναι κακό, αυτό καθ' αυτό. Απλά διαβάζοντάς το, νόμιζα ότι κάπου το έχω ξανασυναντήσει το συγκεκριμένο μοτίβο. Κάπου σε Dragonlance φάση. Όπως και να έχει και πάλι το συγκεκριμένο κινείται σε υψηλά επίπεδα.
Η βαθμολογία:Στην 17βάθμια προσωπική μου κλίμακα έχει 9/11 όσον αφορά το πόσο μου άρεσε υποκειμενικά. 2/3 όσον αφορά το επονομαζόμενο value for money, την επαναδιαβασιμότητά του, το αν άξιζε τα λεφτά του. 0,5/3 όσον αφορά την πιθανή απήχηση στο ευρύ κοινό, τη λογοτεχνική του αξία, την προσφορά κλπ. Σύνολο 11,5/17 νομίζω ότι είναι μία πολύ καλή βαθμολογία. Διαβάστε το!
October 28, 2019
Επτά διηγήματα που διαβάζονται με μια ανάσα. Το καθένα υπέροχο και ξεχωριστό. Μου άρεσαν όλα τόσο για την διαφορετικότητα τους όσο και για την πρωτοτυπία και την φαντασία τους. Ένα μεγάλο μπράβο στο εγχείρημα της συνεργασίας ανά δυάδες σε όλους τους συγγραφείς. Σίγουρα θα μου άρεσε να ξαναδιαβάσω κάτι παρόμοιο στο μέλλον.
May 17, 2019
Η αλήθεια είναι ότι την συνεργασία Masterton-Harris, ως φαβορί, την περίμενα δυνατότερη. Επίσης ήμουν επιφυλακτική ως προς τις υπόλοιπες συνεργασίες καθώς δεν γνωρίζω το έργο πολλών από τους συγγραφείς που συμμετέχουν. Ουσιαστικά, εκτός από τους Γιώργους (Γιώτσας και Δάμτσιος) και τον Βασίλη Κρουστάλη τους υπόλοιπους δεν τους είχα ανακαλύψει. Προς έκπληξή μου με κέρδισαν και διηγήματα αγνώστων για μένα συγγραφέων. Πχ την πρώτη θέση στην καρδιά μου την κατέκτησε η ιστορία στα Κύθηρα που την υπογράφουν ο Γιώργος Γιαλούρης και η Francine Queen. Πολύ μου άρεσε και το Tenebrae που το υπογράφουν η Κατείνα Θεοδώρου και ο Μάριος Δημητριάδης και ο Κωδικός 5410 του Γιώργου Δάμτσιου και της Γεωργίας Καλαμαρά.
Χωρίς να μ' ενθουσιάσει κανένα (δεν μιλάω ως γνώστης του είδους, καθώς διαβάζω περισσότερο αστυνομική λογοτεχνία και λιγότερο λογοτεχνία τρόμου, κι αυτό επιλεκτικά καθώς δεν είμαι της υπερβολής ούτε και του πολύ φανταστικού), δεν μετανιώνω που τα διάβασα και που γνώρισα συγγραφείς που δεν ήξερα. Για κάποιους από αυτούς, θα ψάξω το έργο τους για να αποφασίσω αν θα τους κατατάξω ανάμεσα στους αγαπημένους μου.
Χωρίς να μ' ενθουσιάσει κανένα (δεν μιλάω ως γνώστης του είδους, καθώς διαβάζω περισσότερο αστυνομική λογοτεχνία και λιγότερο λογοτεχνία τρόμου, κι αυτό επιλεκτικά καθώς δεν είμαι της υπερβολής ούτε και του πολύ φανταστικού), δεν μετανιώνω που τα διάβασα και που γνώρισα συγγραφείς που δεν ήξερα. Για κάποιους από αυτούς, θα ψάξω το έργο τους για να αποφασίσω αν θα τους κατατάξω ανάμεσα στους αγαπημένους μου.
November 22, 2020
Κυλαει νερακι και θα το τελειωσετε σε κανα διωρο. Ολες, πολυ καλες ιστοριες, με μια εξαιρεση μονο, που δεν ειναι του στυλ μου.
November 15, 2019
Ας ξεκινήσουμε. Συνεργατικά διηγήματα λογοτεχνικων ζευγαριών. Ωραία ιδέα. Τουλάχιστον έτσι δείχνει αρχικά. Δεν θα κρίνω κάθε διήγημα χωριστά. Σε κάποια πετυχαίνει, σε κάποια όχι τόσο. Αλλά γενικά διαβάζεται ευχάριστα όλο το βιβλίο. Βέβαια σε κάποια σημεία, φαίνεται που αλλάζουν οι συγγραφεις, και οι ραφές δεν δένουν τέλεια, αλλά ειλικρινά δεν με χάλασε τοσο. Θα έβαζα 4.5 αστέρια, αλλά σιχαίνομαι τα διαφημιστικά κόλπα και στο εξώφυλλο το όνομα του Masterton (παίζει αγαπημένου μου συγγραφέα τρόμου) είναι μεγαλύτερο από τον τίτλο. Δε ξέρω γιατί, αλλά με ξενέρωσε από την πρώτη στιγμή που το είδα. Κατανοώ ότι κάποια πράγματα γίνονται γιατί... έτσι πρέπει, αλλά αυτό δε σημαινει ότι μου αρέσουν κι όλα. Και μόνο για αυτό βγάζω ένα αστέρι. Πάμε 3.5/5 αλλά δεν έχει τέτοια επιλογή το goodreads, οπότε το μισό είναι υπέρ του συγγραφέα.
June 30, 2019
Μία ωραία συλλογή με διηγήματα τρόμου!
Πολλές διαφορετικές ιδέες που σύνθετουν ένα ωραίο απολαυστικό αποτέλεσμα. Δεν θέλω να επεκταθώ σε καθεμία, αλλά, όπως είναι λογικό, έχοντας κάποιες ομοειδείς ιστορίες κάποιες μου άρεσαν λίγο περισσότερο από τις άλλες. Σίγουρα πάντως συγγραφικά ήταν όλες αξιολογότατες και το επίπεδο γραφής εξαιρετικό.
9/10
Πολλές διαφορετικές ιδέες που σύνθετουν ένα ωραίο απολαυστικό αποτέλεσμα. Δεν θέλω να επεκταθώ σε καθεμία, αλλά, όπως είναι λογικό, έχοντας κάποιες ομοειδείς ιστορίες κάποιες μου άρεσαν λίγο περισσότερο από τις άλλες. Σίγουρα πάντως συγγραφικά ήταν όλες αξιολογότατες και το επίπεδο γραφής εξαιρετικό.
9/10
May 27, 2019
Λοιπόν, το βιβλίο αποτελείται από 7 σύντομα διηγήματα το καθένα εκ των οποίων έχει γραφτεί συνεργατικά από Έλληνες συγγραφείς διαφορετικού φύλλου, πέραν βέβαια από το διήγημα του Masterton και της Harris. Υπάρχουν ιστορίες που με εξέπληξαν ευχάριστα και άλλες δυσάρεστα. Θα ξεκινήσω με τα άσχημα. Το διήγημα της Queen και του Γιαλούρη το θεωρώ αρκετά κακογραμμένο. Υπήρχαν φορές που άφηνα το βιβλίο για να ηρεμήσω και μετά από λίγο το ξαναέπιανα. Κάποια στιγμή ο θυμός αντικαταστάθηκε με γέλιο. Ειδικά αυτό το «στην ουσία αντί να τον στείλει στο διάολο, τον έστειλε για ύπνο» ακόμα με στοιχειώνει. Στον αντίποδα, το διήγημα της Γεωργοπούλου και του Κρουστάλη ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη. Πολύ ωραία ιστορία που συνοδεύτηκε από ένα ωραίο γράψιμο. Τα γεγονότα ξεδιπλώνονται με ιδιαίτερα ωραίο τρόπο και η ιστορία καταλήγει στην κορύφωση των τελευταίων σελίδων. Τα υπόλοιπα διηγήματα είναι αρκετά καλογραμμένα κι έχουν να προσφέρουν ψυχαγωγικές αναγνωστικές στιγμές.
June 12, 2019
Διχάζομαι με αυτό το βιβλίο. Ποτέ δεν κατάφερε ένα συνεργατικό κείμενο να με κερδίσει, πάντα πίστευα ότι χρειαζόταν πάρα πολύ δουλειά και εξαιρετική διαπροσωπική σχέση για να πετύχει ένα κείμενο γραμμένο από δύο ανθρώπους. Στην περίπτωση ενός διάσημου κι ενός λιγότερου διάσημου, όπως είναι ο Μάστερτον και η Χάρρις, οι ραφές δεν βλέπονται εύκολα, γιατί τουλάχιστον ο ένας από τους δύο είναι πολύ πεπειραμένος και μπορεί να διορθώσει τις κακοτοπιές, και τις ξένες και τις δικές του. Αποτέλεσμα το κείμενο να διαβάζεται εύκολα, σαν ενιαία σύλληψη και εκτέλεση.
Δυστυχώς αυτό δεν το βλέπω να συμβαίνει, τουλάχιστον στον βαθμό που θα μου άρεσε, στα υπόλοιπα διηγήματα της συλλογής. Κάποια φαίνονται γραμμένα από τον έναν μόνο συγγραφέα (κι εφόσον έχω διαβάσει κάτι από όλους τους, πλέον ξέρω να ξεχωρίζω την γραφή του ενός από του άλλου*). Άλλα φαίνονται σαν το τέρας του Φρανκενστάιν: οι ραφές μεταξύ των κομματιών που έγραψε ο ένας ή ο άλλος είναι τόσο ξεκάθαρες που βγάζουν μάτι (κάπου μάλιστα είδα και μια προσπάθεια να αλλάξει εντελώς η αρχική ιδέα, πράγμα που με ζόρισε πολύ).
Σίγουρα η κίνηση του εκδοτικού και η "συγκατοίκηση" με ένα θηρίο όπως ο Ιρλανδός αρχοντόγυπας είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά νιώθω ότι κάπου ο καθένας από τους Έλληνες χωριστά, αλλά και όλοι μαζί, μπορούσαν να παραδώσουν κάτι καλύτερο.
Η αλήθεια είναι πως μάλλον 2,5 θα του έβαζα, αλλά πιστεύω πως μισό αστέρι μου επιτρέπετε να το χαρίσω, ε;
*ο μόνος του οποίου ολόκληρο βιβλίο δεν έχω διαβάσει είναι ο Γιαλούρης, και η Καλαμαρά, της οποίας όμως έχω διαβάσει διηγήματα.
Δυστυχώς αυτό δεν το βλέπω να συμβαίνει, τουλάχιστον στον βαθμό που θα μου άρεσε, στα υπόλοιπα διηγήματα της συλλογής. Κάποια φαίνονται γραμμένα από τον έναν μόνο συγγραφέα (κι εφόσον έχω διαβάσει κάτι από όλους τους, πλέον ξέρω να ξεχωρίζω την γραφή του ενός από του άλλου*). Άλλα φαίνονται σαν το τέρας του Φρανκενστάιν: οι ραφές μεταξύ των κομματιών που έγραψε ο ένας ή ο άλλος είναι τόσο ξεκάθαρες που βγάζουν μάτι (κάπου μάλιστα είδα και μια προσπάθεια να αλλάξει εντελώς η αρχική ιδέα, πράγμα που με ζόρισε πολύ).
Σίγουρα η κίνηση του εκδοτικού και η "συγκατοίκηση" με ένα θηρίο όπως ο Ιρλανδός αρχοντόγυπας είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά νιώθω ότι κάπου ο καθένας από τους Έλληνες χωριστά, αλλά και όλοι μαζί, μπορούσαν να παραδώσουν κάτι καλύτερο.
Η αλήθεια είναι πως μάλλον 2,5 θα του έβαζα, αλλά πιστεύω πως μισό αστέρι μου επιτρέπετε να το χαρίσω, ε;
*ο μόνος του οποίου ολόκληρο βιβλίο δεν έχω διαβάσει είναι ο Γιαλούρης, και η Καλαμαρά, της οποίας όμως έχω διαβάσει διηγήματα.
September 15, 2019
Πάντα είχα μια προκατάληψη απέναντι στους Ελληνες συγγραφείς,όμως,οφείλω να πω οτι τα τελευταία χρόνια έχω διαψευστεί πανηγυρικά και χαίρομαι γι'αυτό.Το φανταστικό δεν είναι το αγαπημένο μου είδος,όμως το απόκοσμο πάντα ασκούσε έλξη πάνω μου.Ο"Βόχος"είναι μια εξαιρετική σπουδή πάνω στο λεπτό όριο ανάμεσα σε φυσικό και υπερφυσικό,σ'αυτό που πιάνει το μάτι μας και σε εκείνο που βρίσκεται κάπου στο πλάϊ του ματιού μας,και που μας ψιθυρίζει "κι αν";;Παίζει με τις δυνατότητες του μυαλού μας να αντιληφθούμε το πέρα από αυτό που θεωρούμε "νορμάλ"και γήινο και να αγγίξουμε το σκοτεινό πεδίο του υποσυνείδητού μας,όπου μπορεί να υποβόσκει ένας τελείως διαφορετικός κόσμος.Υπήρξαν κάποια που ξεχώρισα,όπως οι ιστορίες των Θεοδώρου-Δημητριάδη,Σιούλα-Δελαρούδη αλλά ήταν μια εξαιρετικά φιλότιμη συλλογική προσπάθεια και το συστήνω στους λάτρεις της φαντασίας και του αλλόκοσμου.
August 7, 2019
Αυτό που με εντυπωσίασε από την συγκεκριμένη συλλογή ήταν ο τρόπος γραφής των Ελλήνων συγγραφέων.
Για τον Masterton, δεν έχω να πω πολλά, γιατί η ιστορία μου φάνηκε τελείως παιδική. Το ίδιο σε γενικές γραμμές συνεβει και στις υπόλοιπες.
Γιαυτό το λόγο βάζω 3 αστέρια, καθώς οι περισσότερες υποθέσεις ήταν απλοϊκές και με το τέλος τους να αφήνει αρκετά ερωτήματα.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες θα ήταν το τελευταίο συστατικό (που όμως έχει πολύ ατμόσφαιρα Άρχοντα των δακτυλιδιών), αλλά και το Tenebrae, που έδειξαν να είναι οι πιο ολοκληρωμένες.
Για τον Masterton, δεν έχω να πω πολλά, γιατί η ιστορία μου φάνηκε τελείως παιδική. Το ίδιο σε γενικές γραμμές συνεβει και στις υπόλοιπες.
Γιαυτό το λόγο βάζω 3 αστέρια, καθώς οι περισσότερες υποθέσεις ήταν απλοϊκές και με το τέλος τους να αφήνει αρκετά ερωτήματα.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες θα ήταν το τελευταίο συστατικό (που όμως έχει πολύ ατμόσφαιρα Άρχοντα των δακτυλιδιών), αλλά και το Tenebrae, που έδειξαν να είναι οι πιο ολοκληρωμένες.
September 19, 2020
Η συλλογή διηγημάτων "Βόχος" προσφέρει στον αναγνώστη του σχετικού είδους διαφορετικές πτυχές του τρόμου και του υπερφυσικού. Θεωρώ εξαιρετική την ιδέα των συγγραφικών διδύμων και διαπίστωσα με έκπληξη ότι στα περισσότερα από αυτά δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεχωρίσει κανείς πού αρχίζει και πού τελειώνει ο καθένας. Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω στο διήγημα "Tenebrae" για δύο λόγους: Αφενός μεν επειδή ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μια όχι ιδιαίτερα παλιά αλλά εξαιρετικά ζοφερή στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας, αφετέρου δε επειδή η ροή και οι περιγραφές της εξιστόρησης στοιχειοθετούν μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και προκαλούν στον αναγνώστη αγωνία και ανυπομονησία για την έκβαση της ιστορίας. Θεωρώ ότι ο "Βόχος" εξαιτίας της παρουσίας τόσο του Masterton όσο και πολλών Ελλήνων συγγραφέων του είδους θα αποτελέσει σύντομα μια έκδοση που δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη ενός λάτρη των διηγημάτων τρόμου.
July 19, 2021
Δυνατό βιβλίο!
December 10, 2020
Εφτά, διηγήματα και δώδεκα συγγραφείς. Ανά ζευγάρι. Έξι άντρες έξι γυναίκες και ανάμεσα τους το απόλυτο έρεβος. Ο πρώτος ειναι ο masterson που γράφει μαζί με την dawn G. Harris. Και το δικό τους διήγημα βγήκε κατευθείαν απο την σειρά Friday the 13th the series. Καταπληκτική σειρά και ο μαστερσον ωραία τα έγραψε όχι όμως όσο οι Έλληνες Συγγραφείς που ακολουθούν.
Εδώ ειλικρινά καθώς διαβαζα το βιβλίο στο κρεβάτι μου εχτες το βράδυ απλά έγινα ένα με αυτό. Τα εφτα διηγήματα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της λογοτεχνίας του τρόμου που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με αυτόν. Ένα καταραμένο αντικείμενο, μια σπηλιά, ψυχές που θέλουν να σωθούν, φαντάσματα μιας ξεχασμενης εποχής, και άλλα κάνουν αυτό το μικρό βιβλίο πολυ αξιόλογο. Εδώ μέσα υπάρχουν πολυ δυνατά διηγήματα. Κάποιους από τους συγγραφείς τους έχω διαβάσει πολύ. Κάποιους τους διάβασα για πρώτη φορά, και θα τους πω μπράβο. Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ποια διηγήματα λάτρεψα. Και αυτά ήταν Ο ΚΩΔΙΚΟΣ 5410,TENEBRAE, ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ, ΤΟ ΑΧΛΑΔΙ ΤΗΣ ΟΔΥΝΗΣ.
Εδώ ειλικρινά καθώς διαβαζα το βιβλίο στο κρεβάτι μου εχτες το βράδυ απλά έγινα ένα με αυτό. Τα εφτα διηγήματα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της λογοτεχνίας του τρόμου που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με αυτόν. Ένα καταραμένο αντικείμενο, μια σπηλιά, ψυχές που θέλουν να σωθούν, φαντάσματα μιας ξεχασμενης εποχής, και άλλα κάνουν αυτό το μικρό βιβλίο πολυ αξιόλογο. Εδώ μέσα υπάρχουν πολυ δυνατά διηγήματα. Κάποιους από τους συγγραφείς τους έχω διαβάσει πολύ. Κάποιους τους διάβασα για πρώτη φορά, και θα τους πω μπράβο. Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ποια διηγήματα λάτρεψα. Και αυτά ήταν Ο ΚΩΔΙΚΟΣ 5410,TENEBRAE, ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ, ΤΟ ΑΧΛΑΔΙ ΤΗΣ ΟΔΥΝΗΣ.
February 24, 2020
Βαθμολογία 3.5/5
Ο τρόμος είναι ένα αλληλένδετο συναίσθημα με την ανθρώπινη φύση. Μας κάνει να αισθανόμαστε-όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται-ζωντανοί καί ταυτόχρονα ενισχύει την θνητότητά μας. Πολλοί/ες κατά την διάρκεια της ζωής τους προσπαθούν με χίλιους-δυο τρόπους να απαλλαχθούν από αυτόν αλλά μάταια. Πάντα υπάρχει κάτι που θα τους φοβίζει μέχρι θανάτου,όπως το σκοτάδι έως καί την μοναξιά. Παρ'όλα αυτά δεν είναι λίγοι-ανάμεσά τους κι εγώ-που τον αναζητούν μέσα από τα βιβλία που διαβάζουν. Παράδοξο μεν,αληθινό δε. Τί είναι τελικά αυτό που την ίδια στιγμή μας απωθεί καί μας στέλνει πάλι πίσω στην αγκαλιά του τρόμου;
Οι αναγνωρισμένοι ξένοι συγγραφείς των βιβλίων τρόμων κύριος Graham Masterton καί η κυρία Dawn Gorham Harris συνυπογράφουν από κοινού με έξι Ελληνίδες καί έξι Έλληνες αξιόλογους καί πολλά υποσχόμενους συγγραφείς της φανταστικής λογοτεχνίας το συλλογικό έργο ''Βόχος'',το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Τα θετικά στοιχεία του βιβλίου είναι η ποικιλία των διηγημάτων,η αρκετή δόση φαντασίας,οι πολλοί καί ενδιαφέροντες συγγραφείς. 'Ολα τα διηγήματα τα διακρίνει ο στρωτός λόγος,το οικείο λεξιλόγιο καί η δράση. Εγώ μέσω της ανάγνωσής των μπόρεσα καί ήρθα σε επαφή με την πένα νέων συγγραφέων που μέχρι πρότινος δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να διαβάσω βιβλία τους. Μελλοντικά είμαι σίγουρη πως θα αναζητήσω να διαβάσω ξεχωριστά έργα του καθενός/της καθεμίας ώστε να έχω μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
Για να είμαι ειλικρινής υπήρξαν κάποιες ιστορίες που τις ξεχωρίσα κάπως παραπάνω έναντι κάποιων άλλων. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα λιγότερο καλό βιβλίο στο σύνολό του. Απλά κάποιες μου προξένησαν περισσότερο φόβο καί ένιωσα ότι αυτά τα σκοτεινά πλάσματα για τα οποία διάβαζα εκείνη την στιγμή θα ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια μου καί θα γινόμουν εγώ το επόμενο θύμα τους.
Αν δεν έχει τύχει να διαβάσετε μέχρι τώρα διηγήματα/μυθιστορήματα που να ανήκουν στο συγκεκριμένο είδος αλλά θέλετε να μυηθείτε σιγά σιγά στην μαγεία τους,είναι μία καλή πρόταση για να ξεκινήσετε.
Καλά καί τρομακτικά σας αναγνώσματα!
July 3, 2019
Ο «Βόχος», είναι μια ιδιαίτερη συλλογή διηγημάτων που φέρει υπογραφές Ελλήνων συγγραφέων που εκπροσωπούν επάξια τη Λογοτεχνία Φανταστικού και Τρόμου. Μια συλλογή που προσφέρει δυνατές στιγμές τρόμου, φαντασίας αλλά και μυστηρίου, μέσα από μόλις επτά ιστορίες.
February 5, 2021
Μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια.
Μια συλλογή με συνεργατική συγγραφή ανά δυάδες,μια γυναίκα και ένας άντρας συγγραφέας.
Διαβαζεται σε ένα δίωρο το πολύ.
Δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε κάποιο διηγημα περισσότερο από τα άλλα.
Μια συλλογή με συνεργατική συγγραφή ανά δυάδες,μια γυναίκα και ένας άντρας συγγραφέας.
Διαβαζεται σε ένα δίωρο το πολύ.
Δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε κάποιο διηγημα περισσότερο από τα άλλα.
August 13, 2024
Τα περισσότερα είναι πολύ καλά διηγήματα και το βιβλίο φεύγει "αέρας"
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.