Spojrze ja w oknoS to drugi tom trylogii ktorej akcja rozgrywa sie w Minsku Litewskim od wiosny 1918 do lata 1919 roku Jas mlody adept sztuki zlodziejskiej wzorem swego mistrza Olka Barana i pod jego okiem porywa sie na coraz smielsze i wymyslniejsze wyprawy Nigdy jednak nie dziala sam Przed oczami Czytelnika przesuwa sie wiec barwny korowod postaci wlamywaczy oszustow koniokradow kobiet i mezczyzn grubych ryb i plotek a takze rozwija sie caly wachlarz sposobow ich dzialania Ale nad zlodziejskim klanem Minska zaczynaja gromadzic sie czarne chmury gra toczy sie o wolnosc i zycie
Працяг цікавай гісторыі пра мінскіх і не толькі мінскіх зладзюг. І гэтая кніга крышачку адрозніваецца ад першай тым, што тут Баран не такі ўжо і галоўны персанаж, а таксама паглыбілася тэма крадзяжоў. Калі ў "Яблычку" расказвалі і пра маці Барана, і пра яго каханне да Паўлінкі, і пра сабачку, то ў "Аконцы" больш гісторый пра бандытаў. З'явіўся новы цэнтральны персанаж Ясь. Ясь цікавы тым, як ён з простага маладога чалавека, які не вырашыў, што яму рабіць у жыцці, ператварыўся ў таленавітага злодзея. Баран пакрысе браў яго на свае справы, знаёміў з лепшымі злодзеямі Мінска, вучыў, як правільна рабіць свае крымінальныя справы. Яшчэ гэтая кніга трохі больш сур'ёзная. Ёсць няўдалыя злачынствы з сумным вынікам, ёсць і забойствы. На Барана накінулася шмат непрыемнасцей, ужо і Паўлінка не вельмі і натхняе. З'яўляюцца гопнікі, то бок хуліганы, якія быццам і злодзеі, але тупагаловыя. І вось гопнікі могуць і "замачыць", а "блатныя" гэта не робяць. Чытаецца ўсё лёгка і з цікавасцю, як і "Яблычак", толькі адчуваецца гнёт і не вельмі пазітыўная атмасфера. Здаецца, дрэнна ўсё скончыцца для Барана... Трылогію вельмі рэкамендую, Мінск, свет злачынцаў, Камароўка, 1918 год, захапляльна. 8/10.
Stary podoficer zrozumiał tragizm sytuacji i wielkość tego więźnia. Miał ochotę podać mu rękę. Cenił odwagę nade wszystko. Lecz nie podał. To jest literatura a nie jakieś wypociny kwoki Tokarczuk.
Люблю Пясецкага. Простая польская мова, бясконцы гуманізм. Гісторыя сапраўды чапляе і ты хвалюешся за герояў. Да таго ж, адлюстраванаму ў кнізе жыццю верыш. Адчуваюцца павевы новай тыраніі, якая насоўваецца з усходу.
Kontynuacja zwierająca jeszcze więcej slangu ze świata złodziejskiego, przez co klimat książki uwydatnia się znacząco. Dla tych, którzy mają problem z zapamiętywaniem nazw, proponuje spisywanie wyrazów gdzieś w notatniku. Postacie przedstawione w pierwszym tomie pojawią się ponownie, dzięki czemu ujawnia się gęsta sieć powiązań blatnych, z ich odrębnymi zasadami, prawem i logiką. Drugi tom opisuje dodatkowo osobne historie, które dowodzą niepisanych praw blatnych. Świat blatnych stoi w opozycji do świata frajerów. Są to dwa osobne światy, jednak zawarte w jednym, ze spójnym mianownikiem- przetrwanie.
Colección de relatos que al final se enhebran (algunos de ellos) en una trama única. Los protagonistas son los ladrones de Minsk en la época de la II Guerra Mundial. Los ladrones se presentan como pícaros: una cofradía de profesionales esencialmente honestos entre sí, que no roban a los débiles y que tienen normas internas para castigar a los incumplidores. Las escenas de acción son sorprendentemente tensas, y las descripciones de los robos y estafas funcionan muy bien.
Es el segundo de una trilogía y se nota, porque no te presenta a los personajes. Aun así, me ha gustado más de lo que esperaba.