مجموعهٔ مکتبها� سبکه� و اصطلاحها� ادبی و هنری که این کتاب یکی از آنهاس� دربرگیرندهٔ حدود سی کتاب مستقل از هم است که از میان کتابها� مجموعهٔ The Critical Idiom برگزیده شدهان�. این کتابه� به مقولهها� گوناگونی میپردازن�: برخی به نهضته� و جنبشه� و مکتبها� ادبی، برخی به انواع ادبی و برخی به ویژگیها� سبکی و مانند اینه�.
در یکصد و پنجاه سال گذشته، داستان کوتاه در ادبیات کشورهای متعددی حضور آشکار یافته است. و امروز بسیاری از نویسندگان برجسته بدان روی آوردهان�. اما دربارهٔ جنبهها� نظری و نیز پیشینهٔ تاریخی این محصول ادبی چندان که باید بررسی و تحلیل نشده است.
کتاب حاضر، که گامی در رفع این کمبود است، به مرز بین داستان بلند و کوتاه و آنچ� داستان کوتاه مدرن نامیده شده پرداخته و انواع مختلف روایت که خاستگاه داستان کوتاه بودهان� شناسانده میشون�.
Ian Reid is a writer and education consultant who lives in Perth, Western Australia. Born and raised in New Zealand, he has spent most of his adult years in various parts of Australia, with periods in the USA. He has taught creative writing and literature in several universities and is the author of a dozen books, including non-fiction (mainly on literary and historical topics) and poetry, but his main focus now is on writing narrative fiction. His fourth novel, A Thousand Tongues, was published in Sept 2019.
اگر مثل من از تعریفتون از داستان کوتاه مطمئن نیستید خوندن این کتاب میتونه کمک کنه و بعضی مفاهیم رو روشن کنه. اینکه حکم ارسطو در باب ضرورت وجود آغاز، وسط و پایان در مورد داستان کوتاه صادق نیست و داستان کوتاه میتونه نمایش دهنده یک بزنگاه باشه یا یک لحظه اشراق و ... ضمن اینکه در بخش ابتدایی نویسنده به تفاوت بین داستان کوتاه و انواع دیگر نوشته های کوتاه مثل یارن و فبل و ... میپردازه.
بخش آزار دهنده کتاب، برخی جملات ثقیل و گاهی نامفهوم بود که معلوم نیست به ضعف ترجمه برمیگشت یا نثر نویسنده! و البته فقر دانش ادبی من که بسیاری از نویسندگان و داستانهایشان را که به عنوان مثال یاد شده بودند را نمیشناختم!
جور دیگر اندیشیدن غیر ممکن است، یا دست کم من به این نتیجه رسیده ام. من از هر کجا که بتوانم شروع می کنم، و وقتی میبینم همه چیز دارد بر می گردد تمامش میکنم.
انتظارم از عنوان چیزی غیر از محتوایی که خاندم بود. بررسی ای بود بر داستان کوتاه به صورت پایه ای و ساختاری. در ۴ فصل اول بیشتر به تاریخ شکل گیری داستان کوتاه و انواع دیگر نوشته ها که به داستان کوتاه نزدیک اند و باید از آن افتراق پیدا کنند, تعریف اصطلاحات و شکل های فرعی داستان پرداخته شده. فقط فصل آخر دقیقن درباره ی ویژگی های داستان کوتاه است, مثل طرح و بزنگاه و وحدت تاثیر. که این ویژگی ها را هم مطلق نمیداند و روی آن ها بحث میکن� و مثال نقض میآور�. به خاطر مثال های زیاد در کل کتاب گاهی به دست آوردن تعریفی دقیق از یک موضوع سخت میشو�. با این حال بعضی از مثال ها مفیدند و میتوانن� مرجعی باشند برای داستان خاندن هدفمند. با توجه به حجم کم کتاب هم گاهی اوقات نویسنده بیش از حد روی یک مثال مانور میداد که به نظرم اگر میخاست همین رویه را در کل کتاب پیش بگیرد, کتاب باید خیلی مفصل تر میشد. ترجمه فرزانه طاهری مثل بقیه کارهایش برای من ثقیل بود و تمرکز زیادی طلب میکر�. چند بار پراکنده شروع به خواندن کردم و چون چیزی دستگیرم نمیشد, دست آخر در دو سه نشست خاندمش. پانوشت های مترجم هم بیشتر تاریخ ادبیات بود که البته با محتوای کتاب همخانی داشت.
كتاب خيلي خوب بود و در عين كوتاهي نكات جالبي داشت كه كمتر جايي بهش اشاره شده. اما ترجمه بيش از حد نياز ثقيل بود. براي نويسنده ي تازه كار كه در حال ورود به عرصه ي تئوريك نويسندگيه< كلمات و جملات قدري سنگين بود. غير از اين مورد كتاب كتاب بسيار خوب و خوندنيا� بود.
در جایی که تنها واقعیت موجود زندگی است,تنها پایان(که هرگز متحقق نمی شود) مرگ,و تنها ارزش,آن میزان عشقی که از عهده آدم بر می آید,فرضهای کهنه در باب آغاز و پایان داستان کوتاه به کلی از هم می پاشد.
I didn't get a lot from the definition of the short story, more generally, at the start of the book; but the 'tributary forms' section really took it to the next level.
I'm doing a lot of research in this particular direction. I have always loved short stories, but I'm certain they'll be gaining even more popularity in the coming years.
Well, one can hope so. As I'm aiming to publish a few collections of my own stories soon.
They've never gotten the respect they deserve, short stories I mean. Even poetry had its day and is still looked on as an important artform.
Short stories are too flighty, too difficult to pin down. Every writer has their own style. To love short stories isn't the same as enjoying crime, romance or fantasy... It's not as precise as a genre and yet not imprecise enough to be forgiven for it.
But a short story can be read on a single train journey. Some even just between one bus stop and the next. They can be read on a lunch break. Or just before bed. You don't have to stop and come back. You can just take a shower with a story, rather than setting aside time for the whole bath of a novel.
In our age of ADHD and hectic schedules, our era of zoom calls and work sprints... We all need those breaks to recharge. So grab an anthology. Pick up a collection. If one story fails to pull you in, the next is only two or three pages away.
I'll be reviewing a lot of collections in the coming weeks. Stay tuned.
اگر این امکان بود که گودریدز امتیاز و ریووی خود کتاب رو از ترجمه جدا کنه من این امتیاز رو نمیدادم. به نسخه ی فارسی کتاب دو ستاره میدادم و به نسخه ی زبان اصلی کتاب چهار ستاره. مشکل ترجمه فقط ثقیل بودن نیست. حقیقت اینه که کتاب به زبان اصلی خیلی همه فهم و موجزه ولی نسخه ی فارسی اصلا اینطوری به نظر نمیاد. واقعا نمیدونم چرا. ولی در کل از خانم طاهری متشکریم که ترجمه اش کردن. چون انگار کسی متوجه لزوم ترجمه ی این طور کتابها نیست. خود اثر بسیار مفید و لازمه. در عین حال که تعریفهای مفیدی داره این تعریفها مثل کلیشه های همیشگی نیست. تفاوتها رو بیان کرده و از زدن حرف نو نترسیده. و مثال های خوبی زده. در واقع واضح ترین اثر رو در مورد مبحثی که مطرح میکرده انتخاب کرده برای مثال زدن. و این پوئن مثبتیه برای کتابی که قصدش کمک به علم آموزان یک وادیه. ویژگی دیگه ای داره که به نظر بعضیا شاید منفی بیاد ولی به نظر من مثبته. اونم اینکه در بعضی موارد برای دو مبحث میتونسته از یک اثر مثال بزنه ولی از دو اثر متفاوت مثال زده. این کار از این جهت مثبته که کسی رو که خواهان ورود به دنیای داستان نویسیه ترغیب میکنه به بیشتر داستان خوندن. و اجازه نمیده این توهم سراغ فرد بیاد که پس حتما من اکثر داستانهای خوب رو خوندم. خلاصه که توصیه اش میکنم. و اگه حوصله و وقت داشتید زبان اصلیش رو توصیه تر میکنم.
A very useful survey of the short story. The book (more a monograph) is superior to the new book The Short Story: A Very Short Introduction by Andrew Kahn, which valorizes contemporary literary fiction. Reid delves deeply into 19th century roots and branches. Salutary.
The last chapter is particularly brilliant, explaining succinctly and methodically how pointless and futile any attempt at characterizing the essential qualities of the short story as a genre is. Extremely clear and with well-chosen examples. Critical when it needs to be and always with proper argumentation.
A decent overview, though it could be more critical at places. There are very good examples throughout, though, and for a short guide, it gives a good overview.