What do you think?
Rate this book
پریخوانی�
120 pages, Unknown Binding
9 people want to read
About the author
کیوان قدرخواه
4books9followersکیوان قدرخواه، شاعر معاصر اصفهانی متولد ۱۳۲۲ که مجموعه شعرهای «گوشه‌ها� اصفهان»، «پریخوانیا»� «از تواریخ ایام» و «سایه‌ها� نیاسرم» را در کارنامه خود دارد، یکی از شاعرانی است که شعرهای اغلب بلندش بر محور پانوشت و حاشیه می‌چرخن�.
شعرهای قدرخواه که عموما در یک بستر تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی شکل می‌گیرند� سرشار از واژه‌ها� ترکیبات، اسامی خاص تاریخی و جغرافیایی، اصطلا حات نجومی، مذهبی، داده‌ها� علوم غریبه و� هستند و ارجاعات آنها به متونی چون کتاب مقدس، هزار و یک شب، مقالا ت شمس، سفرنامه‌ه� و� زیاد است. شعرهای کتاب «گوشه‌ها� اصفهان» شعرهایی‌ان� که با ارجاع به اماکن جغرافیایی اصفهان از قبیل دالبتی، سرچشمه، تل عاشقان، پشت بارو، تکیه ظلمات، زینبیه، درکوشک، هارون ولا یت، کوه صفه و� تاریخ را در بستر جغرافیا روایت می‌کنند� روایتی که اگرچه تاریخ را دستمایه خلق و آفرینش هنری قرار می‌ده� اما «تاریخ نگاری» نیست.
شعرهای قدرخواه که عموما در یک بستر تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی شکل می‌گیرند� سرشار از واژه‌ها� ترکیبات، اسامی خاص تاریخی و جغرافیایی، اصطلا حات نجومی، مذهبی، داده‌ها� علوم غریبه و� هستند و ارجاعات آنها به متونی چون کتاب مقدس، هزار و یک شب، مقالا ت شمس، سفرنامه‌ه� و� زیاد است. شعرهای کتاب «گوشه‌ها� اصفهان» شعرهایی‌ان� که با ارجاع به اماکن جغرافیایی اصفهان از قبیل دالبتی، سرچشمه، تل عاشقان، پشت بارو، تکیه ظلمات، زینبیه، درکوشک، هارون ولا یت، کوه صفه و� تاریخ را در بستر جغرافیا روایت می‌کنند� روایتی که اگرچه تاریخ را دستمایه خلق و آفرینش هنری قرار می‌ده� اما «تاریخ نگاری» نیست.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
March 4, 2024
درد آن جاست اثری آفریده باشی که اکثر شاعران را درگیر خود کرده باشد، شعری چند لایه، زبانی که مو لای درزش نمی‌رو� و به وجه و گونه‌ا� از اساطیر بپردازی که حتی منوچهر آتشی نپرداخته است، آن‌وق� یک نفر بیاید این اشعار را داستان بخواند و بگوید داستانهای بی‌س� و ته‌ا� بود! قدرخواه را در سایه‌ها� نیاسرم ببینید در آن شعر بلند، تا ببینید این شاعر مهجور چگونه فتح کرده آن‌چ� را قله� رفیع شعر می‌خوانن�.
سلیمان گفت: هان!
آصف گفت: بشود! اما نشد!
_می‌ش� بشود، می‌ش� نشود_
آصف آن سوی‌ت� ایستاد
و سایه‌ی� گسترد که به انتهای ظلمت می‌رسی�
...
نوبر اول فنجانی آواز بر خاک افشاند
«بنا بر تذکار خواجه� لسان‌الغیب�
نوبر دوم به ضرباهنگ کاینات خیره ماند
_با نگاه مات مفرغین_
نوبر سوم تا نهانخانه� خاک پیش رفت
و مناره‌ا� از سین برآورد
سلیمان بر کرانه� افقی ایستاد که از سین تا شین سوسو می‌ز�
پس جمیع آباء و اسباط و اجنه را احضار کرد
و به کیوان‌ب� جرجیس فرمان داد تا نقبی حفر کند
و زیر آب آب‌ه� را بزند
چشمهایش را که بست
کاروانی را دید و ساربانی که گِرد مناره‌ی� تازه‌زا� می‌چرخیدن�
آصف دو لحظه از عطر یاس صید کرد
عنان باد را گرفت و به خاک یهودیه سنجاق کرد
_با سرانگشت بخت‌النصر_
_می‌ش� بشود، می‌ش� نشود_
سلیمان از شاه‌نشی� شهشهان فرمان تفرج داد
نرم نرمک از قطب افراطی نور آبی گذشتند
تابشی تابش دیگر را می‌بلعی�
و هر نشانه، نشانه� دیگر را باطل می‌کر�
قطفیر دیوزاد عرش بلقیس را به دوش می‌کشی�
هدهد در کوره راه‌ها� آفتاب سرگردان بود
...
قسمتی از شعر بلندِ اصفهان در برج قوس
از کتاب سایه‌ها� نیاسرم
از کیوان قدرخواه
سلیمان گفت: هان!
آصف گفت: بشود! اما نشد!
_می‌ش� بشود، می‌ش� نشود_
آصف آن سوی‌ت� ایستاد
و سایه‌ی� گسترد که به انتهای ظلمت می‌رسی�
...
نوبر اول فنجانی آواز بر خاک افشاند
«بنا بر تذکار خواجه� لسان‌الغیب�
نوبر دوم به ضرباهنگ کاینات خیره ماند
_با نگاه مات مفرغین_
نوبر سوم تا نهانخانه� خاک پیش رفت
و مناره‌ا� از سین برآورد
سلیمان بر کرانه� افقی ایستاد که از سین تا شین سوسو می‌ز�
پس جمیع آباء و اسباط و اجنه را احضار کرد
و به کیوان‌ب� جرجیس فرمان داد تا نقبی حفر کند
و زیر آب آب‌ه� را بزند
چشمهایش را که بست
کاروانی را دید و ساربانی که گِرد مناره‌ی� تازه‌زا� می‌چرخیدن�
آصف دو لحظه از عطر یاس صید کرد
عنان باد را گرفت و به خاک یهودیه سنجاق کرد
_با سرانگشت بخت‌النصر_
_می‌ش� بشود، می‌ش� نشود_
سلیمان از شاه‌نشی� شهشهان فرمان تفرج داد
نرم نرمک از قطب افراطی نور آبی گذشتند
تابشی تابش دیگر را می‌بلعی�
و هر نشانه، نشانه� دیگر را باطل می‌کر�
قطفیر دیوزاد عرش بلقیس را به دوش می‌کشی�
هدهد در کوره راه‌ها� آفتاب سرگردان بود
...
قسمتی از شعر بلندِ اصفهان در برج قوس
از کتاب سایه‌ها� نیاسرم
از کیوان قدرخواه
March 8, 2020
*کیوان قدرخواه/ پریخوانی�*
.
چیزی به ظهر نمانده است
غُبارهای هزارساله پیکرت را پوشانده است.
.
این منم که کفنم را دریده‌اَ�
این منم که برخاسته‌ا�
.
گمانه می‌زد�
در پی رویاهایی که سنگ شده بود.
.
چیزی نمی یافتم
چیزی نمی‌دید�
چیزی نمی‌شنید�
تنها تصویر درختان غروب
بر حاشیه� شب می‌لرزی�
.
باد بود یا صدای ِ مردگان
که از جهان‌ها� دوردَست می‌آم�
.
نمی‌یافت�
در هیچ لایه‌ا� نمی‌یافت�
.
تو از ما نیستی
به جایی دیگر به چیزی دیگر تعلق داری
بیهوده خواب ما را آشفته می‌کن�
بگذار آسوده باشیم
بیهوده ما را احضار مکن
سایه‌ه� را احضار کن
سایه‌ه� را
سایه‌ا� را
.
وقتی باران می‌بار�
ظهر چروک برمی‌دار�
و سقف پله‌ه� چکه می‌کن�
.
مهتابی مرده رنگ می‌بین�
شب‌پره‌های� می‌بین� که از کنارت می‌گذرن�
و سایه‌های� که بر پهنه� دیوارها خفته‌ان�
آن‌ه� عفریتهای تواند
و هنگامی که باید
از درون تو سر می‌کشن�
و هیچ‌گا� امان‌ا� نمی‌دهن�
بی هیچ چاره‌ا�
بی هیچ گریزی
.
و
بغض‌ا� را فرومی‌خور�
بی هیچ اُمیدی
بی هیچ انتظاری
.
و تو تَسلیم خواهی بود
بی هیچ امنایی
بی هیچ تقلایی
.
در تابوت خویش هفته‌ا�
و خوابی بی‌رؤی� را گدایی می‌کن�
بی هیچ اندوهی
بی هیچ ندامَتی
.
رنگهایی می‌بین� که در هم می‌پیچن�
سبز آبی زردِ کاهی
.
این کیست که مدام از اعماق سبزه‌ه� فریاد می‌زن� و خواب خضر را آشفته می‌کن�
.
سوگند به کلمات
و پرنده‌ا� که بر اشیاء می‌کش�
هنگامی که کوچه‌ه� خالی‌س�
.
اکنون می‌رو�
تا با سر در ورطه� دوزخ سقوط کند
سنگی‌س� که هفتادسال فرو می‌افت� و به اعماق نمی‌رس�
اما بادها از جانب شمال
و بارانها از سوی غرب
او را در بر گرفته‌ان�
پس در خلئی عظیم، سرنگون می‌شو�
خلئی که تا آخرالزمان
بادها در آن می‌وزن�
و بارانها یکریز می‌بارن�
.
.
چیزی به ظهر نمانده است
غُبارهای هزارساله پیکرت را پوشانده است.
.
این منم که کفنم را دریده‌اَ�
این منم که برخاسته‌ا�
.
گمانه می‌زد�
در پی رویاهایی که سنگ شده بود.
.
چیزی نمی یافتم
چیزی نمی‌دید�
چیزی نمی‌شنید�
تنها تصویر درختان غروب
بر حاشیه� شب می‌لرزی�
.
باد بود یا صدای ِ مردگان
که از جهان‌ها� دوردَست می‌آم�
.
نمی‌یافت�
در هیچ لایه‌ا� نمی‌یافت�
.
تو از ما نیستی
به جایی دیگر به چیزی دیگر تعلق داری
بیهوده خواب ما را آشفته می‌کن�
بگذار آسوده باشیم
بیهوده ما را احضار مکن
سایه‌ه� را احضار کن
سایه‌ه� را
سایه‌ا� را
.
وقتی باران می‌بار�
ظهر چروک برمی‌دار�
و سقف پله‌ه� چکه می‌کن�
.
مهتابی مرده رنگ می‌بین�
شب‌پره‌های� می‌بین� که از کنارت می‌گذرن�
و سایه‌های� که بر پهنه� دیوارها خفته‌ان�
آن‌ه� عفریتهای تواند
و هنگامی که باید
از درون تو سر می‌کشن�
و هیچ‌گا� امان‌ا� نمی‌دهن�
بی هیچ چاره‌ا�
بی هیچ گریزی
.
و
بغض‌ا� را فرومی‌خور�
بی هیچ اُمیدی
بی هیچ انتظاری
.
و تو تَسلیم خواهی بود
بی هیچ امنایی
بی هیچ تقلایی
.
در تابوت خویش هفته‌ا�
و خوابی بی‌رؤی� را گدایی می‌کن�
بی هیچ اندوهی
بی هیچ ندامَتی
.
رنگهایی می‌بین� که در هم می‌پیچن�
سبز آبی زردِ کاهی
.
این کیست که مدام از اعماق سبزه‌ه� فریاد می‌زن� و خواب خضر را آشفته می‌کن�
.
سوگند به کلمات
و پرنده‌ا� که بر اشیاء می‌کش�
هنگامی که کوچه‌ه� خالی‌س�
.
اکنون می‌رو�
تا با سر در ورطه� دوزخ سقوط کند
سنگی‌س� که هفتادسال فرو می‌افت� و به اعماق نمی‌رس�
اما بادها از جانب شمال
و بارانها از سوی غرب
او را در بر گرفته‌ان�
پس در خلئی عظیم، سرنگون می‌شو�
خلئی که تا آخرالزمان
بادها در آن می‌وزن�
و بارانها یکریز می‌بارن�
.
March 17, 2023
جالبه ولی فقط همین...
متاسفانه با اینکه به نظر کتابی تصویری� میاد، اما هیچ تصویر خاصی ازش تو یادم نمونده، با این وجود که همین تازه تازه خوندمش. داستان خاصی انگار در کار نیست. از عمد انگار بر نامفهوم بودن استوار شده و برای همین هم انتهای داستان مجبور شده یادداشت‌های� بذاره از اینکه "این آصف بود؟ کل داستان داشتم ازش حرف می‌زدم� معلوم نبود کیه و اینا؟ این پسرخاله - شایدم پسر عمه، خب کی میدونه؟- سلیمان بوده. بعد اهااااان این یه بار نمیدونم چی میشه، میگن بهش آصف‌ها�. بعد دیگه سر هم میشه و اینا میشه اصفهان." خب پس همه این داستانا برای این بود که اصفهان رو شبیه یه موجود زنده توصیف کنی، هان؟ دمت گرم. ممنونم. ولی خب واقعا و نهایت� همه� این‌ها� منجر به زنده جلوه‌کرد� اصفهان نمیشن.
متاسفانه با اینکه به نظر کتابی تصویری� میاد، اما هیچ تصویر خاصی ازش تو یادم نمونده، با این وجود که همین تازه تازه خوندمش. داستان خاصی انگار در کار نیست. از عمد انگار بر نامفهوم بودن استوار شده و برای همین هم انتهای داستان مجبور شده یادداشت‌های� بذاره از اینکه "این آصف بود؟ کل داستان داشتم ازش حرف می‌زدم� معلوم نبود کیه و اینا؟ این پسرخاله - شایدم پسر عمه، خب کی میدونه؟- سلیمان بوده. بعد اهااااان این یه بار نمیدونم چی میشه، میگن بهش آصف‌ها�. بعد دیگه سر هم میشه و اینا میشه اصفهان." خب پس همه این داستانا برای این بود که اصفهان رو شبیه یه موجود زنده توصیف کنی، هان؟ دمت گرم. ممنونم. ولی خب واقعا و نهایت� همه� این‌ها� منجر به زنده جلوه‌کرد� اصفهان نمیشن.
March 11, 2020
کیوان قدر خواه جواهریست در بین شاعران ناشناخته ایران. به هیچ عنوان از دست ندید
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.