What do you think?
Rate this book
üşԱ
Anton Çehov'un üç hikâyesinin yer aldığı bu kitapta ana öykü "üşԱ" olarak sunulmuş ve kitaba adını vermiştir. Diğer ikisi "Perpetuum Mobile" ve "Doktor Hastasını İnceliyor" öyküleridir.
47 pages, Paperback
First published January 1, 1887
19 people are currently reading
327 people want to read
About the author
Anton Chekhov
5,428books9,367followersDramas, such as
The Seagull
(1896, revised 1898), and including "A Dreary Story" (1889) of Russian writer Anton Pavlovich Chekhov, also Chekov, concern the inability of humans to communicate.
Born ( Антон Павлович Чехов ) in the small southern seaport of Taganrog, the son of a grocer. His grandfather, a serf, bought his own freedom and that of his three sons in 1841. He also taught to read. A cloth merchant fathered Yevgenia Morozova, his mother.
"When I think back on my childhood," Chekhov recalled, "it all seems quite gloomy to me." Tyranny of his father, religious fanaticism, and long nights in the store, open from five in the morning till midnight, shadowed his early years. He attended a school for Greek boys in Taganrog from 1867 to 1868 and then Taganrog grammar school. Bankruptcy of his father compelled the family to move to Moscow. At the age of 16 years in 1876, independent Chekhov for some time alone in his native town supported through private tutoring.
In 1879, Chekhov left grammar school and entered the university medical school at Moscow. In the school, he began to publish hundreds of short comics to support his mother, sisters and brothers. Nicholas Leikin published him at this period and owned Oskolki (splinters), the journal of Saint Petersburg. His subjected silly social situations, marital problems, and farcical encounters among husbands, wives, mistresses, and lust; even after his marriage, Chekhov, the shy author, knew not much of whims of young women.
Nenunzhaya pobeda , first novel of Chekhov, set in 1882 in Hungary, parodied the novels of the popular Mór Jókai. People also mocked ideological optimism of Jókai as a politician.
Chekhov graduated in 1884 and practiced medicine. He worked from 1885 in Peterburskaia gazeta.
In 1886, Chekhov met H.S. Suvorin, who invited him, a regular contributor, to work for Novoe vremya, the daily paper of Saint Petersburg. He gained a wide fame before 1886. He authored The Shooting Party , his second full-length novel, later translated into English. Agatha Christie used its characters and atmosphere in later her mystery novel The Murder of Roger Ackroyd . First book of Chekhov in 1886 succeeded, and he gradually committed full time. The refusal of the author to join the ranks of social critics arose the wrath of liberal and radical intelligentsia, who criticized him for dealing with serious social and moral questions but avoiding giving answers. Such leaders as Leo Tolstoy and Nikolai Leskov, however, defended him. "I'm not a liberal, or a conservative, or a gradualist, or a monk, or an indifferentist. I should like to be a free artist and that's all..." Chekhov said in 1888.
The failure of The Wood Demon , play in 1889, and problems with novel made Chekhov to withdraw from literature for a period. In 1890, he traveled across Siberia to Sakhalin, remote prison island. He conducted a detailed census of ten thousand convicts and settlers, condemned to live on that harsh island. Chekhov expected to use the results of his research for his doctoral dissertation. Hard conditions on the island probably also weakened his own physical condition. From this journey came his famous travel book.
Chekhov practiced medicine until 1892. During these years, Chechov developed his concept of the dispassionate, non-judgmental author. He outlined his program in a letter to his brother Aleksandr: "1. Absence of lengthy verbiage of political-social-economic nature; 2. total objectivity; 3. truthful descriptions of persons and objects; 4. extreme brevity; 5. audacity and originality; flee the stereotype; 6. compassion." Because he objected that the paper conducted against Alfred Dreyfus, his friendship with Suvorin ended
Born ( Антон Павлович Чехов ) in the small southern seaport of Taganrog, the son of a grocer. His grandfather, a serf, bought his own freedom and that of his three sons in 1841. He also taught to read. A cloth merchant fathered Yevgenia Morozova, his mother.
"When I think back on my childhood," Chekhov recalled, "it all seems quite gloomy to me." Tyranny of his father, religious fanaticism, and long nights in the store, open from five in the morning till midnight, shadowed his early years. He attended a school for Greek boys in Taganrog from 1867 to 1868 and then Taganrog grammar school. Bankruptcy of his father compelled the family to move to Moscow. At the age of 16 years in 1876, independent Chekhov for some time alone in his native town supported through private tutoring.
In 1879, Chekhov left grammar school and entered the university medical school at Moscow. In the school, he began to publish hundreds of short comics to support his mother, sisters and brothers. Nicholas Leikin published him at this period and owned Oskolki (splinters), the journal of Saint Petersburg. His subjected silly social situations, marital problems, and farcical encounters among husbands, wives, mistresses, and lust; even after his marriage, Chekhov, the shy author, knew not much of whims of young women.
Nenunzhaya pobeda , first novel of Chekhov, set in 1882 in Hungary, parodied the novels of the popular Mór Jókai. People also mocked ideological optimism of Jókai as a politician.
Chekhov graduated in 1884 and practiced medicine. He worked from 1885 in Peterburskaia gazeta.
In 1886, Chekhov met H.S. Suvorin, who invited him, a regular contributor, to work for Novoe vremya, the daily paper of Saint Petersburg. He gained a wide fame before 1886. He authored The Shooting Party , his second full-length novel, later translated into English. Agatha Christie used its characters and atmosphere in later her mystery novel The Murder of Roger Ackroyd . First book of Chekhov in 1886 succeeded, and he gradually committed full time. The refusal of the author to join the ranks of social critics arose the wrath of liberal and radical intelligentsia, who criticized him for dealing with serious social and moral questions but avoiding giving answers. Such leaders as Leo Tolstoy and Nikolai Leskov, however, defended him. "I'm not a liberal, or a conservative, or a gradualist, or a monk, or an indifferentist. I should like to be a free artist and that's all..." Chekhov said in 1888.
The failure of The Wood Demon , play in 1889, and problems with novel made Chekhov to withdraw from literature for a period. In 1890, he traveled across Siberia to Sakhalin, remote prison island. He conducted a detailed census of ten thousand convicts and settlers, condemned to live on that harsh island. Chekhov expected to use the results of his research for his doctoral dissertation. Hard conditions on the island probably also weakened his own physical condition. From this journey came his famous travel book.
Chekhov practiced medicine until 1892. During these years, Chechov developed his concept of the dispassionate, non-judgmental author. He outlined his program in a letter to his brother Aleksandr: "1. Absence of lengthy verbiage of political-social-economic nature; 2. total objectivity; 3. truthful descriptions of persons and objects; 4. extreme brevity; 5. audacity and originality; flee the stereotype; 6. compassion." Because he objected that the paper conducted against Alfred Dreyfus, his friendship with Suvorin ended
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
January 14, 2022
Враги = Enemies and other short stories, Anton Chekhov
A six-year-old child—the only son of Kirolov, an aging doctor, and his wife, who cannot expect to have another child—has died of diphtheria. Just as the parents are beginning to succumb to grief, the doorbell rings.
Leaving his wife beside the dead child’s bed, Kirolov goes to the door. There he finds a man who is so distraught that he can hardly speak. After the man manages to introduce himself as Aboguin, he says that his wife has collapsed and that he believes her to be dying of heart failure.
Because he has no inkling of what has just happened to Kirolov’s family, Aboguin assumes that the doctor will, as a matter of course, come with him immediately. Although the doctor is still in shock, he pulls himself together enough to explain why he cannot go. Aboguin tries to be sympathetic but points out that Kirolov is the only doctor in the area, and without his help, his wife almost certainly will die.
While Aboguin waits in the hallway, Kirolov wanders aimlessly about his house, looking at a book, sitting down for a time in his study, and finally ending up in the bedroom, where his wife is still prostrate beside the body of their dead child.
After standing there for some minutes, Kirolov returns to the hall, where Aboguin is still waiting for him. Again, Aboguin insists on the doctor’s going to his wife; again, Kirolov refuses. When Aboguin reminds Kirolov of his ethical responsibility and promises that it will take no more than an hour to make...
تاریخ نخستین خوانش: آوریل سال1972میلادی
عنوان: دشمنان؛ نویسنده: آنتون چخوف؛ مترجم: سیمین دانشور؛ سال1328؛ در272ص؛ چاپ دیگر تهران، امیرکبیر، سال1351، در204ص؛ چاپ ششم سال1361؛ چاپ دیگر انتشارات نگاه، سال1376، در314ص؛ چاپ نهم از انتشاراتی امیرکبیر؛ سال1390؛ در239ص؛ شابک9789640014288؛ موضوع: داستانهای کوتاه از نویسندگان روسیه - سده19م
مجموعه داستان «دشمنان»، شامل سیزده داستان کوتاه، از «آنتون چخوف»، با ترجمه بانوی رانشاد «سیمین دانشور» است؛ این مجموعه داستان که پیش از این روزها برای نخستین بار در سال1341هجری خورشیدی منتشر شده بود، ترجمه� ای از متن انگلیسی داستانه� هستند؛ پنج داستان از این مجموعه پیشتر با عنوان: «تیفوس»؛ و با ترجمه ایشان در سال1328هجری خورشیدی و هشت داستان دیگر نیز با عنوان: «بهترین داستانها� چخوف» در سال1330هجری خورشیدی منتشر شده بود، این مجموعه هر دو کتاب را گرد هم آورده است؛ داستانها� این کتاب آثاری همچون: «جیرجیرک»؛ «دشمنان»؛ «فراری»؛ «رویاها»؛ «یک اتفاق ناچیز»؛ «ساز روچیلد»؛ «بوسه»؛ «راهب سیاه پوش»؛ و «وانکا»؛ از کتاب «داستانها� چخوف به کوشش رابرت لیسنکوت» که در نیویورک منتشر شده برگزین، و داستانهای� مانند: «تیفوس»؛ «گوسیف»؛ «خانم و سگ ملوسش»؛ و «هاملت مسکوی»؛ نیز از کتاب «نمایشنامهه� و داستانها� چخوف» چاپ «لندن» انتخاب و ترجمه شده اند؛
چکیده داستان دشمنان: پنج دقیقه هم از مرگ کودک شش ساله ی دکتر «کریلف» نمیگذرد، که زنگ منزل او به صدا درمیآید؛ «آبوگین» مردی با ظاهری ثروتمند، ملتمسانه از دکتر تقاضا دارد، تا همسر بدحالش را ویزیت کند؛ طبیعی است که دکتر با توجه به اوضاع نامساعد روحی خود و همسرش، توانایی ویزیت بیماری را نداشته باشد، اما «آبوگین» نیز ناچارتر از آن است، که درک درستی از رنج دکتر داشته باشد، و همچنان روی خواسته ی خود را پی میگیرد؛ امکان ندارد داستان را خواند، و خود را به نوبت در جایگاه «ابوگین»، یا دکتر قرار نداد؛ دکتر به تازگی عزیزی را از دست داده، و عذرخواهیش برای ویزیت بیمار، کاملا منطقی جلوه میکند؛ همچنین بیم آن میرود، که مرگ، به زودی عزیز «ابوگین» را نیز از او برباید، پس پافشاریش برای تشویق دکتر به ویزیت همسر بیمارش نیز، چندان به دور از منطق نمینماید؛ «اگر من جای دکتر بودم چه میکردم؟» یا «تصمیم درست اخلاقی و منطقی چیست؟» پرسشهایی هستند، که هرکسی در حین خوانش این کتاب، از خویشتن میپرسد؛
گزینش که دکتر باید برگزیند، به همین جا پایان نمییابد؛ «چخوف» شوکهای بزرگتری برای «ابوگین» و «دکتر» و خوانشگر داستانش در چنته و آستین خویش دارد، و با پیش رفتن ماجرا، کنترل اعصاب و گزینش راه مناسب، دشوارتر و پیچیده تر میگردد؛ چنین به دیده مینشیند به جای اینکه سوگ وارد شده به دو کاراکتر اصلی داستان، آن دو را در درک بیشتر اندوه آن دیگری یاری رساند، چنان توان تمرکز و خیال را از آنها پس میگیرد، که چیزی جز خود و رنج خویشتن را نمیبینند؛ آن دو نه تنها با هم همدردی نمیکنند، و دوستی برای همدیگر نمیشوند، بلکه هرگزی یکدیگر را به سبب درک نکردن دیگری، و توجه به خود نمیبخشند؛ گویی که تا ابد نه تنها متنفر از هم، که دشمن قشر یکدیگر -ثروتمندان و پزشکان- نیز شده باشند
تاریخ بهنگام رسانی 12/10/1399هجری خورشیدی؛ 23/10/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
A six-year-old child—the only son of Kirolov, an aging doctor, and his wife, who cannot expect to have another child—has died of diphtheria. Just as the parents are beginning to succumb to grief, the doorbell rings.
Leaving his wife beside the dead child’s bed, Kirolov goes to the door. There he finds a man who is so distraught that he can hardly speak. After the man manages to introduce himself as Aboguin, he says that his wife has collapsed and that he believes her to be dying of heart failure.
Because he has no inkling of what has just happened to Kirolov’s family, Aboguin assumes that the doctor will, as a matter of course, come with him immediately. Although the doctor is still in shock, he pulls himself together enough to explain why he cannot go. Aboguin tries to be sympathetic but points out that Kirolov is the only doctor in the area, and without his help, his wife almost certainly will die.
While Aboguin waits in the hallway, Kirolov wanders aimlessly about his house, looking at a book, sitting down for a time in his study, and finally ending up in the bedroom, where his wife is still prostrate beside the body of their dead child.
After standing there for some minutes, Kirolov returns to the hall, where Aboguin is still waiting for him. Again, Aboguin insists on the doctor’s going to his wife; again, Kirolov refuses. When Aboguin reminds Kirolov of his ethical responsibility and promises that it will take no more than an hour to make...
تاریخ نخستین خوانش: آوریل سال1972میلادی
عنوان: دشمنان؛ نویسنده: آنتون چخوف؛ مترجم: سیمین دانشور؛ سال1328؛ در272ص؛ چاپ دیگر تهران، امیرکبیر، سال1351، در204ص؛ چاپ ششم سال1361؛ چاپ دیگر انتشارات نگاه، سال1376، در314ص؛ چاپ نهم از انتشاراتی امیرکبیر؛ سال1390؛ در239ص؛ شابک9789640014288؛ موضوع: داستانهای کوتاه از نویسندگان روسیه - سده19م
مجموعه داستان «دشمنان»، شامل سیزده داستان کوتاه، از «آنتون چخوف»، با ترجمه بانوی رانشاد «سیمین دانشور» است؛ این مجموعه داستان که پیش از این روزها برای نخستین بار در سال1341هجری خورشیدی منتشر شده بود، ترجمه� ای از متن انگلیسی داستانه� هستند؛ پنج داستان از این مجموعه پیشتر با عنوان: «تیفوس»؛ و با ترجمه ایشان در سال1328هجری خورشیدی و هشت داستان دیگر نیز با عنوان: «بهترین داستانها� چخوف» در سال1330هجری خورشیدی منتشر شده بود، این مجموعه هر دو کتاب را گرد هم آورده است؛ داستانها� این کتاب آثاری همچون: «جیرجیرک»؛ «دشمنان»؛ «فراری»؛ «رویاها»؛ «یک اتفاق ناچیز»؛ «ساز روچیلد»؛ «بوسه»؛ «راهب سیاه پوش»؛ و «وانکا»؛ از کتاب «داستانها� چخوف به کوشش رابرت لیسنکوت» که در نیویورک منتشر شده برگزین، و داستانهای� مانند: «تیفوس»؛ «گوسیف»؛ «خانم و سگ ملوسش»؛ و «هاملت مسکوی»؛ نیز از کتاب «نمایشنامهه� و داستانها� چخوف» چاپ «لندن» انتخاب و ترجمه شده اند؛
چکیده داستان دشمنان: پنج دقیقه هم از مرگ کودک شش ساله ی دکتر «کریلف» نمیگذرد، که زنگ منزل او به صدا درمیآید؛ «آبوگین» مردی با ظاهری ثروتمند، ملتمسانه از دکتر تقاضا دارد، تا همسر بدحالش را ویزیت کند؛ طبیعی است که دکتر با توجه به اوضاع نامساعد روحی خود و همسرش، توانایی ویزیت بیماری را نداشته باشد، اما «آبوگین» نیز ناچارتر از آن است، که درک درستی از رنج دکتر داشته باشد، و همچنان روی خواسته ی خود را پی میگیرد؛ امکان ندارد داستان را خواند، و خود را به نوبت در جایگاه «ابوگین»، یا دکتر قرار نداد؛ دکتر به تازگی عزیزی را از دست داده، و عذرخواهیش برای ویزیت بیمار، کاملا منطقی جلوه میکند؛ همچنین بیم آن میرود، که مرگ، به زودی عزیز «ابوگین» را نیز از او برباید، پس پافشاریش برای تشویق دکتر به ویزیت همسر بیمارش نیز، چندان به دور از منطق نمینماید؛ «اگر من جای دکتر بودم چه میکردم؟» یا «تصمیم درست اخلاقی و منطقی چیست؟» پرسشهایی هستند، که هرکسی در حین خوانش این کتاب، از خویشتن میپرسد؛
گزینش که دکتر باید برگزیند، به همین جا پایان نمییابد؛ «چخوف» شوکهای بزرگتری برای «ابوگین» و «دکتر» و خوانشگر داستانش در چنته و آستین خویش دارد، و با پیش رفتن ماجرا، کنترل اعصاب و گزینش راه مناسب، دشوارتر و پیچیده تر میگردد؛ چنین به دیده مینشیند به جای اینکه سوگ وارد شده به دو کاراکتر اصلی داستان، آن دو را در درک بیشتر اندوه آن دیگری یاری رساند، چنان توان تمرکز و خیال را از آنها پس میگیرد، که چیزی جز خود و رنج خویشتن را نمیبینند؛ آن دو نه تنها با هم همدردی نمیکنند، و دوستی برای همدیگر نمیشوند، بلکه هرگزی یکدیگر را به سبب درک نکردن دیگری، و توجه به خود نمیبخشند؛ گویی که تا ابد نه تنها متنفر از هم، که دشمن قشر یکدیگر -ثروتمندان و پزشکان- نیز شده باشند
تاریخ بهنگام رسانی 12/10/1399هجری خورشیدی؛ 23/10/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
February 15, 2022
غم، هیچگا� بشر را متحد نمیسازد� بشر را به نفاق وا میدار�
آنتون چخوف یکی از برجسته ترین و مهم ترین نویسندگان روسیه بوده ، شهرت عمده او افزون برنگارش داستان ، نمایش نامه نویسی بوده ، چخوف در
داستان هایش دغدغه طبقه متوسط شهرنشین را داشته و بنابراین بیشتر به مشکلات این قشر جامعه پرداخته ، دروغ و فریب ، فساد ، خیانت در روابط و از آن جایی که خود جناب چخوف پزشک بوده روابط میان بیمار و پزشک تقریبا مایه های همیشگی داستان های او بوده است .
آنچه خواننده در مجموعه داستان های کتاب دشمنان می یابد هم همین مفهموم آشنا ادبیات روسیه و چخوف است . در حقیقت نویسنده در بهترین حالت خود را تکرار کرده و اثری متفاوت و به یاد ماندنی خلق نکرده . شخصیت های داستان های کتاب چخوف تکراری بوده و شاید خواننده با مشابه آنان در دیگر کتاب های ادبیات روسیه آشنا شده است .
تقریبا هیچ کدام از ده داستان این کتاب ، جذابیت و گیرایی چندانی نداشته و احتمالا ماندگاری در خاطر خواننده کتاب هم نخواهند داشت .
آنتون چخوف یکی از برجسته ترین و مهم ترین نویسندگان روسیه بوده ، شهرت عمده او افزون برنگارش داستان ، نمایش نامه نویسی بوده ، چخوف در
داستان هایش دغدغه طبقه متوسط شهرنشین را داشته و بنابراین بیشتر به مشکلات این قشر جامعه پرداخته ، دروغ و فریب ، فساد ، خیانت در روابط و از آن جایی که خود جناب چخوف پزشک بوده روابط میان بیمار و پزشک تقریبا مایه های همیشگی داستان های او بوده است .
آنچه خواننده در مجموعه داستان های کتاب دشمنان می یابد هم همین مفهموم آشنا ادبیات روسیه و چخوف است . در حقیقت نویسنده در بهترین حالت خود را تکرار کرده و اثری متفاوت و به یاد ماندنی خلق نکرده . شخصیت های داستان های کتاب چخوف تکراری بوده و شاید خواننده با مشابه آنان در دیگر کتاب های ادبیات روسیه آشنا شده است .
تقریبا هیچ کدام از ده داستان این کتاب ، جذابیت و گیرایی چندانی نداشته و احتمالا ماندگاری در خاطر خواننده کتاب هم نخواهند داشت .
January 19, 2016
درود بر دوستانِ بزرگ اندیش
نکته ای که واسم جایِ سؤال داشت این بود که چرا در نظراتِ برخی از دوستان از ترجمۀ سرکار خانمِ دانشور ایراد گرفته شده!!؟ برایِ شروع کردن و خواندنِ کتاب، سریع به سراغِ داستانِ « دشمنان» رفتم که عنوانِ کتاب برگرفته از اون بود.. و کتاب رو از همونجا شروع کردم، با خواندنِ چند خطِ اول، به دوستانِ گرامی که از ترجمه، ناراضی بودن، کاملاً حق دادم.. پس ابتدا با مثالی از پاراگرافِ اولِ داستانِ دشمنان، نقدی بر ترجمه میارم که صحتّی باشه بر اعتراضِ برخی از دوستان بر ترجمۀ کتاب و سپس در مورد داستان توضیحی مختصر میدم
مترجم اینگونه نوشته که: در حدودِ ساعت ده ِ یک شب ِ تیره در ماهِ سپتامبر، تنها پسر دکتر کریلوف، طبیبِ دولتی، که نامش آندر� و شش ساله بود از دیفتری مرد.درست همانموقع که زنِ دکتر در برابر تخت بچۀ مرده اش به زانو در آمد و اولین حملۀ نومیدی بر او تاختن گرفت، صدایِ زنگ در سرسرایِ عمارت به شدت طنین انداخت
دوستانِ گرامی و نکته سنج، مترجم در یک پاراگراف 2 مرتبه از واژۀ « دکتر» استفاده میکنه، (البته در تمام داستان بارها از کلمۀ دکتر استفاده کرده) ولی وقتی میخواد شغلِ دکتر کریلوف رو اعلام کنه، میگه: « طبیبِ دولتی» ... واسه من این حرکت، قابلِ درک نیست.. مترجم داره به فارسی ترجمه میکنه یه دفعه میره تو خطِ عربی.. خوب میتونست بگه، دکترِ دولتی یا پزشکِ دولتی... خوب اگه انقدر به استفاده از واژه های عربی علاقه داره میتونست به جایِ اینکه بگه بچه از دیفتری مرد.. بگه بچه خناق گرفت و مرد
مترجم نوشته: «زن دکتر در برابر تخت بچۀ مرده اش به زانو در آمد و اولین حملۀ نومیدی بر او تاختن گرفت»... دوستانِ عزیز، به نظر من خانم دانشور با این نوع ترجمه، یجورایی هدفی که چخوف با زیرکی در این پاراگراف دنبال میکرده رو نابود کرد، چراکه که چخوف قصد داره ابتدا به خواننده حسِ اندوه و دلسوزی بده و یهوو با صدایِ زنگ که به شدت تو خونه میپیچه، به خواننده حسِ بلاتکلیفی بده.. خواننده متعجبه .. از یک طرف منتظره که بفهمه اگر این دکتر هستش، پس چرا کودکِ خودش از دیفتری مُرده!!.. و از طرفی میخواد بفهمه کیه که انقدر بد موقع اومده دمِ در!! و از طرفی اگر خواننده با آثارِ چخوف از قبل آشنا بوده، منتظره بفهمه ایندفعه قهرمانِ داستانش کیه؟! پس مترجم گامِ اول از این هنرنماییِ چخوف رو نابود کرد و به جایِ اینکه به زانو افتادنِ مادر رو با رنگ و بویِ احساسی و غم انگیز و در کل تأثر برانگیز، نشان بده، به اون رنگ و بویِ حماسی گونه میده
« به زانو در آمد و اولین حملۀ نومیدی بر او تاختن گرفت» !! گویا خانمِ دانشور ترجمۀ داستانِ چخوف رو با ترجمۀ ایلیاد و ادیسۀ هومر ، اشتباه گرفتن
با پوزش از دوستانِ اهلِ فن، بهتر بود اینگونه بنویسه که: زنِ دکتر جلویِ تختِ کودک ِ بی جانَش به زانو افتاد و اولین اثراتِ از خود بیخود شدن در او دیده شد
در داستانِ بینظیرِ «دشمنان» در جایی از داستان دکتر به «ابوگین» میگه: «متأسفم... برحسبِ قانون مدنی، جلد سیزدهم، من مجبورم بیایم و شما حق دارید گردنم را بگیرید و مرا بِکِشید (کشان کشان) و ببرید.. خوب ببرید، اما من قادر نیستم، حتی نمیتوانم حرف بزنم» .... دوستانِ گرامی در اینجا بازهم چخوف به قهرمانِ داستانش شخصیتی رو میده که فردی اصول گرا هستش و در عینِ حال، واقعگرا... به نظرتون ممکن هستش؟ معلومِ که نه... چون اصول میگه باید با «ابوگین» بره ولی اگر واقع بین باشه، باید پیش همسر و کودکِش که تازه فوت کرده، بمونه و به همسرش برسه که شرایطِ خوبی نداره
و امّا در داستانِ « هاملت مسکوی» میتوان فهمید که مردم روسیه و حتی چخوف هم از دنیایِ بیرون اطلاعی ندارن و یا خودشون رو به کوچۀ علی چپ، میزنن... به این جمله دقت کنید: « حالا وقتش است که روسیه با چین و ایران روابط تجاری را افتتاح بکند. اما نمیدانم چین و ایران کجا واقع شده اند؟ آیا این دو کشور غیر از ابریشمِ خامِ کرم خورده و نم کشیده چیز دیگری هم دارند؟» عجبااا
بله... سالیان سال است که مثلِ انگل بر جانِ این سرزمین افتادن، ولی نمیدونن کجاس!! ایران فقط ابریشمِ نم کشیده داره... ولی روسیه نفتِ ایران رو داره... چقدر این سرزمین مظلوم واقع شده
نمیدونم که نویسنده دلش از کجا پُر بوده، که در شخصیتِ داستانش و با زبانِ او، مدام از آسیا بد میگه و در جایِ دیگرِ داستان میگه: « در تهِ دل وحشی هستم و یک فردِ آسیاییِ تربیت نادیده ای میباشم» ... شاید منظورِ او مسلمان ها بوده وگرنه ما در آسیا به غیر از مسلمین، تربیت نادیده نداریم و ایرانیان در تاریخ به دارنندگانِ ادب و شخصیت معروف بودن .. مگر اینکه ایرانیانِ عرب پرست باشن و تحتِ آموزه های اسلا�� باشن.. به هرحال صحبتش بی پایه و اساس است
در جایِ دیگر خواندم که، « خداوندا... چگونه میتوان اصولِ شرافتمندانه را با چیزِ مزخرفی مثلِ عشق مخلوط و درهم کرد» ...... همانطور که میبینید بازهم چخوف میخواد نشون بده که اصول گرایی و واقع گرایی، با یکدیگر ممکن نیست
در پایان «هاملت مسکوی» با خودش میگه، میتوانستم همه چیز را بیاموزم، اگر این وجودِ آسیایی رو از خودم دور میکردم، ... میتوانستم تمدن اروپایی و صنعت موسیقی و ... و بهداشتِ اروپایی رو دوست بدارم،و آن را فرا بگیرم... چی بگم؟ نظرم رو در این مورد و آسیا زده بودنِ وی، نوشتم
و در پایان باید بگم، شخصاً از داستانِ « وانکا» خیلی لذت بردم، عجب شخصیت جالبی داشت « ویون» ... سگی که نمیدونی دوسش داشته باشی یا نه!! ولی فکر میکنم چخوف یکی از اهدافش تو داستانِ «وانکا»، علاوه بر ایستادن در مقابلِ تبعیضِ طبقاتی، گرامی داشتنِ طبیعت و حقوقِ جانداران و یا حیوانات بود که بعضی اوقات، به عمد و گاهی غیر عمد، اونها رو بَنا به منافعِ خودمون نادیده میگیریم، مثلِ قطع کردنِ درخت کاج برایِ کریسمس و سال نو .... و یا آن جمله که: «در قصابی ها، همه جور گوشت هست، خروس، کبک، مرغ،خرگوش و ... اما چه کسی اینهارو زدِه؟ یا از کجا آورده اند؟! قصاب یک کلمه با آدم حرف نمیزند» زیبا بود
درکل هیچوقت از خواندنِ داستان هایِ چخوف خسته نمیشم... باید افسوس خورد که چه به روزِ ادبیاتِ روسیه آمده؟! زمانی انقدر رمان نویس و داستان نویس و نمایش نامه نویس داشت که خیالمون راحت بود که اگر تمام دنیا ادبیات و داستان نویسی رو رَها کنن، روسیه به اندازۀ دنیا، داستان نویس داره... چخوف، لئو تولستوی، شولوخف، گوگول، داستایفسکی، مایاکوفسکی و کلی نویسنده و شاهکار نویسِ دیگه... وااای و افسوس از مرگِ آن ادبیاتِ تکرار نشدنی
پیروز باشید و ایرانی
نکته ای که واسم جایِ سؤال داشت این بود که چرا در نظراتِ برخی از دوستان از ترجمۀ سرکار خانمِ دانشور ایراد گرفته شده!!؟ برایِ شروع کردن و خواندنِ کتاب، سریع به سراغِ داستانِ « دشمنان» رفتم که عنوانِ کتاب برگرفته از اون بود.. و کتاب رو از همونجا شروع کردم، با خواندنِ چند خطِ اول، به دوستانِ گرامی که از ترجمه، ناراضی بودن، کاملاً حق دادم.. پس ابتدا با مثالی از پاراگرافِ اولِ داستانِ دشمنان، نقدی بر ترجمه میارم که صحتّی باشه بر اعتراضِ برخی از دوستان بر ترجمۀ کتاب و سپس در مورد داستان توضیحی مختصر میدم
مترجم اینگونه نوشته که: در حدودِ ساعت ده ِ یک شب ِ تیره در ماهِ سپتامبر، تنها پسر دکتر کریلوف، طبیبِ دولتی، که نامش آندر� و شش ساله بود از دیفتری مرد.درست همانموقع که زنِ دکتر در برابر تخت بچۀ مرده اش به زانو در آمد و اولین حملۀ نومیدی بر او تاختن گرفت، صدایِ زنگ در سرسرایِ عمارت به شدت طنین انداخت
دوستانِ گرامی و نکته سنج، مترجم در یک پاراگراف 2 مرتبه از واژۀ « دکتر» استفاده میکنه، (البته در تمام داستان بارها از کلمۀ دکتر استفاده کرده) ولی وقتی میخواد شغلِ دکتر کریلوف رو اعلام کنه، میگه: « طبیبِ دولتی» ... واسه من این حرکت، قابلِ درک نیست.. مترجم داره به فارسی ترجمه میکنه یه دفعه میره تو خطِ عربی.. خوب میتونست بگه، دکترِ دولتی یا پزشکِ دولتی... خوب اگه انقدر به استفاده از واژه های عربی علاقه داره میتونست به جایِ اینکه بگه بچه از دیفتری مرد.. بگه بچه خناق گرفت و مرد
مترجم نوشته: «زن دکتر در برابر تخت بچۀ مرده اش به زانو در آمد و اولین حملۀ نومیدی بر او تاختن گرفت»... دوستانِ عزیز، به نظر من خانم دانشور با این نوع ترجمه، یجورایی هدفی که چخوف با زیرکی در این پاراگراف دنبال میکرده رو نابود کرد، چراکه که چخوف قصد داره ابتدا به خواننده حسِ اندوه و دلسوزی بده و یهوو با صدایِ زنگ که به شدت تو خونه میپیچه، به خواننده حسِ بلاتکلیفی بده.. خواننده متعجبه .. از یک طرف منتظره که بفهمه اگر این دکتر هستش، پس چرا کودکِ خودش از دیفتری مُرده!!.. و از طرفی میخواد بفهمه کیه که انقدر بد موقع اومده دمِ در!! و از طرفی اگر خواننده با آثارِ چخوف از قبل آشنا بوده، منتظره بفهمه ایندفعه قهرمانِ داستانش کیه؟! پس مترجم گامِ اول از این هنرنماییِ چخوف رو نابود کرد و به جایِ اینکه به زانو افتادنِ مادر رو با رنگ و بویِ احساسی و غم انگیز و در کل تأثر برانگیز، نشان بده، به اون رنگ و بویِ حماسی گونه میده
« به زانو در آمد و اولین حملۀ نومیدی بر او تاختن گرفت» !! گویا خانمِ دانشور ترجمۀ داستانِ چخوف رو با ترجمۀ ایلیاد و ادیسۀ هومر ، اشتباه گرفتن
با پوزش از دوستانِ اهلِ فن، بهتر بود اینگونه بنویسه که: زنِ دکتر جلویِ تختِ کودک ِ بی جانَش به زانو افتاد و اولین اثراتِ از خود بیخود شدن در او دیده شد
در داستانِ بینظیرِ «دشمنان» در جایی از داستان دکتر به «ابوگین» میگه: «متأسفم... برحسبِ قانون مدنی، جلد سیزدهم، من مجبورم بیایم و شما حق دارید گردنم را بگیرید و مرا بِکِشید (کشان کشان) و ببرید.. خوب ببرید، اما من قادر نیستم، حتی نمیتوانم حرف بزنم» .... دوستانِ گرامی در اینجا بازهم چخوف به قهرمانِ داستانش شخصیتی رو میده که فردی اصول گرا هستش و در عینِ حال، واقعگرا... به نظرتون ممکن هستش؟ معلومِ که نه... چون اصول میگه باید با «ابوگین» بره ولی اگر واقع بین باشه، باید پیش همسر و کودکِش که تازه فوت کرده، بمونه و به همسرش برسه که شرایطِ خوبی نداره
و امّا در داستانِ « هاملت مسکوی» میتوان فهمید که مردم روسیه و حتی چخوف هم از دنیایِ بیرون اطلاعی ندارن و یا خودشون رو به کوچۀ علی چپ، میزنن... به این جمله دقت کنید: « حالا وقتش است که روسیه با چین و ایران روابط تجاری را افتتاح بکند. اما نمیدانم چین و ایران کجا واقع شده اند؟ آیا این دو کشور غیر از ابریشمِ خامِ کرم خورده و نم کشیده چیز دیگری هم دارند؟» عجبااا
بله... سالیان سال است که مثلِ انگل بر جانِ این سرزمین افتادن، ولی نمیدونن کجاس!! ایران فقط ابریشمِ نم کشیده داره... ولی روسیه نفتِ ایران رو داره... چقدر این سرزمین مظلوم واقع شده
نمیدونم که نویسنده دلش از کجا پُر بوده، که در شخصیتِ داستانش و با زبانِ او، مدام از آسیا بد میگه و در جایِ دیگرِ داستان میگه: « در تهِ دل وحشی هستم و یک فردِ آسیاییِ تربیت نادیده ای میباشم» ... شاید منظورِ او مسلمان ها بوده وگرنه ما در آسیا به غیر از مسلمین، تربیت نادیده نداریم و ایرانیان در تاریخ به دارنندگانِ ادب و شخصیت معروف بودن .. مگر اینکه ایرانیانِ عرب پرست باشن و تحتِ آموزه های اسلا�� باشن.. به هرحال صحبتش بی پایه و اساس است
در جایِ دیگر خواندم که، « خداوندا... چگونه میتوان اصولِ شرافتمندانه را با چیزِ مزخرفی مثلِ عشق مخلوط و درهم کرد» ...... همانطور که میبینید بازهم چخوف میخواد نشون بده که اصول گرایی و واقع گرایی، با یکدیگر ممکن نیست
در پایان «هاملت مسکوی» با خودش میگه، میتوانستم همه چیز را بیاموزم، اگر این وجودِ آسیایی رو از خودم دور میکردم، ... میتوانستم تمدن اروپایی و صنعت موسیقی و ... و بهداشتِ اروپایی رو دوست بدارم،و آن را فرا بگیرم... چی بگم؟ نظرم رو در این مورد و آسیا زده بودنِ وی، نوشتم
و در پایان باید بگم، شخصاً از داستانِ « وانکا» خیلی لذت بردم، عجب شخصیت جالبی داشت « ویون» ... سگی که نمیدونی دوسش داشته باشی یا نه!! ولی فکر میکنم چخوف یکی از اهدافش تو داستانِ «وانکا»، علاوه بر ایستادن در مقابلِ تبعیضِ طبقاتی، گرامی داشتنِ طبیعت و حقوقِ جانداران و یا حیوانات بود که بعضی اوقات، به عمد و گاهی غیر عمد، اونها رو بَنا به منافعِ خودمون نادیده میگیریم، مثلِ قطع کردنِ درخت کاج برایِ کریسمس و سال نو .... و یا آن جمله که: «در قصابی ها، همه جور گوشت هست، خروس، کبک، مرغ،خرگوش و ... اما چه کسی اینهارو زدِه؟ یا از کجا آورده اند؟! قصاب یک کلمه با آدم حرف نمیزند» زیبا بود
درکل هیچوقت از خواندنِ داستان هایِ چخوف خسته نمیشم... باید افسوس خورد که چه به روزِ ادبیاتِ روسیه آمده؟! زمانی انقدر رمان نویس و داستان نویس و نمایش نامه نویس داشت که خیالمون راحت بود که اگر تمام دنیا ادبیات و داستان نویسی رو رَها کنن، روسیه به اندازۀ دنیا، داستان نویس داره... چخوف، لئو تولستوی، شولوخف، گوگول، داستایفسکی، مایاکوفسکی و کلی نویسنده و شاهکار نویسِ دیگه... وااای و افسوس از مرگِ آن ادبیاتِ تکرار نشدنی
پیروز باشید و ایرانی
August 12, 2021
2.5
جیرجیرک / دشمنان / فراری / رویاها / یک اتفاق ناچیز / ساز روچیلد / بوسه / راهب سیاهپوش / تیفوس / گوسیف / بانو و سگ ملوسش / وانکا / هاملت مسکویی
کتاب مشتمل بر 13 داستان کوتاه از چخوف هستش که همه اونها عمدتا بر محوریت بیسوادی� دروغگویی و حماقتها� مردم روسیه است و حرصهای� که چخوف از دست مردمش میخورد�. ابتدای کتاب هم یک مقدمه از ماکسیم گورکی آورده در ستایش آنتوان چخوف و اینکه چقدر این آدم افتاده و دانایی بود و هیچ وقت از روی ظاهر و طرز حرف زدن بیتکلف� نمیتونست� پی ببری که داری با آنتوان چخوف مشهور صحبت میکن�.
خلاصه و سرراست بگم، هیچ کدوم از داستانه� حقیقتش اونقدر من رو نگرفت، اگرچه هیچ کدوم هم بد نبود.
مثلا داستان "جیرجیرک"، راجع به داستان زنی هستش که با یک دکتری ازدواج میکن� که پول و پله� و قیافها� نداره اما مرد خوبی هستش اما خود زنه همش دنبال هنره و با هنرمندا میپر� و فقط هنر به چشمش با اهمیت میاد. خلاصه اونقدر که بالاخره یک روزی یکی از همین هنرمندا بُرش میزن� و بعد از یک مدتی که با هم بودن ازش خسته میش� و میندازت� دور و زنه برمیگرد� پیش شوهرش ولی افسوس که دکتره داره میمیر� و زنه خیلی دیر متوجه میش� که شوهرش که هیچ وقت بهش توجهی نداشت، آدم خیلی سرشناس و مهمی بوده
یا مثلا یک داستان دیگش راجع به مادری هستش که دست پسر کوچیکش از شدت عفونت سیاه شده و تازه بچه رو آورده پیش دکتر معاینه بکنه. دکتره هم سرش داد میزنه که چقدر تو احمقی و حالا اگر فلانطور شده بود تندی رفته بودی فلان، ولی برای دست این بچه تا سیاه نشه قدم از قدم برنمیدار�. خلاصه بچه نادون و سر به هوا رو به هزار زحمت گولش میزنه که باید امشب اینجا بمونه تا فردا ببرتش بازار براش آبنبات بخره {در واقع عملش کنه} اما بچه نادون شبونه و از ترس از پنجره فرار میکن� میر� پیش مامانش
در کل و از بین داستانها� خودم از همه بیشتر از "هملت روسی" خوشم اومد. "دشمنان"، هم خوب بود. اما باقیشون صرفا یک داستان کوتاه دقیقا از جنس همین دو موردی بود که بالا گفتم. نه خبری از تمثیل بخصوصی هست، نه پیام آنچنانی داره. بیشتر یک تشری به مردم روسیه بوده بلکه از خواب غفلت بیدار بشن و دست از حماقتهاشو� بر دارن.
در مجموع بد نبود.
پ.ن: کتاب رو صوتی گوش کردم با صدای مهبد قناعت پیشه. صدای خیلی خوب و قشنگی داره اما تعداد صداهایی که میتون� در بیاره محدوده. البته ابدا مشکل خاصی نبود و کیفیت کتاب صوتی هم خیلی خوب بود.
جیرجیرک / دشمنان / فراری / رویاها / یک اتفاق ناچیز / ساز روچیلد / بوسه / راهب سیاهپوش / تیفوس / گوسیف / بانو و سگ ملوسش / وانکا / هاملت مسکویی
کتاب مشتمل بر 13 داستان کوتاه از چخوف هستش که همه اونها عمدتا بر محوریت بیسوادی� دروغگویی و حماقتها� مردم روسیه است و حرصهای� که چخوف از دست مردمش میخورد�. ابتدای کتاب هم یک مقدمه از ماکسیم گورکی آورده در ستایش آنتوان چخوف و اینکه چقدر این آدم افتاده و دانایی بود و هیچ وقت از روی ظاهر و طرز حرف زدن بیتکلف� نمیتونست� پی ببری که داری با آنتوان چخوف مشهور صحبت میکن�.
خلاصه و سرراست بگم، هیچ کدوم از داستانه� حقیقتش اونقدر من رو نگرفت، اگرچه هیچ کدوم هم بد نبود.
مثلا داستان "جیرجیرک"، راجع به داستان زنی هستش که با یک دکتری ازدواج میکن� که پول و پله� و قیافها� نداره اما مرد خوبی هستش اما خود زنه همش دنبال هنره و با هنرمندا میپر� و فقط هنر به چشمش با اهمیت میاد. خلاصه اونقدر که بالاخره یک روزی یکی از همین هنرمندا بُرش میزن� و بعد از یک مدتی که با هم بودن ازش خسته میش� و میندازت� دور و زنه برمیگرد� پیش شوهرش ولی افسوس که دکتره داره میمیر� و زنه خیلی دیر متوجه میش� که شوهرش که هیچ وقت بهش توجهی نداشت، آدم خیلی سرشناس و مهمی بوده
یا مثلا یک داستان دیگش راجع به مادری هستش که دست پسر کوچیکش از شدت عفونت سیاه شده و تازه بچه رو آورده پیش دکتر معاینه بکنه. دکتره هم سرش داد میزنه که چقدر تو احمقی و حالا اگر فلانطور شده بود تندی رفته بودی فلان، ولی برای دست این بچه تا سیاه نشه قدم از قدم برنمیدار�. خلاصه بچه نادون و سر به هوا رو به هزار زحمت گولش میزنه که باید امشب اینجا بمونه تا فردا ببرتش بازار براش آبنبات بخره {در واقع عملش کنه} اما بچه نادون شبونه و از ترس از پنجره فرار میکن� میر� پیش مامانش
در کل و از بین داستانها� خودم از همه بیشتر از "هملت روسی" خوشم اومد. "دشمنان"، هم خوب بود. اما باقیشون صرفا یک داستان کوتاه دقیقا از جنس همین دو موردی بود که بالا گفتم. نه خبری از تمثیل بخصوصی هست، نه پیام آنچنانی داره. بیشتر یک تشری به مردم روسیه بوده بلکه از خواب غفلت بیدار بشن و دست از حماقتهاشو� بر دارن.
در مجموع بد نبود.
پ.ن: کتاب رو صوتی گوش کردم با صدای مهبد قناعت پیشه. صدای خیلی خوب و قشنگی داره اما تعداد صداهایی که میتون� در بیاره محدوده. البته ابدا مشکل خاصی نبود و کیفیت کتاب صوتی هم خیلی خوب بود.
Read
December 10, 2013... کلمات همیشه این قدرت را ندارند
که آدمهای خیلی خوشحال یا خیلی غمناک را ارضا کنند،
زیرا آخرین بیان خوشحالی زیاد و غم زیاد سکوت است...!
August 13, 2020
راهب سیاه پوش چخوف..
در تمام طول زندگی در پایان شب هایی که با دوستانم میگذراندم,لحظه ای بی همتا در انتهای هر شبی که به پایان می رسید,آن هنگام که آنان مرا ترک کرده اند و به سوی خانه هایشان شتافته اند, رخ میدهد.لحظه ای غنی پر از آرامش و سکوت..لحظه که گویی عصاره آن شب است,عصاره ای از جنس زمان..زمانی که بر خلاف تمام روز های قبلی,از چنگ من نگریخته,که در دستانم است..گویی راهب سیاه پوش چخوف را میبینم که بر من لبخند می زند و در تنهایی دستم را می فشارد..که امروز نیز به پایان رسید,و من مرگ را شکست داده ام,و زمان را در قفس خاطراتم به دام انداخته ام..
راهب سیاه پوش همچنان ناگاه بر من ظاهر می شود,اما در زمانی که دیگر هیچ نمانده,در,زمانی که دیگرانی که من را در تنهایی در حال مکالمه با راهب سیاه پوشی که از چشمانشان پوشیده ست می ببینند دیوانه ام می پندارند,چرا که از خاطراتی که من خود ساخته ام بهره ای ندارند
این روز ها دیگر چندان او را نمیبینم,دریافتم که ملاقات های راهب سیاه پوش چخوف با من نوید آور پایان بوده..در یافتم هر زمان که به دوستانمان بدرود می گوییم,ذره ای بیشتر میمیریم..و راهب سیاه پوش چخوف در واقع مترصد پایان ماست..در هنگام مرگ مان که زمان,چون پرنده ای آزاد از قفس خاطراتمان رهایی یابد و یاد ما چون دود سپید در باد محو شود..
و شبح راهب سیاه پوش,به مسیر باستانی و ابدیش ادامه می دهد,مسیر آزاد ساختن پرنده ی بی گناه زمان,از قفس خاطرات انسان ها..
در تمام طول زندگی در پایان شب هایی که با دوستانم میگذراندم,لحظه ای بی همتا در انتهای هر شبی که به پایان می رسید,آن هنگام که آنان مرا ترک کرده اند و به سوی خانه هایشان شتافته اند, رخ میدهد.لحظه ای غنی پر از آرامش و سکوت..لحظه که گویی عصاره آن شب است,عصاره ای از جنس زمان..زمانی که بر خلاف تمام روز های قبلی,از چنگ من نگریخته,که در دستانم است..گویی راهب سیاه پوش چخوف را میبینم که بر من لبخند می زند و در تنهایی دستم را می فشارد..که امروز نیز به پایان رسید,و من مرگ را شکست داده ام,و زمان را در قفس خاطراتم به دام انداخته ام..
راهب سیاه پوش همچنان ناگاه بر من ظاهر می شود,اما در زمانی که دیگر هیچ نمانده,در,زمانی که دیگرانی که من را در تنهایی در حال مکالمه با راهب سیاه پوشی که از چشمانشان پوشیده ست می ببینند دیوانه ام می پندارند,چرا که از خاطراتی که من خود ساخته ام بهره ای ندارند
این روز ها دیگر چندان او را نمیبینم,دریافتم که ملاقات های راهب سیاه پوش چخوف با من نوید آور پایان بوده..در یافتم هر زمان که به دوستانمان بدرود می گوییم,ذره ای بیشتر میمیریم..و راهب سیاه پوش چخوف در واقع مترصد پایان ماست..در هنگام مرگ مان که زمان,چون پرنده ای آزاد از قفس خاطراتمان رهایی یابد و یاد ما چون دود سپید در باد محو شود..
و شبح راهب سیاه پوش,به مسیر باستانی و ابدیش ادامه می دهد,مسیر آزاد ساختن پرنده ی بی گناه زمان,از قفس خاطرات انسان ها..
October 6, 2020
ادبیات روسیه عشق اول و آخر منه؛ از بس باشکوه و جذاب و مملو از جزییاته.
چخوف بی نظیره، از اتفاقات عادی و زندگی روزمره ی آدمای ساده و معمولی مینویسه و از دل همون سادگی بهترین داستان ها رو خلق میکنه؛
چخوف نویسنده ی محبوبِ کارگردانِ محبوبِ من، سهراب شهیدثالث بوده و من رد پای تفکرش رو تو آثار شهیدثالث دیدم.🍃
و مورد آخر اینکه این ترجمه ی سیمین دانشور به دلم ننشست😊
چخوف بی نظیره، از اتفاقات عادی و زندگی روزمره ی آدمای ساده و معمولی مینویسه و از دل همون سادگی بهترین داستان ها رو خلق میکنه؛
چخوف نویسنده ی محبوبِ کارگردانِ محبوبِ من، سهراب شهیدثالث بوده و من رد پای تفکرش رو تو آثار شهیدثالث دیدم.🍃
و مورد آخر اینکه این ترجمه ی سیمین دانشور به دلم ننشست😊
July 7, 2021
خونده بودم که چخوف در جواب انتقادات و تندگویی هایی که نسبت بهش می شده گفته بوده (نقل به مضمون) که من فقط میخواهم که یک نویسنده آزاد باشم، مین!
و چقدر این داستان خوب بود، چقدر خوب بود.
مثل یه تراپی یا مثل یه رفیق، بخشی از دردهای من رو تسکین داد. دردهایی که طی یک حادثه نسبت به بخشی از جامعه، در قلب زخم میزنه و موندگار میشه.
و چخوف، اینجا، این مسئله رو باز می کنه، طی یک داستان جذاب.
از دست ندید.
و چقدر این داستان خوب بود، چقدر خوب بود.
مثل یه تراپی یا مثل یه رفیق، بخشی از دردهای من رو تسکین داد. دردهایی که طی یک حادثه نسبت به بخشی از جامعه، در قلب زخم میزنه و موندگار میشه.
و چخوف، اینجا، این مسئله رو باز می کنه، طی یک داستان جذاب.
از دست ندید.
March 18, 2016
اتفاقات ناگوار همواره قسمت جدایی ناپذیر زندگی آدمی بوده ورهایی دائمی از غم و ناراحتی تقریبا ناممکن به نظر می رسد. اما در این روزگار پر رنج و عذاب، اندوه، انسان ها را به هم نزدیک می کند یا از هم دور می سازد؟ چخوف با داستان “دشمنان� به این سوال پاسخ می دهد.
درباره ی داستان:
پنج دقیقه هم از مرگ کودک شش ساله ی دکتر کریلف نمی گذرد که زنگ منزل او به صدا در می آید. آبوگین مردی با ظاهری ثروتمند، ملتمسانه از دکتر تقاضا دارد تا همسر بدحالش را ویزیت کند . طبیعی است که دکتر با توجه به اوضاع نامساعد روحی خود و همسرش توانایی ویزیت بیماری را نداشته باشد اما آبوگین نیز مستاصل تر از آن است که درک درستی از مصیبت دکتر داشته باشد و همچنان روی خواسته ی خود اصرار می ورزد.
امکان ندارد داستان را خواند و خود را به نوبت در جایگاه ابوگین یا دکتر قرار نداد. دکتر به تازگی عزیزی را از دست داده و عذرخواهیش برای ملاقات بیمار کاملا منطقی جلوه می کند. در مقابل بیم آن می رود که مرگ به زودی عزیز ابوگین را نیز از او برباید، پس اصرارش برای تشویق دکتر به ویزیت همسر بیمارش نیز چندان به دور از منطق نمی نماید. “اگ� من جای دکتر بودم چه می کردم؟� یا “تصمی� درست اخلاقی و منطقی چیست؟� سوال هایی است که هرکسی در حین خواندن این کتاب از خود می پرسد.
تصمیمات مهمی که دکتر باید اتخاذ کند به همین جا ختم نمی شود .چخوف شوک های بزرگ تری برای ابوگین و دکتر و خواننده در چنته دارد و با پیش رفتن ماجرا، کنترل اعصاب و انتخاب راه مناسب، سخت تر و پیچیده تر می گردد. به نظر می رسد به جای این که مصیبت وارد شده به دو کاراکتر اصلی داستان، آن دو را در درک بیشتر اندوه طرف مقابل یاری رساند، چنان قدرت تمرکز و تفکر را از آن ها سلب می کند که چیزی جز خود و رنج شخصی خود را نمی بینند. نه تنها با هم همدردی نمی کنند و دوست هم نمی شوند بلکه هرگز یکدیگر را به سبب درک نکردن وضعیت دیگری و توجه به خود نمی بخشند. گویی که تا ابد نه فقط متنفر از هم که دشمن قشر یکدیگر (ثروتمندان و پزشکان) نیز گشته اند.
داستان کوتاه دشمنان، در مجموعه ی داستان های کوتاه� � به چاپ رسیده است. .
درباره ی نویسنده، آنتوان چخوف :
دکتر کریلف تنها پزشک آثار چخوف نیست. چخوف که خود در سال ۱۹۸۱ کار خود را به عنوان پزشک عمومی در دهکده ای نزدیک مسکو آغاز کرد، به کرات پزشکان را به عنوان شخصیت های اصلی آثارش برگزیده است. بیماران از ۵۰ کیلومتری دهکده برای ملاقات دکتر می آمدند و جلوی مطب او صف می ایستادند. چخوف به رایگان دارو در اختیار بیماران قرار می داد و ویزیت خانگی نیز انجام می داد. او حتی برای مبارزه با وبا به سمت مامور سلامت عمومی ناحیه منصوب شد.
چخوف در ۴۴ سالگی بر اثر ابتلا به سل برای همیشه چشم از دنیا بست اما در همین مدت کوتاه حدود چهارصد داستان و شش نمایشنامه بلند از خود به جا گذاشت. او را بزرگ ترین داستان کوتاه نویس همه ی اعصار و برترین نمایشنامه نویس دنیا پس از شکسپیر می دانند. داستان های او که امروزه با گذشت یک قرن هنوز همان قدر بدیع هستند، غالبا پایانی باز دارند و عموما مسائل تکان دهنده ی زندگی و موارد سخت در امر قضاوت را به تصویر می کشند
برای وبلاگ
درباره ی داستان:
پنج دقیقه هم از مرگ کودک شش ساله ی دکتر کریلف نمی گذرد که زنگ منزل او به صدا در می آید. آبوگین مردی با ظاهری ثروتمند، ملتمسانه از دکتر تقاضا دارد تا همسر بدحالش را ویزیت کند . طبیعی است که دکتر با توجه به اوضاع نامساعد روحی خود و همسرش توانایی ویزیت بیماری را نداشته باشد اما آبوگین نیز مستاصل تر از آن است که درک درستی از مصیبت دکتر داشته باشد و همچنان روی خواسته ی خود اصرار می ورزد.
امکان ندارد داستان را خواند و خود را به نوبت در جایگاه ابوگین یا دکتر قرار نداد. دکتر به تازگی عزیزی را از دست داده و عذرخواهیش برای ملاقات بیمار کاملا منطقی جلوه می کند. در مقابل بیم آن می رود که مرگ به زودی عزیز ابوگین را نیز از او برباید، پس اصرارش برای تشویق دکتر به ویزیت همسر بیمارش نیز چندان به دور از منطق نمی نماید. “اگ� من جای دکتر بودم چه می کردم؟� یا “تصمی� درست اخلاقی و منطقی چیست؟� سوال هایی است که هرکسی در حین خواندن این کتاب از خود می پرسد.
تصمیمات مهمی که دکتر باید اتخاذ کند به همین جا ختم نمی شود .چخوف شوک های بزرگ تری برای ابوگین و دکتر و خواننده در چنته دارد و با پیش رفتن ماجرا، کنترل اعصاب و انتخاب راه مناسب، سخت تر و پیچیده تر می گردد. به نظر می رسد به جای این که مصیبت وارد شده به دو کاراکتر اصلی داستان، آن دو را در درک بیشتر اندوه طرف مقابل یاری رساند، چنان قدرت تمرکز و تفکر را از آن ها سلب می کند که چیزی جز خود و رنج شخصی خود را نمی بینند. نه تنها با هم همدردی نمی کنند و دوست هم نمی شوند بلکه هرگز یکدیگر را به سبب درک نکردن وضعیت دیگری و توجه به خود نمی بخشند. گویی که تا ابد نه فقط متنفر از هم که دشمن قشر یکدیگر (ثروتمندان و پزشکان) نیز گشته اند.
داستان کوتاه دشمنان، در مجموعه ی داستان های کوتاه� � به چاپ رسیده است. .
درباره ی نویسنده، آنتوان چخوف :
دکتر کریلف تنها پزشک آثار چخوف نیست. چخوف که خود در سال ۱۹۸۱ کار خود را به عنوان پزشک عمومی در دهکده ای نزدیک مسکو آغاز کرد، به کرات پزشکان را به عنوان شخصیت های اصلی آثارش برگزیده است. بیماران از ۵۰ کیلومتری دهکده برای ملاقات دکتر می آمدند و جلوی مطب او صف می ایستادند. چخوف به رایگان دارو در اختیار بیماران قرار می داد و ویزیت خانگی نیز انجام می داد. او حتی برای مبارزه با وبا به سمت مامور سلامت عمومی ناحیه منصوب شد.
چخوف در ۴۴ سالگی بر اثر ابتلا به سل برای همیشه چشم از دنیا بست اما در همین مدت کوتاه حدود چهارصد داستان و شش نمایشنامه بلند از خود به جا گذاشت. او را بزرگ ترین داستان کوتاه نویس همه ی اعصار و برترین نمایشنامه نویس دنیا پس از شکسپیر می دانند. داستان های او که امروزه با گذشت یک قرن هنوز همان قدر بدیع هستند، غالبا پایانی باز دارند و عموما مسائل تکان دهنده ی زندگی و موارد سخت در امر قضاوت را به تصویر می کشند
برای وبلاگ
March 30, 2024
دوستان من! بد زندگی میکنید� ایگون� زیستن، شرمآو� است.
فکر میکنم کل خواسته� چخوف این بوده که این مشکل بد زیستن رو برطرف کنه و چگونه درست و خوب زیستن رو یاد بده. اینکه چطور عمر رو هدر ندیم و بهتر از روزها و زندگی استفاده کنیم. و البته که موفق بوده و خیلی برام درسها� بزرگی داشت.
بینظی� بود! به خصوص داستان هاملت مسکویی.
فکر میکنم کل خواسته� چخوف این بوده که این مشکل بد زیستن رو برطرف کنه و چگونه درست و خوب زیستن رو یاد بده. اینکه چطور عمر رو هدر ندیم و بهتر از روزها و زندگی استفاده کنیم. و البته که موفق بوده و خیلی برام درسها� بزرگی داشت.
بینظی� بود! به خصوص داستان هاملت مسکویی.
January 19, 2023
یک سری از داستانها� خیانت رو کاملا عادی جلوه میدا� و سعی داشت با عشق روی این عمل سرپوش بذاره. اما خب از نظرم کار بد، بده دیگه، نمیشه زینت داد بهش تا زور بزنیم قشنگ و توجیها� کنیم.
November 17, 2015
اولین مجموعه داستانی بود که از چخوف میخواندم. فوق العاده بود، هر چند ترجمه خانم دانشور را دوست نداشتم.
اینجاست که میفهمی چرا چخوف را استاد نوشتن داستان کوتاه میدانند!
اگر طرفدار داستان کوتاه هستید، حتما بخوانیدش.
اینجاست که میفهمی چرا چخوف را استاد نوشتن داستان کوتاه میدانند!
اگر طرفدار داستان کوتاه هستید، حتما بخوانیدش.
April 1, 2017
همه داستان ها خوب بود
بعد از اتمام کتاب سوالی که پیش میاد این هستش که چرا دیگه خبری از یک همچین نویسنده های بزرگی نیست؟ چرا دیگه مثل اینها متولد نشده
من که لحظات خوبی رو با این کتاب داشتم
داستان تیفوس حال من رو دگرگون کرد
داستان بیماری که مبتلا به تیفوس میشه و وقتی حالش رو به بهبودی میره،متوجه میشه که خواهرش (کتی) ازش تیفوس گرفته و مرده
:(
نمیتونم کمتر از پنج ستاره به این داستانهای زیبا بدم
بعد از اتمام کتاب سوالی که پیش میاد این هستش که چرا دیگه خبری از یک همچین نویسنده های بزرگی نیست؟ چرا دیگه مثل اینها متولد نشده
من که لحظات خوبی رو با این کتاب داشتم
داستان تیفوس حال من رو دگرگون کرد
داستان بیماری که مبتلا به تیفوس میشه و وقتی حالش رو به بهبودی میره،متوجه میشه که خواهرش (کتی) ازش تیفوس گرفته و مرده
:(
نمیتونم کمتر از پنج ستاره به این داستانهای زیبا بدم
August 26, 2022
امتیاز: ۳�.۵
اول بگم که این داستان، ازون داستانهای� بود که واااقعا هرچی فکر میکن� نمیدون� چه امتیازی باید بهش بدم!
و اینکه� این متن فقط برای داستانکوتاه� دشمنان نوشته شده. متاسفانه نتونستم توی گودریدز نسخه� این داستان رو به تنهایی پیدا کنم.
اولین واکنشی که بعد خوندن این داستان داشتم این بود: "خب که چی؟ الان چرا اینا رو برای من تعریف کردی؟"
نمیدون� چجوری بگم، اما واقعا هم این داستان اونجوری که فکرشو بکنی نیست!
انگار صرفا یه بخش مقطع از یک دفترچه خاطرات رو خوندم. نه داستانی با سروته مشخص�.
فکر میکن� هدف چخوف از نوشتن این داستان، احتمالا نشون دادن این مسئله باشه که یک رنج و درد عمیق میتون� وجهه� شیطانی و پست یک آدم رو نمایان کنه. انگار میخواس� نشون بده از دست دادن فرزند چه تاثیری میتون� رو یک آدم بزاره.
مین!
اما نمیتون� بگم ازش خوشم نیومد یا دوستداشتن� نبود.
و فکر میکن� بعید نیست که با خوندن آثار دیگر چخوف، نظرم درمورد این داستان هم عوض بشه.
اول بگم که این داستان، ازون داستانهای� بود که واااقعا هرچی فکر میکن� نمیدون� چه امتیازی باید بهش بدم!
و اینکه� این متن فقط برای داستانکوتاه� دشمنان نوشته شده. متاسفانه نتونستم توی گودریدز نسخه� این داستان رو به تنهایی پیدا کنم.
اولین واکنشی که بعد خوندن این داستان داشتم این بود: "خب که چی؟ الان چرا اینا رو برای من تعریف کردی؟"
نمیدون� چجوری بگم، اما واقعا هم این داستان اونجوری که فکرشو بکنی نیست!
انگار صرفا یه بخش مقطع از یک دفترچه خاطرات رو خوندم. نه داستانی با سروته مشخص�.
فکر میکن� هدف چخوف از نوشتن این داستان، احتمالا نشون دادن این مسئله باشه که یک رنج و درد عمیق میتون� وجهه� شیطانی و پست یک آدم رو نمایان کنه. انگار میخواس� نشون بده از دست دادن فرزند چه تاثیری میتون� رو یک آدم بزاره.
مین!
اما نمیتون� بگم ازش خوشم نیومد یا دوستداشتن� نبود.
و فکر میکن� بعید نیست که با خوندن آثار دیگر چخوف، نظرم درمورد این داستان هم عوض بشه.
January 29, 2013
از همه نظر عالی بود. روند داستان و همین طور غیر قابل پیش بینی بودن و از اون مهم تر مفهوم، ازخ وندنش بسی لذت بردم.
July 29, 2024
دومین کتابی که از این نویسنده بزرگ روس میخوندم و متاسفانه و صد افسوس که با این ترجمه
کلیت کتاب راجب داستان های کوتاه چخوف هستش که به غیر از داستان "ساز روچیلد" و "بانو و سگ ملوسش" داستان های دیگ جذابیت آنچنانی ندارند و بین این دو هم به نظرم ساز روچیلد رو میشه به عنوان قهرمان داستان کوتاه ها دونست
تو کتاب دو تا چیز خیلی تو چشم میز� اولا هنر و قلم چخوف که داستانه� رو بسیار ساده و دلنشین هم تصویرسازی میکر� و هم یک شروع و پایان خوب در کنار متن ترغیبکنند� که گاها باعث میش� وسط خیابون بشینی کنار جدول تا ببینی آخر داستان چی میشه البته برای تمام داستانه� برای من اتفاق نیوفتاد
دومین چیز که خیلی از اولی مشهود تر بود ترجمه وای و صد وای برای این ترجمه که اصلا مثل این بود بستنی مگنوم بگیری داخل بسته بستنی کیم باشه یا جعبه شرودینگر رو باز کنی و داخلش جای گربه مرده/ زنده یهو با یک موشی چیزی مواجه بشی به عمرم فقط یکبار به این عمق ترجمه بدی خونده بودم اون هم بینوایان که هنوز ارزش و قدر هنر مترجمین برام قابل درک نبود و از دست فروش کنار خیابون با حجم ۷۰ صفحه خریدم که مطمئنم دیگ الان با این کتاب قدر مترجمها� خوب رو خواهم دونست
بیشتر بخوام بگم از عمق بد بودن موضوع باید بگم گاها ناخودآگاه اصلا حرص خوردن سر انتخاب بعضی کلمات به کنار گاها مجبور میشی یکبار دیگ خودت دست به ویراستاری بزنی و قلم و تیشه برداری بیوفتی به جون آجرهای دیواره متن و بزنی بریزی خودت از اول کلان بسازی اون هم با یک سری اجر که شاید سالم مونده باشه و آجرهای تیکه تیکه شده و یک دیوار جدید بسازی
جان میوه کلام اینکه یه کبابز� هرچقدر ماهر هم باشه نمیتونه یه پیتزا رو خوب در بیاره و اصلا و ابدا با این ترجمه پیشنهاد نمیکنم
کلیت کتاب راجب داستان های کوتاه چخوف هستش که به غیر از داستان "ساز روچیلد" و "بانو و سگ ملوسش" داستان های دیگ جذابیت آنچنانی ندارند و بین این دو هم به نظرم ساز روچیلد رو میشه به عنوان قهرمان داستان کوتاه ها دونست
تو کتاب دو تا چیز خیلی تو چشم میز� اولا هنر و قلم چخوف که داستانه� رو بسیار ساده و دلنشین هم تصویرسازی میکر� و هم یک شروع و پایان خوب در کنار متن ترغیبکنند� که گاها باعث میش� وسط خیابون بشینی کنار جدول تا ببینی آخر داستان چی میشه البته برای تمام داستانه� برای من اتفاق نیوفتاد
دومین چیز که خیلی از اولی مشهود تر بود ترجمه وای و صد وای برای این ترجمه که اصلا مثل این بود بستنی مگنوم بگیری داخل بسته بستنی کیم باشه یا جعبه شرودینگر رو باز کنی و داخلش جای گربه مرده/ زنده یهو با یک موشی چیزی مواجه بشی به عمرم فقط یکبار به این عمق ترجمه بدی خونده بودم اون هم بینوایان که هنوز ارزش و قدر هنر مترجمین برام قابل درک نبود و از دست فروش کنار خیابون با حجم ۷۰ صفحه خریدم که مطمئنم دیگ الان با این کتاب قدر مترجمها� خوب رو خواهم دونست
بیشتر بخوام بگم از عمق بد بودن موضوع باید بگم گاها ناخودآگاه اصلا حرص خوردن سر انتخاب بعضی کلمات به کنار گاها مجبور میشی یکبار دیگ خودت دست به ویراستاری بزنی و قلم و تیشه برداری بیوفتی به جون آجرهای دیواره متن و بزنی بریزی خودت از اول کلان بسازی اون هم با یک سری اجر که شاید سالم مونده باشه و آجرهای تیکه تیکه شده و یک دیوار جدید بسازی
جان میوه کلام اینکه یه کبابز� هرچقدر ماهر هم باشه نمیتونه یه پیتزا رو خوب در بیاره و اصلا و ابدا با این ترجمه پیشنهاد نمیکنم
November 2, 2017
A tragic, but as it is often with Chekhov, funny, even grotesque story about a doctor who, 5 minutes after losing his only son to diphtheria, is summoned by a grief stricken husband to his sick wife.
January 7, 2024
Some deep thoughts here in this short story....
Abogin has come to Kirilov, the doctor, to get him to leave his house where his son had just died and come to Abogin's where his wife is dying. You can tell from the author descriptions of both men that there is a difference in their financial status. After a lot of back and forth, Abogin finally convinces Kirikov to leave for one hour to check into his wife's condition.
Deep discussions of unhappiness ensue:
"Unhappiness does not unite people, but separates them; and just where one would imagine that people should be united by the community of grief, there is more injustice and cruelty done than among the comparatively contented."
Abogin has come to Kirilov, the doctor, to get him to leave his house where his son had just died and come to Abogin's where his wife is dying. You can tell from the author descriptions of both men that there is a difference in their financial status. After a lot of back and forth, Abogin finally convinces Kirikov to leave for one hour to check into his wife's condition.
Deep discussions of unhappiness ensue:
"Unhappiness does not unite people, but separates them; and just where one would imagine that people should be united by the community of grief, there is more injustice and cruelty done than among the comparatively contented."
December 13, 2023
اینو اودیوبوک فارسیشو گوش دادم که اسم راوی رو نگفت ولی برا ایران صدا بود فایله ، چقدر صدا و لحن دلنشینی داشت راویش.
فکر کنم بهروز رضوی بود که تو رادیو هم هرازچندی داستان میخونه.
فکر کنم بهروز رضوی بود که تو رادیو هم هرازچندی داستان میخونه.
August 7, 2015
داستان كوتاه رو چخوف به اوج رسونده و ستينگ داستان ها بسيار قوي خواننده رو وارد فضاي داستان مي كنه ، ترجمه ي سيمين دانشور رو نپسنديدم
December 13, 2024
En 15 páginas se nos muestra la caída de la humanidad común ante la diferencia, ya sea política, de clase, todo aquello aplicable a algún tipo de enemistad. La incomprensión y repulsión, un odio que no puede ser atravesado, cegadoras del hombre ante la miseria, ante su propio espejo humano, del otro hombre. El aislamiento en el dolor, la natural reclusión en uno mismo que repudia la alteridad y sufrimiento ajeno al individual. Frente a este relato de dos pérdidas paralelas en hombres contrarios, que sumergidos en sus propios duelos, sus naturalezas les llevan al enfrentamiento como respuesta a sus pesares, y no a la unión ni comprensión. Interesante, con reflexiones lapidaris y una sensibilidad y agudeza notables. Chejov hace comprensible, en cierto modo nos acerca aquello incomprensible y latente en nuestro presente, la paradoja del enfrentamiento mutuo ante situaciones parejas, y la victoria de los discrusos frívolos separatistas, o el egocentrismo, frente a la unión universal de las situaciones humanas comunes. La triste naturaleza de la condición humana de la que parecemos ser incapaces de escapar.
September 2, 2017
در روسیه مرد شرافتمند،مثل دودکش بخاری است که دایه ها با آن بچه ها را می ترسانند.
November 25, 2022
هنوز نتونستم با نوشتهها� آنتوان چخوف ارتباط بگیرم.
در کل خیلی معمولی بود! نه توصیفات خاصی داشت، نه تصویر سازی، نه نماد، نه هیچ چیزِ دیگهای�...
صرفا مجموعی از کلمات که ماجرایی رو روایت میکردن�
در کل خیلی معمولی بود! نه توصیفات خاصی داشت، نه تصویر سازی، نه نماد، نه هیچ چیزِ دیگهای�...
صرفا مجموعی از کلمات که ماجرایی رو روایت میکردن�
February 5, 2025
نویسنده ما رو صرفا با یک تیپ فضا و موقعیت و شخصیت آشنا نمیکن� و تو داستانها� مختلف، جهان رو از دید روشنفکران، فقرا، اشراف، مردم معمولی، قشر الیت و... به مخاطب نشون مید�. یه جور طنز پنهان و کنایی هم تو روح داستانه� وجود داره�.
دید شخصیتر� رو هم بخوام بگم اینه که اگر چخوف رو بعد از آنا کارنینای تولستوی نخونده بودم، احتمالا بیشتر کیف میکرد� باهاش؛ چرا که تولستوی با اون کتاب، چنان محشری ساخته که به معجزه میمون� و باعث میش� بقیه کمرنگ جلوه کنن.
دید شخصیتر� رو هم بخوام بگم اینه که اگر چخوف رو بعد از آنا کارنینای تولستوی نخونده بودم، احتمالا بیشتر کیف میکرد� باهاش؛ چرا که تولستوی با اون کتاب، چنان محشری ساخته که به معجزه میمون� و باعث میش� بقیه کمرنگ جلوه کنن.
July 22, 2015
مجموعه ای از بهترین داستان های کوتاه یک نویسنده ی خوشفکر در ان کتاب گردآوری شده اند تا با مطالعه ی آن به شناخت عمیق تری از انسان برسیم. هنر چِخوف در خلق و توصیفِ فضاهای متناسب با احوال شخصیت های داستان، در بیان نارضایتی، رویارویی با بن بست، ناامیدی و اندوه انسان و در به کار بردن طنز و زبان کنایه آمیز در این توصیفات بی همتاست. توضیح بیشتری درباره ی داستان های کوتاه این مجموعه نمی دهم، چون به خواندن اثر لطمه می زند. اما دوست دارم بخشی از کتاب را بیاورم که خاطره ای از ماکسیم گورکی است درباره ی شخصیت چخوف:
یکبار گفت:« روسی مخلوق عجیبی است. مثل یک غربال، هیچ چیز در او قرار نمی گیرد و باقی نمی ماند. در جوانی، با حرص و آز هرچه تمام تر، خود را با هر چه دم دستش است پر می کند و بعد از 30 سالگی، غیر از " یک آشغالدان کثیف و تیره " از او چیزی باقی نمی ماند. برای خوب زیستن و مثل آدم زندگی کردن، آدم باید کار کند، با ایمان و علاقه کار کند. اما ما نمی توانیم اینکار را بکنیم. یک معمار همین که یک جفت عمارت حسابی و آبرومند بنا کرد، می نشیند و ورق بازی می کند. پزشک روسی همین که به تجربه پرداخت، دیگر نسبت به علوم توجهی ابراز نمی دارد و غیر از مجله ی پزشکی کتاب دیگری نمی خواند. وکیلی که با یک دفاع موفقیت آمیز شهرتی کسب کرده، دیگر اعتنایی به عدالت نمی کند و فقط از حقوق حقه ی " مال و منال " دفاع می نماید. غیر از ورق بازی و خوردنِ صدف کاری نمی کند. و خود را شخصیت برجسته ای که از کلیه هنر ها آگاه است، می شمارد. یک بازیگر تئاتر همین که در یکی دو رل قابل تحمل بازی کرد، برای یادگرفتن رل های دیگر زحمتی به خودش نمی دهد، کلاه ابریشمی بر سر می نهد و خود را نابغه تصور می کند. روسیه کشور مردمان گرسنه و تنبل است. کشور مردمانی که سیری ندارند، پر می خورند و غذاهای لذیذ می خورند. مشروب خوارند، دوست دارند روزها هم بخوابند و در خواب خر و پف کنند. ازدواج می کنند تا کسی را داشته باشند که خانه ی آن ها را اداره کند و رفیق می گیرند تا در اجتماع شهرت و مقام به دست بیاورند. روانشناسی آنها مثل روانشناسی سگ است. وقتی کتکشان بزنی به سختی زوزه می کشند و به لانه های خود فرار می کنند، اما وقتی نازشان کنی به پشت می خوابند و لنگ هایشان را به هوا می کنند و دم تکان می دهند.»
تحقیر دردناک و سردی در این کلمات بود، اما هرچند تحقیر آمیز بود، با افسوس و اندوه ادا می شد و چِخوف واقعاً از این همه رنج می برد و هرگز قصد توهینی نداشت.وقتی در حضورش از کسی بد می گفتند، چخوف از وی دفاع می کرد و می گفت:« چرا این طور می گویید؟ او پیر است، 70 سالش است.» و یا می گفت:« او هنوز جوان است، از بی فکری این کار را کرده است» و در قیافه ی او نشانی از اهانت دیده نمی شد.
یکبار گفت:« روسی مخلوق عجیبی است. مثل یک غربال، هیچ چیز در او قرار نمی گیرد و باقی نمی ماند. در جوانی، با حرص و آز هرچه تمام تر، خود را با هر چه دم دستش است پر می کند و بعد از 30 سالگی، غیر از " یک آشغالدان کثیف و تیره " از او چیزی باقی نمی ماند. برای خوب زیستن و مثل آدم زندگی کردن، آدم باید کار کند، با ایمان و علاقه کار کند. اما ما نمی توانیم اینکار را بکنیم. یک معمار همین که یک جفت عمارت حسابی و آبرومند بنا کرد، می نشیند و ورق بازی می کند. پزشک روسی همین که به تجربه پرداخت، دیگر نسبت به علوم توجهی ابراز نمی دارد و غیر از مجله ی پزشکی کتاب دیگری نمی خواند. وکیلی که با یک دفاع موفقیت آمیز شهرتی کسب کرده، دیگر اعتنایی به عدالت نمی کند و فقط از حقوق حقه ی " مال و منال " دفاع می نماید. غیر از ورق بازی و خوردنِ صدف کاری نمی کند. و خود را شخصیت برجسته ای که از کلیه هنر ها آگاه است، می شمارد. یک بازیگر تئاتر همین که در یکی دو رل قابل تحمل بازی کرد، برای یادگرفتن رل های دیگر زحمتی به خودش نمی دهد، کلاه ابریشمی بر سر می نهد و خود را نابغه تصور می کند. روسیه کشور مردمان گرسنه و تنبل است. کشور مردمانی که سیری ندارند، پر می خورند و غذاهای لذیذ می خورند. مشروب خوارند، دوست دارند روزها هم بخوابند و در خواب خر و پف کنند. ازدواج می کنند تا کسی را داشته باشند که خانه ی آن ها را اداره کند و رفیق می گیرند تا در اجتماع شهرت و مقام به دست بیاورند. روانشناسی آنها مثل روانشناسی سگ است. وقتی کتکشان بزنی به سختی زوزه می کشند و به لانه های خود فرار می کنند، اما وقتی نازشان کنی به پشت می خوابند و لنگ هایشان را به هوا می کنند و دم تکان می دهند.»
تحقیر دردناک و سردی در این کلمات بود، اما هرچند تحقیر آمیز بود، با افسوس و اندوه ادا می شد و چِخوف واقعاً از این همه رنج می برد و هرگز قصد توهینی نداشت.وقتی در حضورش از کسی بد می گفتند، چخوف از وی دفاع می کرد و می گفت:« چرا این طور می گویید؟ او پیر است، 70 سالش است.» و یا می گفت:« او هنوز جوان است، از بی فکری این کار را کرده است» و در قیافه ی او نشانی از اهانت دیده نمی شد.
August 12, 2022
داستانها� کوتاهی که توی این کتاب از نشر نگاه با ترجمه� سیمین دانشور میخونی�:
-جیرجیرک
-دشمنان
-فراری
-رویاا
-یک اتفاق ناچیز
-ساز روچیلد
-بوس
-راهب سیاهپو�
-تیفوس
-گوسیف
-بانو و سگ ملوسش
-وانکا
-هاملت مسکویی
یه جاهایی از ترجمه باعث میش� گیج بشم و مجبور میشد� انگلیسیشونو آنلاین پیدا کنم و بخونم.
داستانه� روون نوشته شده و برای کسانی مثل من که تازه دارن کتابخوانی رو شروع میکن� مناسبه.
البته پیشنهاد میکن� قبلش حتما پیش گفتار و مقالها� که داخل کتاب هست رو بخونین و راجع به فضای سیاسی دورانی که نوشته شدن اطلاعات کسب کنین�.
خودم داستانها� راهب سیاهپوش� ساز روچیلد، بانو و سگ ملوسش، دشمنان و هاملت مسکویی رو خیلی دوست داشتم.
-جیرجیرک
-دشمنان
-فراری
-رویاا
-یک اتفاق ناچیز
-ساز روچیلد
-بوس
-راهب سیاهپو�
-تیفوس
-گوسیف
-بانو و سگ ملوسش
-وانکا
-هاملت مسکویی
یه جاهایی از ترجمه باعث میش� گیج بشم و مجبور میشد� انگلیسیشونو آنلاین پیدا کنم و بخونم.
داستانه� روون نوشته شده و برای کسانی مثل من که تازه دارن کتابخوانی رو شروع میکن� مناسبه.
البته پیشنهاد میکن� قبلش حتما پیش گفتار و مقالها� که داخل کتاب هست رو بخونین و راجع به فضای سیاسی دورانی که نوشته شدن اطلاعات کسب کنین�.
خودم داستانها� راهب سیاهپوش� ساز روچیلد، بانو و سگ ملوسش، دشمنان و هاملت مسکویی رو خیلی دوست داشتم.
April 30, 2013
داستان آخر، «هاملت مسکویی» شاید شخصیتی شبیه یکی از خیلی هایی که میشناسیم دارد، «یکی» چون، خیلی کم پیش می آید که اینگونه صادقانه بنشینند واعتراف کنند و زندگی زشت خود را،انگار با لبخند تلخی زیر و رو کنند و در عین حال آنکه میشنود از او خیلی هم بدش نیاید.�
� درست به خاطر همین کمیابی ست که معتقدم باید از این فرصت استفاده کرد و آن را دوباره خواند.�
� درست به خاطر همین کمیابی ست که معتقدم باید از این فرصت استفاده کرد و آن را دوباره خواند.�
October 2, 2009
- همه میدانن� که این جا آبجو پیدا نمیشو�.
لبیتکف فریاد زد:
- تو هم باور میکنی� خدایا مرا به کره� ماه بیندازی، در عرض پنج دقیقه، هم آبجو و هم زن پیدا میکن�. خودم آن ها را از زیر سنگ هم که باشد پیدا میکن�. قرمساق هستم اگه نکنم!
لبیتکف فریاد زد:
- تو هم باور میکنی� خدایا مرا به کره� ماه بیندازی، در عرض پنج دقیقه، هم آبجو و هم زن پیدا میکن�. خودم آن ها را از زیر سنگ هم که باشد پیدا میکن�. قرمساق هستم اگه نکنم!
October 12, 2015
It was love at first line.
August 12, 2024
Про егоїзм нещасних:
“…� обоих сильно сказался эгоизм несчастных. Несчастные эгоистичны, злы, несправедливы, жестоки и менее, чем глупцы, способны понимать друг друга. Не соединяет, а разъединяет людей несчастье, и даже там, где, казалось бы, люди должны быть связаны однородностью горя, проделывается гораздо больше несправедливостей и жестокостей, чем в среде сравнительно довольной.
…Мысл� его были несправедливы и нечеловечно жестоки. Осудил он и Абогина, и его жену, и Папчинского, и всех, живущих в розовом полумраке и пахнущих духами, и всю дорогу ненавидел их и презирал до боли в сердце. И в уме его сложилось крепкое убеждение об этих людях.
Пройдет время, пройдет и горе Кирилова, но это убеждение, несправедливое, недостойное человеческого сердца, не пройдет и останется в уме доктора до самой могилы.�
“…� обоих сильно сказался эгоизм несчастных. Несчастные эгоистичны, злы, несправедливы, жестоки и менее, чем глупцы, способны понимать друг друга. Не соединяет, а разъединяет людей несчастье, и даже там, где, казалось бы, люди должны быть связаны однородностью горя, проделывается гораздо больше несправедливостей и жестокостей, чем в среде сравнительно довольной.
…Мысл� его были несправедливы и нечеловечно жестоки. Осудил он и Абогина, и его жену, и Папчинского, и всех, живущих в розовом полумраке и пахнущих духами, и всю дорогу ненавидел их и презирал до боли в сердце. И в уме его сложилось крепкое убеждение об этих людях.
Пройдет время, пройдет и горе Кирилова, но это убеждение, несправедливое, недостойное человеческого сердца, не пройдет и останется в уме доктора до самой могилы.�
Displaying 1 - 30 of 76 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.