What do you think?
Rate this book
Το τελευταίο αντίο
"'Ηρθες και ξάπλωσες στα πόδια μου, το τελευταίο εκείνο μεσημέρι, ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά. Μου είπες χωρίς φωνή το τελευταίο αντίο. Μ' αποχαιρέτησες, με το σώμα σου. Μόνο που εγώ δεν το κατάλαβα τότε. Κοιμήθηκες λίγο απ' την άλλη μεριά της καρδιάς σου. Αυτό ήταν το τελευταίο μας αγκάλιασμα. Η τελευταία φορά που τα σώματά μας αγγιχτήκαν. Δεν είπες τίποτα. Μ' αποχαιρέτησες με τον τρόπο σου, ευγενικά, ωραία. Το λογικό σου δεν έπιανε το μήνυμα για να μου το εκφράσεις. Μα ούτε σου άρεσαν οι μελοδραματισμοί. 'Ενα βαθύ ευχαριστώ μου είπε το κορμί σου, που είκοσι χρόνια άλλη δεν γνώρισε απ' την αγκαλιά μου".
- GenresFiction
88 pages, Paperback
First published January 1, 1979
118 people want to read
About the author
Vassilis Vassilikos
102books81followersVassilis Vassilikos (Greek: ) was a prolific Greek writer and diplomat. A native of the northern Greek island of Thassos, Vassilikos grew up in Salonika, graduating from law school there before moving to Athens to work as a journalist. Due to his political activities, he was forced into exile following the 1967 military coup, where he spent the next seven years.
Between 1981 and 1984 Vassilikos served as general manager of the Greek state television channel ET1. Since 1996, he has served as Greece's ambassador to UNESCO.
As an author, Vassilikos has been highly prolific and widely-translated. He has published more than 100 books, including novels, plays and poetry. His best known work is the political novel Z (1967) (English language ISBN 0-394-72990-0 or ISBN 0-941423-50-6), which has been translated into thirty-two languages and was the basis of the award-winning film Z directed by Costa-Gavras (with music by Mikis Theodorakis).
In 2008, Vassilikos was among to 41 other personalities of Greece that condemned the action of the withdrawal of Ersi Sotiropoulos's book Zigzag Through the Bitter-Orange Trees from the Greek school libraries, after the appeal of insurance measures by Konstantinos Plevris against to the Ministry of National Education of Greece for this issue. In 2001, Petros Tatoulis had asked the withdrawal of this specific book and he characterized this as pornographic due to the provocative sexual scenes that it contains
Between 1981 and 1984 Vassilikos served as general manager of the Greek state television channel ET1. Since 1996, he has served as Greece's ambassador to UNESCO.
As an author, Vassilikos has been highly prolific and widely-translated. He has published more than 100 books, including novels, plays and poetry. His best known work is the political novel Z (1967) (English language ISBN 0-394-72990-0 or ISBN 0-941423-50-6), which has been translated into thirty-two languages and was the basis of the award-winning film Z directed by Costa-Gavras (with music by Mikis Theodorakis).
In 2008, Vassilikos was among to 41 other personalities of Greece that condemned the action of the withdrawal of Ersi Sotiropoulos's book Zigzag Through the Bitter-Orange Trees from the Greek school libraries, after the appeal of insurance measures by Konstantinos Plevris against to the Ministry of National Education of Greece for this issue. In 2001, Petros Tatoulis had asked the withdrawal of this specific book and he characterized this as pornographic due to the provocative sexual scenes that it contains
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
August 8, 2016
4.5stars Αυτό το βιβλίο δεν ήξερα οτι το είχα,δεν θυμάμαι πως βρέθηκε στα χέρια μου,το ανακάλυψα τυχαία όταν το ξέθαψαν οι γάτες μου παίζοντας στη βιβλιοθήκη και μια που είναι μικρό είπα να το πάρω μαζι μου στην παραλία να το διαβάσω.Δεν ξέρω αν ήταν και τόσο καλή η ιδέα μου.Πόσο γλυκό,πόσο όμορφο βιβλίο,πόσο με άγγιξε,πόσο παραλίγο να βάλω τα κλάματα μέσα στον κόσμο!
February 25, 2022
Ας σηκώσουν το χέρι αυτοί που αξιώθηκαν τον μεγάλο έρωτα, τον έρωτα για πάντα.
Πόσο τιμητικό και ενκαυλέ (≠ντεκαυλ�) ένας άντρας (Έλληνας, δεκαετία 70, συνειρμοί συντηρητισμού και στερεοτύπων) να βγαίνει να διακηρύξει τον έρωτά του, μέσα στην απόλυτη απελπισία και τον πόνο της απώλειάς του;
Δεν ήταν όμως η απώλεια του αγαπημένου προσώπου ο πρωταγωνιστής της ιστορίας για μένα. Ήταν το αντίθετο. Ήταν η παρουσία του. Η κραυγαλέα εν ζωή παρουσία. Αυτής της συνενωτικής ουσίας που κάνει τον διαχωρισμό των ξερών από τα χλωρά.
Αυτές οι λίγες σελίδες ένα χαλί υπόγειων ερωτημάτων.
Από πού εξασφαλίζεται η αειφορία ενός έρωτα; Από ποιον ομφάλιο λώρο τρέφεται;
Αστειρευτότητα της φαντασίας; Ειλικρίνεια και σεβασμός και θαυμασμός του αγαπημένου προσώπου; Ένας κρυφός μηχανισμός σε συνεχή λειτουργία ώστε τα συναισθήματα να μην ατροφούν; Ένας αδιάκοπος κάματος, αυτό είναι ο έρωτας και η μεταρσίωσή του. Να ξέρεις τις κινήσεις της όταν βγάζει το σουτιέν. Να παρατηρείς τα χείλη του όταν πίνει το κρασί. Να βρίσκεις, να εφευρίσκεις και να επανεφευρίσκεις την τρυφερότητα στις πιο άσχετες στιγμές. Να ξέρεις τα πάντα και να μη γίνεται αυτό κοινοτοπία. Να μην αποκαθηλώνεται ποτέ.
Είναι απόλυτα συγκινητικό, καθησυχαστικό και απελευθερωτικό να ξέρεις πως αυτό το πράμα υπάρχει, το αξιώνονται κάποιοι. Όχι όλοι. Δεν είναι όλοι ικανοί. Μα κάποιοι είναι.
Ο Βασίλης Βασιλικός έζησε 20 χρόνια με την αγαπημένη του Μιμί. Αυτή όμως πήγε κι αρρώστησε, και πέθανε. Γράφει λοιπόν το τελευταίο του αντίο, έναν υπέροχα τρυφερό και θλιμμένο φόρο τιμής σε αυτήν, "την αγάπη του την ωραία με το χτενάκι στα μαλλιά", που του γλίστρησε μέσα από τα χέρια. Με κόμπους δάκρυα, που τις έκανε λέξεις.
Έπρεπε να γραφτεί αυτό, το τελευταίο αντίο.
-----------------------------------------
- Άκουσα τι είπε, έλεγε το βράδυ η λογού στον άντρα της, ενώ τρώγαν. Είπε πως λείπει στην αγορά.
Ο άντρας της κούνησε λυπημένα το κεφάλι του.
- Υπάρχουν κι εξαιρέσεις, είπε.
- Δηλαδή;
- Ζευγάρια που αγαπιούνται.
- Εμείς δεν αγαπιόμαστε; τον ρώτησε.
- Ποιος είπε όχι; είπε αυτός βαριεστημένα.
- Για εξαιρέσεις, που είπες, τι εννοούσες;
- Δεν εννοούσα εμάς.
Kαι την παρακάλεσε να σταματήσει να μιλά γιατί στο μεταξύ στην τηλεόραση άρχισε το βραδινό δελτίο.
*Αναπόφευκτα είχα συνεχώς στα αυτιά μου αυτό το blast from the past [ με νοσταλγία και με μελαγχολία.
Πόσο τιμητικό και ενκαυλέ (≠ντεκαυλ�) ένας άντρας (Έλληνας, δεκαετία 70, συνειρμοί συντηρητισμού και στερεοτύπων) να βγαίνει να διακηρύξει τον έρωτά του, μέσα στην απόλυτη απελπισία και τον πόνο της απώλειάς του;
Δεν ήταν όμως η απώλεια του αγαπημένου προσώπου ο πρωταγωνιστής της ιστορίας για μένα. Ήταν το αντίθετο. Ήταν η παρουσία του. Η κραυγαλέα εν ζωή παρουσία. Αυτής της συνενωτικής ουσίας που κάνει τον διαχωρισμό των ξερών από τα χλωρά.
Αυτές οι λίγες σελίδες ένα χαλί υπόγειων ερωτημάτων.
Από πού εξασφαλίζεται η αειφορία ενός έρωτα; Από ποιον ομφάλιο λώρο τρέφεται;
Αστειρευτότητα της φαντασίας; Ειλικρίνεια και σεβασμός και θαυμασμός του αγαπημένου προσώπου; Ένας κρυφός μηχανισμός σε συνεχή λειτουργία ώστε τα συναισθήματα να μην ατροφούν; Ένας αδιάκοπος κάματος, αυτό είναι ο έρωτας και η μεταρσίωσή του. Να ξέρεις τις κινήσεις της όταν βγάζει το σουτιέν. Να παρατηρείς τα χείλη του όταν πίνει το κρασί. Να βρίσκεις, να εφευρίσκεις και να επανεφευρίσκεις την τρυφερότητα στις πιο άσχετες στιγμές. Να ξέρεις τα πάντα και να μη γίνεται αυτό κοινοτοπία. Να μην αποκαθηλώνεται ποτέ.
Είναι απόλυτα συγκινητικό, καθησυχαστικό και απελευθερωτικό να ξέρεις πως αυτό το πράμα υπάρχει, το αξιώνονται κάποιοι. Όχι όλοι. Δεν είναι όλοι ικανοί. Μα κάποιοι είναι.
Ο Βασίλης Βασιλικός έζησε 20 χρόνια με την αγαπημένη του Μιμί. Αυτή όμως πήγε κι αρρώστησε, και πέθανε. Γράφει λοιπόν το τελευταίο του αντίο, έναν υπέροχα τρυφερό και θλιμμένο φόρο τιμής σε αυτήν, "την αγάπη του την ωραία με το χτενάκι στα μαλλιά", που του γλίστρησε μέσα από τα χέρια. Με κόμπους δάκρυα, που τις έκανε λέξεις.
Έπρεπε να γραφτεί αυτό, το τελευταίο αντίο.
-----------------------------------------
- Άκουσα τι είπε, έλεγε το βράδυ η λογού στον άντρα της, ενώ τρώγαν. Είπε πως λείπει στην αγορά.
Ο άντρας της κούνησε λυπημένα το κεφάλι του.
- Υπάρχουν κι εξαιρέσεις, είπε.
- Δηλαδή;
- Ζευγάρια που αγαπιούνται.
- Εμείς δεν αγαπιόμαστε; τον ρώτησε.
- Ποιος είπε όχι; είπε αυτός βαριεστημένα.
- Για εξαιρέσεις, που είπες, τι εννοούσες;
- Δεν εννοούσα εμάς.
Kαι την παρακάλεσε να σταματήσει να μιλά γιατί στο μεταξύ στην τηλεόραση άρχισε το βραδινό δελτίο.
*Αναπόφευκτα είχα συνεχώς στα αυτιά μου αυτό το blast from the past [ με νοσταλγία και με μελαγχολία.
August 24, 2021
Μελαγχολικό, συγκινητικό χωρίς να προσπαθεί να προκαλέσει το συναίσθημα με μεγάλα λόγια και δακρύβρεχτες εκφράσεις. Εξαιρετικό
August 21, 2016
Ένα ρίγος με διαπερνά διαβάζοντας τις σελίδες αυτού του βιβλίου, νιώθω πως βρήκα ένα από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα ένα βιβλίο-κατάθεση ψυχής- αφιερωμένο σε έναν αληθινο έρωτα μια αγάπη πιο δυνατή από οτιδήποτε άλλο. Μικρές κινήσεις, ασήμαντοι διάλογοι και στιγμιότυπα από την πορεία μιας σχέσης που όμως αποδεικνύουν τη δύναμη της αγάπης. Από το σημείο μηδέν... Τη γνωριμία τους ως τη τελική πτωση, την πρόωρη απώλεια της αγαπημένης του. Ένας θρήνος του ανθρώπου που αγάπησε πραγματικά, αντιμέτωπος με τον οριστικό αποχωρισμό. Οι μέρες χωρίς τον άλλον, η ζωή χωρίς τον άλλον.. Αίσθημα; Κενό. Λύτρωση; Το γράψιμο. "Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου. Μακρινή αγάπη, ολέθρια που τώρα δεν ζώ παρά για να σε αναστήσω". Ένα έπος αφιερωμένο στον έρωτα που συγκλόνιζε και θα συγκλονίζει κάθε αναγνώστη.
December 11, 2020
Η αμήχανη στιγμή, που μετά από ένα μήνα καμίας διάθεσης για ανάγνωση, λες ας πιάσω αυτό το μικρούλι. Και το πιάνεις, έτσι ανάλαφρα, γιατί νομίζεις ότι αναφέρεται σε άλλο θέμα (λες και έχεις κατέβει από κάνα βουνό ξέρω γω, μπιτ άσχετη) και σου βγαίνει αυτό...
Ένα αντίο τόσο μεγαλοπρεπές, που δεν ξέρω καν πώς ο Β. Βασιλικός το χώρεσε σε 88 σελίδες.
Υ. Γ. Τα αστεράκια έχουν να κάνουν με το κακό το ταιμινγκ και με τίποτε άλλο.
Ένα αντίο τόσο μεγαλοπρεπές, που δεν ξέρω καν πώς ο Β. Βασιλικός το χώρεσε σε 88 σελίδες.
Υ. Γ. Τα αστεράκια έχουν να κάνουν με το κακό το ταιμινγκ και με τίποτε άλλο.
August 5, 2011
Το διάβασα πριν από πολλά χρόνια και παρ' όλο που δεν θυμάμαι λεπτομέρειες από την πλοκή, θυμάμαι ότι με είχε συγκινήσει πολύ η ερωτική ιστορία με το τραγικό τέλος. Σκοπεύω να το ξαναδιαβάσω μια μέρα.
November 16, 2020
«Ήρθες και ξάπλωσες στα πόδια μου, το τελευταίο εκείνο μεσημέρι, ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά. Μου είπες χωρίς φωνή το τελευταίο αντίο. Μ� αποχαιρέτησες, με το σώμα σου. Μόνο που εγώ δεν το κατάλαβα τότε. Κοιμήθηκες λίγο απ� την άλλη μεριά της καρδιάς σου. Αυτό ήταν το τελευταίο μας αγκάλιασμα. Η τελευταία φορά που τα σώματά μας αγγιχτήκαν. Δεν είπες τίποτα. Μ� αποχαιρέτησες με τον τρόπο σου, ευγενικά, ωραία. Το λογικό σου δεν έπιανε το μήνυμα για να μου το εκφράσεις. Μα ούτε σου άρεσαν οι μελοδραματισμοί. Ένα βαθύ ευχαριστώ μου είπε το κορμί σου, που είκοσι χρόνια άλλη δεν γνώρισε απ� την αγκαλιά μου…�
Μόνο ταιριαστό θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το γεγονός, ότι αυτό το βιβλίο μου το δάνεισε η αδελφή της γιαγιάς μου. To φευγιό της ήταν τόσο αισθητό, όσο και των ηρώων του Βασιλικού. Έτσι το δάνειο, έγινε κληροδότημα, και μου κράτησε συντροφιά αρκετές νύχτες, όταν εγώ προσπαθούσα να αντιπαρέλθω εβδομήντα, διαφορετικού ρυθμού και ηχοχρώματος, ροχαλητά μέσα στον στρατιωτικό θάλαμο.
Είκοσι συν μια ιστορίες, οι οποίες μπορούν να διαβαστούν είτε ως αυτοτελείς, είτε ως μυθιστόρημα, περιέχουν αυτό που αδυνατεί, συνήθως, να καταλάβει ο άνθρωπος. Την απώλεια. Η απώλεια και ο πόνος της απουσίας αποτελούν για τον Βασιλικό την πρώτη ύλη για την κατασκευή αυτών των ιστοριών. Ο συγγραφέας θέλει να επικοινωνήσει την μελαγχολία που τον συντρίβει μέσω της απώλειας, μιας και γνωρίζει πως η απώλεια είναι κοινός τόπος για όλους τους ανθρώπους.
Read More Here:
Μόνο ταιριαστό θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το γεγονός, ότι αυτό το βιβλίο μου το δάνεισε η αδελφή της γιαγιάς μου. To φευγιό της ήταν τόσο αισθητό, όσο και των ηρώων του Βασιλικού. Έτσι το δάνειο, έγινε κληροδότημα, και μου κράτησε συντροφιά αρκετές νύχτες, όταν εγώ προσπαθούσα να αντιπαρέλθω εβδομήντα, διαφορετικού ρυθμού και ηχοχρώματος, ροχαλητά μέσα στον στρατιωτικό θάλαμο.
Είκοσι συν μια ιστορίες, οι οποίες μπορούν να διαβαστούν είτε ως αυτοτελείς, είτε ως μυθιστόρημα, περιέχουν αυτό που αδυνατεί, συνήθως, να καταλάβει ο άνθρωπος. Την απώλεια. Η απώλεια και ο πόνος της απουσίας αποτελούν για τον Βασιλικό την πρώτη ύλη για την κατασκευή αυτών των ιστοριών. Ο συγγραφέας θέλει να επικοινωνήσει την μελαγχολία που τον συντρίβει μέσω της απώλειας, μιας και γνωρίζει πως η απώλεια είναι κοινός τόπος για όλους τους ανθρώπους.
Read More Here:
July 22, 2018
Με συγκίνησε σε αρκετά σημεία όπου η απώλεια του αγαπημένου προσώπου γίνεται τρόπος ζωής.
September 4, 2020
3,5
Αυτό το βιβλίο είχε νομίζω 90% ιστορίες για τύπους που οι γυναίκες/κοπέλες τους πέθαναν. Οι περισσότεροι ήταν συγγραφέες ή καλλιτέχνες με κάποιο τρόπο. Δεν ήταν άσχημο βιβλίο και δεν θα έλεγα πως ήταν η ίδια ιστορία κάθε φορά, είχε ποικιλία στο που έδινε σημασία κάθε φορά. Ίσως να βοήθησε που τα διάβαζα διάσπαρτα. Πάντως πιστεύω πως ο συγγραφέας σίγουρα βασανήστικε στην ζωή του από το θάνατο μιας κοπέλας. Κατάφερε να δώσει λέξεις σε αυτό το απαίσιο αίσθημα του να χάνεις κάποιον που αγαπάς.
Αυτό το βιβλίο είχε νομίζω 90% ιστορίες για τύπους που οι γυναίκες/κοπέλες τους πέθαναν. Οι περισσότεροι ήταν συγγραφέες ή καλλιτέχνες με κάποιο τρόπο. Δεν ήταν άσχημο βιβλίο και δεν θα έλεγα πως ήταν η ίδια ιστορία κάθε φορά, είχε ποικιλία στο που έδινε σημασία κάθε φορά. Ίσως να βοήθησε που τα διάβαζα διάσπαρτα. Πάντως πιστεύω πως ο συγγραφέας σίγουρα βασανήστικε στην ζωή του από το θάνατο μιας κοπέλας. Κατάφερε να δώσει λέξεις σε αυτό το απαίσιο αίσθημα του να χάνεις κάποιον που αγαπάς.
May 19, 2022
Κατάθεση βρακής.
April 10, 2023
ο ρομαντισμός στα τελευταία λόγια προς την αγαπημένη
July 17, 2024
Τι πλοτ τουιστ ήταν αυτό στο τέλος;
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 26, 2015
English follows:
Μόνο όποιος έχει υποφέρει απ' την απώλεια αυτής που αγαπά μπορεί να νιώση τις ιστορίες που συνθέτουν το ψηφιδωτό αυτής της αριστουργηματικής αφήγησης!!!
Only the one who has suffered the loss of his beloved one can feel the stories which compose the mosaic of this masterly storytelling!!!
Μόνο όποιος έχει υποφέρει απ' την απώλεια αυτής που αγαπά μπορεί να νιώση τις ιστορίες που συνθέτουν το ψηφιδωτό αυτής της αριστουργηματικής αφήγησης!!!
Only the one who has suffered the loss of his beloved one can feel the stories which compose the mosaic of this masterly storytelling!!!
January 12, 2020
"Ο τραυματίας, αντίθετα με τον εγκληματία, δεν επιστρέφει στον τόπο του τραυματισμού του"
Γλυκό, τρυφερό, καλογραμμένο. Μια ερωτική ιστορία με χρώματα.
"Η αγάπη τους ξεπερνούσε τα πλαίσια, έσπαζε τα κάδρα, πλημμύριζε τους τοίχους, όπως σε κάτι πίνακες ζωγραφικής που το έργο συνεχίζεται στο ντουβάρι"
Γλυκό, τρυφερό, καλογραμμένο. Μια ερωτική ιστορία με χρώματα.
"Η αγάπη τους ξεπερνούσε τα πλαίσια, έσπαζε τα κάδρα, πλημμύριζε τους τοίχους, όπως σε κάτι πίνακες ζωγραφικής που το έργο συνεχίζεται στο ντουβάρι"
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.