What do you think?
Rate this book
The Cave
A psychological thriller about friendship, drugs, and murder from the author of "The Vanishing."
Egon Wagter and Axel van de Graaf met when they were both fourteen and on vacation in Belgium. Axel is fascinating, filled with an amoral energy by which the more prudent, less adventurous Egon is both mesmerized and repelled. Even as a teen, Axel has a strange power over those around him. He defies authority, seduces women, breaks the law. Axel chooses Egon as a friend, a friendship that somehow endures over time and ends up determining Egon's fate.
During his university studies, Egon frequents Axel's house in Amsterdam, where there is a party every night and women fill the rooms. Though Egon chooses geology over Axel's life of avarice and drug dealing, he remains intrigued by his friend's conviction that the only law that counts is the law he makes himself. Egon believes that Axel is a demonic figure who tempts others only because he knows they want to be tempted. By the time he is in his forties, Egon finds himself divorced and with few professional prospects. He turns for help to Axel, who sends him to Ratanakiri, a fictional country in Southeast Asia. Axel gives Egon a suitcase to deliver - and Egon never returns.
Egon Wagter and Axel van de Graaf met when they were both fourteen and on vacation in Belgium. Axel is fascinating, filled with an amoral energy by which the more prudent, less adventurous Egon is both mesmerized and repelled. Even as a teen, Axel has a strange power over those around him. He defies authority, seduces women, breaks the law. Axel chooses Egon as a friend, a friendship that somehow endures over time and ends up determining Egon's fate.
During his university studies, Egon frequents Axel's house in Amsterdam, where there is a party every night and women fill the rooms. Though Egon chooses geology over Axel's life of avarice and drug dealing, he remains intrigued by his friend's conviction that the only law that counts is the law he makes himself. Egon believes that Axel is a demonic figure who tempts others only because he knows they want to be tempted. By the time he is in his forties, Egon finds himself divorced and with few professional prospects. He turns for help to Axel, who sends him to Ratanakiri, a fictional country in Southeast Asia. Axel gives Egon a suitcase to deliver - and Egon never returns.
160 pages, Hardcover
First published January 1, 1997
11 people are currently reading
326 people want to read
About the author
Tim Krabbé
40books109followersTim Krabbé is de auteur van bestsellers als Het Gouden Ei, De Renner, De Grot en Marte Jacobs, die ook internationaal succesvol zijn. Verschillende van zijn boeken werden verfilmd.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 72 reviews
November 21, 2022
One of the author’s best-known works is probably the Vanishing. And here we have a kind of ‘Vanishing - the Sequel.� Two Dutch youths, a boy and a girl visit a mineral-rich cave on a summer camp field trip when they are 14 years old. Years later, he is a geologist and she is a gemologist and amateur jeweler. This shows how our lives are often shaped by experiences in our youth in ways we can’t predict.
I found the main plot a bit of a stretch in trying to imagine why a couple of middle-class, already relatively well-off people would try to make more money in a dangerous way. But that provides the plot. Hey, we’d all like more money but we don’t go do what they did.
The book has an unusual structure. While a consistent plot threads it together, its chapters are so separated by time and by focus on different characters that it almost comes across as a series of interconnected short stories.
For a short book, it has many big themes. One is the serendipitous role of experiences in youth, mentioned above. Another is how people vanish. We end up knowing how and why the woman in the story vanished but her family never learns, so this becomes the reader’s secret knowledge. Her family would have a hard time believing how she vanished if they did know.
Another theme sounds trite to say, but it’s good vs. evil � a bit of a stretch for such a short book, but clearly that is the focus of the tension in the story between the bookish, clean-living main character and his street-smart, brazen, childhood friend turned criminal.
The story has some loose ends, or perhaps more accurately, some unnecessary episodes that make you wonder why they were included. Still, it kept my attention and I found the story fascinating.
The author (b. 1943) wrote about 20 novels, only a few of which are available in English. He was also a competitive cyclist and a chess master and some of his best-known books are non-fiction works on those subjects. His book, The Rider, is one of the most-read books by cyclists and it’s famous for this quote:
“Meyrueirs, Lozere, June 26, 1977. Hot and overcast. I take my gear out of the car and put my bike together. Tourists and locals are watching from sidewalk cafes. Non-racers. The emptiness of those lives shocks me.�
Top photo from travelmedford.org
The author from bicycling.com
[Revised 11/20/22 - pictures and shelves added, spoiler hidden]
I found the main plot a bit of a stretch in trying to imagine why a couple of middle-class, already relatively well-off people would try to make more money in a dangerous way. But that provides the plot. Hey, we’d all like more money but we don’t go do what they did.
The book has an unusual structure. While a consistent plot threads it together, its chapters are so separated by time and by focus on different characters that it almost comes across as a series of interconnected short stories.
For a short book, it has many big themes. One is the serendipitous role of experiences in youth, mentioned above. Another is how people vanish. We end up knowing how and why the woman in the story vanished but her family never learns, so this becomes the reader’s secret knowledge. Her family would have a hard time believing how she vanished if they did know.
Another theme sounds trite to say, but it’s good vs. evil � a bit of a stretch for such a short book, but clearly that is the focus of the tension in the story between the bookish, clean-living main character and his street-smart, brazen, childhood friend turned criminal.
The story has some loose ends, or perhaps more accurately, some unnecessary episodes that make you wonder why they were included. Still, it kept my attention and I found the story fascinating.
The author (b. 1943) wrote about 20 novels, only a few of which are available in English. He was also a competitive cyclist and a chess master and some of his best-known books are non-fiction works on those subjects. His book, The Rider, is one of the most-read books by cyclists and it’s famous for this quote:
“Meyrueirs, Lozere, June 26, 1977. Hot and overcast. I take my gear out of the car and put my bike together. Tourists and locals are watching from sidewalk cafes. Non-racers. The emptiness of those lives shocks me.�
Top photo from travelmedford.org
The author from bicycling.com
[Revised 11/20/22 - pictures and shelves added, spoiler hidden]
October 1, 2019
Tim Krabbé’s novel unfolds in a series of non-chronological slices of what turns out to be the same intriguing pie. The concluding chapter presses the last enigmatic puzzle piece home to reveal a seamless overall view of an uneasy male friendship and the eventual fallout resulting from this that will affect different people’s lives irrevocably.
The author is particularly skilled at manoeuvring his twisty story line into unexpected places and unforeseen situations, each step on the way carefully designed to add yet another strand to the denseness of the plot. Although the result is an entertaining read on one level, it is also a sobering examination of the complex nature of friendship, justice and fate on a much deeper and darker level.
The author is particularly skilled at manoeuvring his twisty story line into unexpected places and unforeseen situations, each step on the way carefully designed to add yet another strand to the denseness of the plot. Although the result is an entertaining read on one level, it is also a sobering examination of the complex nature of friendship, justice and fate on a much deeper and darker level.
August 11, 2015
Goed geschreven en uitgewerkte roman!! Het lukt de hoofdpersoon Egon niet zich los te maken van Axel, een jeugdvriend. De relatie: Axel, sterk en dominant versus Egon: zwak en onderdanig. Tijdens verschillende fases in het leven van Egon blijft Axel een rol spelen. Uiteindelijk resulterend in een fataal einde voor Egon en...
Ondanks de goed geschreven en uitgewerkte verhaallijn vond ik het verhaal niet echt spannend...
Ondanks de goed geschreven en uitgewerkte verhaallijn vond ik het verhaal niet echt spannend...
May 25, 2019
This is the type of story which makes me remember why I love reading (the way it felt to know this as a very young person, new to the library, new to finding a book just by chance & fate).
April 21, 2020
Very noir tale of a friendship between two boys whose on again-off again relationship seems to turn both their worlds upside down whenever they meet until the inevitable violent end. This reminded a lot of Krabbé previous book The Vanishing with which it shares certain themes, most notably the sudden disappearance of a character and the mystery surrounding it. It also felt a bit like Alex Garland's The Beach.
June 16, 2023
This is a good book but not really for me. It was confusing to understand what was happening or who was being talked about in the story. It had a great story line though just took a lot of brain power to understand it.
May 25, 2023
De Grot" is een roman geschreven door de Nederlandse auteur Tim Krabbé. Het boek is een meeslepend verhaal dat de lezers meeneemt op een reis door de geest van de hoofdpersoon en zijn zoektocht naar de waarheid.
Het verhaal draait om Egon Wagter, een man die zijn leven wijdt aan het bereiken van perfectie. Hij is een fanatieke wielrenner en heeft altijd al gedroomd van het beklimmen van een berg genaamd de Mont Aigoual. Wanneer hij de kans krijgt om deze droom te vervullen, neemt hij zijn vriend Axel mee. Maar wat begint als een avontuurlijke fietstocht, verandert al snel in een duistere en claustrofobische ervaring.
Een kleine minpunt is dat sommige lezers misschien moeite kunnen hebben met de langzamere stukken van het verhaal. Hoewel deze momenten belangrijk zijn voor de karakterontwikkeling en de opbouw van de spanning, kunnen ze af en toe wat traag over komen.
Eén van de meest en bijgebleven momenten in "De Grot" is wanneer Egon en Axel zich bevinden in een benauwde grot, die symbool staat voor de duisternis en beklemming van Egon's gedachten. Terwijl ze vastzitten in deze donkere en claustrofobische ruimte, wordt de spanning en angst voelbaar.
Vanaf het begin van het boek was ik er volledig mee weg en het heeft me dan ook echt geraakt. De schrijfstijl van Tim Krabbé was meeslepend en intens. Dit boek was krachtig en indrukwekkend dat zeker nog wat in mijn gedachten zal ronddwalen.
Het verhaal draait om Egon Wagter, een man die zijn leven wijdt aan het bereiken van perfectie. Hij is een fanatieke wielrenner en heeft altijd al gedroomd van het beklimmen van een berg genaamd de Mont Aigoual. Wanneer hij de kans krijgt om deze droom te vervullen, neemt hij zijn vriend Axel mee. Maar wat begint als een avontuurlijke fietstocht, verandert al snel in een duistere en claustrofobische ervaring.
Een kleine minpunt is dat sommige lezers misschien moeite kunnen hebben met de langzamere stukken van het verhaal. Hoewel deze momenten belangrijk zijn voor de karakterontwikkeling en de opbouw van de spanning, kunnen ze af en toe wat traag over komen.
Eén van de meest en bijgebleven momenten in "De Grot" is wanneer Egon en Axel zich bevinden in een benauwde grot, die symbool staat voor de duisternis en beklemming van Egon's gedachten. Terwijl ze vastzitten in deze donkere en claustrofobische ruimte, wordt de spanning en angst voelbaar.
Vanaf het begin van het boek was ik er volledig mee weg en het heeft me dan ook echt geraakt. De schrijfstijl van Tim Krabbé was meeslepend en intens. Dit boek was krachtig en indrukwekkend dat zeker nog wat in mijn gedachten zal ronddwalen.
August 7, 2018
3,5/5
Het is sterker dan mezelf maar elk boek van Tim Krabbé vergelijk ik het met het onevenaarbare Het gouden ei. Het duurde in dir geval tot de helft van het boek. Gelukkig kwam er toen een kantelmoment en konden de puzzelstukjes eindelijk in elkaar vallen.
Het is sterker dan mezelf maar elk boek van Tim Krabbé vergelijk ik het met het onevenaarbare Het gouden ei. Het duurde in dir geval tot de helft van het boek. Gelukkig kwam er toen een kantelmoment en konden de puzzelstukjes eindelijk in elkaar vallen.
January 22, 2024
Beetje rommelig verteld. Onnodige bijverhaaltjes voor een kort boek. Onsamenhangend. Maar wel prettig en snel te lezen
April 10, 2025
Het tweede boek dat ik las van Tim Krabbé en opnieuw van mijn sokken geblazen door zijn razende, snoeiharde schrijfstijl.
In een zin van Krabbé staat geen letter teveel!
In een zin van Krabbé staat geen letter teveel!
March 3, 2021
Review
"De grot" is een roman die is geschreven door Tim Krabbé en in 1997 is uitgegeven. Het boek gaat over Egon Wachter, een geoloog, die uit geldgebrek aanklopt bij Axel, een crimineel waarmee hij in de jeugd bevriend was
De schrijver (tim krbbe) gebruikt in deze boek een bijzondere structuur. De plot was pas midden in het boek verteld in plaats van aan het begin en dat zorgde ervoor dat de spaning op de helft van het boek een beetje verdwenen is . wat ik wel heel erg leuk vond aan het boek was hoe de schrijver de emoties beschreef van de hoofdpersonages en dat hij de motieven waarom ze iets doen telkens vertelt
Het boek was wel leesbaar en erg soepel ondanks dat de spanning er steeds minder werd ik geef het boek 3,5 steren oftewel een 7
Ziad Basmachi
Griftland college
4ha
"De grot" is een roman die is geschreven door Tim Krabbé en in 1997 is uitgegeven. Het boek gaat over Egon Wachter, een geoloog, die uit geldgebrek aanklopt bij Axel, een crimineel waarmee hij in de jeugd bevriend was
De schrijver (tim krbbe) gebruikt in deze boek een bijzondere structuur. De plot was pas midden in het boek verteld in plaats van aan het begin en dat zorgde ervoor dat de spaning op de helft van het boek een beetje verdwenen is . wat ik wel heel erg leuk vond aan het boek was hoe de schrijver de emoties beschreef van de hoofdpersonages en dat hij de motieven waarom ze iets doen telkens vertelt
Het boek was wel leesbaar en erg soepel ondanks dat de spanning er steeds minder werd ik geef het boek 3,5 steren oftewel een 7
Ziad Basmachi
Griftland college
4ha
August 19, 2018
I really enjoyed the non-linear structure of this book. Five chapters, each laid out to reveal the plot in the order that we need to learn, rather than in simple time order. I think every novel is essentially a mystery-what happened and why?-and in The Cave, we see what happened and then go back and forth in time to understand where the characters came from and how they ended up where they did. This book is also a great study in how some people are rotten to the core and use other people, often ruining their lives in the process. In this story, two of those used-up people finally fulfill their own desires, at the last minute, in a strange and tragic way.
October 22, 2020
Het verhaal wordt a-chronologisch verteld vanuit drie perspectieven: Egon Wagter, Marcie alias Marjoke en Michiel Polak. Via Alex van de Graaf, hij die wilt mislukken in het leven, worden de drie gelinkt. Ik heb het gelezen als een stilistisch bitterzoet liefdesverhaal. Mooi!
April 11, 2008
I read other people's reviews for this, and it seems like most of them were disappointed. It also seemed like most of them had read other books by Krabbe, and were mostly disappointed when comparing it to other Krabbe books. This was my first book by the author, and I thought it was great. I was wavering between "really liked it" and "it was amazing" and I may in the end go down to 4 stars, but I'm going to let the excitement of having just finished it bias my judgment for now.
I loved the nonlinear structure of the story. It was the perfect way to get to know the characters. The presented order of events kind of reminds me of the movie Russian Ark - the most straightforward way to go through a museum (you'd think) is to start at the beginning chronologically and then move forward in time. But in Russian Ark, you end up with a more intimate connection with the events and the people involved in them, because they are presented in an order that touches on a string of themes, rather than on a string of cause & effect relationships. You understand the history on a level deeper than just an intellectual one.
Similar with The Cave. You learn what happens, and you learn the characters in a way that makes you feel connected to them on a more human & experiential level. I'm not really managing to describe it satisfactorily. It seems obvious that a good book should connect with a reader on a human & experiential level. And it's certainly not that unusual for authors to jump around in time. I guess I just mean that the structure makes that essential connection happen quite beautifully in this book. It's not just functional or sentimental - it's elegant.
This was a completely random pick from the local library, but I will definitely have to check out other books by Krabbe, since it appears that many people think they are even better.
I loved the nonlinear structure of the story. It was the perfect way to get to know the characters. The presented order of events kind of reminds me of the movie Russian Ark - the most straightforward way to go through a museum (you'd think) is to start at the beginning chronologically and then move forward in time. But in Russian Ark, you end up with a more intimate connection with the events and the people involved in them, because they are presented in an order that touches on a string of themes, rather than on a string of cause & effect relationships. You understand the history on a level deeper than just an intellectual one.
Similar with The Cave. You learn what happens, and you learn the characters in a way that makes you feel connected to them on a more human & experiential level. I'm not really managing to describe it satisfactorily. It seems obvious that a good book should connect with a reader on a human & experiential level. And it's certainly not that unusual for authors to jump around in time. I guess I just mean that the structure makes that essential connection happen quite beautifully in this book. It's not just functional or sentimental - it's elegant.
This was a completely random pick from the local library, but I will definitely have to check out other books by Krabbe, since it appears that many people think they are even better.
August 9, 2016
Tim Krabbé is a Dutch writer and “The Cave� is an adventure novel. But what an adventure! At 152 pages it’s a relatively short novel, but contained more than enough “adventure� to please anyone. Krabbé is best known for writing “The Vanishing� and this is a sort of sequel, according to a blurb. This book follows episodically the adventures of two friends, Egon and Axel, who meet at a summer camp when they are 14. Egon is a nice guy and Axel is probably a sociopath. When the book begins, however, the friends are middle-aged and Egon has agreed to become a drug-runner for Axel. He’s at a pedestrian Holiday Inn in Cambodia. The adventures that follow go back and forth in time and the characters seem addicted to danger and crime.
I also read “The Rider� by Tim Krabbé and decided not to review it because it’s a breath-taking bicycle odyssey. This non-fiction novel (or maybe it’s entirely non-fictional) looks at participating in the Tour de France. I was worried that reviewing this bicycling adventure for a sailing category might not be accepted. Of the two books, I would recommend “The Rider� more highly.
I also read “The Rider� by Tim Krabbé and decided not to review it because it’s a breath-taking bicycle odyssey. This non-fiction novel (or maybe it’s entirely non-fictional) looks at participating in the Tour de France. I was worried that reviewing this bicycling adventure for a sailing category might not be accepted. Of the two books, I would recommend “The Rider� more highly.
October 12, 2024
I would never have known of this book if it wasn’t for my partner recommendation. Freely translated to english, it is named “The Cave�.
The story revolves around a very toxic friendship of two men, that started in a fateful meeting of two boys at summer camp. The one would become a charming and frightening criminal (or always has been), the other a passionate geologist, but always in the shadow of his charismatic “friend�.
It is a short book, 159 pages, I don’t know what else to say without spoiling it, but this book really hits you in the stomach 🥲
I read this in it’s hebrew translation, but hopefully there is an english one as well!
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
The story revolves around a very toxic friendship of two men, that started in a fateful meeting of two boys at summer camp. The one would become a charming and frightening criminal (or always has been), the other a passionate geologist, but always in the shadow of his charismatic “friend�.
It is a short book, 159 pages, I don’t know what else to say without spoiling it, but this book really hits you in the stomach 🥲
I read this in it’s hebrew translation, but hopefully there is an english one as well!
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
November 9, 2011
Tijdens het lezen was ik niet echt onder de indruk, maar op het eind vallen alle puzzel stukjes in elkaar en dat vond ik fantastisch
February 9, 2016
Genot om te lezen. Interessant geschreven en leuk verhaal! Tim Krabbé is gewoon zo goed
January 25, 2020
Dit boek is geschreven door de Nederlandse schrijver en schaker Tim Krabbé. Het is een Thriller & Detective verhaal, een psychologische roman. Het gaat over een man genaamd Egon Wagter die drugs smokkelde in opdracht van Axel van de Graaf waarbij Egon voor hen een koffer met drugs moest afleveren in Ratanak, de deal loopt verkeerd af .
Axel is een oude jeugdvriend van hem die hij heeft leren kennen op een zomerkamp in de Ardennen. Axel was een rebelse jongen die een enorme invloed had op de andere jongeren. Iedereen had een beetje schrik van hem. Egon doet alles wat Axel hem vraagt. Op dat zelfde kamp heeft hij ook Marjoke Heffels ontmoet. Ze zien elkaar nadien voor een lange tijd niet meer.
Aan het eind van zijn studies (geologie) ontmoet Egon in Amerika een zekere Adrienne waarmee hij 14 jaar getrouwd was. Adrienne was ooit het vriendinnetje van Axel. Na de scheiding van Adrienne en omdat Egon zijn carrière beu was besloot hij om Axel terug op te zoeken (Axel was ondertussen een gangster geworden) en snel veel geld te verdienen, dit deden ze door drugs te smokkelen.
In een ander hoofdstuk gaat het over een journalist genaamd Michiel Polak, hij is op zoek naar de familie van Oum Phen, een man die is veroordeeld voor de moord op twee westerlingen, namelijk Egon en een onbekende vrouw. Michiel denkt niet dat Oum Phen de dader is. Polak kan helaas niets bewijzen en zo blijft Phen de hoofdverdachte.
In het volgende hoofdstuk gaat het over een Amerikaanse huisvrouw, Marcie. Ze is getrouwd en heeft 2 zonen. Op een dag zegt ze dat ze naar een beurs moet, maar ze keert nooit terug naar huis. Ze is drugkoerier geworden om haar schulden af te betalen. Zij was de onbekende vrouw die vermoord terug gevonden werd samen met Egon. Later blijkt dat haar naam Marjoke is en niet Marcie.
In het laatste hoofdstuk gaan ze terug in de tijd, terug naar het zomerkamp in de Ardennen. Egon en Marjon worden verliefd op elkaar in een grot, Axel is jaloers! Vanaf dan beginnen de problemen voor Egon.
Ik vond het boek niet zo goed, ik had dit wel gehoopt want ik want ik hou van thrillers. Ik vind het onderwerp van het boek wel leuk vandaar dat ik dit gekozen heb. Ik kijk graag naar series van hetzelfde genre. Soms was ik niet echt mee met het verhaal en soms vergat ik waar het over ging. Ik vond het moeilijk om te volgen omdat het steeds terug ging in de tijd. Af en toe was het spannend vooral het hoofdstuk over de drugssmokkel. Het boek heeft ongeveer 150 bladzijden dus je kan dit boek snel uitlezen. Ik geef dit boek 5,9/10 want het is met momenten een heel spannend boek maar het verliest wat punten omdat ik het verhaal niet altijd goed begreep.
Axel is een oude jeugdvriend van hem die hij heeft leren kennen op een zomerkamp in de Ardennen. Axel was een rebelse jongen die een enorme invloed had op de andere jongeren. Iedereen had een beetje schrik van hem. Egon doet alles wat Axel hem vraagt. Op dat zelfde kamp heeft hij ook Marjoke Heffels ontmoet. Ze zien elkaar nadien voor een lange tijd niet meer.
Aan het eind van zijn studies (geologie) ontmoet Egon in Amerika een zekere Adrienne waarmee hij 14 jaar getrouwd was. Adrienne was ooit het vriendinnetje van Axel. Na de scheiding van Adrienne en omdat Egon zijn carrière beu was besloot hij om Axel terug op te zoeken (Axel was ondertussen een gangster geworden) en snel veel geld te verdienen, dit deden ze door drugs te smokkelen.
In een ander hoofdstuk gaat het over een journalist genaamd Michiel Polak, hij is op zoek naar de familie van Oum Phen, een man die is veroordeeld voor de moord op twee westerlingen, namelijk Egon en een onbekende vrouw. Michiel denkt niet dat Oum Phen de dader is. Polak kan helaas niets bewijzen en zo blijft Phen de hoofdverdachte.
In het volgende hoofdstuk gaat het over een Amerikaanse huisvrouw, Marcie. Ze is getrouwd en heeft 2 zonen. Op een dag zegt ze dat ze naar een beurs moet, maar ze keert nooit terug naar huis. Ze is drugkoerier geworden om haar schulden af te betalen. Zij was de onbekende vrouw die vermoord terug gevonden werd samen met Egon. Later blijkt dat haar naam Marjoke is en niet Marcie.
In het laatste hoofdstuk gaan ze terug in de tijd, terug naar het zomerkamp in de Ardennen. Egon en Marjon worden verliefd op elkaar in een grot, Axel is jaloers! Vanaf dan beginnen de problemen voor Egon.
Ik vond het boek niet zo goed, ik had dit wel gehoopt want ik want ik hou van thrillers. Ik vind het onderwerp van het boek wel leuk vandaar dat ik dit gekozen heb. Ik kijk graag naar series van hetzelfde genre. Soms was ik niet echt mee met het verhaal en soms vergat ik waar het over ging. Ik vond het moeilijk om te volgen omdat het steeds terug ging in de tijd. Af en toe was het spannend vooral het hoofdstuk over de drugssmokkel. Het boek heeft ongeveer 150 bladzijden dus je kan dit boek snel uitlezen. Ik geef dit boek 5,9/10 want het is met momenten een heel spannend boek maar het verliest wat punten omdat ik het verhaal niet altijd goed begreep.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 19, 2024
Romane über Verführer und Verführte gibt es viele. Nicht so viele gibt es, die gleichzeitig Bildungsroman (Entwicklungsroman, Coming-of-Age) sind. Vergleichbar ist etwa "Karnstedt verschwindet" (2007) von Alexander Häusser. Ein anderes Vergleichsobjekt, dass sich mir aufgedrängt hat, war "A Clockwork Orange".[1] In beiden ist der Antiheld ein (zunächst) jugendlicher Delinquent[2], dessen abstoßendes Verhalten uns manches über Freiheit und Moral[3] erzählt. Was bei Burgess die Hauptfigur ist, das ist bei Krabbé eine Nebenfigur, die aus dem Nichts auftauchen kann, um in den nicht erzählten Zeiten wieder zu verschwinden. Wenn "Die Grotte" eine Hauptfigur hat, dann ist es Geologe Egon Wachter.
Egon und Bad Boy Axel lernen sich im Sommercamp kennen. Dabei entdeckt Egon seine Leidenschaft für Geologie. So groß diese Leidenschaft auch ist, der Einfluss von Axel ist stärker. Egon folgt auch den widerwärtigsten Eingebungen seines Mephistos.
Es vergehen einige Jahre, Egon studiert mittlerweile Geologie. Als er Axel mehr zufällig wiedertrifft, studiert dieser angeblich auch, ist aber eindeutig zum Kleinkriminellen mutiert. Beide gehen ihre jeweiligen Wege, die sich gelegentlich kreuzen und zwei konträre Lebensentwürfe verdeutlichen. Darüber reflektiert Egon wiederholt und wähnt sich als "Sieger". Aber wer so denkt, muss nach Erzähllogik abstürzen. Wie dieser Absturz aussieht, wird in den Kapiteln erzählt, die den Bildungsroman einrahmen. Egon ist mit einer heißen Lieferung und spürbar überfordert in einem fiktionalisierten Ratanakiri, wo ein General diktatorisch herrscht und auch ausländische Drogenkuriere köpfen lässt. Das Böse hat viele Gesichter mit derselben Fratze.
Krabbés Prosa ist schnörkellos und effektiv. Sowohl in der Beschreibung der Handlung als auch der des Innenlebens. Insbesondere in Ratanakiri fühlt man sich beim Lesen sehr unwohl. Axels vergleichsweise kleindimensionalen Bosheiten dazwischen bereiten auf dieses Szenario vor, in dem das Böse die Ordnung stellt, statt parallel zu existieren. Ich habe nichts auszusetzen, wenn man den Roman vor dem vierten, unverdienten Kapitel enden lässt.
[1]Das ist auch einer freudschen Fehlleistung des Verlags geschuldet, der auf dem Buchrücken vom "skrupellosen Berufskriminellen" Alex kündet. Der heißt aber Axel.
[2]Sehr ihr schon die Gendarmerie diesen Tunichtgut erhaschen?!
[3]Moral im sadistischen Sinne.
Egon und Bad Boy Axel lernen sich im Sommercamp kennen. Dabei entdeckt Egon seine Leidenschaft für Geologie. So groß diese Leidenschaft auch ist, der Einfluss von Axel ist stärker. Egon folgt auch den widerwärtigsten Eingebungen seines Mephistos.
Es vergehen einige Jahre, Egon studiert mittlerweile Geologie. Als er Axel mehr zufällig wiedertrifft, studiert dieser angeblich auch, ist aber eindeutig zum Kleinkriminellen mutiert. Beide gehen ihre jeweiligen Wege, die sich gelegentlich kreuzen und zwei konträre Lebensentwürfe verdeutlichen. Darüber reflektiert Egon wiederholt und wähnt sich als "Sieger". Aber wer so denkt, muss nach Erzähllogik abstürzen. Wie dieser Absturz aussieht, wird in den Kapiteln erzählt, die den Bildungsroman einrahmen. Egon ist mit einer heißen Lieferung und spürbar überfordert in einem fiktionalisierten Ratanakiri, wo ein General diktatorisch herrscht und auch ausländische Drogenkuriere köpfen lässt. Das Böse hat viele Gesichter mit derselben Fratze.
Krabbés Prosa ist schnörkellos und effektiv. Sowohl in der Beschreibung der Handlung als auch der des Innenlebens. Insbesondere in Ratanakiri fühlt man sich beim Lesen sehr unwohl. Axels vergleichsweise kleindimensionalen Bosheiten dazwischen bereiten auf dieses Szenario vor, in dem das Böse die Ordnung stellt, statt parallel zu existieren. Ich habe nichts auszusetzen, wenn man den Roman vor dem vierten, unverdienten Kapitel enden lässt.
[1]Das ist auch einer freudschen Fehlleistung des Verlags geschuldet, der auf dem Buchrücken vom "skrupellosen Berufskriminellen" Alex kündet. Der heißt aber Axel.
[2]Sehr ihr schon die Gendarmerie diesen Tunichtgut erhaschen?!
[3]Moral im sadistischen Sinne.
March 4, 2021
Ik moest het boek “de Grot� van Tim Krabbé lezen voor school. De Grot is een boek met verschillende hoofdstukken en verschillende verhaallijnen. Het is een appart boek om te lezen. Het verhaal staat niet in chronologische volgorde. Hierdoor wordt er spanning opgebouwd.
Krabbé weet de spanning er goed in te houden door steeds een beetje informatie achter te houden voor de lezer. Hoe verder je in het boek komt, hoe beter je alles gaat begrijpen. Het boek is eigenlijk een hele grote puzzel waarbij steeds meer stukjes op hun plaats vallen.
In het eerste hoofdstuk blijft er lang onduidelijk wat er nou precies aan de hand is. Er wordt hier veel gebruik gemaakt van vertraging tijdens het schrijven en veel dingen worden in detail verteld. Wanneer je denkt dat je bij het einde komt en er een onthulling plaatsvindt, wordt verhaallijn 1 afgekapt en ga je met verhaallijn 2 terug in de tijd.
De plaats en tijd van het verhaal verschilt dus erg per periode. Het ene hoofdstuk speelt zich af in de hoofdstad Ratanak in het land Ratanakiri. Het andere hoofdstuk in La Roche en Amsterdam en een gedeelte ook in de Verenigde Staten (Waterhaed).
Ik vond het om eerlijk te zijn een ingewikkeld en lastig boek om te lezen. Je moet goed blijven nadenken bij wat er gebeurd en waar zich nou het verhaal afspeelt. Het was niet echt een boek voor mij en zou hem ook niet nog eens willen lezen. Je zou het verhaal inprincipe ook in chronologische volgorde kunnen lezen door de hoofdstukken door elkaar te lezen, maar dan is de spanning van het verhaal er wel al af. Het komt er dus op neer dat het wel een boek is die goed in elkaar zit en waar goed over na is gedacht, maar als je niet van boeken houdt, zoals ik, die niet in chronologische volgorde staan, is dit niks voor jou.
Krabbé weet de spanning er goed in te houden door steeds een beetje informatie achter te houden voor de lezer. Hoe verder je in het boek komt, hoe beter je alles gaat begrijpen. Het boek is eigenlijk een hele grote puzzel waarbij steeds meer stukjes op hun plaats vallen.
In het eerste hoofdstuk blijft er lang onduidelijk wat er nou precies aan de hand is. Er wordt hier veel gebruik gemaakt van vertraging tijdens het schrijven en veel dingen worden in detail verteld. Wanneer je denkt dat je bij het einde komt en er een onthulling plaatsvindt, wordt verhaallijn 1 afgekapt en ga je met verhaallijn 2 terug in de tijd.
De plaats en tijd van het verhaal verschilt dus erg per periode. Het ene hoofdstuk speelt zich af in de hoofdstad Ratanak in het land Ratanakiri. Het andere hoofdstuk in La Roche en Amsterdam en een gedeelte ook in de Verenigde Staten (Waterhaed).
Ik vond het om eerlijk te zijn een ingewikkeld en lastig boek om te lezen. Je moet goed blijven nadenken bij wat er gebeurd en waar zich nou het verhaal afspeelt. Het was niet echt een boek voor mij en zou hem ook niet nog eens willen lezen. Je zou het verhaal inprincipe ook in chronologische volgorde kunnen lezen door de hoofdstukken door elkaar te lezen, maar dan is de spanning van het verhaal er wel al af. Het komt er dus op neer dat het wel een boek is die goed in elkaar zit en waar goed over na is gedacht, maar als je niet van boeken houdt, zoals ik, die niet in chronologische volgorde staan, is dit niks voor jou.
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 2, 2017
Ik heb het lezen van dit boek veel leuker gevonden dan ik dacht dat zou gebeuren. Ik moest dit boek namelijk lezen voor mijn Nederlandse les. Toen ik de plot van het boek las had ik zoiets van dit is niets voor mij. Maar toen ik begon aan het tweede hoofdstuk en er verder in werd gegaan op de achtergrond van Egon en Axel had ik zoiets van dit is iets wat ik nog wel eens leuk kan vinden. En vanaf dat moment ging het best wel snel en had ik het boek na twee dagen uit. Tien ik het boek eindelijk uit had bleef ik nog wel met een paar vragen zitten:
- Wie heeft nou daadwerkelijk Egon en die vrouw vermoord? Hier krijg je niet zwart op wit antwoordt op en ik zou dit toch graag willen weten.
- Hoe kan het dat de twee lichamen gevonden op die plek met die twee auto’s? Toen je Egon voor het laats zag zag hij de auto met de vrouw erin wegrijden en vroeg hij zich af of hij haar ooit weer zou zijn. En een paar hoofdstukken verder liggen verstrengeld in elkaar armen naast hun auto’s op de plek waar ze elkaar voor het laats gezien hebben, denk ik. Wat is er nou dan gebeurd? Hoe zijn ze daar terechtgekomen?
- En als laatste, is die vrouw die samen met Egon gevonden is nou Marjoke van het kamp in de Ardennen? En is deze Marjoke dezelfde vrouw als Marcie? Ik denk namelijk van wel maar alweer staat het er niet zwart op wit.
Ik zou de antwoorden op deze vragen zo graag willen weten, maar helaas eindigde het verhaal zonder deze vragen te hebben beantwoord.
- Wie heeft nou daadwerkelijk Egon en die vrouw vermoord? Hier krijg je niet zwart op wit antwoordt op en ik zou dit toch graag willen weten.
- Hoe kan het dat de twee lichamen gevonden op die plek met die twee auto’s? Toen je Egon voor het laats zag zag hij de auto met de vrouw erin wegrijden en vroeg hij zich af of hij haar ooit weer zou zijn. En een paar hoofdstukken verder liggen verstrengeld in elkaar armen naast hun auto’s op de plek waar ze elkaar voor het laats gezien hebben, denk ik. Wat is er nou dan gebeurd? Hoe zijn ze daar terechtgekomen?
- En als laatste, is die vrouw die samen met Egon gevonden is nou Marjoke van het kamp in de Ardennen? En is deze Marjoke dezelfde vrouw als Marcie? Ik denk namelijk van wel maar alweer staat het er niet zwart op wit.
Ik zou de antwoorden op deze vragen zo graag willen weten, maar helaas eindigde het verhaal zonder deze vragen te hebben beantwoord.
March 4, 2021
De grot is een apart verhaal om te volgen omdat er 3 verhaallijnen zich afspelen en het boek niet in een chronologisch volgorde wordt verteld, maar hoe dieper je in het verhaal duikt hoe meer je ziet hoe alles samenhangt. De belangrijke personen in dit verhaal zijn: Egon Wagter, Alex de Graaf en Marjoke Heffels.
Het boek gaat vooral over Egon Wagter en het verhaal begint waarbij hij 43 jaar is en eindigt bij dat hij 14 jaar is. Egon ontmoette Majoke in de grot en raken al snel bevriend maar door 'de duw' door Axel spreken ze daardoor elkaar niet meer. Egon is zeer beïnvloedbaar en onzeker en laat Axel hem overhalen om van alles te doen waardoor hij ook drugskoerier wordt en uiteindelijk daardoor sterft.
Axel is ook een belangrijk persoon in dit verhaal omdat hij eigenlijk de rede was waarom alles slecht gaat voor Egon. Axel heeft veel invloed op mensen en begon al met drugsdeals toen hij 14 was en was al een groot drugsbaron op zijn 24ste. Hierdoor raakt Egon ook beïnvloed om drugskoerier te worden.
Het verhaal is lastig te volgen omdat het een bijzonder structuur heeft waarbij de tijd steeds veranderd, maar ook dat je bij de laatste verhaallijn in een compleet andere persoon zit die je niet kent waardoor je interesse om verder te lezen omhoog kan gaan of kan verlagen. Om van het verhaal iets te begrijpen moet je wel het hele boek doorlezen om alle puntjes aan elkaar te verbinden.
Het boek gaat vooral over Egon Wagter en het verhaal begint waarbij hij 43 jaar is en eindigt bij dat hij 14 jaar is. Egon ontmoette Majoke in de grot en raken al snel bevriend maar door 'de duw' door Axel spreken ze daardoor elkaar niet meer. Egon is zeer beïnvloedbaar en onzeker en laat Axel hem overhalen om van alles te doen waardoor hij ook drugskoerier wordt en uiteindelijk daardoor sterft.
Axel is ook een belangrijk persoon in dit verhaal omdat hij eigenlijk de rede was waarom alles slecht gaat voor Egon. Axel heeft veel invloed op mensen en begon al met drugsdeals toen hij 14 was en was al een groot drugsbaron op zijn 24ste. Hierdoor raakt Egon ook beïnvloed om drugskoerier te worden.
Het verhaal is lastig te volgen omdat het een bijzonder structuur heeft waarbij de tijd steeds veranderd, maar ook dat je bij de laatste verhaallijn in een compleet andere persoon zit die je niet kent waardoor je interesse om verder te lezen omhoog kan gaan of kan verlagen. Om van het verhaal iets te begrijpen moet je wel het hele boek doorlezen om alle puntjes aan elkaar te verbinden.
February 14, 2020
Bij Tim Krabbé zal ik altijd denken aan het Gouden Ei, waarbij je steeds weer dat beklemmende gevoel, dat je als lezer bekroop, kunt blijven oproepen. De grot heeft dat niet, maar in de loop van het verhaal word je wel meer en meer meegenomen. Niet zozeer met de hoofdpersoon Egon, maar meer met het verloop van het leven. Hoe mensen met elkaar verbonden kunnen zijn en dat op een bepaalde manier (gewenst dan wel ongewenst) kunnen blijven. En hoe één klein moment wellicht bepalend kan zijn voor een verder verloop - of wellicht ook niet. En hoe een fascinatie voor steentjes iets moois in de eenvoud met zich meedraagt.
Het verhaal klopt als geheel: wanneer je als lezer vlak voor het einde een ietwat weemoedige ontdekking doet, is een puzzel compleet geworden. Personages blijven wat oppervlakkig 'uitgewerkt', maar gezien het formaat (zo'n 180 pagina's) is dat begrijpelijk.
Het verhaal klopt als geheel: wanneer je als lezer vlak voor het einde een ietwat weemoedige ontdekking doet, is een puzzel compleet geworden. Personages blijven wat oppervlakkig 'uitgewerkt', maar gezien het formaat (zo'n 180 pagina's) is dat begrijpelijk.
December 14, 2020
I love the idea of this one (someone gets into murky legal/ethical territory as a result of their own character but also partly due to their susceptibility to the nefarious charms and influences of someone in their orbit who seems to keep showing up.) I did not love the execution of it. The jumps in time and pov did not bring me closer to the drama or to any deepening sense of character. In terms of everything I've read, this is below two stars, but I can imagine it being someone's cup of tea so I went for the average rating here (and to be honest, I was so un-engaged in the latter third that my cursory "let's find out what happens at the end" reading doesn't qualify me for assigning a grade any more raving or damning.
August 25, 2019
Het verhaal was iets dat ik niet vaak tegen ben gekomen. Het is (voor mij) een originele, interessante en geweldig verhaallijn, waar je echt je hoofd moest gebruiken en soms afvragen of Axel de verantwoordelijke hier is. Mijn enige kritiekpunt is de volgorde die Krabbé heeft gekozen. Ik begrijp waarom hij deze volgorde heeft gekozen, het was alleen een beetje verwarrend voor mij. Bijvoorbeeld, hoofdstuk 4 ging over een compleet andere persoon/familie dan de hoofdstukken daarvoor. Alleen aan het einde begreep ik wat de verbinding was tussen hoofdstuk 4 en de andere hoofdstukken. In het algemeen, ik raad het boek aan
February 28, 2025
Een pareltje als je het mij vraagt. Het boek sleurt je mee in een dramatische geschiedenis. Het ruikt naar het nihilistische, schijnbaar doelloze oneindige. Dat doelloze dat bijvoorbeeld Grunberg zo pijnlijk mooi bloot kan leggen.
En dat gebeurt hier ook. Er zijn momenten in het leven die de loop je je levensrivier sterk beïnvloeden. Door één enkele steen te verleggen gebeurt er iets en laat je je iets. Die dramatische geschiedenis is pijnlijk, maar - zonder iets prijs te geven - er is nog zoiets als troost. En troost kan groter zijn dan welk drama dan ook.
En dat gebeurt hier ook. Er zijn momenten in het leven die de loop je je levensrivier sterk beïnvloeden. Door één enkele steen te verleggen gebeurt er iets en laat je je iets. Die dramatische geschiedenis is pijnlijk, maar - zonder iets prijs te geven - er is nog zoiets als troost. En troost kan groter zijn dan welk drama dan ook.
May 15, 2017
Boek dat mij niet kon pakken doordat ik moeite had om ieder hoofdstuk opnieuw met een andere verhaallijn te moeten starten die die vast ergens samen zouden komen, maar zover kwam ik niet. Jammer, want aan zijn stijl ligt het niet. Misschien op het verkeerde moment gelezen. Ik ging uit van een makkelijk tussendooortje en uiteindelijk vroeg het boek om meer.
March 19, 2020
Interesting exploration of how exceptionally charismatic people can exert influence and control over others, even those who consider themselves to be inherently "rational". Krabbe weaves a tale well, and though this isn't his best, it's still a dark, unpredictable, entertaining read.
Displaying 1 - 30 of 72 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.