What do you think?
Rate this book
Η σκιά του πατέρα
Ο κεντρικός ήρωας, Υάκινθος Πορδαφήκας, πλησιάζοντας τα πενήντα, έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως το παρελθόν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα επίπλαστο παρόν. Χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς σύντροφο, δέχεται με στωικότητα το ευεπίφορο της ύπαρξης. Η απουσία του πατέρα ρίχνει βαριά τη σκιά της, και η μονοτονία είναι σφιχτά δεμένη στο άρμα της καθημερινότητάς του, με τις μέρες να γλιστράνε μέσα από τα χέρια του, καθώς περιδιαβαίνει τους δρόμους της πόλης. (�) Ιστορικά πρόσωπα, μοιραίες συναντήσεις και ένας παράξενος θάνατος δίνουν το γενικό πρόσταγμα της αναζήτησης στιγμών, εποχών και σχέσεων. Νικητές και ηττημένοι στέκονται στην ίδια αρένα ζητώντας μια ιδιότυπη εξιλέωση.
320 pages, Paperback
Published July 1, 2022
2 people want to read
About the author
Άγγελος Χαριάτης
12books34followersΣυμμετοχή σε δύο κύκλους σεμιναρίων δημιουργικής γραφής (μυθιστόρημα) του ΕΚΕΒΙ.
Φεβρουάριος 2006 Εκδόσεις Μαραθιά συλλογή διηγημάτων «25 ιστορίες για ευτυχισμένους αστούς».
Νοέμβριος 2012 Εκδόσεις Ιβίσκος κοινωνικό μυθιστόρημα «Παράπλευρες απώλειες».
Μάιος του 2015 Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή αστυνομικό μυθιστόρημα «Το δάκτυλο».
Αύγουστος του 2015 Εκδόσεις Σαΐτα πολιτικό μυθιστόρημα «Μαύρο-Κόκκινο».
Ιούνιος του 2016 Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη αισθηματικό μυθιστόρημα «Όταν ξημερώνει…�.
Σεπτέμβριος του 2016 Εκδόσεις tovivlio, μυθιστόρημα «Οι δέκα εντολές».
Δεκέμβριος του 2017 Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη αστυνομικό μυθιστόρημα «Η Πόλη των Γενναίων (Brave City)».
Οκτώβριος του 2019 Εκδόσεις Άρωμα, συλλογή διηγημάτων "Ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα"
Μάρτιος του 2020 μυθιστόρημα "Ο συγγραφέας- εγχειρίδιο αποτυχίας για νέους συγγραφείς" e book.
Απρίλιος του 2021 αστυνομικό μυθιστόρημα "Ο κύριος Χι" Εκδόσεις 24γράμματα
Ιούλιος του 2022, μυθιστόρημα "Η σκιά του πατέρα", Εκδόσεις 24 γράμματα.
Ιανουάριος του 2023 νουβέλα "η Θεσσαλονίκη των ευσεβών μου πόθων" e book, "Μαντάμ Αμάντα", Εκδόσεις 24γράμματα
Κείμενα, διηγήματα, βιβλιοκριτικές, συνεντεύξεις δημοσιευμένα στο διαδίκτυο, εφημερίδες, περιοδικά.
Μέλος του PEN Greece. Μέλος της ΕΛΣΑΛ.
Φεβρουάριος 2006 Εκδόσεις Μαραθιά συλλογή διηγημάτων «25 ιστορίες για ευτυχισμένους αστούς».
Νοέμβριος 2012 Εκδόσεις Ιβίσκος κοινωνικό μυθιστόρημα «Παράπλευρες απώλειες».
Μάιος του 2015 Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή αστυνομικό μυθιστόρημα «Το δάκτυλο».
Αύγουστος του 2015 Εκδόσεις Σαΐτα πολιτικό μυθιστόρημα «Μαύρο-Κόκκινο».
Ιούνιος του 2016 Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη αισθηματικό μυθιστόρημα «Όταν ξημερώνει…�.
Σεπτέμβριος του 2016 Εκδόσεις tovivlio, μυθιστόρημα «Οι δέκα εντολές».
Δεκέμβριος του 2017 Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη αστυνομικό μυθιστόρημα «Η Πόλη των Γενναίων (Brave City)».
Οκτώβριος του 2019 Εκδόσεις Άρωμα, συλλογή διηγημάτων "Ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα"
Μάρτιος του 2020 μυθιστόρημα "Ο συγγραφέας- εγχειρίδιο αποτυχίας για νέους συγγραφείς" e book.
Απρίλιος του 2021 αστυνομικό μυθιστόρημα "Ο κύριος Χι" Εκδόσεις 24γράμματα
Ιούλιος του 2022, μυθιστόρημα "Η σκιά του πατέρα", Εκδόσεις 24 γράμματα.
Ιανουάριος του 2023 νουβέλα "η Θεσσαλονίκη των ευσεβών μου πόθων" e book, "Μαντάμ Αμάντα", Εκδόσεις 24γράμματα
Κείμενα, διηγήματα, βιβλιοκριτικές, συνεντεύξεις δημοσιευμένα στο διαδίκτυο, εφημερίδες, περιοδικά.
Μέλος του PEN Greece. Μέλος της ΕΛΣΑΛ.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
September 23, 2022
Εάν υπάρχει κάτι,που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει απόλυτα τα βιβλία του συγγραφέα Άγγελου Χαριάτη,είναι η διαφορά που υπάρχει αναμεταξύ τους. Καθένα εξ αυτών,δεν μοιάζει απλώς,αλλά είναι όντως ξεχωριστό από τα υπόλοιπα. Παρότι,κοινός παρανομαστής η γλαφυρή,κατανοητή καί άκρως ενδιαφέρουσα πένα του συγγραφέα,κάθε βιβλίο λειτουργεί ως το μέσο για να γνωρίσουμε για πρώτη φορά τον δημιουργό,που μας οδηγεί σε αλλιώτικα μονοπάτια από τα συνηθισμένα. Εγώ αν καί έχω διαβάσει μόνο τρία έργα του,μπορώ να αναγνωρίσω την γραφή του καί να την νιώσω οικεία,μα να που όλες αυτές τις φορές είναι σαν να την ανακαλύπτω ξανά από την αρχή. Αυτό όχι μόνο κρατά ακμαίο το αναγνωστικό μου ενδιαφέρον,αλλά με βάζει στην διαδικασία να θέλω να διαβάσω κι άλλα έργα του συγγραφέα. Με μεγάλη χαρά διάβασα καί σας παρουσιάζω το νέο του μυθιστόρημα,με τίτλο ''Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις 24 Γράμματα.
''Η σκιά του πατέρα'',όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου καί γνωρίζετε αυτήν την ιδιάζουσα ''εμμονή'' μου σχετικά με αυτούς καί πιο συγκεκριμένα το τι μπορεί να υπονοούν,ή,να είναι με τέτοιον τρόπο καμουφλαρισμένα καί περιμένουν από εμάς να τα ανακαλύψουμε. Ακούγοντας τον για πρώτη φορά,γεννήθηκαν πολλές σκέψεις στο μυαλό. Σκέψεις όπως το πως είναι να ζει ένας άνθρωπος κάτω από την σκιά κάποιου άλλου καί πιο συγκεκριμένα του πατέρα του. Σχετίζεται,άραγε,με το ''φορτίο'' που του έχει κληροδοτήσει εξαιτίας μίας πιθανής απώλειας,ή,με την έλλειψη της παρουσίας του ενώ βρίσκεται ακόμη εν ζωή καί δεν υπάρχει μία εξήγηση που να δικαιολογεί αυτήν την απουσία; Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να απαντήσω με σιγουριά. Γι'αυτό στράφηκα στην περίληψη του οπισθοφύλλου,μήπως καί με βοηθούσε να ενταχθώ πιο ομαλά μέσα στο κλίμα της υπόθεσης.
"Ο κεντρικός ήρωας, Υάκινθος Πορδαφήκας, πλησιάζοντας τα πενήντα, έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως το παρελθόν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα επίπλαστο παρόν. Χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς σύντροφο, δέχεται με στωικότητα το ευεπίφορο της ύπαρξης. Η απουσία του πατέρα ρίχνει βαριά τη σκιά της, και η μονοτονία είναι σφιχτά δεμένη στο άρμα της καθημερινότητάς του, με τις μέρες να γλιστράνε μέσα από τα χέρια του, καθώς περιδιαβαίνει τους δρόμους της πόλης. Η αντίστροφη μέτρηση για τη συνάντηση με το πεπρωμένο του, όμως, έχει ήδη ξεκινήσει, εν αγνοία του. Οι επιστολές χωρίς γραμματόσημο που φτάνουν στο κατώφλι της κατοικίας του, τον προσκαλούν και κυρίως τον προκαλούν να βουτήξει στη θάλασσα του παρελθόντος, της μνήμης και της λήθης και να αναδυθεί σχεδόν καθαγιασμένος, έτοιμος να λάβει απαντήσεις στα ερωτήματά του. Άνθρωποι κοντινοί αλλά άγνωστοι καλούνται να τον βοηθήσουν, με τις μαρτυρίες τους, να συμπληρώσει τα χαμένα στο βάθος του χρόνου κομμάτια του παζλ, μέσα από ανοίκεια, κι όμως βαθιά προσωπικά, μονοπάτια. Δίνοντάς του το δικαίωμα και ταυτόχρονα τη δυνατότητα να επανεφεύρει κατά μια έννοια τον εαυτό του και να λύσει τον γρίφο της απουσίας του πατέρα. Ιστορικά πρόσωπα, μοιραίες συναντήσεις και ένας παράξενος θάνατος δίνουν το γενικό πρόσταγμα της αναζήτησης στιγμών, εποχών και σχέσεων. Νικητές και ηττημένοι στέκονται στην ίδια αρένα ζητώντας μια ιδιότυπη εξιλέωση." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Αφού ήδη είχα πάρει μία γεύση του που θα κινούμασταν μέσα στην πλοκή,άρχισα να ρουφώ σελίδα τη σελίδα,καθώς καί τις πληροφορίες που λάμβανα. Ένιωθα πως είχα μπει στην θέση του κεντρικού ήρωα βιώνοντας τα ίδια με εκείνον καί λαχταρώντας να μάθω την αλήθεια. Στην αρχή,δεν σας το κρύβω πως έμοιαζε με απλή περιέργεια,που στην πορεία μετατράπηκε σε πραγματικό ενδιάφερον,αφού ο ήρωας καταφέρνει να τον νιώσουμε δικό μας άνθρωπο. Άν καί εδώ που τα λέμε,η επιλογή του συγγραφέα να αναφέρεται πολλάκις σε όλα τα πρόσωπα αποκλειστικά με ολόκληρο το ονοματεπώνυμό τους,θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία προσπάθεια από την μεριά των ηρώων/ίδων να παρουσιαστούν ως καρικατούρες,ή,να το χρησιμοποιήσουν ως ένα μηχανισμό άμυνας. Τί θέλω να πω με αυτό;
- Μήπως ήταν μία παραπλάνηση αυτή η αποστασιοποίηση,κυρίως,του κεντρικού ήρωα;
- Ήταν βαθύτερη η ανάγκη να δείχνει τάχα μου σκληρός,άκαμπτος κι αδιάφορος,ενώ όλο αυτό ήταν μία πανοπλία που προστάτευε τις ευαισθησίες καί τον εαυτό του εξαιτίας του φόβου για να μην πληγωθεί παραπάνω απ'όσο ήδη έχει συμβεί;
- Πώς τελικά αυτή η ''απώλεια'' τον σημάδεψε;
- Κι εντέλει,πόσο βρήκε,ή,έχασε τον εαυτό του μέσα από την αναζήτηση του πατέρα;
Εν κατακλείδι,μιλάμε για ένα πολυσύνθετο καί με πολλά μηνύματα.-κοινωνικό θα τολμούσα να το χαρακτηρίσω-,μυθιστόρημα που διαβάζεται με μία ανάσα καί μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις,την φιλία,τον έρωτα,την πατρική αγάπη καί σχέση ανάμεσα σε έναν πατέρα καί το παιδί του καί πολλά ακόμα,μέσα σε ένα παράλληλο πλαίσιο ενισχυμένο από καίριες ιστορικές περιόδους της σύγχρονης Ελλάδας καί την απαραίτητη δόση μυστηρίου καί αγωνίας. Ένα βιβλίο που αξίζει να αναζητήσετε.
Καλή ανάγνωση!
March 15, 2023
Άραγε, μπορεί κάποιος να κάνει επανεκκίνηση στη ζωή του πλησιάζοντας τον μισό αιώνα ζωής; Μπορεί κάποιος να καταφέρει ποτέ να γεμίσει το εσωτερικό κενό που αφήνει η απουσία του γονιού για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες; Είναι δυνατόν να αποδεχθείς την σημαντικότητα κάποιου που γνωρίζεις την ύπαρξή του μόνο από αφηγήσεις;
Αν κάποιος μπορεί να δώσει απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα, αυτός θα μπορούσε να είναι μόνο ο Υάκινθος Πορδαφήκας. Ο συνεσταλμένος, ήπιων τόνων, για πολλούς εκκεντρικός, για περισσότερους αδιάφορος, αλλά πάντως κεντρικός ήρωας του νέου μυθιστορήματος του συγγραφέα Άγγελου Χαριάτη «Η σκιά του πατέρα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24 Γράμματα».
Μια καταιγιστική, βαθιά ενδοσκοπική, αδυσώπητα συναισθηματική ιστορία, που φέρνει τον αναγνώστη μπροστά στην ανελέητη αναμέτρηση με τον καθρέφτη του, με μοναδικό ηττημένο εκείνον που δεν θα τολμήσει να κοιτάξει στα ενδότερα της ψυχής του.
Ο Άγγελος Χαριάτης κάνει μια ευχάριστα αιφνιδιαστική επιστροφή με ένα μυθιστόρημα που θα επιβεβαιώσει στον αναγνώστη του πως πρόκειται για έναν από τους πλέον αξιόλογους συγγραφείς της γενιάς του.
Όμως, ποιος είναι ο Υάκινθος Πορδαφήκας, αυτός ο μεσήλικας με το περίεργο, έως αστείο ονοματεπώνυμο και τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα, που μας συστήνεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου;
Αντιγράφοντας ένα μέρος από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Ο κεντρικός ήρωας, Υάκινθος Πορδαφήκας, πλησιάζοντας τα πενήντα, έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως το παρελθόν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα επίπλαστο παρόν. Χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς σύντροφο, δέχεται με στωικότητα το ευεπίφορο της ύπαρξης. Η απουσία του πατέρα ρίχνει βαριά τη σκιά της, και η μονοτονία είναι σφιχτά δεμένη στο άρμα της καθημερινότητάς του, με τις μέρες να γλιστράνε μέσα από τα χέρια του, καθώς περιδιαβαίνει τους δρόμους της πόλης».
Αυτός περίπου είναι ο Υάκινθος Πορδαφήκας. Ένας άνδρας που έμαθε να ζει με την απουσία του πατέρα, ο οποίος «έφυγε» όταν εκείνος ήταν μόλις 5 χρονών και που πλέον, στην ώριμη ηλικία, ζει σε μια δική του «διαφορετική» καθημερινότητα. Ακολουθεί κάθε μέρα την ίδια ρουτίνα. Ξυπνάει την ίδια ώρα, ακολουθεί το ίδιο δρομολόγιο, έχει τις ίδιες συνήθειες, δεν έχει σκυλιά, γατιά, ερωμένη ή εραστή, πληρώνει τακτικά και χωρίς καθυστέρηση το ενοίκιό του, είναι τεχνολογικά αναλφάβητος και ζει� περιμένοντας να πεθάνει, όπως θα έλεγαν οι νέοι της εποχής. Ιδανικός νοικάρης για την γηραιά σπιτονοικοκυρά, ιδανικός εργαζόμενος για τον υπερήλικο εργοδότη, ο ήσυχος γείτονας που όλοι θα ήθελαν να έχουν.
Και όλα αυτά, ανατρέπονται από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς ο ίδιος να αντιληφθεί το «πώς» και το «γιατί». Αντιγράφοντας από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Η αντίστροφη μέτρηση για τη συνάντηση με το πεπρωμένο του, όμως, έχει ήδη ξεκινήσει, εν αγνοία του. Οι επιστολές χωρίς γραμματόσημο που φτάνουν στο κατώφλι της κατοικίας του, τον προσκαλούν και κυρίως τον προκαλούν να βουτήξει στη θάλασσα του παρελθόντος, της μνήμης και της λήθης και να αναδυθεί σχεδόν καθαγιασμένος, έτοιμος να λάβει απαντήσεις στα ερωτήματά του».
Η ζωή του Υακίνθου Πορδαφήκα, αλλάζει. Αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Όπως ακριβώς ένα χτύπημα των δακτύλων. Από τη στιγμή που στα χέρια του φτάνει μια επιστολή που ανοίγει την πόρτα σε ένα άγνωστο παρελθόν και σε ένα ακόμα πιο ανεξερεύνητο παρόν. Αποστολέας της επιστολής είναι ο για χρόνια χαμένος πατέρας, Τριαντάφυλλος Πορδαφήκας. Μέσα από την αφήγηση της προσωπικής του ιστορίας, απλώνει νοερά το χέρι στον υιό του, που μέχρι σήμερα αγνοούσε την ύπαρξή του και τον καλεί να ακολουθήσει τα ίχνη που αφήνει για τον εντοπισμό του.
Όπως το παραμύθι του Κοντορεβυθούλη, όπου ο ήρωας αφήνει ένα μονοπάτι με βότσαλα για να ξαναβρεί το δρόμο της επιστροφής. Ή μήπως είναι τα ψίχουλα που τα τρώνε τα πουλιά και τον οδηγούν στο να χάσει τα ίχνη μέσα σε ένα δάσος αμφιβολιών;
Ο Υάκινθος Πορδαφήκας βρίσκεται πλέον μπροστά σε μια πρόκληση: Παίζει το παιχνίδι και ανακαλύπτει την αλήθεια ή μένει αδρανής και διατηρεί την πεζή, άνευρη ζωή του. Η επιλογή είναι ξεκάθαρη. «Θέλω να ζω, όχι απλά να υπάρχω». Ας ξεκινήσει το παιχνίδι�
Η ιστορία μετατρέπεται αίφνης σε ένα κυνήγι θησαυρού με έπαθλο, όχι το κρυμμένο σεντούκι των πειρατών, αλλά την εκπλήρωση του ξεχασμένου «γιατί». Σταθμοί στην αναζήτηση δεν είναι βράχοι και σταυροί πάνω σε δέντρα, αλλά ανθρώπινες μορφές, κάθε μία από τις οποίες κουβαλάει ένα κομμάτι του «χάρτη» της προσωπικότητας του αγνώστου πατέρα.
Η 80χρονη Παναγιούλα Σουρουκλεμέ, που θέλει να την φωνάζουν Ίνα με τα μωβ μαλλιά, στρασάκια στα ρούχα και μάτια σαν της Ελίζαμπεθ Τέηλορ, αποκαλύπτει τον παράνομο έρωτα με τον πατέρα. Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης, θείος Αντώνης Πορδαφήκας - Αν Πορφ, κατά το καλλιτεχνικό του - που ανέσυρε αναμνήσεις επτά δεκαετιών από τότε που ο ίδιος και ο Τριαντάφυλλος Πορδαφήκας ήταν παιδιά. Η ηλικιωμένη σπιτονοικοκυρά, κυρία Αρετή, σκιώδης «ταχυδρόμος» των επιστολών που φτάνουν από τον άγνωστο αποστολέα, με το κρυφό μυστικό και τον αναπάντεχα σκοτεινό ρόλο. Ο σκληρός έμπορος, αλλά καλός εργοδότης, υπερήλικος κύριος Λεμοντζόγλου που από συστολή αποφεύγει να τον αποκαλέσει «παιδί μου». Ο παράξενος γέροντας, Νίκος ο Κουμπότρυπας, που δεν έχει νυμφευθεί επουδενί την καθαριότητα και του αρέσει να ζει επικινδύνως, έχοντας αποφασίσει να πεθάνει «με στυλ και απολαυστικά»! Ο ξεπεσμένος της ζωής, Γιώργος Καραμούζης με το αξέχαστο ηθικό χρέος προς τον απόντα πατέρα. Η γηραιά κυρία Ούρσουλα, με το επαναστατικό παρελθόν από τη νεολαία των Λαμπράκηδων έως την αγωνιστική δράση κατά της Χούντας.
Πρόσωπα βγαλμένα από τη ζωή της μεταπολεμικής Ελλάδας, σφυρηλατημένα στις μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, με αγωνιστικό παρελθόν, ιδανικά και αξίες, που η ζωή ποτέ δεν ξεπλήρωσε με δίκαιη ανταμοιβή.
Και στη μέση αυτών, ένας άλλος Υάκινθος Πορδαφήκας. Αναστατωμένος από τις ακραίες αλλαγές της ζωής του, ακολουθεί τον� ζωντανό «μίτο της Αριάδνης», που του έχει απλώσει μπροστά του ο απών μέχρι σήμερα πατέρας, ευελπιστώντας πως κάποτε θα καταφέρει να βγει από αυτόν τον Λαβύρινθο που άλλοι τον έριξαν, παρά τη θέλησή του.
Στο ταξίδι αυτό, μεταλλάσσεται, γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του, παρατηρεί, θυμάται, ανασκαλεύει το παρελθόν και ονειρεύεται ένα άγνωστο μέλλον. Συγκρούεται με το μέσα του, θλίβεται, θυμώνει και ξεσπά στο κουτί των εγκιβωτισμένων αναμνήσεων, που κατέληξαν σε ένα εγκαταλελειμμένο, ετοιμόρροπο, παραδομένο χωρίς όρους στο χρόνο οικοδόμημα, πριν αντιληφθεί πως κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του.
Γύρω του, πίσω του και μπρος του, άγνωστοι άνδρες, σκιές που παρακολουθούν και κινούνται στο σκοτάδι, δημιουργώντας επιπλέον ένταση σε μια ήδη φορτισμένη αναζήτηση.
Όπως συμβαίνει σε κάθε τέτοια περιπέτεια, η ολοκλήρωση του ταξιδιού δεν αφήνει κανέναν αλώβητο. Όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «νικητές και ηττημένοι στέκονται στην ίδια αρένα ζητώντας μια ιδιότυπη εξιλέωση».
Ο Άγγελος Χαριάτης δεν είναι ένας τυχαίος συγγραφέας. Είναι ένας αγωνιστής της γραφής που διαρκώς εξελίσσεται, τολμά, τσαλακώνεται, δοκιμάζει, δουλεύει σκληρά. Αν κάτι μπορεί να διακρίνει κανείς στη γραφή του είναι ο απόλυτος σεβασμός στον αναγνώστη, αλλά πρωτίστως στους ήρωες των ιστοριών του. Δεν θα χλευάσει, δεν θα εκμεταλλευτεί, αλλά γονατίσει μπροστά τους και θα τους αποδώσει όλα όσα τους ανήκουν. Και αυτό, δεν είναι κάτι που το κάνει κάποιος εύκολα.
Το νέο του μυθιστόρημα «Η σκιά του πατέρα», δεν είναι ακόμα ένα βιβλίο που προστίθεται στην εργογραφία ενός, ομολογουμένως, πολυγραφότατου συγγραφέα. Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, είναι η απαρχή της επόμενης μέρας. Με το βιβλίο αυτό, ο Άγγελος Χαριάτης επανασυστήνεται στο κοινό του και του χαρίζει μια ακόμα, διαφορετική πλευρά του συγγραφικού του εαυτού.
Η γραφή του, βαθιά συναισθηματική, έντονα φορτισμένη, αναδεικνύει έναν λογοτέχνη, ο οποίος δεν αναλώνεται σε κουραστικούς βερμπαλισμούς, αλλά με απλή γλώσσα προτρέπει τον αναγνώστη στο να κάνει ένα ταξίδι, πρώτα στις σελίδες του βιβλίου, αλλά κυρίως στον εαυτό του. Όποιος δεν τολμήσει, θα βρεθεί χαμένος. Όποιος στον καθρέφτη φοβηθεί το είδωλό του, δεν θα γνωρίσει ποτέ τον εαυτό του. Όποιος μείνει άβουλος να υπομένει τη μοίρα του, δεν θα φτάσει ποτέ στην αλήθεια.
Κάθε σελίδα του βιβλίου «Η σκιά του πατέρα» ωθεί τον αναγνώστη να πάρει μια βαθιά ανάσα και να καταδυθεί στα άγνωστα και ανεξερεύνητα βάθη του μυαλού και της ψυχής του. Δεν είναι ένα ταξίδι προς τον εντοπισμό του χαμένου ήρωα, Τριαντάφυλλου Πορδαφήκα, αλλά μια πρόκληση να φωτίσει ο καθένας τα σκοτεινά μονοπάτια της προσωπικής του διαδρομής.
Εν κατακλείδι, ο Άγγελος Χαριάτης, με το νέο μυθιστόρημά του, προσφέρει 320 σελίδες αμείωτου, έντονου, ανεπιτήδευτου ρεαλισμού, που θα χαρίσει στον αναγνώστη μια ξεχωριστή εμπειρία. Και για το λόγο αυτό, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως «Η σκιά του πατέρα» είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
Αν κάποιος μπορεί να δώσει απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα, αυτός θα μπορούσε να είναι μόνο ο Υάκινθος Πορδαφήκας. Ο συνεσταλμένος, ήπιων τόνων, για πολλούς εκκεντρικός, για περισσότερους αδιάφορος, αλλά πάντως κεντρικός ήρωας του νέου μυθιστορήματος του συγγραφέα Άγγελου Χαριάτη «Η σκιά του πατέρα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «24 Γράμματα».
Μια καταιγιστική, βαθιά ενδοσκοπική, αδυσώπητα συναισθηματική ιστορία, που φέρνει τον αναγνώστη μπροστά στην ανελέητη αναμέτρηση με τον καθρέφτη του, με μοναδικό ηττημένο εκείνον που δεν θα τολμήσει να κοιτάξει στα ενδότερα της ψυχής του.
Ο Άγγελος Χαριάτης κάνει μια ευχάριστα αιφνιδιαστική επιστροφή με ένα μυθιστόρημα που θα επιβεβαιώσει στον αναγνώστη του πως πρόκειται για έναν από τους πλέον αξιόλογους συγγραφείς της γενιάς του.
Όμως, ποιος είναι ο Υάκινθος Πορδαφήκας, αυτός ο μεσήλικας με το περίεργο, έως αστείο ονοματεπώνυμο και τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα, που μας συστήνεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου;
Αντιγράφοντας ένα μέρος από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Ο κεντρικός ήρωας, Υάκινθος Πορδαφήκας, πλησιάζοντας τα πενήντα, έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως το παρελθόν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα επίπλαστο παρόν. Χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς σύντροφο, δέχεται με στωικότητα το ευεπίφορο της ύπαρξης. Η απουσία του πατέρα ρίχνει βαριά τη σκιά της, και η μονοτονία είναι σφιχτά δεμένη στο άρμα της καθημερινότητάς του, με τις μέρες να γλιστράνε μέσα από τα χέρια του, καθώς περιδιαβαίνει τους δρόμους της πόλης».
Αυτός περίπου είναι ο Υάκινθος Πορδαφήκας. Ένας άνδρας που έμαθε να ζει με την απουσία του πατέρα, ο οποίος «έφυγε» όταν εκείνος ήταν μόλις 5 χρονών και που πλέον, στην ώριμη ηλικία, ζει σε μια δική του «διαφορετική» καθημερινότητα. Ακολουθεί κάθε μέρα την ίδια ρουτίνα. Ξυπνάει την ίδια ώρα, ακολουθεί το ίδιο δρομολόγιο, έχει τις ίδιες συνήθειες, δεν έχει σκυλιά, γατιά, ερωμένη ή εραστή, πληρώνει τακτικά και χωρίς καθυστέρηση το ενοίκιό του, είναι τεχνολογικά αναλφάβητος και ζει� περιμένοντας να πεθάνει, όπως θα έλεγαν οι νέοι της εποχής. Ιδανικός νοικάρης για την γηραιά σπιτονοικοκυρά, ιδανικός εργαζόμενος για τον υπερήλικο εργοδότη, ο ήσυχος γείτονας που όλοι θα ήθελαν να έχουν.
Και όλα αυτά, ανατρέπονται από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς ο ίδιος να αντιληφθεί το «πώς» και το «γιατί». Αντιγράφοντας από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Η αντίστροφη μέτρηση για τη συνάντηση με το πεπρωμένο του, όμως, έχει ήδη ξεκινήσει, εν αγνοία του. Οι επιστολές χωρίς γραμματόσημο που φτάνουν στο κατώφλι της κατοικίας του, τον προσκαλούν και κυρίως τον προκαλούν να βουτήξει στη θάλασσα του παρελθόντος, της μνήμης και της λήθης και να αναδυθεί σχεδόν καθαγιασμένος, έτοιμος να λάβει απαντήσεις στα ερωτήματά του».
Η ζωή του Υακίνθου Πορδαφήκα, αλλάζει. Αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Όπως ακριβώς ένα χτύπημα των δακτύλων. Από τη στιγμή που στα χέρια του φτάνει μια επιστολή που ανοίγει την πόρτα σε ένα άγνωστο παρελθόν και σε ένα ακόμα πιο ανεξερεύνητο παρόν. Αποστολέας της επιστολής είναι ο για χρόνια χαμένος πατέρας, Τριαντάφυλλος Πορδαφήκας. Μέσα από την αφήγηση της προσωπικής του ιστορίας, απλώνει νοερά το χέρι στον υιό του, που μέχρι σήμερα αγνοούσε την ύπαρξή του και τον καλεί να ακολουθήσει τα ίχνη που αφήνει για τον εντοπισμό του.
Όπως το παραμύθι του Κοντορεβυθούλη, όπου ο ήρωας αφήνει ένα μονοπάτι με βότσαλα για να ξαναβρεί το δρόμο της επιστροφής. Ή μήπως είναι τα ψίχουλα που τα τρώνε τα πουλιά και τον οδηγούν στο να χάσει τα ίχνη μέσα σε ένα δάσος αμφιβολιών;
Ο Υάκινθος Πορδαφήκας βρίσκεται πλέον μπροστά σε μια πρόκληση: Παίζει το παιχνίδι και ανακαλύπτει την αλήθεια ή μένει αδρανής και διατηρεί την πεζή, άνευρη ζωή του. Η επιλογή είναι ξεκάθαρη. «Θέλω να ζω, όχι απλά να υπάρχω». Ας ξεκινήσει το παιχνίδι�
Η ιστορία μετατρέπεται αίφνης σε ένα κυνήγι θησαυρού με έπαθλο, όχι το κρυμμένο σεντούκι των πειρατών, αλλά την εκπλήρωση του ξεχασμένου «γιατί». Σταθμοί στην αναζήτηση δεν είναι βράχοι και σταυροί πάνω σε δέντρα, αλλά ανθρώπινες μορφές, κάθε μία από τις οποίες κουβαλάει ένα κομμάτι του «χάρτη» της προσωπικότητας του αγνώστου πατέρα.
Η 80χρονη Παναγιούλα Σουρουκλεμέ, που θέλει να την φωνάζουν Ίνα με τα μωβ μαλλιά, στρασάκια στα ρούχα και μάτια σαν της Ελίζαμπεθ Τέηλορ, αποκαλύπτει τον παράνομο έρωτα με τον πατέρα. Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης, θείος Αντώνης Πορδαφήκας - Αν Πορφ, κατά το καλλιτεχνικό του - που ανέσυρε αναμνήσεις επτά δεκαετιών από τότε που ο ίδιος και ο Τριαντάφυλλος Πορδαφήκας ήταν παιδιά. Η ηλικιωμένη σπιτονοικοκυρά, κυρία Αρετή, σκιώδης «ταχυδρόμος» των επιστολών που φτάνουν από τον άγνωστο αποστολέα, με το κρυφό μυστικό και τον αναπάντεχα σκοτεινό ρόλο. Ο σκληρός έμπορος, αλλά καλός εργοδότης, υπερήλικος κύριος Λεμοντζόγλου που από συστολή αποφεύγει να τον αποκαλέσει «παιδί μου». Ο παράξενος γέροντας, Νίκος ο Κουμπότρυπας, που δεν έχει νυμφευθεί επουδενί την καθαριότητα και του αρέσει να ζει επικινδύνως, έχοντας αποφασίσει να πεθάνει «με στυλ και απολαυστικά»! Ο ξεπεσμένος της ζωής, Γιώργος Καραμούζης με το αξέχαστο ηθικό χρέος προς τον απόντα πατέρα. Η γηραιά κυρία Ούρσουλα, με το επαναστατικό παρελθόν από τη νεολαία των Λαμπράκηδων έως την αγωνιστική δράση κατά της Χούντας.
Πρόσωπα βγαλμένα από τη ζωή της μεταπολεμικής Ελλάδας, σφυρηλατημένα στις μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, με αγωνιστικό παρελθόν, ιδανικά και αξίες, που η ζωή ποτέ δεν ξεπλήρωσε με δίκαιη ανταμοιβή.
Και στη μέση αυτών, ένας άλλος Υάκινθος Πορδαφήκας. Αναστατωμένος από τις ακραίες αλλαγές της ζωής του, ακολουθεί τον� ζωντανό «μίτο της Αριάδνης», που του έχει απλώσει μπροστά του ο απών μέχρι σήμερα πατέρας, ευελπιστώντας πως κάποτε θα καταφέρει να βγει από αυτόν τον Λαβύρινθο που άλλοι τον έριξαν, παρά τη θέλησή του.
Στο ταξίδι αυτό, μεταλλάσσεται, γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του, παρατηρεί, θυμάται, ανασκαλεύει το παρελθόν και ονειρεύεται ένα άγνωστο μέλλον. Συγκρούεται με το μέσα του, θλίβεται, θυμώνει και ξεσπά στο κουτί των εγκιβωτισμένων αναμνήσεων, που κατέληξαν σε ένα εγκαταλελειμμένο, ετοιμόρροπο, παραδομένο χωρίς όρους στο χρόνο οικοδόμημα, πριν αντιληφθεί πως κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του.
Γύρω του, πίσω του και μπρος του, άγνωστοι άνδρες, σκιές που παρακολουθούν και κινούνται στο σκοτάδι, δημιουργώντας επιπλέον ένταση σε μια ήδη φορτισμένη αναζήτηση.
Όπως συμβαίνει σε κάθε τέτοια περιπέτεια, η ολοκλήρωση του ταξιδιού δεν αφήνει κανέναν αλώβητο. Όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, «νικητές και ηττημένοι στέκονται στην ίδια αρένα ζητώντας μια ιδιότυπη εξιλέωση».
Ο Άγγελος Χαριάτης δεν είναι ένας τυχαίος συγγραφέας. Είναι ένας αγωνιστής της γραφής που διαρκώς εξελίσσεται, τολμά, τσαλακώνεται, δοκιμάζει, δουλεύει σκληρά. Αν κάτι μπορεί να διακρίνει κανείς στη γραφή του είναι ο απόλυτος σεβασμός στον αναγνώστη, αλλά πρωτίστως στους ήρωες των ιστοριών του. Δεν θα χλευάσει, δεν θα εκμεταλλευτεί, αλλά γονατίσει μπροστά τους και θα τους αποδώσει όλα όσα τους ανήκουν. Και αυτό, δεν είναι κάτι που το κάνει κάποιος εύκολα.
Το νέο του μυθιστόρημα «Η σκιά του πατέρα», δεν είναι ακόμα ένα βιβλίο που προστίθεται στην εργογραφία ενός, ομολογουμένως, πολυγραφότατου συγγραφέα. Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, είναι η απαρχή της επόμενης μέρας. Με το βιβλίο αυτό, ο Άγγελος Χαριάτης επανασυστήνεται στο κοινό του και του χαρίζει μια ακόμα, διαφορετική πλευρά του συγγραφικού του εαυτού.
Η γραφή του, βαθιά συναισθηματική, έντονα φορτισμένη, αναδεικνύει έναν λογοτέχνη, ο οποίος δεν αναλώνεται σε κουραστικούς βερμπαλισμούς, αλλά με απλή γλώσσα προτρέπει τον αναγνώστη στο να κάνει ένα ταξίδι, πρώτα στις σελίδες του βιβλίου, αλλά κυρίως στον εαυτό του. Όποιος δεν τολμήσει, θα βρεθεί χαμένος. Όποιος στον καθρέφτη φοβηθεί το είδωλό του, δεν θα γνωρίσει ποτέ τον εαυτό του. Όποιος μείνει άβουλος να υπομένει τη μοίρα του, δεν θα φτάσει ποτέ στην αλήθεια.
Κάθε σελίδα του βιβλίου «Η σκιά του πατέρα» ωθεί τον αναγνώστη να πάρει μια βαθιά ανάσα και να καταδυθεί στα άγνωστα και ανεξερεύνητα βάθη του μυαλού και της ψυχής του. Δεν είναι ένα ταξίδι προς τον εντοπισμό του χαμένου ήρωα, Τριαντάφυλλου Πορδαφήκα, αλλά μια πρόκληση να φωτίσει ο καθένας τα σκοτεινά μονοπάτια της προσωπικής του διαδρομής.
Εν κατακλείδι, ο Άγγελος Χαριάτης, με το νέο μυθιστόρημά του, προσφέρει 320 σελίδες αμείωτου, έντονου, ανεπιτήδευτου ρεαλισμού, που θα χαρίσει στον αναγνώστη μια ξεχωριστή εμπειρία. Και για το λόγο αυτό, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως «Η σκιά του πατέρα» είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
November 5, 2022
Ο Υάκινθος Πορδαφήκας ζει μια ήρεμη, οργανωμένη, απλή και καθόλου κοινωνική ζωή όταν ξαφνικά αρχίζουν να έρχονται στην πόρτα του επιστολές που έγραψε ο πατέρας του που εγκατέλειψε σύζυγο και παιδί εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια. Τι θέλει τώρα από τον γιο του; Τι είχε συμβεί τη μοιραία εκείνη μέρα που τους εγκατέλειψε; Γιατί έφυγε χωρίς να πει κουβέντα; Ήθελε να ζήσει τη ζωή του, είχε κρυφή σχέση, είχε ένα μυστικό που δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί, τι απ� όλα αυτά; Σε τι βοηθάνε οι επιστολές; Θα έρθουν ξανά κοντά πατέρας και γιος;
Ο Άγγελος Χαριάτης έγραψε ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα με ένα καθαρά προσωπικό στυλ γραφής που ακολουθεί τα δικά του μονοπάτια και χαράζει μια πρωτότυπη γραμμή αφήγησης. Η βασική πλοκή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, με τις επιστολές να συστήνουν στον Υάκινθο Πορδαφήκα κάθε φορά κι ένα διαφορετικό πρόσωπο από το περιβάλλον του πατέρα του, ώσπου σταδιακά αρχίζει να χτίζεται ένα ασφυκτικό πλαίσιο που θα τον μεταφέρει πίσω στη δικτατορία του 1967, στον αγώνα του Αλέξανδρου Παναγούλη κατά των συνταγματαρχών και στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η γραφή όμως είναι κουραστική, φορτωμένη με πολλές προτάσεις που περιγράφουν ποικίλες ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις των εκάστοτε χαρακτήρων που γνωρίζει ο Υάκινθος από τη μια και του ίδιου του πρωταγωνιστή από την άλλη, ο οποίος έχει επιπλέον διάφορες μεταπτώσεις: θυμό, αδιαφορία, πόνο, πίκρα, ελπίδα, αγωνία, περιέργεια κι όλα αυτά παρατίθενται εκτενέστατα. Είναι ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί, θέλει όμως χρόνο και υπομονή, διότι, συν τοις άλλοις, το πλούσιο λεξιλόγιο που ίσως να το χαρακτηρίσει κάποιος ως βερμπαλισμό (για παράδειγμα «νωδή βιβλιοθήκη», μεταφορικά «η άδεια, η κενή»), και οι γεμάτες λέξεις, συνδέσμους και άλλα εκφραστικά μέσα προτάσεις καθυστερούν σημαντικά την πορεία της ανάγνωσης.
«Η σκιά του πατέρα» είναι ένα ενδιαφέρον λογοτεχνικό και αφηγηματικό πείραμα που επικεντρώνεται στις σχέσεις πατέρα και γιου και καταγράφει με διαφάνεια και αντικειμενικότητα τα στάδια από τα οποία περνάει η μεταξύ τους σχέση μέσω των γραμμάτων στην προσπάθεια του Υάκινθου να κατανοήσει τα κίνητρα της φυγής του πατέρα του και να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό του κόσμο με αφορμή την ανατροπή της ήρεμης ως τότε ζωής του, μιας και τόσα χρόνια έχει εναρμονιστεί με την απόρριψη και τα συνακόλουθα ψυχολογικά της προβλήματα. Μήπως όμως τελικά ο πατέρας του είχε σοβαρό λόγο που χάθηκε χωρίς εξηγήσεις; Η απάντηση που βρίσκεται στις τελευταίες σελίδες αποζημίωσε το κοπιώδες μου αυτό ταξίδι και γι� αυτό και το συνιστώ.
Πρώτη δημοσίευση στο site μου:
Ο Άγγελος Χαριάτης έγραψε ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα με ένα καθαρά προσωπικό στυλ γραφής που ακολουθεί τα δικά του μονοπάτια και χαράζει μια πρωτότυπη γραμμή αφήγησης. Η βασική πλοκή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, με τις επιστολές να συστήνουν στον Υάκινθο Πορδαφήκα κάθε φορά κι ένα διαφορετικό πρόσωπο από το περιβάλλον του πατέρα του, ώσπου σταδιακά αρχίζει να χτίζεται ένα ασφυκτικό πλαίσιο που θα τον μεταφέρει πίσω στη δικτατορία του 1967, στον αγώνα του Αλέξανδρου Παναγούλη κατά των συνταγματαρχών και στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Η γραφή όμως είναι κουραστική, φορτωμένη με πολλές προτάσεις που περιγράφουν ποικίλες ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις των εκάστοτε χαρακτήρων που γνωρίζει ο Υάκινθος από τη μια και του ίδιου του πρωταγωνιστή από την άλλη, ο οποίος έχει επιπλέον διάφορες μεταπτώσεις: θυμό, αδιαφορία, πόνο, πίκρα, ελπίδα, αγωνία, περιέργεια κι όλα αυτά παρατίθενται εκτενέστατα. Είναι ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί, θέλει όμως χρόνο και υπομονή, διότι, συν τοις άλλοις, το πλούσιο λεξιλόγιο που ίσως να το χαρακτηρίσει κάποιος ως βερμπαλισμό (για παράδειγμα «νωδή βιβλιοθήκη», μεταφορικά «η άδεια, η κενή»), και οι γεμάτες λέξεις, συνδέσμους και άλλα εκφραστικά μέσα προτάσεις καθυστερούν σημαντικά την πορεία της ανάγνωσης.
«Η σκιά του πατέρα» είναι ένα ενδιαφέρον λογοτεχνικό και αφηγηματικό πείραμα που επικεντρώνεται στις σχέσεις πατέρα και γιου και καταγράφει με διαφάνεια και αντικειμενικότητα τα στάδια από τα οποία περνάει η μεταξύ τους σχέση μέσω των γραμμάτων στην προσπάθεια του Υάκινθου να κατανοήσει τα κίνητρα της φυγής του πατέρα του και να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό του κόσμο με αφορμή την ανατροπή της ήρεμης ως τότε ζωής του, μιας και τόσα χρόνια έχει εναρμονιστεί με την απόρριψη και τα συνακόλουθα ψυχολογικά της προβλήματα. Μήπως όμως τελικά ο πατέρας του είχε σοβαρό λόγο που χάθηκε χωρίς εξηγήσεις; Η απάντηση που βρίσκεται στις τελευταίες σελίδες αποζημίωσε το κοπιώδες μου αυτό ταξίδι και γι� αυτό και το συνιστώ.
Πρώτη δημοσίευση στο site μου:
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.