Η Ζωρζ Σαρή (French: George Saris) γεννήθηκε το 1925 στη Αθήνα από Γαλλίδα μητέρα και Έλληνα πατέρα. Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με το θέατρο, με δάσκαλο το Βασίλη Ρώτα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής άρχισε να φοιτά στη Δραματική Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Αργότερα, το 1947, αναγκάστηκε να φύγει εξόριστη για το Παρίσι. Εκεί συνέχισε να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στη σχολή του Σαρλ Ντιλέν. Το 1962 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε να παίζει στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Η συγγραφική της καριέρα άρχισε το 1969 με το "Θησαυρό της Βαγίας", ένα μυθιστόρημα που ξεκίνησε σαν παιχνίδι με τα παιδιά της και τους φίλους τους και το οποίο είχε και εξακολουθεί να έχει μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Από το 1969 μέχρι σήμερα έχει γράψει μυθιστορήματα για παιδιά και εφήβους, νουβέλες, θεατρικά παιδικά έργα και ιστορίες για μικρά παιδιά. Επίσης στο ενεργητικό της έχει δεκατέσσερις μεταφράσεις μυθιστορημάτων από τα γαλλικά. Όλα τα βιβλία της έχουν κάνει αρκετές επανεκδόσεις και μερικά από αυτά έχουν βραβευτεί. Το 1994 η "Νινέτ" βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου, καθώς επίσης και από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (το βραβείο μοιράστηκε με τη Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου). Αργότερα, το 1999 ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου τής έδωσε ακόμη ένα βραβείο για το "Χορό της ζωής". Το 1988 "Τα Χέγια" προτάθηκαν για το βραβείο Άντερσεν. Ως ηθοποιός έχει βραβευτεί το 1960 με το βραβείο Β' Γυναικείου ρόλου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πέθανε στις 9 Ιουνίου του 2012 σε ηλικία 87 χρονών.
Στο βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά σε γεωγραφικές τοποθεσίες, τις οποίες φυσικά έλεγξα όλες. "Στην οδό Ελπίδος (δίπλα από την Πλατεία Βικτωρίας που κατεβαίνω κάθε φορά για να πάω στη βιβλιοθήκη ΟΠΑ! ) ήτανε το άντρο βασανιστηρίων των αγωνιστών από Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών. Στην οδό Μέρλιν (δίπλα από Ίδρυμα Θεοχαρακη και Γαλλική Πρεσβεία) ήτανε το άντρο βασανιστηρίων των αγωνιστών από Γερμανούς. " (σελ. 73) Το βιβλίο ξετυλίγεται γύρω από 25 φωτογραφίες που πλήρωσε από κάποιον φωτογράφο που είχε απαθανατίσει τις στιγμές της κατοχής και της απελευθέρωσης. Απίστευτες φωτογραφίες. Το ιστορικό σπίτι που ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ (κομμουνιστικη νεολαία) είναι σ' ένα διπατο σπίτι κοντά στο μετρό Αμπελοκήπων! Περνάμε δίπλα τους και δεν γνωρίζουμε τίποτα! Χάρη στη Ζέη και Σαρή και το σύνολο του αυτοβιογραφικου τους έργου... θα έλεγα ότι είμαι 97 χρονών! 😋 Κέρδισα δύο ανθρώπους!
Περνάω ένα phase που βρίσκομαι στο ακριβώς αντίθετο το στάδιο από reading slump και διαβάζω ότι βρω στο σπίτι , επεξήγηση περιμένω κάποια βιβλία που παρήγγειλα. Είμαι πολύ χαρούμενος γιαυτο γιατί έχω την ευκαιρεία να διαβάζω βιβλία σαν αυτο. Πολύ καλό , αληθινό και ώμο!
Πολλές αναφορές στην καθημερινότητα των ανθρώπων στην Αθήνα κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Η έκδοση που διάβασα (Κέδρος, 1982) συνοδευόταν και από πλούσια φωτογραφικά ντοκουμέντα .Μία αυτοβιογραφία που σε "περπατάει" στην Αθήνα της εποχής και σου μαθαίνει την ιστορία πολλών από τα κτίρια και τους δρόμους που προσπερνάς . Διαβάζεται απνευστί και είναι πολύ συγκινητικό.
You want to know more about everyday life during the German Occupation in Greece? Read this. Simple,short stories that can help you perceive the spirit of that era...
Το είχα αγαπήσει όταν το πρωτοδιάβασα μικρή, ίσως γιατί ήταν και από τα πρώτα μου αναγνώσματα σχετικά με την Κατοχή. Και τότε όμως, θυμάμαι, μου είχε φανεί πολύ σύντομο. Αν πρέπει να βγάλω ένα μέσο όρο της τότε και τώρα βαθμολογίας, θα έλεγα 3,5.
"Όσον αφορά τις δικές μου αξίες, πάνω απ'όλα είναι η ελευθερία μου και η αξιοπρέπειά μου. Και η φιλία. Να νιώθω ελεύθερη και να είμαι όρθια." Ζωρζ Σαρή