What do you think?
Rate this book
Όταν ο ήλιος...
Η Ελλάδα μετά το θρίαμβο του Σαράντα, στην Κατοχή. Μια σκοτεινή εποχή για την ελληνική ιστορία. Μια τυραννική ζωή για τους Ελληνες που δέχτηκαν άδικα να ζήσουν κατά τις προσταγές του κατακτητή. Ο καθένας πασχίζει να βρει έναν τρόπο να επιβιώσει. Θα καταφύγει σε όλα τα μέσα, αλλά δε θα ξεχάσει ποτέ την ελευθερία του. Θα συνεχίσει να πολεμάει γι'αυτήν. Και μέσα σ' αυτή τη φρίκη τα παιδιά. Η Ζωή, ηρωίδα άγνωστη, γνωστή από το βιβλίο αυτό, θα προσπαθήσει να καταλάβει. Θα μεγαλώσει στη φρίκη της πείνας, θα ελπίσει όταν οι μεγάλοι θα πάρουν τα όπλα να αποτινάξουν το ζυγό, θα κλάψει, θα θελήσει - παιδί δεν ήταν; να χαρεί. Γύρω της, ενας κόσμος παράξενος σκληρός, ανάλγητος, που τρέχει να γλιτώσει, που τρέχει να βρει ένα κομμάτι ψωμί, κι αυτό συχνά μόνο στα σκουπίδια, οι εκτελέσεις, η αισιοδοξία πως όλα θα τελειώσουν. Τα μάτια της θα δουν πολλά. Θα ακούσει περισσότερα. Θα υποφέρει. Θα γνωρίσει την ελπίδα. Θα ζήσει μ' αυτήν ώσπου να έρθει το τέλος του Κακού. Και ήρθε. Και έγινε το ξέφρενο πανηγύρι της απελευθέρωσης. Η θεά της Αθήνας, η Αθηνά, κατέβηκε κι αυτή στους δρόμους να γιορτάσει με όλο τον κόσμο. Η Ζωή είναι είκοσι χρονών! Ένας νέος κόσμος την περιβάλλει. Μια νέα ζωή την περιμένει...
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
260 pages, Paperback
First published January 1, 1971
5 people are currently reading
309 people want to read
About the author
George Sari
43books88followersGreek: Ζωρζ Σαρή
Georges Sari (born Georgia Sarivaxevani), a Greek author and actress, was born in Athens. Her mother was French and her father was Greek from Ayvalik, Turkey. She grew up in Greece, where she attended elementary and secondary school. World War II broke out in 1940 before she could finish her schooling.
During the war, Sarivaxevani (later Georges Sari) joined the Resistance and fought with the United Panhellenic Organization of Youth (EPON). Looking back on that era, she herself noted that “the years during the Nazi occupation were a time of happiness and freedom. We went from being miserable to happy because we chose the road of life, even if death had a place there as well. We grieved and rejoiced all together, but we were not afraid. There was one goal: liberation�. She graduated while Greece was still under Nazi occupation and began taking acting lessons at Dimitris Rontiris' drama school.
Georges Sari was injured during the Greek Civil War, which followed right after World War II, suffering wounds to her hand and foot from a bomb explosion. She received treatment at Aghia Olga Hospital. In 1947, she was forced to leave for Paris in exile. She worked various jobs while living there, while also enrolling as a student at the Charles Dullin School of Dramatic Art. Sari returned to Greece together with her family in 1962 and continued acting in the theater until the rise of the Military junta, at which point she decided along with other actor acquaintances to engage in passive resistance and no longer act in the theater. That summer, deprived as she was of any means of expression, she wrote her first novel � The Treasure of Vaghia � which started off like a game together with the children who surrounded her.
Sari decided to dedicate her life to writing: “In writing, I discovered all that I could not find in the theater, perhaps because I was not a leading lady or perhaps because I was not in a position to choose the roles that the producer or director would select for me. I now bear the full responsibility for my books. I do what I want; what I can.�
She wrote numerous books. In 1994 she won the Best Children Literature book award for her book Ninet (which was a semi-autobiography of her sister). In 1995 and 1999 she was awarded with the Greek Cycle of Books. In 1988 she was nominated for the Hans Christian Andersen Award. Furthermore, as an actress, she was nominated for Best Supporting Actress in the Thessaloniki Film Festival.
Death
Sari died in Athens on 9 June 2012, aged 87.
Georges Sari (born Georgia Sarivaxevani), a Greek author and actress, was born in Athens. Her mother was French and her father was Greek from Ayvalik, Turkey. She grew up in Greece, where she attended elementary and secondary school. World War II broke out in 1940 before she could finish her schooling.
During the war, Sarivaxevani (later Georges Sari) joined the Resistance and fought with the United Panhellenic Organization of Youth (EPON). Looking back on that era, she herself noted that “the years during the Nazi occupation were a time of happiness and freedom. We went from being miserable to happy because we chose the road of life, even if death had a place there as well. We grieved and rejoiced all together, but we were not afraid. There was one goal: liberation�. She graduated while Greece was still under Nazi occupation and began taking acting lessons at Dimitris Rontiris' drama school.
Georges Sari was injured during the Greek Civil War, which followed right after World War II, suffering wounds to her hand and foot from a bomb explosion. She received treatment at Aghia Olga Hospital. In 1947, she was forced to leave for Paris in exile. She worked various jobs while living there, while also enrolling as a student at the Charles Dullin School of Dramatic Art. Sari returned to Greece together with her family in 1962 and continued acting in the theater until the rise of the Military junta, at which point she decided along with other actor acquaintances to engage in passive resistance and no longer act in the theater. That summer, deprived as she was of any means of expression, she wrote her first novel � The Treasure of Vaghia � which started off like a game together with the children who surrounded her.
Sari decided to dedicate her life to writing: “In writing, I discovered all that I could not find in the theater, perhaps because I was not a leading lady or perhaps because I was not in a position to choose the roles that the producer or director would select for me. I now bear the full responsibility for my books. I do what I want; what I can.�
She wrote numerous books. In 1994 she won the Best Children Literature book award for her book Ninet (which was a semi-autobiography of her sister). In 1995 and 1999 she was awarded with the Greek Cycle of Books. In 1988 she was nominated for the Hans Christian Andersen Award. Furthermore, as an actress, she was nominated for Best Supporting Actress in the Thessaloniki Film Festival.
Death
Sari died in Athens on 9 June 2012, aged 87.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
October 20, 2012
Eξαιρετικά καλογραμμένο, από τα "διαμάντια" της νεανικής λογοτεχνίας. Παρ' όλο που απευθύνεται κυρίως στο νεανικό κοινό, η γραφή της Σαρή δεν είναι ποτέ αφελής ούτε προσποιητά παιδιάστικη. Αντίθετα, παρουσιάζει μια ωριμότητα και ταυτόχρονα μια αγνότητα πραγματικά συγκινητική. Οι χαρακτήρες, τρισδιάστατοι, αληθινοί, ολοζώντανοι, κέρδισαν επάξια μια θέση ανάμεσα στους αγαπημένους μου λογοτεχνικούς ήρωες.
October 28, 2021
Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, θέλω να μιλήσω για ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, όχι μόνο σχετικά με τον δεύτερο Παγκόσμιο, αλλά ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όλων των εποχών. Γραμμένο από τη Ζωρζ Σαρή και βαριά εμπνευσμένο από τη δική της ζωή, βλέπουμε μέσα από τα μάτια της Ζωής πως οι χρονιές 1940-1944 άλλαξαν τις ζωές των πρωταγωνιστών μας, καθώς και τις μεταξύ τους σχέσεις. Μέσα από τον πόλεμο, τον φόβο, τον θάνατο αλλά και τα έξυπνα σχόλια της πρωταγωνίστριας, μεταφερόμαστε κι εμείς νοητά σε εκείνη την εποχή. Και όπως και οι ήρωες του βιβλίου, βγαίνουμε στο τέλος κι εμείς έχοντας μάθει και νιωσει πράγματα, καθώς και την κάθαρση και την αισιοδοξία που έρχεται στο τέλος ενός σκοτεινού δρόμου.
November 23, 2014
Είναι από τα βιβλία που είχα διαβάσει όταν πήγαινα στο δημοτικό και είχα αγαπήσει πολύ. Παρακολουθούμε την ηρωίδα, τη Ζωή, και τον περίγυρό της να βιώνουν την περίοδο της κατοχής στην Αθήνα. Αρχικά, κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της φρίκης, όμως ο ενθουσιασμός μετά από τις πρώτες νίκες εναντίον των Ιταλών δίνει σύντομα τη θέση του στον φόβο, την πείνα και το αδιέξοδο της γερμανικής κατοχής. Η Ζωή βλέπει τα πάντα να αλλάζουν δραματικά. Οι δρόμοι γεμίζουν εξαθλιωμένο κόσμο που παρακαλάει, αρκεί να βρει λίγο φαγητό. Οι κατακτητές είναι πολύ σκληροί, όπως επίσης και κάποιοι Έλληνες που εκμεταλλεύονται την κατάσταση με το φαινόμενο της μαύρης αγοράς.
Όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα για τη Ζωή που βλέπει τον κόσμο της να γκρεμίζεται και τις σχέσεις των ανθρώπων που την περιβάλλουν να δοκιμάζονται. Ο πατέρας της κλείνεται στον εαυτό του, τον τσακίζει η πείνα, ενώ η μητέρα της, η Έμμα, μια ξεχωριστή γυναίκα που ήταν ο φάρος στη ζωή των κοριτσιών, τρελαίνεται. Η ηρωίδα μάς υπενθυμίζει με την στάση της και το όνομά της ότι πρέπει να υπάρχει πάντα θέληση για ζωή. Αντιμετωπίζει όλη αυτή τη δυστυχία που την περιτριγυρίζει με θάρρος πιστεύοντας στη φιλία, στην αγάπη και στον έρωτα που μέσα από τις κακουχίες βγαίνουν πιο δυνατά από ποτέ.
Ένα από τα πιο δυνατά σημεία της Σαρή, κατά τη γνώμη μου, είναι να παρουσιάζει χαρακτήρες αληθινούς, που ακόμα και μέσα σε συνθήκες καταστροφής, διατηρούν τις εμμονές ή τις ιδιαιτερότητές τους. Κάτι άλλο που μου άρεσε πολύ είναι ο τρόπος που παρουσιάζεται η σχέση της Ζωής με τις αδερφές της, ιδιαίτερα με την Ειρήνη, που βλέπει τη μικρή της αδερφή να τραβάει την αντρική προσοχή, αφού είναι πιο εμφανίσιμη.
Το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί μέσα σε μία μέρα, η γραφή της Σαρή ρέει τόσο όμορφα και απλά, δίνοντας παράλληλα την αφορμή για προβληματισμό.
Όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα για τη Ζωή που βλέπει τον κόσμο της να γκρεμίζεται και τις σχέσεις των ανθρώπων που την περιβάλλουν να δοκιμάζονται. Ο πατέρας της κλείνεται στον εαυτό του, τον τσακίζει η πείνα, ενώ η μητέρα της, η Έμμα, μια ξεχωριστή γυναίκα που ήταν ο φάρος στη ζωή των κοριτσιών, τρελαίνεται. Η ηρωίδα μάς υπενθυμίζει με την στάση της και το όνομά της ότι πρέπει να υπάρχει πάντα θέληση για ζωή. Αντιμετωπίζει όλη αυτή τη δυστυχία που την περιτριγυρίζει με θάρρος πιστεύοντας στη φιλία, στην αγάπη και στον έρωτα που μέσα από τις κακουχίες βγαίνουν πιο δυνατά από ποτέ.
Ένα από τα πιο δυνατά σημεία της Σαρή, κατά τη γνώμη μου, είναι να παρουσιάζει χαρακτήρες αληθινούς, που ακόμα και μέσα σε συνθήκες καταστροφής, διατηρούν τις εμμονές ή τις ιδιαιτερότητές τους. Κάτι άλλο που μου άρεσε πολύ είναι ο τρόπος που παρουσιάζεται η σχέση της Ζωής με τις αδερφές της, ιδιαίτερα με την Ειρήνη, που βλέπει τη μικρή της αδερφή να τραβάει την αντρική προσοχή, αφού είναι πιο εμφανίσιμη.
Το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί μέσα σε μία μέρα, η γραφή της Σαρή ρέει τόσο όμορφα και απλά, δίνοντας παράλληλα την αφορμή για προβληματισμό.
November 11, 2018
Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία που μιλάνε για μια εποχή όταν ο ίδιος ο συγγραφέας την έχει ζήσει. Έχουν πλέον γραφτεί πάρα πολλά βιβλία για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι ένα εύκολο θέμα με την έννοια ότι έχει αρκετά περιστατικά δράματος για να δημιουργήσει ένας συγγραφέας, είναι ο πιο πρόσφατος μεγάλος πόλεμος και υπάρχουν πολλά στοιχεία χωρίς να κάνει ο επίδοξος συγγραφέας ενδελεχή έρυνα. Ευκολάκι δηλαδή. Για αυτό εκτιμώ όταν διαβάζω βιβλία που έχουν να κάνουν με αυτό το θέμα από ανθρώπους που το βίωσαν και στιγματίστηκαν από αυτό και όχι από νεώτερους που απλά ψάχνουν εύκολες λύσεις για βιβλία!
Το μυθιστόρημα αυτό της Ζωρζ Σαρή είναι αυτοβιογραφικό. Η κεντρική ηρωίδα είναι η Ζωή ( το alter ego τηε συγγραφέως), ζει μαζί με την οικογένειά της στην Αθήνα. Η μητέρα είναι Γαλλίδα από τη Σενεγάλη, ο πατέρας καθηγητής με καταγωγή από την Μικρά Ασία. Άνθρωποι μορφωμένοι και ευγενικοί. Η Ζωή έχει δυο μεγαλύτερες αδελφές και πολλούς φίλους. Η Ιταλία κηρρύσει τον πόλεμο στην Ελλάδα και ζούμε μαζί με τη Ζωή και το περιβάλλον της τον θρίαμβο του αλβανικού μετώπου. Λίγο αργότερα όμως όλα αλλάζουν καθώς οι Γερμανοί μπαίνουν ως κατακτητές στην Ελλάδα. Αρχίζει η πείνα, ο φόβος, οι μαυραγορίτες, η δειλή αντίσταση και οι προδότες. Ανθρώπινο είναι το έργο της Σαρή, δεν ασχολείται με πολιτική ιδαίτερα. Βλέπει τα γεγονότα από την ανθρώπινη πλευρά τους. Μας δίνει αληθικές εικόνες, αληθινούς χαρακτήρες. Αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες.
Το μυθιστόρημα αυτό της Ζωρζ Σαρή είναι αυτοβιογραφικό. Η κεντρική ηρωίδα είναι η Ζωή ( το alter ego τηε συγγραφέως), ζει μαζί με την οικογένειά της στην Αθήνα. Η μητέρα είναι Γαλλίδα από τη Σενεγάλη, ο πατέρας καθηγητής με καταγωγή από την Μικρά Ασία. Άνθρωποι μορφωμένοι και ευγενικοί. Η Ζωή έχει δυο μεγαλύτερες αδελφές και πολλούς φίλους. Η Ιταλία κηρρύσει τον πόλεμο στην Ελλάδα και ζούμε μαζί με τη Ζωή και το περιβάλλον της τον θρίαμβο του αλβανικού μετώπου. Λίγο αργότερα όμως όλα αλλάζουν καθώς οι Γερμανοί μπαίνουν ως κατακτητές στην Ελλάδα. Αρχίζει η πείνα, ο φόβος, οι μαυραγορίτες, η δειλή αντίσταση και οι προδότες. Ανθρώπινο είναι το έργο της Σαρή, δεν ασχολείται με πολιτική ιδαίτερα. Βλέπει τα γεγονότα από την ανθρώπινη πλευρά τους. Μας δίνει αληθικές εικόνες, αληθινούς χαρακτήρες. Αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες.
May 31, 2023
fav book by sari
June 2, 2021
Μ΄άρεσε, όπως μ΄άρεσε ότι έχω διαβάσει από την Σάρη, αλλά νομίζω ότι τα ελληνικά μου έχουν βελτιώσει αρκετά για να σταματήσω (επιτέλους) να διαβάσω νεανική λογοτεχνία, και στο τέλος του μυθιστορήματος βαρέθηκα λιγάκι...
July 9, 2024
Φανταστικό βιβλίο, από τα καλύτερα της Ζώρζ Σαρρή... Τελικά δεν μετάνιωσα που δεν το διάβασα σε μικρότερη ηλικία καθώς παρόλο που θεωρείται νεανική λογοτεχνία, πιστεύω πως απευθύνεται σε μεγαλύτερους αφού μέσα σε αυτό αναφέρονται πολύ σκληρά γεγονότα τα οποία ένα μικρό παιδί δεν μπορεί να καταλάβει...
August 4, 2024
Αγαπώ την Ζωρζ Σαρή και όλα της τα βιβλία το όταν ο ήλιος... Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο που μιλά για τον Β'ΠΠ και τον καιρό της γερμανικής κατοχής στη Αθήνα και το πώς το βλέπει ένα 16χρονο κορίτσι την Ζωή και τις περιπέτειες της
May 7, 2020
Σκέφτομαι μερικές φορές πόσο μπορούν να παίξουν ο έρωτας και ο θάνατος σε καιρό πολέμου, ακόμα και σε ένα παιδικό βιβλίο.
June 23, 2021
The story of a family's survival during 2nd WW in Greece: the fighting, the occupation by Italians followed by the Germans and the resistance. And the hunger, always the hunger!
August 21, 2021
Πολύ όμορφο βιβλίο ευκολοδιαβαστο και συγκινητικό!!!Διαδραματίζεται στην κατεχόμενη πρωτεύουσα μέχρι και την πελευθερωση της!
November 28, 2021
Και είναι κι αυτά τα βιβλία που σε κάνουν να δεθείς τόσο πολύ με τις ηρωίδες/τους ηρωές τους και την ιστορία τους. Τόσο πολύ που ξέρεις ότι θα σου λείψουν όταν τελειώνουν...
December 22, 2022
Sloww read
Read
April 10, 2024οφείλω στην Σαρή, την Ζεή και την Σωτηρίου μεταξύ άλλων την όποια συναισθηματική μου νοημοσύνη, ευχαριστώ
August 1, 2022
Ένα εφηβικό (!!) βιβλίο για τα δύκσολα χρόνια της Κατοχής!
Βέβαια, δεν είναι τόσο τρομακτικό σε σύγκριση με το τι βλέπουν οι σημερινοί έφηβοι στο Νετφλιξ, στο Youtube και σε πολλές άλλες πλατφόρμες.
Το βιβλίο σε εισάγει κανονικά στην εποχή. Την εποχή και τα χρόνια τα ζεις κανονικά.
Η γραφή μου φάνηκε βαριά και πυκνή! Δεν ήταν ιδαίτερα ευκολοδιάβαστο, όπως θα περίμενε κανείς για ένα βιβλίο για έτη 12 και πάνω!
Το βιβλίο αυτό διαβάζεται μαζί με το "Κόκκινη κλωστή δεμένη..." (1974), που αποτελεί κάτι σαν συμπλήρωμα (με 25 φωτογραφίες της εποχής -Κατοχή).
---------------------
"Είμαι 20 χρονών! Κυρίαρχος του κόσμου! [...] Είμαι ένα ελάχιστο μόριο της Ελλάδας και συγχρόνως είμαι ολόκληρη η Ελλάδα".
Ζωρζ Σαρή (1971), "Όταν ο ήλιος...", εκδόσεις Κέδρος, σελ. 243-5.
Η λογοτεχνία ζωντανεύει την ιστορία, την κάνει προσωπική υπόθεση. Είναι η καλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου να ζει άλλες εποχές. Είναι μια ανθρώπινη μαύρη τρύπα που κάμπτει τον χωροχρόνο και σε μεταφέρει στο παρελθόν και στο μέλλον.
Έζησα "τα κορίτσια του μεσοπολέμου, του πολέμου, της κατοχής, της εμφυλιακής εξωφρενικής, ανέλπιστης, τρελής, οξύμωρης διαμάχης". Η Ευρώπη ξανάνιωνε η Ελλάδα διχαζόταν. Η Ευρώπη ξαναχτιζε η Ελλάδα ήταν στο pause �. H Ευρώπη ξανάβρισκε την χαρά, την ελπίδα, την ανθρωπιά, η Ελλάδα έπρεπε να γευτεί τη μιζέρια, την αδελφική προδοσία (ακόμα και εντός των οικογενειών). Η Ευρώπη θεσμοποιούσε τον ουμανισμό με πολιτικά σχέδια, με πρότζεκτς που ανέσυραν από συρτάρια επιφανών congnoscenti των ευρωπαϊκών θεμάτων και η Ελλάδα έχτιζε διχασμό και πολιτική καχυποψία.
Όπως και να'εχει η Άλκη Ζέη και η Ζωρζ Σαρή εγίνηκαν φίλες μου. Τις γνωρίζω. Εγώ όμως ζω.
Οι εφηβεία των κοριτσιών αυτών ήταν ένα πραγματικό Survivor! Η εφηβεία των σημερινών παιδιών είναι μια παγίδα ακραίου ναρκισσισμού, άκρατης αυτοπροβολής. Δεν έχουν κανέναν έλεγχο. Όλα είναι στη φόρα. Όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίων τους. Ότι δεδομένο ανεβάζουν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίων τους. Και κανένα σχολείο δεν τους το μαθαίνει αυτό.
Οι ελπίδες της ανθρωπότητας στη δυστυχία της αυτοπροβολής έχουν πέσει στις πλάτες του Νετφλιξ και άλλων streaming platforms.
Netflix - 13 reasons why (I killed myself), 4 seasons.
Βέβαια, δεν είναι τόσο τρομακτικό σε σύγκριση με το τι βλέπουν οι σημερινοί έφηβοι στο Νετφλιξ, στο Youtube και σε πολλές άλλες πλατφόρμες.
Το βιβλίο σε εισάγει κανονικά στην εποχή. Την εποχή και τα χρόνια τα ζεις κανονικά.
Η γραφή μου φάνηκε βαριά και πυκνή! Δεν ήταν ιδαίτερα ευκολοδιάβαστο, όπως θα περίμενε κανείς για ένα βιβλίο για έτη 12 και πάνω!
Το βιβλίο αυτό διαβάζεται μαζί με το "Κόκκινη κλωστή δεμένη..." (1974), που αποτελεί κάτι σαν συμπλήρωμα (με 25 φωτογραφίες της εποχής -Κατοχή).
---------------------
"Είμαι 20 χρονών! Κυρίαρχος του κόσμου! [...] Είμαι ένα ελάχιστο μόριο της Ελλάδας και συγχρόνως είμαι ολόκληρη η Ελλάδα".
Ζωρζ Σαρή (1971), "Όταν ο ήλιος...", εκδόσεις Κέδρος, σελ. 243-5.
Η λογοτεχνία ζωντανεύει την ιστορία, την κάνει προσωπική υπόθεση. Είναι η καλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου να ζει άλλες εποχές. Είναι μια ανθρώπινη μαύρη τρύπα που κάμπτει τον χωροχρόνο και σε μεταφέρει στο παρελθόν και στο μέλλον.
Έζησα "τα κορίτσια του μεσοπολέμου, του πολέμου, της κατοχής, της εμφυλιακής εξωφρενικής, ανέλπιστης, τρελής, οξύμωρης διαμάχης". Η Ευρώπη ξανάνιωνε η Ελλάδα διχαζόταν. Η Ευρώπη ξαναχτιζε η Ελλάδα ήταν στο pause �. H Ευρώπη ξανάβρισκε την χαρά, την ελπίδα, την ανθρωπιά, η Ελλάδα έπρεπε να γευτεί τη μιζέρια, την αδελφική προδοσία (ακόμα και εντός των οικογενειών). Η Ευρώπη θεσμοποιούσε τον ουμανισμό με πολιτικά σχέδια, με πρότζεκτς που ανέσυραν από συρτάρια επιφανών congnoscenti των ευρωπαϊκών θεμάτων και η Ελλάδα έχτιζε διχασμό και πολιτική καχυποψία.
Όπως και να'εχει η Άλκη Ζέη και η Ζωρζ Σαρή εγίνηκαν φίλες μου. Τις γνωρίζω. Εγώ όμως ζω.
Οι εφηβεία των κοριτσιών αυτών ήταν ένα πραγματικό Survivor! Η εφηβεία των σημερινών παιδιών είναι μια παγίδα ακραίου ναρκισσισμού, άκρατης αυτοπροβολής. Δεν έχουν κανέναν έλεγχο. Όλα είναι στη φόρα. Όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίων τους. Ότι δεδομένο ανεβάζουν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίων τους. Και κανένα σχολείο δεν τους το μαθαίνει αυτό.
Οι ελπίδες της ανθρωπότητας στη δυστυχία της αυτοπροβολής έχουν πέσει στις πλάτες του Νετφλιξ και άλλων streaming platforms.
Netflix - 13 reasons why (I killed myself), 4 seasons.
July 8, 2019
Η Ζωρζ Σαρή έχει μια ανεπανάληπτη ικανότητα να προσδίδει σε έργα που προορίζονται για ηλικίες δώδεκα ετών τον άνθρωπο με τέτοιο τρόπο τόσο αληθινό που θα τον νιώσεις στο πετσί σου, σε οποιαδήποτε ηλικία. Θα ζήσεις εποχές που δεν έζησες, πείνα και φόβο που δεν ένιωσες. Ο τρόπος που δείχνει την ωρίμανση των χαρακτήρων της, την αισιοδοξία και την τρέλα είναι φοβερός. Κάθε της έργο είναι πραγματικά μοναδικό και το συγκεκριμένο είναι ένα από τα καλύτερα της.
May 15, 2016
τέσσερα αστέρια τιμής ένεκεν στην παιδική μου ηλικία.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.